(ภาพประกอบจากความใจดีของคุณแป๋ว SevenDaffodils ครับ)

เปิดตัวไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนแอปเปิล สำหรับไอโฟนห้า
ผมยังไม่เห็นของจริงนะครับ เห็นแต่รูปและข่าวที่เขารายงานกัน

สิ่งที่ผมเห็นอย่างหนึ่งในการประชาสัมพันธ์มือถือยุคนี้คือ
เขาเล่นกับความอยากของคนได้อย่างน่ากลัว

อยากรู้มากใช่มั้ย ว่ามือถือรุ่นใหม่หน้าตายังไง
เขาไม่ให้เห็นตรงๆ แต่เขาจะปล่อยข่าวในลักษณะของ “ภาพหลุด”
แล้ววางขายไม่พร้อมกัน เพื่อปั่นกระแสให้คนพูดถึงและอยากได้
เพื่อจะสร้างกระแสการ “มีใช้เป็นคนแรกๆ”

ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้จำเป็นอะไร
นอกจากต้องจ่ายแพงขึ้นและเสียเงินก่อนคนอื่น

ยุคนี้เป็นยุคการเทคโนโลยีการสื่อสารก้าวหน้า
แต่หลายคนว่า การสื่อสารที่ว่าก้าวหน้า มันพัฒนาแต่เครื่องมือ
แต่ความสามารถในการพัฒนาจิตของคนใช้ ยังน่าสงสัยอยู่

ผมมีข้อสังเกตว่า สมาร์ทโฟนก็ดี แท็บเล็ตก็ดี
มันช่วยทำให้คนอยู่ไกล เหมือนอยู่ใกล้กันมากขึ้น
แต่ขณะเดียวกัน กลับทำให้คนที่อยู่ใกล้ เหมือนไกลกันออกไป

เคยเห็นไหมครับ คนนั่งโต๊ะทานข้าวเดียวกัน
แต่ไม่คุยกัน ต่างคนต่างเล่นเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ ไลน์
กับคนอื่นผ่านมือถือ แท็บเล็ตของตัวเอง

อันนี้โทษอุปกรณ์ไม่ได้นะ ต้องโทษคนใช้เอง

ข่าวบอกว่า มือถือใหม่ไอโฟนห้า หน้าจอจะกว้างขึ้น
ตัวเครื่องจะบางลง แบตเตอรี่จะอึดกว่าเดิมใช้ได้นานขึ้น
โดยสรุป อะไรที่เป็นจุดอ่อนก็ถูกพัฒนาให้ดีขึ้น

ส่วนเรื่องว่า สตีฟ จอบส์ ผู้ล่วงลับ จะมีส่วนในการพัฒนาสิ่งเหล่านี้
มากหรือน้อยแค่ไหน อันนี้เราไม่รู้หรอกนะครับ

รู้แต่ว่า ถ้าเป็นพัฒนาการจิตใจของเราแต่ละคนเอง
จะเป็นใครหน้าไหน ก็มาทำให้เราพัฒนาไม่ได้ ถ้าเราไม่ทำเอง

จะเรียนรู้จากวิธีที่เขาพัฒนาไอโฟนก็ได้นะครับ
คืออะไรที่เป็นจุดอ่อนของจิตเรา ก็ปรับปรุงใหม่ซะ
ถ้าปรับปรุงไม่ได้ อย่างน้อยก็อย่าให้มันแย่ลง

ไอโฟนใหม่ หน้าจอเขากว้างขึ้น
แล้วใจเราล่ะ แคบลงหรือเปล่า

ตัวเครื่องไอโฟนห้าจะบางลง
แล้วกิเลสเราล่ะ บางลงหรือหนาขึ้น

แบตเตอรี่ของไอโฟนห้า เขาว่าจะทนทานใช้งานได้นานขึ้น
แล้วขันติ ความอดทนของเราล่ะ มันยาวนานขึ้นหรือสั้นลง

สำนวนโบราณเขาว่า ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตน
ยุคนี้ต้องพูดว่า ดูแท็บเล็ตมือถือ แล้วย้อนดูตน น่าจะเหมาะ

ขอย่างเดียวว่า อย่าพัฒนาช้ากว่าสมาร์ทโฟนก็แล้วกันนะ ^^

สุขสันต์วันแอปเปิลแหว่งครับ