ตอนที่30 รักแรก...มันแยกยาก (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)







ขณะที่เอสร้อนใจรีบบึ่งไปหาคนรักที่คอนโด เพราะไม่ไว้ใจดารารุ่นน้องอย่างกร..

อีกคนที่ร้อนรุ่มไม่ต่างกัน ก็เที่ยวเดินพล่านกระวนกระวายอยู่แถวหน้าร้านอาหาร

จนคนรักต้องออกมาตาม..


“พี่นิกใจเย็นๆนะครับ... ให้พี่เอสเขาจัดการเถอะเราไปกินข้าว..”

“โว้ยยย~~ ไม่ๆ!! พี่ไม่กิน กินไม่ลงจนกว่าจะรู้เรื่อง! พี่ไปด้วยอีกคนดีกว่า!”

“พี่นิก!”

นิกกี้ชะงักฝีเท้าที่จะก้าวเดินต่อ หันมามองคนรักรุ่นน้องที่ทำหน้าบูด.....

“ไหนเราตกลงกันแล้วไงครับ ว่าพี่นิกจะเลิกทำตัวติดพี่เสียที! ปล่อยให้พี่เอสเขา

จัดการก็พอแล้ว!...... อย่า! ไป! ยุ่งกับเขา!” หนุ่มน้อยส่ายหน้าห้ามแฟนไม่ให้ไป

“..........อึก....|||||||||||*|| พี่!....พี่!....” ทุบเสาข้างๆอย่างเจ็บใจ.... เขาทนไม่ด๊ายยยย


แบงค์ถอนใจดันหลังนิกกี้ที่มีท่าทีอิดออดให้เดินกลับเข้าไปนั่งในร้าน...


แต่แล้วอาหารมื้อนี้ต้องกร่อยจริงๆ เมื่อเริ่มกินอาหารต่อไปได้สักพัก...

สายตาของหนุ่มร่างเล็กสะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนนอกร้านนั่น..

...............ผู้หญิงคนนั้นช่างสวยสะดุดตา.. แน่นอนเธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะเชียว


...แก้มบุ๋ม....กำลังตรงมาที่ร้านนี้พร้อมกับเพื่อนผู้หญิงอีกสามสี่คน!


ไม่น่าแปลกใจนักหรอกในเมื่อที่นี่ใกล้กับมหาวิทยาลัยของพวกเขา เดินไปเดินมา

ก็มักจะเจอเด็กมหาลัยเดียวกันอยู่แล้ว.... แต่ผู้หญิงคนนี้เขาไม่อยากเจอ!

ไม่สิ......เขาไม่อยากให้พี่นิกเจอ!!||||||||||||||


แบงค์ผุดผลัดลุกยืนหน้าซีด ยิ่งเห็นว่าฝ่ายนั้นสังเกตเห็นแล้ว.....ว่าคนรักรุ่นพี่

นั่งอยู่ตรงนี้ ท่าทางดีใจรีบเดินมาหาพาให้เขาอยากจะร้องไห้.....

คงเพราะสีปากที่แดงได้โล่ห์ของพี่หนูแนน แน่เลย... เด่นออกอย่างนี้...

||||||||||||...พี่หนูแนนบ้าที่สุด.. T T ......


“เป็นอะไรแบงค์?” ทั้งนิกกี้และหนูแนนต่างเอ่ยถาม

“พี่นิกครับ! แบงค์ว่าเรารีบไปหาพี่น้ำกันดีกว่า!อยู่ๆแบงค์ก็รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเลย!”

“ห๊ะ!? จริงเหรอ!”

ดึงแฟนหนุ่มหน้าตี๋ให้รีบจ้ำอ้าวออกจากร้านแทบไม่ทัน! ก็ต้องเร็วไว้สิ

พี่นิกที่กำลังใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จะได้ไม่เดินสวน หรือทันเห็นผู้หญิงคนนั้น

เดินมาหา การกระทำของเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารที่ชิ่งตีจากต่อหน้าต่อตา เล่นเอา

หนูแนนเหวอจนอ้าปากค้าง ถือช้อนตักอาหารคาอยู่กับที่!

“..........ไอ้พวกบ้า~~!!! นึกจะไปก็ไป แล้วมื้อนี้ใครจะจ่ายยะ!? ….อย่าบอกนะ!

ชั้น!!.......ชั้นใช่มั้ย!? .........ไม่..จริ๊งงงงงงงงงงงง..||||||||||||*||”


แก้มบุ๋มวิ่งตามไปสองสามก้าวก็หยุดยืน คิดว่าคงตามไปไม่ทันแล้ว...

รุ่นพี่รุ่นน้องสองคนนั้นไม่รู้จะรีบไปไหนของเขากัน เรียกก็ไม่ได้ยิน

สงสัยเสียงเพลงจากร้านข้างๆจะดังกลบ..

สาวหน้าสวยยังคงยืนมองตามหลังคนรักเก่าอย่างใช้ความคิดสักพัก ก่อนจะกลับไป

สมทบกับเพื่อนๆในร้าน.... แอบเหล่มองคนที่ยังนั่งปากแดงเหลืออยู่ที่โต๊ะไม่วางตา

“ยัยหนูแนน....... เดี๋ยวนี้หัดแต่งหน้าแต่งตา... มันคิดจะจับใครรึไงนะ...หวังว่า

คงไม่ใช่ผู้ชายของชั้นก็แล้วกัน..”


เท่าที่รู้มา นิกกี้ยังไม่มีใคร....เธอก็ยังมีหวังไม่ใช่หรือ...นิกกี้ไม่มีวันลืมเธอได้หรอก!

คงยังงอนอยู่มากกว่า ถึงได้ไม่ยอมรับสาย ไม่ยอมติดต่อมาหา...

ยังไงซะ.... นิกกี้ก็ต้องกลับมาหา รักแรก อย่างเธออยู่ดี....

มันตัดกันไม่ขาดหรอก.......

ใช่มั้ยค่ะ... นิกกี้..


.................................

................

***********************



ที่คอนโด.... กรปิดหนังที่เปิดค้างไว้ แล้วเอาแต่นั่งมองคนที่เผลอหลับไปกลางคัน

ความจริงไอ้หนังเรื่องนี้ก็สนุกดีนี่นา ทำไมเขาถึงหลับได้นะ....หึหึ...


ใบหน้ายามหลับของคนน่ารักพาให้คนเฝ้ามองนั่งกอดเข่าดู...ยิ้มไปยิ้มมา...

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยคบใครมาก่อน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะรู้สึกได้ถึงคำว่า

ตกหลุมรักแบบนี้... ยิ่งกว่าอะไรเมื่อได้เจอคนที่คิดว่าใช่แล้ว...

เขาแทบไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันว่า ..................

รักแรกของเขา .. จะเป็นผู้ชาย....

ผู้ชาย.... ที่น่ารัก.. สดใสยิ่งกว่าอะไรคนนี้... ////////


“พี่น้ำครับ....มาเป็นแฟนผมมั้ย..///////” เอ่ยเบาๆแล้วก็เขินอยู่คนเดียว

พี่น้ำของเขาคงหลับไม่รับรู้ด้วย ซึ่งนั่นแหละที่เขาต้องการ

ก็ใครมันจะไปกล้าพูดโต้งๆกับเจ้าตัวกันเล่า!~~~ ><


สักพักคนที่หลับพริ้มก็เหมือนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา... (ไม่รู้เพราะโดนจ้องมากไปรึเปล่า55)

“อ้าว.....เฮ้ยกู.. อ้าวนี่ กูเผลอหลับไปซะงั้น55...เฮ้อ~ฮ้าววว~~ อ่ะแล้วทำไม

ปิดหนังซะล่ะ?.. จบแล้วเหรอดูเรื่องอื่นอีกก็ได้นะ หนังมันส์ๆมีเยอะเลย”

เพิ่งซื้อมาใหม่ก็อวดเสียหน่อย เจ้าของเสียงหวานยังชวนคุยทั้งๆที่งัวเงีย ขยี้ตาตื่น


“ขี้โม้แฮะ!555 ผมว่ามันคงไม่ค่อยสนุกม้างงง~ ไม่งั้นพี่จะหลับเหรอ!?55”

“เฮ้ยไม่ใช่งั้นหรอก!//////*// ก็เรื่องนี้กูดูไปแล้ว เพิ่งดูกับเอสเมื่อคืนนี้เอง แต่มัน

สนุกจริงๆนะ!....เอ่อ..../////////คงเพราะดูหนังจนดึกดื่นเมื่อคืนแหละ กูเลยเคลิ้มหลับไป”


ฟังน้ำพูดหนุ่มหน้าใสก็เริ่มหน้าบูด แต่ยังเก็บอาการไว้บ้าง... เขาไม่ชอบใจเอาซะเลย!

เวลาที่พี่น้ำพูดถึงดาราหนุ่มรุ่นพี่นั้น ต้องมีท่าทีแปลกๆ.. ดูมีลับลมคมในชอบกล!-*-

เหมือนพวกเขาจะชอบทำเรื่องอะไรที่รู้กันได้แค่สองคน สนิทสนมกันจริงนะ …แน่ล่ะ

ก็พวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันนี่นะ... แถมยังรู้จักกันมาก่อนเขาด้วย.... แต่ไอ้แบบนี้

เขาไม่ชอบเลย!!!


เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกถึงความหงุดหงิดของตัวเองขึ้นมา...ก็พยายามข่มใจปั้นยิ้มเข้าไว้

เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าดูออก..... ว่าเขากำลังหึง....

“ถ้า!....เอ่อ.. ถ้าพี่น้ำดูแล้ว งั้นผมเปิดเรื่องที่พี่ยังไม่ได้ดูดีกว่า ...อืมนี่ไง

หนังผีเรื่องนี้น่าสนุก ดูน่ากลัวดี พี่น้ำดูรึยังครับเอาเรื่องนี้ดีมั้ย? ^^ ”


หนุ่มน่ารักเห็นกรหยิบหนังผี ออกมาจากกองแผ่นซีดีหนังใหม่ๆตรงหน้า ก็ถลึงตา

ตะคอกเสียงดังใส่เจ้าหนุ่มรุ่นน้องด้วยความตกใจ

“ว๊ากก~~!!! เดี๋ยวปั๊ดถีบเข้ายอดหน้า!! วางลงเดี๋ยวนี้นะ!!!||||||||||*||”


เล่นเอากรผวาไม่แพ้กันที่โดนด่า รีบวางหนังผีในมือลงที่เดิมอย่างอึ้งๆ

แล้วมองหน้าคนขู่ตะคอกเขาตาปริบๆ ...||||||||||||.

คนที่ออกอาการกลัวผีขึ้นสมองจนออกนอกหน้าเลยต้องรีบแก้ตัวใหญ่

“อ่ะ...เอ่อ...เอ่อ...~~คือ! ไอ้เรื่องนั้นมันหนังห่วยแตก!!555 ดูแล้วๆไม่หนุกเล้ย!!”

“อ่ะ..อ๋อ เหรอครับ ...งั้นเอาเป็น....อืมมม เรื่องนี้....เรื่องนี้ดีมั้ยครับ?”

“หือ...เฮ้ยไม่เอาๆเรื่องนี้กูว่าจะเอาไว้ดูพร้อมเอสคืนนี้////// แหะ...ดูก่อนเดี๋ยวมันไม่สนุก”


อีกแล้ว!......... อะไรๆก็ต้องพี่เอสก่อนทุกทีเลย!!!! ฮึ่ย~ น่าเบื่อชะมัดเลย!

อยากคุยกับพี่น้ำโดยที่ไม่มีชื่อพี่เอสโผล่มาบ้างได้มั้ย!....

ขนาดตัวไม่อยู่ ชื่อพี่แกยังมาขัดจังหวะเขาได้อีกนะ.....-*-

“ฮึ่ม! ..... ผมไม่ดูแล้ว!” กลับมานั่งกอดอกคิดน้อยใจ หน้าบึ้งอารมณ์บูดที่โซฟา...

แล้วเจ้าหนุ่มหน้าใสก็เหมือนจะคิดอะไรดีๆได้!


“พี่น้ำครับ! ทำอะไรให้ผมกินหน่อยสิ////////”

“แห! หะหา!?....”

พี่น้ำของเขาถึงกับทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกขึ้นมาทันที

“ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นด้วยอ่ะโธ่พี่~~ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ของแช่แข็งน่ะ นะนะ

ผมอยากกินฝีมือพี่น้ำนี่ ไม่เข้าใจเล้ย ของสดในตู้เย็นก็มีตั้งเยอะจะให้ซื้อข้าวมาทำไม”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!!! มึงจะบ้าเรอะ!|||||||||||| ถ้ากูทำเป็นก็ทำแดกเองไปแล้วดิ!

ของสดพวกนั้น เจ้าของห้องเขาซื้อมาทำกิน วันที่หยุดอยู่บ้านแล้วมีเวลาว่าง.....

กูมันแค่คนอาศัยที่ทำห่าอะไรไม่เป็น...มึงเข้าใจป่ะ..”

น้ำไม่อยากจะด่าตัวเองนักหรอกแต่มันก็เป็นความจริง.... ได้แต่ส่ายหน้าให้กร


“โธ่~~อะไรกัน ทำไม่เป็นซักอย่างจริงอ่ะ!?........ ผมไม่เชื่อหรอก น่านะ!

ทำให้ผมกินเอาบุญหน่อย ผมยังไม่ได้กินข้าวมาเลยนะพี่น้ำ~” ทำทีเข้าบีบนวด

แขนอีกฝ่าย อ้อนมันเข้าไป คนโดนอ้อนต้องยอมใจอ่อนให้เขาบ้างล่ะน่า(คิก)

“ปัดโธ่!....มึงทำไมไม่ซื้อมากินพร้อมกูตั้งแต่แรกนะ!”

“อ้าว! ก็ผมเพิ่งหิวนี่!!”


เฮ้อ~..... คนน่ารักถอนใจ จะให้เขาทำอะไรให้กินเนี่ยนะ!?..... เขาจะทำอะไรได้...

นอกจาก.... ชงชา .... งั้นชงให้มันแดกเข้าไปซักสามกา คงจะอิ่มได้ล่ะมัง...

อ๊ะ!....แต่ตอนนี้ เขาชงกาแฟได้อีกอย่างแล้วนะ!///////


น้ำหันไปมองแววตาขี้อ้อนของเจ้าหนุ่มรุ่นน้องที่เขานึกเอ็นดู เหมือนน้องชายอีกคน

แล้วก็จำต้องลุกไปชงกาแฟให้ ... กรยิ้มแก้มปริดีใจสุดๆ...

“อ่ะ... หิวมากเลยสิ ระหว่างรอน้ำเดือด มึงแดกนี่รองท้องไปพลางๆก่อนแล้วกัน..”


กรผงะ จ้องสิ่งที่น้ำยัดใส่มือเขา.... “พารา... ยาธาตุ... แอนตาซิน!||||||||||||||”

.........ยังดี.. ไม่เอาแอลกอฮอล์ให้เขากินด้วย... -_-


……………………

………….

แค่กาแฟรสกลมกล่อมหอมกรุ่น... จากฝีมือคนที่เขาหลงรัก แก้วเดียว

มันก็อิ่มไปถึงหัวใจแล้ว...............////////


กรดื่มกาแฟอย่างละเลียดลิ้มชิมรสชาติไป ก็มองคนน่ารักเวฟแซนด์วิชแช่แข็ง

ให้เขาไปอย่างสุขใจ...(สุดท้ายก็หนีไม่พ้นของแช่แข็งอยู่ดี55)


เด็กหนุ่มอมยิ้มให้กับตัวเอง .... เขินที่เขาได้มาอยู่ใกล้ชิดพี่น้ำยิ่งกว่าวันไหนๆ

.....วันนี้เขามีความสุขจัง!….

มัวแต่นั่งปลื้มอกปลื้มใจ จนเกือบลืมภารกิจสำคัญหลัก ที่เขาตั้งใจเอาไว้ว่าวันนี้

ก่อนที่จะได้เวลากลับ ไม่ว่ายังไงจะต้องขอทำกับพี่น้ำของเขาให้ได้!!


“พี่น้ำ ผมก็อยากมีรูปถ่ายคู่กับพี่น้ำเหมือนอย่างพี่เอสบ้างอ่ะ!”

น้ำยกแซนด์วิชมาวางให้ ก็ท้าวเอวอมยิ้มทันทีที่ได้ยิน.....

ไอ้เจ้านี่มันขี้อิจฉาซะล่ะมั้ง55 เหมือน..... เหมือนเจ้านิกกี้ไม่มีผิด!...

พอเห็นรูปที่เขาถ่ายกับเอสไว้เท่านั้นก็ร้องขอแบบนี้เปี๊ยบ!

ทั้งๆที่รูปถ่ายคู่กับเจ้าน้องชายตัวดีก็มีออกจะเยอะแยะ ....

( แต่แม่งก็ร้องจะเอาหน้ามาแนบกะหน้ากูอยู่นั่นแหละ! ...น่าอายว่ะ~..)


“เฮ๊อะ… อยากจะถ่ายรูปกะกูเนี่ยนะ..”

“ครับ! //////// นะนะนะพี่น้ำ!”

น้ำโดนรบเร้าเข้าก็ยิ่งขำ แค่ถ่ายรูปด้วยกันทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อเขากับเจ้ากร

ก็ถือว่าสนิทกันดี ...ความจริงไม่เคยถ่ายรูปด้วยกันสิแปลก ขนาดพี่ผึ้งหรือกับพี่โอบ

ยังเคยถ่ายรูปเล่นกับเขาเลย...... แต่พอนึกไปนึกมา...ก็ต้องร้องอ๋อ!ในใจ ใช่สิ........

ก็โดนเจ้าหน้าหล่อมันมากันท่าทุกทีเลยนี่หว่า!555


“เอ้า!มาดิ กูคิดรูปล่ะ100 เดียว ถูกๆ”

“ห๊ะ!~~~พี่คิดตังค์ด้วยเรอะ!? เชื่อเลย!! |||||||||||||”

กรทำหน้าเหย... ไหงพี่น้ำลำเอียงกับเขาจัง... T T


“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมวะ ดูทำหน้าเข้า! กูล้อเล่นน่า~ ไอ้เด็กบ้า!55 ตัวโตเท่าควายแล้ว

ยังชอบทำหน้าน้อยใจ มันไม่น่ารักหรอกเว้ย!”


ชอบหลอกด่าเขาอีกต่างหาก...

หนุ่มหน้าใสอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้.......... (จับกดซะทีดีมั้ย!?//////*//)






ตกลงเรื่องถ่ายรูปคู่กันได้ กรก็รีบควักโทรศัพท์ที่มีระบบถ่ายภาพแสนคมชัด

ทันสมัย ขึ้นมาเตรียมกดชัตเตอร์ แล้วดึงมือนุ่มของหนุ่มน่ารักให้เขยิบมานั่งใกล้ๆเขา

ทำเอียงหัวยื่นหน้าให้มาชิดกันเสร็จสรรพก็โอบไหล่บางนั้นไว้ ขณะที่เสียงหัวใจเขา

เต้นแรงระรัวด้วยอาการตื่นเต้นไม่ใช่น้อย กับสัมผัสที่ใกล้ชิดกันถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรก...


ข่มเสียงที่สั่นนิดๆให้ฟังดูเป็นปกติที่สุด บอกกับพี่น้ำของเขาให้ยิ้มกว้างๆมองกล้องไว้....

แต่... ดูท่า อีกฝ่ายจะยิ้มเกร็งๆใส่กล้องซะแทน ...ช่างดูไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเล้ย


“โธ่~! พี่น้ำ!ยิ้มหวานๆให้น้องหน่อยสิครับ! ทำอย่างกับว่าผมเอามีดจี้พี่อยู่งั้นแหละ!”

“ แหะ.. ไอ้กร... กูคงจะเป็นธรรมชาติให้มึงได้มากกว่านี้อ่ะนะ …..

ถ้ามึงจะช่วยเขยิบห่างกูออกไปอีกสักนิด... แบบว่าห่างๆกูหน่อยก็ได้เว้ย!

นี่มึงคิดจะแทรกเซลล์เข้ามาอยู่ในหนังกำพร้ากูรึไงวะ!?/////*//”


อดน้อยใจไม่ได้อีกแล้วที่พี่น้ำทำเหมือนลำเอียงกับเขา

“...........ฮึ! ทีพี่เอส เขายังกอดพี่แบบนี้ได้เลย!” ว่าแล้วก็เลยคิดจะทำท่าให้ดู

แต่เหมือนเขาจะบวกเพิ่มด้วยการเข้าจู่โจม โอบตัวอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขนเสียเต็มที่!


คนโดนกอดแบบไม่คาดคิดถึงกับผงะด้วยความตกใจ รีบยกสองมือขึ้นกั้น

ดันหน้าอกเจ้าหนุ่มรุ่นน้อง สร้างช่องว่างระหว่างร่างทั้งสองเอาไว้ได้บ้าง

แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้ตอนนี้ ใบหน้าของพวกเขาอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ!



คิ้วเรียวเรียงเส้นสวยที่ขมวดเข้าหากัน...

แพขนตายาวล้อมรอบดวงตาหวานที่เบิกโต

...พวงแก้มเนียนใสที่แดงระเรื่อ... แล้วยัง...

ริมฝีปากบางน่ารักสีชมพูที่เผยอขึ้นด้วยอาการตกใจในเสี่ยววินาทีนั้น....

เด็กหนุ่มได้จ้องมองทั้งหมดนั้น... ใกล้ๆ... ทุกอย่างมันช่าง!...

สะกดสายตาเขาราวกับถูกตรึง ให้หยุดอยู่แค่ ภาพที่ฝันถึงเสมอตรงหน้า

คนคนนี้......น่ารัก! น่ารักเกินผู้ชายไปแล้ว!

ความลุ่มหลงและแรงกระตุ้นจากความตื่นเต้น ยิ่งพาให้เขา...

หยุดความคิดตนเองไม่ได้ ............... มันจะรู้สึกดี...และวิเศษสักแค่ไหนกันนะ

ถ้าหากได้ลอง................... อยากจะ... ลอง.........................จูบ...


ดวงตาคู่สวยหวานสะดุ้งไหวระริก ตกใจจนตาโตเข้าไปใหญ่ ยิ่งเมื่อเห็น

ริมฝีปากของคนตรงหน้า พยายามจะเคลื่อนเข้ามาใกล้กับริมฝีปากของตน

มากขึ้นไปทุกที! ร่างบางร้อนรนไม่ทนนิ่งเฉยง่ายๆ เริ่มรู้ตัวแล้ว

ว่าตกอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมเพียงใด ใบหน้าหวานรีบผงะหน้าถอยหนีสุดฤทธิ์


“เฮ้ย!!!///////*// อย่านะ! กูไม่เล่นนะ! ปล่อย!!” ดิ้นๆๆ ...ดิ้นหนีมันเข้าไป

คนที่กำลังเคลิ้มจึงต้องชะงักกลางคัน ผิดหวังไม่ใช่น้อย อีกฝ่ายไม่เคลิ้มตามเขา

เอาเสียเลย ยังไม่ทันจะได้จูบ แค่ขอกอดแค่นี้ก็อยู่เฉยให้เขาหน่อยไม่ได้หรือ...

“พี่น้ำน่ะ........ขี้โกง!.....ลำเอียงอยู่เรื่อยเลย...”

ยังไม่ยอมปล่อยให้เป็นอิสระง่ายๆหรอก ...อุตส่าห์ได้กอดเอาไว้ทั้งที...


“โว้ยยย!!! อะไรของมึง!? ไอ้เวรกร กูไม่ชอบเล่นแบบนี้นะ ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!”

แรงดิ้นของน้ำมากเข้า กรจึงต้องจับยึด ดึงรั้งให้อยู่หมัดมากขึ้น เพิ่มกำลังของอ้อมแขน

ขึ้นไปอีก แต่พี่น้ำของเขาก็ช่างแรงเยอะเหลือเกิน จนมือที่ตั้งใจจะจับไหล่บางเพื่อกด

ให้อยู่นิ่งๆ โดนแรงสะบัดตัวออก ทำให้พลาดไปเกี่ยวกระชากเอาคอเสื้อแทน!


... ในรอยแหวกกว้างของคอเสื้อที่ยืดออกไปนั้น เผยให้เห็นร่องรอยรัก ที่มีใครบางคน

ฝากเอาไว้บนผิวสวยเต็มไปหมด!... เล่นเอาดาราหน้าใสถึงกับมือสั่นและชะงักค้าง

อยู่กับที่ด้วยความตกตะลึง... เพราะเขาก็ไม่ได้โง่ หรืออ่อนต่อโลกถึงขนาดที่จะไม่รู้

ว่าไอ้รอยพวกนี้มันคืออะไร!..

ขณะที่กำลังอยู่ในภวังค์ สิ่งที่ดังซ้ำวนเวียนอยู่ในหัวของเขาคือ

พี่น้ำของเขามีรอยจูบพวกนี้ได้ยังไง!!!?||||||||||||||||||………… ไม่! จริ๊งงงง!



ยังไม่ทันที่เจ้าเด็กหนุ่มรุ่นน้องจะได้เอ่ยถามอะไร หลังมีอาการตะลึงพึงเพลิดอยู่นาน

หนุ่มน่ารักก็รีบกำคอเสื้อตัวเอง แล้วดันตัวออกห่างจากกรได้สำเร็จ ห่อไหล่ยู่คอ

เข้าหาตัวเองอย่างวิตกจริต แล้วระล่ำระลักแก้ตัว

“อึก! มะมะแมลง! แม่งกัด! กูแพ้ยา! ระ ระระรอย~รอย รอยผ้าห่ม!!////////*//”


โคตร----------------------------------------! ไม่เป็นธรรมชาติสุดๆ...

จะมีพิรุธให้เขาเสียใจไปทำไมกัน ||||||||||||| เจ้าดาราหน้าอ่อนเอาแต่นั่งส่ายหน้า

ใช้ความคิด............ นี่พี่น้ำมีแฟนแล้วหรือ...

........................................

................ ใครกัน...


พี่น้ำมีแฟนตั้งแต่แรก หรือตอนไหนทำไมเขาถึงไม่รู้นะ!?

ก็ไหนพี่ก๊อปบอกว่าพี่น้ำยังไม่มีแฟน... แล้วไอ้ลูกครึ่งบ้าพลังนิสัยเลวนั่น

ก็เป็นแค่คนรู้จักที่ตามจีบพี่น้ำ แต่พี่น้ำไม่เล่นด้วย... พี่น้ำไม่น่าจะมีใครได้เลย

ตลอดเวลาก็เห็นคลุกอยู่แต่กับพี่เอสคนเดียว... อยู่บ้านเดียวกันอีกต่างหาก

ใช่ ….. ก็เห็นจะมีพี่เอสนี่แหละสนิทที่สุดแล้ว…

หือ!?...


เอ๊ะ!!!..............ระ....รึ!

เฮ้ย!!! มะมะมะมะมะ ไม่จริงน่า!!

ไม่น่า!.....ไม่!


พี่เอส!

พี่เอส!!

พี่เอส!!!



“........................ พี่น้ำ...”

กรกลืนน้ำลายลงคออย่างทำใจ เขาต้องรวบรวมความกล้า และกลั้นใจ

พูดออกไปให้ได้ สายตาของเขาจ้องมองดวงตาคู่สวยตรงหน้าที่ไหวระริก

ดูหวาดหวั่นและเขินอายอยู่ในที


“...พี่น้ำ! นี่!...พี่น้ำไม่ต้องทำหน้าอย่างนี้ก็ได้!!5555 โธ่!~~พี่! ผมแค่แกล้งเล่นน่า!

ใครจะไปกล้าแตะ..............ของ.....พี่เอสเขาล่ะ!.. ..55 ผม...........ผมรู้แล้วล่ะครับ..”


“อึก!!!////////////*// ฮะเฮ้ย!! ไอ้ห่ากร นี่มึง! อึก....มึง...มึงรู้ได้ไงวะ!?

ไอ้บ้าเอสบอกเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!? บ้าชะมัดเลย!.... ไม่ปรึกษากันก่อน...

ฮึ่ย~! แล้วมึงก็ไม่ยอมบอกกูนะว่ารู้แล้ว แม่งเล่นอะไรบ้าๆวะ กูไม่ชอบนะจำไว้!

วันหลังถ้าเล่นแรงๆอย่างนี้อีก กูจะต่อยให้ฟันร่วงเลยมึงไอ้เด็กเปรต~~!....”

บ่นด่าเป็นชุดเสร็จก็ถอนใจแล้วทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างโล่งอก ก่อนจะหันควับมา

หรี่ตาจ้องหน้าอีกฝ่าย ขู่ด้วยเสียงหวานที่เน้นหนักกับแก้มแดงระเรื่อนิดๆ...

เขาทำตัวแทบไม่ถูกเลย ที่เจ้ากรเล่นมาเห็นรอยจูบเข้า “ แล้ว...เอ่อ ที่...ที่มึงเห็นเมื่อกี้

.... เอ่อ...ห้าม! แพร่งพราย! เข้าใจมั้ย~~ >< อย่าไปบอกใครนะ! กูอายเขา!////////..”




หัวใจ................ของกร หล่นวูบไปกองกับพื้น....

เมื่อเขาลองพูดแบบกำกวม....เพื่อหลอกให้อีกฝ่ายบอกคำตอบออกมาเอง..


เขาภาวนาให้โดนด่า... ให้พี่น้ำโกหก.... หรือตบกะบาลเขาก็ได้...

ขอให้เขาคิดบ้าๆไปเอง ขอให้มันไม่ใช่อย่างที่คิด...

แต่พี่น้ำก็ไม่.............ไม่สักอย่าง...

กลับยอมเติมคำในช่องว่างที่เขาเว้นไว้ให้พูดออกมาอย่างง่ายดาย

ทำเขาน้ำตาแทบร่วง... ด้วยน้ำเสียงร่าเริงที่พูดว่า...


“ เฮ้อ~.....ถึงกูจะเป็นแฟนกับเอส .. มึงก็ยังเหมือนเดิมใช่มั้ย.. กูดีใจจังวะ”


แต่........... ผมเสียใจ!...

อยากจะพูดออกไปเหลือเกิน ... ไม่ว่าจะเป็นคำว่า รัก...

หรือความรู้สึกตอนนี้ที่เขากำลังเสียใจมากแค่ไหน...

ความรู้สึกของเขา ... ไม่เคยได้ส่งไปถึง คนที่เขารักเลย....



กรสูดหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด รีบลุกยืนแล้วพูดให้เสียงนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้

พร้อมๆกับก้าวเดินอย่างรวดเร็วไปที่ประตูห้อง เพื่อหลบสายตาหวาน

ไม่ให้ทันสังเกตเห็นดวงตาที่เริ่มแดงก่ำของเขาได้....

“พี่น้ำครับ! ผมขอตัวกลับไปทำงานต่อก่อนนะครับ!”


........................................................

..............................

...................

...........

**************************


..........................เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

รถหรูที่ขับด้วยความเร็วสูงแล่นเลี้ยวแฉลบเข้ามาจอดปาดหน้ารถของกร!


ดาราหน้าใสจำต้องเหยียบเบรกหยุดรถของตัวกะทันหันอย่างหัวเสีย

เสียงเบรกรถทั้งสองคันดังก้องไปทั่วบริเวณลานจอดรถใต้คอนโดหรู

ดีที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ไม่เช่นนั้นคงมีคนตกใจคิดว่ารถจะชนกันเป็นแน่


แต่แถวนั้นก็ยังมีรปภ.วิ่งมาชะเง้อชะแง้คอมอง พอเห็นเจ้าของรถทั้งสองคัน

เลื่อนกระจกลงโบกมือ จึงค่อยยิ้มพยักหน้าให้ก่อนวิ่งกลับไปนั่งเฝ้าประจำจุด

เพราะเขารู้มาว่า พวกคนดังที่เป็นเจ้าของรถสวยๆทั้งสองคันนี้ เป็นเพื่อนกัน....


กรกำพวงมาลัยรถแน่น เหมือนตัวเขาจะเกร็งจัดจนสั่น... ไม่ใช่ด้วยความตกใจ

หรือกลัวอะไรกับเรื่องเมื่อครู่ แต่เป็นด้วยความโกรธ!.....

เขาไม่ได้โกรธที่โดนปาดหน้ารถ แต่เขากำลังโกรธที่โดนปาดหน้าเรื่อง...ความรัก


เจ้าของรถรูปหล่อทั้งสอง รีบเปิดประตูก้าวลงมา ถอดแว่นตากันแดดสีดำออกแถบจะ

พร้อมๆกัน ต่างคนต่างจ้องมองหน้าอีกฝ่ายเขม็ง ต่างคนต่างมีคำถามมากมายอยู่ในหัว

และทั้งคู่ต่างก็กำลังตกอยู่ในอารมณ์ที่ร้อนรุ่มไม่หาย


ผลัก!!!

เจ้าเด็กรุ่นน้องเลือดร้อนกว่า พุ่งหมัดเข้าชกใส่หน้าดารารุ่นพี่ที่แย่งหัวใจของเขาไป

อย่างไม่ให้ทันตั้งตัวได้ “อุ๊ก! อ่ะโอ๊ย~~~|||||||||||*|| อะไรกันวะ!? ฮึ่มม!!! แก!

ไอ้~~~~~ กร!! แกมาชกพี่ทำไมเนี่ย!? ” เอสเซไปพิงกับประตูรถตัวเอง

คลำหน้าที่ใช้ทำมาหากิน แย่แล้ว พรุ่งนี้คงช้ำมากแน่ ||||||||||||| เวรเอ๊ย!

ทั้งที่ควรจะเป็นเขาไม่ใช่หรือ ที่อยากจะชกหน้ามันสักทีให้หายแค้น หายหึง

แล้วไอ้เด็กบ้านี่มันมาชกเขาทำไมกันวะเนี่ย~~~!? หรือมันจะอ่านใจเขาออก

เลยชิงลงมือซะก่อน ……… ||||||||||||||| เขาไม่เข้าใจเลย!? ? ? ?



“ไอ้กร! มึงต่อยเอสทำไมน่ะ!?”

เสียงหวานตะโกนถามด้วยความตกใจมาแต่ไกล แล้วรีบวิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มทั้งสอง

ที่ยังตกตะลึงกันไปมาไม่หาย คนหนึ่งตกใจที่โดนชก แต่อีกคนต้องตกใจมากกว่า

ไม่คิดว่าคนน่ารักจะมาเห็นตอนที่เขากำลังทำเรื่องแย่ๆอย่างนี้!

ทำไมพี่น้ำถึงมาอยู่ตรงนี้ได้!


เป็นเพราะทันทีที่ได้เห็นหน้าเอส คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าอกหักทั้งที่ยังไม่เคยได้บอกรัก

ก็รู้สึกทนไม่ไหวกับความเสียใจที่เขาต้องได้รับอยู่เพียงคนเดียว... มันระงับอารมณ์

ไม่อยู่จริงๆ เขาแพ้.. ...แพ้ทั้งที่ยังไม่เคยได้เริ่มแข่งอะไรเลย....

พี่เอสไม่ยอมบอกเขาสักคำ!..... ว่าเป็นแฟนกับพี่น้ำ!

เขาคิดมาตลอดว่าคนอย่างพี่เอสไม่มีวันชอบผู้ชายด้วยกันได้

รุ่นพี่ที่เขายกย่อง อยากเอาเยี่ยงอย่าง.... เป็นลูกผู้ชายแบบที่เขานับถือมาตลอด...


เขามันบ้าไปเอง! ลืมคิดไปได้ยังไง ขนาดตัวเองที่ไม่เคยคิดชอบผู้ชายด้วยกันมาก่อน

ยังต้องมาตกหลุมรักพี่น้ำ... แล้วกับพี่เอสที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่น้ำทุกวัน

ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้! แต่เรื่องที่ทำเขารู้สึกแย่ยิ่งกว่า......คือเรื่องที่ตลอดมา

เขาไม่เคยได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจ ... กลัวเขาจะปากโป้งบอกใครหรือไง!

เห็นเขาเป็นคนแบบนั้น! ไม่เคยมีใครคิดว่าเขาเป็น เพื่อน! จริงๆเลยใช่มั้ย!!


ปล่อยให้เขาต้องหลงรักคนที่รักไม่ได้แบบนี้มาตลอด...... มารู้ทีหลังแบบนี้มัน......

..... เจ็บ........


มันเสียใจ..... ...........


ผลัก!!!

ฤทธิ์จากกำปั้นหนักๆที่กระแทกถูกปากอย่างแรง ทำให้คราวนี้ดาราหน้าใสต้อง

เป็นฝ่ายเซถอยหลังแทบล้มไม่เป็นท่า คว้าจับประตูรถตัวเองไว้ เพื่อช่วยพยุงตัวบ้าง

ก่อนจะคลำปากที่มีเลือดไหลซึมด้วยอาการมึนงง ..

“...พี่น้ำ.........” มองหน้าคนต่อยปากเขาด้วยสายตาตัดพ้อ....


คนน่ารักกำหมัดแน่นยืนขวางหน้าเอสไว้ พูดกับหนุ่มรุ่นน้องอย่างโมโห

“มึงต่อยเอสทำไม!? ไอ้ห่ามีเรื่องอะไรทำไมถึงไม่คุยกันดีๆ! ทำไมต้องลงไม้ลงมือ

กันด้วยวะ! ถ้าหน้าพี่เขาแหกไปจะทำไง ต้องใช้หน้าทำมาหากินก็รู้ๆอยู่!” ว่ากรเสร็จ

ก็รีบหันไปคลำโหนกแก้มของแฟนหนุ่มที่ยังยืนเหวอ ด้วยความเป็นห่วง...


เอสนั้นยังอึ้งไม่หาย อยู่ๆน้ำก็โผล่มาต่อยหน้ากรคืนให้เขาเฉยเลย...

(ว่าคนอื่นเขาไม่ยอมคุยดีๆ แต่ตัวเองมาถึงก็ต่อยปากเขาก่อนเลยเนี่ยนะน้ำ...
แฟนโผ๊มมมครับ!แฟนผมเอง!...||||||||||)

คนหน้าหล่อชักเริ่มงง ต้องเป็นเขาไม่ใช่หรือที่สมควรจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ....

แย่แล้ว! คนน่ารักของเขามีข้อเสียที่แก้ไม่หาย ก็ไอ้ตอนโมโหนี่แหละ ชื่อน้ำแท้ๆ

แต่พอโกรธแล้วกลับใจร้อนยิ่งกว่าไฟ ใครพูดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟังเสียด้วย!

คิดได้ก็รีบจับมือคนที่กำลังหันไปจ้องหน้ากรอย่างเอาเรื่อง

แล้วพูด “ ผมไม่เป็นไรน้ำ ผมไม่เป็นไรครับ! คุณใจเย็นๆก่อนนะ!

ผมไม่เจ็บเลย!55||||||||||||” เจ็บกว่าเขาคงเป็นเจ้ากร เพราะหมัดน้ำน่ะหนักกว่าเยอะ...


“มึงเป็นบ้าอะไรห๊า!?ไอ้กร!?”

น้ำก้าวเดินไปตะคอกถามใส่หน้ากร เด็กหนุ่มมองเขาแววตาไหวระริก

แล้วรีบหุนหันขึ้นรถตัวเอง กระแทกปิดประตูรถอย่างแรงจนคนเดินตามสะดุ้ง

คนน่ารักตบกระจกรถเรียก บอกให้ออกมาพูดกับเขาให้รู้เรื่องก็ไม่ยอมเปิด

จนเอสต้องจับตัว ดึงให้ออกมาห่างๆ เพราะรถเริ่มเร่งเครื่องแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทันทีที่น้ำโดนดึงให้ถอยห่าง ดาราหน้าใสก็ถอยรถให้เบี่ยงหนีรถหรูอีกคันที่จอด

ขวางหน้าอยู่ แล้วเร่งเครื่องยนต์กระชากตัว ขับหนีภาพบาดตาบาดใจไปให้เร็วที่สุด...


น้ำยังมองไล่ตามหลังตะโกนด่ากรไม่หยุด ไม่รู้ว่าไอ้เด็กบ้ามันเป็นอะไรของมัน!

.....จะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง อยู่ดีๆก็มาทำร้ายแฟนเขาแบบนี้ ถามเอสว่ามีเรื่องอะไรกัน

เอสบอกตามตรงว่าเขายังงงไม่หายที่โดนต่อย...


หนุ่มน่ารักกัดปากตัวเองอย่างหงุดหงิด ขัดใจ...... มันคาใจข้องใจไม่หาย

คิดจะโทรหาเจ้ากรที่สติแตกขึ้นมา ก็นึกได้ว่ามือถือของมันอยู่ที่เขา...

เจ้าเด็กบ้านั่นดันวางลืมทิ้งไว้ที่โซฟา เพราะคิดจะถ่ายรูปกันแล้วก็ดันเล่นอะไรบ้าๆ

รูปอะไรก็ยังไม่ได้ถ่าย อยู่ๆ พอนึกจะกลับก็กลับซะเฉย โทรศัพท์ก็ไม่เอาไป

เขาต้องวิ่งตามเอามาให้ คิดว่าน่าจะตามทัน .... แล้วก็ทันได้มาเห็นเรื่องเมื่อครู่เข้าพอดี


น้ำล้วงโทรศัพท์ของกรออกมาดู.... คิดจะตามมาแกล้งมันเสียหน่อย ว่าจะให้ทาย

ว่าเขาเอาอะไรมาให้..... แล้วไอ้เจ้าของมือถือเครื่องนี้

มันเป็นบ้าอะไรขึ้นมากันนะ...


............................

.............

.........


“โอ๊ย~~ซี๊ดดด~~น้ำครับเบาๆหน่อย |||||||||| มือหนักชะมัดเลย!”

“.........ฮึ่ย! อย่าบ่นได้มั้ย!///////*// ก็ผมเป็นผู้ชายนี่ จะให้มือเบาเหมือน

ผู้หญิงได้ไงเล่า! หรือจะทาเอง!?” น้ำนั่งหันหน้าเข้าหาเอสที่โซฟา ในมือ

ถือหลอดยาแก้ฟกช้ำที่คว้าได้จากตู้เก็บยาในห้อง ใจก็ห่วงแต่ก็ไม่วายทำหน้ามุ่ยบ่น


“คร้าบบ คร้าบบบ ไม่บ่นก็ได้ ทาให้ผมหน่อยนะคร้าบบบ”

อ้อนเอาหัวหนุนตักเสียเลย หันหน้าด้านข้างที่โดนชกแบบไม่รู้สาเหตุขึ้น

ให้คนน่ารักของเขาช่วยทายาให้

“ดูซิเดี่ยวต้องเป็นรอยแหง พี่โอบด่าแน่! เตรียมตัวไว้เลยคุณ”


ทันทีที่ได้ยินชื่อพี่โอบก็นึกได้ ตายห่าล่ะ!!! เขาหนีงานมานี่หว่า!!!

คนหน้าหล่อกระเด้งตัว ลุกพรวดขึ้นมานั่งมองหน้าน้ำเลิ่กลั่ก


“ตายล่ะ! ผมต้องรีบกลับไปทำงานแล้ว! ลืมสนิทเลย!||||||||||||||”

“ห๊ะ!?.... นี่! อย่าบอกนะว่าคุณโดดงานมา!? เอส!”

“แหะ.... ผมรีบ ผมไปก่อนนะ!”

“เดี๋ยว! ไม่ต้องเลย! บอกผมมาก่อน ว่าทำไมคุณต้องรีบกลับมา

ให้เจ้ากรมันต่อยหน้าเยินแบบนี้ อยู่ดีๆมันจะต่อยคุณได้ยังไง มีอะไรใช่มั้ย!?”

ดึงเสื้อด้านหลังเจ้าดาราหน้าซีดที่จ้องจะลุกหนีไว้ ให้กลับมานั่งที่เดิม

“โธ่น้ำ~~ ผมไม่รู้จริงๆ! บอกว่าผมรีบ! ผมรีบๆๆ ปล่อยซี่คุณ~”

“งั้นก็บอกผมมาก่อนเซ่~! อย่าหนีนะ!”

งานนี้น้ำเล่นเกาะหนึบ พอเอสพยายามจะแกะมือนุ่ม ที่ดึงเสื้อดึงกางเกงเขาออก

มือน้ำก็เปลี่ยนมาไล่จับ ไล่จิกหัวเขาจนหน้าหงาย “โอ๊ย~~!!||||||||||| น้ำ!

มันเจ็บบบบ~~!! ปล่อยผม~~ ผมต้องรีบไปแล้ววววววว~”


เอสนั่งกุมหัวตัวเองอยู่กับพื้น น้ำไม่ยอมปล่อยมือจากผมของเขา พอเขาจะคลานหนี

น้ำก็ไล่ตะครุบตัวใช้แขนล็อคคอเขาเอาไว้ ก่อนขึ้นไปนั่งทับบนกลางหลัง

เพื่อใช้น้ำหนักตัวกดไว้ ไม่ให้เขาหนีได้

“ฮึ่ม!! อย่าหนีนะเอส!//////*// บอกมาเดี๋ยวนี้คุณกลับมาทำไม!?”

“มะมะไม่! ไม่! อ่ะอ็อค!!|||||||||||~~ ไม่มี! ไม่มีอะไร๊~ ไม่มีจริงจริ๊งงง แค่กๆๆๆ!!!!”

“ฮึ่ย~! คิดจะหนีเหรอๆ! มีความลับกับผมเหรอ!? ไม่มีอะไรแล้วโดดงานมาเนี่ยนะ!”

“แฮกๆ~~ ปะปล่อย! น้ำปล่อยผมเถอะ!~ ผมต้อง! อ็อค! ไป! ทำง๊านนน!!!|||||||||||”


เจ้าหน้าหล่อคลานตะเกียกตะกาย ไปจนถึงประตูห้องได้อย่างลำบากลำบน

โดยมีน้ำยังเกาะติดอยู่ที่หลังของเขา คอยขัดขวางดึงหู กัดหัว แหย่จมูก แยงตา

ทำสารพัด รั้งไม่ให้ไป มีสภาพเหมือนพวกหมีโคอาล่าเกาะต้นไผ่ไม่มีผิด...


ดาราหนุ่มเหงื่อแตกพยายามยันตัวขึ้นจากพื้นห้อง แล้วเอื้อมมือสุดชีวิตไปจับลูกบิด

เปิดประตู ทันใดนั้น ฟันคมๆของคนที่นอนเกาะอยู่บนหลังก็งับใบหูซ้ายเขาเข้าให้!

“จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!|||||||||||||||||||||”

“ออกอาอ้า~~~~!!! ////////*// (บอกมานะ~~~~!!!)”



………………. บานประตูห้องที่เปิดคาไว้ ค่อยๆเปิดกว้างออก...

พวกคนที่เพิ่งมาถึงต้องยกมือกดกริ่งข้างประตูค้าง.. ยืนอ้าปากเหวออยู่หน้าประตู

ด้านนอก ..ก้มมองทั้งสองคนที่นอนกอดรัดขี่หลังกันอยู่ด้านใน...

ตาค้าง!!!

น้ำกับเอสตกใจ เงยหน้าขึ้นมองนิกกี้และแบงค์ที่ยืนตาโต หน้าแดงชะงักค้างไปชั่วครู่

ก่อนที่สองหนุ่มผู้มาเยือนจะร้องลั่นเสียงหลง

“เฮ้ยยย!!! พวกพี่ทำอะไรกันเนี่ย!!!////////*//”


ก็ภาพที่เห็นมันฟ้องเสียจนเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

หนุ่มตี๋ส่ายหน้า ปิดปากไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสกๆ!

หนุ่มน้อยร่างเล็กก็เอามือปิดปากสะดุ้งเฮือก กรอกตาไปมาอ้ำอึ้ง เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า

นี่!.... พี่น้ำอยู่ข้างบนจริงๆด้วย!!!|||||||||||


“พวกพี่จะทำอะไรกัน ทำไมไม่หัดล็อคห้องให้ดีๆเนี่ย!!//////*// ผมล่ะเชื่อเลยโธ่~!”

นิกกี้พูดว่าให้พลางทิ้งตัวลงคุกเข่าอย่างหมดแรง ส่ายหน้าระอาใจ...


เจ้าสองคนที่โดนเข้าใจผิด จึงต้องรีบแยกตัวออกห่างกันให้ไว

โบกไม้โบกมือส่ายหน้าแดงๆ ช่วยกันปฏิเสธเสียงหลง

“มะมะมะไม่ใช่น้า~~!!!////////*//อย่าเข้าใจผิด! มันไม่ใช่อย่างน้านนนน”


“แล้ว............./////// ทำไมสภาพพวกพี่ถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะครับ..”

หนุ่มน้อยชี้มือถามถึงเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของทั้งสองคน แถมกระดุมเสื้อเอสยังหลุดลุ่ย

เห็นหน้าอกหน้าท้องไปถึงไหนๆ... แล้วยังไอ้อาการเหนื่อยหอบหน้าแดง เหงื่อแตก

ของทั้งคู่อีก.... ทำเอาคนโดนชี้ต้องร้อนรนรีบจัดผ้าจัดผม แก้ตัวกันใหญ่


“เฮ้ยยย!! //////*//ไม่ใช่นะ! ฟังนะที่เป็นอย่างนี้เพราะเอสมันจะหนี! พี่ก็เลย..”

“นี่พี่ไล่ปล้ำเขาเรอะ!!!” เจ้านิกกี้อยากจะร้องไห้ เขาควรจะดีใจหรือเสียใจ

ที่พี่ชายสุดน่ารักของเขาก้าวหน้าไปถึงขั้นนี้แล้ว...


เอสถึงกับนอนหัวเราะงอหายอยู่ที่พื้นจนหน้าแดง ขณะที่น้ำนั่งหลับตาปี๋โวยวาย

ตะโกนใส่หน้าน้องด้วยความอาย “ไม่ใช่โว้ย~~~~~~~~~~~!!!////////*//”


................................................

............................

...............

*************


..................สุดท้าย.... คนหน้าหล่อก็ต้องยอมสารภาพจนได้ ว่าที่รีบโดดงาน

กลับมาบ้านเพราะ หึงเจ้ากร... และรู้เรื่องนี้มาจากนิกกี้... คนน่ารักจึงจัดการ

ตบกะโหลกน้องชายตัวดีไปตามระเบียบ เรื่องกรนั้นพอเคลียร์กันได้อยู่....

ทุกคนยอมเชื่อว่ากรก็แค่แวะมาเยี่ยมน้ำเท่านั้น...
( เพราะน้ำไม่เล่าเรื่องที่กรแกล้งจะจูบให้โง่....ไม่งั้นคงไม่จบแน่|||||||||||||)

แต่ก็ไม่มีใครตอบได้ว่า กรชกหน้าเอสทำไม...

ส่วนไอ้เรื่องที่พวกน้องชายเพิ่งได้มาเห็นเนี่ยสิ.... เจ้าหนุ่มหน้าตี๋กับแฟนท่าทางจะ

ไม่ยอมเชื่อง่ายๆว่า พวกพี่ชายไม่ได้ไล่ปล้ำกัน..........


หนุ่มน่ารักจึงตัดสินใจทิ้งให้นิกกี้กับแบงค์อยู่เฝ้าห้อง แล้วตามเอสออกไปทำงานด้วย

เพื่อหนีหน้าทั้งสองคนที่คอยทำสายตาล้อเลียนเขา......(แก้อาย555...)



.................. ระหว่างทางที่เอสรีบขับรถกลับไปทำงาน น้ำก็ได้รับโทรศัพท์

จากพี่โอบ ผู้จัดการส่วนตัวสาวตุ้ยนุ้ยของดาราหนุ่มโทรมาฟูมฟาย เพราะตามหา

เจ้าตัวดีไม่เจอ หลังเธอได้รับโทรศัพท์จากทีมงานว่า เอสหนีไปแล้ว...|||||||||*||...


“เอ่อ.....แหะ....พี่โอบไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้เอสอยู่กับผม

กำลังพากลับไปทำงานแล้วครับพี่” น้ำค่อยๆพูดไป ก็หันไปใช้สายตาดุเอสที่ทำเรื่อง


“มันอยู่กับน้องน้ำเหรอ!? ดีจริง! เจอตัวซะที เอ๊ะไหนเมื่อเช้ามันบอกพี่ว่าน้องน้ำ

ไม่สบายไม่ใช่เหรอจ๊ะ? แล้วไปเจอมันที่ไหน ทำไมมาอยู่ด้วยกันได้?”

“ คือ..........พี่โอบคุยกับเขาเองแล้วกันนะครับ55|||||||||||||” ว่าแล้วก็โยนให้อีกคนตอบ

น้ำยื่นโทรศัพท์ไปแนบหูให้เอสที่กำลังขับรถและพยายามเบี่ยงหน้าหนี||||||||||||


“ไอ้เอส! แกทำชั้นงามไส้อีกแล้วนะ! ไอ้บ้านี่ไม่มีคนตามคุมซักวัน

มันจะคลั่งตายใช่มั้ย!แกบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าไปก่อเรื่องที่ไหนมารึเปล่า!?”

“โธ่~~~ไม่มีอะไร ผมกลับบ้านนนนน!! พี่~~ ผมขับรถอยู่ ไว้ค่อยคุยกันน่า!”

คนหล่อทำเสียงรำคาญ พยายามเบี่ยงประเด็น

“นี่แกไม่ต้องมาตอแหลใส่ชั้น! อยู่ๆจะกลับบ้านไปหาสวรรค์วิมานอะไรยะ!

เขาโทรมาเช่งชั้นเป็นชุดๆ! ทุกคนเขาต้องรอแกอยู่คนเดียว เสียหายหมด!!”

“ก็ผม.................................................................หิวข้าว.. ไปกินข้าวที่บ้านมา”

“อีบ้า~~~~~~~~~~~~~~!!! อย่ามาปัญญาอ่อนใส่ช้านนนนนน!!!”

เสียงพี่โอบดังทะลุออกมานอกโทรศัพท์จนน้ำได้ยินชัดเจน

เอสสะดุ้งแก้วหูแทบเต้นระบำได้ ทำเอาน้ำขำก๊าก


“เอ่อ~ เออน่า~~~ ! ผมก็กำลังรีบกลับไปอยู่นี่ไงคร้าบบบบ|||||||||||||||”

“แค่น้องน้ำไม่ตามไปเฝ้าแกวันเดียวนี่ แผลงฤทธิ์ติสแตกหนีงานอีกแล้วนะ!

แถมยังทำองค์ลงใส่ทีมงานแล้วมาแหลกับชั้นแบบนี้อีก โอ๊ย~ปวดหัวกับ

พวกแกจริงจริ๊ง อยากจะบ้าตาย!!|||||||||||*||”

“อ้าวๆ พี่! อย่าเหมารวมสิครับ ผมผิดเองมาว่าน้ำเขาได้ยังไงล่ะ ด่าแค่ผมก็พอ!”

ดาราหนุ่มรีบเถียงแทนแฟนหนุ่มน่ารักของตน เรื่องอะไรมาว่าน้ำด้วย...


“ชั้นว่าน้องน้ำที่ไหนล่ะ! ชั้นด่าแกล้วนๆเลย!”

“ก็พี่พูดเมื่อกี้ว่า พวกแก”

“ฮึ!! ชั้นหมายถึงอีกตัวนึงโน่น!!! แสบนักนะพวกแก ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องไอ้พวกบ้า!

รู้มั้ยว่านอกจากแกแล้วไอ้เจ้ากร! มันก็หนีงาน! เบี้ยวงาน! ทางผู้ใหญ่เขาโทรมา

ด่าชั้นจนโลกหมุนไปหมดแล้ว~~|||||||||||||*|| ชั้นต้องรับมือกับพวกแกสองคน

พร้อมๆกันอย่างนี้ ชั้นเหนื่อยแค่ไหนคิดดูซิ!!สงสารชั้นบ้างม๊ายยยยยย~~!!!

ถามจริงๆเถอะพวกแกไม่ได้นัดกัน แบบว่าชวนกันหาทางทำให้ชีวิตชั้นล่มจม

อะไรงี้ ใช่มั้ย!!?อีพวกไม่มีหัวคิด!”

ขณะที่พี่โอบด่าให้ฟังแบบจัดชุดใหญ่ เอสก็ต้องขมวดคิ้วนึกแปลกใจที่ได้รู้ว่า

เจ้ากรไม่ได้กลับไปทำงานของมัน.... ทั้งที่รีบขับรถออกไปถึงขนาดนั้น...

มันโกรธเขาเรื่องอะไรกันนะ...ถึงได้พาลแบบนี้?...?

คนหล่อล่ะสายตาจากทางถนนข้างหน้าสักนิด

เหล่มองหน้าน้ำที่คอยถือโทรศัพท์ให้เขาก่อนพูด

“เอ๊ะ..มันไม่ได้กลับไปทำงานหรอกเหรอพี่.. ผมเพิ่งเจอมันที่คอนโด

ก็เห็นรีบร้อนขับรถกลับไปนี่นา...มือถือมันอยู่กับน้ำน่ะพี่...”

น้ำมองหน้าเอส... รู้ว่าคนรักกำลังพูดถึงใคร พี่โอบคงบ่นที่ติดต่อกรไม่ได้

เขาทิ้งโทรศัพท์ของกรไว้ที่ห้อง... นิกกี้กับแบงค์ก็คงไม่รับแทนอยู่แล้ว


“นี่หมายความว่าพวกแกรวมหัวกันเบี้ยวงานจริงๆใช่มั้ย!!!?”

“บ้าน่าพี่! ไม่ใช่! มันแค่แวะไปหาน้ำ ส่วนตอนนี้มันไปไหนแล้วผมก็ไม่รู้”

“ชิ!ฮึ่ม~~ไอ้กรนะไอ้กร! แกทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์ชั้นนะไอ้เอส!

ไม่อย่างนั้นคงทันได้รู้ว่าเจ้ากรอยู่กับแกด้วยตอนนั้น ไม่ได้โกหกชั้นแน่นะ!?”

“โธ่~~พี่! ผมพูดจริงๆ ผมเคยโกหกพี่เหรอ!?”

“ตลอด!!! -*- ”

“..............ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..||||||||||||||” คนประวัติไม่ดีก็อย่างนี้แหละเอส....

ตอนที่พี่โอบโทรตามควานหาตัวเขา เขากำลังร้อนรุ่มกลุ้มใจแถมมีเรื่องกับเจ้ากรอยู่

ใครมันจะไปมีอารมณ์รับโทรศัพท์กันเล่า....


“เอ่อพี่โอบ แค่นี้ก่อนได้มั้ยพี่ผมถึงแล้วจะรีบเข้าไปทำงาน”

“เอ้อ!อย่าให้ชั้นรู้นะยะ!! ว่าแกเป็นบ้าเป็นบออะไรขึ้นมาอีก! ฮึ่ย~ชั้นต้องไป

ตามจิกไอ้บ้าอีกตัวนึงก่อน ทำตัวให้มันดีๆล่ะแก!”


คนหน้าหล่อเลิกพูดสายกับผู้จัดการสาวได้ ก็ถอนใจอย่างโล่งอก แต่คนน่ารักยังแซวว่า

มันไม่จบแค่นี้หรอก ใช้นิ้วจิ้มไปที่โหนกแก้มของเขา “โดนแน่!”

เอสร้องเจ็บนะเบาๆ หน้ามุ่ยค้อนให้น้ำ หน้าเขาช้ำแบบนี้คงต้องเมคอัพนานโข

แถมเผลอๆจะเป็นข่าวเอา.... คงต้องคิดหาข้อแก้ตัวไว้..... บอกว่า เพราะรีบวิ่ง

ออกจากห้องเพื่อกลับมาถ่ายรายการ ไม่ทันระวัง.....จึงชนเหลี่ยมชั้นวางของ

ที่บ้านก็แล้วกัน...... แล้วถ้าเขาถูกถามว่ากลับบ้านไปทำไมล่ะ…

........................บอกไปแค่มีธุระสำคัญมากคงพอ (หึงเมีย...555) ไม่รู้จะแก้ตัวขึ้นมั้ยนะ

“หน้าผมยังแค่ช้ำ แต่ปากไอ้กร ป่านนี้ไม่บวมเจ่อไปถึงไหนแล้วเหรอ..”


น้ำนึกได้ขึ้นมา...... จริงสิ เขาเป็นคนต่อยเจ้ากรเสียเลือดกบปาก แย่ล่ะ หรือว่า!

ที่มันไม่ยอมไปทำงาน เพราะได้แผลจากเขา! ||||||||||||||...

ก็มันดันมาต่อยแฟนเขาก่อนนี่นา... ถึงยังไงเขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันโกรธอะไร

เอสนักหนา ถามคนโดนต่อยก็บอกไม่รู้ๆอยู่ได้...


รถหรูเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าอาคารหลังใหญ่ทันสมัย มีห้องส่งที่ใช้ถ่ายทำ

รายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง ซึ่งดาราหน้าหล่อต้องมาทำหน้าที่เป็นพิธีกรรับเชิญ

ในเทปพิเศษให้.. แต่เพราะดาราหนุ่มหนีออกมาก่อนเวลาการถ่ายทำ

เพียงเล็กน้อย ตอนนี้ทุกคนข้างในจึงกำลังรอเขาอยู่ ตามที่พี่โอบขอร้องและ

รับปากไว้ว่าจะลากพ่อตัวดีกลับมาให้เร็วที่สุด สำหรับเอสอาจรอดแล้วแต่สำหรับกร

อาจโดนฟ้องร้องค่าเสียหายที่เบี้ยวงานได้...

แม้จะยังนึกเคืองๆอยู่ แต่น้ำก็อดเป็นห่วงเจ้าเด็กรุ่นน้องไม่ได้เหมือนกัน...

เมื่อนึกถึงหนุ่มหน้าใสขึ้นมา น้ำก็นึกได้ว่าเขามีเรื่องต้องเคลียร์กับเอสอีกเรื่อง...


คนหน้าหล่อคว้าเสื้อคลุมได้ ก็รีบเปิดประตูจะลงจากรถ

แต่คนน่ารักรีบจับแขนเสื้อ ดึงเรียกไว้ก่อน เพื่อถามบางอย่าง

“เออเอส! คุณจะบอกเจ้ากรว่าเราคบกัน ทำไมถึงไม่เห็นมาปรึกษาผมก่อนเลย!?

ไหนเราเคยคุยกันว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครอีก..”

“หา!?.......................อะ..อะไรนะ?.... เมื่อกี้คุณว่าผมเนี่ยนะ! บอกเจ้ากร!?”

เอสรีบหันควับกลับมาหา น้ำขมวดคิ้วเหวอไปทันทีที่เขาทำหน้างงใส่...


“เฮ้ยก็!...ก็!...คุณ!..............เอ๋!!?”

เอสส่ายหน้ารัว ส่วนน้ำก็อึ้งไป..... ทั้งคู่นั่งมองหน้ากันอยู่ในรถ


“ เฮือก!! .. คุณ! คุณไม่ได้บอก!............” คนน่ารักรู้ตัวว่าพลาดเข้าแล้ว!

ยกมือปิดปากตัวเอง ดวงตาคู่สวยเบิกโตด้วยความตกใจ

มองหน้าแฟนหนุ่มที่เหวอไม่แพ้กัน

....................................

.....................

.............****************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ห้าวันแล้วที่กรหายไป..........................

ไม่มีใครได้เห็นหน้าแม้สักคน และก็เป็นห้าวันแล้วที่น้ำไม่สบายใจเลย...

เพราะเขาคิดว่า รู้เหตุผลที่กรชกหน้าเอสแล้ว ...


วันนั้นเจ้ากรไม่ได้แกล้ง........... แต่ตั้งใจจะจูบเขาจริงๆ.......



กรติดต่อไปหาผู้จัดการส่วนตัวสาวเพียงครั้งเดียว อ้างว่าเขาเครียด...อยากขอ

พักกะทันหันสักระยะหนึ่ง ... แต่ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหนและจะกลับมาเมื่อไหร่

เบอร์ที่กรใช้โทรกลับมา..... ก็ติดต่อไม่ได้อีก

สอบถามทางบ้านของหนุ่มหน้าใสก็ไม่มีใครบอกได้ ว่าลูกชายคนเล็ก

ไปอยู่ที่ไหน เจ้าเด็กหนุ่มโทรบอกทางบ้านแค่ว่าจะไปอยู่กับเพื่อน...

แต่ไม่ว่าพี่โอบจะไปตามหาที่บ้านเพื่อนคนไหนของกร ก็ไม่เจอตัว...



งานนี้เล่นเอาพี่โอบวิ่งวุ่นจนหัวหมุน เพื่อระงับและผัดผ่อนงานทั้งหมดของกร

ที่รับไว้เป็นการชั่วคราว... เสียหายหลายแสนอยู่เหมือนกัน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก

อยากจะนึกโกรธเจ้าเด็กบ้ามันเหลือเกิน แต่ความรู้สึกที่มีมากกว่าความโกรธ

ในตอนนี้ก็คือ ความเป็นห่วง....


ระหว่างนี้มีข่าวออกมาว่าเอสและกรเขม่นกันจนมีเรื่องชกต่อย เอสจึงใช้อำนาจ

บีบกรให้ออกจากละครซิทคอมของพี่ผึ้ง และแย่งงานของกรมาทำแทน....


เดือดร้อนพี่โอบและคนรอบตัวต้องออกมายืนยัน ช่วยกันแก้ข่าวให้

ว่าไม่เป็นความจริง รอยช้ำบนหน้าเอสเป็นเพราะความซุ่มซ่ามของเจ้าตัว

ส่วนกรแค่ป่วยและพักงานเพื่อรักษาตัวเท่านั้น....

เรื่องข่าวซุบซิบรายวันจึงค่อยๆเบาลง จนจางหายไปภายในเวลา

ไม่นานเท่าไหร่ เมื่อมีข่าวร้อนของดาราคนอื่นมาเสียบแทน...


ไม่ว่ายังไงคนน่ารักก็ยังคงเห็นกรเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่ง...ไม่เปลี่ยน...

เขาเป็นห่วงกรไม่น้อยไปกว่าใครๆ...

ป่านนี้เจ้าเด็กบ้าที่ชอบเดินตามหลังเขาต้อยๆ แล้วเรียก

พี่น้ำ.... พี่น้ำครับ.... ทุกวี่วัน....

ไปอยู่ที่ไหนกันนะ...


**************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



.............................เวลาบ่ายแก่ ที่มหาวิทยาลัย....


แบงค์หัวเราะเฮฮาคุยกับเพื่อนๆกลุ่มเดียวกัน เมื่อเดินมาจนถึงที่รถของเขาจอดอยู่

ใกล้กับหน้าตึกคณะ... หนุ่มน้อยก็โบกมือบ๊ายบายให้เพื่อน คนอื่นๆพากัน

โบกมือตอบแล้วเดินไปต่อ... หนุ่มร่างเล็กก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วคลี่ยิ้ม....

อีกเดี๋ยว พี่นิกก็คงจะตามมา หลังเรียนเสร็จพวกเขานัดกันไว้แล้ว

จะไปกินไอศกรีมด้วยกัน/////// (พี่นิกเขาชอบกินไอติม กับพวกของเย็นๆครับ^^)


“แบงค์!”

เสียงสดใสที่เรียกชื่อเขาอย่างดีใจของผู้หญิงคนหนึ่ง

กลับทำให้คนโดนเรียกสะดุ้ง ใจเสียไม่เป็นท่า....

แบงค์กำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั่งรอนิกกี้ในรถ ก็ต้องชะงักหันกลับไปมองต้นเสียง


......... “พี่แก้มบุ๋ม!”

หนุ่มน้อยตาโตตกใจ.... ไม่คิดว่าคนรักเก่าของนิกกี้จะเข้ามาทัก


“ นิกกี้ล่ะแบงค์... เห็นกลับด้วยกันทุกที วันนี้ไม่กลับด้วยกันเหรอจ๊ะ?”

สาวหน้าสวยรีบเดินผละจากกลุ่มเพื่อนของเธอเพื่อตรงเข้ามาหา ชะเง้อชะแง้

มองหาแฟนเก่า ถามตาเป็นประกาย...


“เอ่อ........~~ เอ่อ~~... พี่นิก... พี่นิก.... ผม... ผมไม่รู้หรอกครับ!

ผมกำลังจะกลับบ้านแล้ว!” ..... กัดปากล่างอย่างเจ็บใจ.... ไม่อยากจะสบตาด้วย

ผู้หญิงคนนี้ชอบทำพี่นิกเสียใจ ไม่รู้คราวนี้ต้องการอะไรจะกลับมาหาทำไมอีกนะ!


“หึ.... ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่อยู่ด้วยกัน เพราะพี่มีเรื่องอยากคุยกับแบงค์มากกว่า”

“เอ๋!?.... ผม!... ผมน่ะเหรอครับ!?”


อะไรกัน! พี่แก้มบุ๋มไม่ได้ต้องการคุยกับพี่นิกหรอกเหรอ??? เรื่องอะไรกัน!?

แบงค์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างทำใจ.... รอฟังสิ่งที่สาวสวยรุ่นพี่จะพูด

ภาวนาให้หล่อนรีบคุยธุระให้เสร็จไวๆ เพราะกลัวคนรักหน้าตี๋จะมาพบเข้า


“แบงค์.... พี่รู้นะว่าแบงค์สนิทกับพี่นิกกี้เขามาก....แต่อย่าโกรธพี่ไปด้วยเลยนะจ๊ะ..”

แก้มบุ๋มเอื้อมไปจับมือหนุ่มรุ่นน้องขึ้นมาอย่างนุ่มนวล... ส่งยิ้มให้จนตาหวานเชื่อม

คนโดนจับมือถึงกับอึ้งไป.... ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร!!? |||||||||||*||






tsktonight….TBC.

*** ขอบคุณที่ยังตามมาอ่านกันนะคะ รู้สึกเหมือนเพื่อนเรายังอยู่55^^
วิได้กำลังใจจากคนอ่านมาตลอดค่ะ จึงมาต่อให้เรื่อยๆ เพราะรู้ว่ายังมีคนที่รออยู่

จะพยายามนะค่ะ!><


มาตอบเม้นท์ค่ะ

ถึงคุณ cielsebas --- ดีใจที่สนุกและทำให้พี่ยิ้มได้นะคะ ตัววิเองแต่งไปก็ยิ้มไป55 ส่วนไอ้เรื่องอัพเร็วๆนี่...............จะพยายามเด้อค่า555 รอเค้าก่อนน้า~~~~ กะลังๆๆๆ แต่งอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันจ้า^^

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา --- หายไปเที่ยวไหนมาค่ะ สนุกมั้ยซื้ออะไรมาฝากวิเอ่ย?.......55ล้อเล่นค่ะ ไอ้เรื่องที่สงสัยเนี่ยวิเคลียร์ให้แล้วนะจ๊ะ กลับไปอ่านตอนที่แล้วดู ไม่มีอะไรมากเป็นไปตามที่วิเขียนบอกตอนท้ายของช่วงพูดคุยค่ะ ส่วนเรื่องของคู่ที่เชียร์อยู่เนี่ย..... ตอนหน้าห้ามพลาดเชียวนะจ๊ะ!><

ถึงคุณ พี่นิด --- ขอบคุณคำอวยพรที่น่ารักเช่นกันค่า~~~!^^
ตามมาอ่านทุกครั้งเม้นท์ให้ทุกครั้งเลย เหมือนได้คุยกับพี่นิดแล้วอุ่นใจไงไม่รู้แหะ55 ปีนี้ขอให้เป็นปีที่ดีของพวกเราทุกคนเลยนะค่ะ ขอบคุณที่ชอบฟิคอวยพรพิเศษของวินะค่ะ ><

ถึงคุณ Kuro_Goku --- ขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่น่ารักอีกเช่นกันค่า แหม ท่าทางจะชอบฟิคอวยพรพิเศษเหมือนกัน55 อยากบอกว่าวินะเพ้อเจ้อยิ่งกว่าคุณๆเยอะอ่ะค่ะ ไม่อย่างงั้นคงไม่ออกมาเป็นฟิคเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นอะไรๆก็เกิดขึ้นได้ในเรื่องนี้ค่ะ555 ><


อยากมาหาทุกคนให้เร็วกว่านี้ ทำไงดีๆๆน้า~~~~ เฮ้องานยุ่งตั้งแต่ต้นปีแต่วิน่ะสู้ๆค่า! รอเค้านะตะเอง

Create Date : 12 มกราคม 2555		3 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2555 17:30:04 น.
Counter : 1662 Pageviews.
Share Tweet