The Age of American Unreason : Susan Jacoby อเมริกากับวิกฤต Anti-Intellectualism
หนังสือเล่มดังที่ถูกพูดถึงในสังคมอเมริกาเมื่อปีก่อน The Age of American Unreason เขียนโดย ซูซาน จาโคบี (Susan Jacoby) เธอเขียนในบทนำว่าได้รับอิทธิพลจากหนังสือ "Anti-Intellectualism in American Life" ของ Richard Hofstadter ที่เขียนในปี 1963
จาโคบีเล่าย้อนไปในอดีตตั้งแต่เริ่มก่อตั้งสหรัฐอเมริกา ไล่มาจนถึงกลางทศวรรษ 1930 ที่ปัญญาชนชั้นยอดจากยุโรปลี้ภัยนาซีมาอยู่สหรัฐอเมริกา ผ่านบรรยากาศอันคึกคักทางปัญญาของมหาวิทยาลัยในทศวรรษ 1950 มาจนถึงทศวรรษ 1960 ที่ Popular Culture แพร่หลายไปทั่ว และในปัจจุบันซึ่งสาเหตุของ Anti-Intellectualism มีหลายอย่าง ส่วนสำคัญสุดคือ Mass Media ทั้งโทรทัศน์ วิดีโอเกมส์ ภาพยนตร์ ความบันเทิงแบบ non-stop 24 ชั่วโมง
ผมอ่านแล้วรู้สึกไม่มีอะไรใหม่ ถ้าเทียบกับหนังสือแนวนี้ด้วยกัน ต้องบอกว่า The Closing of the American Mind ของ Allan Bloom ที่เขียนเมื่อ 20 ปีก่อนนั้นดีกว่าหนังสือเล่มนี้มาก อย่างไรก็ตาม ผมชอบหลายตอนที่เธอเขียน เช่น เธอเล่าว่าได้แต่งงานกับผู้สื่อข่าวอเมริกันประจำมอสโคว์ในปี 1969 ได้ไปอยู่สหภาพโซเวียต 2 ปี มีโอกาสชมรอสโทรโปวิชแสดงเชลโลในปี 1971 ที่มอสโคว์ด้วย เธอบอกว่าตอนนั้น Culture ของอเมริกากับโซเวียตต่างกันสุดขั้ว ในขณะที่อเมริกาเกิดกระแสบุปผาชนเฟื่องฟู แต่ในมอสโคว์ถ้าไปโรงละครตอนเย็นก็ได้ชมบทละครเชคอฟ ไปฟังดนตรีก็ได้ฟังคลาสสิคเท่านั้น ถ้าไปบ้านเพื่อนตอนเย็น ชาวรัสเซียจะนั่งอ่านบทกวีของ Akhmatova, Mandelstam, Pasternak ให้ฟัง จาโคบีบอกว่า
..my time in Moscow altered my responses to American popular culture to a much greater degree, because I had been granted the privilege, for two impressionable young years, of living among people whose tastes were impervious to mass marketing.. When I returned to the United States, with the poetry of Akhmatova and Brodsky in my heart, I found myself ill at ease in a cultural milieu where Paul Simon and Bob Dylan were being lionized as true poets..
และตอนที่เธอเขียนถึงหนังสือที่ถูกมองว่า Middlebrow อย่าง The Agony and the Ecstasy (1961) ของ Irving Stone ที่เขียนถึงประวัติชีวิตมิเคลันเจโล กลายเป็นหนังสือที่ดีเยี่ยมเมื่อเทียบกับ The Da Vinci Code จาโคบีหยิบข้อเขียนของนักวิจารณ์ศิลปะ Ingrid Rowland
..the art critics Ingrid Rowland makes a telling comparison between The Agony and the Ecstasy, Irving Stones best selling 1961 historical novel based on the life of Michelangelo, and Dan Browns 2003 blockbuster The Da Vinci Code. Stones 703-page novel is faithful to what is known about Michelangelo and is suffused with real art history. The Da Vinci Code , by contrast, distorts art history in the service of a supernatural thriller that has nothing to do with the real Leonardo..
รวมทั้งตอนที่เธอเขียนถึง การเขียนจดหมาย ที่ปัจจุบันกลายเป็นสิ่งล้าสมัยเพราะผู้คนใช้ Email เป็นหลัก
Future historians will look in vain for the kinds of letters that passed between John Adams and Thomas Jefferson, Gustave Flaubert and George Sand, Johannes Brahms and Clara Schumann.. They will look in vain for traces of an intellectual life in which reading, writing, and conversing face-to-face are seamlessly linked in a way that facilitates deep connections among people who love ideas.
ช่วงที่ผ่านมาคงทราบข่าวที่ฝรั่งเศสเกิดการสไตรค์ภายในประเทศ Telegraph รายงานข่าว "French protest by reading Nicolas Sarkozy's least favourite book" ผมอ่านข่าวนี้ไปยิ้มไป คงมีไม่กี่ประเทศในโลกที่ประท้วง "ท่านผู้นำ" โดยการ "อ่านวรรณกรรมคลาสสิค" เล่มที่ท่านผู้นำไม่ชอบ ซาร์โกซีเคยให้สัมภาษณ์ว่า ตนเองไม่ชอบ La princesse de Cleves วรรณคดีชิ้นเอกของฝรั่งเศส ปรากฏว่าตอนนี้หนังสือเล่มนี้กลับทำยอดขายมากขึ้นกว่าเดิม
ผมเคยคิดจะอ่าน La princesse de Cleves เหมือนกัน แต่ตอนนั้นกลับเลือกอ่าน Pensees ของ Pascal แทน (หนังสือศตวรรษที่ 17 เช่นกัน) อนาคตคงต้องหาโอกาสอ่านให้ได้..
| Create Date : 24 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 24 มีนาคม 2552 18:51:38 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 936 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นายปลาตีน IP: 203.131.211.155 วันที่: 24 มีนาคม 2552 เวลา:22:59:12 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [