Austerlitz Vertigo - The Rings of Saturn : W.G. Sebald ฟ้าไร้ตาที่พราก เซบัลด์ จากโลกไป
Is literary greatness still possible? เป็นประโยคขึ้นต้นบทความที่ซูซาน ซอนแท็ก เคยเขียนถึงเซบัลด์ในนิตยสาร TLS เมื่อปี 2000 ซึ่งผมคิดว่าเป็นบทแนะนำเซบัลด์ที่ดีที่สุดชิ้นหนึ่ง
ผมชอบหนังสือของเซบัลด์อย่างมาก ล่าสุดเพิ่งอ่าน The Rings of Saturn หนังสืออีกเล่มของเขา
จำได้ว่าหนังสือเล่มแรกของเขาที่ผมได้อ่านคือ Austerlitz (ซึ่งเป็นหนังสือเล่มสุดท้ายในชีวิตของเขา) อ่านแล้ววางไม่ลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผ่านไปครึ่งเล่ม ยิ่งอ่านยิ่งติด นี่เป็นหนังสือที่รสชาติประหลาดล้ำ เป็นทั้งเรื่องเล่าการเดินทาง, นวนิยาย, ความทรงจำ, อัตชีวประวัติ, ปรัชญา, เรียงความ, ภาพถ่าย ผมไม่รู้ว่าควรจัดประเภทหนังสือของเซบัลด์เป็น Fiction หรือ Non-fiction
พออ่าน Austerlitz จบ รีบหาเล่มอื่นของเขามาอ่าน และเมื่อได้อ่าน Vertigo ก็ยิ่งประทับใจมากขึ้น ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่า เขาเป็นนักเขียนร่วมสมัยที่ผมชื่นชอบมากที่สุด
สิ่งที่ชอบในงานเขียนของเขาคือ ความหม่นเศร้า โดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา ตัวเอกของเซบัลด์ไม่เพียงเดินทางไปมาในเมืองต่างๆของยุโรป แต่ยังเดินทางไปมาในมิติของเวลา เดินทางในห้วงความทรงจำและจินตนาการของตนเอง ใน Austerlitz ตัวเอกเกรงกลัวการเดินทางในประเทศเยอรมัน ประวัติศาสตร์การฆ่าล้างเผ่าพันธ์ชาวยิวยังคงตามมาหลอกหลอน ในหนังสือ Vertigo ตัวเอกเห็นการปรากฏตัวของกวีเอกดันเตในเวียนนาและกษัตริย์ลุดวิกที่สองแห่งบาวาเรียในเวนิส
งานเขียนของเซบัลด์เป็นโลกที่จมอยู่ในห้วงคิดคำนึง บุคคลในประวัติศาสตร์อย่างคาฟคาและสตองดาล ดูมีตัวตนจริงแท้มากกว่าผู้คนในปัจจุบัน
เสียดายที่บุคคลที่มีพรสวรรค์ระดับนี้ กลับอายุสั้น จากโลกไปก่อนวัยอันควร ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ เราคงได้อ่านหนังสือดีๆอีกหลายเล่ม
นี่เป็นบทสัมภาษณ์ครั้งสุดท้ายของเซบัลด์ ก่อนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในปี 2001
The moral backbone of literature is about that whole question of memory. To my mind it seems clear that those who have no memory have the much greater chance to lead happy lives. But it is something you cannot possibly escape: your psychological make-up is such that you are inclined to look back over your shoulder. Memory, even if you repress it, will come back at you and it will shape your life. Without memories there wouldn't be any writing: the specific weight an image or phrase needs to get across to the reader can only come from things remembered - not from yesterday but from a long time ago.
| Create Date : 01 มกราคม 2552 |
| Last Update : 1 มกราคม 2552 10:08:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 950 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [