Gore Vidal | Michael Jackson, the bookworm | บทสัมภาษณ์ Haruki Murakami กับ "1Q84"
หลังจากบล็อกที่แล้วเขียนถึง ลายเซ็นต์นักเขียน มีเพื่อนเขียนหลัง microphone มาว่า หากผมสามารถขอลายเซ็นต์นักเขียนอเมริกันที่ยังมีชีวิตใครก็ได้ในปัจจุบันเพียงคนเดียว อยากได้ลายเซ็นต์ใครมากที่สุด?
ต้องฉุกคิดพักหนึ่ง.. เป็นนักเขียนอเมริกัน..ที่ยังมีชีวิต..ให้เลือกเพียงคนเดียวด้วย..
ด้วยความชอบส่วนตัว ผมคงเลือก Gore Vidal ..ไม่ใช่ในฐานะนักเขียนนวนิยาย แต่ในฐานะนักเขียน Essay ที่เปี่ยมไปด้วยความชาญฉลาด ไหวพริบอันคมคาย หนึ่งใน man of letters คนสำคัญที่สุดของอเมริกาในปัจจุบัน
จากข่าวการเสียชีวิตของไมเคิล แจ็คสัน สื่อต่างๆหยิบแง่มุมชีวิตของเขามาพูดถึง แต่คนจำนวนมากคงไม่รู้ว่าเขาเป็นคนชอบอ่านหนังสือ รายงานข่าวจาก Los Angeles Times เขียนถึงประเด็นนี้
"He loved the poetry section," Dave Dutton said as Dirk chimed in that Ralph Waldo Emerson was Jackson's favorite. "I think you would find a great deal of the transcendental, all-accepting philosophy in his lyrics."
Largely an autodidact, Jackson was quite well read, according to Jackson's longtime lawyer. "We talked about psychology, Freud and Jung, Hawthorne, sociology, black history and sociology dealing with race issues," Bob Sanger told the LA Weekly after the singer's death. "But he was very well read in the classics of psychology and history and literature . . . Freud and Jung -- go down the street and try and find five people who can talk about Freud and Jung."
Paul Theroux เขียนบทความ My trip to Neverland ซึ่งมีตอนที่พูดถึงนักเขียนคนโปรดของไมเคิล แจ็คสัน
"You mean you read books?"
"Yeah. I love to read short stories and everything."
"Any in particular?"
"Somerset Maugham," he said quickly, and then, pausing at each name: "Whitman. Hemingway. Twain."
หนังสือเล่มใหม่ของ Murakami เรื่อง 1Q84 ตอนนี้ทำยอดขายในญี่ปุ่นไปแล้ว 1.45 ล้านเล่ม (ย้ำ! 1.45 ล้านเล่ม!)
ล่าสุดเขาให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์โยมิอูริ โดยแบ่งบทสัมภาษณ์เป็นสองตอน (Link ตอนแรก, Link ตอนสอง)
Q: For the first time in one of your full-length novels, the narrative is given in the third-person. However, an intimacy close to that of a first-person narrative is maintained, and the young people in it are beautifully depicted. This made me realize once again that, even though you have been writing novels for the past 30 years, your work is still literature about early adulthood.
A: As they age, authors usually write well about the generation they're in. I'm more interested in young people who are living in the present day and continuing to mature. I don't mingle with people in their 20s and I know little about mobile phone novels or anime works. But I think these factors have little to do with the art of creating an "actual" story.
When I was 30 years old, I could only write well about my 30-year-old self. But I managed to write about a 15-year-old boy in "Kafka on the Shore" and a 19-year-old girl in "After Dark" as if writing about myself. In this work, I wanted to start the story by describing the feelings of 10-year-old Aomame. In particular, I wanted to delve deeper into how women feel or think in this work.
Since I was writing this story day after day over a long period of time, I came to feel like I was living together with the characters in the story and came to understand more clearly what kind of people they were. I would revise my writing over and over again to fine-tune it. Changing one descriptive word or a line of sentence can sometimes bring a certain character to life.
| Create Date : 30 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2552 10:26:02 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1419 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [