ผู้แต่ง: จัตวาลักษณ์
สำนักพิมพ์: นานมีบุ้คส์
พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2550
ราคา 225 บาท

สมัย ตำรวจผู้สืบสวนต้องเผชิญหน้ากับคดียากที่เกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกันถึงสามคดี คดีทำร้ายร่างกายช่างตัดผมในเวลาค่ำ คดีเจ้าของร้านขายเครื่องใช้จากยุโรปถูกจัดฉากว่าผูกคอตาย และคดีหญิงสาวสำนักโคมเขียวถูกพบเป็นศพในคลอง โดยหลักฐานจากทุกคดีบ่งชี้ไปที่คน ๆ เดียว จักรา ลูกชายของหลวงมงคลศิลป์ไพศาล

แต่จะเป็นไปได้อย่างไร เมื่อนาฬิกาชำรุดในระหว่างเกิดเหตุของสองในสามคดีชี้บอกเวลาเดียวกัน! คน ๆ เดียวจะก่อคดีพร้อมกันในสองสถานที่ได้อย่างไร!

Credits: หนังสือได้รับรางวัลชมเชย Nanmeebooks Award ประเภทนวนิยายสืบสวนสอบสวน ประจำปี 2007

* * * * * * * * * *

ใครชอบเชอร์ล็อกโฮมส์ น่าจะลองอ่านเล่มนี้ค่ะ

คุณพรศักดิ์ อุรัจฉัทชัยรัตน์ เจ้าของนามปากกา 'จัตวาลักษณ์' บอกไว้ที่ปกหลังว่าเขาหยิบยืมนามปากกามาจากชื่อตอนหนึ่งของนิยายชุดเชอร์ล็อกโฮมส์

เรื่องเปิดฉากมาให้ตัวละครเอกสองคน สมัย และ ลออ ร่วมกันพินิจพิจารณากระดาษแผ่นหนึ่งด้วยศาสตร์แห่งการอนุมาน บทสนทนาเป็นสำนวนย้อนยุค (เรื่องนี้ใช้ฉากอดีต ช่วงประมาณปีพ.ศ. 2475) บรรยากาศการสนทนาชิงไหวชิงพริบเวลาถกเรื่องคดี สุภาพและมีอารมณ์ขันเล็กน้อย ชวนให้นึกถึงเชอร์ล็อกโฮมส์และคุณหมอวัตสันมาก เชื่อแล้วว่าผู้แต่งอ่านนิยายชุดนี้จบตั้งแต่ป. 4

** จากนี้ไป สปอยล์เหตุการณ์ในเรื่อง แต่ไม่สปอยล์ทริค **

แล้วความลึกลับก็เริ่มปรากฏพร้อมกับการมาเยือนของคุณหลวงมงคลศิลป์ไพศาล ซึ่งมาหาสมัยด้วยธุระเกี่ยวกับคดีบุตรชายของตนทำร้ายช่างกัลบกในเวลาค่ำ คดีนี้ถูกโอนมายังหน่วยสืบราชศักดิ์ (ซึ่งดูแลคดีที่มีความอ่อนไหวสูงเนื่องจากเกี่ยวพันกับผู้มีตระกูล) โดยมีสมัยรับผิดชอบ

ดูตามรูปคดีแล้ว นายจักราผู้ทำผิดน่าจะทำไปเพราะความคะนอง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่เมื่อสอบปากคำ ทั้งโจทก์และจำเลยดูมีพิรุธ ราวกับว่าปกปิดบางอย่างและมีปากเสียงกันด้วยเหตุอื่น นอกจากนี้ คุณหลวงยังพยายามกดดันสมัยด้วยการทวงบุญคุณเก่าก่อนตั้งแต่ชั้นพ่อ ลออเองก็มีอคติกับคุณหลวงเพราะคดีหนึ่ง

ระหว่างนั้น ก็มีคดีอื่นที่เกี่ยวพันกับนายจักราเพิ่มมาอีก 2 คดี นั่นคือ หุ้นส่วนธุรกิจของนายจักราแขวนคอตาย และหญิงโคมเขียวโดดน้ำตายพร้อมกำนาฬิกาพกของจักราไว้
...สองคดีธรรมดาที่สืบแล้วมีเงื่อนงำให้สมัยไม่อาจเชื่อว่าเป็นการจงใจจบชีวิตตนเอง แต่ก็ไม่สามารถระบุให้นายจักราเป็นคนร้ายได้ เพราะหญิงโคมเขียวเสียชีวิตในเวลาเดียวกับที่นายจักราทำร้ายกัลบกชรา--สามทุ่มห้าสิบห้านาที ส่วนการตายของนายโชคชัย (หุ้นส่วนธุรกิจ) ก็ไม่ได้อำนวยประโยชน์อันใดกับนายจักรา

เรื่องทวีความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อมีการทิ้งกระดาษสัญลักษณ์ของ 'เบียน' ไว้บนหมอนของนายจักรา เป็นการบอกว่าเบียนกำลังหมายปองชีวิตเขา

การมีกลุ่มอั้งยี่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย บวกกับแรงกดดันจากผู้ใหญ่ ทำให้สมัยต้องเร่งคลี่คลายคดีทั้งหมด ก่อนเบียนจะลงมือทวงความยุติธรรมด้วยระบบศาลเตี้ย และก่อนจะถึงกำหนดเวลาที่สมัยลั่นปากไว้ว่าจะปิดคดี มิฉะนั้นจะลาออก!

** ไม่สปอยล์แล้ว **

จขบ. ให้คะแนนประทับใจเรื่องนี้เป็นพิเศษตรงรายละเอียดความย้อนยุคค่ะ
เช่น ตัวละครอ่านหนังสือพิมพ์สยามเปเปอร์ ส่ายหัวกับความพิลึกในคอลัมน์นายชอบพยากรณ์ พอใจที่คุณกุหลาบ สายประดิษฐ์เป็นบรรณาธิการให้หนังสือพิมพ์หัวใหม่ชื่อ 'ประชาชาติ' ฟังแผ่นลำตัดของนายทิ้ง ไปดูละครที่เฉลิมบุรี นั่งฆ่าเวลาในร้านกาแฟน่ำแช ตัวละครหนึ่งทำงานที่บริษัทแบงก์สยามกัมมาจล (ถ้าใครแต่งเรื่องย้อนยุคแล้วเรียกแบงก์นี้ว่าไทยพาณิชย์ล่ะก็... คนอ่านคงปาหนังสือทิ้งแน่)

...รายละเอียดพวกนี้เป็นแค่บทบรรยายผ่าน ๆ ที่แทรกไว้เพื่อให้เห็นภาพชีวิตของตัวละครสมัยนั้น แค่นี้ก็ถือว่าใส่ใจกับรายละเอียดแล้ว แต่บางจุด คนแต่งยังอุตส่าห์เขียนถึงบริษัทห้างร้านที่เลิกกิจการไปก่อนยุคนั้นแล้ว การขุดคูคลองรอบกรุง ประวัติสะพาน ฯลฯ อีกด้วย อ่านแล้วเลยได้เกร็ดความรู้เพิ่มมานิดหน่อยด้วยแฮะ

ในส่วนของตัวละครก็สร้างได้น่าสนใจ ปูพื้นไว้มากพอจะเขียนเป็นตอน ๆ ต่อไปได้ค่ะ
สมัย มีรูปลักษณ์แบบชายไทย ผิวคล้ำ ไว้หนวดดกเหนือปาก ผมทาน้ำมันเรียบแปล้ นิสัยใจร้อน โผงผางตามประสาคนที่สืบเชื้อสายจากก๊กทหารและตำรวจ
ลออ เป็นคนต่างจังหวัดที่มีพื้นเพครอบครัวธรรมดา นิสัยเงียบและสุขุมกว่า ผิวขาวแบบลูกจีนแต่ตาสองชั้นและจมูกโด่งเป็นสันแบบพ่อแขก
ทั้งคู่ทำงานในหน่วยสืบราชศักดิ์ สมัยกินตำแหน่งสูงกว่าหนึ่งขั้นเพราะเคยบาดเจ็บในหน้าที่ ครอบครัวของสมัยมีปัญหาคือพ่อป่วยเป็นโรคหัวใจ พี่ชายไม่เอาถ่านชอบทิ้งลูกเมียไว้ตามลำพัง ลออกำลังจีบประไพ..น้องสาวพี่สะใภ้ของสมัย
...และในเล่มนี้ มีเปิดตัวตัวละครที่น่าจะเป็น "ศจ. มอริอาตี้" ไว้แล้วด้วย แต่จขบ. ชอบตัวละครนี้นะ ไม่อยากให้เป็นตัวร้ายประจำชุดเลย

จขบ. คิดว่าเล่มนี้อ่านได้อารมณ์เหมือนอ่านเชอร์ล็อกโฮมส์ (แบบไทย ๆ) มาก การเดินเรื่องเรื่อย ๆ ไปตามลำดับเวลา ใส่เบาะแสมาทีละนิด ก่อนจะเฉลยตูมในตอนท้าย ปิดท้ายเรื่องด้วยการบอกว่าทั้งหมดที่อ่านไปนี้เป็นบันทึกของสมัย

ปมปริศนาในเรื่อง...พอเฉลยแล้วดูง่ายแฮะ แต่ตอนอ่านเดาไม่ออกน่ะ

เสน่ห์ของเรื่องนี้ไม่ใช่ปมปริศนาประเภท..โอ้ว้าว พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก! ตัวละครก็ไม่ได้ดูฉลาดอัจฉริยะ (แบบแอ๊บเซิร์ดอย่างเชอร์ล็อกฯ) แต่อยู่ที่ฉากย้อนยุคที่บรรยายเห็นภาพชีวิตและบรรยากาศดี ตัวละครคู่หูอ่านแล้วรู้สึกสนิทสนมได้ไม่ยาก ชอบมิตรภาพระหว่างพวกเขา และอยากจะอ่านเรื่องราวของพวกเขาต่อไปน่ะ (เสน่ห์ของนิยายเชอร์ล็อกโฮมส์ในความคิดจขบ. ก็เป็นเรื่องพวกนี้เหมือนกัน)

Create Date : 01 ตุลาคม 2550
Last Update : 1 ตุลาคม 2550 19:41:06 น.		15 comments
Counter : 1302 Pageviews.
Share Tweet