ผู้แต่ง: ทอร์ ซีดเลอร์ (Tor Seidler)
ภาพประกอบ: เฟรด มาร์เซลลิโน่
ผู้แปล: วทันยา ทัพพะวัฒนะ
สำนักพิมพ์: แพรวเยาวชน
พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 2548
ราคา 150 บาท

มอนตากู อาศัยอยู่อย่างสันโดษในท่อระบายน้ำของมหานครนิวยอร์ก ความเบิกบานใจเพียงสองสิ่งของมัน คือ การเก็บขนนกกับลูกเบอร์รี่ในสวนสาธารณะให้แม่ และการวาดภาพสีลงบนเปลือกหอยที่ป้านำมาให้

แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อมันได้ช่วยอิซาเบล หนูโมเบอร์รี่ ผู้งดงาม และได้ไปส่งหนูสาวที่บ้าน ก็ทำให้มันพบเห็นโลกที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน อิซาเบลอาศัยอยู่ในลังไม้สวยหรู ท่ามกลางฝูงหนูที่ดูแคลนพวกที่ประดิษฐ์ของด้วยอุ้งเท้าตัวเองอย่างมอนตากู

แต่ทันทีที่มอนตากูรู้เรื่องการทำลายท่าเรือของมนุษย์ มันพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องท่าเรือไว้ แต่หนูเล็กๆ เพียงตัวเดียวจะทำได้ขนาดไหนกัน โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นหนูที่ใครๆ ก็ไม่อยากคบ

Credits:

- A Publishers Weekly Book of the Year
- A Library of Congress Children's Book of the Year
- An ALA Notable Book

* * * * * *

ยืมจากคุณ I am just fine^^ ขอบคุณค่า


สิ่งแรกที่สะดุดใจคือภาพประกอบที่แทรกอยู่แทบตลอด ช่วยให้อ่านสนุกเต็มอิ่มขึ้น คนวาดใส่รายละเอียดลงไปได้ครบถ้วน--ชนิดที่จขบ. แอบอยากให้วาดออกมาเป็นนิทานภาพอีกเวอร์ชั่นเลย

เนื้อเรื่องน่าติดตาม มีเหตุการณ์ตรึงคนอ่านให้พลิกหน้าต่อไปเรื่อย ๆ เริ่มจากหนูท่อที่ไม่มีเพื่อนและอยู่ในโลกแคบ ๆ ของครอบครัวเกิดตกหลุมรักหนูสาวจากท่าเรือ อุปมาดั่งหมาแหงนมองเครื่องบิน (ฮา) เลยขวนขวายพาตัวไปอยู่ในแวดวงสังคมส่วนรวมบ้าง เป็นเหตุให้รู้ว่าตระกูลตัวเองนั้นชื่อเหม็นแค่ไหน และประชากรหนูทั้งหมดกำลังกลุ้มใจเรื่องโดนไล่ที่กับต้องหาเงินค่าเช่าเพิ่ม
(...ย้ำ นี่เป็นนิทานเกี่ยวกับหนู...)

ตัวละครน่าสนใจ มีความคิดและบุคคลิกของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นป้าเอลิซาเบทผู้ต้องเห็นขอบฟ้า หนูอิซาเบลที่ร่าเริงกล้าหาญ หนูพ่อค้าเร่..เพมโบรค..ที่เห็นแก่เงิน (แต่จขบ. กลับชอบแฮะ) ฯลฯ แต่ละตัวมีพัฒนาการในเรื่อง

จะอ่านเป็นนิทานสนุก ๆ ก็ได้ หรืออ่านจับสัญลักษณ์เพื่อแปลออกมาเป็นหลักปรัชญาก็ยังไหว

..ย่อหน้านี้ขอปาดยานิด ๆ นะ...
คนแต่งให้สังคมหนูมีหลายอย่างคล้ายสังคมมนุษย์ อ่านแล้วจะนึกถึงประเด็นต่าง ๆ เช่น การแบ่งชนชั้น นักการเมืองหนู อคติกับคนที่ทำตัวแปลกแยกจากส่วนรวม นัยยะของลัทธินายทุน (พวกหนูในเรื่องจะเก็บเงินที่หล่นตามพื้นเพื่อมาจ่ายค่าเช่าโกดังท่าเรือ พูดง่าย ๆ คือ "หาเงิน" มารักษาสภาพความเป็นอยู่อย่างมีอารยธรรมนั่นเอง) และความรัก-ทั้งรักในครอบครัวและฉันท์ชายหญิง

หมายเหตุ: ชอบที่คุณลูกสาวโมโจโจโจ้เขียนไว้ในกระดาษแสดงความเห็น
ตรงจุดที่ขายงานของมอนตากู ทำให้คิดไปได้ว่า "ศิลปะ = เงิน" ... เป็นประเด็นที่จขบ. ไม่ได้คิดถึงมาก่อนแฮะ ... พอมารวมกับการที่หนูหาเงินเพื่อจะได้อยู่สบาย ๆ ต่อไปได้ (เงิน = ความเจริญ ความศิวิไลซ์) เลยสรุปเหมือนคุณลูกสาวโมโจฯ ว่าคนแต่งแอบเสียดสีสังคมไว้รึเปล่า

ฉากน่ากลัว: หนูเป็นแสน ๆ ตัวในสวนเซ็นทรัลปาร์ค อึ๋ยยย

ฉากที่อยากให้เป็นจริง: หนูทำงานให้เรา หาทางสื่อสารกับเรา

ประทับใจ: ฉากที่เพมโบรคโผล่มาปิดท้าย


ไปค้นเน็ต เจอภาพนี้ของมาร์เซลลิโน่ น่ารักดี

Source: //www.pippinproperties.com/authill/marcellino/01.htm

Create Date : 28 กรกฎาคม 2549
Last Update : 30 กรกฎาคม 2549 23:28:09 น.		7 comments
Counter : 1552 Pageviews.
Share Tweet