ผู้แต่ง: Giddens
ผู้แปล: โจอี้ ตงฟาง
สำนักพิมพ์: มติชน
พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2550
ราคา 190 บาท

โลกยุค ค.ศ. 2020

ไล่เหยียนเสียงเป็นหนึ่งในทีมนักวิทยาศาสตร์ผู้คิดค้นไมโครชิปที่สามารถควบคุมคลื่นสมองได้ แต่เขากำลังจะสูญเสียคนรักไป เขาต้องทำทุกวิถีทางที่จะดึงเธอกลับมา

แต่วิธีไหนล่ะที่สามารถทำได้ คงไม่ใช่การอธิษฐานกับเฒ่าจันทรา เพราะสิ่งที่เขาเชื่อมีเพียงวิทยาศาสตร์เท่านั้น เขามั่นใจว่าสามารถสร้างรักแท้ได้

ปฏิบัติการทวงความรักคืนโดยมีผู้ช่วยคือไมโครชิปขนาดจิ๋วจึงเริ่มขึ้น แต่ไล่เหยียนเสียงกลับไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงนิยามรักของเขาไปตลอดกาล

* * * * * * * * * *

เล่มนี้เป็นนิยายรักกึ่งไซไฟในชุดเดียวกับ "เฒ่าจันทรา" ค่ะ (ยังไม่ได้อ่านเล่มนั้น)

พล็อตค่อนข้างแปลกตามสไตล์คนแต่ง หนุ่มนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องบอกเลิกกับแฟนที่ยังรักอยู่ไปเมื่อ 3 ปีก่อน พอห่างกันนานเข้า ความรักที่เคยทิ้งขว้างไม่ไยดีกลับกลายเป็นรักตราตรึงที่คิดจะยื้อแย่งกลับคืนมา แต่สายไปเสียแล้ว จื่อฉิงมีแฟนใหม่และกำลังจะแต่งงานกับเขาคนนั้น ด้วยความสิ้นหวัง พระเอกเลยร่วมมือกับเพื่อนอีกคนขโมยไมโครชิปที่เพิ่งทดลองเป็นผลสำเร็จมาใช้กับสาว คนหนึ่งคิดจะควบคุมจิตใจแฟนให้กลับมารักเขาตามเดิม อีกคนคิดจะลิ้มรสความรักที่สมหวังกับสาวเสริฟที่แอบชอบอยู่

ในส่วนของเหยียนเสียงกลับไม่ค่อยเป็นปัญหา แผนชิงหัวใจแฟนได้ผลดี เหลือแต่การขอแต่งงานและแผนการฝังชิปในตัวเป็นการถาวร หากปัญหาส่วนใหญ่มาจากเมโนะ..หนุ่มเหลือน้อยที่ชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัสผู้หญิง พอได้ลิ้มรสรักเป็นครั้งแรกก็ชักเตลิด เปลี่ยนแผนเป็นการลองลิ้มชิมรสสาวงามไปเรื่อย ๆ โดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานก็ไม่เว้น

แน่นอนว่าแผนการของทั้งคู่สะดุดปัญหาใหญ่เข้าจนได้ อ่านไปก็ตำหนิตัวละครสองตัวนี้ไป ไม่ชอบความเห็นแก่ตัว ไม่ชอบนิสัยที่เห็น (ไม่ชอบหน้าตาด้วย) แต่อีกใจก็แอบลุ้นนิดหน่อยให้ลงเอยด้วยดี ระหว่างที่อ่านก็อดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าเรามีชิปแบบนี้ จะใช้มันยังไง จะทำอย่างเมโนะหรือเหยียนเสียง?
...เป็นเหตุให้ชอบฉากที่เหยียนเสียงเผชิญหน้าเมโนะแล้วคุยเรื่องวิธีการใช้ไมโครชิปของแต่ละฝ่าย ฝ่ายหนึ่งพูดจาสวยหรูว่าทำเพื่อรักแท้ (แต่ถ้าคิดให้ดี มันผิดต่อฝ่ายหญิงนะ) อีกฝ่ายยอมรับว่าความรักที่ได้มาเป็นของปลอม แต่พอใจกับความจอมปลอมนั้น เป็นฉากที่ชวนคิดดี

การเดินเรื่องฉับไว รวดเร็ว จบทิ้งความประทับใจได้มากพอสมควร จขบ. คิดว่า..ถ้าสำนวนอ้อยอิ่งเยิ่นเย้อแบบนิยายฝรั่ง เล่มนี้จะดราม่ากว่านี้เยอะ แต่คนแต่งเขียนลงเน็ต เลยเดินเรื่องเน้นความกระชับฉับไวเสียมากกว่า

ท้ายเล่ม คนแต่งมีบอกด้วยว่าเคยคิดตอนจบแบบอื่นไว้ยังไง อ่านแล้วลองคิดตาม สยองดี

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2550 11:03:23 น.		10 comments
Counter : 1469 Pageviews.
Share Tweet