ดวงตะวันกำลังลับขอบฟ้า

ฉันนั่งอยู่บนรถปรับอากาศสายเก่า
แสงแดดยามเย็น แยงตาจนพร่ามัว

แสงสีส้ม... ฉันมองฝ่าแสงเข้มจ้า

สายตาพร่า น้ำตาไหล
ฉันก้มหน้า น้ำตาไหล
ฉันสะอื้น น้ำตาไหล

ไม่มีใครสังเกต

ดวงตะวันกำลังลับฟ้า
ฉันจะอ้างอะไรได้อีก
ฉันจะน้ำตาไหลไม่ได้อีก

ดวงตะวันของฉันกำลังจะจากไป
จะเช็ดน้ำที่เอ่อตา น้ำมูก น้ำลาย

ฉันจะร้องไห้ทำไม
พรุ่งนี้ดวงตะวันก็จะมาใหม่
ตลอดเที่ยงถึงเย็น ฉันก็ได้มั่วร้องไห้
จนกว่าตะวันจะจากฉันไปอีก

[ 05/05/2003 , 12:44:19 ]

Create Date : 22 มกราคม 2548 Last Update : 2 มีนาคม 2549 0:12:12 น. Counter : 198 Pageviews.		5 comments
Share Tweet