ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่15 แผนของเอส...(yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)




ที่มหาวิทยาลัย นิกกี้นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนสองสามคนที่โต๊ะม้าหินอ่อน

เพื่อนๆต่างสังเกตได้ว่าตัวฮาของกลุ่มอย่างไอ้หน้าตี๋วันนี้มันดูเงียบขรึมผิดปกติ

แถมยังชอบทำท่าเหมือนมองหาใครซักคนท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา...


“เฮ้ยเชี่ยนิก มึงเป็นไรวะสัด? เมื่อวานแดกยีราฟ รึกะเหรี่ยงใส่ห่วงคอมา

ถึงมานั่งทำคอยืดคอยาวแถวนี้อยู่ได้ มึงมองหาใครวะ มีกะใจจะคุยกับพวกกู

บ้างมั้ยครับ” บาสทำหน้ากวนๆพูดประชดเพื่อนในขณะที่อีกสองคน

คือวีและอาท พากันหัวเราะรับเออออห่อหมกตาม นิกกี้รู้สึกตัวว่าเขาเอาแต่คอย

ชะเง้อคอมองหาแบงค์..... ก็เผื่อว่าจะมา... ทั้งที่รู้ดีว่าคงไม่มา... แต่ก็ยังแอบหวัง

หนุ่มตี๋รีบมามหาลัยแต่เช้า เพื่อดักรอเจอแต่ก็ได้รับคำตอบจากเพื่อนๆของรุ่นน้อง

ว่าวันนี้แบงค์ไม่ได้มาเรียน... คาดว่าน่าจะหลบหน้าเขามากกว่า เพราะโทรไปก็

ไม่ยอมรับสาย... เฮ้อ... นิกกี้ถอนใจวางแก้วน้ำที่ถือไว้แต่ไม่ได้ดื่มสักอึก

เพราะมัวแต่เหม่อมองใจลอยลงบนโต๊ะ ก่อนไล่มองหน้าเพื่อนที่เหมือนมี

เครื่องหมายคำถาม ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นรุมจ้องเขากันใหญ่


“เปล่า.......กูก็ไม่มีไร... ก็มองไปเรื่อย ก็ฟังอยู่...พวกมึงคุยถึงไหนล่ะ..”

หนุ่มหน้าตี๋ตอบเสียงเนิบนาบแฝงความรำคาญอย่างเลี่ยงไม่ได้


“ถุย!สัดกูว่าแล้ว ไอ้เชี่ยนี่เขาก็ไม่ได้ฟังหรอก แม่งนั่งทำตาแคบไปวันๆ”

บาสพูดพลางหยิบถุงขนมมาแกะห่อแล้ววางแบไว้บนโต๊ะให้คนอื่น

รุมหยิบกินด้วย เพื่อนๆเริ่มสาธยายใหม่ให้นิกกี้ฟังอีกรอบ พวกเขากำลัง

เมาท์เรื่องแฟนเก่าของหนุ่มตี๋นั่นแหละ


“แม่งเลิกกันโคตรเร็ว มึงว่าไงไอ้นิก แอ๊ะๆ รึมึงรอเสียบอยู่วะ” อาทเอาขนม

มาจ่อชี้ที่หน้านิกกี้ทำยิ้มล้อเลียน แต่หนุ่มตี๋กลับปัดมือไม้เพื่อนออกทำเหมือน

รำคาญแมลงวันไล่ตอม ขณะที่รำคาญอาทเสียงวีก็ตอบขึ้นมาให้แทน


“โอ๊ยไอ้นิกมันจะไปเสียบของเก่าทำไม๊..หึหึ กูรู้นะมึง(ทำตาเจ้าเล่ห์หันไปหานิกกี้)

ที่มึงเลิกคลั่งยัยบุ๋มได้ เพราะมึงมีใหม่แล้วช่ายยป่ะ”

หนุ่มหน้าตี๋เม้มปากหลบสายตาจับผิดของเพื่อนๆ หยิบน้ำขึ้นมาดื่มไม่ยอมตอบ

อะไร ยิ่งทำให้เพื่อนโห่แซวกันใหญ่เรื่องที่เขาแอบมีแฟนใหม่แล้วปิดเอาไว้


“อะไรของพวกมึงกันเล่า กู.... ไม่มีใครทั้งนั้น... ตอนนี้...” นิกกี้หน้าสลดลง

ก็จริงนะ... ตอนนี้ไม่มีแล้ว...


“.......ไหงทำหน้าแห้วแดกอีกแระ กูล่ะเซ็งกะมึงจริ๊ง ก็หมู่นี้มึงเอาแต่ไปไหน

มาไหนแต่กับไอ้แบงค์น้องรหัสมึงคนเดียวเลย จะเทคแม่งไรมากมายนักวะ

ช้าเป็นเต่าคลานอยู่อย่างเนี๊ยะ ปีไหนมึงถึงจะได้ควงแฟนใหม่ไปเย้ยหน้าให้

อีแก้มบุ๋มมันดู!” บาสยังคงไม่ชอบแฟนเก่าของเพื่อนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

เรื่องที่นิกกี้ถูกสวมเขาให้นับครั้งไม่ถ้วน ทำให้ไม่มีเพื่อนคนไหนชอบแฟนเก่า

เขาสักคน มีแต่ยุให้หาเอาใหม่แต่เขาก็ไม่ยอมตัดใจ....จนมีแบงค์...เขารักแบงค์

และมั่นใจว่ารักจริงๆ...รักมากกว่าครั้งไหนๆที่เคยรักมา.... และยังไม่รู้ว่าเขา

จะรักใครได้มากไปกว่านี้อีกไหม..... แต่ตอนนี้... วินาทีนี้....เขารักแบงค์ที่สุด


“เฮ้ยไอ้สัดนิก! มึงฟังพวกกูอยู่รึเปล่าครับ!”

เพื่อนๆพร้อมใจกันเรียกแล้วช่วยกันเบิดกะโหลกเจ้าหนุ่มตี๋ที่เอาแต่นั่งเหม่อลอย

จิตตกคล้ายคนเมายาเสียจนหัวทิ่มหัวตำ เพื่อเรียกสติ


“อะเออๆๆ!!เจ็บนะเว้ยแม่งซาดิสต์กันรึไงตบหัวกูอยู่ได้ กูก็ฟังอยู่ กูไม่กิน!”

............... ทั้งบาส วี และอาท ต่างมองหน้ากันไปมาก่อนจะหลุดหัวเราะก๊ากที่

เจ้านิกกี้พูดไม่รู้เรื่องเลย “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่ามึงจะแดกเชี่ยไร พวกกูยังไม่ได้พูดถึงเรื่อง

กินซักแอะ เฮ้ยสติอ่ะสติ” อาทหัวเราะตบแก้มนิกกี้ซ้ายขวาสลับไปสลับมาเบาๆ

เล่น แล้วอยู่ๆข้างกายหนุ่มตี๋ก็มีสาวร่างเล็กหย่อนก้นลงนั่งเบียดเขาจนเกือบตกเก้าอี้

หนูแนนทอดถอนใจให้ชายหนุ่มทั้งสี่ต่างหันมาสนใจคนอาการหนักอีกคน...


ทั้งที่วันนี้เธอแต่งหน้าบางๆทำผมเป็นลอนมาเสียจนดูน่ารักกว่าปกติแต่กลับนั่ง

ตาลอยออกไปไกล แล้วจู่ๆก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนขัดใจอะไรสักอย่างขึ้นมา

ทำให้เพื่อนๆงงกับอาการนี้กันใหญ่ว่ามันเป็นอะไรของมัน ทั้งที่เมื่อเช้ายังยิ้มร่า

บ้างหัวเราะคนเดียวบ้างอย่างกับผีเข้าอยู่เลย


“มึงเป็นไรมาอีกหนูแนน ขี้ไม่ออก?” วีถามชะโงกมาส่องดูหน้าหนูแนนใกล้ๆ


“เฮ้อ~มันเลวร้ายยิ่งกว่าขี้ไม่ออกอีก อีวี... พี่ทินของกูเขาไปไกลแล้ว....”

หญิงสาวท้าวคางตอบนัยน์ตาเหม่อลอย อาทขมวดคิ้วสงสัยเอื้อมมือไปหยิบขนม

ใส่เข้าปากตัวเคี้ยวตุ้ยๆพลางพูด “ ตายเหรอ?”


“ไอ้เปรต! พ่อมึงสิตาย!” แล้วหนูแนนก็จับถุงขนมที่ยังไม่ได้แกะห่อยัดใส่ปาก

ไอ้เพื่อนปากดีที่หัวเราะกว้างจนหน้าหงาย คนอื่นก็พากันหัวเราะไปด้วย


“ฮือ~ กูอุตส่าห์ไปดัดผมมาใหม่ ว่าจะชวนพี่ทินของกูไปดินเนอร์เย็นนี้

แต่พี่แกดันรับงานไปต่างจังหวัดซะได้ เห็นว่ากองละครที่ทำอยู่ใกล้จบแล้ว

เหลืออีกไม่กี่ตอน เขาก็พักถ่ายกันตั้งหลายวัน พี่ทินเลยรับงานนอกได้..”


“แล้วพี่ทินของมึงไปทำอะไรที่ต่างจังหวัดวะ” บาสท้าวคางฟังพลางหยิบ

แก้วน้ำของนิกกี้ขึ้นมาดื่มเสียเอง หนุ่มหน้าตี๋มองตาม...”ของกู..” แล้วแย่ง

คืนมา หนูแนนมองเพื่อนหน้าตี๋อย่างหมั่นไส้


“เห็นว่าไปเป็นผู้ช่วยผู้กำกับงานถ่ายโฆษณาที่เชียงใหม่ ว่าแต่มึงไอ้นิก

แม่งรู้แล้วไม่เคยบอกเพื่อนหน้าตาดีๆอย่างกูเลยสักครั้งนะ ปล่อยให้กู

ทำสวยเก้อ!” หนูแนนเอานิ้วจิ้มหัวนิกกี้ที่นั่งข้างๆจนชายหนุ่มต้องหันมา

ทำหน้างงใส่ “อะไรของมึง?”


“ก็มึงสนิทกับทั้งพี่ทินของกู แล้วก็พี่เอสของกูด้วย พี่เอสเค้าเป็นพรีเซนเตอร์

ให้นี่ย่ะ ชั้นคอยบอกให้หล่อนมารายงานความคืบหน้าของขวัญใจชั้น

ทำไมมึงไม่ทำตามห๊า!”


“..........พี่เอส....ไปต่างจังหวัดเหรอ...”


“อ้าวววว....ไม่รู้หรอกเหรอ เห็นพี่ทินว่ามีค้างด้วยนะ โฆษณาตัวนี้ลงทุน

น่าดู จ้างทั้งก๊อปของกู กรของกู พี่เอสสุดที่เลิฟของกู มาเป็นพรีเซนเตอร์

โหคนของกูงี้เรียงหน้ากันมาเลย....พี่ทินของกูก็ต้องไปค้างที่เชียงใหม่

กะเค้าด้วย เลยไปกินข้าวด้วยกันไม่ได้เลยอ่า...เสียด๊ายเสียดายยย”


สาวเพื่อนซี้พูดเจื้อยแจ้วเสียงใสแต่ทำสายตาละห้อยราวกับ กำลังส่ง

ความคิดถึงไปหาคนพิเศษของเธอ อาทแทรกขึ้นมาว่า “ตกลงมึงเหมา

หมดว่างั้น แล้วเขามารู้เรื่องกะมึงด้วยรึเปล่าว่าเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่

อีนังผู้หญิงหลายใจนั้งเพ้อเจ้อไปวันๆ...” คนอื่นได้ฟังก็พากันหัวเราะ

หนูแนนจึงยิ้มรับแล้วไล่ตบหัวอาท


ส่วนเจ้าหนุ่มตี๋ได้ฟังเพื่อนสาวเสียงแจ๋นสาธยายให้ฟังก็เพิ่งรู้....

นี่พี่เอสไปทำงานต่างจังหวัด ถ้าอย่างนั้นพี่น้ำก็คงต้องไปด้วย...

ถึงยังไงเขาก็อดห่วงไม่ได้ พี่ชายหัวดื้อเอาแต่ใจของเขาไม่เหมือนใคร

ทำอะไรเป็นเสียที่ไหน...จะทำให้พี่เอสต้องลำบากเปล่าๆน่ะสิ....


“เฮ้ยนิกกี้แล้วรายงานอ่ะ” จู่ๆก็วกเข้าเรื่องเรียนเปลี่ยนอารมณ์เร็วจน

เพื่อนๆพากันผงะ เมื่อหนูแนนหันมายิ้มแบมือตรงหน้า


“.................หนูแนน! ชม.ที่เหลือกูฝากด้วยนะ แล้วฝากลางานพิเศษ

ที่ร้านพี่แอนให้กูด้วย ขอบใจมากเว้ยเพื่อน” นิกกี้ลุกพรวดขึ้นยืนเหมือน

เขาคิดอะไรขึ้นมาได้สั่งหนูแนนเสร็จก็รีบเดินไป ทำเอาเพื่อนๆงงมองหน้า

กันเหรอๆหราๆใหญ่ไม่รู้เจ้าเพื่อนหน้าตี๋มันจะรีบไปไหน สาวคนเดียว

ในกลุ่มได้แต่อ้าปากค้างแบมือเก้อ...


“....ไอ้นิก! รายงาน! ไอ้เลววววกลับม๊า!|||||||”


……………

……..

เสียงตะโกนตามหลังของเพื่อน ไม่ได้ทำให้หนุ่มตี๋สนใจจะหยุดเดินหรือ

หันไปมองแต่อย่างใด เขากำลังมุ่งตรงไปยังจุดหมายของเขาด้วยความแน่วแน่


...............บ้านแบงค์


ตรื้ดดดด...... แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ทำให้เขาชะงักหยุดเดิน หยิบมือถือขึ้นมา

ดูอย่างตื่นเต้น หวังไว้ในใจลึกๆว่าอาจเป็นคนที่เขาเฝ้ารอให้โทรกลับมา...

แบงค์.... แต่... เบอร์ที่เห็นไม่คุ้นเอาเสียเลย... เขาไม่รู้จัก...คนรู้จักทุกคนก็ยัง

ใช้เบอร์เดิมทั้งนั้น... หรือโทรมาผิด นิกกี้ยืนมองเบอร์นั้นนิ่งอย่างชั่งใจ...

เขาไม่อยากเสียเวลา กดปิดไม่รับไปแล้วเดินต่อ ตอนนี้เขาต้องการไปหาคนที่

เขารักให้เร็วที่สุด ทนไม่ได้ที่จะต้องจบกันแบบนี้ เขาต้องคุยกับแบงค์ให้

รู้เรื่อง ใครจะโทรเข้ามาตอนนี้เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น...


…………….



น้ำค่อยๆเลื่อนโทรศัพท์ที่แนบหูลงมาวางดูบนตัก ตาละห้อยหน้าเศร้า...

ปากบางเม้มแน่นถอนใจ... ไอ้นิกไม่ยอมรับสายเขา..

ตั้งแต่เกิดก็อยู่ด้วยกันมาตลอดไม่เคยห่างกันไกล...และน้องชายไม่เคยโกรธ

เขาแบบนี้มาก่อนเลย... คนน่ารักรู้สึกอ้างว้างและเหงาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ใช่ว่าเขาเป็นคนไม่มีเพื่อน... แต่เขาไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษแล้วเพื่อนเก่าๆ

ก็ห่างกันจนกระดากอายที่อยู่ๆจะโทรไปหา...ไม่ได้ติดต่อกันมานาน...

ที่สำคัญเบอร์เพื่อนที่เมมไว้อยู่ในซิมส์อันเก่าที่เขาทำหายไปแล้ว ใครจะไป

จำได้หมด.... น้ำได้แต่ถอนใจอีกรอบเหม่อมองท้องฟ้าบ้าง....ต้นสตรอเบอร์รี่

มากมายที่ปลูกเรียงรายสุดลูกหูลูกตาบ้าง....


“เป็นไรไปพี่... อากาศก็ออกจะดี ไหงมานั่งถอนใจตรงนี้คนเดียวล่ะพี่แว่นดำ”


กรเดินเข้ามาพูดทักยิ้มๆให้น้ำที่นั่งหงอยอยู่หน้าชานบ้านพักคนเดียว

หนุ่มน่ารักหันหลังไปมองหน้าคนอ่อนกว่าอย่างไม่สบอารมณ์ ใช้นิ้วกลาง

ขยับแว่นอย่างวางมาด ลุกยืนกอดอกเอียงคอพูด


“กูชื่อน้ำ! อย่ามาเรียกแว่นดำ กูไม่ชอบ!” ไอ้เด็กบ้านี่มันคิดจะกวนเขารึไง


“โห...อย่าเพิ่งโกรธน่าพี่ ผมก็แค่อยากชวนคุยเอง... พี่น้ำ” กรนั่งลงที่เก้าอี้ยิ้มกว้าง


น้ำชะงักไป....... อะไรบางอย่างในตัวเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้สะกิดใจเขา..


“............ มึงไม่ต้องเข้าประชุมรึไงถึงมาเดินโต๋เต๋กวนตีนกูแถวนี้ได้”

คนน่ารักกำลังนั่งรอเจ้านายของเขาอยู่ด้านนอก ขณะที่คนข้างในนั้นกำลัง

ประชุมอธิบายงานกันอยู่.... หลังจากที่พวกเขามาถึง น้ำได้ตื่นเต้นกับ

ร้านขายสตรอเบอร์รี่มากมายตามรายทาง และยิ่งตื่นเต้นกว่ากับบ้านพักที่มีวิว

เป็นไร่สตรอเบอร์รี่สวยๆสุดลูกหูลูกตาทั้งด้านหน้าและด้านหลังเรียกว่าล้อม

รอบตัวบ้านเลยทีเดียว ทางทีมงานเลือกมาถ่ายทำที่ไร่ซึ่งมีที่พักสวยๆรับรอง

ให้ ทีมงานทั้งหมดพักด้วยกันหนึ่งหลัง และดาราพักด้วยกันหนึ่งหลัง

แต่... คนอย่างเอสน่ะหรือ เขาไม่มีวันนอนรวมกับใครนอกจากผู้ช่วยของเขา

เท่านั้น.... เมื่อได้รับการยื่นคำขาดจากดาราหนุ่มก็เป็นที่เดือดร้อนให้ทางทีมงาน

ต้องสั่งจองบ้านพักต่างหากให้เอสกับคุณผู้ช่วยอีกหนึ่งหลังทันที เพราะงานนี้

เจ้าของสินค้าระบุตัวเจาะจงโดยเฉพาะมาที่เอส จะขาดเขาไปไม่ได้เด็ดขาด....

มีหลายคนแอบบ่นว่าเขาเรื่องมาก นินทาลับหลัง และเอสก็รู้ดี..... แต่เขาไม่แคร์!..


“ส่วนของผมน่ะเรียบร้อยแล้วครับพี่ เหลือแต่ส่วนของพี่เอสนั่นแหละ ส่วน

พี่ก๊อปเห็นเขาเข้าไปนอนพักนะ พวกพี่ทีมงานคนอื่นๆก็ยังดูยุ่งๆเตรียมของไว้เริ่ม

ถ่ายทำกันตั้งแต่รุ่งเช้าพรุ่งนี้อ่ะพี่ ผมก็เลยมา.... คุยกับพี่น้ำดีกว่า แหะ..” กรพูด

หันซ้ายหันขวาชี้มือไปทางคนต่างๆที่เดินไปมากันอยู่ไกลๆประกอบให้ดู


คนน่ารักขมวดคิ้วนิดๆ... เขากำลังคิดว่ารู้สึกไปเองอยู่หรือเปล่าแต่...

เจ้าเด็กนี่เวลาพูดอ้อนๆแบบนี้ มันช่างคล้ายกับ... เจ้านิก...


“อืม........ แต่กูไม่มีไรจะคุยกับมึงด้วยหรอก”


“โธ่...........ขอผมอยู่ด้วยไม่ได้เหรอพี่! นะพี่น้ำ~นะครับ”

กรยังพูดปนหัวเราะเล็กๆ ยักคิ้วทะเล้นสองข้างขึ้นลงอ้อนคนใส่แว่นดำที่ยืน

กอดอกมองหน้าเขาเขม็ง.....


“พี่น้ำเคยมาเชียงใหม่มั้ยครับ”


“................หึ...ไม่อ่ะ”


“แล้วพี่ชอบสตรอเบอร์รี่มั้ยครับ”


“...........เออ.. ก็ชอบ” (กูชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ///////)


“แล้วทำไมพี่ต้องใส่แว่นดำตลอดเลย? แดดไม่มีซะหน่อย ตาเป็นอะไรเหรอพี่”


“...............มึง.... มีปัญหาไรกับแว่นกูนักหนาวะ! ตากูก็เป็นผัวยายกูไง!”

(ถามกูกูจะรู้มั้ยวะเนี่ย ไอ้ดาราโรคจิตบ้าอำนาจมันบังคับให้กูใส่อยู่ได้)


“ฮ่าฮ่าฮะฮะฮะฮะ เปล่าๆๆค้าบบพี่ค้าบบ55555ดุจัง”

ดาราหน้าใสหัวเราะร่าโบกไม้โบกมือ เขาไม่ทำตัวให้มีปัญหากับน้ำอยู่แล้ว

แต่คนน่ารักนี่สิ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ก็พยายามทำตัวให้มีปัญหากับเขาได้

ตลอดสิน่า..........กรได้แต่นึกขำ


เสียงเรียก “พี่น้ำ” “พี่น้ำ” ระหว่างการพูดคุยเรื่องสัพเพเหระไร้สาระไปเรื่อย

ทำให้หนุ่มน่ารักอดนึกถึงคนที่เขาอยากให้มันมาอยู่ตรงนี้ด้วยไม่ได้........

เจ้าตาตี่มันก็ชอบสตรอเบอร์รี่มากเหมือนกันนะ... น้ำนึกถึงน้อง

ถ้าเขาขนสตรอเบอร์รี่กลับไปฝาก มันจะหายโกรธเขาบ้างมั้ย...


“พี่น้ำ! ถ้าถ่ายเสร็จ เอาไว้เราไปเก็บสตรอเบอร์รี่ด้วยกันนะ”


“เฮ้ย!///////// เก็บได้ด้วยเรอะ!”


“ได้ซี่พี่ ปกติเขาก็มีไว้ให้นักท่องเที่ยวมาเก็บไปกินด้วยอยู่แล้ว โซนที่

เราใช้ถ่ายโฆษณากัน เขากันลูกใหญ่ๆสวยๆไว้ให้เพียบเลย!”


กรจับแขนน้ำเขย่ายิ้มให้อย่างนึกสนุก...


น้ำมองหน้าเจ้าดาราวัยรุ่นนี่... คงรุ่นเดียวกับน้องชายเขา...


เจ้านี่เวลาพูดคล้ายกับเจ้านิกกี้เลย.......... เวลาที่ถูกเรียกว่า พี่น้ำ เขาคิดถึงมัน....


เจ้าน้องชายคนเดียวของเขา.....


“อืม... เอาสิ กูจะเก็บไปฝากน้อง” ที่วางขายมากมายคงไม่น่าดีใจ

เท่าเก็บให้เอง.... เผื่อไอ้นิกมันจะยิ้มให้เขาบ้าง.....

กรดีใจยิ้มแฉ่ง เขยิบเข้าไปนั่งใกล้กับน้ำมากขึ้นอีก


“ พี่น้ำ พี่มีแฟนรึยังครับ”


“ หือ....” อยู่ดีๆก็มาถามเรื่องแฟนซะงั้น....


น้ำมองหน้าดาราหน้าใสที่ยื่นมาใกล้เขาผ่านแว่นกันแดดสีดำอย่างงงๆ...

แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็มีแก้วน้ำสีแดงสวยใส่น้ำแข็งเย็นๆยื่นมาให้

ต่อหน้าคนทั้งสองพากันชะงักเงยหน้าขึ้นมอง ชายหนุ่มที่ยืนถือแก้วส่งยิ้ม

มาให้ทั้งคู่ “อ่ะกร น้ำสตรอเบอร์รี่ อ่ะนี่ของน้ำชิมดูสิอร่อยทีเดียวนะ”

ทั้งกรและน้ำพูดขอบคุณพร้อมกัน ทินกรส่งแก้วให้ทั้งสองคนรับไป

พลางนั่งลงคุยด้วย “ไงชอบที่นี่กันมั้ย วิวสวยใช้ได้เลยเนอะ55 เออไม่เห็น

เจ้านิกกี้มันบอกบ้างเลย ว่าพี่มันได้มาทำงานกับเอส เจออีกทีกลายเป็น

ผู้ช่วยเอสไปซะแล้ว เรางงเลยนะเนี่ย55” คนน่ารักได้แต่นึกเออกูไม่รู้ กูก็งง..


กรมองหน้าน้ำทีมองหน้าทินที..........รู้จักกันมาก่อนสินะ....

แล้วนิกกี้นี่ใครวะ.....?....


ขณะที่ทั้งสามนั่งคุยกันที่ชานบ้านพักซึ่งทำจากไม้สลักลายสวยงามทั้งหลัง

อย่างออกรส............. มีคนขี้อิจฉาคนหนึ่งแอบมองพวกเขาอยู่ได้สักพักแล้ว


หนุ่มหล่อลาก ยืนกอดอกเอนตัวพิงมุมเสาบ้าน เหยียดยิ้มขึ้นที่มุมปาก


(......หนอย~....พอกูไม่อยู่ก็เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังว่าที่เมียกูเลยนะ!)


เอสยืนแอบดูอยู่นาน..... จนมีคนมาตามให้ไปคุยงานกับผู้กำกับต่ออีกหน่อย

เขาจำต้องเดินตามไปแบบขัดใจ....... (แต่กูหวงเฟ้ย....ชิชะ!ริอาจจะชวนคนของกู

ไปเก็บสตรอเบอรี่เรอะ...หึหึหึ...ฝันกันไปเถอะพวกมึง..เหอะๆ เพราะคนที่มีสิทธิ์จะ

ได้ไปลั่นล้าเก็บไอ้ลูกสีแดงนั่นกับน้ำคือกูเท่านั้นเฟ้ย!5555)


แล้วคนเจ้าเล่ห์ก็หัวเราะให้กับแผนการบางอย่างที่ตัวเองคิดขึ้นมาได้ในใจ......


“ฮะฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”


“.................||||||||||||||.. พะพี่เอส...หัวเราะอะไรอ่ะ?”


“55.อะเอ๊ะ? อุ้ย! พี่เผลอหัวเราะออกไปเหรอ เปล๊าไม่มีอะไร๊555”


น้องทีมงานที่มาตามตัวดาราหนุ่ม เดินนำหน้าอยู่ดีๆก็ถึงกับชะงัก หันมามองตามเสียง

หัวเราะสะใจของคนข้างหลัง อยู่ๆคนหน้าหล่อก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาเสียเฉยๆ....


น้องเขากลัวนะ...


.....................................................


หลังจากคุยงานเสร็จ เอสกำลังจะเดินออกมาจากห้องก็เจอกับโอบที่สวนเข้ามา


“อ้าวพี่! เพิ่งมาถึงเหรอ แหมความจริงไม่ต้องมาก็ได้นะ”

ชายหนุ่มหยุดทักผู้จัดการส่วนตัว


“ย่ะ! มาถึงก็ไล่ชั้นเลยนะ แกน่ะมีคนคอยดูแลแล้ว แต่กรมันไม่มี เดี๋ยวพวกแกก็

จะมารุม หาว่าชั้นไม่ดูไม่แลปล่อยปละละเลยพวกแกอีก” โอบพูดบ่นไปก็วาง

กระเป๋าข้าวของของเธอลงกับพื้นพิงแอบๆกับข้างฝาบ้านไว้

]
“โอ๊ยไม่มีใครกล้าว่าพี่หร๊อก กลับไปเห๊อะ รู้หรอกน่าอยากมาเที่ยวอ่ะดิ!”


“ฮึ่ม!ไอ้เอส!” โอบรุกเดินเข้าไล่ตบหัวคนแกล้งแซวเธอใหญ่ จนคนอื่นๆที่เห็น

พากันหัวเราะชอบใจทั้งคู่ที่หยอกกัน


“เฮ้อ..เออแล้วนี่ผู้ช่วยแกอยู่ไหนชั้นยังไม่เห็นเลย” โอบนึกขึ้นมาได้


“คุยอยู่กับพวกเจ้ากรบ้านนู้นน่ะ..” น้ำเสียงเอสใส่อารมณ์หมั่นไส้เล็กน้อย..


“เหรอๆ ไหนไปทักซะหน่อยซิ”


ดาราหนุ่มยิ้มกำลังมองพี่โอบเดินไปหาคนน่ารักของเขาที่บ้านพักหลังถัดไป..

เพื่อนดารารุ่นน้องอย่างก๊อปก็เดินปิดปากหาวงัวเงียโผล่มาข้างหลังเอส

คนหน้าหล่อรู้สึกจึงหันไปมองแล้วสะดุ้ง


“เฮ้ยก๊อป!55555หัวฟูยุ่งอย่างกับรังนกเลยนะแก555”


ก๊อปโดนหัวเราะใส่ก็รีบจัดทรงผมใหม่ ทำปากยื่นบ่นเอสที่มาว่าเขา


“หึ...ไหนว่าจะนอนถึงมืดเลยไง ตื่นมาทำไมล่ะ?”


“แหม~มันก็ง่วง แต่น้องก๊อปคิดไปคิดมาไม่อยากนอนแล้วนี่... (กระซิบ)

อุตส่าห์ได้มาทำงานร่วมกับน้องกรทั้งที มัวแต่หลับจะใช้ได้ที่ไหนเล่าพี่เอสก็//////”


เอสกลั้นขำบอกก๊อปเก็บอาการหน่อย..... ดาราหนุ่มหรี่ตามองเพื่อนดารารุ่นน้อง

ที่ยังแอบเขินๆเพ้อถึงเจ้าดาราหน้าใสอยู่ .....แล้วเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอีก

กอดอกพลางเอามือลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิด....


“ก๊อป... ชอบเจ้ากรมันมากมั้ย”


“อึ๋ย~//////ถามมาด้ายย! พี่เอสอย่าเอ็ดไป!ชู่วๆ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าอ่ะแย่เลย”


“(คิก)..... ก๊อป..เอาหูมานี่มา!”


แล้วคนเจ้าเล่ห์ก็เล่าแผนการชั่ว เอ้ย!แผนการร้าย เอ้ย!แผนการ....น่ารักน่าชัง


ฟังเสร็จ ก๊อปก็เอามือปิดปากหน้าแดงหัวเราะคิกคักๆกับเอส

เป็นนานสองนานอย่างชอบอกชอบใจ..........

...................................



“เอสมันคุยงานเสร็จแล้วนี่ เดี๋ยวมันก็มา พวกเราไปกินข้าวเย็น

พร้อมกันเลยดีมั้ย (ยิ้ม)” โอบพูดชวนทุกคนให้เข้าไปกินอาหารค่ำแบบขันโตก

ด้วยกันที่ร้านในเมือง ซึ่งเห็นเมื่อขาเดินทางเข้าไร่มา ร้านนั้นตกแต่งแบบเหนือ

ได้สวยมากจนเธอติดใจ แต่แล้วจู่ๆ.... น้ำก็หาวขึ้นมากลางวง.....(///////)

ทุกคนเลยพากันหัวเราะ


“55นี่พี่ก็ว่าจะถามอยู่เหมือนกัน ไอ้เอสมันชวนน้องน้ำทำอะไรเหรอเมื่อคืน

ถึงไม่ได้หลับได้นอนกันจนขับรถมาเองไม่ไหวแบบนี้ เห็นกรว่ารีบกลับออก

จากงานเมื่อคืนเพราะว่ารีบเข้านอนกันไม่ใช่ แล้วไหง?”


ได้ยินที่สาวร่างอ้วนถามเข้า คนน่ารักก็หน้าร้อนขึ้นมาเลย....

จะให้เขาตอบความจริงไปได้อย่างไรกัน เรื่องมันน่าอายเกินจะเล่าให้ใครฟังได้

การมีความลับบอกกับใครไม่ได้แบบนี้มัน...อึดอัดใจจริงที่ต้องโกหกออกไป..


“............. คะคือ...คือผมแค่ตื่นเต้นเลย.....นอนไม่หลับครับ...ส่วนเอสเขาก็....

ผมก็ไม่รู้เขาเหมือนกัน555||||||||เขาก็เข้าห้องเขา ผมชอบนอนคนเดียวเลย

นอนโซฟาข้างนอกน่ะครับ...”


หนุ่มน่ารักก้มหน้า เอามือลูบท้ายทอยตัวเองตอบเลี่ยงๆพูดตะกุกตะกักไป


“เหรอ....เออช่างมันเถอะ ไอ้บ้านั่นมันก็เป็นงี้เรื่อย คงทำอะไรของมัน

ไปทั่วน่ะนะ อยู่กับมันน้องน้ำต้องทำใจหน่อยนะจ๊ะ มิน่าล่ะพี่ก็ว่าตาน้องน้ำ

มันดูบวมนิดๆ นอนไม่พอก็อย่างนี้แหละ” โอบทักอาการของตาคู่สวย


น้ำถอดแว่นออกเพื่อคุยกับพี่โอบ เพราะเขาไม่อยากเสียมารยาทกับผู้ใหญ่กว่า

ได้แต่ตอบในใจไปว่า... ความจริงเพราะว่าร้องไห้มากต่างหาก.....


“รู้มั้ยพี่ดีใจมากเลยที่เจอน้องน้ำอีก ยังคิดอยู่เลยวันที่เจอกันในกองละครพี่ผึ้งน่ะ

ว่าเด็กคนนี้น่ารักจังน่าเอ็นดูพี่เห็นแล้วก็อยากจะลองชวนเข้าวงการดู น้ำว่าไงจ๊ะ”



“หา!!!???” เสียงชายหนุ่มทั้งห้าดังขึ้นพร้อมกันทั้งน้ำ กร ทิน และก๊อปกับเอส

ที่เพิ่งเดินเข้ามาได้ยินพอดิบพอดี


“อะเอ่อ....ผม..ไม่..” คนน่ารักรีบโบกมือปฏิเสธ ดาราเหรอไม่เคยอยู่ในหัวเขามาก่อน


“เฮ้ยดีออกนะน้ำ!ลองดูสิ น้ำต้องดังได้แน่!” ทินกรสนับสนุน


“ใช่ๆๆพี่น้ำแล้วเราจะได้เล่นละครด้วยกันไง!555” กรก็หัวเราะพยักเพยิดหน้าให้น้ำ


“อืม...........จะว่าไป หน้าอย่างผู้ช่วยพี่เอสเนี่ย ผมว่าก็มีสิทธิ์ดังเป็นพลุแตกเลยนะ”

ก๊อปทำเนียนๆมายืนด้านหลังเก้าอี้ตัวที่กรนั่งอยู่ แล้วท้าวแขนสองข้างกับพนักพิง

ออกความคิดเห็นแต่ก็นึก...อิจฉาน้ำนิดๆ...เพราะเขาเองก็อยากมีใบหน้าหวานๆ

น่ารักๆอย่างนี้บ้างจัง..


“เนอะใช่มั้ย!” โอบหันไปยิ้มพยักหน้าเออออกับทุกคนที่เห็นด้วยแต่แล้ว..

เสียงแข็งๆของคนหน้าหล่อก็ทำวงแตกเมื่อเขาพูดขึ้นว่า



“ไม่ได้! เพราะน้ำเป็นของผม!”



ทุกคนนิ่ง................มองหน้าเอสเป็นตาเดียว

ส่วนหน้าน้ำเรียกได้ว่าตกใจจนซีด ใจเขาหล่นไปตกอยู่ที่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว


ชั่วอึดใจเดียว เอสก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะลงนั่งข้างน้ำแล้วพูดยิ้มๆ


“ผมไม่ยกให้พี่หรอก น้ำเขาเป็นผู้ช่วยผมนะ! พี่นี่เล่นง่ายไปแล้ว ไปหาเอา

ที่อื่นเลยไปชิ่วๆ คนนี้เขาไม่สนใจเป็นหร๊อกไอ้ดารงดาราไรเนี่ย...”


กลายเป็นว่าเอสพูดทะเล้นทีเล่นทีจริงแกล้งโอบ ทุกคนจึงยิ้มออกหัวเราะไปด้วย

ส่วนหนุ่มน่ารักก็ลอบถอนใจอย่างโล่งอก


“โธ่ไอ้ขี้หวง ห่วงแต่ตัวเองนะแก ถามน้องน้ำเขาซักคำรึยัง ถ้าน้ำอยากเป็น

พี่ดันให้ได้นะเอามั้ยจ๊ะ พี่เสียดายหน้าสวยๆผิวสวยๆอย่างนี้น้ำต้องเด่นกว่าใครแน่

แล้วพี่ก็ถูกชะตากับน้องน้ำมากๆเลย (ยิ้มหวาน)” โอบยังพยายามชักชวนน้ำอย่างเอ็นดู

ทุกคนพากันมองมาที่น้ำ.... โดยเฉพาะเจ้าดาราหน้าหล่อที่ทำตาดุหน้าบึ้งจ้องเอาๆ


“เอ่อ....ผมไม่ถนัดครับ ผม...อาย///// ไม่เอาดีกว่าพี่ มันไม่เหมาะกับผมหรอก

ขอบคุณพี่โอบมากครับ” พอได้ฟังคนน่ารักปฏิเสธเสียงแข็งทุกคนก็พากันบ่นเสียดาย


แต่มีอยู่แค่คนเดียวที่ยิ้มพอใจเสียจนออกนอกหน้า น้ำแอบเห็นก็นึกหมั่นไส้น่าดู

(เจ้าบ้าเอ๊ยไม่อยากให้กูเด่นเกินหน้ามึงอ่ะดิ...ชอบนักนะให้กูเป็นขี้ข้ามึงอยู่อย่างนี้

ไอ้โรคจิตจอมหื่น/////*//)


ถูกแล้วที่น้ำคิด..... คนหน้าหล่ออยากให้คนน่ารักของเขามาคอยอยู่ใกล้ๆ

เป็นแค่ของเขา และให้มีเพียงเขาที่ได้รับรู้ว่าน้ำน่ารักมากแค่ไหนคนเดียวก็พอแล้ว

ถึงมันจะดูเห็นแก่ตัว.....แต่ก็............ก็เขารักของเขานี่!///////


เขาจะไม่มีวันยอมยกน้ำให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น… ริมฝีปากหยักได้รูปสวยเผลอ

ยกยิ้มขึ้นตาม เวลาที่ลอบมองใบหน้าแสนน่ารักนั่นกำลังเจรจา...

เอสไม่ยอมละสายตาหวานๆไปจากคนที่เขาหลงรักหมดใจ...เฝ้ามองน้ำพูดคุยกับ

คนอื่นๆอย่างผ่อนคลายขึ้นแล้ว ด้วยความดีใจที่เห็นน้ำรู้สึกดีกว่าเมื่อวาน...



แต่.......ท่าทีทั้งหมดของคนหน้าหล่อนั้น ไม่อาจรอดพ้นสายตาของดาราชาย

หัวใจสาวอย่างก๊อปไปได้... ดาราหนุ่มหน้านวลอมยิ้มหรี่ตามองหน้าเพื่อนรุ่นพี่

ของเขาสลับกับหน้าคุณผู้ช่วยแสนน่ารัก แล้วเขินกับความคิดของตัวเอง

นึกตื่นเต้นโวยวายอยากจะกรี๊ดแตกเสียให้ได้อยู่ในใจ


(ว้ายๆๆๆๆๆๆ! แอร๊ยย! อีพี่เอสของช้าน!แหล่วๆๆๆๆๆๆแล้ววว!

กรี๊ดดดด!เป็นไปได้เหรอเนี่ยอีก๊อปไม่อยากจะเชื่อ!//////)


..............................................


.............................



********



“ฮึ้ม!จริงจริ๊งค่ะอีเจ้! ของอย่างนี้มีรึที่อีน้องก๊อปจะพลาด! อ่ะชะอุ้ยว้ายๆ!!

พี่เอสเดินมาทางนี้ค่าเจ้ ไว้หนูจะโทรมารายงานความคืบหน้าคืบศอกให้ฟัง

ตลอดๆๆๆนะค้า~เจ้บิวเลิฟๆเหมือนกันค่า จม๊วบ!”


ก๊อปต้องรีบวางสายจากดาราสาวรุ่นพี่แล้วเดินสวนกับเอสไปจากหน้าห้องน้ำชาย

โดยไม่ลืมส่งยิ้มมีเลศนัยให้คนหน้าหล่อ พลางหัวเราะคิกคักชอบใจก่อนเดินไป


“...หึ...อะไรของมัน...สงสัยจะคิดถึงเรื่องเจ้ากรมากไปซะล่ะมั้ง...55”


ชายหนุ่มทำธุระส่วนตัวไปก็ผิวปากไปพลางอย่างอารมณ์ดี....แล้วเสียงมือถือเขาก็ดัง


“เฮ้ยว่าไงนิกกี้! เป็นไงบ้างเรา โอเคมั้ยวะ!?” เอสร้องทักไปหาปลายสายอย่างดีใจ

เมื่อเห็นว่าเป็นหนุ่มหน้าตี๋โทรเข้ามาหา


“.................||||||||||| ผมจะโอเคได้ไง ไม่น่าถามเลยอ่ะพี่~!”


“..แหะๆ เออๆพี่ขอโทษจริงๆนะ พี่ก็ไม่คิดว่านายจะพาแฟนมาค้างที่บ้าน”


“เฮ้อ.........ช่างมันเหอะพี่ไม่ผิดหรอก คนทีผิดคือผมเอง....”


“เฮ่ๆไม่เอาน่าไอ้น้องชาย! นายอย่าโทษตัวเอง พี่ชายนายเขาเป็นห่วงนายมากนะ


รู้มั้ยเขานั่งเหม่อทั้งวันเลย... น้ำรักนายมากนะนิกกี้...อย่ากะ...”


“ผมรู้ครับ!................ ผมก็รักพี่น้ำ ......... แต่ผมก็รักแบงค์ด้วย ผมไม่เข้าใจ

ทำไมพี่น้ำต้องเกลียดแบงค์ แค่เพราะเป็นผู้ชาย แบงค์เขาดีจะตาย...พี่เอสผมจะ

ทำยังไงดีพี่ ผมไม่รู้จะปรึกษาใคร... แบงค์เขาอยากเลิกกับผมจริงๆเหรอเขาหลบ

หน้าผม ผมไม่อยากเลิกกับเขาแบบนี้ พี่เอส!ผมจะทำไงดีพี่ผมจะทำไงดี!!?”


“ใจเย็น! นิกกี้..........มีอะไรก็บอกกับพี่มานะ พี่พร้อมจะช่วยนายเสมอ ถือว่าชดเชย

ที่พี่ดันพาน้ำไปเจอแบงค์ที่บ้านเมื่อคืนนะ”


“พี่เอสครับ! ผมต้องทำยังไงแบงค์เขาถึงจะยอมเจอหน้าผม... ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้าน

เขามาหลายชม.แล้วนะพี่ เขาไม่ยอมให้ผมเข้าบ้าน!||||||||||”


“.......โห.... เฮ้อ...... อืม................พี่ว่า...ถึงนายจะดันทุรังไปตอนนี้คงเปล่าประโยชน์

กลับบ้านตัวเองก่อนดีกว่านะไอ้น้อง ไม่ต้องห่วงพี่จะคิดหาหนทางช่วยนายเอง!

ขอเวลาให้พี่คิดก่อนแล้วพี่จะรีบโทรบอกนายทันทีรับรอง!”


“...............อึก...... เอาง้านเหรอพี่......”

นิกกี้ถือโทรศัพท์แนบหู เงยหน้ามองไปทางหน้าต่างห้องของแบงค์ที่ชั้นสองของบ้าน

ซึ่งเขาถูกห้ามเข้าซะแล้วตอนนี้ ด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ไม่เลิก.....


“เออๆนิกกี้! พี่ลืมบอกไปว่าตอนนี้พี่อยู่เชียงใหม่นะ พี่พาน้ำมาด้วย”


“ผมรู้แล้วพี่ เพื่อนบอก..เขารู้มาจากพี่ทินอีกที ทำไมพี่ไม่เห็นบอกผมก่อนเลย

ว่าจะพาพี่น้ำไปต่างจังหวัดด้วยแบบนี้ พี่น้ำเขา........เป็นไงบ้าง”


“โทษทีพี่ยุ่งๆ แต่นี่นายยังไม่ได้คุยกับพี่นายอีกเหรอ ก็เห็นเขาคอยโทรหานาย

ไม่ใช่...?” เอสถามอย่างแปลกใจ เจ้าสองพี่น้องนี่ยังไม่ได้คุยกันหรอกหรือ

มิน่าล่ะน้ำถึงนั่งซึม...


“..?......... ไม่เห็นมีเบอร์พี่เอสขึ้นเลยนี่.... มีแต่เบอร์แปลกๆโทรมาอยู่ได้.....

เฮ้ย! รึว่า..” ไอ้เบอร์ที่เขากดทิ้งไปครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนที่มัวแต่จดจ่อกับ

เรื่องของแบงค์ คือเบอร์โทรที่น้ำใช้โทรเข้ามาหาสินะ.....


“อ้อ! แหะ..นี่พี่ก็ลืมบอกอีก คือพี่ซื้อมือถือให้น้ำใหม่แล้ว น้ำเขาจะได้เอาไว้ใช้

โทรหานายสะดวกๆ เบอร์ก็ใหม่ด้วย คงเป็นเบอร์ที่นายไม่ได้รับล่ะมั้ง....แล้ว

เอาไงเราจะคุยกับพี่เขาเลยมั้ย เดี๋ยวพี่จะเดินเอาโทรศัพท์ไปให้เขา”


“...................... ไม่ต้อง”


“..............นิกกี้..”


“................เดี๋ยวผมโทรหาเขาเองดีกว่า..”


ได้ฟังคำตอบจากเจ้าว่าที่น้องชาย หนุ่มหน้าหล่อของเราก็ยิ้มออกได้อย่างโล่งอก


“พี่เอส..พี่เอสอย่าบอกพี่น้ำนะ ว่าผม..........ยังไปหาแบงค์อยู่”


“รับรองได้น่า! พี่จะรูดซิปปากให้สนิทเลย”


“จริงๆนะพี่ อย่าให้พี่น้ำรู้นะว่าผมจะหาทางกลับไปคบกับแบงค์อีก...ถ้าเขารู้เข้า

ต้องอาละวาดตายกันไปข้างแน่เลย....|||||||||”


“พี่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้กับนายมั้ย..”


“ขอบคุณมากครับพี่เอส ขอให้พี่น้ำรักพี่เอสเร็วๆ”


เอสได้ฟังคำอวยพรจากน้องชายของคนที่เขารักก็พาให้ยิ้มไม่หุบแก้มแทบปริ



หนุ่มหน้าตี๋กดวางสายจากดาราหนุ่มที่พึ่งเดียวของเขา แล้วหันไปแหงนมอง

หน้าต่างห้องนั้นอีกครั้ง...... ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆเดินคอตกไปจากหน้าบ้าน

...........ไม่ทันได้เห็นเงาของคนที่เขาเฝ้ามองหาจากหน้าต่างบานเดิม กำลังแอบ

แง้มผ้าม่านมาชะเง้อคอมองตามแผ่นหลังของเขาที่ก้าวเดินจากไปช้าๆ

อย่างปวดใจ..................


………………………………




มืดแล้ว..............


หลังกลับมาจากร้านอาหารทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

เพราะวันรุ่งขึ้นต้องตื่นกันแต่ไก่โห่ พี่โอบ กรและก๊อป พักด้วยกัน

ซึ่งเป็นที่ระริกระรี้ดีใจของหนูก๊อปมากมาย

(นอนใต้หลังคาเดียวกันกรี๊ดดดด//// ) ก๊อปส่งข้อความถึงเอส ก่อนเข้านอน

ว่าอย่างนี้... เอสก็ได้แต่ขำ

ส่วนคุณดารารูปหล่อผู้เอาแต่ใจกับคุณผู้ช่วยที่เอาแต่ใจไม่แพ้กัน

เขาก็พักด้วยกันนั่นแหละ แต่..................คนละห้องนะ


“ผมรู้ทันหรอกน่า! คุณไม่ต้องมาเคาะห้องผมซะให้ยากเลย

ไปหลับไปนอนซะทีไอ้หื่นเอ๊ย! แบร่!!”


นี่คือคำตอบจากคนน่ารักที่ยืนกอดหมอนใบโต ตะโกนด่าเขาอยู่อีก

ฟากประตูห้องมาพักนึงแล้ว เพราะคนหน้าหล่อเอาแต่ป้วนเปี้ยนจะขอ

มานอนด้วยไม่เลิก... จนเริ่มดึกลงทุกที เอสเลยต้องยอมตัดใจ เดินหงอยๆ

กลับห้องตัวเองไป เขาพลาดตรงที่ไม่คิดว่าไอ้บ้านหลังนี้มันจะดันมี

สองห้องนอน...||||||||||| อดนอนกอดคนน่ารักของเขาเลย////// เฮ้อ~

แต่....หึหึ... ก่อนจะเข้าห้องตัวเอง ดาราหนุ่มหันกลับไปมองทางห้องที่

น้ำนอนอีกครั้งแล้วอดยิ้มมุมปากไม่ได้ เมื่อนึกถึงแผนที่เขาคิดเอาไว้

ในวันพรุ่งนี้..







น้ำได้ยินเสียงฝีเท้าของดาราหนุ่มเดินไปจากหน้าห้อง และตามมาด้วยเสียง

ปิดประตูห้องตรงข้ามเขาก็โล่งใจ “ฮึ่ย~!ไอ้คนบ้า///////*//ไปได้ซะทีนะ!”


คนน่ารักล้มตัวลงนอนห่มผ้า............... วันนี้..หนาวจังแฮะ...


แต่จะว่าไปแอร์ที่ห้องไอ้บ้านั่นยังหนาวกว่านี้อีกมั้ง...แล้ว....


ทำไมเมื่อคืนนอนไปแล้วมันถึง....อุ่นจัง...?.....////////ไม่รู้เว้ย!นอนดีกว่า


แต่ยังไม่ทันได้ปิดเปลือกตา เสียงมือถือเครื่องใหม่ของหนุ่มน่ารักก็ดังขึ้น

เขาชะงักขมวดคิ้วคิด........รึจะเป็นไอ้นิกกี้!


น้ำรีบลุกพรวดหยิบโทรศัพท์มาดู........ แต่คนที่โทรมาเวลานี้กลับเป็น

ดาราหน้าใสที่เพิ่งขอแลกเบอร์กันไว้เมื่อเย็น... เจ้ากรมันโทรมาหาเขาทำไม


“.....เฮ้อ(ผิดหวังเล็กน้อย)....มีไร? กูจะนอนแล้วมึงจะโทรมาหาพ่อมึงเหรอ!”


“โห~~พี่น้ำอ่ะ!..ผมแค่จะโทรมาบอกราตรีสวัสดิ์แค่นี้ต้องด่าพ่อผมด้วย||||||||”


“หึ55 เออสม!”


“พี่น้ำค้าบบบ”


“ไรของมึง”


“พี่อย่าลืมนัดเรานะ”


น้ำนึกได้.....จริงสิไอ้หน้าอ่อนมันบอกว่าจะไปช่วยเขาเก็บสตรอเบอร์รี่เอาไว้

ไปฝากน้องวันพรุ่งนี้


“เออ กูไม่ลืมหรอก มึงอย่าลืมเอาตะกร้ากับถุงใบใหญ่ที่สุดมาเผื่อกูด้วยนะ..”

แค่เขานึกถึงภาพตัวเองได้หอบสตรอเบอร์รี่เต็มสองไม้สองมือก็ตื่นเต้นแล้ว//////


หลังวางสายจากกร ยังไม่ทันจะได้ล้มนอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก....

“..............! เฮ้ยไอ้นิก!ไอ้นิกกี้โทรมานี่หว่า!”

คิดว่าน้องจะไม่โทรมาซะแล้ว คนน่ารักรีบกดรับสายทันที เขาดีใจสุดๆ


แต่.....................รับแล้วเขากลับพูดอะไรไม่ออก....


“.............อ่า...ฮัลโหล?.... เอ่อพี่น้ำ..............พี่น้ำ!...”

เสียงน้องเรียกชื่อเขามาตามสาย


“.............................”


“พี่...?............”


“.......................ฮึก!....ฮือ~~~ไอ้หมานิกทำไมมึงถึงไม่รับโทรศัพท์กู!

มึงโกรธกูมึงเกลียดกูแล้วเหรอไอ้ตาตี่โฮ~~~” ความอัดอั้นตันใจตลอดวันที่มี

ทำให้น้ำใสๆไหลรินออกมาด้วยความน้อยใจ


“.........โธ่~เป่าปี่ซะแล้วพี่น้ำ เฮ้อ~พี่อย่าร้องไห้ดี๊ เดี๋ยวผม.........ร้องตามนะ..”


“กูไม่ได้..ฮึก...ร้อง...ฮึกฮึก...ไห้เว้ย!~กูแมนพอ!.ฮึก...”


“55พี่ก็.......ผมขอโทษ.............ผมไม่คิดว่าจะเป็นเบอร์พี่น้ำนี่..”


“มึงเมมไว้เลยนะ!ห้ามลบ! ห้ามไม่รับเบอร์กูอีก!”


“ค้าบ!พี่ค้าบบบ55”


“อื้อ/////..”


“....................... ผมไม่มีวันเกลียดพี่หรอก...”


“..............”


“...... เพราะผมรักพี่ครับ”


“ฮือ~~~~!!กูก็รักมึงนะไอ้ตี่!ฮึกฮือ~~”


“555โอ๋ๆอย่าร้องน่าพี่! อายพี่เอสเขาบ้างดิ..”


“...อึก...กูนอนคนล่ะห้องกับมันเว้ย!///////*//”


“อ้าวเหรอ..........แต่รู้ม๊ะ...จะว่าไปผมก็ยังโกรธๆพี่อยู่นะ”


“..................นิกกี้.........”


“เพราะฉะนั้นพี่ต้องเอาของฝากจากเชียงใหม่มาให้ผมเยอะๆล่ะ

ไม่งั้นไม่หายโกรธจริงๆด้วย!”


“555เออ!ไอ้ห่าเอ๊ย..เดี๋ยวกูจะขนสตรอเบอร์รี่กลับไปฝากมึงให้รึ่มเลย!”


“หา..สตรอเบอร์รี่เหรอ///////ว้าว!ๆๆๆพี่ต้องเอามาให้จริงๆนะเย่!!”


“55เออ!..เอ๊ะ?...ว่าแต่แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่เชียงใหม่ แล้วเบอร์นี้เป็นเบอร์กู..”


“อ๋อ--------พี่เอสบอกครับ”


นี่..... ไอ้เจ้าดาราโรคจิตเป็นคนบอกให้นิกกี้โทรกลับมางั้นสินะ...

เจ้าสองพี่น้องคุยโม้กันอยู่นาน คนน่ารักเหมือนยกภูเขาออกจากอก

หลังจากวางสายเจ้านิกกี้ น้ำก็ล้มตัวนอนยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข

นึก..............ขอบคุณเอสขึ้นมานิดๆ.....//////



ตรึ้งงงงงงงงง! ตรึ้งงงงงงงงงง….


ยังไม่ทันได้หลับพักผ่อนซักที เสียงข้อความเข้าก็ดังมาจากมือถือเครื่องใหม่

ที่วางไว้ข้างหัวนอน.............แล้วใครมาส่งอะไรให้เขากันตอนนี้..เจ้านิกกี้รึ...

น้ำได้แต่คิดว่าโทรศัพท์เครื่องใหม่กูนี่มันช่างฮ็อทจริงเว้ย...


แต่แล้วหัวใจของหนุ่มน่ารักก็ต้องเต้นตึกตัก ลุ้นอย่างบอกไม่ถูก...........


เมื่อพบว่าคนที่ส่งข้อความมาหาเขาคือ เจ้าดาราโรคจิตสุดหล่อ...

แค่เห็นชื่อคนส่งหน้าน้ำก็ร้อนแล้ว.... (แม่งบ้าว่ะ///////อยู่แค่นี้ทำมาเป็น

ส่งข้อความหากู...) เขานั่งพูดใส่รูปหน้าจอมือถือที่เป็นภาพหน้าเอสหันมายิ้มให้

“..../////....ไม่ได้อยากจะอ่านเมสเสจมึงหรอกนะ แค่อยากรู้เฉยๆว่าคนอย่างมึง

จะส่งอะไรมากวนประสาทกูก่อนนอนอีก .... หึ ถ้าส่งอะไรเสี่ยวๆอย่างหลับ

ฝันดีนะครับมานะ กูจะส่งข้อความไปด่ามึงกลับให้คอยดู!”

........................................

.........................

.............

....


[ฮักนะ]


..........................ริมฝีปากบางน่ารักเม้มเข้าหากันทันทีเพื่อกลั้น.... ยิ้ม


แต่ที่สุดแล้ว เจ้าข้อความสะกิดใจนี้ ก็ทำให้คนอ่านฝืนอมยิ้มไว้ไม่ได้.....

น้ำนั่งมองข้อความในมือถือนิ่งเงียบอยู่นานจนแสงไฟหน้าจอดับลง...

เขากดปุ่มโทรศัพท์ให้แสงสว่างขึ้นมาโชว์คำคำเดิมนั้นซ้ำอีกครั้ง.... นึกไปถึง

เรื่องเมื่อคืนวาน ที่เขาและเจ้าคนส่งคำๆนี้มาให้ได้....ฮักกัน..

มือถือเครื่องแพงถูกเขวี้ยงทิ้งไปบนที่นอนไม่แรงนัก แล้วคนน่ารักก็นั่ง

เอาหน้าซุกลงกับหมอนนุ่มใบโตที่เขาใช้หนุน พูดอู้อี้ใส่หมอนใบนั้น

ทั้งที่ใจเขาอยากจะตะโกนแหกปากเสียให้ดังลั่นห้อง


“/////////*// แม่งจั๊กจี้~!!!!ไอ้คนบ้า!!!! ไอ้เชี่ยเอสสสสสสสสส”



.............................................



ขณะเดียวกัน เจ้าดาราหน้าหล่อก็กำลังนอนยิ้มไปยิ้มมาแล้วหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว

เขาคาดเดาปฏิกิริยาของน้ำตอนที่ได้อ่านข้อความของเขาได้เลย

.... ต้องกำลังหน้าแดงๆแล้วด่าเขาไม่เลิกอยู่แน่ๆ


“ฮะฮะฮะฮะ ฝันถึงผมด้วยนะน้ำ///////”


เอสพึมพำอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคนน่ารักของเขาก่อนนอน...






tsktonight…TBC.


**กรี๊ดดดดดดดดมีคนเม้นต์ให้ด้วย5555 ดีใจจังขอบคุณค่า^^





Create Date : 21 กันยายน 2554
Last Update : 1 ตุลาคม 2555 15:52:31 น. 6 comments
Counter : 2073 Pageviews.

 
5555555ขำอ่ะ
ขำคนน่ารักกะไอ้ดาราหนุ่มโรคจิตที่ชอบทำอะไรตลกๆ
คิดอะไรตลกๆอ่ะ......รู้สึกว่าคนน่ารักของเราจะเสน่ห์แรงเนอะ
ใครๆก็ชอบ...ลุ้นคู่แบงค์กะนิกกี้อยากให้คืนดีกันเร็วๆจัง!!!!
ส่วนคู่พระนายของเราก็อยากให้คนน่ารักใจอ่อนซ๊ากกกที
สงสารดาราโรคจิตน่ะที่ต้องคอยตามง้อตล๊อดๆ....
รอติดตามตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้writer นะคะ
เอ่อ!!!!อยากบอกนิดนึงอ่ะว่าอยากให้น้ำพูดเพราะๆ
หน่อยอ่ะค่ะเพราะว่าถ้าพูดจาดีจะดูน่ารักมากกว่านี้
อีกนะคะ**ขออภัยนะคะแต่อยากบอกแค่นั้นเอง


โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.42.56 วันที่: 22 กันยายน 2554 เวลา:11:00:55 น.  

 
กด like "1000" ครั้ง กับข้อความนี้ ...ฮักนะ.... อิๆๆๆๆๆชอบจังเลยค่ะ กับ moment นี้ ^_____^".


โดย: lek^lek IP: 49.48.119.212 วันที่: 27 พฤษภาคม 2555 เวลา:2:03:02 น.  

 
ทำเอาหัวเราะได้เกือบทุกตอนเลย55555 ยกเว้นตอนดราม่านะ สงสารแบงค์อยู่55 ที่ไม่ค่อยได้เม้นไม่ใช่อะไรนะไรเตอร์ คอมมันกากอ่ะ กว่าจะพิมพ์ได้ทีต้องก๊อปพยัญชนะเอา TT^TT สู้ๆค่ะ ติดตามเสมอเด้อ ไม่ต้องท้อไป ฉันเป็นกำลังใจให้ เรื่องนี้สนุกมากจริงๆ :DD


โดย: Khunyimkwang IP: 223.206.132.161 วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:0:20:03 น.  

 
ไม่ค่อยได้คอมเม้นเลย เพราะมัวแต่ติดอ่านฟิค ไม่ยอมหยุด เรียกว่าฟินกันเลยทีเดียว


โดย: ปวรพนธ์ IP: 118.173.55.113 วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:13:02:37 น.  

 
บ่งตงหนุกจุงเบยยยยยยยยยย


โดย: bee za IP: 171.100.104.234 วันที่: 11 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:23:23 น.  

 
ชอบอ่า ฮ๋าๆๆเขินนิดๆ จิตแจ่มใสสสสสสสสสสสสสส


โดย: มิคุ IP: 1.1.191.203 วันที่: 24 ธันวาคม 2556 เวลา:22:14:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กันยายน 2554
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
21 กันยายน 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.