โผเข้ากอดคนตรงหน้ามากกว่า.... รัก.........รักผู้ชายคนนี้จริงๆ...

รอให้กลับบ้านก่อนเถอะ..////// เขาจะบอกว่ารักให้ดังๆเลย


แต่ดูเหมือนเรื่องยังไม่จบแค่นี้ เพราะสาวหน้าสวยที่ตีหน้ายักษ์ยืนจังก้าขวางหน้าพวกเขา

ไม่ยอมให้เรื่องผ่านเลยไปง่ายๆ “คนที่บ้าน่ะนิกมากกว่า! นิกเห็นมันดีกว่าบุ๋มเหรอ!!-*-”

“ก็เขาดีกว่าบุ๋ม!”

“กรี๊ด!!!||||||||||*|| ทำไมเดี๋ยวนี้นิกเป็นแบบนี้!! ไอ้แบงค์มันดีกว่าบุ๋มตรงไหน!!”

“ทุกตรง!”

“กรี๊ด!!! กรี๊ดดดดด~ด!!!|||||||||||||*||”

“โธ่เว้ยบุ๋ม! เกรงใจคนอื่นเขาบ้างเป็นมั้ย ได้ยินไปถึงข้างนอกแล้วมั้ง!

ที่นี่ไม่ใช่บ้านบุ๋มนะ! เลิกกรี๊ดๆเป็นนางร้ายสมัยโบราณซะทีเถอะ บ่องตง! หนวกหู!”

นิกกี้ต่อว่าแก้มบุ๋มให้ยืนเอ๋อหน้าเหวอเสร็จก็ส่ายหน้าถอนใจ พาแบงค์เดินชนไหล่

หนีออกไปจากตรงนั้น

หญิงสาวที่ใจรุ่มร้อน ตั้งสติได้ก็รีบผวาไล่ตามติด เธอไม่มีทางยอมปล่อยชายหนุ่มที่ทำให้เธอ

โกรธเคืองไปง่ายๆ ปรี่เข้าไปกระชากแขนแบงค์จากมือนิกกี้ถึงกลางร้าน

นาทีนั้นทั้งร้านรุมจ้องมาที่ทั้งสามเป็นตาเดียว..

พี่แอนเจ้าของร้านตกใจตั้งแต่ได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบเดินมาหา พอเห็นท่าหนุ่มสาวจะมีเรื่องกัน

เธอจึงเข้ามาห้าม แต่เวลานี้แก้มบุ๋มไม่ฟังใครทั้งนั้น


“ปล่อยแบงค์นะแก้มบุ๋ม!!!” หนุ่มหน้าตี๋ตะคอกกร้าวอย่างสุดทน เขาถลึงตาเรียวรีขึ้น

จ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างโมโหพร้อมกับรีบยืนมือไปยื้อแย่งดึงตัวคนรักคืนมา

กอดไหล่เล็กนั้นไว้ให้ยืนข้างเขาไม่ห่าง

“เออดี! ปกป้องมันเข้าไป!!!” นิกกี้ที่เอาแต่ปกป้องเพื่อนรุ่นน้องราวกับไข่ในหิน

สร้างความขุ่นเคืองและแค้นใจให้กับแก้มบุ๋มจนสุดทนเช่นกัน

“หมั่นไส้จริงๆ!!! ไอ้แบงค์มันวิเศษวิโสมาจากไหนคะ! บุ๋มถึงแตะมันไม่ได้!

จะอะไรนักหนา! กะอีแค่รุ่นน้องผู้ชายคนนึง! มันทำให้เราต้องทะเลาะกันกี่ครั้งแล้วนิก!

บุ๋มรู้นะ!.....นิกก็ทำเป็นโกรธ เพราะอยากหาเรื่องเลี่ยงบุ๋มใช่มั้ยคะ! จะอยู่กับบุ๋ม

สักวินาทีนึงไม่ได้เลยรึไง!.... รึถือว่ามีคนใหม่แล้ว!! นิกถึงทำอะไรไม่แคร์

ความรู้สึกของบุ๋มเลยอย่างนี้!! ... แล้วไหนคะ! อยู่ที่ไหนกันคนที่เคยบอก

ว่าจะรักบุ๋มคนเดียวไม่มีวันเปลี่ยนไป!.. เขาไปอยู่ที่ไหนแล้ว!!! ตอบมาสิ!!

.....มันเป็นใคร! มันเป็นใครคะ!!? ใคร! คนที่ทำให้นิกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้!!!”

สาวสวยกระแทกเสียงถามน้ำตาเอ่อ... เมื่อผู้ชายคนที่เคยบอกว่ารักเธอสุดหัวใจ

ตอนนี้กำลังมองเธอด้วยแววตาแสนสมเพช....


.... น้องแบงค์จับเสื้อตรงช่วงเอวด้านหลังของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ไว้.. เขากำมือแน่นจนเกร็ง...

คอยมองหน้าคนข้างกายไว้เหมือนไม่อยากกระพริบตา....คนที่เขารักจะตอบว่าอย่างไร


“นั่นสิ......... ถ้าจะถามว่าใครที่ทำให้เราเปลี่ยนไป... ก็คงตอบได้ว่า..

เป็นคนเดียวกับที่ทิ้งเราไปนานแล้วนั่นแหละ!”

“อึก!!!|||||||..........นิก......||||||||||||||||”

คำตอบที่เด็ดเดี่ยวของนิกกี้ ทำเอาแก้มบุ๋มสะอึกจนพูดอะไรต่อไม่ออก

“บุ๋มพยายามจะทำอะไร!? สำหรับเราตอนนี้ทุกอย่างที่บุ๋มทำมันน่าโมโหมาก!!!

รู้อยู่แก่ใจอย่าแกล้งโง่ หลอกตัวเองให้ทรมานอย่างนี้เลย!! เรื่องของเรามันจบ!

จบไปตั้งนานแล้ว!! และไม่มีวันเหมือนเดิม!!!”

“แต่!..แต่นิก!!!||||||||||||||||”

“ช่วยเลิกยุ่งกับเรา! ขอร้อง! แล้วก็ช่วยเลิกทำร้ายแฟนเราซะที!”

“ห๊ะ!!?......แฟน!?|||||||||||||”

“ใช่! แฟนเรา!!!” หนุ่มตี๋ชี้นิ้วโป้งไปที่หนุ่มน้อยข้างๆ เล่นเอาคนโดนชี้ตัวสะดุ้งตกใจ

“พะพี่นิก!!!||||||||” แบงค์ไม่คิดว่าในที่สุดนิกกี้จะเล่นพูดออกมาโต้งๆอย่างนี้ เขาเหวอ

จนอ้าปากหวอ พอๆกับแก้มบุ๋มที่อ้าปากค้าง มองหน้าสองหนุ่มสลับกันไปมา

แล้วหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆ เธออยากจะเป็นลมและไม่อยากเข้าใจคำที่เพิ่งได้ยินชัดหูเมื่อครู่

นั้นเลย... “อ่ะ! อะอะไอ้แบงค์!!!||||||||||||||” ค้างไปนาน ที่สุดแก้มบุ๋มก็ชี้หน้าแบงค์

แล้วทำในสิ่งที่เธอถนัด “กรี๊ดดดดดด~~~ด!!! ไม่จริ๊งงงงงง!!!||||||||||*|| ไม่เชื่อ!

นิกอย่ามาล้อเล่นกับบุ๋มอย่างนี้นะ!!!” สาวสวยยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง

มึนงงกับความจริงอันร้ายกาจที่เธอเกินจะรับได้! ไม่จริงหรอก เธอไม่มีวันเชื่อ!!!


“จริง! ไม่ได้ล้อเล่น! ตั้งแต่เลิกกับบุ๋ม เราก็คบกับแบงค์มาตลอด! แบงค์เป็นแฟนเรา!”


“กรี๊ดดดดดด~~~~~ดดดด!!!!!!! บุ๋มไม่เชื่อ!!! บุ๋มไม่เชื่อ!!!! นิกโกหก!!!”


“ใจเย็นๆ!!||||||||||||| อ่ะเอ่อทุกคนใจเย็นๆกันนะคะ!!!” พี่แอนยกมือห้ามหน้าเสีย

ไม่อยากเชื่อเช่นกันว่านิกกี้จะเป็นเกย์ ลูกค้าบางคนที่นั่งดูอยู่โต๊ะไกลๆอยากรู้เรื่องก็ถึงกับ

ลุกมายืนมุงดูกันใกล้ๆ เสียงเซ็งแซ่แต่แก้มบุ๋มก็ยังกรี๊ดเสียงดังลั่นร้าน

บอกให้คนอื่นใจเย็นแต่ก็ไม่เป็นผล แอนจึงได้แต่บอกตัวเองแทน สาวใหญ่หันไปหานิกกี้

แล้วบอกให้หนุ่มหน้าตี๋ช่วยจัดการอะไรสักอย่างทีเถอะ


นิกกี้ถอนใจในเมื่อแก้มบุ๋มไม่เชื่อ.. เขาก็จำเป็นต้องแสดงให้ดู เขาจับหน้าแบงค์ให้เงยขึ้น

แล้วก้มหน้าลง ประทับจูบที่ปากอิ่มนั้นเบาๆ “พี่นิ๊ก!!////อุ๊บ!” เล่นเอาแบงค์ตกใจตาโต

ต่อหน้าต่อตาหญิงสาวที่ร้องกรี๊ดๆ เป็นต้องร้องเร่ากรี๊ดเสียงดังยิ่งกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า...


“กรี๊ดดดดด!!!!! ไม่!จริ๊งงง!!!||||||||*|| ฮืออ!!!! แก! พวกแกทำกับชั้นอย่างนี้ได้ยังไง!!

ไอ้บ้า! โฮ!!! ~ หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้!!!”

แก้มบุ๋มโกรธจัดพุ่งเข้าไปผลักนิกกี้และแบงค์ให้แยกออกจากกัน สั่งให้พวกเขาหยุดสร้าง

ภาพบาดตาบาดใจต่อหน้าเธอ “ไอ้พวกผู้ชายเฮงซวย!||| |||||*|| อุบาว์ทที่สุด!

ชั้นเกลียดพวกแก!! ไปลงนรกซะ!! อี๋~~~~อีตุ๊ด!!! ฮึก! โฮ~!!!!|||||||||*||”

สาวหน้าสวยได้แต่ฟูมฟายโวยวายลั่นร้าน เหมือนคนสติแตก คิดจะคว้าของประดับร้าน

ใกล้มือมาขว้างปา ดีที่พี่แอนเข้าจับแล้วเรียกพนักงานในร้านมาช่วยกันห้ามไว้


สถานการณ์อย่างนี้ เจ้าของร้านเลือกไม่ถูกว่าเธอควรจะโทรเรียกตำรวจ รถพยาบาล

หรือเอารถดับเพลิงมาช่วยหนุ่มตี๋ดี..||||||||||||| “ พี่บอกให้ช่วยทำอะไรสักอย่าง

แต่ไม่ได้หมายความว่าช่วยทำให้เขายิ่งคลั่งอย่างนี้นะนิกกี้!|||||||||”

“ผมขอโทษครับพี่แอน...” นิกกี้ถอนใจ…แต่เขาไม่เสียใจสักนิดที่ทำลงไป

แก้มบุ๋มควรได้รู้ว่าต่อให้พยายามเท่าไหร่ มันก็ไม่มีความหมายกับเขาอีกแล้ว..


“เฮ้ย!555ผู้ชายแม่งเป็นเกย์ว่ะ!”

“ก๊าก55!!! สงสัยน้องไม่เด็ดพอมั้งน้อง!555”

“สวยอย่างเดียวนิสัยไม่ดี เนี่ย! พี่ชอบ!5555 ”

“ต๊ายตายเธอดูสิ! เขาได้ผัวเป็นตุ๊ดล่ะเธอ คิกคิกคิก!!!”

แล้วเสียงคนทั้งร้านอาหารที่พากันซุบซิบนินทา โห่แซวเห็นเป็นเรื่องตลก

ก็ลอยมาเข้าหูแก้มบุ๋มให้สติแตกยิ่งขึ้นไปอีก

“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!-*- หุบปากนะไอ้พวกบ้า!!!!” หันไปตะคอกด่าคนมุง

จนกระเจิง ก่อนจะหันมาพูดอย่างโกรธเกรี้ยวใส่ผู้ชายที่ทำให้เธอต้องเอาหน้า

แทรกแผ่นดินหนีทั้งสองคน “ทำกับบุ๋มอย่างนี้ใช่มั้ย!!! รักมันมากนักใช่มั้ย!กรี๊ด!

คอยดู!คอยดูเถอะนิก! บุ๋มไม่ยอมให้มันจบแบบนี้แน่! แล้วนิกจะต้องเสียใจ!!!”


ถึงจะโดนสาวคนรักเก่าอาฆาตชี้หน้าขู่ไว้อย่างเอาเรื่อง แต่นิกกี้ก็ยังนิ่ง…

เขายืนโอบไหล่แบงค์ไว้ไม่ปล่อยต่อหน้าทุกคน ท่ามกลางความอึมครึม ที่คนมุงดู

ยังรู้สึกใจคอไม่ดีแทน หนุ่มตี๋กลับพูดโต้คืนด้วยน้ำเสียงเย็นชาให้คนที่ขู่เขาได้ยินแล้ว

ต้องเสียใจเอง “เชิญ.. จะทำอะไรก็ตามใจบุ๋มเถอะ... เรารักแบงค์ยังไงก็ไม่มีวันเสียใจ..”


“กรี๊ดดด!!!บ้า! บ้าที่สุด!!! ไอ้พวกวิปริต!ชั้นเกลียดแก! เกลียดพวกแกที่สุด

แกหลอกชั้น!!!|||||||||*|| ” แก้มบุ๋มทิ้งท้ายกรี๊ดแตกด้วยพลังเสียงเหลือร้ายอีกรอบ

เล่นเอาหลายคนสะดุ้งต้องยกมืออุดหู บ้างก็หลับตาปี๋..

ก่อนจะผลักพนักงานสองสามคนที่ล้อมรอบตัวพยายามจะพาเธอออกไปจากร้าน

แล้วเดินดุ่มๆ ชนไหล่ใครต่อใครไปหยิบกระเป๋าถือที่โต๊ะอาหาร ตะคอกบอกทุกคน

ว่าเธอกลับเองได้


น้องแบงค์หนักใจ ชะเง้อคอมองตามหลังสาวคนรักเก่าของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่กึงเดินกึ่งวิ่ง

รีบร้อนทุลักทุเล แหวกไทยมุงบางส่วน เอากระเป๋าบังใบหน้าที่อยากจะร้องไห้ของตัวเอง

หนีอายออกจากร้านไปอย่างโมโห

“เป็นเรื่องแล้วไงครับพี่นิก!|||||||||| โธ่.....” แม้แก้มบุ๋มจะไปแล้ว แต่ยังทิ้งเรื่องคำขู่

ให้เขาวิตกกังวลไม่หาย ไหนจะเรื่องน่าอายที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้อีก..

หนุ่มน้อยรู้สึกอาย ได้แต่ก้มหน้าซุกอกกว้างของคนที่เขารักไม่กล้ามองหน้าใคร

ที่ต้องมาจูบปากกับคนรักให้คนอื่นดูกลางร้านอาหารแบบนี้ ปกติมีใครเขาทำกัน

เล่นเอาตอนนี้ใครๆต่างก็มองมาที่พวกเขา


“ขอโทษนะครับพี่แอน... ทำให้วุ่นวายในร้านพี่แบบนี้”

นิกกี้ยกมือไหว้ หันมาพูดกับแอน แต่น้องแบงค์ก็รีบออกรับแทน

“ผมขอโทษจริงๆครับ พี่แอนอย่าโกรธพี่นิกเลยนะครับ! ผมผิดเอง!!”

นิกกี้ได้ยินก็รีบสวนกลับ “แบงค์! แบงค์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ ! พี่เป็นคนทำให้

แก้มบุ๋มเขาอาละวาดเอง ...แต่มันก็เป็นความจริงที่เขาต้องยอมรับไม่ใช่เหรอ”


“ตกลงว่า พวกเธอสองคน....คบกันจริงๆใช่มั้ย...ไม่ได้แกล้งทำ...เอ่อ..เพื่อให้

แก้มบุ๋มเขาเข้าใจผิด.... คือขอโทษนะนิกกี้ จากที่ฟังๆ พี่ก็พอจะรู้แล้วล่ะ

แก้มบุ๋มเขาอยากขอคืนดี แต่นิกไม่ใช่..ใช่มั้ย....” แอนขยับแว่น ถอนใจ.. เธอระวังคำพูด

เพราะนี่มันไม่ใช่เรื่องของเธอ... แต่อย่างน้อยก็เป็นเรื่องของคนที่เธอรู้จัก และเรื่องมัน

ดันมาเกิดในร้านของเธอ..

นิกกี้พยักหน้าตอบ.. “ครับ...เข้าใจอย่างนั้นถูกแล้วครับพี่..พวกผมรักกันจริงๆ

ขอโทษพี่แอนนะครับ ที่ตอนแรกไม่กล้าบอก กลัวพี่จะตกใจ”

“ตกใจสินิกกี้! เมื่อก่อนก็เห็นเราชอบผู้หญิงอยู่ดีๆ มันเปลี่ยนกันได้ด้วยเหรอเนี่ย!?”

“เอ่อ..........คือ.... วันนี้ไม่คิดว่าจะมาเจอบุ๋มเขาที่นี่เลย ไม่งั้นผมคงไม่มา..

คิดถึงนะครับพี่..ถ้าไงพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ หวัดดีครับพี่แอน”

นิกกี้ตัดบท เห็นแบงค์ก้มหน้าลำบากใจ เขาจึงรีบจะพากลับเดี๋ยวนั้น

แต่ทั้งคู่ก็ถูกรั้งไว้ “เดี๋ยว!” แอนรุดตามเรียกให้ชายหนุ่มทั้งสองต้องหันกลับมา


“ไปรอข้างในก่อนเถอะ... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว พี่อุตส่าห์สั่งกับข้าวให้เต็มโต๊ะ

เสียดายนะนิก.... นิกกับเพื่อน เอ๊ย!...เอ่อ..แฟน... ก็ยังไม่ได้กินสักคำเลย

พี่จะให้เด็กห่อใส่ถุงเอาไปกินกันที่บ้านนะ... กินตรงนี้คงไม่เหมาะแล้วล่ะ

ลูกค้าพี่เอาแต่มองพวกเธอ ไม่เป็นอันกินข้าวกันแล้ว.. มานี่เถอะน้องแบงค์จ๊ะ

พี่มีตู้ยาอยู่ ไปล้างแผลไป ใส่เบตาดีนก็คงใช้ได้” แอนกอดอกพูดเสร็จก็ขยับแว่นเล็กน้อย

เดินนำแล้วหันกลับมาพยักหน้าให้สองหนุ่มที่ยืนจับมือกัน..

“มาถอะๆไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นกัน เอ้ามาเร็วตามพี่มา!”

นิกกี้กับแบงค์มองหน้ากันเหมือนตัดสินใจ ..ก่อนจะเดินตามพี่แอนไป

............................

..............

..... ในห้องที่กั้นเป็นห้องพักส่วนตัวเล็กๆของเจ้าของร้าน

น้องแบงค์นั่งที่โซฟา เงยหน้าเอียงคอให้พี่แอนช่วยใส่ยาให้ โดยมีนิกกี้นั่งมองอยู่ข้างๆ


“ขอบคุณครับ พี่แอน...เอ่อ....พี่แอนไม่...” นิกกี้อดพูดขึ้นมาไม่ได้

หนุ่มตี๋ดูแอนทำแผลให้คนรักของเขา ก็นึกขอบคุณ แต่ก็ยังแปลกใจที่พี่สาวใจดีคนนี้

ไม่คิดจะไล่คนที่ก่อเรื่องวุ่นวายน่าขายหน้าในร้านของเธอไป

“หึ..ไม่จ้ะ ไม่โกรธ แล้วพี่ก็ไม่ได้รังเกียจอย่าคิดมาก แค่แปลกใจเท่านั้น

นิกจะรักจะชอบใครก็เป็นเรื่องส่วนตัวของนิก พี่รู้..ว่านิกเป็นเด็กรักดี..”

รอยยิ้มของพี่สาวที่เขาเคารพ ทำให้หนุ่มหน้าตี๋รู้สึกโล่ง และดีใจอย่างบอกไม่ถูก

“ขอบคุณมากครับพี่แอน////!”

“ไม่เป็นไรน่านิกกี้! 55พี่สิต้องขอโทษจริงๆ พี่ไม่รู้มาก่อน...แล้วก็ไม่เคยคิดเลยนะ

ว่าแก้มบุ๋มเขาจะร้ายได้ขนาดนั้นน่ะ ..แหะโทษทีนะ ..อื้ม! เอาล่ะเสร็จแล้วจ้ะแบงค์”


น้องแบงค์คลำที่คอตัวเอง ใส่ยาปิดแผลเรียบร้อย แผลไม่ลึกมาก เจ็บแค่นี้เดี๋ยวก็หาย

แต่ความประทับใจที่มีต่อพี่แอนเขาจะไม่ลืมเลย “///ขอบคุณมากครับ พี่แอนขอบคุณครับ”

หนุ่มน้อยดีใจที่ไม่ได้เป็นสาเหตุให้คนรักต้องเสียความสัมพันธ์ดีๆกับแอนไป

“ว่างๆก็แวะมาเที่ยวเล่นหาพี่ที่ร้านอีกนะ รับรองคราวหน้า

จะจัดให้กินกันสองคนพอ!555”

“เป็นอย่างนั้นได้จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับพี่! ขอบคุณคร้าบบ!!555”

นิกกี้ยกมือไหว้ ทำท่าสาธุท่วมหัว แกล้งขมุบขมิบปากทำเป็นท่องคาถา

แอนกับแบงค์พากันหัวเราะใหญ่




*****************************************

........

...............


............. หลังจากเดินเที่ยวตลาดกันจนเหนื่อย ชัยก็พาน้ำและเพื่อนๆไปกินก๋วยเตี๋ยวจ้าวอร่อย

ตัวร้านเป็นตึกไม้เก่า แต่ยังดูแข็งแรงดี คุณแม่ค้าขอถ่ายรูปร่วมกับเหล่าดาราดังเอาไว้ติด

ฝาผนังร้าน อวดลูกค้าทั้งขาจร ขาประจำที่แน่นร้านทุกวันตามระเบียบ ...


“น้ำชอบกินก๋วยเตี๋ยวมั้ย ที่นี่อร่อยเรารับรอง เพราะมากินบ่อยมาก555”

ชัยนั่งลงเก้าอี้ตัวข้างๆน้ำ หลังส่งแก้วน้ำแข็งเปล่าให้ทุกคนรินน้ำบริการตัวเอง

“อื้ม ก็ชอบนะ ขอบใจนะชัย วันหยุดนายังอุตส่าห์พาเรามาเที่ยวอีก”

น้ำเอ่ยอย่างเกรงใจเพื่อน แต่เขาก็ดีใจมาก

“เฮ้ยไม่เป็นไรเราเต็มใจ55////” ชัยหัวเราะ เกาหัวตัวเองเขินที่ทุกคนยิ้มให้