ตอนที่ 32 มากกว่าน้อง.../1 (yaoi)
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^
(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
ชายหนุ่มร่างใหญ่สองคนช่วยกันพยุงเจ้าดาราวัยรุ่นโชคร้ายที่กำลังมีอาการ
แพ้แอลกอฮอล์อย่างหนัก ให้ขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอย่างทุลักทุเล เพราะคนหนึ่ง
ก็ต้องคอยจับตัวให้ยอมก้าวเดินตาม ส่วนอีกคนก็ต้องคอยจับมือเจ้าเด็กที่ยังมึนเมา
ไม่ได้สติดีนักให้หยุดเกา....
หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดี ท่าทีเรียบร้อยอ่อนหวาน ได้แต่ยืนเกาะราวบันได
ขั้นสุดท้ายแหงนหน้ามองตามอย่างเป็นห่วง ต้องคอยร้องบอกให้ทั้งสองหนุ่มเบามือ
กับเด็กผู้ชายที่น่าสงสาร ตัวผอมบางแถมยังไร้เรี่ยวแรงแบบนี้ กลัวว่าเจ้ายักษ์ปักหลั่น
ทั้งสองจะออมแรงไม่เป็น จนทำกระดูกกระเดี้ยวลูกชาวบ้านเขาหักไปเสียก่อน
เทพพิชัยรำคาญอาการอ้อแอ้ของกรเหลือเกิน จึงรวบตัวไอ้เด็กหนุ่มที่ผิวยังแดงเถือก
เต็มไปด้วยผื่นขึ้นมาอุ้ม แล้วพาเดินขึ้นบันไดไปทั้งแบบนั้นเพื่อความสะดวก
เรียวที่ช่วยยื้อมือของกรไม่ให้เกาตัวเองแรงๆไว้ต้องหัวเราะออกมา เมื่อเห็นหน้าเพื่อน
ยุ่งเหมือนยุงตีกัน เขารู้ดีว่าเจ้าเทมมันเป็นคนขี้รำคาญ และขี้โมโหมากแค่ไหน
ยิ่งต้องมาช่วยคนที่เกลียดขี้หน้ากันแบบนี้ มันคงจะกล้ำกลืนฝืนทนน่าดู...
ความจริงมันอาจจะหนีกลับบ้านไปก่อนก็ได้ แต่มันก็ยังเลือกที่จะอยู่ช่วยต่อ
แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนักก็เถอะ
ทั้งคู่พากรตรงไปยังคลินิกส่วนตัวของเรียวก่อนเพื่อฉีดยาแก้แพ้ให้ แล้วหยิบยากิน
กับยาทาติดมือกลับมาอีก เมื่อออกจากคลินิกได้ เรียวก็ขับรถกลับมาที่ข้างบ้านน้ำอีกครั้ง
มายังจุดเดิมที่พบกรนอนแอ้งแม้งอยู่ เพื่อให้เทพพิชัยขับรถของกรมาจอดไว้ที่บ้านของเขา
หลังจากฉีดยาให้ไปแล้ว สังเกตดูกรมีอาการดีขึ้นมากแต่ก็ยังไม่หายเป็นปลิดทิ้ง
แพ้แอลกอฮอล์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเสียแล้ว เรียวคิดว่าคงต้องใช้เวลาอีกสักสองถึงสามวัน
อาการของกรถึงจะหายทุเลาลงไปเอง
เทพพิชัยบอกเรียวว่า เด็กคนนี้เป็นดาราดัง ดังนั้นจึงเป็นที่จับตามองของประชาชน
หากพาไปที่รพ. อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็คงปิดไม่มิด จะต้องรู้ถึงหูนักข่าวแน่ และเจ้าเด็ก
สิ้นคิดนี่แหละจะเป็นฝ่ายเสียกับเสียไม่รู้เท่าไหร่ ทางที่ดีอย่าให้ใครเห็นสภาพน่าทุเรศ
ของกรเป็นดีที่สุด.... ได้ฟังที่เพื่อนพูดยังอดทึ่งไม่ได้ คิดว่าที่ทำเป็นรังเกียจรังงอน
ไม่อยากช่วย แต่ความจริงแล้วเพื่อนรักของเขาก็รู้จักคิดอะไรดีๆแบบนี้เป็นเหมือนกันนะ
และเนื่องจากไม่รู้จักบ้านของกร คุณหมอเรียวจึงตัดสินใจพามาที่บ้านของตน
คนที่มองโลกในแง่ดีอย่างหมอเรียว ตอนนั้นยังไม่เข้าใจและไม่ทันความคิดของเจ้าเพื่อนรัก
เจ้าเล่ห์ที่มีแผนการบางอย่างอยู่ในหัวเรียบร้อยแล้ว!
คิดหรือว่าคนอย่างนายเทพพิชัย จะยอมอภัยแล้วญาติดีกับคู่อริที่เขาคิดแค้นอย่างกรได้
เมื่อมองเห็นโอกาสเหมาะงามๆเยี่ยงนี้แล้ว เขาไม่มีวันปล่อยให้เจ้ากุ้งแห้ง รอดเงื้อมมือ
ไปได้หรอก วันนี้ถ้าแก้แค้นเจ้ากรไม่สำเร็จ ให้มันมากระโดดถีบหน้าเขาได้เลย555!!!
.............................
..........
และแล้ว เมื่อพาเจ้าดาราหน้าอ่อนเข้าไปนอนในห้องได้ ไอ้หนุ่มลูกครึ่งเจ้าคิดเจ้าแค้น
ก็เริ่มแผนการทันที ด้วยการออกอุบายกันหมอเรียวและคุณแม่ให้ออกไปจากห้อง
เขารับปากอาสาจะเป็นคนดูแลกรเอง!!!
เล่นเอาเจ้าของบ้านทั้งสองที่เตรียมของ จะเข้ามาช่วยกันพยาบาลคนป่วย
ต้องมองหน้ากันเองจนเหวออย่างไม่อยากจะเชื่อ อย่างเจ้าเทมเนี่ยนะ!
จะขอดูแลคนป่วย!... แถมยังเป็นคนที่เกลียดขี้หน้าด้วย!!
คุณอนงค์นาฏจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนรักของลูกชายคนเดียวแล้วพยายามเกลี้ยกล่อม
แม่ทำให้ดีกว่ามั้ยลูก หนูเทมไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ ดึกแล้วเหนื่อยแย่
นั่นสิ55 อย่างมึงเนี่ยนะจะทำ! นึกอะไรขึ้นมาหือ? กูว่ามึงแปลกๆนะ
ก็ไหนว่าไม่ถูกกันไงวะ?.. เรียวเกาหัวงงๆพูดเสริม เพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนเขา
จะช่วยหรือทำให้แย่ยิ่งกว่าเดิม สองแม่ลูกยังไม่วางใจยอมออกจากห้องไปง่ายๆ
โธ่~////////*// เอาน่า! ยังไงซะไอ้แห้งนี่มันก็คนรู้จักของผมเองนะครับแม่
แค่นี้ผมก็เกรงใจแม่จะแย่แล้ว ถ้าพามันไปที่บ้านผมเองป๊าคงด่าผมเช็ด |||||||
ผมดูแลมันเองได้ครับ แม่นงค์กับเรียวไปพักผ่อนกันตามสบายเถอะ ผมทำได้!
เทพพิชัยยังยืนกรานตามความต้องการเดิม จนเจ้าของบ้านทั้งสองต้องย่นคิ้วแล้ว
หันหน้ามาสบตากัน ราวกับว่ากำลังปรึกษากันผ่านทางรูม่านตา...
(ตอนไปเจอเจ้าหนูนี่นอนคันคะเยอ ยังไม่อยากจะยอมรับว่ารู้จักกันอยู่เลยนะมึง..)
เรียวถอนใจแล้วถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าเทพพิชัยไม่ต้องการให้เขาอยู่ช่วยจริงหรือ
อีกฝ่ายรีบพยักหน้ารับรอง คุณหมอหนุ่มจึงขอของทั้งหมดที่แม่ถืออยู่ มีทั้งคารามาย
กะละมังใบเล็กใส่น้ำอุ่น ผ้าขนหนูสะอาดผืนเล็ก ผ้าเช็ดหน้า ชุดนอน แก้วน้ำ
และยาลดไข้ มาส่งให้เทม... เจ้ากล้ามโตก็รีบรับของมามองอย่างงงๆ
งั้นมึงก็เช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วทาไอ้นี่ตรงที่มีผื่นขึ้นให้น้องเขาซะ
ถ้าเขาเกิดมีไข้ขึ้นมา มึงก็เอายาลดไข้ให้เขากินด้วยนะ แล้วพยายามอย่าให้เขา
เกาตามตัวอีก คอยเฝ้าให้เขานอน ถ้าหลับได้สนิทดีก็หายห่วงได้เมื่อนั้น...
เข้าใจที่บอกมั้ย!?
เรียวเล่นทำเสียงเข้ม กอดอกแล้วหรี่ตามองอย่างจับผิด จนเทมแยกเขี้ยวใส่
กูไม่ได้โง่นะ!-*- มึงออกไปเลยไป! แม่นงค์ครับพาไอ้หมอเถื่อนนี่ออกไปได้เลยครับ
ไม่ต้องห่วงผม ผมโอเคทุกอย่างครับ!55
อ่า.... หนูเทมน่ะ แม่ไม่ห่วงหรอกลูก แต่... แม่เป็นห่วงเด็กคนนี้มากกว่า...
เรียวหลุดหัวเราะทันทีที่ได้ยินแม่พูดแล้วส่งยิ้มแหยๆให้ เทพพิชัยจึงดันหลังทั้งสองคน
ไล่ให้ก้าวขาเดินออกไปนอกห้อง ก่อนหอมแก้มคุณแม่นงค์เบาๆหนึ่งฟอดบอกฝันดี..
เมื่อประตูห้องปิดลงต่อหน้า สองแม่ลูกต่างยกมือเกาหัวพร้อมกัน แปลกใจกับ
การกระทำของเจ้าเทมไม่หาย....
เอ.... นี่........ลูก!... หรือว่าเด็กคนนั้นจะเป็น...เอ่อ.... คนพิเศษของหนูเทมเขา!?////////
ถึงได้ไล่พวกเราออกมา แล้วขอดูแลเองคนเดียวแบบนี้ แม่ว่าต้องใช่แน่เลยใช่มั้ยจ๊ะ
คุณอนงค์นาฏแอบกระซิบกับลูกชายอย่างตื่นเต้น
หือ555 โน่ว! ผิดคนแล้วล่ะครับแม่ เจ้าหนูนั่นเป็นคนที่ไอ้เทมมันเคยมีเรื่องด้วยต่างหาก
เฮ้อ~ แต่ไม่รู้มันเพี้ยนอะไรขึ้นมา อยากเล่นเป็นพยาบาลรึไงนะ55?... ผมเองก็
ไม่เข้าใจความคิดของมันเลย ถ้ามันเกลียดเขาจริงๆมันก็ไม่น่าจะยอมทำอะไรให้แบบนี้
ไม่น่าจะคิดปกป้องเขาจากข่าวเสียหายด้วย .... อื้มมม... แต่ก็เอาเถอะ เดี๋ยวผม
จะคอยแวะไปดูมันให้ก็แล้วกันนะครับ แม่ไปนอนเถอะผมขอไปอาบน้ำก่อน
คุณแม่ยิ้มให้คุณลูกพยักหน้ารับเข้าใจกัน หอมแก้มราตรีสวัสดิ์
แล้วแยกย้ายกันไปเข้าห้องของตน..
.
.
..
ภายในห้องนอนที่เจ้าของบ้านจัดไว้ต้อนรับแขก แต่ปัจจุบันเจ้าหนุ่มลูกครึ่ง
แขกขาประจำของบ้าน ได้เข้ายึดทำเป็นห้องนอนของตนไปแล้ว...
กรยังนอนส่งเสียงอือออจากในลำคอ กระสับกระส่ายบิดตัวไปมาและเกาเนื้อตัวเป็นระยะ
....................เทพพิชัยวางข้าวของที่จะใช้พยาบาลคนป่วย ไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง
อย่างไม่แยแส แล้วหันมายืนกอดอกอมยิ้มอย่างมีชัย มองไปยังเด็กหนุ่มที่สิ้นพิษสงตรงหน้า...
จะจัดการกับมันยังไงดีนะ!555!!!
เลือกไม่ถูกเลยจริงๆก๊ากกกกกกกก555555!!!!! วันของเขามาถึงแล้ว!
ชายหนุ่มเดินคิดกระหยิ่มยิ้มชอบใจ วนไปเวียนมารอบเตียงที่มีกรนอนสะลึมสะลือ
ไม่รับรู้ถึงภัยจากเจ้าตัววายร้ายใดๆทั้งสิ้น
หึหึหึ....กูบอกมึงแล้วววว! ซักวันกูจะแก้แค้นมึงให้ได้ไอ้เด็กเชี่ย!แล้ววันนี้ก็มาถึง!
จะเอายังไงกับมึงดีน้า~ จับแก้ผ้าถ่ายรูปน่าเกลียดๆของมึงไว้ แล้วลงเน็ตประจาน
ให้ชาวบ้านเขารู้เขาเห็นดีมั้ย5555 เอ๊ะ! รึจะจับมึงกรอกเหล้าอีกรอบดีวะ!?5555
เจ้ากล้ามโตลงนั่งบนเตียงนอนข้างตัวกร มือหนาเข้าบีบรอบปากเด็กหนุ่มที่พยายาม
จะลืมตาขึ้นจนน้ำตาคลอ.... เสียงพึมพำเบาๆออกจากปากของกร เทพพิชัยจึงชะงัก
หยุดเงี่ยหูฟังดู... ....อื้อออ~~ ?...ห..หมาที่หนายยอ่ะ หัวเราะเสียงดังจัง~
ว้ากกกกกกกกกก~~~!!!0*0 สาบานนะว่ามึงไม่รู้ตัว ไม่รู้เรื่องอยู่จริงๆ!
น่าโมโหนัก! แม่งงงงง~ สภาพมึงอเนจอนาถขนาดนี้ ยังอุตส่าห์ด่ากูได้อีกนะ!
ด้วยความโกรธ แรงบีบที่ฝ่ามือหนาถูกส่งไปหาเด็กหนุ่มให้รู้สึกเจ็บ จนเปลือกตา
ที่หนักอึ้งนั้นกระเสือกกระสนปรือขึ้นมอง ภัยคุกคามที่กำลังทรมานเขาอยู่ตรงหน้า
ทันทีที่เจ้าลูกไก่ในกำมือลืมตา คนตัวโตก็ผงะตกใจจนคลายมือออก เขาเผลอใส่แรง
มากไปจนลืมนึกถึงเรื่องที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว เทพพิชัยต้องสะดุ้งเมื่อกรมองหน้า
แล้วผวาเข้าคว้าคอเสื้อเขาแน่น หนุ่มลูกครึ่งโดนดึงให้โน้มตัวลงไปหาอย่างไม่ทันได้
ตั้งหลัก แต่ด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาจึงยั้งตัวและยันศอกกับ
ที่นอนไว้ได้ทันก่อนจะล้มทับร่างอ่อนแรงนั้นจนแบน ... ใบหน้าของชายหนุ่มทั้งสอง
อยู่ในระยะประชิด ใกล้กันมากจนกระทั่งรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย..
แววตาของเทพพิชัยเต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อเขาถูกจ้องมองด้วยแววตา
ที่เต็มไปด้วยความสงสัยของกร
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนส่งเสียงอ้อแอ้
ร้องทักคนที่เขาจำหน้าได้ไม่ลืม
.....อ้าววววว...อ้ายเชี่ยยยยยยย!!!555 มึง~ เกลียดมึงฉิบหายเลยไอ่~
อ้ายยย~~กอริล่าหน้าควาย ปัญญาอ่อน...
เต็มๆ!! มันด่าใส่หน้ากูเต็มๆเลยไอ้เด็กนรก!!!|||||||||||*||
แบบนี้ต้องฆ่าให้ตายห่าซะ!
เทพพิชัยแกะมือกรที่ดึงเขาไว้แล้วสะบัดตัวออก ลุกไปยืนตะโกนคลุ้มคลั่งอย่างเจ็บใจ
(แบบไม่ออกเสียง
เพราะกลัวแม่กับเรียวได้ยิน...) ทำท่าบีบคอตบซ้ายตบขวา
แล้วชกหน้าเจ้าตัวแสบจนรัวกับอากาศ... จากตรงข้างหน้าต่างอย่างหัวเสีย
.
แต่กรกลับนอนหลับตาไปอีกครั้งอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับแรงอาฆาตของเทพพิชัยเลย
เจ้าหนุ่มกล้ามโตเดินวนไปรอบเตียงอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง เจ็บใจแต่ก็ทำอะไรบุ่มบ่าม
ไม่ได้ ...ขืนทำร้ายเจ้าเด็กบ้านี่... ไอ้หมอเถื่อนกับแม่นงค์ได้เล่นงานเขาแน่..... |||||||||||*||
ดีล่ะ! จะจับแก้ผ้าถ่ายรูปโป๊เอาไปลงอินเตอร์เน็ตซะ!
ให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาเห็นสภาพแสนทุเรศทุรังของไอ้ดาราดังอย่างมึง!
ทำด้วยตัวเองแบบนี้มันสะใจกว่าปล่อยให้เป็นฝีมือคนอื่นเยอะ!
หลังจากนี้มึงจะได้โดนนักข่าวรุมจนไม่เหลือซาก555 คราวนี้ล่ะ!
มึงได้หมดอนาคตแน่ ไอ้เด็กเลวววววววว! กูจะพูดกระแทกใส่หน้ามึงให้ดู
ว่ากูนี่แหละทำเอง สะใจกูนัก! 55555555....................
...... หึ.... เอ๊ะ.... แต่เดี๋ยวก่อน! เกิดมันฟ้องร้องเราขึ้นมาล่ะ!......... ไม่ดีแน่
สภาพมันวันนี้ ถ้าเรียวกับแม่นงค์เห็นรูป หรือรู้ข่าวต้องรู้แหงๆว่าเป็นฝีมือเรา
...................................
................
ถ่ายคลิป!
555 ใช่ๆ!! อย่างนี้สะใจกว่า รับรองจะเอาให้ร้องไม่ออกเลย!!!
(จับข่มขืนแม่งซะ! ดูซิอีกหน่อยมึงจะกล้าปากดีกับกูได้อีกมั้ย! ฮึ่ม!!!)
...ฮึ...ฮึก...พี่น้ำ............พี่~.....ผมรักพี่ครับ.....
เจ้าคนที่มีแต่แผนชั่วพลุ้งพล่านอยู่ในหัวสมอง ชะงักทันทีที่ได้ยินชื่อของสุดที่รัก
หันไปมองเจ้าเหยื่อน่าสมเพศอย่างเหยียดหยาม ..บังอาจมาเรียกชื่อน้องน้ำของเขา
ได้ยังไง รักเหรอ ..หนอยๆๆๆช่างไม่เจียมเลยนะ อย่างนี้ต้องรีบลงมือสั่งสอนให้เข็ด!!
ว่าแล้วก็ย่างสามขุม ตรงไปดึงทึ้งเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มที่นอนสิ้นเรี่ยวแรง จนเหมือน
กระชากออกไปจากตัวอย่างโมโห จับต้นแขนที่เล็กกว่าแขนเขามากนักบีบแน่น
ให้อีกฝ่ายร้องโอยเล่นๆ แล้วผลักทิ้งให้ร่างเปลือยที่น่าสงสารนั้นหลังกระแทก
กับเตียงแรงๆอย่างไม่ใยดี เด็กหนุ่มตัวสั่น.... นอนตัวงอร้องไห้นิดๆเพราะรู้สึกไม่ดี
อาจเพราะความเย็นจากแอร์มากระทบผิวที่ปราศจากเสื้อผ้า และเพราะพิษไข้ที่เริ่มก่อตัว
แต่เขาก็ไม่มีสติพอที่จะรับรู้ หรือต่อสู้อะไรคนที่คิดจะทำร้ายเขาได้
เจ้าลูกครึ่งตัวโตก้าวขึ้นเตียงอย่างย่ามใจ ขึ้นไปยืนกลางที่นอน ก้าวขาคร่อมตัว
ดาราหน้าใสที่หน้าแดงเถือก นอนล่อนจ้อน ตามเนื้อตัวยังมีแต่รอยผื่นและรอยเล็บ
เพราะเกาไปทั่ว... ชายหนุ่มท้าวสะเอวทั้งสองข้างก้มหน้านิ่ง
มองร่างเด็กหนุ่มที่สำหรับเขาแล้ว มันช่าง...............ช่าง...
ผอมกะหร่องเกินไป...............|||||||||||||||||
สารรูปของกรตอนนี้ช่างน่าเกลียดจริง!....
เทพพิชัยถอนหายใจแรงๆ ก่อนเหลือกตาขึ้นมองเพดานห้อง
ไม่ไหว........... แบบนี้เขาทำใจข่มเหงไม่ลงหรอก!ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!//////// ไอ้ทุเรศเอ๊ย!ก๊ากกกอะฮะฮะ!!อุ๊บ! เอามือปิดปาก
ตัวเองแทบไม่ทัน ลืมตัวหัวเราะดังไปเดี๋ยวใครมาล่ะยุ่งเลย...
หนุ่มลูกครึ่งลงนั่งขำคิกคักไม่หายตรงปลายเตียง ยิ่งมองกร.... ก็ยิ่งขำ....
ขำเสียน้ำตาเล็ด ไอ้เด็กห่านี่เล่นนอนตัวแห้งจนเห็นซี่โครงปูดขนาดนี้
แถมยังมีผื่นแดง ไหนจะรอยเล็บอีก หน้าตุ่ยๆแดงๆนั่นก็ด้วย555!!!
คิดแล้วก็สมน้ำหน้า ต้องมาแพ้เหล้าจนเยินขนาดนี้สมควรแล้ว
คิดจะแย่งน้องน้ำไปจากเขารึฝันไปเถอะ! ....... เห็นแก่สภาพน่าเวทนาของมัน
เอาเป็นว่าเขาจะถ่ายรูปน่าเกลียดนี้ไว้ เก็บไว้ขู่มันเล่น
ตอนที่เจอหน้ากันอีกครั้ง รับรองมันช็อคตาตั้งแน่ๆ!
.....ฮึก....พี่น้ำ.................ผมหนาว...... ผมรักพี่นะครับ......ผมไม่อยากเป็นน้อง...
มือที่กำลังกดชัตเตอร์เพลินๆต้องค้างไป.. เมื่อเทพพิชัยได้ยินกรละเมอพูดออกมาชัดๆ
ผมไม่อยากเป็นแบบนี้.......ฮึก....อึก.....ทำไมพี่ไม่รักผมบ้างเลย.....ทำไม....
หนุ่มลูกครึ่งมองคนพูดนอนร้องไห้แล้วก็ยืนนิ่งขึ้นมา..............
รู้แล้วเจ้าคู่อริเขา ....อกหักมาล่ะสิท่า..... มิน่าล่ะมันถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้....
..... ไอ้เด็กเวร........... มึงทำใจซะเถอะ ยังไงน้องน้ำก็ต้องเป็นของกู... ไม่ใช่มึง
เป็นน้องได้ก็ดีแล้ว........ ฮึ.... มึงดูกูสิ......... กูรักของกูมาตั้งสามปี จนทุกวันนี้
เขายังเห็นกูเป็นศัตรูอยู่เลย... แต่กูจะไม่ยอมแพ้แบบมึงหรอกนะไอ้แห้ง ....ขอแค่
ให้เขามีกูอยู่ในสายตาบ้าง....ต่อให้วันนี้ยังเป็นได้แค่คนที่โดนเกลียด กูก็จะเป็น....
มองกรแล้วเทพพิชัยเผลอเข้าไปนั่งเอามือลูบหัวเด็กหนุ่มที่น่าสงสารเบาๆ
แล้วชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากำลังแก้แค้นเจ้าหนูนี่อยู่... เก็บมือกลับ
กำหมัดไว้แน่น ต้องออกแรงชกที่นอนไปหนึ่งหมัดเพื่อระบายความอัดอั้น
เจ้ากรทำให้เขานึกถึงเรื่องของตัวเอง....
น้องน้ำของเขาน่ะใจร้ายที่สุด....................... แต่เขาก็รัก....
จะว่ารักอย่างไม่ลืมหูลืมตาก็ได้ ไม่สนแม้พ่อจะห้ามเขาไว้อย่างไร...
เรื่องที่น้ำจะโกรธและทำร้ายเขาจนต้องเข้ารพ.คราวที่แล้ว ไม่ได้ทำให้เขา
นึกโกรธสักนิด เป็นเพราะเขาผิดเองที่ทำอะไรวู่วามแบบนั้น เขามันโง่เอง
เป็นอย่างที่เจ้าเรียวเคยเตือนและด่ากรอกหูเขาไปแล้ว ว่าการฝืนใจ
มันใช้กับคนอย่างน้ำไม่ได้ผลหรอก... แล้วเขาต้องรอไปถึงเมื่อไหร่กันนะ.....ตอนนี้
ไม่มีเรื่องบ้านใช้บังหน้าเข้าหาอีกแล้ว.... แถมน้องน้ำสุดที่รักยังหนีหน้าตลอดเวลา
เขาผิดเอง................. ถ้าจะทำให้น้องน้ำเกลียดจริงๆก็คงเป็นเพราะเรื่องนี้...
ที่ผ่านมาแม้จะถูกปฏิเสธและด่าว่าต่ำกว่าหมา ไม่เหลืออะไรดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยสน
เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าที่น้ำเกลียดเขานักหนา เป็นเพราะ......... พ่อ
......... เขาจึงคิดมาตลอดว่าจะทำให้คนที่เขารักหันมามองที่ตัวเขาจริงๆให้ได้!
...................... น้องน้ำคงไม่ชอบคนเลว.. ไม่ว่าใครก็คงไม่ชอบทั้งนั้น
เขา....... ไม่ได้อยากเป็นคนเลวสักหน่อย...
อยาก.............ให้คนที่เขารักเหลือเกินหันมามองเขาบ้าง ให้โอกาสเขาบ้าง....
อย่ามองเขาเหมือนที่ผ่านมาเลย...........ได้โปรด.....
พี่น้ำ...........อย่ามองผม....ฮึก....แบบนั้นเลย~ ฮึกฮะฮึก...อึก ...ผมขอโทษ...
กรยังสะอื้นเบาๆ...... เทพพิชัยได้แต่มองแล้วถอนใจ ดึงผ้าห่มมาคลุมให้
รักเขาแต่เขาไม่รักก็แบบนี้แหละ..... เขารู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน..
เอาเป็นว่ากูจะทำให้น้องน้ำมีความสุขแทนมึงเองไม่ต้องห่วงนะไอ้แห้ง..หึหึ
ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าน้องน้ำพร้อมจะติดต่อมาหาในเร็ววัน เขาพร้อมจะขอโทษ
และปรับความเข้าใจทุกอย่าง....... อยากให้น้องน้ำคุยกับเขาบ้าง...
เขายอมทุกอย่างขอแค่ ให้คนที่เขารักหายโกรธ.... แล้วหลังจากนั้น
เขาจะพิชิตใจของน้ำให้ได้!
เป็นแฟนกัน...........ฮือ~ ไม่
.บอกผม.สักคำ.......ฮึมมม...
หา!?...... ว่าไงนะ!!?
เสียงละเมอประโยคสุดท้ายของกรเล่นเอาคนได้ยินหุบยิ้มที่เพ้อฝัน
หันมาจับตัวคนพูดที่ดิ้นไปมาเขย่าแรงๆถามด้วยความตกใจ
เฮ้ย มะมะมึง พูดว่าไงนะไอ้เด็กเปรต!? ใครเป็นแฟนใครวะ!!?
เทพพิชัยใจหายวูบ เหงื่อแตกขึ้นมาทันที ไม่นะ ต้องไม่ใช่น้องน้ำของเขา!
แต่ที่เจ้าเด็กบ้ามันพูดจะหมายถึงใครไปได้กันล่ะ!!||||||||||||||||||||
เฮ้ย!ไอ้ห่าเทม! มึงจะทำอะไรน้องเขา! ไอ้ฉิบหาย|||||||||||*||
เรียวที่แวะมาดูอาการของกรก่อนเข้านอน รีบวิ่งมาผลักเทพพิชัยออกหูตาแหก
แม้แต่คนป่วยไม่มีทางสู้มันยังจะเอาเรื่องเขาอีก!
คนโดนผลักตกเตียงลงไปนั่งจับกบที่พื้นโวยวายใส่เพื่อนที่เข้ามาขวาง
ฮึ่ม! ไอ้เรียว! มึงทำบ้าอะไรวะ! กูกำลังถามความจริงมันอยู่!
ความจริงเชี่ยอะไรของมึง! มึงเล่นจับเขาแก้ผ้าขนาดนี้ กูไม่คิดเลยนะ
ว่ามึงจะหื่นกามได้แม้กระทั่งกับเด็กที่น่าสงสารอย่างนี้ สภาพอย่างนี้
มึงยังเอาลงอีกเรอะ!กูล่ะผิดหวังในตัวมึงจริงๆเลยไอ้เชี่ยเทม! 0*0
หมอเรียวโกรธมาก กระชากคอเสื้อเพื่อนเข้ามาตะคอกใส่หน้าอย่างโมโห
คนโดนโกรธหมดอาลัยตายอยาก ได้แต่หันหน้ามองออกไปทางอื่นแล้วถอนใจ
บ้าชะมัด! ..... ดันลืมล็อคห้องซะได้!|||||||||||*||
นี่ถ้าเขาไม่เปลี่ยนใจแล้วทำอะไรกรไปจริงๆมีหวัง โดนไอ้เรียวจับฉีดยาพิษตายแหงๆ
กูสาบาน! ไม่มีอะไรเล้ย! มึงประสาทแดกรึเปล่าไอ้หมาเอ๊ยไอ้หมอ!
สภาพอย่างนี้กูมีแต่จะอารมณ์เสียน่ะสิ! นี่มึงคิดว่ากูเชี่ยขนาดนั้นเลยเหรอ!?
............................เออ...อยู่กะมึงมาตั้งแต่จำความได้ กูว่ามึงเลวได้อีก
ไอ้เรียว! ไอ้เวร! ///////*// กูไม่ได้ทำอะไรมันเลย ไอ้ห่านี่!
เทมยืนยันนอนยัน ตะคอกใส่หน้าเรียวอย่างหนักแน่น ว่าเขาไม่ได้คิดจะทำอะไร
กรเลยจริ๊งๆ(ตอแหล)....... คุณหมอเรียวตรวจดูอาการกรแล้วถอนใจหันมาด่าเพื่อนที่
รับปากว่าจะคอยดูแลแต่ไม่ยอมทำอะไรอีกรอบ
มึงกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ไอ้เทม!? ไข้ขึ้นเลยเห็นมั้ย ปล่อยให้น้องเขานอนแก้ผ้า
ตากแอร์ได้ยังไง! แทนที่จะทุเลา ดูมึงทำซิ!
ก็!..... กู~~~ กูกำลังจะ.............. เช็ดตัวให้มันไง! เอ้อ! ใช่ เลยถอดผ้าไง
ไอ้ลูกครึ่งกล้ามโตกลัวเพื่อนจับได้ กรอกตาไปมาเห็นผ้าเช็ดตัวที่วางทิ้งไว้
ก็รีบแก้ต่างให้ตัวเองพ้นผิด เอ้า! แล้วมึงรออะไรอยู่เล่า! รีบเช็ดตัวให้น้องเขาซิ!
หมอเรียวส่ายหน้าถอนใจกับอาการสะดุ้งเงอะงะของเพื่อนอีกรอบ
..
ไม่อยากจะเชื่อเลย... ว่าเขาจะต้องมานั่งเช็ดตัวให้ไอ้กุ้งแห้งปากดีอย่างนี้
T T เทพพิชัยงึมงำบ่นเบาๆไม่ให้เพื่อนจับใจความได้ เมื่อถูกสั่งให้ทำตาม
เพื่อนรักเล่นยืนกอดอก คอยบงการสั่งให้เขาเช็ดตัวกรและทาคารามายให้
ไอ้คนทำก็ทำอย่างงกๆเงิ่นๆ เพราะไม่เคย ........... คนยืนสั่งยังอดแอบขำไม่ได้
เอ้า! เสร็จแล้วก็เอาไอ้นี่แปะหัวน้องเขาไว้ แล้วมึงก็ป้อนยาให้เขาด้วย
แล้วทุกสี่ชั่วโมงก็ป้อนยาให้เขาอีกเข้าใจมั้ย ..... เอ้อประคองหัวเขาดีๆหน่อยสิวะ!
เรียวยื่นเจลลดไข้ให้เพื่อน แล้วพูดเอ็ดที่เจ้าพยาบาลหนุ่มทำหน้ามุ่ย
จับหัวคนไข้ของเขาแรงๆ ก่อนดันและยกตัวให้ขึ้นมากินยา
ฮึ่มม! ทำไมมึงไม่ทำเองซะเลยวะ! สั่งๆๆ สั่งกูอยู่ได้! ใช้เป็นลูกเมียน้อยเลยนะมึง!
ไม่ได้หรอก! มึงต้องทำ แล้วก็ต้องเป็นคนคอยดูแลน้องเขาไปจนกว่าจะหายดีด้วย!
จะบ้าเรอะ!0*0 เรื่องอะไรวะ! กูไม่เอาด้วยหรอก!
ไม่ได้! มึงต้องเป็นคนทำ โทษฐานที่มึงคิดไม่ซื่อ!
เรียวอมยิ้มชูมือถือของเทพพิชัยที่มีรูปกรถูกแอบถ่ายไว้ เล่นเอาเจ้ากล้ามโตร้องเหวอ
เฮ้ย!นั่น! มือถือกูมึงเอาไปได้ไง! เอาของกูคืนมา!
อาศัยจังหวะตอนที่เจ้าของเครื่องไปเปลี่ยนน้ำเช็ดตัว แอบหยิบโทรศัพท์ที่ร่วงบนที่นอน
มากดตรวจดูคลิปและรูปภาพด้วยลางสังหรณ์ ล้วนๆ ไม่นึกว่าจะเจอเข้าจริงๆ...
เรียวรีบกดลบภาพกรทั้งหมด แล้วโยนโทรศัพท์คืนให้เทมผวารับไว้แทบไม่ทัน
ไอ้เชี่ยเรียววววว!|||||||||||||*|| มึงมาลบของกูทิ้งตามใจชอบได้ยังไงวะ!
กูจะบอกแม่ ว่ามึงเชี่ย! ตัดแม่งออกจากกองมรดกไปเลย เรียวชี้หน้าเจ้าเพื่อนรัก
ที่ร้องโวยเหมือนเด็กโดนขัดใจ อย่าบอกแม่มึงนะ! เออกูขอโทษๆๆก็ได้เชี่ยเอ้ย!
เจ้าหมอเถื่อนเอาแม่มันมาขู่ เขาก็หมดทางโต้แย้งน่ะสิ!|||||||||||||||
แม่ของเรียวรักเขามากถึงขนาดจะแบ่งมรดกให้เขาด้วย รักเขาเหมือนลูกแท้ๆอีกคน
ตัวเขาเองก็รักแม่นงค์มาก เหมือนแม่แท้ๆอีกคนเช่นกัน...
มึงเอาไปได้ไง........ไอ้เพื่อนบ้าแม่งไม่เข้าข้างกูเลยนะ.. เจ้าเทมบ่นอุบอิบ
เรียวถอนใจแล้วนั่งลงข้างๆ ทั้งสองหนุ่มเพื่อนรักคุยกันเบาๆข้างกรที่นอนหลับ
ในชุดนอนหลวมโพรกของเรียว มีคารามายทาตัวขาวโพลนและแปะเจลลดไข้
ไว้บนหน้าผาก...
มึงเห็นเขาเป็นแบบนี้แล้วไม่สงสารเขาบ้างรึไงไอ้เทม เลิกคิดแค้นซะทีน่า
.............เออ.. มันก็น่าสงสารอยู่หรอก.... แต่กูไม่ถูกกับมันนี่หว่า.. ตื่นมาเดี๋ยวมัน
ก็ด่ากูอีก อย่าให้มันรู้นะว่ากูเป็นคนคอยอยู่พยาบาลมันอย่างนี้.... ขนาดพ่อแม่กู
ยังไม่เคยทำให้ขนาดนี้เลย~||||||||||| (รู้สึกพ่ายแพ้แม่งยังไงไม่รู้)...
อ้าววว แล้วกัน! นี่มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ที่กูให้มึงดูแลเขา เพราะอยากให้เขารู้
พอเขาหายดี พวกมึงจะได้ดีกัน!
ไม่มีทางอ่ะ! กูไม่ดีด้วยหรอกกับไอ้แห้งเวรนี่อ่ะนะ!
ปัดโธ่! ทำไมมันดื้อจังวะ กล่อมเด็กให้ยอมฉีดยายังง่ายกว่ากล่อมมึงเลยเฮ้อ!
เพราะกูโตแล้ว! มึงอย่ามาบังคับกูซะให้ยาก ห้ามบอกมันเด็ดขาดว่ากู.....ดูแลมัน
แล้วถ้าเขาถามล่ะ...
ก็มึงหรือแม่นงค์ก็ได้!
ไม่ได้หรอกมึงอย่าลืมนะ! มึงต้องคอยดูแลน้องเขา... พรุ่งนี้เขาก็หายเมาแล้ว
แล้วมึงจะทำไง ยังไงเขาก็ต้องเห็นหน้ามึงอยู่ดี55 เรียวหัวเราะดูซิเพื่อนเขาจะทำไง
เทพพิชัยอึ้งไป........................... นั่นสิแล้วเขาจะทำยังไงดีล่ะ!?
ยังไงๆเขาก็ไม่ยอมให้ไอ้กรรู้เด็ดขาดว่าเป็นเขาเองที่คอยดูแล
เสียหน้าตาย! //////////*// จะแก้แค้นมันแท้ๆ!
แต่ดันต้องมาปรนนิบัติพัดวีให้มันอย่างนี้ |||||||||||||||............
หันไปมองหน้าหมอเรียวที่ยืนอมยิ้มแกล้งเขา พาให้ยังเคืองไม่หาย...........
ไอ้เรียว! ไอ้ตัวมาร!ไอ้ตัวยุ่ง! ว้ากกก!!! ไอ้เพื่อนไม่รักชั่วไม่เคยเข้าข้างกูเล้ย!-*-
เทพพิชัยเบนสายตาไปมองร่างกรที่หลับได้แล้วเพราะฤทธิ์ยา.......
หน้ากรดูตลกจนเขาอดหัวเราะไม่ได้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!//////// ไอ้เด็กนี่ฮาว่ะ!
ขอกูถ่ายรูปไว้หน่อยไม่ได้จริงอ่ะฮ่าฮ่าฮ่า!!! เรียวเห็นเพื่อนขำก็โล่งใจขึ้นมาได้
บอกขอตัวไปนอนบ้าง ให้เวลาคนก่อเรื่องคิดเอาเองว่าเอายังไง...
เจ้าเทมนั่งกอดอกบนเตียง อย่างใช้ความคิด.....จะว่าไปแล้ว... เขาก็มีเรื่อง
ที่ยังต้องถามเจ้าเด็กเปรตนี่ให้รู้แน่ชัดให้ได้ก่อน.... ที่ละเมอพูดนั่นมันหมายความ
ว่ายังไงกัน....... [เป็นแฟนกัน...........ฮือ~ ไม่
.บอกผม.สักคำ.......ฮึมมม]
น้องน้ำ....................... มีแฟนแล้วมันเลยอกหักอย่างงั้นเหรอ
ถ้าเป็นจริง เขาไม่มีวันยอมแน่!
..
......................................................................... เช้าวันต่อมา
หลังจากกรรู้สึกตัว เขาต้องมองไปรอบห้องอย่างตกใจ
ที่ไหนวะเนี่ย!?||||||||||||||||| เฮ้ย~~ เหวอ~~ ตัวเราไหงเป็นงี้!!!
เขาใส่ชุดนอนของใครไม่รู้ แถมตามเนื้อตัวยังมีแต่รอยเต็มไปหมด!
ที่สำคัญปวดหัวเป็นที่สุด~~~~~~~~~~~! มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนี่ |||||||||||||
เคร้ง!.. ซ่า~!!!...............
เอ๋.. เสียง...!? เด็กหนุ่มที่กำลังตื่นตระหนกรีบหันไปมองทางต้นเสียง
เห็นใครบางคนยืนจังก้า หลังทำกะละมังใส่น้ำใบเล็กร่วงหล่นจนพื้นเปียกเป็นวงกว้าง
ชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้า ทำให้กรต้องเบิกตาโพลงอย่างตกใจ
สะดุ้งเฮือกดึงผ้าห่มมากอด แล้วถอยร่นไปนั่งอยู่ปลายเตียงอย่างหวาดผวา
อ่ะ อะไอ้บ้านี่มัน!
tsktonight.TBC.
| Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 28 เมษายน 2556 19:48:26 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 3864 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: พี่นิดจร้า:) IP: 58.9.235.128 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:15:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
โธ่เอ๊ย!!!!นายเกย์ล่ำนายมองน้องกรของช๊านนนน
เป็นไอ้กุ้งแห้งตัวแดงๆเยินๆได้ไง????
เนี่ย!!!อนาคตซุป'ตาร์นะยะ:(
มีแอบถ่ายรูปไว้แบล็คเมล์แต่โดนรู้ทันและจับได้
โดยหมอเรียวสุดหล่อ...เป็นอันว่าแผนการอันชั่วร้าย
ก็พับไป55555
เหตุการณ์อันน่าอึดอัดที่โดนนายแพทย์หนุ่มบังคับ
ให้ดูแลป้อนข้าวป้อนยาน้องกรจะทำให้นายเทพ'
ใจอ่อนรึเปล่า?????ตามไปอ่านตอนสองอย่างว่อง
ฟิ๊ววววววว!!!