George Steiner on Pessoa
บทความเก่าใน Guardian ที่ George Steiner เขียนถึง The Book of Disquiet ของ Pessoa
เขาเปรียบ Pessoa กับ Valery, Musil และ Wittgenstein
What is this Livro do Desassossego [The Book of Disquiet]? Neither 'commonplace book', nor 'sketchbook', nor 'florilegium' will do. Imagine a fusion of Coleridge's notebooks and marginalia, of Valery's philosophic diary and of Robert Musil's voluminous journal. Yet even such a hybrid does not correspond to the singularity of Pessoa's chronicle. Nor do we know what parts thereof, if any, he ever intended for publication in some revised format.
What we have is a haunting mosaic of dreams, psychological notations, autobiographical vignettes, shards of literary theory and criticism and maxims. 'A Letter not to Post', an 'Aesthetics of Indifference', 'A Factless Autobiography' and manual of welcomed failure (only a writer wholly innocent of success and public acclaim invites serious examination).
If there is a common thread, it is that of unsparing introspection. Over and over, Pessoa asks of himself and of the living mirrors which he has created, 'Who am I?', 'What makes me write?', 'To whom shall I turn?' The metaphysical sharpness, the wealth of self-scrutiny are, in modern literature, matched only by Valery or Musil or, in a register often uncannily similar, by Wittgenstein.
ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับ Steiner
This is not a book to be read quickly or, necessarily, in sequence. Wherever you dip, there are 'rich hours' and teasing depths.
| Create Date : 22 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 22 ตุลาคม 2552 16:57:22 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 744 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เพื่อนบ้านในแก็งค์เราที่อยู่กทม.ไปงานหนังสือแล้วก็เอาหนังสือมาอวดลงบล็อกกัน คาดว่าคุณ BlueWhiteRed คงไม่พลาดเหมือนคนอื่นเค้าแน่ ๆ
สุดสัปดาห์นี้เข้าปาคีแหละ อิอิอิ ถ้าอากาศดีจะเอารูปมาฝากกัน เราชอบปาคีแต่ไม่ใช่ paris lover ตัวจริง
(ปล.) ขอนิดเรื่อง Stendhal วันนี้ถามอีกคนกลายเป็นตอบอีกอย่าง เลยจุดชนวนการตามล่าหาชื่อ
พากันเข้าไปค้นในฟอรั่มและ fr.wikipedia ปกติคนฝรั่งเศสส่วนใหญ่ถ้าไม่รู้ว่ามันอ่านยังไงเขาก็จะออกเสียงว่า "สเติงดาล์" คนที่มาจากทางใต้ของประเทศก็อาจจะอ่าน "สแต็งดาล์"
เพื่อนผู้หญิงชาวฝรั่งเศสของเราออกเสียงว่า "แต็น" กึ่ง "น" และ "ง" (แหะ ๆ ฟังดูงง ๆ เนอะ) เพราะเธอเชื่อว่ามันอ่านแบบนั้น คุยกันไปมาลงความเห็นกันว่ามีอยู่จำนวนไม่น้อยเหมือนกันที่อ่านชื่อฮีแบบนี้
แต่ตัว Beyle เองจริง ๆ เขาอยากให้อ่านออกเสียงว่า "ต็อง" (ข้อมูลในกระทู้ฝรั่งเศสและบ้านพี่วิก)
สรุปควรอ่านว่า "สต็องดาล์" แต่จะอ่านว่า "สเติงดาล์" หรือ "สแต็น/งดาล์" ก็เป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นนามปากกาของคนนี้ เพราะคนกลุ่มนั้นกลุ่มนี้เค้าออกได้ยินและอ่านกันมาแบบนั้นแต่แรกแล้ว