เขียนให้หนูนะ ด.ญ.มะนาว
ในชีวิตการทำงาน ได้มีโอกาสรับรู้ชีวิตของเด็ก ๆ มากมาย ชีวิตน้อย ๆ ที่เกิด และเติบโตด้วยความไม่พร้อมของพ่อแม่ เด็ก ๆ นับร้อยที่ผ่านมาและผ่านไป แต่ละคนฝากความทรงจำที่ต่าง ๆ กันไว้ให้ แต่ไม่มีคนไหนที่แอบหลงรักได้เท่าคนนี้
จึงอยากเขียนเรื่องนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเด็กน้อยคนนี้ที่เราแอบรัก 
มะนาวตัวน้อย (มะนาว เป็นชื่อสมมุตินะคะ) รอดตายมาจากการพยายามกินยาขับของแม่วัยรุ่น แม่ไม่สามารถรับมือกับปัญหานี้ได้เพียงลำพัง เพราะฝ่ายชายไม่ยอมรับว่าการตั้งท้องครั้งนี้เป็นฝีมือของเค้า (เรื่องแบบนี้ได้ยินจนชิน !!!) เราไม่โทษแม่หรอก ที่คิดหาทางออกต่าง ๆ นานา เด็กเพิ่งจบ ม.6 จากต่างจังหวัด ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร รู้แน่ ๆ ว่า ครอบครัวจะต้องรับไม่ได้ การจะตัดสินใจอะไร มันจึงมีโอกาสผิดพลาดได้แน่ แต่เมื่อมะนาวไม่ยอมออกมา แม่ก็กัดฟันปกปิดความลับนี้ไว้ จนคลอดมะนาวที่คอนโดเองในวันหนึ่ง แม่ใช้กรรไกรตัดสายสะดือด้วยตัวเองก่อนที่จะลากสังขารไปโรงพยาบาล เพื่อจะพบว่า เด็กน้อยติดเชื้อจากรรไกรที่ไม่สะอาดแต่อย่างน้อย มะนาวก็มีโอกาสได้หายใจในโลกใบนี้
ที่โรงพยาบาลส่งแม่มาขอคำปรึกษาที่มูลนิธิ นั่นคือ โอกาสที่เราได้เจอกัน เมื่อตกลงกันว่า ระหว่างที่ยังไม่พร้อมนี้ มูลนิธิจะเลี้ยงมะนาวไว้ให้ก่อน เราต้องหาทางเอามะนาวกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อหาคนเลี้ยงระหว่างที่แม่ยังเรียนไม่จบ แม่ดีใจมาก ที่อย่างน้อยก็มีทางออกกับชีวิตในตอนนั้น มูลนิธิฝากมะนาวไว้กับบ้านแม่อาสาสมัคร ซึ่งรับมะนาวไปดูแลที่บ้าน โดยมูลนิธิออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ ทุกเดือน ๆ แม่จะมาเยี่ยมมะนาว พร้อมข้าวของเครื่องใช้ตามกำลังที่จะซื้อหามาได้ แต่สิ่งที่ไม่มีความคืบหน้าคือ การยอมรับจากครอบครัว แม้ยายจะรู้แล้วว่า มีมะนาวในโลกนี้ แต่ยายไม่เคยถาม ไม่ยินดียินร้าย เพราะยายไม่สามารถยอมรับความผิดพลาดของลูกสาวได้ มันเป็นความอับอายเสื่อมเสีย ที่เกินจะทำใจได้ ในวันที่ต้องยอมรับความจริงว่า แม่ไม่มีโอกาสที่จะรับมะนาวกลับไปเลี้ยงดูเองได้อีกแล้ว จึงเป็นวันที่มะนาวกลายเป็นเด็กกำพร้าอย่างเต็มตัว  สำหรับตัวเอง การต้องมองเด็กเล็ก ๆ ที่แสนจะน่าเอ็นดูด้วยความรู้สึกว่า หนูไม่มีใครในโลกแล้ว มันช่างโหดร้าย เพราะมะนาวเลี้ยงง่าย อารมณ์ดี ไม่งอแง เวลาต้องอยู่กับคนแปลกหน้า มะนาวจะใช้เวลา ศึกษา ซักพัก แอบมอง แอบยิ้ม พอใจแล้วจึงจะยอมเข้าหา ยอมเล่น ยอมหัวเราะด้วย เป็นเด็กมีเสน่ห์ ทำให้หลงรักได้ง่าย ๆ ชอบแอบไปคุ้ยของในตระกร้าของเด็กคนอื่น ๆ ด้วยความสนใจ บางทีถึงกับลากของเค้าไปเล่น ทั้งที่ตระกร้านั่นใหญ่เกือบเท่า ๆ ตัวมะนาวนั่นแหละ เวลาถูกดุ ก็จะขมวดคิ้วแล้วเถียงด้วยภาษาต่างดาว คือ ภาษาของเด็กขวบกว่า เราไม่รู้มะนาวพูดอะไร แต่มะนาวพูดเยอะ พูดมาก บางทีเล่นคนเดียวก็บ่นคนเดียวได้ กินนมขวดเสร็จก็รู้จักปิดฝาด้วย น่าเอ็นดูมั้ยล่ะ
หลงรักมะนาวอย่างมาก จนใคร ๆ ล้อว่า ให้ขอมาเป็นลูกซะเถอะ ปริ๊นท์รูปมะนาวมาแปะโต๊ะทำงานเต็มไปหมด แถมอยู่หน้า desktop อีกตะหาก ชอบมองตาซน ๆ ยิ้มนิด ๆ ของมะนาว เห็นแล้ว รู้สึกมีกำลังใจทำงาน ถ้าทำแล้วทำให้เด็ก ๆ อย่างมะนาวมีชีวิตที่ดีได้นะ
ถึงวันนี้ มะนาวไม่อยู่แล้ว ครอบครัวฝรั่งชาวอเมริกันมาขอมะนาวไปเป็นลูกบุญธรรม พ่อแม่เคยมาทำงานที่เมืองไทย มีลูกชายแล้วคนนึง อยากมีลูกสาว ตั้งใจว่าจะขอเด็กไทยไปเลี้ยง วันแรกที่มะนาวเจอแม่ฝรั่ง มะนาวใช้แผนเดิม คือ ศึกษา แม่อยู่นาน แอบมองเค้า น้ำตาคลอ ๆ ด้วย มองคนโน้นทีคนนี้ที ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
คิดว่ามะนาวอาจจะเริ่มรู้ตัวแล้วว่า อะไรจะเกิดขึ้น !!! หลายวันถัดมา กระบวนการเตรียมเด็กให้ครอบครัวก็สิ้นสุด พร้อม ๆ กับการจัดการเรื่องเอกสารต่าง ๆ มะนาวปรับตัวได้ดี เล่นกับพ่อแม่ พี่ชาย หัวเราะเสียงดัง เริ่มส่งภาษาส่วนตัวกับเค้าได้แล้ว 4 คนพ่อแม่ลูกพากันไปเที่ยวทะเลทางใต้ต่อก่อนจะบินกลับอเมริกาไป ไม่รู้อีกนานแค่ไหน พ่อแม่ถึงจะส่งรูปของมะนาวมาให้ดูกันบ้าง คิดถึงจัง !!! มะนาวคงจะมีชีวิตที่ดีต่อไปข้างหน้า หลุดพ้นคำว่า ตัวคนเดียวในโลก แล้วอย่างถาวร  คิดถึงหนูมากนะเด็กน้อย อดทน เข้มแข็งนะลูก การไปเติบโตกับคนที่หน้าตา สีผม สีผิว ไม่เหมือนเรา มันจะท้าทายความสามารถหนูมากเลย แต่หนูรอดจากเรื่องหนัก ๆ มามากมายตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่มาแล้ว การต้องปรับตัวเพื่อชีวิตดี ๆ หนูต้องทำได้แน่นอนเนอะ  Free TextEditor 
Create Date : 24 พฤษภาคม 2551 | | |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 12:40:09 น. |
Counter : 678 Pageviews. |
| |
|
|
|