เท่ารักเธอ ผู้แต่ง: อรุณี ศรีสุข สำนักพิมพ์: สุดสัปดาห์สำนักพิมพ์ พิมพ์ครั้งแรก พฤศจิกายน 2549 ราคา 135 บาท เท่ารักเธอ....เรื่องรักสำหรับคนที่มีหัวใจขาดวิ่น เรื่องราวประสบการณ์ความรัก...ของผู้เขียน ที่ทั้งสนุก น่าติดตาม แฝงด้วยข้อคิด , ความประทับใจซาบซึ้ง เป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่งที่อาจเกิดขึ้นได้กับใครหลายคน ยิ่งคนที่เคยมีบาดแผลในหัวใจ รับรองว่าหนังสือเล่มนี้จะทำให้คุณรู้สึกอินไปโดยไม่รู้ตัว * * * * * * * สนใจเล่มนี้ตั้งแต่แรกวางแผง คว้ามาครองแล้วก็วาง (เกือบ) ลืม กลัวเศร้าน่ะ วันก่อนว่าจะเปิดดูเล่นนิดหน่อย ที่ไหนได้ อ่านรวดเดียวจบเลย เนื้อเรื่องเล่าด้วยสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง คือ จูน จูนทำงานกับสตูดิโออัดเสียง แวดล้อมด้วยเหล่าซาวด์เอ็นจิเนียร์ที่แต่ละคนเจ้าชู้ไม่ใช่เล่น คนหนึ่งที่จูนเห็นจนเบื่อคือ พี่อิท ซึ่งเธอบอกเลยว่าเขาไนซ์มาก สาวไหนเข้าใกล้เป็นต้องเผลอใจแน่ แต่จูนเองก็มีเพื่อนสนิทสมัยเรียนอีกคนที่มีหนุ่มมาติดเกรียวเหมือนกัน แป้ง เป็นสาวมาดดีที่กำลังจะไปเรียนต่อ เลยว่างมาคลุกคลีกับจูนเป็นพิเศษ เมื่อสนิทสนมและเที่ยวด้วยกันบ่อยเข้า อิทกับแป้งก็เริ่มสนใจกัน และเนื่องจากแต่ละฝ่ายต่างก็มีความไม่สะดวก ทั้งคู่จึงตกลงคบกันเฉพาะช่วงที่แป้งยังอยู่ไทย จูนเป็นผู้เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมด และมีส่วนในเหตุการณ์ช่วงท้ายภายหลัง พล็อตหลักของเรื่องเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แบบหนึ่งชายสองหญิง ปมในเรื่องเป็นประเด็นค่อนข้างล่อแหลม (คนหัวเก่าอ่านแล้วขมวดคิ้วแน่) ชนิดที่ถ้าเล่าปุ๊บ คนฟัง(อ่าน)จะฟันธงได้เลยว่าตัวเอกแย่มาก! ดีไม่ดีชี้ข้อเสียของตัวละครได้รายตัวเลยด้วย ...แต่ต้องมาอ่านเอง แล้วจะไม่ค่อยรู้สึกแฮะว่าพวกเขาเลวร้าย จขบ. อ่านไปก็แอบสวมวิญญาณป้าแก่บ่นไปด้วยว่าตัวละครในเรื่องนี้ดีแต่เที่ยวเตร่เฮฮา เอะอะก็อ้างรักแล้วทำตามใจไม่คิดถึงหัวอกคนอื่น แต่ละคนเปรี้ยวกันจริง ...แต่ก็นั่นแหละ อีกใจก็แอบอิจฉาคนที่ใช้ชีวิตแบบนี้นะ ดูสบาย ๆ อิสระดี ที่อิจฉามากคือพวกเขายึดคติบอร์นฟรีกันทั้งนั้น ใครทำอะไรผิดกรอบไป คนอื่นก็จะทนได้และเข้าใจ (ในระดับนึง) แถมยังมีระวังให้กันด้วย น่าอิจฉาไหมล่ะ? เป็นเรื่องจบเศร้า ฉากและตัวละครค่อนข้างสมัยใหม่ ไม่น่าจะถูกจริตจขบ. แต่อ่านแล้วติดหนึบ ประทับใจอะไรหลายอย่างในเรื่อง โดยเฉพาะมิตรภาพระหว่างตัวละคร ...ต้องชมลีลาการเขียนค่ะ เล่าได้สนุก มีเสน่ห์ ดึงคนอ่านให้ตามเรื่องไปได้โดยไม่รู้ตัว และที่สำคัญ ทัศนคติและการกระทำต่าง ๆ ในเรื่องสมจริงมาก คนอ่านอาจเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย แต่คงเถียงไม่ได้ว่ามีคนทำแบบนี้จริง ๆ ประโยคโดนใจในเล่ม: [หน้า 124] "...แล้วถามจริง ๆ เถอะ คบหรือไม่คบมันต่างอะไรกันวะกับตอนนี้ ปรกติก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว อย่างน้อยเป็นกำลังใจให้กันก็ดีนะ ผู้ชายบางคนกูว่าเก็บไว้คิดถึงจนตายก็ได้นะ ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นคู่กับเขา มึงว่ามั้ย" ...ตรงนี้เป็นฉากที่จูนตอบแป้ง ซึ่งกำลังลังเลว่าจะคบกับผู้ชายมีแฟนแล้วดีไหม ประโยคสุดท้ายนี่ถูกใจจขบ. มากเลย (แต่ไม่ถูกศีลธรรมเท่าไหร่) [หน้า 129] "เฮ้อ...เรื่องงานก็แย่แล้ว ยังเสือกเจอเรื่องหญิงอีก เหนื่อยแทนเลย กูน่ะอยากรู้จริง ๆ ว่า ผู้ชายคนหนึ่งนี่สามารถรักผู้หญิงได้เท่า ๆ กันสองคนเลยเหรอวะ" ครุ่นคิดหลังอ่าน: (อาจ Spoil) - ไอ้คำว่า "มิตรภาพ" นี่แปลว่าอะไร? เช่น เพื่อนแหกเส้นศีลธรรม ทำตัวไม่ดีงามนัก เพื่อนอีกคนทนได้ไม่นานก็ลองเอ่ยปากซักถาม แต่สุดท้ายก็สรุปทำนองว่า 'เออ เราเข้าใจกัน ไม่เป็นไรนะ แกยังมีชั้นอยู่ข้าง ๆ เสมอ' >> โอเค มิตรภาพแบบนี้มันชวนให้อุ่นใจ แสดงว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเรานั้นแสนจะมั่นคง ไม่มีวันผันแปร แต่นั่นแปลว่า สมมติฉันเคร่งศีลธรรม ฉันก็ต้องลดระดับศีลธรรมของตัวเองลงมาเพื่อมิตรภาพสินะ? แล้วถ้าเรื่องมันดิ่งลงเหว ทำให้เพื่อนเสียหาย เสียใจ เสียชื่อ ฯลฯ แบบนั้นสู้เสียงแข็งดึงเพื่อนไม่ให้ทำผิดแต่แรกไม่ดีกว่าเหรอ? (เห็นตัวอย่างได้จากเรื่องนี้) ^ ^ อันนำไปสู่ปัญหาต่อไป ถ้าเสียงแข็งห้ามแล้วเพื่อนตัดญาติขาดมิตร เราจะทำไงดี? ตัดเพื่อนบ้าง? แต่ยังอยากเป็นเพื่อนมันนี่ หรือต้องย้อนกลับไปตอนต้น 'เออ ไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจแก' พิมพ์ไปก็สับสนตัวเองไปด้วย - ใครอกหักรักคุด นึกอยากลาโลกขึ้นมา ควรได้อ่านช่วงท้ายที่เล่าถึงบรรยากาศในครอบครัว ความอาลัยของเพื่อนฝูงหน่อย เผื่อจะคิดยาวขึ้นมาบ้าง โลกนี้มีอะไรมากกว่าแค่ความรัก   Create Date : 30 มีนาคม 2550 18 comments Last Update : 30 มีนาคม 2550 2:41:34 น. Counter : 2006 Pageviews. Share Tweet

ยืนอ่านเรื่องนี้ได้ครึ่งเดียวที่บีทูเอสเซ็นทรัลลาดพร้าวอ้ะ ยังไม่มีโอกาสไปอ่านต่ออีกเลย ------------------------------ เห็นด้วยอย่างแรงว่าคนบางคน ไม่ต้องเป็นคู่กันก็คิดถึงกันจนวันตายได้นะ เหะๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 30 มีนาคม 2550 5:47:10 น.

เดินมึน ๆ เข้าบล็อกชาวบ้าน แล้วก็บอก จขบ. ว่าไม่รีวิว ชีวิตรันทด บางหรือคะ   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 30 มีนาคม 2550 7:08:01 น.

^ เขียนตกไป **บ้าง   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 30 มีนาคม 2550 7:08:38 น.

เล่มนี้ขอผ่าน ไม่งั้นองค์ป้าแก่คงลงเหมือนกัน   โดย: เป๋อน้อย 30 มีนาคม 2550 7:49:46 น.

ท่าทางจะแรง   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 30 มีนาคม 2550 8:00:12 น.

Spoil ถูกใจอย่างแรง   โดย: สายลมอิสระ 30 มีนาคม 2550 8:06:25 น.

ถ้าอกหักรักคุดแบบอีกฝ่ายแย่มากๆ คงไม่อยากลาโลกหรอกค่ะ แต่จะไปทำให้คนที่หักอกเราลาโลกแทน   โดย: piccy 30 มีนาคม 2550 8:06:28 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่า ถ้าตัวเองอ่าน ก็คงได้ครุ่นคิดขบใคร่ครวญอย่างมากแน่ๆ เหอๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 มีนาคม 2550 8:42:01 น.

ทาทางจะเป็นหนังสือจำพวก "บูชาความรัก" แฮะ ไม่ว่าจะลูกเขาเมียใคร ฉันจะเอาซะอย่างใครจะทำไม ไม่ไหว ๆ ไม่ใช่แนว ๆ เปลี่ยนเป็น "ฆ่าเพราะรัก" ดีกว่ามั้ง   โดย: Masaomi IP: 125.24.241.4 30 มีนาคม 2550 10:31:53 น.

ประเด็นที่ จขบ พูดเรื่องเพื่อนทำผิด แล้วเราควรทำไง นี่น่าคิดเหมือนกันนะ จะด่ามัน มันจะเลิกคบเรามั้ย แล้วถ้าเราไม่ด่ามัน ปล่อยเลยตามเลย แล้วถ้ามันผิดพลาดไรขึ้นมา จะทำไงล่ะทีนี้ น่าคิดเหมือนกันนะเนี่ย   โดย: หัวใจสีชมพู 30 มีนาคม 2550 11:09:18 น.

คุณแพนด้ามหาภัย - ชอบประโยคนั้นเหมือนกันค่ะ "ผู้ชายบางคนมีไว้ให้คิดถึงจนวันตาย" จี๊ดดดด (แปลว่า ไม่เอาตัว เอาแต่ความทรงจำ 5555) คุณผู้สาวเมืองยศ - ยังไม่ได้อ่านน่ะค่ะ โดนเล่มอื่นแซงตลอดเลย คุณเป๋อน้อย - แหม อยากให้ลองอ่านนะคะ เพราะเป็นชีวิตจริงที่เอามาเขียนเป็นนิยายได้ดีมากเลย คือ คนเรามันก็บิด ๆ เบี้ยว ๆ แบบนี้แหละ คุณพุดน้ำบุศย์ - ไม่แรงมากค่ะ เล่นกับอารมณ์มากกว่า ประมาณว่าตอนแรกแค่กิ๊กกันเอาความสำราญใจ แค่ช่วงสั้น ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ มันกลายเป็นเรื่องเสียนี่ คุณสายลมอิสระ - ตรงเรื่องเพื่อนหรือครอบครัวคะ? คุณ piccy - แง๊ น่ากัวอ่ะ คนนี้ คุณสาวไกด์ - แน่เลยค่ะ อย่างที่บอกว่าตัวละคร และความคิดต่าง ๆ สมจริงมาก แล้วชีวิตจริงมันก็ไม่ได้ดีพร้อมอย่างในวิชาจริยธรรมกันทุกคน อ่านแล้วก็ได้ขบคิดดี คุณ Masaomi - แหะ แหะ ตอนแรก จขบ. อยากให้เป็น "ก็แค่ความรัก" แล้วจบแบบไม่สนความรักเป็นใหญ่มากกว่าค่ะ คุณหัวใจสีชมพู - น่าคิดมากค่ะ แต่เรื่องนี้คงไม่มีคำตอบ   โดย: ยาคูลท์ 30 มีนาคม 2550 11:36:32 น.

อ่านรีวิวแล้วอยากอ่านมากๆ น่าจะเป็นเรื่องที่สะท้อนสังคมเมืองสมัยใหม่ได้ดีนะคะ ไม่พาฝัน แต่เป็นเรื่องที่มีให้เห็นจริงๆ ในยุคนี้   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 30 มีนาคม 2550 11:47:36 น.

หนังสือดีๆ เล่มนึงเลยเนี่ย   โดย: Boyne Byron 30 มีนาคม 2550 11:50:39 น.

คุณปอมปอมเกิร์ล - ไม่สมัยใหม่นักหรอกค่ะ บรรยากาศน่าจะย้อนไปได้สักสิบปี ชวนให้นึกถึงกลุ่มคนทำงานเท่ห์ ๆ ที่หลังเลิกงานก็เข้าผับ วันหยุดยาวไปเที่ยวกัน ชายหญิงสนิทสนมกันในวงเหล้าเบียร์ แบบนั้นน่ะค่ะ คุณ Boyne Byron - เห็นด้วยค่ะ   โดย: ยาคูลท์ 30 มีนาคม 2550 11:52:52 น.

คิดถึงจนตาย แม้เราจะไม่ได้เป็นคู่กับเขา ^ ^ ^ โดนจริงๆ นะเนี่ย และอยากเปรี้ยวบ้าง ^^   โดย: I am just fine^^ 30 มีนาคม 2550 11:56:55 น.

อ่านรีวิวแล้วรู้สึกเหมือนที่คุณยาคูลท์ตอบคุณปอมปอมเกิร์ลเลย ที่บ้านมีหนังสือรุ่นเก่าๆ อยู่หลายเล่ม เขียนเรื่องสั้นที่ให้อารมณ์แบบนี้ อ่านทีไรก็ให้อารมณ์ครุ่นคิดแบบนี้...   โดย: ninaM 30 มีนาคม 2550 23:11:40 น.

อ่านแล้วค่ะ...อึ้งไปหลายวัน อย่าล้อเล่นกับความรัก...อานุภาพของมันร้ายแรง   โดย: แพร IP: 58.181.179.114 1 เมษายน 2550 16:31:32 น.

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วโดนมาก ชอบมากเลย อยากรู้จักกับคนแต่งและพี่ๆในเรื่องมาก เป็นประสบการณ์ชีวิตที่สุดยอดจริงๆ   โดย: Tato IP: 222.123.41.145 21 พฤศจิกายน 2551 18:44:17 น.