ดอกอรพิม

......

ชื่อไม่คุ้นเคย หายาก อีกชื่อคือ "คิ้วนาง”

เป็นพรรณที่พบเฉพาะในประเทศไทยเราเท่านั้น

ชื่อวิทยาศาสตร์ Bauhinia winitii Craib.

มาจากชื่อของพระยาวินิจวนันดร

นักพฤกษศาสตร์ชาวไทยในอดีต ซึ่งเป็นผู้ค้นพบ

 และเก็บตัวอย่างพันธุ์ไม้ชนิดนี้เป็นคนแรก

 พบได้ทางภาคเหนือตอนล่าง แถบนครสวรรค์

 หรือทางภาคกลาง ที่สระบุรี ลพบุรี

และทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ ที่กาญจนบุรี

โดยมักขึ้นตามป่าผลัดใบ ป่าละเมาะ

หรือตามที่โล่ง บนเขาหินปูนเตี้ยๆ

ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเล ประมาณ 100 เมตร

ดอกมีกลิ่นหอม เป็นไม้เถาเลื้อย ไปได้ไกลราว 2-3 เมตร

 ลำต้นสูงราว 8 เมตร เนื้อแข็ง มีมือเกาะม้วนงอ

 นับเป็นพืชที่มีอายุอยู่หลายปี ออกดอกเป็นช่อกระจายขนาดใหญ่

 โดยจะออกดอกตามซอกใบ และที่ปลายยอด

ดอกย่อยมีก้านเรียงสลับ บนแกนกลางลดหลั่น ตามลำดับ

จากบนลงล่าง ช่อดอกยาวประมาณ 13-17 เซนติเมตร

 ส่วนก้านช่อยาวประมาณ 1-2.5 เซนติเมตร

ดอกย่อยเป็นสีขาวนวล กลีบดอกบางมี 5 กลีบ

ลักษณะกลีบย่น เป็นรูปรีแกมรูปขอบขนาน

ดอกจะบานไม่พร้อมกัน ส่วนกลีบเลี้ยงยาวมี 5 กลีบ

แยกจากกัน โคนเชื่อมติดกัน

และแบ่งเป็นกลีบกลางกว้างประมาณ 0.4-0.6 เซนติเมตร

 และยาวประมาณ 0.5-0.8 เซนติเมตร

 เป็นสีครีมรูปไข่กลับ ส่วนกลีบคู่ข้างและกลีบคู่ล่าง

 จะมีขนาดเท่ากัน โดยมีความกว้างประมาณ 2.3-3.5 เซนติเมตร

 และยาวประมาณ 7 เซนติเมตร

ดอกมีเกสรเพศเมีย 1 อัน อยู่เหนือวงกลีบ

มีขนสีน้ำตาลปกคลุม รวมไปถึงก้านชูดอก และก้านชูช่อดอก

ออกดอกในช่วงเดือนกรกฎาคมถึงเดือนพฤศจิกายน


ใบอรพิม ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ

ลักษณะของใบค่อนข้างกลม ปลายใบมน

เว้าลึกเกือบถึงโคนใบเป็นสองแฉก

 เกิดช่องว่างเป็นระยะห่าง ระหว่างสองแฉก

ประมาณ 0.8-1.6 เซนติเมตร ปลายของแต่ละแฉกจะมน

 โคนใบมนเว้าเป็นรูปหัวใจ ส่วนขอบใบเรียบ

หลังใบและท้องใบเรียบ เกลี้ยง

ส่วนท้องใบปกคลุมไปด้วยขนสั้นประปราย

เส้นใบมี 3-4 คู่ หูใบมีขนาดเล็กร่วงได้ง่าย

เมื่อฝักแก่จะแห้งแตก มีเมล็ดด้านในสีขาว

เปลือกต้นใช้เคี้ยวกินกับหมากแทนการใช้สีเสียดได้

เส้นใยจากเปลือกไม้สามารถนำมาใช้ทำเชือกได้

ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป เพราะดอกมีความสวยงาม

 โดยนิยมนำมาปลูก ตามริมรั้ว ริมทางเดิน

แต่ถ้าจะปลูกขึ้นซุ้ม ก็ต้องเป็นซุ้มที่มีความแข็งแรง

 และมีขนาดใหญ่

ขอบคุณที่มา fb. Siriwanna Jill

ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ