ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 54 ถอด...2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)









“พวกพี่ทำอะไรกันน่ะครับ!?” แล้วเสียงทักของกร ก็ช่วยหยุดการจู่โจมที่ทำให้เทพพิชัย

ตกที่นั่งลำบากได้พอดี เจ้าดารารุ่นพี่ขี้แกล้งทั้งสองพากันชะงักหันไปมอง เห็นคนพูด

ทำหน้าตื่นๆ แต่งตัวยังไม่เสร็จเรียบร้อยดีเปิดประตูออกมาดู

คิดว่าคงเป็นเพราะได้ยินเสียงพวกเขาคุยกับหมอทีนอกห้องแน่ๆ


“พี่เอส! พี่ก๊อป!/////*// อย่ามาแกล้งอะไรพี่หมอทีนะ!! พวกพี่เนี่ยจริงๆเลยนะครับ!

รีบเข้ามาเปลี่ยนชุดกันได้แล้ว! พี่ๆทีมงานเขารอเก็บชุดอยู่นะ มาทางนี้เลย~!”

กรเข้ามาดึงแขน ฉุดให้ทั้งคู่ที่พากันหัวเราะความขี้หวงของเจ้าเด็กหนุ่มตามเข้าไปในห้อง

“อึก///// โทษทีนะครับพี่... อีกแป๊บนะครับ รอผมแป๊บเดียวนะ(ยิ้ม////)” กรชะเง้อหน้า

มองข้ามเอสและก๊อปมาบอกพี่หมอทีด้วยความเกรงใจ


เทพพิชัยพยักหน้าให้กร ยืนรอหน้าห้องเช่นเดิม...ชายหนุ่มต้องลอบถอนใจทันที

เมื่อเห็นประตูปิดลง เจ้าพวกคนดังตัวยุ่งทำเขาเครียดจะบ้าตายอยู่แล้ว!!! |||||||||*||

งานนี้เขาจะรอดไหมเนี่ย........... หวังว่าจะอยู่ในงานเลี้ยงกับกรได้ตลอดรอดฝั่ง....

ขออย่าให้ความลับของเขาต้องมาแตกดังโพล๊ะ แล้วไม่เหลือชิ้นส่วนแห่งความทรงจำดีๆ

ของเจ้ากุ้งแห้งกับพี่หมอทีอีกเลย...


.................................................

............................

..............


.................... “อุ้ย! ว้ายนั่นต้องเป็นคุณหมอทีแน่ๆเลยค่าพี่โอบ! น้ำๆ!!ดูสินั่นน่ะ!////”

บิวยิ้มร่า กวักมือเรียกเรียกอย่างตื่นเต้นที่จะได้เจอคุณหมอทีตัวจริง ชี้ให้น้ำหันไปมอง

ทางกลุ่มหนุ่มๆในเครื่องแบบสุดเท่ที่กำลังเดินมา...

เห็นกรยิ้มแย้มหันไปพูดโน่นพูดนี่กับคนที่เขาชวนมาตลอดทาง โดยมีเอสและก๊อป

เดินตามมาข้างหลังด้วยท่าทีประหลาดๆ (สองคนนี้พยายามเดินสลับฟันปลา

หามุมไล่มองหน้าหมอที คันไม้คันมืออยากดึงผ้าปิดปากออกให้จะแย่...)


คนน่ารักขมวดคิ้วอย่างฉงนสนเท่ห์... แล้วคิด... จริงอย่างที่เจ้ากรเคยบอกไว้

คุณหมอคนนี้รักความสะอาดสุดๆ ชอบใส่ผ้าปิดปากเป็นชีวิตจิตใจ..... นี่ขนาดมางานเลี้ยง

ยังจะใส่มาอีกเรอะ...||||||||||... (พิลึกคนชะมัดเลย!ไม่ใช่ว่าป่วยสักหน่อยอ่ะ!!?)

แต่ตอนนี้ เรื่องที่น้ำคิดว่าพิลึกยิ่งกว่าก็คือ ...กร... (มันไปหลงรักเขาได้ไงฟะ!?

ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย หน้าตาตอนไม่ใส่ผ้าปิดปากก็ไม่เคยเห็นสักที รู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่งหน่อย

ก็คิดว่าเขาหล่อแล้วรึไง.. หึ.. นี่ถ้าหมอเกิดจมูกบานไม่มีฟันหน้าขึ้นมา กูจะหัวเราะแม่ง

ให้ฟันหักเลย! 555)


“ทุกคนครับ55 การแสดงเป็นยังไงบ้างคร้าบ~” กรเอ่ยถามเสียงใสทันทีที่เดินมาถึง

พี่โอบยกนิ้วให้บอกว่า “ยอด!” ครูโจ้ก็ยิ้มหัวเราะเอ่ยชมพวกลูกศิษย์ของเขาว่า “เยี่ยม!”

บิวพยักหน้าเห็นด้วยกับทั้งสองคนปรบมือให้ “สุดยอดเลยล่ะจ้า! ชั้นนะแหกปาก

เชียร์พวกแกคอแทบแตกแน่ะ55..”

น้ำได้ยินที่ทุกคนชมก็อมยิ้ม เอ่ยปากชมบ้างอย่างเขินๆ

“55....//// ใช่ๆ ผมว่ามันต้องเป็นโชว์ที่ดีที่สุดของคืนนี้เลยล่ะ!”

“อุ้ย! พูดถูกต้องแล้วค่ะน้องน้ำ!โฮะๆๆๆ” ถูกใจพี่โอบนัก งานนี้เรียกคะแนนนิยม

ให้มีคนจ่อคิวรอขอร่วมงานกับทั้งสามหนุ่มมากขึ้นไปอีกไม่รู้เท่าไหร่ ใครว่าแสดงฟรีไม่ดี

ตรงไหน กำไรเห็นๆเหนาะๆจ้างานนี้..


นิกกี้เห็นทุกคนอารมณ์ดีครึ้มใจก็ยิ้มตาม... มองเอสที่เดินมานั่งลงข้างพี่ชายเขา แล้วหันไป

มองก๊อปที่หน้าบู้ จำต้องไปนั่งกลางระหว่างสองสาวเช่นเดิม .. ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น

เหลียวไปมองกร ซึ่งยังยืนอยู่ข้างๆคุณหมอที “โชว์นะสุดยอดมากจริงๆครับทุกคน!

แต่ผมว่าตอนนี้...มีอย่างอื่นที่น่าสนใจมากกว่าการแสดงที่เพิ่งจบไปอีกนะ ใช่มั้ยกร!? ..หึหึ

...จริงมั้ยครับทุกคน!..”


หนุ่มหน้าตี๋ในชุดเครื่องแบบนายร้อยขยับหมวก ทำตาส่งซิกให้ทุกคนอย่างทะเล้น เขาได้รับ

เสียงตอบรับเป็นอย่างดีว่า “ ใช่!!!!” เล่นเอากรยืนหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาเลย

เข้าใจดีที่ทุกคนหมายถึงคืออะไร... หมายถึงใคร...


“เอ่อ.......////// แหะ...ทุกคนครับ! นี่! พี่หมอทีคร้าบบบ!/////” ดาราหน้าใสผายมือแนะนำ

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขาอย่างตื่นเต้นดีใจให้เพื่อนๆพี่ๆรู้จัก..

เทพพิชัยจำต้องขยับมายืนข้างกรอย่างเลี่ยงไม่ได้ เขาพยักหน้าพูดทักสวัสดี

แต่ละคนก็แนะนำตัวเองแลกเปลี่ยนกันตอบกลับมา.....

ในตอนที่เจ้าลูกครึ่งกล้ามใหญ่ต้องส่งเสียงทักทายคนน่ารักกับน้องชาย เขาเกร็งเสียจน

แทบจะพูดผิดๆถูกๆ ต้องดัดเสียงไม่ให้พลาดสุดชีวิต..


“(กระซิบ) เอ๊ะ... พี่น้ำ...พี่ว่าคุณหมอเขา.....อืมมมม...ยังไงดีล่ะผมพูดไม่ถูกอ่ะ..แปลกๆเนอะ”

นิกกี้แอบกระซิบถามคนเป็นพี่ที่มองตามคุณหมอขวัญใจเจ้ากรไม่วางตา...อย่างใช้ความคิด


“นั่นสิ....จะพูดยังไงดีวะ....กูว่าเขาดู.......ตัวหย๊ายหย่าย ตัวใหญ่กว่าก๊อปอีกเนอะมึงว่าม๊ะ...

เสียงก็แปล๊กแปลกว่ะ คนเป็นหมอนี่เขาต้องดูแปลกอย่างนี้กันทุกคนรึเปล่าวะไอ้นิก?

เฮ้ย!อย่างนี้กูก็ต้องหาอะไรทำให้ตัวเองดูแปลกๆบ้างแล้วสิ! ก็คืนนี้กูเป็นหมอนี่หว่า!”


“555 อย่างพี่น่ะไม่ต้องทำอะไรก็แปลกพอแล้วล่ะพี่น้ำ!โอ๊ะ!อู๊ยยพี่มาตบหัวนายร้อยได้ไง!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะนั่งอยู่ในงานใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ กูจะกัดหูมึงด้วย!”

“แหงะ!||||||||... ใครบอกว่าพี่แปลก! พี่โคตรไม่แปลกเล้ย!เป็นคนที่ดูธรรมด๊าธรรมดา!”

“ไอ้จิ้งจกเปลี่ยนสีได้!”

“......... กิ้งก่า...”

“เอ้อ! นั่นแหละๆ!!////*//.......เฮื่อย!..เฮ้ยแต่ก็จริงของมึงนะนิกกี้....นี่กูรู้สึกไปเองรึเปล่าวะ

คุณหมอทีแม่งดูคุ้นแปลกๆว่ะ.. หรือกูเคยเจอเขาที่ไหนน้า~?”

“ไม่รู้ดิพี่...... แต่ผมว่าถ้าเคยเจอเขาเราก็ไม่น่าจะลืมได้นะ เขาอาจจะคล้ายคนที่พี่น้ำเคยเจอ

มากกว่ามั้ง.......ไม่เห็นหน้าเต็มๆแบบนี้....อืมมเขาหน้าคล้ายใครน้า~?....”

“มึงจะไปนึกออกได้ไงเล่าไอ้บ้า! ล่อใส่ผ้าปิดปากเห็นแต่ตา แถมยังมีผมกับแว่นอันเท่า

จานดาวเทียมมาบังตาอีก! บ้าว่ะ!(ฮ่าฮ่าฮ่า)”

“เออเนอะ...แหะ////”

“แต่กูว่ากูนึกออกแล้วไอ้นิก! ตัวโตๆไซส์ผรั่งแบบนี้! เหมือนใคร!!”

“ห๊า! ใครเหรอพี่น้ำ!?”

“ก็..........เพื่อนเขาไง! ที่ชื่อว่าไม่บานน่ะ”

“..........................พี่จะหมายถึงเพื่อนเขาที่ชื่อว่าเรียวสินะ เคยเล่าให้ผมฟังว่าเจอกัน

ตอนนอนโรงพยาบาลใช่ป่ะ..” .............ดู๊ดูมุกเขา...

“เอ้อ! นั่นแหละๆ55 ตัวเท่าๆกันอย่างนี้เลยจริงๆนะ..” ไม่เคยเจอคุณหมอตัวสูงใหญ่อย่างนี้

ที่ไหนหรอก นอกจากคนที่เป็นเพื่อนคนนั้นนั่นแหละ...

“......เหรอครับ...” นิกกี้มองตามคุณหมอทีที่เดินวนรอบโต๊ะทักทายทุกคน...

ถ้าคล้ายหมอเรียว..จึงดูคุ้นตาอย่างที่พี่น้ำว่า ....แล้วคนที่ไม่เคยเจอกับหมอเรียวอย่างเขา

ทำไมถึงได้รู้สึกว่าคุ้นไปด้วยล่ะ..........?.... หนุ่มตี๋ขมวดคิ้วคิดไปคิดมาแล้วก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

ขำตัวเองที่คิดอะไรแปลกๆ เขาจะไปเคยเจอคุณหมอของเจ้ากรมันได้ยังไง....

ว่าแล้วนิกกี้จึงหันไปยิ้มเฮฮาคุยกับคนอื่นต่อ


เทพพิชัยทักทายกับทุกคนเสร็จ กรก็สะกิดมือให้เขามานั่งข้างกัน..

แต่ตลอดเวลาที่ได้ร่วมพูดคุย สิ่งหนึ่งที่ทุกคนรู้สึกคิดเหมือนกันคงไม่พ้น ...

เรื่องของคุณหมอทีผู้แสนลึกลับ ทำไมเขาต้องปิดหน้าฟะ!?....นี่มันงานปาร์ตี้นะเฟ้ย!


... ทั้งหมดนั่งเรียงกันเป็นวงกลมใหญ่ดังนี้ คือพี่โอบ ก๊อป บิว กร เทม ครูโจ้ นิกกี้ น้ำ และเอส ..

ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเทพพิชัยนั่งห่างจากน้ำและน้อง โดยมีโจ้มาคั่น...

ตำแหน่งที่นั่งทำให้เจ้าลูกครึ่งรู้สึกหายใจหายคอคล่องขึ้นมาหน่อย... อย่างน้อยระยะห่าง

กับแสงไฟที่สลัวลงของห้องจัดเลี้ยง คงทำให้เขาปลอดภัยจากสายตาช่างสังเกต

ของคนที่คุ้นเคยกับเขาเป็นพิเศษอย่างสองพี่น้องนั่นไปได้

แต่หารู้ไม่... เจ้ากล้ามโตที่นึกวางใจนั้น... กำลัง ...คิด ....ผิดแล้ว!


เพราะเวลานี้...ในหัวสมองอันแสนซุกซนของคนน่ารัก กำลังคึก!

คิดวุ่นวายอยู่ไม่สุขกับเรื่องหน้ากากของคุณหมอทีนัก!

(น้ำ : ก็มันน่าสงสัยโคตรๆเลยอ่ะเนอะ!! หน้าตาเจ้าหมอนี่มันเป็นยังไงกันวะ!)


“คุณหมอทีครับ! ไม่ทานอะไรหน่อยเหรอครับ!? อาหารอร่อยมากเลยนะ

คุณต้องลอง! อ่ะ! นี่ครับผมตักแบ่งของผมให้ ลองทานดูสิครับคุณหมอ (หึหึหึ!...)

ถอดผ้าปิดปากออกแล้วก็ทานซะสิครับ!!!” น้ำเอื้อมมือไปตักค็อกเทลกุ้งใส่จานของหมอที

จัดการให้เสร็จสรรพก็ฉีกยิ้มหวานแกมบังคับให้อีกฝ่ายเปิดหน้าเพื่อกินอาหาร


เทพพิชัยนั่งตาโต มองของกินในจาน .... แย่แล้ว!! แล้วเขาจะทำยังไงดีนี่!!!|||||||||||||

คนทั้งโต๊ะขมวดคิ้ว มองเขาอย่างคอยลุ้น ดูซิว่า... คุณหมอทีจะทำอย่างไร..


“หืมม~..ตักให้แต่คนอื่นนะน้ำ... ไม่เห็นตักให้ผมบ้างเลยล่ะ” มีเสียงกระซิบของคนหน้าหล่อ

แกล้งบ่นน้อยใจนิดๆมาให้คนน่ารักได้ยิน

“ชู่ว์! ...คุณไม่อยากเห็นหน้าเขารึไงเอส!” ทั้งคู่ป้องปากแอบกระซิบคุยกันใกล้ๆ

“เอ้อ! จริงด้วย!”


กรเห็นพี่หมอทีเอาแต่จ้องอาหารในจานตรงหน้าไม่ขยับ ก็คะยั้นคะยออีก

“พี่หมอทีครับ//// พี่กินซะหน่อยเถอะนะครับ พี่น้ำอุตส่าห์ตักให้... อาหารสะอาด

แล้วก็อร่อยทุกอย่างเลยนะ ผมรับรองว่าพี่ต้องชอบ .... (ไม่ว่ายังไงอีกฝ่ายก็ยังนิ่งไม่ขยับมือ..)

... เป็นอะไรเหรอครับ...?...ทำไมพี่ไม่กินล่ะ?”...


เทมกรอกตาเลิ่กลัก... ทุกคนกำลังจ้องมองเขาอยู่||||||||||.... ท่าทางคงต้องกินให้ดูซะแล้ว!

แล้วคนที่ปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากอนามัยผืนโตก็รีบก้มหน้า! รีบยกมือขึ้นเลิกหน้ากากผ้า

ขึ้นไปเหนือปากเพียงเล็กน้อย! รีบยัดอาหารเข้าปาก! แล้วรีบปิดหน้ากากลง!...

รีบเคี้ยวและรีบกลืนอาหารอย่างรวดเร็วภายใต้ผ้าปิดปากผืนเดิม ก่อนจะแกล้งหัวเราะเล็กน้อย

บอกทุกคน “อื้ม! อร่อยจริงๆด้วยนะครับนี่555||||||||”

....คุณหมอทีใช้เวลาชิมค็อกเทลกุ้งที่น้ำตักให้ ภายในเวลา 2วินาที...


ทุกคนต่างมองดูหมอทีเป็นตาเดียวด้วยความอึ้ง...... ไม่เว้นแม้แต่กรที่มองอยู่ข้างๆ...

ส่วนคนที่เซ็งจนแอบแจ๊ะปากบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ก็คือน้ำ...

( แดกให้มันช้าๆหน่อยไม่ได้รึไงฟะ!กูยังไม่ทันได้เห็นหูเห็บอะไรเลยเฟร้ยยยย!!!-*-)


“คึ ฮะฮะฮะ..” เสียงเอสแอบหัวเราะให้ได้ยิน น้ำจึงยิ่งทำหน้าบึงกอดอก

ขัดใจที่อีกฝ่ายขำเรื่องเขาหลอกให้หมอทีถอดผ้าปิดปากไม่สำเร็จ

แต่พอหันไปมองเห็นเอสที่เอาแต่ขำ น้ำก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!

หนุ่มน่ารักคลี่ยิ้มออกอย่างเจ้าเล่ห์ แววตาแวววาวเป็นประกายพร้อมแผลงฤทธิ์...

มันยังไม่จบแค่นี้หรอก


“เฮ้ยกร! ยังจำได้มั้ยว่าติดค้างอะไรกันไว้....หึหึ...” น้ำพูดขึ้นให้ทุกคนหันมามอง

กรทำหน้านึกอย่างสงสัย ขมวดคิ้วไม่เข้าใจจนคนถามต้องรีบเฉลยให้รู้อย่างได้ใจ

“ก็ที่พวกเราเล่นเกมส์ซูชิของเอสวันนั้นไง! เหลือแค่ของมึงคนเดียวเท่านั้นนะ

ที่ยังทำตามคำสั่งไม่สำเร็จน่ะ”

“อ๋อ!” กรนึกออกทันที “..แต่เฮ้ยพี่น้ำ!//////*// นี่ไง! ผมก็ทำสำเร็จแล้วนี่ไงเล่า!”

เด็กหนุ่มทำท่าบอกใบ้ชี้ไม้ชี้มือไปทางคุณหมอทีที่นั่งเอ๋อ

เทมไม่เข้าใจบทสนทนานั้นพอๆกับครูโจ้ที่อยู่ข้างๆ

หนุ่มน่ารักหัวเราะบอก “ยัง! ยังไม่ตรงตามคำสั่ง! เพราะยังไม่ได้เห็นหน้าเว้ย!!”

“อึ๋ย!//////พี่น้ำ!! เอาจริงเหรอ!” กรสะดุ้ง เหล่มองหน้าเจ้าคนที่ใส่ผ้าปิดปากก็ยิ่งสะดุ้ง

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองหน้าเขาอย่างสงสัย “มีเรื่องอะไรกันเหรอกร?...”

เทมถามชักสังหรณ์ไม่ดี....||||||||||


เอสเห็นท่าทางเพื่อนใหม่ในกลุ่มจะงง จึงอาสาเล่าให้ฟัง “ไม่มีอะไรมากหรอกครับ

พอดีว่ามีวันนึง... พวกเรากินข้าวด้วยกันที่คอนโดของผมเอง แล้วผมก็นึกสนุก

คิดเกมส์เล่นกันในกลุ่มน่ะครับ คือว่า เจ้ากรน่ะมันแพ้...ก็เลยต้องโดนลงโทษ

แต่ว่าจนถึงตอนนี้มันก็ยังทำตามคำสั่งของน้ำไม่สำเร็จสักที.... เป็นเพราะคุณนะครับ

คุณหมอที...หึหึ” ทำหน้ายิ้มมีเลศนัยอย่างรู้กันกับเพื่อนๆ มองหน้ากรที่ก้มหน้างุด

เม้มปากอย่างเขินๆ สลับกับมองคุณหมอหนุ่มที่ท่าจะเหวอ..


“เป็นเพราะผมเหรอ!?.... หมายความว่ายังไงกันครับ!? ผมไม่เข้าใจ..” เทพพิชัยสงสัยไม่เลิก

ก๊อปที่นั่งฟังท้าวคางยิ้มกริ่มจึงพยายามยื่นหน้ามาหา (แต่ก็ไม่ถึง)

ตอบให้เองอย่างเสียงดังฟังชัดเจน “ก็คำสั่งของพี่น้ำคือ ให้น้องกรพาคุณหมอที

มาเจอหน้ากันที่งานวันนี้ไงล่ะครับ!”


หนุ่มน่ารักยิ้มกว้าง กอดอก แกล้งพูดบังคับอย่างคึกคัก “ช่ายๆๆ!!! แต่คุณหมอดันใส่

ผ้าปิดปากมางานซะอย่างนี้แล้วผมจะเห็นหน้าคุณได้ยังไงล่ะครับ! พวกเราไม่มีใครยอม

ให้เจ้ากรลอยนวล ไม่โดนลงโทษจากเกมส์อยู่คนเดียวหรอกนะ! ถอดไอ้หน้ากากอนามัยจัด

นั่นออกให้เพื่อนๆของคนที่เป็นเหมือนน้องชายของคุณดูหน้าสักหน่อย คงไม่เป็นไรมั้งครับ!

ไม่อย่างนั้น...ผมคงต้องเปลี่ยนคำสั่งลงโทษเจ้ากร ...ให้มันทำอย่างอื่นที่ไม่อยากทำ

ที่สุดในชีวิตซะแล้วล่ะ! หึหึหึ ..” คนพูดยิ้มหวาน แต่แววตาแอบร้ายอย่างซุกซน...

ทุกคนที่นั่งฟังพากันสนับสนุนน้ำอย่างชอบใจ สนใจเรื่องของกรกับคุณหมอทีมากยิ่งกว่า

ความเคลื่อนไหวบนเวทีเสียอีก...


“นี่! กร!!||||||||||... เพราะอย่างนี้เองใช่มั้ย!? ถึงได้ดึงดัน ขอให้พี่มางานนี้ให้ได้!”

เทพพิชัยหันไปถามกรอย่างตกใจ ... ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจ้ากุ้งแห้งจะเจ้าเล่ห์อย่างนี้!

จริงสิ!.............. นี่มันความคิดน้องน้ำนี่! เฮื่อย!! ให้ตายเหอะ!!!|||||||||||


“....พี่หมอ....... ช่วยผมหน่อยเถอะนะครับ....แหะๆ////// ไม่โกรธผมนะ... ผมขอโทษ~

ที่ไม่ได้บอกพี่เรื่องเกมส์ก่อนอ่ะ.......... แต่ว่า เรื่องแค่นี้เองก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ครับ

อีกอย่างมันก็ทำให้เรามีโอกาสได้เจอหน้ากันด้วย///// พี่หมอที.....................................

ถอดผ้าปิดปากออกเถอะนะครับ... นะนะ!!..ช่วยน้องหน่อยเถอะนะ! นะพี่ครับ! แล้ว!...เอ่อ

.... พรุ่งนี้! พรุ่งนี้นะ! ผมจะเลี้ยงข้าวพี่ทั้งวันเล้ย!! น้า~~~.. ”

เห็นเด็กหนุ่มร้องขอ อ้อนคุณหมอที่นั่งอึกอัก ทุกคนก็แอบขำ อมยิ้มมองอย่างเอ็นดู


“แต่!...........อึก.....คือ!||||||||||..... พี่!พี่!.... คือมัน.........” ดูท่าทางคนโดนขอจะอึดอัดมาก

คำขอร้องของดาราหน้าใสใช้ไม่ได้เลยหรือ..

บิวแอบกระซิบบอกกรข้างหูให้ใส่ลูกอ้อนเข้าไปอีก

“นะ////// นะนะนะนะนะ นะคร้าบบบบบบ ให้เพื่อนๆผมเห็นหน้าพี่ชัดๆ ถ้าพี่อาย

หรือกลัวจะเขินแล้ววางตัวไม่ถูก ผมก็เข้าใจนะครับ ที่นี่มีแต่ดารา คนดังเต็มไปหมด

มีคนถือกล้องคอยเก็บภาพบรรยากาศงานกันให้ควั่ก.. พี่หมอคงประหม่า... แต่

แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ! แล้วพี่จะใส่ผ้าปิดปากแก้เขินต่อก็ได้นะครับ แค่ตอนนี้....

เอาออกก่อนนะครับพี่หมอที!” เด็กหนุ่มพูดไปก็ลุ้นไปในใจอย่างตื่นเต้น

เรื่องที่คิดไว้ว่า เมื่อได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน จะขอดูหน้าคนที่เขาหลงรักใกล้ๆให้เต็มตา

จะเปลี่ยนเป็นตอนนี้เสีย ก็ไม่เห็นว่าเสียหายอะไร

เขากำลังจะได้เห็นหน้าของพี่หมอที แบบที่ไร้ผ้าปิดปากหรือแว่นตามาปิดบัง!



“แต่! แต่!...”

ไม่ว่ากรจะพูดขอ หรือถูกใครคะยั้นคะยออย่างไร เทมก็ทำให้ไม่ได้

ชายหนุ่มได้แต่อึกอัก เหงื่อแตก จนทุกคนเริ่มสงสัยมากขึ้นทุกทีๆ

มองอาการร้อนรุ่มของเขาอย่างประหลาดใจ ...


“................. .... .. พี่หมอที....” ดาราหน้าใสเริ่มหุบยิ้มลงอย่างหน้าเสีย...

การปฏิเสธของคุณหมอทีทำให้กรรู้สึกขายหน้าไม่น้อย.. เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะยอมตามใจเขา

ให้เพื่อนๆเห็น แล้วรู้จักตัวตนของคนที่เขาหลงรัก..ว่าน่ารักและแสนดีแค่ไหน... แต่ตอนนี้

เด็กหนุ่มกลับต้องเม้มปากแน่น กำมือตัวเองอย่างระงับอารมณ์และความสะเทือนใจ

เค้าลางความผิดหวังในรักครั้งนี้ ลอยมาให้เห็นอยู่ทนโท่..


“พี่หมอที! ทำไมล่ะครับ!!!?” เสียงของกรไม่อ้อนอีกแล้ว... แต่ราวกับจะชวนทะเลาะ

“ ..........อึก....||||||||||||| ไม่ได้หรอกกร!!.... พี่..... พี่ขอโทษ! พี่!พี่ไม่น่ามาเลย!!”

เทพพิชัยลุกพรวดขึ้นยืน เขาทนมองหน้าสู้สายตาของกรไม่ได้ ท่ามกลางความไม่เข้าใจ

และตกตะลึงของทุกคน กรรีบคว้ามือคนที่คิดจะเดินหนีกลับไปไว้ได้ทันฉิวเฉียด

“พี่หมอที! ทำไมล่ะครับ!? กะอีแค่ผ้าปิดปาก! พี่จะใส่มันไว้ทำไมนักหนา!!?

ผมอยากเห็นหน้าพี่มากกว่าไอ้ผ้าบ้าบอนี่ พี่ได้ยินมั้ย!!!”


เทมชะงัก นิ่งงันไปเมื่อได้ฟังความในใจของกร.....

เพราะสิ่งที่กรขอ... เขาทำให้ไม่ได้......


กรฝืนแรง ยื้อมือของคนที่เขาให้ใจ... ขณะที่เก็บกลั้นความเสียใจเอาไว้จนแววตาไหวระริก....


พี่หมอทีมองหน้าที่ราวกับจะร้องไห้ของเจ้ากุ้งแห้ง ด้วยความทรมานใจไม่แพ้กัน

หัวใจของชายหนุ่มทั้งสองต่างก็มีความรู้สึกดีๆให้กันมาตลอด คิดตรงกันแท้ๆ............

แต่วันนี้พวกเขากลับยังต้องกล้ำกลืนเก็บคำว่า รัก ไว้ในอก..........


ทุกคนรอบๆ รวมทั้งโต๊ะข้างๆเริ่มหันมามองที่พวกเขา จนพี่โอบเริ่มหน้าเสีย

รีบลุกมาลากกรให้ออกห่างจากเทม พลางพูดข่มเสียงทำฉีกยิ้ม แต่เตื่อนสติดาราในสังกัด

“ไอ้กร! กร! ||||||||||| ปล่อยคุณหมอกลับไปก่อน! แกนั่งลงซะ! ได้ยินมั้ย! มานี่!!

คนมองกันใหญ่แล้ว อย่ามามีเรื่องในงานนี้นะ! ทั้งพวกซุบซิบนินทา ทั้งพวกชอบปั่น

พวกกอสซิปทั้งนั้นเลย แกไม่เห็นรึไงยะ! จะทำให้ชั้นบ้าตายรึไง!”


“อ้าว! อยู่นั่นเอง!! แหมรู้สึกว่าเราจะได้ผู้ที่อยากขึ้นมาร่วมเล่นเกมส์บนเวทีแล้วล่ะครับ!!”

จู่ๆเสียงอันดังของพิธีกรบนเวทีก็เอ่ยทัก สั่งฉายไฟสปอร์ตไลท์ไปทางที่โอบยืนอยู่

ทำเอาผู้จัดการสาวตุ้ยนุ้ยสะดุ้งตกใจรีบปล่อยมือจากกรทันที

กรฉวยโอกาสนี้ รีบดึงแขนลากพี่หมอทีของเขาหลบแสงไฟออกไปจากงานเดี๋ยวนั้น!

ไม่ว่าใครจะเรียกจะทักอย่างไร เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมหันหน้ากลับไป และไม่ยอมปล่อยให้

เจ้าผู้ชายตัวโตข้างๆเดินหนีไปทางอื่นได้เป็นอันขาด..... ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง!


เทพพิชัยเหวอจนบรรยายไม่ถูก กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไปก็เรียกชื่อกรไม่ขาดปาก เหมือนจะถาม

กรายๆว่าดาราหน้าใสออกมาจากงานมากับเขาทำไม แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา

มีเพียงความสั่นไหวที่รู้สึกได้จากมือของเด็กหนุ่มเท่านั้น.....


............. เมื่อกรและคุณหมอที พากันหายตัวออกไปจากห้องจัดงานต่อหน้าต่อตา

ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเพื่อนๆที่ต้องแก้หน้าให้ด้วยการฉีกยิ้ม||||||||||...

และคุณผู้จัดการส่วนตัวที่ต้องเต็มใจขึ้นไปร่วมเล่นเกมส์บนเวทีให้คึกคัก

เพื่อเบี่ยงประเด็น และเรียกความสนใจของทุกคนให้หันเห มาที่ทางนี้แทน


เกมส์นี้มีโอบที่โดนจองตัว แต่เมื่อพิธีกรถามถึง กร เอสก็ขออาสาเล่นแทนให้เอง

“ฮะฮะ อ๋อน้องกรเขาพาญาติไปห้องน้ำน่ะครับฮ่าฮ่าฮ่า|||||||||... แหมเกมส์ใบ้คำอย่างนี้

ผมก็ชอบเล่นซะด้วยสิครับ งั้นผมถือโอกาสสวมรอยแทนกรเลยแล้วกันฮ่าฮ่า!!”

เอสพูดใส่ไมค์ที่ทีมงานยื่นมาให้คุยโต้ตอบกับพิธีกรบนเวที เรียกรอยยิ้มให้คนทั้งงาน

ด้วยความน่ารักเป็นกันเองของดาราดังมืออาชีพ

แต่เมื่อคนหน้าหล่อกำลังจะเดินตามทีมงานไปขึ้นเวที โอบก็หันมากระซิบถามอย่างเป็นกังวล

“เอส! ทำยังไงดี เจ้ากรมันจะไปหาเรื่องทะเลาะกับคุณหมอทีข้างนอกรึเปล่าก็ไม่รู้”

สีหน้าโอบไม่ดีนัก แต่ก็ทำฉีกยิ้มไว้


“เอ่อ..... ผมก็ไม่รู้เหมือนกันพี่...ตอนนี้เราต้องไปเล่นเกมส์กันก่อน พี่อย่าเพิ่งคิดมาก...”

เอสหันซ้ายหันขวา แล้วเริ่มรู้สึกแปลกๆ เมื่อมองไม่เห็นคนน่ารักของเขาที่ไหนเลย

........เอ๊ะ!? น้ำหายไปไหนกัน!!?...........


“ รู้สึกจะได้คนครบแล้วนะค่ะ / ฮะฮะ ใช่ครับถ้าอย่างนั้นผมขอเชิญดาราที่จะร่วม

เล่นเกมส์กับเราขึ้นมาบนเวทีเลยนะครับ!ขึ้นมาเลยครับ ขึ้นมาเลย!!” เสียงพิธีกรเร่งรัด

พูดให้ได้ยินดังทั่วห้องจัดงาน ตามมาด้วยเสียงปรบมือของคนดู


“เขาเร่งแล้วไอ้เอส ไปเถอะ..” โอบหันมาสะกิดเอสที่ยืนเคว้ง ขมวดคิ้วคิด

“เฮ้ย! แล้วน้ำล่ะ!? หายไปไหน?” ดาราหน้าหล่อมองหาคนรักไม่เห็นก็ตกใจ

“อุ้ยนั่นสิ! น้องน้ำคงไปห้องน้ำล่ะมัง” พอมองดูดีๆแล้วโอบก็รู้สึกได้ว่าคนที่โต๊ะหายไป

ไม่ใช่แค่คนเดียว... “โจ้ล่ะ!?.... โจ้ก็ไม่อยู่ด้วยนี่ ไปด้วยกันเหรอ...บิว ก๊อป นิกกี้เห็นมั้ย!?”


หนุ่มหน้าตี๋ขยับหมวกของเครื่องแบบบังหน้าตัวเองเล็กน้อย บอกเอสกับโอบอย่างลำบากใจ

“คือ.....เมื่อกี้พี่น้ำบอกว่าจะตามกรไป ก็เลย...ลากครูโจ้ออกไปด้วยกันแล้วล่ะครับ แหะๆ”

“ใช่!!...” ก๊อปกับบิวพยักหน้าชี้มือไปทางประตูทางออก

“ห๊ะ!” เอสตาโตที่ได้รู้ ... นี่น้ำตามสองคนนั้นไปอย่างนั้นหรือ

ทำไมกันนะ แทนที่เขาจะรู้สึกหายห่วงอย่างที่พี่โอบว่าดี....

เวลานี้เขากลับรู้สึกเป็นห่วงหนักยิ่งกว่าเดิมตะหงิดๆ...||||||||||...


“นะนิกกี้ๆ!! พี่กับพี่โอบต้องรีบขึ้นไปเล่นเกมส์แล้ว ฝากนายตามไปดูพี่ชายนายให้ทีสิ!”

“เออะ แต่ว่า!พี่น้ำสั่งให้ผมคอยอยู่นี่กับทุกคน บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง..”

“โธ่จะไม่ให้พี่ห่วงได้ยังไงเล่า! พี่ขอล่ะ! นายก็รู้นิสัยใจร้อนของน้ำดี แล้วครูโจ้

เขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย..พี่นายเขาคงห่วงเจ้ากร พวกเราทุกคนก็เป็นห่วงเหมือนกัน

นายช่วยตามไปดูให้ทีเถอะ พี่บิวกับพี่ก๊อปก็มีคิวต้องโปรโมทละครเรื่องใหม่ของช่อง

พร้อมผู้กำกับต่อจากเกมส์นี้ พวกพี่ต้องอยู่ในงาน ตามไปไม่ได้.....ฝากด้วยนะนิกกี้!”

เอสทำหน้าขอร้องหนุ่มตี๋อย่างจริงจัง พี่โอบ ก๊อป และบิวก็พลอยพยักหน้าขอร้องด้วย


“เอ่อ..ก็ได้ครับ งั้นผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!” นิกกี้ตัดสินใจรับคำพยักหน้า แล้วรีบไปทันที


...มันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณหมอทีต้องใส่ผ้าปิดปากตลอดเวลา ..กรจะทำยังไงกับหมอที

แล้วน้ำคิดอะไรอยู่ ถึงลากตัวครูโจ้ไปด้วยแทนที่จะเป็นนิกกี้.. เอสคิดวุ่นวายกังวลอยู่ในหัว

แต่ก็ต้องขึ้นไปบนเวที

..............................................................

..........................................

.....................

.........




tsktonight…TBC.

***กำลังอีรุงตุงนัง ตอนหน้าคงเป็นตอนที่ทุกคนอยากรู้ไม่ใช่เล่นนะค่ะ





ถึงคุณ ช่อมาลี // วิก็ตื่นเต้นเช่นกันค่ะ55แหมแอบถามเรื่องครูโจ้
วิแอบบอกให้ก็ได้ว่า เขามีบทบาทสำคัญมากในตอนหน้าล่ะ555 ส่วนเรื่อง
จะดราม่าแค่ไหน วิไม่แน่ใจแล้วแต่อารมณ์ตอนแต่งว่าเมามันส์แค่ไหนจ้า^^

ถึงคุณ Kaey // สเป็คของก๊อปคือหล่อนำมาก่อนเลยค่ะ55 กรกะเทมนี่
ตอนหน้าอย่าพลาดเชียวนะจ๊ะ^^

ถึงคุณ JHG// ขอบคุณในความรักและแรงเชียร์ให้ชักกะเย่อนะจ๊ะ 55
เขาจะฉุดกระชากลากถูไปไหนทำอะไรกันเดี๋ยววิจะบอกให้นะค่ะ^^

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // สองหมอเขาได้เจอกันค่ะ^^ ไม่บอกว่ากรจะไล่เทมมั้ย
แต่เรื่องตอนพิเศษสัมภาษณ์น้องแบงค์คงอีกนานหน่อย55 เพราะแค่ตอนปกติวิก็
ไม่ค่อยมีเวลาแต่งจนค่อยๆคืบคลานมาอัพให้คนอ่านช้าไปหลายล้านปีดีดัก55555
แต่ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ ติดไว้ก่อนเด้อ ช่วงนี้ถ้าไม่ป่วยก็งานมากมายค่ะ แหะๆ

ถึงคุณ pjang// เหมือนวิเลยค่ะ! ป่วยทีก็น้ำหนักลดประมาณสามโล แล้วหายดีมันก็
ทะยานขึ้นมาใหม่....... -_- ........ (น่าเบื่อ! มันน่าจะลงแล้วลงเลยเนอะ...)
เอ...ไม่รู้ว่าตอนนี้จะมัน หวาน หรือเค็มปะแล่มๆ555








Create Date : 03 ธันวาคม 2555
Last Update : 3 ธันวาคม 2555 20:09:47 น. 3 comments
Counter : 1190 Pageviews.

 
ผมคิดไว้ตั้งแต่ตอนที่ 53 แล้วล่ะว่า ครูโจ้ต้องรู้จักเทพพิชัยอย่างแน่นอน เพราะหมอเรียว เทพพิชัย และครูโจ้เป็นเพื่อนแก๊งเดียวกัน และผมก็คิดไว้ไม่ผิด เพียงแต่ว่าจะอธิบายกันอย่างไรให้เรื่องมันดำเนินสนุก ...น่าลุ้นจังครับ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 4 ธันวาคม 2555 เวลา:17:46:35 น.  

 
อ่านไปลุ้นไปนะคะเนี่ยว่าจะถอดรึเปล่า อิอิ
แต่แอบคิดว่า ให้เห็นกันไปชัดๆเลยก็ดีเหมือนกัน (ใจตรงกัน แต่มีเรื่องต้องปิดบัง เส้าใจนะคะเนี่ย T-T)
ลุ้นๆๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนหน้าไม่พลาดแน่นอนค่ะ ^^



โดย: Kaey IP: 125.25.37.103 วันที่: 4 ธันวาคม 2555 เวลา:23:53:33 น.  

 
ว้าวๆๆ กำลังอิรุงตุงนังจริงๆจ๊ะ วิ เกินคาดเดา แต่ขอบอกว่าฟิคของวิช่างน่าติดตาม ตัวละครหลากหลาย^^ พอบอกว่าน้องแบงค์อีกนานกว่าจะออกโอ้!!!ก็คิดถึงเนอะแบงค์กะนิกกี้ทำให้เราประทับใจในความรักของเขามากมาย เป็นกำลังใจให้คุณวิ เขียนตอนต่อไปนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ


โดย: ช่อมาลี IP: 223.206.200.227 วันที่: 5 ธันวาคม 2555 เวลา:1:02:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2555
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
3 ธันวาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.