ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 46 ทบทวน... 2.2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)








“กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้..”

แค่ขึ้นต้นน้ำก็ต้องขมวดคิ้วแล้ว... แต่ก็ลองตั้งใจฟังแฟนหนุ่มรูปหล่อเขาเล่าดู


“มีเจ้าชายน้อยได้ถือกำเนิดขึ้น ท่ามกลางความยินดีปรีดาของทุกคน แต่น่าเศร้านัก

เมื่อราชินีคลอดเจ้าชายมาได้ไม่นานก็ด่วนจากโลกนี้ไป ทิ้งให้พระราชาหาแม่ใหม่ให้เจ้าชาย

ได้ตามอัธยาศัย... และต่อมาไม่นานพระราชาก็หนีตามราชินีองค์เก่าไปอีกเช่นกัน..(ตายอีกแล้ว)

ราชินีองค์ใหม่มีจิตใจที่โหดร้าย และชอบเล่นคุณไสยเป็นชีวิตจิตใจ นางเกลียดชังลูกเลี้ยง

สุดจะบรรยาย เพราะริษยาที่เจ้าชายเกิดมาพร้อมกับหน้าตาที่น่ารัก///// มีแก้มนุ่มๆขาวๆ

มีริมฝีปากบางสวยสีชมพูน่าร๊าก~ แถมยังมีผิวที่ขาว...เนียน....ละเอียด...และนุ่มดุจปุยหิมะ...”

เจ้าคนเล่านั้น.. เล่าไปก็คอยจับแก้ม แตะปาก ลูบไล้ไปตามเรียวแขนของคนฟัง

เพื่อสัมผัสกับผิวเนียนสวยเหมือนที่กำลังพูดถึงอย่างเคลิบเคลิ้ม..


“เดี๋ยวคุณ!//////*// นี่อย่าลูบดี๊! เฮ้ยผมว่าไอ้นี่มันเรื่องสโนว์ไวท์กับคนขายขนมครกทั้งเจ็ด!

ไม่ใช่เรอะ!!?” แค่เปลี่ยนจากเจ้าหญิงเป็นเจ้าชาย น้ำอดขัดคนรักที่มั่วนิ่มเล่ามาไม่ได้


“เหรอ?... เอ๊ะผมว่ามันมีแต่ สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดนะน้ำ?”

“เออๆ!!//////*// นั่นแหละๆ!! ก็ผมกับไอ้นิกชอบเรียกแบบนี้นี่ แต่ก็หมายถึงเรื่องนั้นแหละ!”

“อ๋อ55 ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก! นี่มันเรื่องเจ้าชายนิทรา!”

“จริงดิ!?” น้ำขมวดคิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า สงสัยนัก

“อื้ม!” พยักหน้าหนักแน่นเสร็จ เอสก็เล่าต่อ


“ยิ่งโตขึ้นเจ้าชายก็ยิ่งงดงาม.. จนเป็นเหตุให้ราชินีใจร้ายซึ่งเป็นแม่เลี้ยงแท้ๆของเจ้าชาย

นั้นทนรับไม่ได้ที่นางแพ้ผู้ชาย และทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นเจ้าชายผู้น่ารักยิ่งกว่าตนเอง

เที่ยววิ่งเล่นอยู่ตามสนามหญ้าหน้าวังทิ่มแทงลูกนัยน์ตาไปวันๆ นางจึงตะโกนเรียก

แมวสีฟ้าไม่มีหูแต่ดันมีกระเป๋าหน้าท้อง ที่เลี้ยงไว้ด้วยเวทมนต์ในกระจกให้ออกมา..”


“เอ๋..55 นี่ราชินีเลี้ยงแมวไว้ในกระจกเหรอ?” น้ำถามแทรกขึ้นมาทันที อย่างแปลกใจ

“ช่าย...หึหึ...แมวของนางมีชื่อว่า............... โดราเอม่อน!”

“ห๊ะ!!!? ชื่ออะไรนะ!?”

“โดราเอม่อน!”

“อ๊า~ฮ่าฮ่าฮ่า!!!///////ไอ้บ้าเอส! นิทานบ้าอะไรของคุณเนี่ย!!”

น้ำส่ายหน้าหัวเราะใหญ่ ว่ามันไม่ใช่แล้ว...


“เอาน่า~! ฟังต่อรึเปล่าล่ะ(ยิ้ม)”

คนหน้าหล่อยังยืนยันว่านี่คือเรื่องเจ้าชายนิทรา ทั้งที่มีโดราเอม่อนโผล่มาแล้ว...


“หึ..555 อ่ะไหนลองเล่าต่อดิ๊”

“แล้วราชินีก็ตะโกนว่า โดราเอม่อนนนนนนนนนน!!! ช่วยด้วยยยยยยยย!!!”

“55555555!!!!////////ไอ้บ้า! นี่มันราชินีหรือโนบิตะกันแน่วะ!?555”

ถึงน้ำจะขำก๊ากและโต้แย้งเอส แต่เจ้าหน้าหล่อก็ไม่สนใจในคำท้วงติง ยังคงเล่าต่อไป


“พอเจ้าโดราเอม่อนโผล่หน้าออกมาจากกระจก ราชินีใจร้ายก็รีบเอ่ยถามอย่างร้อนรนว่า..”

“บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพีใช่ป่ะ!” คนน่ารักพูดต่อแทนให้ทันที

แต่เอสกลับส่ายหน้ายิ้มๆ “โนว!! ราชินีนั้นถามว่า ชายหล่อเลิสที่สุดในปฐพีอยู่ที่ใด!”

“เอ๊ะ!? ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะ!?”

“เพราะคนที่รับบทเป็นราชินีชั่วในเรื่องนี้คือ นังน้องก๊อปยังไงล่ะ!!5555!!!!”

เล่นเอาน้ำขำก๊ากจนหน้าแดง เมื่อเอสบอกว่าสำหรับก๊อปต้องอยากรู้เรื่องนี้ที่สุดเป็นธรรมดา

คนน่ารักตีแขนแฟนหนุ่มแล้วเขยิบหนี บ่นปนขำๆว่าเล่านิทานบ้าอะไรให้เขาฟังก็ไม่รู้

ไม่รู้เรื่องเลย แต่เอสก็ตามดึงน้ำกลับมานั่งกอดกันไว้เหมือนเดิม ก่อนคะยั้นคะยอให้คนรัก

ยอมฟังต่อให้จบ..


“555 อ่ะๆ ถ้างั้นแล้วไอ้เจ้า...55โดราเอม่อนมันตอบราชินีไปว่ายังไง..”

“ก็ตอบว่า ชายหล่อเลิศที่สุดในปฐพี ก็อยู่ตรงหน้าของท่านนี่ไง!!”

เอสเล่นชี้ที่หน้าตัวเอง ยิ้มหวานยักคิ้วให้น้ำอย่างทะเล้น


“โห่~~!!!แหวะๆๆๆ นิทานไรวะห่วยแตก!555 ไม่ฟังแล้วดีกว่าอ่ะ!55”

เสียงหวานโห่ใส่ จึงโดนมือคนหล่อหยิกแก้มเข้าให้เบาๆ///////*//

“โธ่ก็เรื่องมันเป็นอย่างนี้จริงๆนี่!//////”

“55เชื่อเลยนะคุณน่ะมั่วเอาชัดๆเลย! หึ เอ้า! แล้วถ้างั้นก๊อป เอ๊ย! ราชินีใจร้ายเขาว่าไงมั้ง?”


“นางก็พยักหน้าเห็นด้วยสุดๆน่ะสิ! หึหึหึ….. แต่แล้วนางก็ถามต่อว่าต้องทำอย่างไร

จึงจะน่ารักกว่าเจ้าชายได้! โดราเอม่อนจึงแนะนำให้ราชินี ออกอุบายกับเจ้าชาย ด้วยการขอ

ให้เจ้าชายออกเดินทางตามหาดราก้อนบอล!ซึ่งมีอยู่ทั่วโลกเพียงเจ็ดลูก แล้วนำมามอบให้นาง

เป็นของขวัญวันเกิดซะ!!!”


ฟังถึงตอนนี้น้ำก็ต้องสะดุ้ง คว้าหมอนข้างๆมาตีใส่หน้าเอสพลางหัวเราะอย่างอดไม่ได้

(มันเอาดราก้อนบอลมาอีกเรื่องแล้ว!)


“555ดังนั้นราชินีจึงกำจัดเจ้าชายออกจากวังได้สำเร็จ แต่แม้ไม่มีเจ้าชายแล้ว โดราเอม่อน

ในกระจกก็ยังคงให้คำตอบที่ถากถางกับราชินีว่า นางขี้เหร่เกินไป เหมาะที่จะไปเป็น

คนขัดส้วมในวังมากกว่า!........ ตั้งแต่นั้นมา ก็ไม่มีใครพบเห็นเจ้าแมวสีฟ้าไร้เอวนั่น

ที่ปราสาทของราชินีอีกเลย..”


“มันตายเหรอ!?” น้ำทำตาโต

“อ๋อเปล่าหรอก มันแค่ลาออกจากงานแล้วย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นเท่านั้นเอง”


น้ำคิดในใจ... ไปบ้านโนบิตะแหงๆ!!!


“หลังจากออกเดินทางตามคำสั่งของแม่เลี้ยง เจ้าชายผู้น่ารักก็ระหกระเหินไปเรื่อยๆ

เพื่อรวบรวมดราก้อนบอล.. จนตามหามาได้ทั้งหมด หกลูก!”

“โห~~~~!!!5555 เก๊งเก่งเนอะ!555” น้ำแกล้งทำเสียงตื่นเต้นๆ..

“อื้มเขาเก่งนะ////// แล้วก็น่ารักด้วย..”

พูดเสร็จเอสก็ยื่นปากไปจุ๊บหน้าผากคนน่ารักของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนเล่าต่อ


“ในขณะที่อยู่บนรถแท็กซี่..”

“อ่ะเฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ!!! อะไรวะ!?อยู่ดีๆมีรถแท็กชี่ได้ไงอ่ะ!?”

คนฟังรีบยกมือเบรกเจ้าคนเล่าแทบไม่ทัน

“ก็เรื่องนี้มันมีนิครับ!” เอสตอบยิ้มแป้น

“เอ้อ! เอาเข้าไปเว้ย..”

“งั้นผมเล่าต่อเลยนะ.. หึ... คนขับแท็กซี่เล่าให้เจ้าชายฟังว่า มีดราก้อนบอลอยู่ในป่าใกล้ๆนี้

เขาจึงสั่งให้คนขับแท็กซี่รีบบึ่งรถไปที่นั่นในทันที ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยม เมื่อรวบรวม

ได้ครบทั้งเจ็ดลูก เขาก็จะได้กลับบ้านเสียที... แต่เมื่อมาถึงป่า.. เจ้าชายก็เหนื่อยล้ามาก

แทบจะหมดแรง เขาอยากนอนพักเหลือเกิน แถมยังหิวจนตาลายด้วย

และตอนนั้นเอง! ที่หางตาสวยของเจ้าชายหนุ่มแสนน่ารักได้เหลือบไปเห็น.......

บ้านที่ทำมาจากขนมหวานตั้งอยู่กลางป่า!!!... เจ้าชายตาโตด้วยความดีใจแล้วรีบวิ่ง

เต็มฝีเท้าเข้าไปแทะกินบ้านขนมหลังนั้นอย่างตะกละตะกลาม มูมมามสิ้นดี!.”


ถึงตอนนนี้น้ำรีบหยิกแขนเอสจนคนโดนสะดุ้งร้องอูย! ก่อนเถียงไปอย่างอายๆ ว่า

เขาไม่ได้ตะกละขนาดนั้นเสียหน่อย! ที่สำคัญมันข้ามไปโผล่ในนิทานอีกเรื่องแล้วโว๊ะ!


“ไอ้บ้า!! คุณเล่าให้มันดีๆหน่อยสิ!////////*//”

“เอ้า!ผมว่าคุณที่ไหนเล่า!555 ผมว่าเจ้าชาย!!”

“ฮึ่มม! คนเป็นเจ้าชายเขาก็ไม่กินมูมมามกันหรอก!/////*//”

“555คร้าบๆ55 เมื่อเจ้าชายกินฝาบ้านขนมหวานจนหมดไปทั้งแถบ หนังท้องเขาก็ตึงเพราะ

ความอิ่มตื้อ แต่หนังตาเจ้าชายนี่สิ กลับหย่อนเพราะอยากพักผ่อนเต็มแก่แล้ว ดังนั้น..

เจ้าชายผู้สูงศักดิ์จึงถือวิสาสะเดินเข้าไปหาห้องนอนในบ้านของคนอื่นซะเลย… แต่

ดูเหมือนประตูห้องด้านในบ้านหลังนี้ จะไม่ได้ทำมาจากขนมเสียแล้ว เพราะเจ้าชาย

พยายามแทะจนฟันโยกก็ยังกัดไม่เข้า เมื่อเห็นว่ามันทำมาจากไม้แถมยังล็อคแน่นหนา

ก็ต้องยอมตัดใจเลิกคิดกินประตู เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ปลวก ถึงอย่างนั้นแทนที่จะล้มเลิก

แต่เจ้าชายผู้น่ารักกลับหันมาใช้วิธีพนมมือ ร่ายคาถาสะเดาะกลอนแทน..”


น้ำขมวดคิ้วชนกันยุ่ง... นี่มันเจ้าชายรึขุนแผนวะ!!? มีสะเดาะกลอนได้ด้วยเว้ย!!


“เมื่อเปิดประตูได้ เจ้าชายก็รีบก้าวเข้าไปไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ จนพลาดท่าตกลงไปในเหวลึก!

หลังประตูบ้านนั้นไม่ได้มีที่นอนนุ่มๆให้พักผ่อน แต่กลับกลายเป็นทางเชื่อมต่อที่เปิดประตูไป

ก็เจอเหวต่างหาก!!! โอ้เจ้าชายช่างซวยจริงๆ!!”


น้ำส่ายหน้าแล้วคิดในใจ..... ต้องด่าไอ้คนสร้างบ้านสับปะรังเคหลังนี่ต่างหาก!!!-*-

“อะไรของคุณเนี่ย! ไหงพระเอกดันมาตกเหวตายอย่างนี้เล่า!?///////*//”

คนฟังขมวดคิ้วตลอด แถมยังทำแก้มป่องหน้าบูดไม่ยอมให้จบแบบนี้จนคนเล่ายังขำ


“เปล่าหรอก.. 55 เจ้าชายตกลงไปก็จริงแต่เขาไม่ตายหรอกน้ำ!”

“ห๊ะ!? ทำไมล่ะ!?”

“เพราะตอนนั้นได้มีเส้นใยสีขาวที่ทั้งเหนียวและทนทานมาก ถูกปล่อยออกมา

พันรอบตัวเจ้าชายไว้! คนประหลาดที่พ่นใยได้ราวกับใยของแมงมุมนั้น มาช่วยดึง

เจ้าชายขึ้นจากกลางเหวได้ทันเวลาน่ะสิ!”


ส...สะ..สไปร์เดอร์แมนมาเรอะ!!!

น้ำตาโตอย่างตื่นเต้นไปกับนิทานที่เอสเล่า แทนที่จะกล่อมคนฟัง

รู้สึกว่ายิ่งเล่า หนุ่มน่ารักก็ยิ่งตาใสแป๋วขึ้นเรื่อยๆมากกว่า....


“และเมื่อเจ้าชายรอดขึ้นมาจากหุบเหวได้ ก็ให้รู้สึกประหลาดใจนัก เมื่อผู้ช่วยชีวิต

เป็นเพียงหญิงแปลกหน้านางหนึ่งซึ่งมีผิวขาวซีด สวมใส่ชุดฮันบก! (ชุดประจำชาติเกาหลี)

ยืนทำหน้าเหนื่อยล้าอยู่กลางป่า...”


น้ำแจ๊ะปากอย่างขัดใจที่เขาเดาพลาด...... ถึงไม่ใช่สไปร์เดอร์แมนแต่มันก็คงจะเจ๋งพอตัวล่ะ!

แล้วไอ้เจ้าชาย..มึงจะประหลาดใจเรื่องเห็นผู้หญิงใส่ชุดเกาหลีในป่าทำแป๊ะไรวะ!!

ไอ้ที่พ่นใยมาช่วยมึงได้นี่ แม่งไม่น่าตกใจกว่ากันเรอะ~!!!


“เจ้าชายถามหล่อนว่า ท่านผู้มีพระคุณของข้า ขอทราบนามของท่านได้หรือไม่

ข้าอยากจะรู้จริงๆว่าท่านเป็นใคร? หญิงคนนั้นจึงรีบน้อมตัวทำความเคารพอย่างเกาหลีให้

ก่อนตอบคำถามของเจ้าชายด้วยกิริยาที่นอบน้อมถ่อมตน นางพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า ...

ข้าคือแดจังกึม!!! มีอาชีพเป็นช่างไม้ธรรมด๊าธรรมดาค่ะท่าน.. ส่วนอาชีพเสริมของข้า

คือปั้นโอ่งมังกรแล้วนำไปขายแถวราชบุรีค่ะ...ฮุฮุฮุ...ที่สำคัญข้าไม่เคยวางยาพิษใคร!

แต่ถ้าท่านเป็นอีสุกอีใสล่ะก็ ข้าจะรักษาให้ฟรีก็ได้นะ โฮะโฮะโฮะ!”



แดจังกึม!!! โอ้ว! แม่จ้าวววว!!!!///////*//

ไอ้ดาราโรคจิตนี่มันจะพากูออกนอกทะเลอันดามันไปถึงไหนกันฟะ!!?

น้ำหัวเราะหน้าแดง ตีแขนเอสแล้วตีแขนเอสอีก...

แดจังกึมบ้านมึงสิพ่นใยได้! บอกกูว่าเป็นช่างไม้แต่ดันปั้นโอ่งขายแถวราชบุรี!


เจ้าคนเล่าหน้าหล่อเองยังแอบขำ ก่อนจะเล่าต่อว่า..

“แล้วเจ้าชายก็เลยตอบแทนช่างไม้แดจังกึม ด้วยการไปช่วยทำงานที่บ้านของหล่อนระยะหนึ่ง”

“อ้าว! แล้วดราก้อนบอลลูกสุดท้ายเล่า!?”

“เดี๋ยวซี่~! น้ำคุณต้องฟังไปเรื่อยๆก่อน มันมากลางเรื่องแล้วล่ะ!”


น้ำอดคิดไม่ได้ว่า ไอ้นิทานนอกคอกที่เหมือนยำรวมมิตรนี่มันจะมีจุดจบที่ไหนกัน...


“หลังจากได้ช่วยงานเพื่อตอบแทนบุญคุณของช่างไม้แดแล้ว เจ้าชายก็ต้องขอลาไปตามหา

ดราก้อนบอลต่อ... แต่ก่อนออกมาเขาได้สร้างตุ๊กตาไม้ขึ้นมาตัวหนึ่ง เพื่อเป็นเพื่อนร่วมเดินทาง

ไปด้วยกัน.. เพราะความเหงาตลอดการเดินทางที่ผ่านมา ทำให้เจ้าชายไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว

เจ้าชายนำตุ๊กตาไม้ตัวนั้นติดตัวไปด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าจะยามเดินยามวิ่ง ยามกินรึยามนอน

แม้กระทั่งยามเข้าส้วม... เจ้าชายรักตุ๊กตาไม้ตัวนั้นมาก ที่สุดเขาก็คิดว่ามันน่าจะมีชื่อ

จึงตั้งชื่อให้มันว่า..”


คนน่ารักรีบโพล่งพูดแทรกทันทีที่นึกออก ว่าเนื้อเรื่องตอนนี้มันคุ้น

เหมือนกับนิทานเรื่องอะไร.. “พีน็อคคีโอ้!!!”


“พีน็อคคีเอส!!!”

“เย้ยยยยย!!! พีน็อคคีเอสเรอะ!!!!||||||||||||||” .... ไอ้บ้านี่มันเอาชื่อตัวเองมาตั้งนิ..


เอสหัวเราะน้ำที่ทำหน้าเหวอแล้วเล่าต่อ

“เจ้าชายเดินตามเครื่องมือชี้บอกตำแหน่งดราก้อนบอล ที่เขาหาซื้อมาได้จากร้านทุกอย่างยี่สิบ

จนมาถึงที่กอไผ่ใหญ่กลางป่าลึก.. เจ้าชายก็รีบลงมือ ขุด! ขุด!ขุด! และในที่สุดเขาก็เจอ!..”


เสียงหวานรีบแทรกขึ้นทันทีอย่างดีใจแทนเจ้าชาย “ดราก้อนบอล!!!//////”

“หน่อไม้!!!”

“ห๊ะ!!!|||||||||| ทำไมเป็นหน่อไม้ฟะ!?” น้ำสะดุ้ง

คนหล่อตอบทำหน้าจริงจัง “ อาหารเย็นของเจ้าชาย..”

“ไอ้บ้าเอส! ///////*// นิทานง่าวอะไรของคุณกันวะ!! ไอ้เจ้าชายมันกำลังเดินหา

ดราก้อนบอลอยู่ดีๆ แล้วเสือกไปหาหน่อไม้แดกได้ยังง๊ายยยย~! ”

หนุ่มน่ารักขยี้หัวตัวเองอย่างขัดใจ


“555555////// ฟังให้จบก่อนสิคุณ! พอได้หน่อไม้นะเจ้าชายก็ลงมือขุดอีก

คราวนี้แหละที่เขาได้!..”

“ดราก้อนบอล!!!”

“ฮึ!! ..หัวปลี!!!”

“วะ!โว้ยยยย~~~~!!!!//////*// ได้ไงวะ!!!”

“ก็ข้างๆกอไผ่ มีกอกล้วยอยู่น่ะสิ....”

“................” ... ดีใจด้วยนะไอ้เจ้าชาย วันนี้มึงคงไม่อดตายแล้ว!/////*//


“จากนั้นเจ้าชายก็ยังลงมือขุด! ขุด! ขุด! อีกครั้ง!!~ และคราวนี้เองที่เขาขุดเจอ!..”

“ฮึ่ม!//////*// เอาดิ! ถ้าเป็นหน่อไม้รึหัวปลี หัวมันหัวห่าไรอีกนะ! จะเอานิ้วจิ้มตา

ไอ้คนแต่งเรื่องแม่งให้แหกเลย!”

โดนขู่เข้าแบบนี้ เอสเลยต้องหลบตาน้ำ ||||||||||| แล้วเล่าต่อแบบไม่มีการขุดอะไรอีก..


“ในที่สุดเจ้าชายก็เจอดราก้อนบอลลูกสุดท้าย! ฮัดช่า!! นี่เขาหาได้ครบทั้งเจ็ดลูกแล้วนะ

ว่าแล้วเจ้าชายก็รีบรำแก้บนไปรอบๆดราก้อนบอลทันที... แต่ตอนนั้นเองได้มีมังกรยักษ์

ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเจ้าชายผู้น่ารัก! เจ้าชายตกใจหูตาแหกระล่ำระลักรีบถาม..

โอ้ท่านมังกรครับ! นี่ท่านออกมาจากลูกแก้ววิเศษทั้งเจ็ด ที่ข้ารวบรวมมาได้หรือ!?

แต่เจ้ามังกรกลับส่ายหน้ารัว ปฏิเสธแล้วบอกว่า มันออกมาจากตุ่มมังกรที่บ้านของช่างไม้แด

แถมยังบอกว่าสะกดรอยตามเจ้าชายมาอีกต่างหาก! เมื่อได้ฟังเจ้าชายจึงถามอย่างเกรงกลัว

มังกรเขี้ยวแหลมนัก เขาถามมังกรนั้นต่อว่า ..ท่านต้องการสิ่งใดจึงได้สะกดรอยตามข้ามา!?

ข้าไม่มีเงินให้ท่านหรอกนะ!!|||||||||||| มังกรยักษกลับขำ แล้วดึงมีดพกสั้นเล่มจิ๋วออกมาจาก

ซอกเกล็ดของตน ตะโกนก้องลั่นป่าให้เจ้าชายผวาว่า ... นี่คือการจี้! ส่งของมีค่ามาให้หมด!

ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!” เอสทำท่าหัวเราะแบบมังกรให้น้ำดู..


น้ำต้องอมยิ้มกลั้นขำแทบแย่.. เจ้ามังกรซังกะบ๊วยนี่หัวเราะน่าเกลียดจริงๆ...



“เจ้าชายมองดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูก สลับกับมองพีน็อคคีเอสที่อุ้มอยู่กับอก

ก่อนตอบเจ้ามังกรโจรห้าร้อยไปว่า .. ของมีค่าของข้าก็มีแต่เจ้าพีน็อคคีเอสนี่ล่ะ!

ทำเอามังกรยักษ์นิ่งอึ้งไปราวห้านาทีได้...จ้องมองสภาพตุ๊กตาไม้พีน็อคคีเอส สลับกับ

ลูกดราก้อนบอล... แล้วลั่นวาจา...ส่งลูกแก้ววิเศษทั้งหมดนั้นมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!0*0

เจ้าชายไม่มีทางเลือกจึงต้องส่งดราก้อนบอลให้เจ้ามังกรไป... เมื่อมังกรไปแล้ว

เจ้าชายผู้น่ารักและน่าสงสารก็ได้แต่นั่งร้องไห้เสียใจ เพราะแม่เลี้ยงสั่งเอาไว้เป็นนักหนา

หากไม่นำดราก้อนบอลกลับไปให้นาง ก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็นอีก!...”


คนน่ารักแอบคิดในใจ... ความจริงฆ่านังแม่เลี้ยงซะก็สิ้นเรื่องไปแล้วนิ…


“ แล้วเสียงร้องไห้ของเจ้าชายก็ดังก้องไปกระทบเข้าหูของเทพารักษ์ที่อยู่แถวนั้น

เทพารักษ์จึงมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาแล้วปลอบใจ ....อย่าร้องไห้ไปเลยเจ้าชายผู้งดงาม

ข้าได้งมขวานมาคืนให้เจ้าแล้ว ว่าแต่ขวานของเจ้าเป็นขวานเงินหรือขวานทองกันล่ะ หึหึหึ..

คงจะไม่ใช่ขวานเหล็กขึ้นสนิมเก่าๆอันนี้หรอกใช่มั้ย?...หึหึหึ...

เจ้าชายทำหน้าเง็งสุดๆก่อนตอบท่านเทพารักษ์ไปว่า .. ข้าอยากได้ดราก้อนบอลต่างหาก!

ไม่ใช่ขวาน! ||||||||*||ข้าไม่อยากได้ขวาน~~!!ข้าไม่เอาขว๊านนนนน!!! ฮึแง~~~!!!!

เพราะความมั่วนิ่มของเทพารักษ์ ผลคือเจ้าชายยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม จนเทพารักษ์

แสบแก้วหูไปหมด เทพผู้ศักดิ์สิทธิ์ จึงตัดรำคาญด้วยการให้พรแทน เจ้าชายจะขออะไรก็ได้

แต่ขอได้เพียงข้อเดียวเท่านั้น..”


น้ำนึก... หากเป็นเขา คงจะขอให้พรวิเศษนั้นสามารถขอเพิ่มได้อีกสักยี่สิบข้อ!/////


“แล้วเจ้าชายก็ขอพรให้เทพารักษ์ช่วยนำดราก้อนบอลกลับคืนมาให้เขาทั้งเจ็ดลูกที...

แต่เทพารักษ์กลับส่ายหน้าบอกมิอาจทำได้ เพราะแต่เดิมลูกแก้ววิเศษพวกนั้นก็เป็นของ

มังกรอยู่แล้ว เจ้าชายเถียงคอเป็นเอ็นว่ามันเป็นของเขาต่างหาก! แต่เทพารักษ์ก็เถียงสู้ตาตั้ง

เช่นกันว่า.. ดราก้อนบอล! ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่ามันเป็นลูกแก้วมังกรไม่ใช่เรอะ!!!.........

เจ้าชายได้ฟังก็ตกใจตาโต รีบระล่ำระลักถาม.. …ลูก..แก้วมังกร! เปลือกสีแดง!เนื้อสีขาว!

แต่มีเม็ดสีดำปนอยู่ในเนื้อ! ไอ้ที่เขาวางขายอยู่ในตลาดลูกล่ะยี่สิบห้าบาทนั่นใช่มั้ย!!?!

เทพารักษ์ตะคอกกลับ .. ไม่ใช่เว้ย!!! o*0

ข้าหมายถึงคำว่า ดราก้อน มันก็แปลว่ามังกรใช่มั้ยล่ะ!!

เออเนอะ.. นั่นสิ...เจ้าชายคิดตามก็เห็นจริงตามที่ว่า.. |||||||||||||||| .. ยืนคอตกอยู่นาน

แต่ที่สุดก็ยิ้มออกได้ เมื่อเทพารักษ์มีใจสงสารจะให้พรวิเศษกับเขาใหม่อีกข้อหนึ่ง

เจ้าชายผู้น่ารักรู้ตัวว่าเขาได้รับสิทธิ์พิเศษอีกครั้ง ก็รีบกระโดดลงหนองน้ำแถวนั้น

แล้วว่ายท่าฟรีสไตล์ไปกลับอยู่สามรอบ จนคิดออกว่าจะขออะไรกับท่านเทพารักษ์ดี...

เขาขอให้พีน็อคคีเอสมีชีวิต!”


กูว่าแล้วววววววววว!!! ... ทำไมซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้นะ!.... น้ำคิด..


“แล้วพีน็อคคีเอสก็มีชีวิตขึ้นมาจริงๆ เขากลายร่างเป็นชายหนุ่มรูปงามหล่อเหลาเอาการ...

เรียกว่า.. ตรงเสป็คเจ้าชายสุดๆเลยล่ะ! คึคึคึ!!! ..////////”

ดาราหนุ่มเล่าไปก็ทำยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าเซ็กซี่ให้หนุ่มน่ารักขำเล่น


“ทั้งเจ้าชายและพีน็อคคีเอสช่วยกันทำไร่ทำนา และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในป่าใหญ่

แต่!..... ข่าวการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขของเจ้าชายก็ถูกล่วงรู้ไปถึงหูของแม่เลี้ยงเข้าจนได้!”

“อ้าว........ เอส..แล้วราชินีรู้ได้ไงฟะ!?” น้ำอดขัดจังหวะไม่ได้

“...............ก็............. เพราะว่าพวกเขาโดนปาปารัสซี่แอบถ่ายรูปไว้ได้น่ะสิ!!!!”

“เฮ้ย! ปาปารัสซี่แม่งไปเจอเจ้าชายในป่าได้ยังไงวะ!?” อะไรก็เกิดขึ้นได้ในนิทานเรื่องนี้...

“.............ก็.........................ไปหาหน่อไม้!”

“หาหน่อไม้แดกอีกคนแล้วเรอะ!!!-*-”

“อ่าแหม5555|||||||||||||||.... จ้า55 ใจเย็นสิครับน้ำ555 ฟังต่อนะฟังต่อ..

ราชินีใจร้ายส่งทหาร 300 มาจับตัวเจ้าชายไปขังลืมไว้บนหอคอยที่สูงเสียดฟ้า

โดยเสกมนต์ดำใส่เจ้าชายให้เป็นโรคนอนไม่หลับไปตลอดชีวิต! เพื่อให้เจ้าชายทรมานเล่น

และวิธีแก้มีเพียงวิธีเดียว คือเจ้าชายต้องได้รับจุมพิตที่เต็มไปด้วยความรัก

จากคนที่เจ้าชายรักเท่านั้น! แต่ทว่าคนที่เจ้าชายรักอย่างพีน็อคคีเอส กลับถูกจับไปขังไว้

ที่คุกใต้ดินของปราสาทซะงั้น ราชินีสอบปากคำพีน็อคคีเอสอย่างละเอียดยิบ

เพื่อตามล่าหาตัวคนที่เจ้าชายรักแล้วนำมาฆ่าทิ้งซะ! ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะราชินี

โง่เกินกว่าที่จะล่วงรู้ดูออก ว่าเจ้าชายกับพีน็อคคีเอสเขาอินเลิฟกัน//////55 ”


เอสยื่นหน้าเอาปลายจมูกของตัวเองไปถูเล่นกับปลายจมูกของน้ำ แล้วหัวเราะ/////

“///// หืมเอส... แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำยังไงกันล่ะ โดนจับแยกกันแบบนี้?”

“ หึ... ราชินีกลัวว่าพีน็อคคีเอสจะโกหก นางจึงเล่นคุณไสย สาปให้ปากของเขาต้องยื่นยาว

ออกมาทุกครั้งเมื่อไรก็ตามที่เขาโกหก!..”

“ปากเหรอ.........หึหึฮะฮะ..เคยได้ยินแต่จมูกจะยาวถ้าโกหกนะ”

“โธ่ก็บอกกี่ครั้งแล้วว่านี่มันเรื่องเจ้าชายนิทรา! ผมไม่ได้ลอกใครม๊า!!”

“555 เหรอ~~~~..หึ..”


“พีน็อคคีเอสต้องโกหกราชินีทุกครั้งที่ถูกถาม ปากของเขาจึงยาวออกๆ ยาวออกมาเรื่อยๆ

ดูน่าทุเรศเหลือทน ........แล้วเวลาก็ผ่านไป... นานแรมปีที่เจ้าชายถูกจับไปขังบนหอคอยสูง

ผมของเจ้าชายก็ยาวขึ้นมาก.... มากจนสามารถหย่อนจากหน้าต่างของหอคอย ลงมาถึง

พื้นหญ้าข้างล่างได้..”


น้ำคิด ..........ผมยาวขนาดนั้น .. เฮ้ย.. ปีเดียวเนี่ยนะ!||||||||||


“เจ้าชายจึงใช้ผมของตัวเองต่างเชือกปีนหนีลงมา แถมข้างล่างไม่มีทหารเฝ้า

เพราะราชินีชะล่าใจ เขาจึงแอบไปช่วยพีน็อคคีเอสสุดที่รักที่นอนปากยื่นอยู่ในคุกใต้ดินด้วย

ทั้งคู่หนีออกจากวังไปด้วยกัน แต่ระหว่างทางก็ถูกจับได้อีกครั้งด้วยฝีมือของราชินี

ที่ลงทุนออกโรงเอง คราวนี้นางตัดสินใจจะฆ่าทั้งสองคนให้ตายพร้อมๆกัน

แล้วเอาไปหมกในไร่อ้อยซะ! เจ้าชายผู้น่ารักนั้นรีบร้องขอชีวิตทันทีที่ได้รู้

แต่หาใช่ชีวิตของเขาไม่ กลับเป็นชีวิตของพีน็อคคีเอสแทน เท่านั้นแหละราชินีจึงรู้ทันที

ว่าคนรักของเจ้าชายคือพีน็อคคีเอสนี่เอง!... ไม่รอช้า นางรีบใช้เชือกมัดปากที่ยื่นยาวของ

พีน็อคคีเอสซะ! แล้วเอาสำลีอุดจมูกให้มันขาดใจตายคาที่!!!”


น้ำรีบเขย่าแขนคนเล่าหน้าหล่อ “เฮ้ยตายไม่ได้นะ!! ผมไม่ยอมด้วย!////////*//

ทำไมปล่อยให้มันตายง่ายตายดาย ตายน่าทุเรศขนาดนั้นเล่า~!!!”

“555 ผมยังเล่าไม่จบเลยนะน้ำ! ใครบอกว่าพีน็อคคีเอสเขาจะตายแบบนั้นเล่า!”

“อ้าวก็คุณไง!!” ชี้หน้าคนพูดอยู่แหมบๆ


“อ่า..ฟังก่อนๆ55|||||||||||||| เมื่อเห็นว่าคนรักต้องสิ้นชีพด้วยฝีมือของแม่เลี้ยงใจร้าย

เจ้าชายก็เสียใจจนตะโกนแหกปากร้องไห้เสียงดังมากออกไป ทันใดนั้นเอง! เจ้ามังกรร้าย

ตัวเก่าที่เคยจี้เอาดราก้อนบอลไป เผอิ๊ญ~มันไปรับจ้างเผาไร้อ้อยแถวนั้นพอดี

เจ้ามังกรได้ยินเสียงร้องของเจ้าชายก็จำได้ จึงบุกเข้าไปหาอย่างระริกระรี้ดีใจ...หวังจะขู่เอา

ของมีค่าที่ติดตัวเจ้าชายมาอีกครั้ง...

ทันทีที่ทั้งราชินีและเจ้าชายเห็นมังกรยักษ์ปรากฏกายขึ้น ทั้งคู่ก็ตกใจอย่างมาก

..เจอกันอีกแล้วนะ หึหึ เจ้าชาย! เจ้ามังกรทัก เจ้าชายผู้น่ารักถามกลับไปอย่างเกรงกลัว ...

นี่ท่านต้องการสิ่งใดกันท่านมังกร!?... มังกรร้ายหัวเราะขึ้นจมูกก่อนขู่ด้วยเสียงอันแผดดัง

ลั่นไร่อ้อยว่า.. ก็เหมือนเดิมน่ะสิ! ส่งของมีค่าของเจ้ามาให้ข้าเดี๋ยวนี้!!!5555!!!!

เจ้าชายส่ายหน้าบอก เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่เจ้ามังกรกลับไม่เชื่อและขู่เข็ญ

จะเอาให้ได้ จนปัญญาเจ้าชาย ที่สุดเขาก็ต้องถอนใจ ก่อนเหลือบไปมองสบตา

กับราชินีใจโหดที่ยืนตัวแข็ง ขาสั่นอยู่ต่อหน้ามังกรยักษ์ด้วยกัน แล้วพูดว่า.... ท่านแม่....

ข้าก็เหลือแต่ท่านแม่แล้วล่ะ...

เฮือก!!!|||||||||||||| ราชินีสะดุ้งตัวสุดแรงเกิด! หน้าซีดเผือดยิ่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า!!

ทำไมต้องเป็นข้า!!!! ไอ้ลูกเลี้ยงทรพี! แกมันช่างเป็นมารชีวิตข้าเหลือเกิน!โฮ~~~~~!!!!

ข้าเกลียดเจ้า! ข้าเกลียดเจ้า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!! 0|||||||0

แล้วราชินีใจร้ายก็โดนมังกรยักษ์พาหายเข้ากลีบเมฆไป... เจ้าชายรีบยกมือสาธุท่วมหัว ..

ขออย่าได้เจอะเจอเจ้าคู่นี้อีกเลยตลอดชีวิต!////// นับ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใคร

ได้พบเห็นราชินีอีกเลย สำหรับพีน็อคคีเอสนั้น.. เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งได้ก็เพราะ

เจ้ามังกรได้ทำถุงใส่ดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูกตกเอาไว้!!! เจ้าชายจึงฉวยโอกาสใช้มันขอพรให้

พีน็อคคีเอสฟื้นคืนมา ...แล้วทั้งคู่ก็กลับเข้าวังไปครองราชย์..

และครองรักกันอย่างแสนจะมีความสุขตลอดไป....”


“ดีจัง////// จบแล้วเหรอเอส55”

“สนุกมั้ยครับน้ำ..”

“สนุกดิ! ผมไม่เคยฟังนิทานที่ไหนไร้สาระบ้าบอคอแตกได้ขนาดนี้มาก่อนเลยอ่ะ..คิก///// แต่...”

“แต่อะไรเหรอ.. ตกลงนี่ชมหรือด่าครับเนี่ย..”

“55 ..ถือว่าผมชมก็แล้วกันนะ...หึ.. แต่มันเป็นเจ้าชายนิทราตรงไหนกัน?”

คนน่ารักทำหน้าสงสัย แล้วมองหน้าอีกฝ่ายที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างไม่เข้าใจ..


“ก็เจ้าชายเขาถูกเสกให้นอนไม่หลับใช่มั้ยล่า แต่มันก็แก้ไขได้ด้วยจูบจากคนที่เขารัก

เพราะงั้นพอพีน็อคคีเอสเขาฟื้นคืนชีพมา มันก็หมายความว่า เจ้าชายจะได้รับจุมพิต

ที่เต็มไปด้วยความรักจากพีน็อคคีเอสทุกคืนก่อนนอน ทำให้เจ้าชายได้นอนหลับฝันดี

กลายเป็นเจ้าชายนิทราไงครับ.. ”

คนหน้าหล่อมองสบตาหวานกับคนน่ารักของเขาที่แก้มแดงระเรื่อขึ้นอย่างไม่รู้ตัว..


“แล้วคืนนี้ไม่ทราบว่าเจ้าชาย.. พร้อมจะรับจูบจากข้ารึยังขอรับ//////”

น้ำฟังที่เอสพูดก็ใจเต้นตึกตัก../////// ค่อยๆพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มที่เอียงอาย..

ริมฝีปากของทั้งคู่ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาประกบกัน และแลกจูบหวานๆให้กันและกัน


“เอาล่ะ...//// ทีนี้เจ้าชายก็นอนได้แล้วใช่มั้ยครับ”

ดาราหนุ่มยิ้มละมุนให้คนรักขณะที่พาเข้านอน


“เอส... //// แต่ผมว่า... ไอ้เจ้าชายในนิทาน มันคงไม่อยากจะจูบกับปากยื่นๆ

ของพีน็อคคีเอสหรอกมั้ง555”

“โธ่ไม่หรอก.. หึ.. คุณยังไม่รู้!พีน็อคคีเอสเขามีวิธีทำให้ปากหดกลับคืนสภาพเดิมได้!

เท่านี้ก็จูบกับเจ้าชายได้อย่างไม่มีปัญหาแล้ว”

“ แล้วทำยังไงปากเขาถึงหดกลับเท่าเดิมล่ะ?” น้ำดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าอกตัวเองพลางถาม

“หึ... เขาก็พูดความจริงไง... มันก็หดกลับมาเอง.....อ๊ะๆ!!! เฮ้ดูสิ!ดูๆ!! น้ำคุณดูปากผมสิ!

มันยื่นออกมาใหญ่แล้ว!! ทำไงดี! สงสัยผมคงต้องพูดความจริงซะแล้วล่ะ!!”

เอสเล่นให้น้ำขำ เขาทำปากยื่นๆแหลมๆให้น้ำดู คนน่ารักอดอมยิ้มไม่ได้เอสเล่นเป็นเด็กๆ


“หึ//// แล้วคุณโกหกอะไรล่ะปากมันถึงได้ยาวแบบเนี้ย?55”

“ก็ถ้าจะทำให้ปากหดเท่าเดิม มันต้องพูดคำว่า.......///// ข้ารักเจ้า!...กับเจ้าชายเท่านั้นน่ะสิ”

“555 ไอ้มั่วเอ๊ย! แต่งมาได้นะไอ้นิทานหลอกคนทั้งโลกอย่างนี้น่ะ บ้าจริงๆ/////”

น้ำรู้แล้วว่าเอสจะเล่นอะไร.......... แต่มันก็ทำให้เขาอดเขินไม่ได้อยู่ดี


“ข้ารักเจ้า.//////......”

“...เอส/////”

“..ข้ารักเจ้า …ข้ารักเจ้า ... ข้ารักเจ้า... ข้ารักเจ้า.. ข้ารักเจ้าที่สุดเลย.. .//////”

“//////////......”

คนถูกบอกรักได้แต่นอนยิ้มเขินจนแก้มแดง...


“ข้า......ก็รักเจ้าที่สุดเลย... >/////< ” เมื่อน้ำเล่นด้วย เอสก็หัวเราะชอบใจใหญ่

แล้วไล่จุ๊บที่ปากบางน่ารักนั่นอีกครั้งก่อนนอน คนหล่อเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน

ที่โซฟาข้างเตียง แต่ก่อนที่เขาจะหลับตาเสียงหวานก็เรียกเขาเอาไว้

“เอส...”

“หือ? อะไรครับน้ำ..”

ทั้งคู่ต่างนอนตะแคงหันหน้ามามองกัน

คนหนึ่งนอนบนเตียงคนไข้ส่วนอีกคนนอนที่โซฟาใกล้ๆ


“ผมลองคิดดูแล้วนะ..” น้ำบอก

“เรื่องอะไรครับ?..” เป็นเรื่องที่ทำให้แฟนเขาต้องนั่งเหม่อทั้งวันหรือเปล่า...

“เอ่อ..... คุณจะโกรธมั้ย.............. ถ้า.... ผมจะบอกว่า....”


น้ำอ้ำอึ้งจนเอสต้องลุกเดิน มาคุกเข่าลงข้างเตียงคนไข้แล้วยิ้มให้

แสงไฟจากมุมระเบียงนอกห้องสะท้อนให้เห็นแววตาที่อ่อนโยนของชายคนรัก

น้ำหลับตาพริ้มยิ้มรับเมื่อเอสจูบเขาเบาๆที่กระหม่อม...


“พูดมาเถอะครับผมไม่โกรธหรอก......บอกผมมาเถอะน้ำ..”

เสียงนุ่มเอ่ย บอกให้คนตรงหน้าได้วางใจ ไม่ว่ามีเรื่องอะไรเขาก็พร้อมที่จะรับฟัง...


หนุ่มน่ารักถอนใจนิดๆ .... “ผม........อยากจะนัดเจอกับไอ้เทพพิชัย....อีกครั้ง...”








tsktonight…TBC.

***ต้องขออภัยคนที่คาดหวังไว้สูงกับนิทานของนายเอสด้วยค่ะ555
เจ้าคู่รักติงต๊องนี่ไม่รู้ใครบ้ากว่ากัน...คำตอบที่ถูกต้องสงสัยคงเป็นนังคนแต่งแน่นอน555
ลองนับดูเล่นๆก็ได้นะค่ะว่านิทานมั่วนิ่มของเอสมีเรื่องอะไรบ้าง^^
หายไปนาน มาคลายเครียดกันหน่อยเนอะ คิดถึงสุดๆเลยค่า~

ตอบจ้า!

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // แหมๆความทรมานใจของคู่เทมกะกรนี่คงจะถูกใจ
คุณมากแน่ๆ55 ต่อจากนี้ก็ต้องรอดูกันว่ามันจะทรมานหัวใจกันยังไงนะ อุบไว้ก่อน
เพราะช่วงนี้แฟนๆเขาเริ่มร้องกระจองอแง ว่าอย่าแกล้งเทมกะกรนักเลยอ่ะค่ะ555
ส่วนตอนนี้ท่าทางโทนเรื่องจะออกไปทางศรีธัญญาค่ะ55 ไม่ต้องกลัวมันจะจบเร็วหรอกค่ะ
มีอีกหลายฉากหลายอย่างที่วิอยากเขียนในเรื่องนี้... เดี๋ยวต้องคอยอ่านกันไปว่าพวกหนุ่มๆ
เขาจะไปไหนทำอะไรกันนะจ๊ะ..ฮุฮุ

ถึงคุณ Kaey // เป็นไงค่ะเอสดูแลน้องน้ำได้หวานอย่างที่หวังมั้ยเอ่ย555 ขอบคุณที่รอกันนะค่ะ
เรื่องที่สงสารนายเทมนี่ไม่แปลกหรอกค่ะหลายคนบอกวิว่าสงสารเขาจนร้องไห้เลยก็มี
ขนาดเราไม่จัดหนักนะเนี่ย555(แอบหัวเราะชั่วร้ายๆ > < )

ถึงคุณ pjang // งานนี้น้องก๊อปเขาอุตส่าห์ลุ้นแทบแย่ แต่ดันกินแห้วเข้าหัวเบ้อเร้อเลยค่ะ55
หลายคนก็ถามวินะค่ะ ว่าคู่ก๊อป ก๊อปคู่ใคร บอกเลยว่า น้องก๊อปมีคู่นะค้า~~~! ฮิ้ววววว~!
แต่วิจะไม่ได้เขียนถึงมากหรอกค่ะแค่เป็นสีสันเท่านั้น ส่วนจะเป็นใคร คือว่ามันยังไม่ถึง
ช่วงที่จะออกโรงหรอกค่ะ555 ต้องรอดูกันนะจ๊ะ^^ แหมขอบคุณมากๆเลยค่ะที่ชมว่าสนุก
ดีใจนะค่ะ และจะดีใจมากถ้ารอนังคนแต่งคนนี้ได้555 วิบอกไว้ตลอดแหละค่ะว่าช้าหน่อยนะ
แต่มาแน่ๆจ้า!

ถึงคุณ JHG // ขอบคุณค่า แหมก็เอสเขาเป็นพระเอกนี่ค่ะ55 ตัวร้ายแต่ก็รักนะอย่างเจ้าเทม
เลยโดนสอยสะบักสะบอมตามระบบเรื่องค่ะ555 ขอบคุณที่เชียร์นะค่ะ แหมเขาว่าหลังฝนซา
ฟ้าจะสดใสนะ แต่ไม่รู้มันจะซาเมื่อไหร่เท่านั้นเอง หรือจะตกกะปริบกะปรอยไปเรื่อยๆหว่า55



ขอบคุณทุกกำลังใจที่น่ารักค่ะ






Create Date : 21 กรกฎาคม 2555
Last Update : 21 กรกฎาคม 2555 20:23:32 น. 4 comments
Counter : 2801 Pageviews.

 
ตอนที่ 2.1 เอสน่ารักมากเลยค่ะ หึ่งน้ำจนออกนอกหน้า โดนคุณหมอเรียวแกล้งก็บ้าจี้ตาม น่ารักมากๆ กรก็น่ารักนะค่ะเอาแต่คิดถึงแล้วก็เป็นห่วงพี่หมอที คิดแล้วก็น่าสงสารคู่นี้จังถ้าความจริงเปิดเผยกรจะว่าไงเนี่ย เชียร์คู่นี้ต่อไปค้า~
ตอนที่ 2.2 ขอคาราวะเลยคะ เป็นการอ่านนิทานเรื่องเดียวที่เหมือนได้อ่านหลายเรื่อง (ขอโทษนะคะ นับไม่ไหวดารามากันอย่างคับคั่ง ตั้งแต่ชาติญี่ปุ่น เกาหลี ยันฝั่งยุโรปกันเลยที่เดียว) แต่คุณวิเก่งมากเลยค่ะแต่งได้สนุกมาก แถมตอนสุดท้ายยังทำให้เอสกับน้ำสวีตกันได้อีก อ๊ายเขิน~
........เป็นกำลังใจ้ให้คุณวิต่อไปด้วยจ้า~


โดย: JHG IP: 110.49.240.163 วันที่: 21 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:53:31 น.  

 
หายไปนานเลยนะครับคุณวิ ดีใจที่ได้เห็นตัวอักษรคุณวิอีก หวังว่าตอนใหม่จะมาในเร็วพลัน
ตอนนี้ชักอยากรู้เรื่องของแบงค์กับนิกกี้เสียแล้วสิ...เป็นไงแล้วบ้าง
ส่วนเรื่องของกอล์ฟ กอล์ฟจะคู่ใคร ผมไม่เคยคิดเลยนะเนี่ย เค้าจะมีคู่จริงดิ้


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 22 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:50:04 น.  

 
ชอบๆๆนิทานของเอสมากๆๆๆๆเลยค่า
เหมือนเป็นนิทานรวมมิตรนานาชาติเลยนะคะ เริ่มต้นอย่างฮา ลงท้ายด้วยความหวาน 555 (คุณวิแต่งได้น่ารักมากกกกค่ะ)
ว่าแต่หมอเรียวท่าทางจะสนใจน้องบิวนะคะ พอมีลุ้นมั้ยเอ่ย
ส่วนกรจะได้เจอพี่หมอทีเมื่อไหรคะ แล้วถ้ารู้ความจริงจะทำยังไงล่ะเนี่ย

ยังรอตอนต่อไปอยู่นะคะ อย่าหายไปนานนะคะ คนอ่านคิดถึง
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ


โดย: Kaey IP: 31.220.253.93 วันที่: 22 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:15:08 น.  

 
5555555555 สมกับเป็นนิทานติงต๊องของเจ้าหล่อโรคจิตจริงๆ คุณวิไม่ต้องเป็นกังวล พร้อมจะรอคอยด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ตลอดเลยค่ะ


โดย: pjang IP: 110.49.248.185 วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:01:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2555
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
21 กรกฏาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.