 |
||||||||||||||
Autumn in DPRK Day 2 "Pyongyang Metro Station" เอาล่ะค่ะ เดินทางกันต่อไป ไม่มืดค่ำ เราไม่กลับโรงแรม... มันใช่มั้ยอ่ะ??... เสร็จจาก War Museum ไกด์ก็บอกว่าไปขึ้นรถไฟกัน ใช่แล้วค่ะ สถานีต่อไป สถานีรถไฟใต้ดิน Pyongyang Metro Station...  และเช่นเคย ข้อมูลจากวิกิพีเดียบอกไว้ว่าสถานีรถไฟแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปี 1965 และเปิดใช้ปี 1969 จุดเด่นของที่นี่คือเป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่ประดับประดาสวยงาม ได้แรงบันดาลใจมาจากรัสเซีย และเป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่ถูกจัดว่าลึก อยู่ใต้พื้นดินลงไปประมาณ 110 เมตรค่ะ นัยว่าเวลามีสงครามก็เอาไว้เป็นที่หลบระเบิดด้วย เราว่าที่นี่เค้าก็สร้างอะไรเร็วดีนะ กำลังคนที่ใช้สร้างก็แน่นอน เป็นคนจากกองทัพค่ะ ระหว่างทางก็นั่งชมวิวไป ซิตี้ทัวร์มากมาเที่ยวที่นี่ แล้วซิตี้แบบไม่ต้องลงจากรถกันเลย... แต่ก็ดีค่ะ เห็นอะไรเยอะดี บางทีไปถนนที่รถติด คนขับก็เปลี่ยนเส้นทางกะทันหัน ก็พาลัดเลาะกันไปในทางที่รถไม่ติด ที่นี่ไม่มี จส.100...  แต่คนขับรถเค้าจะทราบโดยการโทรติดต่อกับคนขับรถคนอื่นนี่ล่ะค่ะว่าทางไหนติดทางไหนไม่ติด ทางไหนไปได้ทางไหนอย่ามา สังเกตว่าขนส่งมวลชนของที่นี่นอกจากรถไฟใต้ดินที่กำลังจะไปเยี่ยมชมแล้ว ก็จะมีรถบัส แล้วก็รถราง (เค้าเรียกรถรางหรือเปล่าง่ะ ที่เป็นแบบนี้น่ะค่ะ)   ตลอดทางจะเห็นรูปท่านผู้นำเป็นระยะ ๆ แล้วทุกที่ก็จะมีช่อดอกไม้วางอยู่ เราว่าน่าจะเหมือนเราไหว้พระตอนเช้าก่อนไปทำงานหรือตอนกลับบ้านอะไรประมาณนี้ค่ะ  ร้านค้ามีตลอดทางเช่นกัน และก็อีก ที่นี่ไม่มี 7-11 หรือ แฟมิลี่มาร์ท แต่จะมีร้านค้าแบบนี้ตั้งอยู่ทั่วไป ขายของต่างกันค่ะ บางร้านขายน้ำ ขายขนม บางร้านขายของใช้ ร้านแฮมเบอร์เกอร์ก็มีนะเออ...  เราว่าดีนะ ดูสะอาดตาดี และก็ไม่ดูระเกะระกะพื้นทางเดิน ยอมรับว่าประเทศนี้สะอาดมากกกกก!!...  แล้วก็มาถึงสถานี เป็นช่วงที่เด็ก ๆ เลิกเรียนและหลายคนเลิกงานพอดี เลยมีคนพอประมาณ ไปถึงก็เข้าไปในสถานีเลยสิคะ รออะไร ทางเดินไปที่ชานชาลาก็ประมาณรถไฟใต้ดินทั่ว ๆ ไป คนเดินเยอะ แต่ก็แบ่งฝั่งเดินสวนกันเป็นระเบียบเหมือนญี่ปุ่นน่ะค่ะ เดินแบ่งฝั่งกันโดยไม่ต้องมีเส้นขีด ไม่เกินตรงกลางมาด้วยนะ เอาซี่...  จริง ๆ นะ เรื่องความเป็นระเบียบนี่เรายกให้ประเทศนี้เลยจริง ๆ และต่อให้มีนักท่องเที่ยวเยอะ ความเป็นระเบียบของคนของเค้าก็ไม่ได้ลดน้อยลงไป และเมื่อมาถึงบันไดเลื่อน เออ... ลึกจริงแฮะ จริง ๆ จะมีสถานีอะไรซักอย่างของบ้านเรา เราว่าลึกอยู่นะ ไม่แน่ใจว่าลุมพินี หรือสามย่าน แต่อันนี้จะดูลึกกว่าค่ะ   เอาจริง ๆ นะ เราดีใจที่มาที่นี่วันนี้ จริง ๆ ตามแพลนจะต้องเป็นวันพรุ่งนี้ แต่เราว่าวันพรุ่งนี้คนคงเยอะมากกว่านี้อ่ะ เพราะเป็นวันสำคัญ ไม่ใช่อะไร... กลัวหลง เคยมีนักท่องเที่ยวหลงกับกลุ่ม อาจเพราะพวกเค้ากลุ่มใหญ่ แล้วแบบคนเยอะไง ก็หลงไป แต่... โชคดีที่เค้าเจอกลุ่มนึงที่เค้าจำได้ว่าพักโรงแรมเดียวกัน เค้าก็เลยขอตามไปด้วยจนกลับโรงแรมตอนค่ำ คือเราแอบคิด... แหม่ แล้วไกด์กลุ่มนั้นลูกทัวร์หายไปทั้งคนนี่ก็ไม่ได้จะดูเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลยรึ ไม่กลัวลูกทัวร์จะหนีวีซ่าหรืออย่างไร แต่เอาจริง ๆ ประเทศนี้คงไม่มีใครอยากหนีวีซ่า แล้วอยู่ที่นี่ตลอดไปมั้ยอ่ะ?...  เอาเถอะ กลับมาเรื่องของเราต่อ ด้านนี้เป็นป้ายบอกสถานีรถไฟค่ะ รถไฟใต้ดินที่เปียงยางมี 2 สายตามรูปเลยค่ะ  ลีอธิบายเรื่องสายรถไฟอยู่ ก็มีเสียงรถไฟเข้าชานชาลามา พวกเราหันไปมองแล้วร้อง ว้าววว!!... ไม่ฟังลีละ รถไฟสายไหนมันจะไปไหนก็ช่างเหอะ วิ่งไปยืนเก็บภาพกันรัว ๆ  เราว่า... สถานีรถไฟที่ไม่มีป้ายโฆษณาสินค้า มันก็สวยดีเหมือนกันนะ  ได้มีโอกาสนั่งรถไฟไปสถานีอื่น ๆ ด้วย เข้าใจละทำไมอยากอวด...  การประดับประดาแต่ละสถานีไม่เหมือนกัน ภาพวาดที่กำแพงก็ต่างกันด้วย แต่สวยอลังพอ ๆ กันค่ะ แต่นิดนึงเถอะ... ว่าประตูแอร์พอร์ตลิงค์บ้านเราปิดแรงแล้ว ไปดูซับเวย์เปียงยางก่อน สนั่นกว่า...       ใช้เวลากันอยู่ในสถานีรถไฟประมาณนึง วันนี้ถ่ายรูปแบตหมดเกลี้ยงทั้ง ๆ ที่ชาร์ตทั้งคืน ดีว่ามีกล้องสำรองอีกอัน แต่กล้องสำรองเนี่ย ทำพี่เดือดร้อนวันต่อมา อยากจะบ้า...  จบสิ้นทริปรถไฟใต้ดิน พวกเราก็ไปทานข้าวเย็นที่ภัตตาคารอะไรซักอย่าง มีการพูดคุยกัน และอย่างที่บอก เรากลุ่มเล็ก เลยมีการยีดหยุ่นเรื่องเวลาค่อนข้างมาก ทานข้าวเม้ามอย ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยาก extend trip มาก แต่โธเบียส บาร์บาร่ากับแฟน อันนี้กำหนดกลับหลังพวกเราอยู่แล้ว ทุกคนลงความเห็นว่าการมาเที่ยว DPRK นี้เหนือจากที่คาดหวังไว้ก่อนมามาก ๆ กลับโรงแรมสามทุ่ม สามทุ่มในประเทศของตัวเองนี่แต่ละคนบอกยังเช้า ๆ เลยนัดกันว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะไปเจอกันที่บาร์นะ สรุป... ไม่มีใครไป เพราะครึ่งชั่วโมงที่ว่าน่ะ พอแต่ละคนได้เอนกายบนเตียงนอนที่นุ่มพอดี ก็... ค่ะ... รู้ตัวกันอีกที่ตีสาม เจอกันตอนเช้าเลยละกันนะ... แหะๆๆ สำหรับเรา เราว่าเกาหลีเหนือไม่ได้ล้าหลังเลยนะ เค้ามีทุกอย่างแบบที่เรามี ยอมรับว่าการพัฒนาของเค้าเป็นไปค่อนข้างช้า แต่เรารู้สึกว่ามั่นคง เราไม่รู้สึกว่าประชากรที่นี่มีชนชั้น แต่... เค้ามี "หน้าที่" ของตัวเองที่ต้องทำ สำคัญกว่านั้น เรารู้สึกว่าการรวมใจของคนในชาติของเค้ามีสูงมากกว่าทุกประเทศที่เราเหยียบมา (ไม่ได้ไปหลายประเทศหรอกนะคะ แต่เท่าที่เราสัมผัสมาไง) อาจด้วยความที่เป็นประเทศที่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง ในแบบที่ต่างจากประเทศส่วนมากทั่วโลก ก็เลยทำให้ออกมาเป็นแบบนี้ ก่อนที่จะมา เรามีความรู้สึกว่ามืดมนมากกับประเทศนี้ คือไม่มีข้อมูล ไม่รู้ว่าจะมาเจออะไร แต่ผ่านไปวันนี้เต็ม ๆ เรารู้สึกว่ามันผิดกับที่เราคิดไว้เลย แต่กระนั้น... เราก็ยังมีคำถามที่ต้องการคำตอบ เราจะค้นหามันต่อไป ปิดท้ายด้วยภาพประตูชัยยามค่ำคืน ตอนที่ออกมาจากสถานีรถไฟค่ะ 
|
melody_bangkok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่บางครั้งก็มีโลกส่วนตัวสูงมากมาย แต่ในบางครั้งก็พยายามจะยัดเยียดตัวเองเข้าไปในโลกส่วนตัวของคนอื่น... :P ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ... ^^  All Blog
| |||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
