ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่16 สตรอเบอร์รี่!..ลั้นลา...(yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)





ลูกสตรอเบอร์รี่สีแดงสดสวยตัดกับสีเขียวของใบมัน ให้ความรู้สึก....น่ารัก....

เหมือน................คนคนนั้นเลย...


ดาราหน้าใสอมยิ้ม ใช้มือหยิบผลไม้น่ารักที่เขามองอยู่นั้น ยกขึ้นมาเทียบกับ

ใบหน้าของน้ำที่ยืนห่างออกไปและไม่ได้มองมาที่เขา


“น้องกร! พร้อมถ่ายมั้ยครับ?..” เสียงทินกรร้องเรียกตามเขาไปทำงานแล้ว...


แต่คนโดนตามตัวก็ยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด กรวางลูกสตรอเบอร์รี่ใส่กลับเข้าไป

ในกระจาดที่วางอยู่บนโต๊ะให้เหมือนเดิม “ครับพี่! ไปแล้วครับ”

จะไม่ให้อารมณ์ดีได้อย่างไร ก็เขาดีใจ... เมื่อเสร็จงาน...เขาจะไปเก็บสตรอเบอร์รี่

กับพี่น้ำ///////

........................................


เช้าวันนี้อากาศดี.......... แม้จะเข้าช่วงสาย แดดก็ยังไม่แรงนัก มีเพียง

แสงแดดอ่อนๆส่องมาที่ผิวขาวๆอมชมพูของหนุ่มน่ารักให้ยิ่งดูสวย....

ท่ามกลางเจ้าลูกสีแดงที่มีใบสีเขียวสดสวยมากมาย....

ในสายตาของดาราหนุ่มหน้าหล่อ..........ไม่มีสตรอเบอร์รี่ลูกไหน

จะดูน่ารักและน่ากินไปกว่า คนที่ยืนแก้มแดงระเรื่อขึ้นมานิดๆคนนี้เลย...


เอสยืนกอดอกให้ช่างซับหน้าให้พลางมองน้ำที่ดูตื่นเต้นกับการถ่ายทำ

ผู้ช่วยมือใหม่ของเขาชักจะทำตัวไม่ถูก ยืนตรงนู้นทีตรงนี้ที เก้ๆกังๆ

กลัวจะไปเกะกะชาวบ้านเขา เลยทำให้ยิ่งดูลุกลี้ลุกลนชอบกล...

แล้วพอได้หันไปเห็นคนที่ไร่เดินผ่านมาชะเง้อดูเขาถ่ายทำภาพยนตร์โฆษณา

น้ำก็วิ่งเร่เข้าไปคุยกับเขา เพื่อถามวิธีเลือกเก็บลูกสตรอเบอร์รี่อย่างดีใจ....

จนดาราหนุ่มแอบขำ นึกเอ็นดูท่าทีของคนน่ารักที่เหมือนเด็กๆไม่มีผิด


“หึ.........ดีแฮะ คนอื่นเขาทำงานกันงกๆ.. แต่บางคนกลับมาเอ้อระเหยอยู่นี่”

น้ำกำลังคุยกับคนที่ไร่อยู่ดีๆ ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนหน้าหล่อมายืนกอดอก

พูดว่าเขา... หนุ่มน่ารักขมวดคิ้ว หน้ามุ่ยขึ้นมาทันที ถอนใจกับตัวเอง แล้วรีบ

ลุกเดินหนี แต่เสียงนุ่มที่ท้วงเรียกเขาไว้ ทำให้เท้าที่กำลังจ้ำอ้าวไปต้องหยุดเดิน

แล้วหันกลับไปมองหน้าคนรั้งไว้แบบไม่สบอารมณ์


“คุณจะไปไหน! งานคุณยืนอยู่นี่! นี่! ผมนี่ที่คุณต้องดูแล ไม่ใช่ไอ้ลูกสตรอเบอร์รี่

พวกนี้ ผมจ้างคุณมาคอยอยู่ข้างๆผมนะน้ำ ไม่ใช่ให้มาเที่ยวเล่น แล้วไหนล่ะ!?”

เอสแบมือออกเหมือนขอบางอย่างกับน้ำ คนน่ารักของเขาดูอึ้งๆ...ตื่นๆกับท่าทีของ

เจ้านายที่วันนี้มาแปลก “..หะ...อะไร?” น้ำค่อนข้างงงที่โดนต่อว่า มองมือคนตรงหน้า

ที่แบออกแล้วยื่นมาทางเขาอย่างไม่เข้าใจ

“เอ้า!! คุณไม่เห็นเหรอ ว่าผมทำงานมันเหนื่อย! ไหนอ่ะน้ำดื่ม ไหนอ่ะผ้าเช็ดหน้า

ไหนอ่ะร่มกันแดด ตะกร้าอุปกรณ์คุณเอาไปวางทิ้งไว้ที่ไหน คุณจะทำงานบ้างมั้ย”

“...........เอ๋...” คุณผู้ช่วยโดนวีนได้แต่ยืนเลิ่กลักยังรับอารมณ์เจ้านายรูปหล่อไม่ทัน

ท่าทางเอสไม่ค่อยพอใจเขา.......... น้ำหันไปมองทางกรและก๊อป ที่กำลังเข้ากล้อง

แล้วเลื่อนสายตาไปมองทางพี่โอบกับทีมงานอีกสองสามคนที่กำลังเตรียมของ

เตรียมเครื่องดื่มให้ทุกคน ถือผ้าถือของยืนคอยดาราทั้งสองหลังกล้องไม่ห่าง

ตะกร้าใส่ของใช้วางอยู่บนโต๊ะนั่งพักใกล้ๆนั่น...........

เขาได้แต่หันกลับมามองหน้าเอสทำตาปริบๆ...|||||||||||||

“ก็.....คนอื่นเขาก็เตรียมให้คุณแล้วน..”

“แต่ผมจ้างคุณมาส่วนตัว! คุณต้องคอยดูแลผม คนเดียว! ไม่ใช่ให้คนอื่นมาทำให้

ผมใช้ให้ทำอะไรคุณก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นแล้วผมจะจ้างคุณมาทำไม!”

“.................ก็.....ไหนว่าแค่ไม่หนีไปไหนก็พอ......ไง...” น้ำหน้าบึ้งบ่นอุบอิบเบาๆ


คนหน้าหล่อแอบลอบยิ้มนิดๆแล้วฉวยมือคนน่ารักของเขามาจับไว้

“มานี่เลย!” ดาราหนุ่มแกล้งวีนใส่เสร็จก็พาคุณผู้ช่วยที่ยังงงๆกับชีวิตเดินตามเขาไป

....................................................


“แหม สบายมั้ยจ๊ะ..” เสียงพี่โอบเดินผ่านมาก็ทักเดินผ่านไปก็แซว

ที่เห็นเจ้าดาราหน้าหล่อตัวแสบกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบมีหนุ่มน่ารักคอย

บีบนวดตัวให้ไม่ห่าง...

“555แหม...สบายสุดๆเลยครับพี่!555555”

เอสผงกหัวลอยหน้าลอยตาตอบข้ามหัวน้ำไป น้ำลอบมองหน้าเจ้านายของเขา

อย่างเคืองๆ...(ผู้ช่วยห่าไรของมึงวะ แม่ง~คนใช้ชัดๆ.... ฮึ๋ย!!!ไอ้! ไอ้!

ไอ้ดาราบ้าอำนาจ! ไอ้~~~~กระดาษเช็ดตูดม้วนละห้าบาท!น่าแค้นนัก!

เสียตัวให้ยังไม่พอ ///////*// ยังต้องมาเป็นขี้ข้าให้อายคนอื่นเขาอีก แกล้งกูสนุก

นักใช่มั้ย จำไว้เลยนะไอ้เอสไอ้บ้า อย่าให้กูได้รู้จุดอ่อนมึง ซักวันเหอะ!)


เมื่อนึกหมั่นไส้ในท่าทีของคนหน้าหล่อมากเข้า น้ำก็เผลอเพิ่มแรงบีบลงไป

จนคนที่กำลังเพลินร้องสะดุ้งโหยง ผุดลุกขึ้นนั่งหลังตรงหันควับมามองหน้า

พูดเอ็ดเขาเสียปากยื่นปากยาว “เฮ้ยคุณ! เบาๆหน่อยสิ ผมให้นวดผ่อนคลาย

กล้ามเนื้อนะ ไม่ใช่ให้คุณมาทำลายเนื้อเยื้อผม โอ้ยเจ็บนะโธ่!!”

คนถูกต่อว่าได้แต่ส่งสายตาจิกกัดตอบไปให้ แล้วก็ต้องถอนใจ ใช้มือนุ่มค่อยๆ

นวดแขนตามคำสั่งเจ้านายต่อ ... แต่


“เฮ้อ! อ่ะๆๆ พอแล้วๆ คุณนี่นวดไม่ได้เรื่องเล้ย ผม....หิวน้ำแล้วขอน้ำหน่อย”

คุณผู้ช่วยรีบหันไปควานหาขวดน้ำดื่มในตะกร้า แล้วหยิบมายื่นให้เอส... แต่

“ใครบอกคุณว่าผมจะเอาน้ำนี่...”

“.........คุณจะเอาน้ำอะไร”


ไม่ตอบ..........แต่ยิ้ม............หวานเสียด้วย

น้ำชักอึกอักร้อนหน้าร้อนตัวเมื่อถูกมองด้วยสายตาแฝงความนัยหยาดเยิ้มคู่นั้น

“นะนี่!///////*//คุณนี่มันจริงๆเลยนะ!มองผมทำไมทะลึ่ง!จะบ้าเรอะ!!”

กดเสียงเน้นหนักดุไปแต่เบาๆเพราะกลัวจะมีใครได้ยินเข้า

เอสแกล้งขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจที่น้ำมาว่าเขาแล้วพูดยิ้มๆให้

“ผมจะเอาน้ำแร่...”

...........คนน่ารักมองหน้าเจ้านายนิ่ง......ก่อนถอนใจแล้วเดินไปหยิบน้ำแร่จาก

บนบ้านพักมาส่งให้... แต่

“ทำไมไม่เห็นเย็นเลย...ผมไม่เอาแล้วคุณเอาไปแช่ตู้เย็นให้ทีนะ”

.............น้ำเลยต้องเดินเอาขวดน้ำแร่ไปแช่เย็นให้ตามที่สั่งแต่พอกลับมาก็เจอ...

เจ้านายสุดหล่อกำลังนั่งยิ้มกวนประสาทชูขวดครีมกันแดดรอเขาอยู่....

“ทาให้หน่อยสิ ผมแพ้แดดอ่ะน้ำ”

“................แต่....มันไม่มีแดด..”

“เอ๊ะ!///////*//ผมให้คุณทาคุณก็ทาๆไปเหอะน่า~!”


................แล้วน้ำก็ต้องตามใจอย่างเลี่ยงไม่ได้...

เอส...รู้สึกดีกับฝ่ามือนุ่มๆทั้งสองข้างที่ลูบไล้ทาครีมกันแดดเคลือบผิวให้เขา

ทั้งที่แขน.... ที่คอ.... แม้แต่หน้า.... เอสก็ยื่นหน้าออกไปหาสองฝ่ามือนุ่มๆนั้นด้วย

เหมือนจะอ้อนขอว่า...........ทาให้ด้วยสิ...

น้ำชะงักนิดๆ เหล่มองซ้ายขวาอย่างชั่งใจ...//////เห็นไม่มีใครสนใจมองเพราะมัวแต่

ไปยืนดูกรกับก๊อปทำงาน จึงค่อยๆเอามือที่ยังมีเนื้อครีมติดอยู่เอื้อมไปแตะที่

หน้าของเอส... แล้วค่อยๆลูบทาครีมให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเบามือ....

สัมผัสนุ่มละมุนจากมือน้ำ ทำให้คนขี้อ้อนหลับตาพริ้มยักยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ


พอเห็นคนตรงหน้าเขาหลับตาแล้ว..... คนน่ารักก็อดอมยิ้มไม่ได้...//////

คนอะไรกันนี่....ผิวดีจริงๆ.....หน้าใสชะมัด.... โครงหน้าที่สมกับเป็นผู้ชาย....

แบบที่เขาไม่มี........... โคตรหล่อ

สมแล้วที่ได้เป็นดาราดัง ....

ตาคู่หวานมองเคลิ้มไล่ไปที่ริมฝีปากหยักได้รูปสวยของใบหน้าที่เขาสัมผัส

นิ้ว.........เผลอไปแตะเข้า จนเจ้าของริมฝีปากนั้นรู้สึกได้

เอสลืมตาขึ้นมา ประสานกับสายตาของหนุ่มน่ารักเข้าพอดี...

น้ำอึกอักสองมือยังแตะอยู่บนหน้าหล่อๆที่ส่งยิ้มหวานมาให้เขา

“ไม่ต้องทาที่ปากผมก็ได้น้ำ...(คิก)” เล่นเอาน้ำหน้าแดงระเรื่อ

“เอ้า!เสร็จแล้ว//////*//” รีบผละมือปล่อยใบหน้าของดาราหนุ่มทันที

หนุ่มน่ารักกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากตรงนั้นพร้อมจังหวะหัวใจที่เต้นรัว!


“อ้าว! เฮ้ยนะน้ำ!น้ำ!น้ำครับ...นั่นคุณจะไปไหนน่ะ!?....”


ไม่ว่าเจ้านายจะเรียกอย่างไร เขาก็ไม่ยอมหันกลับไปหา เอาแต่เดินลิ่ว

ก้มหน้าที่แดงไม่แพ้เจ้าสตรอเบอร์รี่ที่ลอยหน้าสลอนอยู่เต็มสองข้างทาง


เขาเป็นอะไรไป ไปชื่นชมไอ้หื่นนั่นได้ยังไงกัน แปลก!.................///////

เขาแปลกไปมาก ทำยังไงดี.......นี่มันเป็นผู้ชายนะเป็นคนที่เราเกลียดด้วย...

ถึงจะหน้าตาดีแต่มันนิสัยไม่ดีนะ......เหวอ!........บ้าชะมัดไอ้น้ำ

ทำไมต้องใจเต้นแรง!

ทำไมกูต้อง!.............................................................................

................................................................

..................................

........... เขินมันด้วยวะ//////////


คนน่ารักชะงักฝีเท้าหยุดเดินเมื่อรู้สึกว่าคนหน้าหล่อไม่ได้เดินตามมาแล้ว

จึงหันไปดู เห็นทินกรมาตามตัวเอสไป.... เขารู้สึกโล่งอก “เฮ้อ~//////”

เงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามสดใส....................

รู้สึกได้ยินเสียงของหัวใจที่เต้นดังขึ้นเรื่อยๆชัดอยู่ในอก.............

อาการของหัวใจเต้นแรง ยังไม่หายไปไหน........... เมื่อเขาหันไปมอง

แล้วเห็นไอ้ดาราโรคจิตบ้านั่น...ก็ยิ้มมา//////........

……………………


………..






คนน่ารัก..ยืนพิงเสาเหม่อ ทอดสายตาออกไปไกลโดยไม่รู้สึกตัวว่ามีใคร

กำลังเดินเข้ามาใกล้..........

“หลบมายืนคิดถึงผมอยู่ที่นี่เองนะ!”

“เฮ้ย!”

คนที่เขายังไม่อยากพบหน้ามากที่สุดตอนนี้กลับหาเขาเจอเสียได้....

“ใคร..ใครเขาจะไปคิดถึงคนอย่างคุณให้เสียเวลากันบ้าดิ!” น้ำสะบัดหน้าหนี

จากสายตาคมของเอส ไม่รู้จะตามเขามาทำไมนักหนานะ....ความจริง...

เขาก็กำลังคิดถึงเรื่องของเจ้าหมอนี่อยู่จริงๆ.../////

“เอ...........รึว่าคุณอู้งานเพราะนัดใครเอาไว้กัน.....หือ..?..”

คำถามเชิงทีเล่นทีจริงทำให้คนถูกถามขมวดคิ้ว....

“อู้งานอะไร! ผมเนี่ยนะ คุณมันไร้สาระมากกว่า! ให้ทำแต่บ้าอะไรก็ไม่รู้”

“ไม่รู้ล่ะ!ก็คุณมีหน้าที่ต้องอยู่ข้างๆผม คอยทำตามที่ผมบอกถ้าผมอยากได้

อะไรคุณก็ต้องหามาให้... แต่ดูสิ คุณกลับหนีผมมาหาใครก็ไม่รู้...”

เอสเดินเอามือไขว่หลังไปๆมาๆพูดต่อหน้าน้ำแล้วแกล้งทำชำเลืองหางตามอง

น้ำคิด.... ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ เอสพูดเหมือนรู้ว่าเขานัดกับกรไว้ที่นี่...

“............เปล่านะไม่ได้อู้งานซักกะนิด... ไม่ได้มาหาใครไม่ได้นัดใครทั้งนั้น”

เรื่องอะไรเขาจะรับ.... ขืนให้ไอ้บ้านี่รู้เข้าว่าเขามีนัดมาเก็บสตรอเบอร์รี่ต้อง

โดนก่อกวนแน่ คนกวนประสาทชอบตามติดเป็นขี้ปลาทอง กวนใจเขาได้ตลอด

เวลาอย่างนี้ ต้องมาแกล้งเขาแหงๆ........ชอบทำให้เขาคิดนู่นคิดนี่...กังวลจะบ้า

ไม่รู้เป็นไง........ชักจะสลัดเจ้าผู้ชายคนนี้ออกไปจากในหัวไม่ไหวแล้วนะ...///////*//


“อื้ม~~.....เหรอครับ.....ไม่ได้มารอใครเนอะ” คนหล่อทำหน้าทำตาว่ารับรู้ไว้..

“เออ ผม..เดินเล่นมาเรื่อย...ไม่ได้จะมาทำอะไรแถวนี้เลยนะ” น้ำพูดสีหน้าจริงจัง

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาทำงานให้ผมซะดีๆ..(อมยิ้ม)..มา!”

“หา......ทะทะทำอะไรอ่ะ!?”

ตกใจจู่ๆไอ้คุณเจ้านายก็ถือวิสาสะมาจับมือเขาพาให้เดินตามไปอีกแล้ว...


คนน่ารักเงอะงะยังไม่เข้าใจว่าเอสต้องการจะใช้ให้เขาทำอะไรให้อีก

ได้แต่ต้องเดินตามเจ้าคนแรงเยอะที่จับมือเขาไม่ยอมปล่อย....ในใจน้ำนั้นก็

รู้สึก....ตื่นเต้นขึ้นมาแปลกๆ.... เสียงหัวใจเขาทำไมถึงดังก้องในหัวขนาดนี้นะ/////

ไม่เอาแล้วไม่อยากได้ยินเสียงใจตัวเองเต้นแรงแบบนี้!


“ปละ ปล่อย~! ไม่ต้องมาจับมือผมเดินเองได้~” เสียงหวานร้องประท้วงขึ้น

กลางทาง สองเท้าที่คอยเดินตามก็พลอยจะรั้งตัวให้หยุดเดินไปด้วย

คนเดินนำจึงชะงักหันมามองอาการนั้นยิ้มๆ....นัยน์ตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อน

ที่แสนมีเสน่ห์ ฉายแววความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแพรวพราว หันมองซ้ายขวาก่อน

แกล้งยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูคนน่ารักของเขาที่คิ้วสวยขมวดมุ่ยทำหน้าเหมือน

ไม่อยากไป “........แถวนี้ไม่มีใครมานะ...อย่าดื้อ...เดี๋ยวอุ้มซะเลย!”

“เหวอ!อย่านะ ไม่เอา!”

อยู่ๆก็จะโดนอุ้มกลางไร่ซะงั้นไม่เอาล่ะน่าอาย น้ำส่ายหน้ารัว


“งั้นก็ไม่ต้องมากเรื่อง ให้ผมจับมือคุณไว้น่ะดีแล้ว เดี๋ยวเกิดคุณซุ่มซ่าม

เดินสะดุดอะไรหกล้มได้แผลขึ้นมา ผมก็เจ็บแทนคุณแย่สิ... คุณเจ็บ

ผมเจ็บกว่านะ... ว่าไงโอเคมั้ยครับ”


แต่หนุ่มน่ารักกลับจ้องดวงตาคมเขม็งยังไม่ยอมหยุดรั้น

“คิดอะไรบ้าๆ! ไม่ต้องมาเจ็บแทนผม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”

“.................ลืมเหรอ..........เดี๋ยวปั๊ดจับทบทวนความจำซะตรงนี้ดีมั้ย

ว่าเราเป็นอะไรกัน..” คนพูดอย่างหมั่นเขี้ยวทำตาดุใส่พร้อมยื่นหน้าหล่อ

เข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่สะดุ้งตาโตผงะหน้าหนีเขาแทบไม่ทัน


“อึก.....ไม่เอา! ไม่เอานะ! ผมขอโทษๆๆ///////ไม่เอานะเอส”

คนเสียเปรียบรีบระล่ำระลักบอกเสียงสั่นนิดๆ ยังจำบทเรียนครั้งก่อนได้ดี


“หึ....ดี งั้นคุณก็เลือกเอาว่าอยากให้ผมจับที่มือหรือจะให้จับ ที่อื่น..”

คำขู่ของคนที่เอาจริงเสมอทำให้ใบหน้าหวานซับสีเลือดขึ้นมากกว่าเดิม

พูดอะไรไม่ออกได้แต่ก้มหน้าซ่อนความหวั่นไหวกลัวมันจะฉายออกมา

ทางแววตาของเขาได้.............ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ที ขำคิกคักจูงมือเขา

ไปตลอดทางอย่างชอบอกชอบใจ...

.(ฮึ่ย~ไอ้ลามก!/////*//เอะอะก็หื่นใส่กูๆ ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้คนบ้า!)


เดินต่ออีกไม่นาน เอสก็พาน้ำมาถึงเรือนปลูกสตรอเบอร์รี่ ทันทีที่ได้เห็น

น้ำก็ถึงกับก้าวเท้านำหน้าคนบังคับพามาเข้าไปด้านในก่อนอย่างตกตะลึง

ที่นี่เต็มไปด้วยเจ้าลูกสีแดงน่ารักที่เขาแสนชื่นชอบขึ้นกันให้เต็มพรึ่บไปหมด

ทั้งที่ปลูกห้อยลงมาและทั้งที่ปลูกอยู่บนดิน เป็นแถวเป็นแนวละลานตา

คนทั้งสองยืนอยู่ท่ามกลางสตรอเบอร์รี่ลูกใหญ่ๆ สีแดงสดสวยรายล้อมจน

เรียกได้ว่า อยู่ในนี่แล้วราวกับพวกเขาถูกโอบกอดด้วยสตรอเบอร์รี่จริงๆ

น้ำยืนอ้าปากหวอตาโต ค่อยๆหมุนตัวมองไปรอบทิศอย่างตื่นเต้น สูดกลิ่น

หอมหวานที่ลอยละล่องอบอวลอยู่ทั่วทุกทาง ให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน

แล้วหนุ่มน่ารักก็หันมาเจอกับคนหน้าหล่อที่ยืนส่งยิ้มหวานๆมาให้....


ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อรีบเม้มติดกัน เพราะอยากจะกลั้นยิ้มไว้...

แต่ก็ทนไม่ไหว ยิ้มตอบคนตรงหน้าไปจนได้……..///////

เขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เอสพาเขามาที่นี่


เมื่อเห็นว่าคนน่ารักของเขาถูกใจกับเซอร์ไพร์สอย่างที่คิด เอสก็ยิ่งดีใจ

แถมยังได้ยิ้มหวานๆจากคนที่เขารักตอบกลับมาให้อีก มันคุ้มจริงๆที่ยอม

ลงทุนไปอ้อนวอนเจ้าของไร่ให้กันสตรอเบอร์รี่ที่สวยที่สุดไว้ให้

เลยได้พาน้ำมาที่นี่ ทั้งที่ความจริงเช้าวันนี้ป้าเจ้าของไร่ต้องให้คนมาเก็บ

ไปขายก่อนแล้ว.... โชคดีที่ป้าเป็นแฟนคลับของเขาซะด้วย เลยไม่ยาก

ที่เขาจะอุ๊บอิบที่นี่ไว้ เพื่อพาน้ำมาด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น...


ขณะที่น้ำยังยืนตื่นเต้นยิ้มไปยิ้มมา เอสก็ยื่นตะกร้าสานด้วยหวายขนาดพอมือให้

เจ้าของเตรียมตะกร้ามาวางไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว น้ำรับตะกร้ามาถือยังอมยิ้ม

“เอาล่ะผมจะมอบหมายงานให้คุณ ช่วยผมเก็บสตรอเบอร์รี่ไปฝากนิกกี้

แล้วก็........” เอสเว้นช่วงพูดไว้นิดแอบสังเกตท่าทางอีกฝ่ายที่ดูดีใจมากกับ

งานนี้ ก่อนพูดต่อด้วยคำที่ยิ่งทำให้คนฟังยิ้มหน้าแดงเข้าไปใหญ่


“ เอากลับไปบ้านเราด้วยนะครับที่รัก/////”

มือนุ่มค่อยๆผลักใบหน้าคนหล่อที่ยื่นมาหาเสียใกล้จนใจเต้นให้ออกห่าง

อย่างขวยเขิน... “มากไปแล้วคุณ//////มากไปแล้ว หลีกเซ่ผมจะไปเก็บให้ไง~”


ดาราหนุ่มมีความสุขเหลือเกินที่ได้เดินถือตะกร้าตามคนน่ารักของเขาต้อยๆ

....แล้วได้เห็น รอยยิ้มที่น่ารักยิ่งกว่าสตรอเบอร์รี่ลูกไหนๆนั่น

ส่งมาให้เขาใกล้ๆ เป็นระยะๆ…

……………………………

...................................


*************



“เฮ้อ~~เสร็จซะที ขอบคุณคร้าบบบ55”

เสียงเจ้าดาราหน้าใสที่มัวแต่ง่วนอยู่กับงานพูดขอบคุณทีมงานไปทั่ว

พร้อมสอดส่ายสายตามองหา........... ใครบางคนที่วันนี้ไม่ได้ใส่แว่นดำแล้ว

แต่เมื่อไม่เจอ.....เขาก็สงสัยว่าคนคนนั้นคงจะไปรอเขาอยู่ตรงที่นัดเป็นแน่


กรยิ้มอย่างดีใจโดยที่ไม่สังเกตเลยว่าดารารุ่นพี่ที่ฮ็อตไม่แพ้เขาก็ไม่ได้อยู่

แถวนั้นด้วยเหมือนกัน............ เด็กหนุ่มวิ่งคว้าตะกร้าไปอย่างดีใจ ไม่ต่างจาก

คนอื่นๆที่จ้องจะไปเก็บสตรอเบอร์รี่เหมือนกันอยู่นานแล้ว

.................................กรยืนคอยน้ำอยู่นาน ชะเง้อจนคอยืดยาวก็ยังไม่เห็น

แม้แต่เงาพี่น้ำของเขา ทั้งที่คิดว่าคงมารอก่อนตั้งนานแล้ว........ไม่น่าเลย

พี่เอสไม่น่าขอเปลี่ยนคิวถ่ายกับเขาเลย.... ความจริงป่านนี้เขาต้องถ่ายเสร็จ

แล้วได้มาเก็บสตรอเบอร์รี่กับผู้ช่วยสุดน่ารักของพี่เอสแล้วแท้ๆ.....เฮ้อ~

พี่น้ำของเขาทำไมยังไม่มาตามที่นัดกันไว้นะ...... รึว่า.......... พี่เขาอาจมารอ

จนเบื่อมากเลยเดินเล่นไปที่อื่นหรือเปล่า....?............................ลอง...

โทรถามดูน่าจะดีกว่า...

.............................

.................

........


สองเท้าที่กำลังก้าวเดินอย่างช้าๆหยุดชะงักลง แล้วหมุนกลับไปหาเท้าอีกคู่ที่

เดินตามเขามาไม่ห่าง.......... เสียงหวานเอ่ยทัก

“จริงสินี่คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอ?..ทำไมมาเดินตามผมอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

น้ำนึกขึ้นได้ เจ้านายเขาน่าจะถ่ายทำเสร็จเป็นคนสุดท้ายอย่างที่บอกเอาไว้

ตั้งแต่เมื่อวานนี่นา..............


เอสอมยิ้มนิดๆก่อนตอบ “ อื้ม! ผมทำงานเสร็จแล้วเดี๋ยวเก็บสตรอเบอร์รี่เสร็จ

เราก็ไปขนกระเป๋ากลับกันได้เลย คุณรีบเก็บต่อให้เยอะๆเถอะ ป้าเจ้าของไร่เขา

เซอร์วิสให้ผม คุณจะเก็บมากเท่าไหร่ก็ได้นะน้ำ”

“หือ..........กลัวจะขนกลับไม่ไหวอ่ะดิ..อีกอย่างอาศัยรถคนอื่นกลับกันไม่ใช่

ไหนจะสัมภาระไหนจะของฝากทั้งของเราทั้งของเขา แล้วเราจะมีที่ยัด

สตรอเบอร์รี่ใส่เข้าไปตั้งมากตั้งมายขนาดนี้ได้เหรอ..”

คนหน้าหล่อทำสายตาแบบมีเสศนัยแล้วบอกให้คนน่ารักไม่ต้องกังวลไป

เพราะพวกเขาจะกลับด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น... คนได้ฟังยังงงมองหน้าคนพูด

อย่างไม่เข้าใจในเมื่อไม่ได้เอารถมาแล้วจะกลับกันได้ยังไงถ้าไม่อาศัยรถคนอื่น

กลับซึ่งคนอื่นที่ว่านั้นก็คือ กร


ตรื้ดดดดดดดดดดดด....

ยังไม่ทันจะถามอะไรให้รู้เรื่อง เสียงมือถือก็ดังเรียกความสนใจของคนทั้งคู่

“อ้าว..ใครโทรมาหว่า... เฮ้ยคุณช่วยรับหน่อย” น้ำทำท่าจะรับโทรศัพท์

แต่สิ่งที่เอสช่วยไม่ใช่การถือตะกร้าหรือรับเอาลูกสตรอเบอร์รี่ในมือน้ำ

มาถือไว้ ดาราหนุ่มกลับล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ ที่ร้องดังอยู่ในกระเป๋า

เสื้อคลุมแขนยาวตัวนอกของเจ้าของเครื่องแทน


น้ำมองตามการกระทำนั้นตาค้าง เจ้าหมอนี่มันกดรับแล้วเอาแนบหูฟัง

แทนเขาเฉยเลย ขณะที่เจ้าตัวยังยื่นตะกร้าสตอเบอร์รี่ค้างเติ่งอยู่นั้น เอสก็

หันมามองหน้าเหวอๆงงๆนั่นแล้วแสยะยิ้มมุมปากให้เห็น ก่อนชายหนุ่ม

หน้าหล่อจะรีบกดปิดเครื่องทันทีที่ได้ยินเสียงจากปลายสายพูดแค่ว่า..

”ฮะฮัลโหลพี่น..” เพียงแค่นี้ก็มากพอทำให้เขารู้ได้แล้วว่าใครโทรมา ....

เสียงเจ้าก้างขวางคอชัดๆ!


(หึหึหึหึ.....กูว่าแล้วมันต้องโทรมา 55..ไอ้อ่อนเอ๊ยยยยก๊ากกกกก55555)

เอสเอาโทรศัพท์ของน้ำที่เขาเป็นคนซื้อให้ เก็บเข้ากระเป๋าเสื้อตัวเองแล้ว

กลั้นขำพยายามเก็บอาการ ต่อหน้าสายตางงงวยคู่สวยตรงหน้าที่มองมา


“เฮ้ยยยยยยยยยยยย!...ทะทำไมคุณทำแบบนี้!? นั่นมันของผมนะเอาคืนมา!”

หนุ่มน่ารักร้องลั่น นี่เจ้านายเขาจะริบมือถือที่ให้เขาคืนหรือไงกัน

“โธ่น้ำ.....อย่าโวยผมเลยน่า...ผมเห็นว่าคุณช้าเลยรับแทนให้ไง” ยิ้มกลบเกลื่อน

“เห๊อะ! คุณนี่จริงๆเลย เอามานะ ใครโทรมาหาผม แล้วคุณปิดเครื่องทำไม”

ตาหวานจ้องหน้าเขาเขม็ง.........แต่เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้คนอื่นเข้ามาแทรก

เอสทำไม่รู้ไม่ชี้เดินเก็บสตรอเบอร์รี่ต่อพลางพูดไม่ยอมมองหน้าน้ำ

“อ๋อ.........................โทรผิดน่ะ...จะสั่งแก๊สอะไรไม่รู้”

“..........โทรผิดเหรอ....แล้ว... คุณมาปิดเครื่องผมทำไม ถ้าเกิดไอ้นิกโทรมาล่ะ”

“ก็..... มันรบกวนสมาธิคุณ นี่คุณกำลังทำงานให้ผมอยู่นะลืมเหรอ รีบเก็บ

สตรอเบอร์รี่ต่อเหอะน่า ถ้าน้องคุณโทรไม่ติดเดี๋ยวเขาก็โทรหาผมเองแหละ”

ตอบเลี่ยงๆไปและยังไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผู้ช่วยเขาที่เริ่มหน้างอแล้ว....

“...........คุณจะเอาคืนเหรอ ไหนว่าจะหักจากเงินเดือนผมไงอ่ะ..”

เสียงบ่นอุบอิบจากปากบางทำให้คนหน้าหล่อชะงัก

“............เอ๋.........55555บ้าน่าผมไม่เอาไปเลยหรอก เดี๋ยวจะคืนให้ในรถนะ”

“จริงอ่ะ..” ได้ยินแค่นี้น้ำก็โล่งอก ยอมเก็บสตรอเบอร์รี่ต่อ

“ฮะฮะฮะฮะฮะ..”

อาการหน้างอเหมือนจะงอนเขาหายไปแล้วพาให้ดาราหนุ่มหลุดขำ ที่น้ำกลัว

เขาไม่คืนมือถือให้ จนลืมโกรธเรื่องที่เขารับโทรศัพท์แทนไปแล้ว..

“หัวเราะอะไร!//////*//”

“เปล่าๆๆครับ ไม่ขำแล้วๆไม่มีอะไรเลย555”


ตรื๊ดดดด ตรื๊ดดดดดดดดดดดด........


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้วแต่คราวนี้มาจากเครื่องของเอส..

ชายหนุ่มรีบส่งตะกร้าให้คนน่ารักรับไปถือไว้แบบแทบตั้งตัวไม่ทัน

เพราะกลัวสายตาที่จ้องจะแย้งโทรศัพท์เขาไปบ้าง...

พอเห็นว่าใครโทรมา เอสก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังมีเรื่องติดค้างอยู่

คนหล่อจึงรีบเดินหลบออกไปคุยกับปลายสาย ก่อนที่น้ำจะอ้าปากถาม

หรือโวยอะไรเขาออกมา……..


“ฮัลโหลนิกกี้ โทษทีที่ไม่ได้โทรกลับ พี่เพิ่งทำงานเสร็จ”

“............อ่าครับ...ผมเข้าใจ แล้วนี่พวกพี่จะกลับกันแล้วเหรอครับ”

“คนอื่นน่ะใช่ แต่พี่มีโปรแกรมต่อนิดหน่อยขออนุญาตนะไอ้น้อง”

“...............เฮ้อ.....แสดงว่าพี่มีแผนของพี่แล้วดิ..........แล้วของผมอ่ะพี่”

“เอ่อ...................” เจ้าที่ปรึกษากิติมาศักดิ์ได้แต่กรอกตาคิดไปมา เมื่อคืน

ก็ยังนึกไม่ออก หลังส่งเมสเสจให้น้ำเขาก็ลุกมานั่งอ่านบทละครตอนใหม่

ที่พี่โอบขนมาให้แล้วดันหลับไปตอนไหนไม่รู้....................เอ๊ะแต่จะว่าไป

ไอ้วิธีนั้นมันก็น่าจะใช้ได้นะ!

“พี่เอส?...............ยังไม่ได้เรื่องเลยเหรอครับ|||||||||||||” เห็นอีกฝ่ายเงียบไปนาน

“เฮ้ยมันก็พอมีทางที่น่าจะได้ผลอยู่นะ นิกกี้!”

“หา! พี่คิดออกแล้วเหรอครับ ผมต้องทำยังไง!?”

เสียงหนุ่มหน้าตี๋ฟังดูตื่นเต้นมาก ไม่ผิดหวังเลยที่มาปรึกษาพี่เอส

หลังได้ฟังแผนเด็ดของดาราหนุ่ม นิกกี้ก็ขอบคุณใหญ่โดยไม่ลืมถามที่มา

“.........แหะๆพี่เอามาจากในละครน่ะ..”

“ละครเนี่ยนะพี่เอส!......แล้วมันจะได้ผลจริงๆเหรอ”

“นายก็แสดงให้เนียนๆเหมือนที่พี่เล่นดี๊5555ง่ายจะตายไปไอ้น้อง!555”

“....||||||||||ผมไม่มั่นใจแต่จะลองดูครับ...”

“สู้ๆน่า อ่ะเฮ้ยพี่นายมาแค่นี้ก่อนนะ ไว้โทรมารายงานผลด้วยล่ะ”

เอสรีบเข้าไปช่วยน้ำถือตะกร้าไว้เองทั้งสองใบเพื่อเอาใจ ปล่อยให้คนน่ารัก

เดินตัวปลิวกลับบ้านพักอย่างสบายอารมณ์....


........................................


“ฮุฮุฮุฮุฮุเห็นม๊ะๆๆ ก๊อปว่าแล้วววว! ไว้เจ้บิวเจอพี่เอสนะลองถามดูได้เลย

ลองพี่เอสเขาทำแบบนี้นะ ต้องชอบพี่น้ำชัวร์ไม่มีมั่วนิ่มแน่นอนค่า”

“..............ว้ายอีก๊อปอย่างนี้เอสก็เป็น...”

“ทำไมค่ะเจ้บิวไม่ชอบเหรอ.....”

“5555555ถูกใจเจ้มากกกกก!! เสร็จชั้นล่ะไอ้เอสคอยดูนะจะล้อมันให้

อร๊ายยยยย เพิ่งจะมาออกลายเอาตอนนี้แหมวันงานก็เห็นหน้าไม่ถนัดดัน

ใส่แว่นซะอันเบ้อเร้อ คิก..อยากเห็นหน้าคนที่ทำให้เพื่อนชั้นเป็นไปได้ชัดๆ

เร็วๆจัง!นังคนสวยหล่อนส่งรูปหวานใจไอ้เอสมาให้เจ้ดูหน่อยซิ//////”

“วุ้ย! ส่งเส่งอะไรได้เล่าคะ เดี๋ยวพี่แกก็พาไปให้ดูที่กองรอไปเถอะ ตอนนี้ขอ

เวลาให้น้องก๊อปได้สวีทกับน้องกรก่อนนะคะเจ้บิ้วเลิฟๆๆๆๆจม๊วบบบ!”

“ว้ายนังก๊อป แกเห็นผู้ชายดีกว่าชั้นเรอะ นังก๊อปคุยกับชั้นก่...”


เสียงนางเอกสาวรุ่นพี่โวยมาตามสายได้เพียงแค่นั้น ก๊อปก็รีบกดตัดสายไป

แล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง ค่อยๆเดินไปเอามือเอื้อมไปแตะเบาๆที่ไหล่

ของหนุ่มหน้าใสที่ได้แต่ยืนคอตกอยู่นาน กรสะดุ้งโหยงตกใจหันมา

“แหมน้องกร..........มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ?” เก๊กเสียงเข้ม

“เอ่อแหะ............คือผมมาเก็บสตรอเบอร์รี่ครับ.....(เห็นในมืออีกฝ่ายก็

มีตะกร้า)...นี่พี่ก๊อปก็จะมาเก็บแถวนี้เหมือนกันเหรอครับ..”

“อื้ม.........ใช่! แหมพอดีเลยมาเก็บเป็นเพื่อนกันเนอะ (คิกๆๆๆ/////)”

แล้วเจ้าดาราหน้าใสก็เลยต้องช่วยกันเก็บสตรอเบอร์รี่กับดารารุ่นพี่

ที่ชอบส่งสายตาหวานเยิ้มมาทางเขาอยู่เรื่อย แถมยังชอบเดินมากระแซะ

ถูกเนื้อถูกตัวเขาบ่อยๆจน...ชักจะระแวงหนุ่มรุ่นพี่ปากแดงที่มีอาการแปลกๆ

แต่ด้วยความเกรงใจ เขาจึงไม่กล้าเดินหนีไปได้แต่ก้มหน้าก้มตาเก็บให้เร็วที่สุด

ใจของกรพะว้าพะวนอยู่ที่พี่น้ำของเขาคนเดียว..........ทำไมพี่น้ำไม่มา...

โทรไปก็ปิดเครื่อง.........พี่น้ำทำอะไรอยู่กันนะ...

.......ก๊อปลอบมองกรที่ดูเป็นกังวลอย่างชอบใจแอบหัวเราะคิกคักไม่ให้เห็น

.....................................

...........................

.............

หลังกลั้นใจเก็บสตรอเบอร์รี่จนได้เต็มตะกร้ากรก็รีบชวนดารารุ่นพี่กลับ

ที่พัก ก๊อปยิ้มให้เขาไม่หุบตลอดทางที่เดินมาด้วยกัน เล่นเอากรเสียวสันหลัง

กับสายตาแปลกๆ.......||||||||||||||....

แต่พอเดินมาได้ถึงหน้าบ้านพัก เจ้าหนุ่มหน้าใสของเราก็ต้องอึ้งอ้าปากค้าง

หันหน้ามองตามรถยนต์สีบรอนที่แล่นผ่านหน้าออกจากไร่ไป...

ในรถคันนั้นมีดาราหน้าหล่อรุ่นพี่ของเขาเป็นคนขับ และมีคนน่ารัก

นั่งข้างๆไปด้วย น้ำยังหันมาโบกมือบ๊ายบาย ยิ้มให้เขาพร้อมกับ

ทุกคนที่กำลังขนของขึ้นรถอยู่แถวนั้น....

ได้ยินเสียงพี่โอบ ทินกรและคนอื่นๆพูดรำพึงถึงหนุ่มน่ารักกันไม่ขาดปาก

บ่นว่าน่าเสียดายน่าจะเป็นดารากับเขาอีกคนเพราะน้ำน่ารักเหลือเกิน....

กรได้สติหันควับกลับไปด้านหลังตัว ก็เห็นก๊อปยืนถือตะกร้าสตรอเบอร์รี่

ยิ้มหวานมาให้…||||||||||||


“นั่น! มันรถพี่ก๊อปไม่ใช่เหรอครับ ทำไม!?” หน้ากรบอกให้รู้ว่างงเต็มที่

“อ๋อใช่..........รถพี่เอง”

“อ้าวแล้วทำไมพี่เอสขับไปแล้วพี่ก๊อป..”

“เห็นว่าพี่เอสรีบกลับเขามีธุระต่อ งานรัดตัวจังเนอะ พี่กลัวเขาไปไม่ทันน่ะ

เลยให้ยืมรถพี่ไป.....แล้วพี่จะขอกลับรถกรแทน..(อมยิ้ม//////ฮุฮุฮุ)”

“หา!?.............” เด็กหนุ่มหน้าใสตอนนี้หน้าซีดซะแล้ว....

“ให้พี่ติดรถไปด้วยคนนะ”

ก๊อปยืนพูดเอียงคอพยายามแอ๊บน่ารักสุดๆ แต่เล่นเอาคนฟังผงะเงยมอง

คนตัวใหญ่กว่าที่เข้ามายืนใกล้เขาเสียประชิดตัวจนเหงื่อตก.....

...................................

************



ระหว่างทางหลังรถแล่นเข้าตัวเมืองมาได้ไม่นาน น้ำก็รู้สึกว่าเหมือนเขา

จะลืมอะไรบางอย่าง....... แต่ก็นึกไม่ออก

ซึ่งความจริงคือเขาลืมที่นัดกับกรไว้นั่นเอง เอสบอกว่าขนของมาครบหมด

ก็ไม่ได้ลืมอะไรไว้นี่... น้ำว่าก็ใช่ จึงเลิกนึกไป.....

แล้วหันมาให้ความสนใจเจ้าลูกสีแดงที่เก็บมาแทนอย่างอดใจไม่ไหว


“อืม.......อันนี้ของไอ้นิก.......อันนี้ของหนูแนน....นี่เอาไว้ให้เพื่อนมัน

ส่วนอันนี้ไว้ฝากคนที่กองถ่าย..........แล้วนี่ก็../////ของผม”

หันไปหันมาจัดแจงแยกสตรอเบอร์รี่ที่เก็บมาว่าส่วนไหนให้ใครบ้าง

อยู่ในรถ คนขับหน้าหล่อได้ยินเข้าก็ถามอย่างสงสัย


“อ้าว............แล้วของผมล่ะ?”

แต่คนน่ารักที่นั่งข้างๆกลับหันมาแลบลิ้นใส่เขา


“ไม่ให้กิน! อยากกินก็ไปซื้อเอาดิ”

“อ้าวไหงเงี้ย! นั่นมันยังเหลืออีกตั้งเยอะคุณจะไม่ให้ผมกินเลยเรอะ!”

“ก็บอกว่าไม่ให้ไง มีปัญหาไรม๊ะ..อันนี้มันของผม ส่วนนี่ก็ของผม นี่ก็ของผม

นั่นก็ของผม ของผมทั้งหมดนี่แหละ!5555555”

“.............หืม......ร้ายนักนะ....” เอสขับรถไปก็อมยิ้มที่น้ำแกล้งเขาเหมือนเด็กๆ

จึงแกล้งพูดทำปากยื่นๆบ่นๆๆให้น้ำบ้างแล้วว่า

“ก้อด้ายยยยยย............ผมไม่กินก็ได้ ผมยกให้คุณกินคนเดียวหมดนั่นแหละ

แล้วเอาไว้ผมค่อยกิน...คุณ อีกทีก็ได้เนอะ!55555555”

หนุ่มน่ารักสะดุ้งตัวหน้าแดงกระเถิบหนีไปนั่งจนติดประตูรถข้างตัว

“ไอ้บ้า! คนลามก! ทะลึ่ง!///////” มือนุ่มคว้าสตอรเบอร์รี่มาปาใส่คนหัวเราะร่วน

แต่แล้วร่างบางที่นั่งเบียดกับประตูรถก็ต้องเอียงย้าย ไหลกลับมานั่งที่ตรงๆจนได้

เมื่อจู่ๆคนขับก็หักเลี้ยวกะทันหัน “โหยคุณอ่ะ ผมเกือบเลยแล้วมั้ยล่ะ”


เอสพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาขับรถเข้าไปใน..................โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง


น้ำนั่งตัวแข็งตาเบิกโพลง รีบถามเสียงสั่นนิดๆ “คะคะคู๊ณ! เข้ามาทำไม!?

หิวข้าวเรอะ! เราจะมากินข้าวกันใช่มั้ยเฮ้ย!!|||||||||||||”

“หือ.......เปล๊า..........เราจะนอนที่นี่กัน”

“ว่าไงนะ! นะนอนเหรอ!”

“ก็ใช่ไงคุณจำไม่ได้เหรอว่าผมบอกคุณก่อนมาว่ายังไง”

“หา...........ยังไง”

“ผมบอกว่าเราจะค้างสองคืนจำได้มั้ย”


เอสจอดรถหน้าโรงแรม มองเห็นพนักงานรีบวิ่งมาคอยต้อนรับ

ดาราหนุ่มลงจากรถเดินเข้าไปพูดคุยกับพนักงานที่มารับกุญแจรถเสร็จ

ก็เดินนำเข้าไปในตัวโรงแรมพลางผิวปากเบาๆอย่างอารมณ์ดี

แต่เท้าของเขาก็ต้องชะงักก่อนไปถึงที่ฟร้อนของโรงแรม เพราะคนน่ารักที่

กึ่งเดินกึ่งวิ่งหน้าตื่นๆตามมาดึงแขนเสื้อเขาเอาไว้ เอสหันมามองหน้าคนรั้ง

ที่ยืนทำหน้าเหมือนมีคำถามร้อยแปดอยู่ในใจแล้วอดขำไม่ได้

คิ้วเรียวสวยของน้ำยิ่งขมวดแทบจะผูกกันเป็นโบว์ ไม่ยอมปล่อยให้

อีกฝ่ายเดินเข้าไปต่อได้ง่ายๆ.... จนเสียงนุ่มเอ่ยกับเขาว่า

“ผมยังบอกคุณไว้ว่าถ้ามีเวลา ผมจะพาคุณเที่ยวลืมอีกแล้วเหรอน้ำ..”

คนน่ารักทำตาโตเหมือนนึกออก

“....วันนี้เขามีงานเทศกาล...ช่วงสตอเบอรี่ออกนี่....”

“แล้ว............หมายความว่า..”

“เราเอาของมาเก็บแล้วออกไปเที่ยวกันนะ.... เห็นทุกปีไฟประดับสวยน่าดู”

“..........คุณจะพาผมไปเที่ยว...////////.........แล้วเราต้องค้างด้วยเหรอ”

“มันคงดึก.....ค้างที่นี่แหละ........อยากไปมั้ย(ยิ้ม)”

คนน่ารักไม่ตอบ....

แต่ส่งยิ้มพร้อมสีแก้มที่แดงระเรื่อกลับมาให้หัวใจของเขาได้พองโต...

...............................................




tsktonight…TBC.


***ช่วงจีบไม่ยั้งของเอสเขาล่ะค่ะ ฮุฮุ ดีใจที่ชอบกันนะคะ^^


Create Date : 26 กันยายน 2554
Last Update : 1 ตุลาคม 2555 16:07:11 น. 3 comments
Counter : 2238 Pageviews.

 
5555555สนุกด้วยน่ารักด้วย
ชอบลูกตื้อของพระเอกหน้าหล่อจัง!!!
ทำเอาคนน่ารักถึงกับเคลิ้มไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
แอบสงสารน้องกรที่โดนกลั่นแกล้งอดไปเก็บสตอฯ
กับคนน่ารักเลยอ่ะ(แอบเชียร์น้องกรเหมือนกัน!!)
**ตอนต่อไปคงจะมีฉากหวานๆของพระ-นาย(?)
คู่นี้มาให้คนอ่านได้ชุ่มชื่นหัวใจมั่งนะคะหรือจะมี
แบบติดเรท!!!ก็ไม่ว่ากันคนอ่านชอบบบบบอ่ะ
555555(บ่งบอกความหื่นกันเลยทีเดียว)
ขอบคุณที่มาต่อฟิคให้เป็นกำลังใจให้writerนะคะ


โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.39.3 วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:9:59:48 น.  

 
อะฮ้า !!!!! เริ่มจะน่ารัก แล้วนะ สำหรับคนน่ารัก ของคนหน้าหล่อ อยากรู้จังเขาจะสวิต วิ๊ดวิ้ว กันแค่ไหน อิๆๆๆๆ ตามติดทุกตอนเลย ^___^".


โดย: lek^lek IP: 49.48.119.212 วันที่: 27 พฤษภาคม 2555 เวลา:2:39:00 น.  

 
แอบจีบเนียนๆ ฮ่าๆๆๆ
แต่สงสารนิกกี้


โดย: มิคุ IP: 1.1.191.203 วันที่: 24 ธันวาคม 2556 เวลา:22:24:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กันยายน 2554
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
26 กันยายน 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.