อยากทานกล้วยก็ต้องปลูกกล้วย
อยากทานทุเรียนก็ปลูกทุเรียน อยากมีความสุข ก็ต้องสร้างเหตุแห่งสุข


จริงๆด้วยค่ะ

ได้ความรู้ใหม่เลยครับ ผมก็สงสัยด้วยเหมือนกัน

สมัยนี้พึ่งพาผู้หญิงไม่ได้จริงๆเรื่องอาหาร แต่จริงๆนับแต่โบราณ คนทำครัวเก่งๆจริงๆก็ผู้ชายนี่หล่ะครับ เชฟระดับโลกน้อยนักจะเป็นผู้หญิง

แหม ก็ผู้ชายทำอาหารรสชาติจะคงที่กว่าผู้หญิงนี่คะ ส่วนผู้หญิงจะทำอาหารตามความรู้สึก กะๆเอาชิมรสดู บางทีก็เค็มไปหน่อย เปรี้ยวไปหน่อย แล้วผู้ชายก็มาติ เลยให้ทำเองซะเลย หุหุ (ประสบการณ์ตรง..)

ตอนนี้อาหารที่เคยกิน มันเน่าไปเสียแล้ว แต่ก็ยังเกิดความเสียดายทุกครั้งที่เห็น เศษอาหารที่เคยกินมานาน อยากเริ่มปรุงอาหารใหม่แต่ไม่กล้าออกไปจ่ายตลาดซะที เอิ๊กๆๆๆ

มีผู้หญิงที่ทำกับข้าวให้อร่อยที่สุดในชีวิต
เป็น แม่ เป็นย่า เป็นยาย ค่ะ
เป็นกับข้าวธรรมดาๆ
ที่ทำให้ทานทุกวัน
เว้น วันที่ ผู้ชาย ที่เป็น พ่อ
จะทำอาหารจานเด็ด(ของตัวเอง)
เท่านั้น
สุขใจ ในวันที่กลับบ้านไปให้แม่ทำกับข้าวให้กิน
นะคะ

ดีใจที่เป็นผู้หญิงและทำอาหารเป็น ( จากคุณย่า และคุณแม่) เพราะเป็นสิ่งเดียวที่สามารถทำให้คนอื่นมีความสุข เวลาเห็นคนอื่นทานอาหารฝีมือเราทำ อิ่มเลย .... อิ่มใจของเราเอง

จริงนะค่ะ .. ทุกอย่างเราสร้างเองได้
เราคิดว่าสุขก็ต้องสุข คิดว่ามันเป็นทุกข์
มันก็ทุกข์ไปสองเท่าแล้ว ...

"ใจ" เราสำคัญที่สุด พยายามจะเข้าใจ
กับการศึกษาธรรมง่ายๆ เพราะฉะนั้น หลังๆ นี้
จะขอมาอ่านบทความเก่าๆ เขียนไว้แต่ก่อน
ของบล็อกคุณแอสตันนี่ล่ะค่ะ


บล็อกธรรมะต้องโหวตแน่นอนค่ะเหมือนทุกครั้งค่ะ

บางทีเราก็ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามโดยที่เราไม่รู้ตัวเหมือนกันนะ (ต้องการผลอย่างหนึ่งแต่ทำเหตุอีกอย่างหนึ่ง...ด้วยความไม่รู้ว่า นั่นคือ จะได้ผลในทางตรงกันข้าม)คุณเคยเป็นแบบนั้นหรือเปล่า

ชีวิตจริงบางทีมันไม่ง่ายแบบนั้นดอก...แต่เปรียบเทียบกับการปลูกต้นไม้ก็เห็นชัดดีค่ะ
อยากเล่าเรื่องผู้หญิงคนหนึ่งที่เรารู้จัก เธอรักสามีของเธอมาก ตามติดแจเพราะรักและอยากให้สามีรักตอบ มีหลายคนเตือนว่าไม่ควรจู้จี้จุกจิกมากไป เขาจะยิ่งหนีห่างไปแต่เธอกลับทำสิ่งตรงกันข้าม ด้วยความไม่รู้ ผลก็คือเธอยิ่งตามเขายิ่งหนีเธอไปไกล
ก็มันเกิดจากความไม่รู้นั่นเอง

วันนี้ตั้งใจใจมาโหวตให้เหมือนทุกครั้งค่ะ
best dharma blog เต็ม 3 เลยค่ะ
ปกติเข้ามาอ่านประจำค่ะ เพียงแต่ไม่ได้เม๊นท์เท่านั้นเอง

ด้วยคะ
best dharma blog
เข้ามาอ่านเมื่อไหร่ ก้อได้ใจไปเมื่อนั้นคะ

ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนโหวตล่วงหน้านะครับ ^^

ผมไม่ค่อยรู้จักใครใน บล็อกแกงค์ ถ้าผลโหวตออกมา ไม่ติดอันดับ ก็ต้องถือว่าเป็นไปตามเหตุปัจจัย ^^

สวัสดีค่ะพี่เอ๊ด

อ่านไปยิ้มไป ขำขำกับการหัดทำกับข้าวของพี่
และมันก็ต้องมีบทปิดให้ข้อคิดกระตุกสติเช่นเดิม

แวะมาหาแหล่งวัตถุดิบดีดีไว้ปรุงอาหารชีวิตตัวเองเช่นเคยค่ะ

งานเปิดตัวหนังสือเล่มสามถึงลางานไปไม่ได้
แต่ไม่พลาดในการจับจองหนังสือไว้และซื้อเข้าห้องสมุดบริษัท รวมทั้งให้กลุ่มมิตรอันเป็นที่รักด้วยค่ะ

โหวตไม่ได้แต่เป็นผู้แอบลุ้นอยู่ข้างหลังละกันค่ะพี่^^

โหวตยังไงล่ะคะ
ไม่ค่อยได้ทำกับข้าวค่ะ แต่คิดว่าทำบ่อยๆๆคงจะอร่อยน่ะแหละ อิอิ หลงตัวเอง
แต่ชีวิตนี้ปรุงให้อร่อยไม่ง่ายเลย ถ้าละละกิเลสหลายอย่างได้อยู่กับสิ่งที่มีไม่ไช่สิ่งที่ฝันได้คงจะสุขเยอะค่ะ

เรือ่งหาคนรู้ใจเนี่ยหายากจริงๆๆเลยค่ะ ทำเหตุไงดีละคะเนี่ย เหอๆๆ

เข้ามาโหวตโดยเฉพาะค่ะ

ต้องเป็นสมาชิกบล้อกแกงค์ ถึงจะโหวตได้น่ะครับ

ตรงมุมขวาบนของบล้อกจะมีหัวข้อ Bloggang Awards อยู่

ดูรายละเอียดทีนั่นได้ครับ

เป็นคนทันสมัย ทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นเหมือนกันค่ะ หุ หุ


กดโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ ^^