ดอกจิก หรือมุจลินท์

ตามพระพุทธประวัติกล่าวว่า หลังจากที่พระพุทธเจ้า ได้ทรงประทับอยู่ใต้ต้นโพธิ์ และ ต้นไทร แห่งละ 7 วัน แล้ว จึงเสด็จไปประทับใต้ต้นจิกอีก 7 วัน ในขณะที่ประทับใต้ต้นจิกนี้ ได้มีฝนตกหนัก ติดต่อกันหลายวัน อากาศก็เย็นมาก จึงมีพญานาค ชื่อมุจลินท์ มาขดเป็นวง 7 รอบ ล้อมพระองค์ พร้อมกับแผ่พังพาน ปรกพระองค์ไว้ ต่อมาเมื่อมีผู้คิดประดิษฐ์พระพุทธรูปขึ้น ภายหลัง จึงได้ประดิษฐ์ พระพุทธรูปปางนี้ขึ้น เรียกว่า “ปางนาคปรก” และเรียกต้นจิก ไปตามชื่อ ของพญานาค คือ มุจลินท์ จิก หรือมุจลินท์ เป็นไม้ต้นขนาดกลาง สูง 15-20 เมตร ลำต้นมีปุ่มปม แตกกิ่งจำนวนมาก เป็นพุ่มกลมโปร่ง มีใบเฉาะที่ปลายยอด ใบรูปใบหอก ยาว 25-35 เซนติเมตร ใบอ่อนจะออกสีแดงเรื่อ ๆ กิ่งมักคดงอใบติดเวียนกัน เป็นกลุ่มตอนปลาย ๆ กิ่ง ใบรูปหอกหรือรูปไข่ เนื้อใบเนียนแน่น

ออกดอกสีแดง ช่วง เมษายน – สิงหาคม แต่ละช่อจะบานอยู่ได้หลายวัน ดอกย่อยทยอยบานส่งกลิ่นหอมแรง ในช่วงกลางคืนจนถึงช่วงสาย แต่ละดอกโตวัดผ่าศูนย์กลาง ประมาณ 1 ซม. ติดรวมกันเป็นพวงยาว ๆ ซึ่งยาวถึง 40 ซม. เกสรผู้จะมีมากมาย ในแต่ละดอก กลีบดอกสั้น ๆ มี 4 กลีบ หลุดร่วงเร็วมาก หลอดท่อรังไข่ยาว ยื่นออกมามาก ผลกลม ยาว ยาวประมาณ 2.5 ซม. มีสันเป็นคลื่นทื่อ ๆ สี่เหลี่ยม ปลายผล จะยังคงปรากฏ กลีบรองดอกติดอยู่ ใบอ่อนรสฝาดเล็กน้อย ใช้รับประทานได้ รากของต้นจิกใช้เป็นสมุนไพร แก้โรคลมต่าง ๆ นิยม ปลูกไว้ตามชายน้ำ เพื่อกันดินพัง อาศัยร่มเงา ปลูกเป็นไม้ประดับ และใช้รับประทาน