กลับไปสู่วันฝัน - แก้วเก้า ผู้แต่ง: แก้วเก้า สำนักพิมพ์ ทรีบีส์ พิมพ์ มีนาคม 2557 ราคา 330 บาท พิมพ์ฉัตร ผู้อาภัพอับโชคมีโอกาสได้สวมแหวนวิเศษที่สามารถดลบันดาลให้เธอย้อนกลับไปสู่ความฝันครั้งเยาว์วัยอีกครั้ง และสมหวังในรักที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดชีวิต แต่มันจะดำรงอยู่เช่นนั้นตลอดไปได้หรือ... ไม่มีใครให้คำตอบเธอได้นอกจากตัวเธอเอง * * * * * * * * * * * เรื่องนี้น่าจะอ่านแล้วสร้างอารมณ์ร่วมได้ง่ายสำหรับสาวโสดวัยป้าค่ะ (จะบอกว่าสาวแก่ขึ้นคานนี่คงน่าเกลียดไปเนอะ?) "พิมพ์ฉัตร" เป็นพี่สาวคนโตที่ต้องเลิกเรียนต่อหลังจากบิดาเสียชีวิตกะทันหัน เพื่อช่วยแม่หาเงินส่งน้องสาวน้องชายอีกสามชีวิตให้เรียนจบ ทำงานหาเลี้ยงตัวได้ แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแยกย้ายกันไปจนหมด  ภาระนี้ทำให้เธอต้องเสียชายคนรัก "พันธิน" ไปเมื่อเขาไปเรียนต่างประเทศและได้ภรรยาที่นั่น  จากนั้น ดวงผู้ชายของเธอก็แย่ เจอแต่ผู้ชายที่เฉยเกินไปหรือพวกต้มตุ๋น จนพิมพ์ฉัตรปิดตายหัวใจให้กับเหล่าชายที่มาสนใจ  เธอเฝ้าดูแลแม่ที่ล้มป่วยอีกสิบปี  พอรู้ตัวอีกที  หญิงสาวที่เคยสวยสะพรั่งจนคนเหลียวมองก็กลายเป็นป้าแก่ๆ หน้าตาทรุดโทรมที่น้องๆ ในต่างจังหวัดชอบส่งลูกมาอยู่ด้วย "ช่วยเพื่อไม่ให้พี่เหงา"  แต่สำหรับพิมพ์ฉัตร การดูแลเด็กยุคใหม่ที่ถูกอบรมมาคนละแบบกับสมัยก่อนเป็นภาระที่เพิ่มความอ่อนล้าให้กับเธอมากกว่า  เมื่อ "โคมฉาย" เพื่อนบ้านชวนเธอไปดูเนิร์สซิ่งโฮมของน้องที่เชียงใหม่ เธอถูกใจสภาพแวดล้อมและเพื่อนใหม่ที่นั่นมาก  เลยใจกล้าขายบ้าน ย้ายไปทำงานเป็นแม่บ้านให้ "นายแพทย์คันฉัตร" น้องชายคุณโคมฉายที่นั่น ** เริ่มสปอยล์เบาๆ * * ความใกล้ชิดและเห็นใจในชีวิตแต่งงานที่มีปัญหาของเขา ทำให้พิมพ์ฉัตรเริ่มมีใจให้เจ้านาย เธอยิ่งทุ่มเทดูแลบ้านราวกับเป็นบ้านตัวเอง ขณะเดียวกันก็ผูกมิตรกับคนงานอื่นและสนิทสนมกับครอบครัวของ "มาลินดา" เพื่อนใหม่มากขึ้น  แต่ฝันหวานจบลง เมื่อคุณหมอเริ่มแสดงท่าทีสนใจ "คุณอุ้ม" ลูกสาวอาจารย์หมอที่สมกันกับเขาทุกอย่าง  ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังได้พบพันธิน..แฟนเก่าที่กลายเป็นเจ้าของรีสอร์ทร่ำรวยด้วย  เขาจำเธอไม่ได้และนึกว่าเธอเป็นป้าคนงานธรรมดา เมื่อเกิดเรื่องเข้าใจผิดจนนายแพทย์คันฉัตรไล่เธอออก พิมพ์ฉัตรจึงสิ้นหวังถึงขีดสุด  คุณมาลินดาได้ฟังเรื่องของพิมพ์ฉัตรแล้วก็บอกให้เธอนึกถึงสิ่งที่หวังไว้  แล้วก็สวมแหวนประจำครอบครัวให้ แหวนนี้สืบทอดมาในครอบครัวคุณมาลินดา มันจะให้พรหนึ่งอย่างกับลูกคนโตเป็นเวลาหนึ่งปี  พิมพ์ฉัตรอยากได้รับโอกาสอย่างที่เคยมีเมื่อสามสิบปีก่อน  เธอเลยกลับกลายเป็นสาวน้อยผู้สวยงามจนคนเหลียวมองอีกครั้ง  แม้ว่าจะอยู่ได้แค่หนึ่งปี เธอก็ขอยอมรับอย่างเต็มใจเพื่อเติมฝันของเธอให้สมบูรณ์  * * * * จากนี้จะ สปอยล์เต็มที่ * * * * * นางเอกเรื่องนี้เป็นนางเอกแบบเก่า ได้รับการอบรมมาให้มีกิริยามารยาทดี งานบ้านงานเรือนเก่ง และติดอยู่กับค่านิยมของหญิงสมัยก่อน คือยึดผู้ชายเป็นหลัก  เพราะจะเห็นได้ว่า "ความหวัง" ของพิมพ์ฉัตรไม่ใช่ขอให้พ่ออายุยืนกว่านี้ ขอให้เธอเรียนจบ ขอให้พี่น้องรักใคร่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าลูกหลาน  หรือขอให้เธอร่ำรวย   แต่เธอกลับขอแค่โอกาสเมื่อสามสิบปีก่อน ... ซึ่งถ้าให้พูดแบบดุ่ยๆ คืออยากสวยเด้งดึ๋งอย่างเดิม จะได้สมหวังได้แต่งงานมีสามี ว่างั้นเหอะ แถมคุณป้าพิมพ์ฉัตรเธอยังแอบร้าย  มีสองหนุ่มให้เลือก ระหว่างพันธิน..เจ้าของรีสอร์ทที่เป็นรักแรก กับหมอคันฉัตร..นายจ้างแสนดีที่เป็นเหมือนเจ้าชายในฝัน  อิทธิฤทธิ์ของแหวนที่มีเวลาหนึ่งปีทำให้คุณป้ามองว่านี่คือความฝัน แอบปล่อยด้านมืดออกมาพอตัวในช่วงที่กลายเป็นสาวน้อย  ตอนพลาดท่าให้พันธินไปแล้ว คุณป้าเธอก็ยอมอยู่ในฐานะเมียน้อยต่อ ...จะบอกว่าเพราะแพ้คำหวานหรือหลงความสบายก็ได้ แต่ถ้าเป็นพิมพ์ฉัตรในชีวิตจริงน่าจะไม่ยอมตกอยู่ในฐานะนี้  หรือตอนที่ต้องเผ่นจากพันธิน  คุณป้าเธอก็คิดจะไปสานรักต่อกับคุณหมอคันฉัตรเลย  ไม่มีนึกถึงคุณอุ้ม ไพล่ไปคิดว่า "ฉันจะต้องไป คุณหมอเขารอฉันอยู่"  แต่โดยเนื้อแท้แล้ว เธอยังคงเป็นผู้หญิงหัวเก่า  เอาความสุขความหวังชั่วชีวิตไปผูกไว้กับผู้ชาย (ที่ยังไม่ได้มา บางทีได้มาแล้วก็ยังไม่รู้สึกว่าใช่)  แถมยังมีเป้าหมายอยู่แค่สองคน  พลาดไปก็เคว้ง..ไม่รู้แล้วว่าจะทำไงต่อ โชคยังดีที่มีคุณมาลินดากับลูกชาย..ดาวิน..คอยให้คำปรึกษา  โดยเฉพาะดาวินที่พูดให้เธอคิดบ่อยๆ เช่น "..หนึ่งได้คำตอบหรือยังว่าอยากอยู่ไปทำไม อยากอยู่เพื่อใคร หรือเพื่ออะไร" "...เพราะสุขกับความไม่สุขเป็นของคู่กันในชีวิตน่ะซิ  เพราะมีอย่างหนึ่ง เราถึงรู้จักอีกอย่างหนึ่งว่ามันเป็นยังไง  ไม่ว่าจริงหรือฝัน หนึ่งก็จะต้องพบกับทั้งสองอย่าง" "...อย่างไหนทำให้เสียดายมากกว่ากัน  เสียดายที่ทำลงไป หรือเสียดายว่าไม่ได้ทำ" ถ้าในเรื่อง พิมพ์ฉัตรเหมือนเด็กน้อยที่วิ่งไล่ไขว่คว้าสิ่งที่ฝันใฝ่ไว้ไปทั่ว  ดาวินก็เหมือนตัวตบให้เธอเข้าประเด็น หาจุดยืน(และบทสรุปของนิยาย)ได้เสียที  เพราะเมื่อผ่านเรื่องราวมากมาย ไล่ตามความฝันจนหมดแล้ว พิมพ์ฉัตรถึงได้ข้อสรุป..ที่คนสมัยใหม่รู้ได้โดยไม่ต้องอาศัยแหวนวิเศษ... "...ว่าอย่าหวังพึ่งใครเลย ควรพึ่งตัวเองดีกว่าค่ะ" จขบ. คิดว่าคนแต่งเข้าข้างคุณป้าพอดูในตอนท้ายเมื่อเขียนให้แหวนจะยึดทุกอย่างกลับคืนไปถ้าเจ้าของถอดแหวนก่อนหนึ่งปี  ในเมื่อ 'ฝัน' ของคุณป้ามันออกมาเป็นฝันร้าย ถ้ากดปุ่มรีเซ็ทได้นี่น่าจะร้องไชโยโห่ฮิ้วมากกว่าเสียสติไปอย่างเจ้าของแหวนคนอื่น  ถ้าจขบ. เป็นคุณป้า คงจะรีบถอดแทบไม่ทัน 555 โดยรวมแล้ว  เรื่องนี้ช่วงแรกจะอึมครึมหน่อย  บรรยายถึงชีวิตป้าพิมพ์ฉัตร  บอกเล่าเรื่องราวของสาวแก่ที่ไม่มีใครเหลียวแล  เหน็ดเหนื่อยมาชั่วชีวิตโดยไม่เคยสมหวังอะไรเลย ไม่เคยรู้จักรสชาติของชีวิต  ถ้าคุณป้าเธอมีงานอดิเรกหรือฐานะร่ำรวย มีเพื่อนสนิทหรือรู้จักเรียนรู้อะไรใหม่ๆ บ้างอาจช่วยได้  แต่เธอยังคงยึดหลักการใช้ชีวิตแบบสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนโน่น  พอจะสร้างชีวิตใหม่ในที่ใหม่ก็ดันเจอเรื่องตอกย้ำให้ยิ่งสิ้นหวัง อ่านแล้วหดหู่พิลึก  (ช่วงแรกนี่จขบ. ต้องแอบหยิบกระจกมาส่องเลยนะ  แววตาเราซึมเซาหมองหม่นรึเปล่า? เราก็สาววัยป้าเหมือนกัน น่ากลัวง่า... ) แต่เรื่องนี้จบอย่างแสนสุข ด้วยการใส่พระเอกแสนดีมาครองคู่กับนางเอกจนได้ (จขบ. เห็นคนนี้แต่แรกแล้ว ถ้าอิชั้นเป็นพิมพ์ฉัตร จะเล็งคนนี้ก่อนใครเลย ขอบอก!  ป้าแกมัวไปงมทางอื่นอยู่ได้)  หลังจากปล่อยให้เธอเผชิญเรื่องราวต่างๆ ปลดปล่อยด้านมืดและเติบโตขึ้น  นอกจากนี้ ยังแอบเอาใจคนอ่าน(รึเปล่า?)โดยให้คู่คุณป้าออกมาดีอยู่คนเดียว  ชีวิตคนอื่นตอนจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ดังนั้น ไม่ต้องกลัวจะกลายเป็นโรคผวาคานหลังอ่านเรื่องนี้ค่ะ 555 นอกเรื่อง ขำๆ: ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้ ถึงกับตบเข่า..ป๊าดดด นี่มันตูเลยนี่นา?  ก้มหน้า(เล่นเกม)จนแก่ไม่รู้ตัว  พี่น้องคนอื่นก็มีครอบครัวไปหมด  หวังอะไรด้วยไม่ได้  หลานก็(บางที)ไม่ได้ดั่งใจ โอ้วว.. ฉันคือพิมพ์ฉัตร นางเอกแสนกตัญญูที่อยู่กับแม่สองคน (อือม์ พอสวมบทไหว) ฉันทำอะไรก็ออกมาดีไปหมด ทั้งตัดเย็บเสื้อผ้า ทำอาหาร ดูแลบ้านช่อง  (เริ่มไม่แน่ใจละตรงนี้) ฉัน(เคย)หน้าตาสวยงามจนคนเหลียวมอง  ( ...  โอเค ขอถอนตัวจากบทพิมพ์ฉัตรค่ะ  คนแต่งทำร้ายจิตใจป้าแก่ๆ ที่ไม่เคยสวยตั้งแต่สาวยันแก่แบบนี้ได้ไง?  คนเคยสวยมีสิทธิ์กลับไปสวยด้วยแหวน แล้วคนที่ไม่เคยสวยเลยนี่จะทำไงดี??)  ((ถามเองตอบเอง: ศัลยกรรมสิยะ ))   Create Date : 17 พฤษภาคม 2557 16 comments Last Update : 17 พฤษภาคม 2557 7:56:54 น. Counter : 7724 Pageviews. Share Tweet

สาวโสดวัยป้า อยากอ่านเรื่องนี้มากเลยค่ะ   โดย: กุลธิดา (kdunagin ) 17 พฤษภาคม 2557 7:07:29 น.

เรื่องนี้สาวโสดวัยป้า "อิน" แน่นอนค่ะ   โดย: ยาคูลท์ 17 พฤษภาคม 2557 7:58:20 น.

มาเมียงมองค่ะ กำลังจะตัดสินใจว่าจะซื้อดีหรือเปล่า   โดย: เหมือนพระจันทร์ 17 พฤษภาคม 2557 8:23:26 น.

เรื่องนี้อ่านแล้วครับ ชอบสาระที่สอดแทรกไว้ในเรือง ...แต่ความสนุกน้อยกว่าที่คาดหวังไว้   โดย: อุ้มสม 17 พฤษภาคม 2557 8:38:26 น.

เว้นช่วงสปอยล์ไว้ อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจ อาจลองบ้าง   โดย: kunaom 17 พฤษภาคม 2557 11:20:49 น.

อ่านมาหลายรีวิวแล้ว แต่ยังไม่ได้ซื้อเลยค่ะ   โดย: กล้ายางสีขาว 17 พฤษภาคม 2557 13:32:09 น.

คุณเหมือนพระจันทร์ - แล้วแต่ความชอบค่ะ แต่เล่มนี้รอให้อายุมากขึ้นหน่อย จะเข้าใจนางเอกขึ้นเยอะเลย คุณอุ้มสม - เราว่าเล่มนี้ส่วนของอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์มันหวือหวาน้อยกว่างานอื่นของแก้วเก้านะ บางอารมณ์เหมือนอ่าน ว. วินิจฉัยกุลอยู่ด้วยซ้ำ แต่ก็โอเคสำหรับเราค่ะ เพราะเราเป็นกลุ่มเป้าหมาย(?)..สาวแก่วัยป้า อ่านแล้วอินดี คุณ kunaom - ลองเลยค่ะ คุณกล้ายางสีขาว - รอซื้อเยอะๆ ได้ส่วนลดของแถมเลยก็ได้ค่ะ งานคนแต่งดีๆ เราก็รอซื้อทีเดียวแบบนี้แหละ   โดย: ยาคูลท์ 17 พฤษภาคม 2557 17:27:52 น.

เอ่อ กลัวอ่านแล้วต้องรีบหากระจกมาส่องเหมือนกันค่ะ ขำกับส่วนท้ายนอกเรื่องจังค่ะ อนาคตอันใกล้ คงจะตามไปติดๆ ค่ะ   โดย: polyj 17 พฤษภาคม 2557 21:21:59 น.

ซื้อแล้วค่ะ รอคิวอ่าน เลยข้าม ๆ ช่วงที่บอก spoil แต่ แหม สาวโสดวัยป้า....รู้สึกเจ็บปวดกะคำนี้จัง   โดย: Serverlus 17 พฤษภาคม 2557 22:33:04 น.

คุณ polyj - จะรอต้อนรับค่ะ คุณ Serverlus - คำนี้ยังดีกว่าอีกคำนะคะ   โดย: ยาคูลท์ 18 พฤษภาคม 2557 1:21:34 น.

อ่านรีวิวหลายคนเห็นบ่นกันนะคะ---มาเจอรีวิวบ้านนี้ได้อีกมุม เก็บข้อมูลต่อไป ขอบคุณค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 18 พฤษภาคม 2557 19:05:24 น.

มีในดองเหมือนกันค่ะ เลยไม่กล้าอ่านรีวิวเยอะ อ่านจบแล้วจะมาทวนรีวิวนะคะ ว่าคิดเหมือนกันป่าว แต่คำว่าวัยป้านี่มันฟังแล้วทรมานจิตใจมาก5555   โดย: Sab Zab' 18 พฤษภาคม 2557 19:14:11 น.

น่าอ่านมากค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ   โดย: lovereason 18 พฤษภาคม 2557 23:02:59 น.

ปกติเก็บงานฝั่งแก้วก้าวนะคะ แต่เรื่องนี้ ไม่ค่อยชอบล่ะ เลยดู ๆ อยู่ จดๆ จ้อง ๆ   โดย: Pdจิงกุเบล 19 พฤษภาคม 2557 18:10:19 น.

ตอนอ่านในสกุลไทยรู้สึกช่วงแรกจะช้าหน่อยครับ แต่พอใส่แหวนแล้ว ลุ้นไปกับชะตากรรมของนางเอกไม่น้อยเลยครับ   โดย: สามปอยหลวง 20 พฤษภาคม 2557 19:44:40 น.

น่าอ่านมากมายเลยค่ะเล่มนี้   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 21 พฤษภาคม 2557 9:31:54 น.