ผู้แต่ง: Amy Yamada
ผู้แปล: ลลิตา คุณาภิญญา
สำนักพิมพ์: บลูเบลล์
พิมพ์ครั้งแรก กันยายน 2550
ราคา 135 บาท

ตัวอักษรเพียงยี่สิบหกตัวสามารถถ่ายทอดเรื่องราวความรู้สึกของคนเราได้ทั้งหมดจริงหรือ

“ซาวาโนะ นัตสึมิ” บรรณาธิการสาววัยสามสิบห้าผ่านประสบการณ์ความรักทั้งจากนิยายและชีวิตจริงมาอย่างโชกโชน แต่แล้วเมื่อสามีมาเปิดอกสารภาพความสัมพันธ์ของเขากับหญิงอื่น เธอถึงพบว่าประสบการณ์อันโชกโชนนั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้จักความรักจริงๆ เลยแม้แต่นิดเดียว

ความผูกพันระหว่างเขาและเธอที่มีต่อกันมายาวนานจะทำให้นัตสึมิตัดสินใจก้าวเดินต่อไปอย่างไร และจะสายไปไหม ถ้าความรักของคนสองคนจะเริ่มต้น… เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงบทสุดท้าย

“ยามาดะ เอมิ ถ่ายทอดเรื่องราวอันเป็นปัญหาโลกแตกที่ไม่มีวันจบสิ้นออกมาได้อย่างเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายนั้นแฝงไว้ด้วยเนื้อหาที่หนักหน่วง ทว่าบางครั้งก็ให้อารมณ์แจ่มใส บ้างก็ถ่ายทอดความกดดันให้อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เป็นลูกคลื่น ความไม่ธรรมดานี้เองจึงเป็นเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้”

เอคุนิ คาโอริ
ผู้เขียนเรื่อง Rosso (Blue & Rosso)

* * * * * * * * * *

เรื่องนี้เป็นเรื่องรักหลังชีวิตแต่งงานที่บรรยายด้วยน้ำเสียงหญิงยุคใหม่ ไม่แนะนำสำหรับคนชอบแนวรักสไตล์เก่า ประเภทนางเอกบริสุทธิ์ดุจนางแก้ว สามีภรรยารักเดียวใจเดียว การมีกิ๊กคือความชั่วช้าหาใดปาน

ถ้าใครอ่านนิยายแปลญี่ปุ่นบ่อย จะรู้ว่าเขาเขียนเรื่องรักที่เนื้อหาเข้าข่ายล่อแหลม (เช่น หญิงรักคู่เกย์) ให้กลายเป็นเรื่องละเมียดละไม ซาบซึ้งได้ เรื่องนี้ก็เข้าข่ายนั้นเช่นกัน

นัตสึมิกับคาซึฮิโระคบและแต่งงานกันมาสิบปีแล้ว ความสัมพันธ์เป็นทั้งเพื่อน คู่แข่งและคู่ชีวิต จนวันหนึ่ง คาซึฮิโระก็สารภาพว่าคบเด็กสาวชื่อฟุยุมาเป็นปีแล้ว ตอนแรกเขาคิดจะคบเล่น ๆ เพราะเคยนอกใจภรรยามาแล้ว (เธอจับได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ และเชื่อว่าเขาก็ทำแบบเดียวกัน) แต่เกิดจริงจังขึ้นมาเลยขอบอกให้ภรรยารับรู้ไว้

นัตสึมิรับรู้การนอกใจนี้ด้วยลักษณะเหมือนคนเห็น accident คือตกใจ ช็อค หลังจากนั้นก็ว้าเหว่ เพราะ 'ใจ' ของสามีไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่นาน เธอก็เริ่มใจแกว่งไปกับเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ใกล้ที่ทำงานชื่อนารุโอะบ้าง

"ฉันตัดใจ สูดลมหายใจเอาอากาศเข้าไปเต็มปอด breathe เอาเถอะ ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วก็อาจตกหลุมรักใหม่ได้เหมือนกัน"

แล้วบรรณาธิการสาวใหญ่วัย 35 ก็เริ่มความสัมพันธ์กับหนุ่มอ่อนวัยกว่าสิบปี เขาเป็นความแปลกใหม่สำหรับสาวที่อ่านและคิดว่าตนผ่านความรักมาแล้วอย่างโชกโชน เขาสนใจฟังเรื่องงานเธอ ตื่นตาแปลกใจกับไวน์ที่เธอซื้อไปฝาก รอคอยให้เธอไปหาที่ห้อง เธอพบว่าความสัมพันธ์แบบนี้เป็นความพิเศษ รู้สึกเหมือนตัวเองเดินก้าวกระโดดเวลาไปหาเขา ทำอะไรก็คิดถึงเขาไปด้วย

...ตลอดเวลานั้น คาซึฮิโระกลับมาหานัตซึมิที่บ้านเป็นครั้งคราว เพราะยังเป็นห่วงภรรยาอยู่ เขาสบายใจเวลาอยู่ที่นี่ และเขาไม่คิดหย่า เพราะ "ถ้าเลิกกับนัตสึ ผมกับฟุยุก็ไปไม่รอดแน่" นัตสึมิอยากจะประฌามว่าเขามีชู้ แต่ที่เจ็บใจคือเธอเข้าใจความคิดเขา..ว่าชู้ก็เป็นแค่คำเรียกคนที่ผู้สมรสแล้วไปมีสัมพันธ์ด้วยเท่านั้นเอง

เรื่องราวดำเนินต่อไป โดยแบ่งบทตั้งชื่อตามตัวอักษร a ถึง z แต่ละบทจะมีศัพท์อังกฤษอยู่คำ เช่น accident, breathe, confusion, destination, encounter, factory, hostage, intersection, etc. บอกเล่าความสัมพันธ์จนถึงจุดหนึ่งที่ความรู้สึกของตัวละครเริ่มเปลี่ยนไป
... ไม่เฉลยละกันว่าลงเอยยังไง ขอใบด้วยคำอังกฤษที่ใช้ในเรื่อง yearn กับ zip ละกัน

อ้อ ระหว่างนั้น นางเอกก็เสน่ห์แรง ตกเบ็ดได้นักเขียนหนุ่มไฟแรงอีกราย เธอเห็นพรสวรรค์ของเขาตั้งแต่งานชิ้นแรก แต่โดนสามีแย่งเอาไปไว้ในสังกัดได้เสียก่อน พอหนุ่มนักเขียนมาหลงเสน่ห์เธอ เธอเลยคว้ากลับมาเสียเลย (แต่รายนี้เป็นแค่ชู้ทางใจ)

ถ้าตัดสินว่าโลกนี้มีเพียงสีขาวดำ-ไม่มีสีเทา ก็อาจมองได้ว่านิยายเล่มนี้สะท้อนถึงความเสื่อมโทรมของสถาบันครอบครัว แต่จขบ. คิดว่าเล่มนี้มีเสน่ห์มากเลย คนแต่งไม่ได้เขียนเน้นเรื่องเซ็กซ์ (เช่น เห็นหนุ่มล่ำกำยำแล้วสาวใหญ่เกิดอารมณ์เปลี่ยว อะไรแบบนั้น) การนอกใจในเรื่องเกิดจากความรู้สึกล้วน ๆ

ในความคิดจขบ. (เวอร์ชั่นสาวยุคใหม่) เมื่อสามีภรรยาอยู่กันมานานจนเข้ากั๊นเข้ากัน ไม่มีความแปลกใหม่หรืออารมณ์ลั๊ลลาแล้ว มันก็คงไม่แปลกถ้าสามีหรือภรรยาจะเกิดรู้สึกซู่ซ่ากับคนใหม่ ทีนี้ ตัวเอกในเรื่องมันนิสัยเหมือนกัน คือไม่ถือสาเรื่องชู้ และชอบใครใหม่ยังไงก็ยังถนอมความผูกพันกับคู่สมรสอยู่ดี
...มาคิด ๆ ดูแล้ว มันก็ระบบเดียวกับครอบครัวจีนยุคเก่าที่ชายมีเมียได้หลายคนเลยนะ แต่นี่ประยุกต์ใช้กับทั้งสองเพศ สรุปว่า จขบ. อ่านแล้วเข้าใจทั้งคู่เลย เพียงแต่ไม่รู้ว่าคนแต่งจะจบเรื่องยังไง

ในเล่มจะมีเหตุการณ์หรือคำพูดเชิงสัญลักษณ์ให้โยงใยถึงความสัมพันธ์มากมาย แนะนำสำหรับคนชอบแนวละไม ไม่ถือเรื่องชู้ค่ะ

ฉากหนึ่งที่ชอบ:
ช่วงแรกที่คบกับนารุโอะ นางเอกชอบซื้อของที่ไม่ยัดเยียดความเป็นตัวเธอไปไว้ในห้องเช่านารุโอะ
มีหนหนึ่ง เธอซื้อแก้วไวน์ไป 3 ใบเพราะเขินที่จะมีแก้วคู่ในห้อง วันแรกก็ทำแก้วแตกไปใบหนึ่งเลย นารุโอะพูดว่า

"หลักฐานอย่างเดียวที่บอกว่ามีผู้หญิงในห้องผมคือ แก้วไวน์สองใบคู่กัน"
จะใช้อย่างระมัดระวังไม่ให้แตกนะ หัวใจฉันพึมพำออกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

Create Date : 05 ตุลาคม 2550
Last Update : 6 ตุลาคม 2550 13:27:58 น.		10 comments
Counter : 1389 Pageviews.
Share Tweet