เย...
คนแรก
หายไปนานเลยนะคะ รออ่านทุกวันค่ะ
อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ

แวะเข้ามาเยี่ยม เลยมี " เรื่อง " ใหม่ให้อ่าน
สะกิดให้ดูจิต ดูใจ ตัวเองที่สภาวะบ้านเมืองที่ร้อนไม่แพ้อากาศที่ระอุ

การกวาดใบไม้ใบหญ้า ก็เหมือนกับการปัดกวาดจิตใจเราด้วยนะคะ

การภาวนานี่หลุดประจำค่ะ
ยิ่งเหตุการณ์วุ่นวายแบบนี้
การรู้เท่าทันสถาวะที่เป็นไป
เป็นสิ่งที่ต้องหมั่นทำ ดีที่อารมณ์ไม่ชอบแบบนี้เห็นได้ง่ายนะคะ

เมื่อวานปล่อยและวางได้
มาวันนี้ไม่ชอบใจก็อดหงุดหงิดกับเหตุการณ์ไม่ได้ ฝุ่นในใจก็มาเกาะ ไม่ต่างกับใบไม้ที่พี่กวาดเลยค่ะ เข้ามาอ่านเพื่อได้ระลึกและเตือนตัวเองอีกครั้งค่ะ

เข้ามาอ่านเรื่องดีๆ ค่ะ
ที่ระเบียงบ้านไม่มีใบไม้ให้กวาด
แค่ได้ทำสวน ก็เป็นสุขแล้ว

ผมก็กวาดลานศาลตายายทุกวันครับพี่

อ่านเพลิน เจริญใจเสมอๆค่า สาธุ
บุญรักษาให้กวาดใบไม้อย่างสุขใจนะคะ
ชุลีเยอรมันนี

จิตร่วงเหมือนใบไม้ทุกวัน...

แล้วก้องอกใหม่เหมือนใบไม้ทุกวัน...


ให้รู้สึกตัวทุกขณะจิตใช่ไหมค๊ะคุณเอ็ด

อ๊าง! ผมเพิ่งรู้ว่าพี่เอ๊ดก็อ่านเว่ยหล่างด้วยเหมือนกัน ผมเคยลงทุนตั้งใจอ่านแบบช้าๆอยู่ 2 รอบ ก็ยังรู้สึกว่าได้แต่เข้าใจไปตามตัวหนังสือแหละ แต่ยังเข้าไม่ถึง และไม่แม้แต่จะเฉียดเข้าไปใกล้คำว่าจิตเดิมแท้ ได้เลย

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านอย่างสม่ำเสมอนะครับ

เมื่อเช้าไม่ได้รดน้ำต้นไม้
-_-"
กลับไปจะไปรดค่ะ
แล้วก็จะพยายามกวาดลานหน้าบ้านด้วย
จะได้ดูจิตดูใจตัวเองบ้าง

ช่วงนี้หนูเอาใจไปผูกไว้กับคนอื่น
ใบไม้ร่วงในใจทุกวัน
ไม่ดีเลยค่ะ

สวัสดีค่ะEd....- _ -
หายไปนานมากๆเลยค่ะ...วันนี้ขอกลับมาสัมผัสความรู้สึกเย็นๆแบบเดิม...ทุกครั้งที่ได้อ่านค่ะ..ยังดูจิตอยู่ค่ะ..รู้สึกตัวแบบเบาๆแต่บ่อยขึ้นนะ...ช่วงนี้โทสะเยอะทุกครั้งที่ดูข่าว..เลยหลบมาอ่านblogดีกว่า...ขอบคุณสำหรับคู่มือการทำสวน...จะเอากลับไปทำสวน(ในใจ)บ้างนะคะ...THanks

ขอบคุณมาก สำหรับบทความดีๆ ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ไม่น่าอภิรมย์เลย อ่านแล้วสบายใจดีครับ

วันนั้นแหละ ใบไม้จะร่วงไม่ร่วงก็ไม่สำคัญ
เพราะจิตมันถอดถอนความยึดมั่นไปแล้ว ว่านี่เป็น "สวนของเรา"

.........แต่ว่าเราก็ยังต้องกวาดมันอยู่ ด้วยจิตที่ว่างใช่ไหมครับ