Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 21 สิ่งที่อยากรู้กับสิ่งที่ควรรู้...(yaoi)

ตอนที่ 21 สิ่งที่อยากรู้กับสิ่งที่ควรรู้...(yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

สายตาสองคู่...ยังคงจ้องมองตามรองเท้าหนังสีดำมันปลาบที่ป้วนเปี้ยนเดินตามหา

เข้ามาใกล้ตัวพวกเขามากขึ้นทุกทีๆอย่างไม่ยอมเลิกรา ผ่านทางช่องใต้ท้องรถ

ที่ซ่อนตัวอยู่ น้ำก็ได้แต่คิดว่าไอ้เชี่ยเทพนี่มันจะมีความพยายามเอาโล่ไปถึงไหนกัน...

พอเทพพิชัยจะขยับเดินไปทางขวา... น้ำและเอสก็รีบมุดหนีไปทางซ้ายของท้ายรถ

แต่แล้วเหมือนหนุ่มลูกครึ่งจะเปลี่ยนใจเดินวนกลับไปแถวท้ายรถตรงหน้า...

เล่นเอาคนหลบผวาคลานหนีไปที่ด้านข้างของรถคันถัดไปแทบไม่ทัน

ขณะที่คนตามหาก็กวาดสายตาไล่มองอย่างร้อนใจ “ฮึ่ย!หายไปไหนวะ!?”

ก่อนที่เทพพิชัยจะเดินไปต่อก็พลันมีเสียงหนึ่ง ตะโกนเรียกเขาไว้ลั่นลานจอดรถ

“อาเทมมมมมมมมมมม!!” คนตะโกนเรียกขับรถมาชะลอจอดเทียบข้างตัวเขา

เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตชักเท้ากลับอย่างตกใจ... ปะป๊าของเขานี่!...

บ้าจริงป๊าเขาโผล่มาทำไมกันตอนนี้นะ..

ไม่อยากให้พ่อรู้ว่าเขากำลังตามหาน้องน้ำอยู่ ไม่ว่าพ่อจะเคยสั่งห้ามเขายุ่งเกี่ยว

กับน้ำอย่างไร แต่เขาไม่มีวันยอมทำตามความต้องการของพ่อเด็ดขาด จะให้ตัดใจ

จากคนที่เขาเฝ้ารักมานานหลายปีง่ายๆมันทำได้ที่ไหนกัน...

“ป๊ามาทำไม!? บอกแล้วไงผมจะหาแท็กซี่กลับเอง” ท้าวเอวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ..

“โธ่ถามโง่ๆไอ้ลูกคนนี้ ป๊าก็มารับลื้อซี่! ได้ออกจากโรงบาลทั้งที ป๊าดีใจนะที่..

ลื้อหายดีแล้ว อ้อแต่เมื่อกี้ป๊าเห็นหลังลื้อไวๆว่าวิ่งเข้ามาในนี้นะ

ลื้อจะวิ่งทำไมหาอาเทม!”

“โหอะไรกันป๊า! ผมวิ่งมาทำอะไรก็ช่างเหอะน่า”

“หมอยังบอกให้ระวังไว้ไงไม่รู้จักฟัง! กว่าจะหายได้ หลังโดนลูกชายไอ้กิม

มันปู้ยี่ปู้ยำซะเละเทะเห็นลื้อนั่งน้ำตาเล็ดน้ำตาร่วง ชอบเปิดกาจู๋โชว์หมอนักเรอะไง

เพิ่งหายแท้ๆจะวิ่งให้มันแกว่งไปแกว่งมาทำม้าย เดี๋ยวไอ้จู๋ของลื้อมันก็สะเทือน

หมดหรอก! ป๊าขี้เกียจส่งลื้อเข้ารักษาปิกาจู้สองรอบสามรอบนะรู้ไว้ด้วย!

เกิดมันรักษาอีกไม่ได้ขึ้นมา พอดีกันลื้อมิต้องโดนตัดทิ้งเป็นเดชไอ้ด้วนเรอะ!!”

“จ๊ากกกกกกก!///////*//ป๊า! จะพูดเสียงดังทำไม พูดทำไมนักหนาผมอายเขา!!!”

นายยุทธพิชัยพยามยามเตือนลูกชายแต่ดูเหมือนจะทำให้เจ้าหนุ่มรู้สึก

ขายหน้ามากกว่า ยกสองมือขึ้นกุมหัวหันซ้ายหันขวามองไปรอบตัวอย่างระแวง…
(ถ้าเกิดว่าน้องน้ำยังอยู่แถวนี้แล้วได้ยินเข้าเล่า!/////*//โธ่ป๊าบ้า!)

“อายห่าอารายแถวนี้!? เฮ้อมีใครให้ลื้ออายที่ไหนกัน มีแต่รถ! ขึ้นมาเร็วๆเข้า

กลับบ้านกันได้แล้ว!”

ลูกชายจำใจ...ต้องเปิดประตูขึ้นรถไปกับพ่ออย่างเสียไม่ได้

เข้าไปนั่งในรถแล้วก็ยังหน้างอ ขัดใจที่ไม่ได้ตามหาคนน่ารักต่อ...

“...ไม่ดีใจรึไงเห็นร่ำๆอยากจะกลับบ้านทุกวันๆ... แปลกจริงไอ้ลูกคนนี้..”

คนเป็นพ่อบ่นอุบกับท่าทีแปลกๆของเจ้าลูกชายตัวดี พลางถอยรถเลี้ยวกลับ

ออกไปจากลานจอด

...................................................

และแล้วรถของสองพ่อลูกก็ค่อยๆเคลื่อนตัวลับหายไปจากบริเวณนั้น...

เหลือก็แต่.........ชายหนุ่มสองคนที่ซ่อนตัวอยู่.................

เอสกับน้ำนั่งยองๆอยู่ข้างรถตู้สีขาว ทั้งคู่หันหน้าเข้าหากันต่างก็ใช้มือของตัวเอง

ช่วยอุดปากให้กันและกันเพื่อกลั้นเสียงที่เกือบเล็ดรอดออกไปเพราะความ....ขำ..

เมื่อได้ยินเสียงรถขับห่างหายไปไกลก็พากันชะเง้อหน้าขึ้นดู

ปรากฏว่าพวกศัตรูเขาถอยทัพกลับไปแล้ว... คนหน้าแดงๆตัวสั่นๆทั้งสอง

ที่จ้องตากันอยู่จึงค่อยๆคลายมือออก พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะเสียดังลั่น

ลานจอดรถที่เงียบจนก้องไปหมด!

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!////////ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

ลงนั่งไปบนพื้น...หน้าดำหน้าแดงใหญ่...

.......................................

ขณะเดียวกันอีกด้าน.............ในใจของเจ้าหนุ่มเทพพิชัยนั้นร้อนรุ่มไปหมด...

คงเป็นเพราะพ่อเขาขายบ้านหลังนั้นทิ้งไปแล้ว....น้องน้ำถึงได้โกรธเขามากจน

ไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าเขา......แถมยังไปจับมือถือแขนกับไอ้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้

วิ่งหนีเขาไปต่อหน้าต่อตาอีก... มาวิ่งหนีเขาอย่างนี้ได้ยังไง! ที่สำคัญกว่านั้นคือ

เขาต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้ห่านั่นมันเป็นใคร!?....เห็นไม่ถนัดเลยมาอยู่กับสุดที่รักของเขา

ได้ยังไง!!?.... “ฮื่ม!!!!” เจ้าลูกครึ่งกัดฟันขบกรามกรอด....ครางเสียงฮึ่มๆในลำคอ

ด้วยความโมโหไม่สบอารมณ์เขาเอาเสียเลย........... พาให้ชายวัยกลางคนที่ขับรถ

ให้อยู่ข้างๆต้องหันมามองถอนใจด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันกลับไปมอง

ทางถนนข้างหน้าแล้วเอ่ยเสียงเรียบกับลูก

“เป็นอารายอีกล่ะ?.... อย่าเครียดน่า ................. เดี๋ยวมันกระเทือนจู๋..”

“ปะป๊า!!!!////////*// เลิกพูดซะทีได้มั้ย!!!”

“ลื้อจะตะโกนทำไม! เดี๋ยวมันกระเทือนจู๋!!”

“โอ๊ยยยยยยยยยย~~~โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!/////////*//”

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งโดนพ่อตอกย้ำตลอดทางเป็นระยะๆ จนเขาแทบอยากจะ

เอาหัวโขกคอนโซลรถตาย||||||||||||||||||...

................................................

******************************

........................

...............

คนหน้าหล่อและคนน่ารักช่วยกันหอบหิ้วทั้งของกิน ของใช้จำเป็นและ

ของฝากจากเชียงใหม่ กลับไปหาเจ้าน้องชายที่นอนง่อย เอ้ย! นอนเจ็บ…

แต่เมื่อเดินกันมาจนถึงหน้าประตูห้อง ก็ได้ยินเสียงหัวเราะร่วนหลายเสียง

ดังแว่วออกมาถึงข้างนอก...

“หือ?.......... สงสัยเพื่อนๆไอ้นิกคงมากัน...” น้ำหันไปพูดกับดาราหนุ่มที่ยืนข้างๆ

เอสยิ้มให้น้ำแล้วตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกเหมือนมีสายเรียกเข้าจึงรีบล้วงเอามือถือ

ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู...... พี่โอบโทรมา... ผู้จัดการสาวอ้วนคงเป็นห่วงเขาว่าจะ

กลับถึงบ้านรึยัง คนหล่อชะเง้อมองผ่านช่องกระจกของประตูเข้าไปเห็นเพื่อนๆ

ของนิกกี้อยู่จริงๆ “น้ำเดี๋ยวผมคุยกับพี่โอบแป๊บนึง” เอสบอกพลางวางข้าวของลง

ที่เก้าอี้นั่งพักริมระเบียงหน้าห้องนั้นแล้วรับสายพี่โอบ คุยไปก็เดินไปไม่ห่างจาก

แถวหน้าห้องนัก ....หนุ่มน่ารักหันมองตามเอสที่เดินไปเดินมา แล้ววางของลง

หยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูด้วย

.................................................

“5555เชี่ยนิกแม่งโคตรซวยอ่ะ มึงวิ่งจ๊อกกิ้งอีท่าไหนของมึงวะ!? ถึงได้โดน

รถเสยเข้าให้555 เสือกรอดมาได้ไงวะ ลักษณะไม่น่ารอดเลยนะเนี่ย เฮ้ยไอ้แบงค์
มึงถ่ายคลิปเก็บไว้ให้กูดูป่าว กูจะส่งไปออกตีสิบ!” บาสนั่งหัวเราะไปพูดไป

หันหน้าไปถามแบงค์ที่นั่งคนโจ๊กให้นิกกี้อยู่ข้างๆอย่างชอบใจ

หนุ่มรุ่นน้องก็ได้แต่อมยิ้มกลั้นขำส่ายหน้า ก่อนหันไปมองอีกคนที่เข้ามาสะกิดไหล่

“เออแล้วว่าแต่รถเขาเป็นอะไรมากรึเปล่าวะ?5555” วีถามรับเป็นลูกคู่กับบาส

ผสมเสียงหัวเราะกันใหญ่ ขณะที่อาทกับหนูแนนวิ่งแย่งกินส้มกันไปรอบๆเตียง...

หนุ่มตี๋ได้ฟังเพื่อนๆที่มาเยี่ยมสุมหัวนินทาต่อหน้าต่อตาเขา เจ้าคนเจ็บทำอะไรไม่ได้

ได้แต่ด่าอยู่ในใจ... ไอ้พวกเวรนี่มันเห็นว่าเขาสู้ไม่ได้จึงได้ใจกันใหญ่ (ไว้รอกูหายดี

ก่อนเหอะพวกมึง เดี๋ยวกูจะเสยพวกมึงทีละตัวแล้วถ่ายคลิปส่งไปหาคุณอาวิทวัส!

ไม่รู้มึงจะหัวเราะหาหอก....อะไรกันครับไอ้พวกฉิบหาย! นี่เพื่อนมึงโดนรถชนนะเว้ย

เฮ้ยเห็นกูเป็นนิกกี้ เชิญยิ้ม รึ นิกกี้ ม๊กจ๊กวะไอ้สาดดดด!? แล้วไอ้สองตัวนี่มันจะวิ่งวน

รอบเตียงให้กูเวียนหัวอีกนานมั้ย||||||||||||||| ได้ข่าวว่านั่นส้มกู......)

“..ฟู่ๆ.... อ่ะ..พี่นิกครับกินหน่อยนะไม่อยากกินก็กินนิดเดียวก็ได้

จะได้กินยานะครับ(ยิ้ม)” ดีที่ได้เสียงใสของหนุ่มน้อยช่วยให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาได้

แบงค์เปลี่ยนมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง ปากเล็กน่ารักเป่าโจ๊กให้อุ่นก่อนตักป้อน

ให้หนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋รับเข้าปากอย่างระวัง... นิกกี้ยิ้มไปค่อยๆเคี้ยวไป....แสนสุข//////

“โห-----------! นี่มันดูแลมึงดียิ่งกว่าเมียอีกนะเนี่ย!”

“พรวดดด!!!|||||||||||||อ่ะคะแค่กๆๆๆๆ”

เสียงบาสที่ร้องทักทำเจ้าคนเจ็บที่กำลังอ้าปากรับข้าวอีกคำพลันสำลักจนร้าวซี่โครง

“เหวอ|||||||||! พี่นิกๆดื่มน้ำก่อนครับใจเย็นพี่!” แบงค์รีบรินน้ำเอาหลอดใส่แก้วมาให้

“พะพูด ซี้ดดดส์ โอยยยพูดเชี่ยไรวะแม่งงงง!” นิกกี้สบถอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง

“555โทษๆล้อเล่นน่ามึงอย่าขึ้นดิวะ เดี๋ยวกระดูกมึงต่อผิดรูป เชี่ย!หลังค่อม

ขาหงิก แขนแด่นขึ้นมากูไม่รู้ด้วยนา555” บาสพูดพาให้คนอื่นๆฮาทั้งห้อง

แต่เพื่อนหน้าตี๋ไม่ยิ้มด้วยเลย..มองหน้านิ่ง...
(ไอ้เลวบาสมึงจะขอโทษรึจะขอให้กูพิการ....กูงงสัด!)

“พวกพี่ๆอย่าล้อพี่นิกสิครับ!///////*//พี่นิกเจ็บอยู่นะผม...เอ่อ...ก็ไม่ชอบ”

หนุ่มรุ่นน้องหันมาท้วงพวกเพื่อนรุ่นพี่ที่เอาแต่ฮานาก้าจนปวดหัว.. แต่รู้สึกว่า

ทุกคนจะพากันหันไปให้ความสนใจรายการโทรทัศน์ที่เพิ่งเปิดดูแทนแล้ว...

หนุ่มน้อยหันไปส่ายหัวกับคนรักก่อนป้อนโจ๊กต่ออย่างเหนื่อยใจ
(ไม่มีใครเคยสนใจฟังเราเลยทั้งปี บ้าชะมัด.....|||||||||||||)

“อื้มจริงสิกูโทรบอกพี่ทินแล้ว เขารู้แล้วนะว่ามึงเดี้ยงเดี๋ยวก็คงมาเยี่ยมอ่ะ”

หนูแนนหันมาบอกให้นิกกี้รู้

“อ๋อ! มิน่าล่ะมันถึงไม่ยอมกลับซะที!อยากเจอผู้ชายนี่เอง555” อาทแซวหนูแนน

นึกรู้ที่เธอไม่ชวนเพื่อนผู้หญิงคนอื่นมาด้วยแล้วยังไม่ยอมกลับบ้านซะทีที่แท้

ก็อยากจะเจอรุ่นพี่ทินกร ฝ่ายเพื่อนสาวก็เขินม้วนไล่เอากระเป๋าตีหัวเพื่อนที่โห่แซว

“พวกมึงไม่ต้องมาแซวกู!////////*//โน่นเลยไปแซวไอ้นิกต่อเลยไป!”

หนูแนนไล่ปัดให้พ้นตัวโยนใส่ให้เจ้าคนที่ต่อสู้อะไรไม่ได้บนเตียง

“เอ้อ555มึงไม่ต้องมาโยนหรอกว่าแต่นังหนูแล้วคู่พวกมึงจะแต่งกันเมื่อไหร่วะ

อย่าลืมบอกกูนะ ห้ามหนีตามกันเหมือนคู่ไอ้นิกกะไอ้แบงค์มันไม่ดีๆ มึงเป็นผู้หญิง

ต้องทำให้ถูกต้องตามประเพณี กูจะรอกินไข่ปลาคาร์เวียในงานมึง!555”

บาสหัวเราะที่ลามเลยไปหานิกกี้จนได้ แต่อาทก็ท้วงที่เพื่อนเพิ่งพูด

“เฮ้ยไอ้ห่าบาส ไอ้นิกกับน้องแบงค์ของมันแต่งงานกันได้ที่ไหนเล่า! มันถึงต้อง

หนีตามกันมาพลอดรักที่นี่ไง๊ เอ....รึเพราะโดนพี่ชายมันขัดขวางวะ?5555”

“พอๆๆๆพวกมึงเลิกแซวเลิกล้อเพื่อนได้แล้ว เพื่อนมันเจ็บอยู่นะเว้ย อีกอย่างไอ้นิกน่ะ

มันด้านแล้วแต่มึงดูหน้าน้องแบงค์ดิ...แดงเป็นมะเขือเทศแล้วโว้ยยยยยยยย55555”

วีทำเหมือนจะห้ามแต่ก็เดินมาล้อเลียนแอบส่องดูหน้าแบงค์ที่พยายามก้มหน้างุดๆหนี...

นิกกี้กับแบงค์พยายามทำเป็นไม่สนใจ คนนึงก็ตั้งหน้าตั้งตากิน

อีกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาป้อน แต่พวกเพื่อนตัวดีก็ยังไม่เลิกแซว...

“เฮ้ยไอ้นิกถ้าพี่มึงกลับมาเมื่อไหร่ ก็บอกพี่มึงไปเลยว่าไม่ต้องมาเฝ้าหรอกเดี๋ยวให้

น้องสะใภ้คอยดูแลเอง!5555 เฮ้ยรึต้องเรียกน้องเขยวะ!?5555”

บาสชอบใจใหญ่ วีกับอาทก็หัวเราะ ขณะที่หนูแนนกลับนั่งมองอาการ

ของคนถูกแซวอย่างชั่งใจคิด....

“เฮ้ย...ถามจริง....พวกมึงได้กันยัง?”

คำถามจากสาวคนเดียวในห้องทำเอาคนทนเฉยได้ตั้งนานสะดุ้งเฮือกเกิดอาการ

“โอ๊ย!ระร้อนๆๆ!แบงค์!” นิกกี้ร้องบอกแบงค์ที่หันควับไปมองหน้าหนูแนน

อย่างตกใจแต่มือเขาดันยื่นช้อนป้อนโจ๊กเข้ารูจมูกหนุ่มตี๋เต็มๆ||||||||||||||

“หวา!ขอโทษครับๆพี่นิก แบงค์เช็ดให้นะ” หนุ่มน้อยหันมา เห็นหน้าคนรักเละ

เป็นโจ๊กก็รีบดึงทิชชู่มาเช็ดให้อย่างร้อนรนท่ามกลางเสียงฮาของเพื่อนรุ่นพี่

“5555หลุดจนได้นะมึงอย่างนี้มันต้องมีซัมติงรองกันแหงๆอ่ะ!” วีชี้มือชี้ไม้ไปทาง

นิกกี้ทีทางแบงค์ทีแล้วแกล้งทำเอานิ้วชี้มาจ่อคู่กันถูไถไปมาอย่างทะเล้น

“ฮึ่ม!///////*// เมื่อไหร่พี่น้ำจะกลับมานะ!” เจ้าหน้าตี๋บ่นเบาๆอย่างรำคาญแก้เขิน

พวกเพื่อนเขาจะรู้ตัวกันบ้างมั้ยนะว่าไอ้ที่พูดๆมาน่ะ......เรื่องจริงทั้งน้านนนน

“หนอยมึงไม่ต้องรอฟ้องพี่มึงเลยนะไอ้ตี่!5555เดี๋ยวกูไปดูต้นทางให้เอง55”

หนูแนนชี้หน้านิกกี้ทำหรี่ตาใส่แล้วหัวเราะก่อนแกล้งทำท่าวิ่งลุกลี้ลุกลนไปแง้ม

ประตูห้องดูข้างนอก....แต่แล้วสาวเสียงแจ๋วก็ต้องชะงัก!....อ้าปากตาค้างอย่างอึ้ง!!

เมื่อเจอพี่น้ำยืนตัวเป็นๆยิ้มเย็นๆ กอดอกก้มหน้ามาจ้องตาเธอตอบอยู่หน้าห้อง!!!

เจ้าพวกข้างในที่ไม่รู้เรื่องก็หัวเราะกันใหญ่ จนได้ยินเสียงสาวร่างเล็กเอ่ยทักทาย

คนข้างนอกอย่างตะกุกตะกักนั่นแหละจึงชะงักเงียบกันเป็นแถว..

“พะพี่~~น้ำ! ...แหะแหะ...หวะหวัดดีค่า||||||||||||||”

เจ้าเพื่อนปากดีทั้งหลายยกมือไหว้แล้วต่างนั่งเกร็งเหงื่อตก

นั่งสงบปากสงบคำสุดฤทธิ์ เพราะต่างก็รู้ดีว่าพี่ชายหน้าหวานของเจ้าเพื่อนซี้หน้าตี๋

นั้นดุมากกกกกกกกก!

ถึงทีคนโดนล้อทั้งสองได้หัวเราะคิกคัก ที่ได้เห็นอาการเพื่อนๆตัวแสบกันบ้าง

“เสียงดังไปถึงข้างนอก! เดี๋ยวเขาก็มาด่าให้หรอก!” ไหนๆเพื่อนเจ้านิกกี้ก็เห็นเขาแล้ว

เลยถือโอกาสใช้ให้ช่วยขนของเข้ามาพลางพูดเอ็ดเจ้าทโมนทั้งหลาย

“ขอโทษคร้าบบบ/ค่า!||||||||||||||||||”

ทุกคนตอบพร้อมเพรียงกันจนนิกกี้กับแบงค์อดขำไม่ได้

“อร๊ายยยย!//////พี่เอส! พี่เอสขามาด้วยเหรอคะ!”

หนูแนนร้องทักอย่างดีใจ วิ่งไปกอดแขนเอสทันทีที่เห็นว่าดาราหนุ่มเดินตามเข้ามา

ทั้งวี บาส และอาทต่างก็ยกมือไหว้เอสที่ยิ้มรับทักทาย เคยเจอกันมาแล้ว

ครั้งนึงที่งานวันเกิดหนูแนนนั่น บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายขึ้นบ้าง

คนน่ารักปล่อยให้เจ้าแฟนหน้าหล่อคุยเล่นกับเพื่อนๆน้องชายไป ส่วนตัวเองก็ลาก

เก้าอี้มานั่งกอดอกไขว่ห้างอย่างวางมาด... จ้องหนุ่มน้อยป้อนข้าวน้อง หน้านิ่งๆ...

เล่นเอาคนโดนจ้องทั้งสองเกร็งจนตัวแข็งไปหมด จะขยับทีก็มีสายตาคู่สวยนั้น

จ้องมองเขม็งเหมือนจะมองให้ทะลุตัว นี่อยากจะดูอณูรูขุมขนของพวกเขาหรือไง

กันครับคุณพี่ชาย!||||||||||||| “..อ่ะเอ่อแบงค์...มัน...ยังไม่ได้ตักข้าวเลย..”

นิกกี้เรียกแบงค์ให้รู้สึกตัวว่ายื่นแต่ช้อนเปล่าๆ ให้เขากินมาสองสามคำแล้ว...

“อ่ะครับๆ!โทษครับพี่นิก||||||||||||”

คนหน้าหล่อก็มัวแต่หัวเราะเล่นกับพวกหนูแนน พอหันมาเห็นน้ำนั่งตีหน้ายักษ์

เฝ้าเจ้าสองคนนั้นไม่ห่างก็ได้แต่แอบขำ ก่อนจะเข้าไปช่วยดึงคุณพี่ชายให้หันมา

คุยกับเขาแทน “คุณ! รู้มั้ย พอผมบอกพี่โอบว่าอยู่รพ.นะ ก็โดนซักใหญ่เลย

เห็นแกว่าจะมาเยี่ยมด้วยแน่ะ..” คนน่ารักของเขาก็หันมาพยักหน้ารับรู้ไม่ว่าอะไร

และแล้ว....คุณผู้จัดการส่วนตัวสาวตุ้ยนุ้ยเธอก็มาพร้อมกระเช้าซุปไก่สกัด

และ............เจ้าดาราที่คิวแน่นแต่ชอบทำตัวเหมือนว่างงานอีกสามหน่อ!

จากที่เอสรอยิ้มรับเสียกว้างก็หน้าหุบทันที...

บ้าชะมัด! พี่โอบจะหิ้วเจ้าสามตัวป่วนนี่มาด้วยทำไมกันฟะ!|||||||||||...

“มะมากันได้ยังไงเนี่ย!? กร! ก๊อป! บิว!” เอสเอาหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม

และความเหวอ งงงวย หันไปถามผู้จัดการส่วนตัวของเขาแทน

“แหม...ก็พี่กับเจ้ากรอยู่ด้วยกันที่งานอีเว้นท์เปิดตัวสินค้าใหม่...แล้วยัยบิวเขาก็

ไปงานนี้ด้วยส่วนเจ้าก๊อปน่ะไม่รู้มันตามมาเองทีหลังได้ไง”

เอสถอนใจนึกรู้ แน่นอนว่าเจ้าคู่ซี้สองตัวนี่มันคงใช้เรด้าห์สื่อหากัน...

ขณะที่เอสยังมัวคุยกับพี่โอบ ทางเจ้าคนหน้าตาดีทั้งสามนั้นก็ทักทายทุกคนในห้อง

ให้ต่างตื่นเต้นกันอย่างพอเป็นพิธี แล้วตรงรี่เข้าไปส่งของเยี่ยมให้แบงค์รับไว้

พลางพูดอวยพรขอให้คนเจ็บหายดีหายขาดอย่างลวกๆ จากนั้นทั้งสามคนจึงเริ่ม

เผยเป้าหมายที่แท้จริงในการมาครั้งนี้ทันที คือ รุมสัมภาษณ์หนุ่มน่ารักของเราไม่ยั้ง

“พี่น้ำ! ทำไมพี่น้ำถึงไม่ไปตามนัดอ่ะ ผมรอพี่ตั้งนานรู้มั้ย!?” กรเปิดฉากทวงถาม

“..เอ๋...?” น้ำนึก... ตอนนั้นเองบิวก็แทรกเข้ามาหลังกระซิบกระซาบกับก๊อป
(ว้ายๆๆ!//////น่าร๊ากกกอ่ะอีก๊อป!)

“น้ำ! นี่น้ำมาเป็นผู้ช่วยไอ้เอสมันได้ยังไงเหรอจ๊ะ? แล้วจะตามไปที่กองด้วยใช่มั้ยอ่ะ

ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยเหรอ จริงสิ!อยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ย!อยู่ด้วยกันแล้ว!

อุ้ย!ตายแล้วทำไมผิวสวยจังน้ำจ๋า ก๊อปดูสินี่เนี๊ยนเนียนว้าย/////(คิกคิก)”

บิวเข้ามาเบียดกรจนเซออกไป แล้วขอจับแขนน้ำมาเทียบกับผิวตัวเองอย่างตื่นเต้น

“อ่ะ...เอ่อ...” พาให้คนน่ารักต้องงง...ไม่รู้เขาจะตอบจะพูดอะไรก่อนดี..

แล้วจู่ๆก๊อปก็ยื่นหน้ามาทำสายตามีเลศนัย ถามโพล่งออกมาถึงเรื่องเมื่อวาน

“พี่น้ำ! หลังแยกกันที่ไร่แล้วพี่เอสเขาพาไปไหนมาบ้างเหรอ!?” (ถึงขั้นไหน

กันแล้วนะ! ชั้นจะต้องรู้ให้ได้!อย่าคิดจะมาปิดบังอีก๊อปคนนี้อิอิอิ/////)

น้ำเริ่มอึกอักขึ้นเรื่อยๆ...เขาควรบอกอะไรเพื่อนเอสไปมั้ย... “เอ่อ...คะคือ..”

แล้วดาราดังทั้งสามคนก็มะรุมมะตุ้มแย่งกันพูดให้วุ้น

“พี่น้ำ! ยังไม่ตอบผมเลยนะ!”

“เอ๊ะกร!ให้พี่น้ำเขาคุยกับพี่ก่อนสิค่ะ!”

“อุ้ย! แต่น้องก๊อปว่าไอ้เรื่องเมื่อวานนี้น่ารู้กว่าตั้งเยอะนะครับพี่บิวครับ!”

“โอ๊ยช่างเถอะๆ!พี่น้ำเอาไว้เรามานัดกันใหม่ดีกว่านะครับ!นะนะ//////”

“จริงเหรอดีๆๆนัดอะไรที่ไหนเมื่อไหร่อ่ะกรขอพี่ก๊อปไปด้วย!นะนะนะ(กรี๊ดด/////)”

“เฮ้ยยยผะผมๆๆจะนัดกะพี่น้ามมมม!|||||||||||||”

“วุ้ย!จะนัดจะอะไรกันก็เอาไว้ทีหลังเถอะย่ะ! น้ำ น้ำเคยไปที่กองถ่ายเราด้วยเหรอ!?

วันไหนอ่ะแล้วจะไปอีกเมื่อไหร่ จริงสิอยากรู้อ่ะตอนอยู่บ้านทำกับข้าวให้เอสกิน

ด้วยรึเปล่าเนี่ย อุ้ยถ้าใส่ผ้ากันเปื้อนนะต้องน่ารักมากแน่ๆเลย อร้ายยย///////5555”

คนน่ารักตั้งตัวไม่ทันได้แต่เหงื่อตกนึกในใจว่า นี่เขาไปสนิทกับเจ้าพวกนี้

ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...?... เล่นถามกันจนน้ำไหลไฟดับไม่เว้นช่องให้อ้าปากพูดด้วยซ้ำ

นิกกี้กับแบงค์ เห็นพี่ชายโดนเหล่าดาราดังๆรุมกรี๊ดถึงกับทำตัวไม่ถูกแบบนี้ ก็ได้แต่

มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ แล้วแอบขำหน้าตาที่ดูเหรอหราของพี่จอมโหด

“พี่น้ำว่าไงอ่ะครับ! นัดกันไปกินข้าวดีม๊ะ!?/////”

“ตอบผมมาก่อนซี่~ ไปไหนกับพี่เอสมา เมื่อวานยังไม่ถึงบ้านผมรู้นะ!//////”

“อย่าไปฟังพวกมันเลยน้ำ! คุยกับบิวดีกว่านะเจอกับเอสได้ยังไงอ่ะ!?//////”

“เฮ้ยแต่!ผมถามก่อนนะ!”

“ว้าย!เลดี้เฟรสสิย่ะ!”

“บอกก๊อปมาเร็วพี่น้ำ!”

“นัดกับผม!”

“ไปไหน ทำอะไรกัน!”

“นอนห้องเดียวกับไอ้เอสเลยใช่มั้ย!”

หนุ่มน่ารักของเราหัวหมุนติ้วเอ่ออ่าเหงื่อแตก อ้าปากพูดไม่ทันซักคำ เจ้าสามคน

ตรงหน้าแย่งกันพูดจนเขาเวียนหัวไปหมดแล้ว!เอส!~ช่วยด้วยยยยยย!||||||||||||||

“หยุด! พอกันได้แล้ว!!!”

เสียงพี่โอบตะคอกกลางวง ทำให้ทุกคนหยุดชะงักค้างกันราวกับคำประกาศิต

“แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะน้องน้ำ ขอให้น้องชายหายเร็วๆนะบายจ้า... เอ้า! ไป!

ไปทำงานกันได้แล้ว ยัยบิวมานี่เลย พี่แว่น(ผู้จัดการส่วนตัวของบิว) เขาฝากชั้นมา

คุมหล่อนด้วยนะยะ!กลับเดี๋ยวนี้เลย!!”

สาวร่างอ้วนเข้าคว้าแขนดาราสาวได้ก็ดึงให้เดินตาม จนนางเอกสาวเอวบางร่างน้อย

แทบจะปลิวตามออกไปจากห้องเดี๋ยวนั้น “กรี๊ดพี่โอบ! ดะดะเดี๋ยวสิ!บิวยังไม่ทัน

รู้เรื่องอะไรเล้ยยยยย!น้ำ! น้ำ!” ก่อนออกจากห้องไปพี่โอบยังหันมาพยักหน้าส่งซิก

อย่างรู้กันให้เอสช่วยล็อคคอ ลากเจ้าสองหน่อที่เหลือตามออกไปด้วย...

“ไปทำงานกันได้แล้วเจ้าพวกบ้า!”

“โอ๊ยยยย~~พี่เอ๊สสส! ไม่เอาน้า~ ให้ก๊อปถามพี่น้ำก๊อนนน~~~

พี่น้ามมมช้วยก๊อปด้วยยยย!!!”

“พี่น้ำๆๆๆ!! ยังไม่ได้นัดกันเล้ยพี่น้ามมมมมมมมมมมมมม~~~”

.................................

.................คนน่ารักได้แต่นั่งกระพริบตาปริบๆ...

มองเจ้าพายุหมุนสามลูกนั้นโดนลากออกจากห้องไป... พอพวกคนดังกลับไป

บรรยากาศภายในห้องก็เงียบกริบและเต็มไปด้วยความงุนงง… น้ำค่อยๆ

กรอกตามองไปที่หน้าแต่ละคน ก็มีสีหน้าไม่ได้ต่างไปจากเขาซักเท่าไหร่

แล้วทุกคนก็ค่อยๆพากันหัวเราะออกมา...อย่าง งงๆ...

งงเว้ย!...

.................................

....................

ฟ้ามืดแล้ว...

หลังจากทินกรตามมาเยี่ยม เพื่อนๆเจ้าตาตี่ก็ลากลับพร้อมกัน

หนูแนนได้ทินกรช่วยพาไปส่งบ้านสมใจ...แต่ พ่วงบาส วี และอาทไปด้วย ทำให้

สาวร่างเล็กใช้สายตาจิกกัด กขค.ทั้งสามตัวนั้นไปตลอดทางอย่างขัดใจ...

คนเจ็บจึงค่อยได้อยู่อย่างสงบหูกับคนรักบ้าง... นั่งมองหน้ากันยิ้มไปยิ้มมา///////..

...อยู่ในสายตาของพี่ชาย|||||||||||||... ใช่ว่าจะได้อยู่กันสองต่อสองเสียเมื่อไหร่เพราะ

คุณพี่ชายสุดน่ารักยังไม่ยอมไปไหน แถมบอกว่าจะอยู่ช่วยดูแลน้องด้วยอย่างดี!

...นิกกี้คอยแอบชำเลืองมองหน้าพี่อย่างระแวง..

(ไอ้ที่เคยพูดว่าจะคอยดูพฤติกรรมนี่....มันเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยเรอะ! แล้วสาบานนะ

ว่านั่นเรียกมอง กูนึกว่าโดนเอกซเรย์อยู่ ให้ตายเหอะรึพี่กูจะเป็นพวกเอ็กซ์เมน!

เกร็งจนเจ็บซี่โครงไปหมดแล้วครับพี่ครับ!|||||||||||||)

“น้ำ! ผมเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนแล้ว แล้วก็...มีของแถมมาให้ด้วยนา..”

เสียงเอสดังมาก่อนตัวเสียอีก ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามายิ้มร่าหลังกลับจากขับรถไป

ขนเสื้อผ้าของน้ำที่คอนโดมาให้ เขาก้าวเข้าห้องพร้อมชูกระเป๋าหิ้วใบเล็กยื่นให้น้ำ

ส่วนมืออีกข้างก็ซุกไว้ด้านหลังพลางอมยิ้มอย่างมีเลศนัย..

คนน่ารักรับกระเป๋ามาวางไว้ที่โซฟา แล้วยืนกอดอก เอียงคอนิดๆทำหรี่ตาหวาน

อมยิ้มมองคนตรงหน้า ..สงสัย ..จะมาไม้ไหนกับเขา...

เจ้าหนุ่มหน้าตี๋รีบพยักเพยิดให้คนรักมองท่าทีของพี่ชายตัวเองอย่างแปลกใจ

“..หึ....อะไรอยู่ข้างหลัง?..” น้ำพยายามยื่นหน้าไปมอง แต่เอสก็เอี้ยวตัวหลบ

ไม่ให้คนน่ารักของเขาเห็นแล้วหัวเราะใหญ่ “ทายมา!..” คนหล่อยิ้มยักคิ้วทะเล้น

ไม่ยอมให้ง่ายๆ น้ำจึงทำท่านึกดู ยอมเล่นกับเขาเสียหน่อย...

“หึ...อืมมม.... กินได้เปล่า?”

“กินไม่ได้ แต่ เท่มาก!” เอสส่ายหน้าแล้วตอบเสียงหนักแน่นหัวเราะคิกคักจนน้ำขำตาม

“55อะไรวะ..มีด้วย..?... ว้า~กินก็ไม่ได้งั้น...ไม่เอาดีกว่า..” แกล้งโบกมือไล่หันหลังใส่

ดาราหนุ่มรีบผวาดึงมือท้วงทันที

“โหยย~คุณอ่ะ! ผมอุตส่าห์ขับรถไปเอามาให้ตั้งไกลนะไอ้นี่”

“มิน่าล่ะ! ไปซะนานมัวแต่ไปเถลไถลอยู่นี่เอง!”

เอสอ้อนว่าอย่าเพิ่งบ่นเขาเลย ให้เปิดดูก่อนพร้อมส่งถุงผ้าขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก

ให้น้ำรับไว้ สัมผัสที่รู้สึกได้ในมือของหนุ่มน่ารักมัน... นุ่มนิ่มน่าดู.....?....

น้ำเปิดปากถุงที่ผูกเป็นเชือกรูดออกดูก็เจอ... หมอนใบเล็กสีขาวหนึ่งใบ...

“เห!?......ไอ้นี่เนี่ยนะไปเอามาตั้งไกลทำไม.. ที่ไหนก็มีขายที่บ้านก็มีไปขอเขา

มาทำไมกันแล้วไปขอใครมาให้ผม”

“ทีมงานที่จัดมีตติ้งแฟนคลับผมทำแจกเป็นที่ระลึก ไอ้หมอนนี่เขาทำพิเศษเชียวนา

ผมออกแบบเองนะไม่ซ้ำกันเลยแล้วก็มีแค่สามชิ้นเท่านั้น ให้เป็นรางวัลใหญ่กับ

แฟนคลับแค่สองชิ้น ของผมเองหนึ่งชิ้น ผมเห็นมันน่ารักดี ก็เลยรีบไปขอ

ส่วนของผมมา เพราะตั้งใจจะเอามาให้คุณไงน้ำ เอาไว้หนุนนอน

รึกอดแทนตัวผมทุกวันก็ได้ครับ////////”

ได้ฟังน้ำก็อมยิ้มแต่ยังแกล้งพูด “หมอนอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะน่าใช้เลยสักกะนิด!มีแต่

โลโก้งานกับชื่อย่อคุณปักไว้ตัวเล็กเท่ามดแถมผ้าพื้นยังสีขาวล้วนอีก ออกแบบภาษา

อะไรห๊า มันน่ารักตรงไหนกันวะ? ทำของอย่างนี้ให้แฟนคลับเขาจะอยากได้กันเร้อ!?”

“ทำไมอ่ะ?..มัน...น่ารักน่ากอดสู้ตัวจริงไม่ได้ใช่ม๊า!”

คนหน้าหล่อทำเป็นพูดยิ้มหวานลอยหน้าลอยตา ให้น้ำเห็นสายตาวิบวับที่ส่งหา

มือนุ่มจึงยันหน้าหงายเข้าให้ด้วยความหมั่นไส้ปนเขิน

เฮ้ย! ไอ้ท่าทางกุ๊กกิ๊กกิ้วก้าวพวกนี้ นี่มันอะไรกันวะ!!!?

ไอ้หนุ่มหน้าตี๋หันไปสบตากับคนรักที่มีตัวงองูสองตัวเต็มหน้าเหมือนกัน!

งงเป็นไก่ตาแตก ไหงสองคนนั้นถึงได้ทำจี๋จ๋ากันราวกับว่า

...........เป็นคนรักกัน!? ...รึว่าพี่ชายของเขาจะเริ่มมีใจให้พี่เอสแล้ว!?

“พะพี่น้ำ...นี่..พี่........กับเอ่อ...พี่เอส..........เอ่อ..”

เสียงนิกกี้เอ่ยตะกุกตะกัก ไม่ค่อยจะกล้าถามซักเท่าไหร่ ชี้มือไปทางพี่ตัวเองที

ทางดาราหนุ่มทีอย่างบอกไม่ถูก แล้วคนที่มัวแต่ยืนเม้มปากหน้าแดงๆ

ก็อ้าปากพูดไม่ทันเจ้าหนุ่มรูปหล่อที่โพล่งออกมาเสียเสียงดัง

“เป็นแฟนกันแล้ว!” น้ำหันควับเอาหมอนอุดปากเอสแล้วโวยวายใส่

“คุณจะพูดทำไม!!!!////////*// ไปบอกมันทำม๊ายยยยยยย~~!!!!”

เล่นเอาเจ้าน้องชายกับหนุ่มน้อยพูดพร้อมกันด้วยความตกตะลึง

“ห๊ะ!! เป็นแฟนกัน!! แล้ว!!”

คนพี่หันมาว้ากแยกเขี้ยวใส่ทันที

“พวกมึงไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะ!ห้ามถามอะไรทั้งนั้น!

ไม่อย่างนั้นนะกูจะเลิก! เลิก!เลิกๆๆๆๆๆๆ ฮือ~~~~

เลิกกะไอ้บ้านี่มันเดี๋ยวนี้เลยจริงๆด้วย!!!//////////*//”

ที่กำลังอ้าปากจะซักต่อเลยต้องรีบหุบปากกันเงียบกริ๊บ! แต่ก็ไม่วาย

อดอมยิ้มกับท่าทางเขินอายแกล้งโวยใส่ที่แสนน่ารักเอาแต่ใจของพี่ชายไม่ได้

นิกกี้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เอสสุดหล่อจะทำสำเร็จได้เร็วปานฉะนี้...โฮ่!

หนุ่มตี๋นั้นยกนิ้วให้มองเอสด้วยสายตาที่ชื่นชมเต็มเปี่ยม

ไอดอลของเขาเลย! สุดยอดอ่ะพี่! นับถือเลยครับพี่ชาย!

คนน่ารักนั่งทุบหมอน หน้าบึ้งหน้าแดง ไม่กล้ามองหน้าน้องอยู่ที่โซฟา...

คนหน้าหล่อจึงตามมานั่งโอบไหล่พูดให้คิด “โธ่คุณ..จะเขินไปทำไมอ่ะครับ

ยังไงน้องๆเขาก็ต้องรู้กันอยู่ดีแหละน้ำ”

แต่ผลที่ได้คือ เขาโดนมือนุ่มตบกะโหลกเข้าให้ดัง ผลั๊วะ!

นิกกี้กับแบงค์ทนไม่ไหวหลุดขำออกมาจนได้ เอสกุมหัวบ่นกระปอดกระแปด

ว่าน้ำชอบใช้กำลังกับเขา “โหยน้ำอ่ะผมเจ็บนะ! คุณชอบทำผมเจ็บๆอยู่เรื่อยเลย

เมื่อคืนก็เหมือนกันทำมาได้ตั้งหลายครั้ง! รุนแรงกับผมขนาดนั้นอ่ะ

ดูสิยังเจ็บก้นอยู่เลยเนี่ย! ผมจะช้ำไปหมดแล้ว” (ที่โดนถีบตกเตียงนั่นเจ็บจริงๆนะ)

เฮือก!!....คนหัวเราะร่วนสองคนถึงกับชะงักอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยินเอสพูด!

เมื่อคืนนี้พี่เอสกับพี่น้ำ! ตั้งหลายครั้ง! พี่เอสเจ็บก้นเรอะ!|||||||||||||||||

ทั้งคู่ค่อยๆหันไปมองหน้าดาราหนุ่มกันตาเหลือก...

อะไรกันนี่หูของพวกเขาคงฝาดไปแล้ว!

“ก็คุณอยากมายั่วผมก่อนทำไมอ่ะ! โดนซะ! สม..” ทำหน้าสมน้ำหน้าจริงๆ...
(ชอบมายั่วโมโหดีนัก เที่ยวไล่ปล้ำชาวบ้านเขาไปทั่วห้อง สมน้ำหน้า!)

เฮือก!!....คราวนี้นิกกี้กับแบงค์เปลี่ยนเป้าสายตาจ้องไปที่น้ำ เหวอจนตาแทบถลน!

“จ๊ากกกกกกก!!!นี่พี่เอส! พี่รับหรอกเรอะ!เฮ้ย!”

เจ้าตาตี่แหกปากอย่างลืมเจ็บร้องเสียงหลงอย่างตกใจ ไม่เคยคิดแนวนี้มาก่อนเลย

หนุ่มน้อยเองก็รำพึงออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ พี่น้ำตัวเล็กกว่าพี่เอสตั้งเยอะนะ

“อึ๋ย||||||||||| ผมก็นึกว่าเป็นพี่เอสมาตลอดเลย นี่พี่น้ำเป็นฝ่ายรุกเหรอเนี่ย!?...”

คำพูดแปลกๆกำกวมของทั้งสองคน พาให้คนที่โดนเข้าใจผิดไปถึงไหนๆ

ต้องมองหน้ากันเลิ่กลัก “หา.....!?....” เจ้าสองคนนี้มันเป็นอะไรของมันนะ..

“อะไรวะ?... มารุกรับอะไร... ใครเล่นหมากรุกแถวนี้?”

คนน่ารักขมวดคิ้วถาม มองเจ้าสองคนที่ทำหน้าไม่ถูกอย่างงงๆ

“คะคง..คงไม่ใช่ทุกครั้งหรอก..ใช่มั้ยครับพี่เอส?|||||||||||” แบงค์ไม่กล้า

มองหน้าทั้งคู่ก้มหน้าถามอย่างอายๆ แต่คนรักรุ่นพี่ของเขาสิถึงกับหน้าซีดไปเลย

มิน่าเล่า..........ถึงได้พี่ชายเขาเป็นแฟนเร็วนัก....ลงทุนน่าดู!

“โธ่พี่เอส....พี่อ่ะ...แพ้พี่น้ำได้ไง...เฮ้อ~ผมเชื่อแล้วว่าพี่เอสรักพี่น้ำมากจริงๆ”

หนุ่มตี๋พูดอย่างปลงๆหลบสายตาดาราหนุ่มไปทางอื่นอย่างหมดแรง...

ชั่วอึดใจต่อมาขณะที่น้ำยังนั่งเกาหัว คนหน้าหล่อก็กระเด้งตัวลุกพรวดขึ้น

อย่างตกใจเพราะเขาเข้าใจแล้ว! เขากำลังถูกเข้าใจผิดไปใหญ่มากๆเลยตอนนี้!

“ว้ากกกกก~~~!!!/////////*//ไม่ใช่ว้อยยย!! ไม่ใช่อย่างนั้นนะนิกกี้! แบงค์!

มันไม่ได้เป็นแบบน้านนนนนนนนนนนนน! พวกนายเข้าใจผิด! เข้าใจผิด!

เข้าใจผิดบ้ากันไปใหญ่แล้วเฟ้ยย!!! ||||||||||||||”

“.....ฮึ....โธ่พี่...ไม่ต้องอายหรอก.. พวกผมเข้าใจครับ..”

นิกกี้ยังพูดหลบตาส่วนแบงค์ก็พยักหน้ารับอายๆ...

“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!||||||||||||||||||||”

ต้องโวยวายอยู่นาน เสียวไส้กลัวนางพยาบาลจะเดินมาด่าเหลือเกิน

กว่าจะยอมเข้าใจกันได้...... แถมยังได้กินมะเหงกจากคนน่ารักกันถ้วนหน้า

ทันทีที่น้ำได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรนั่นล่ะ....///////*//

.............................................................

…………………

*****************

ห้าทุ่มแล้ว..........

เอสกับแบงค์ก็กลับบ้านไปแล้ว...

น้ำยืนพิงประตูเลื่อนที่กันระเบียงกับห้องพักผู้ป่วย เหม่อมองพระจันทร์ข้างแรม

ที่มีดวงดาวล้อมอยู่โดยรอบสองสามดวงกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน...

หนุ่มน่ารักทอดสายตาไปไกล มองดูวิวกลางคืน ยังมีแสงไฟจากตึกรามบ้านช่อง

และรถบนถนนมากมาย... ดูๆไปมันก็สวยดี... เวลานี้หากเป็นปกติเขาคงหลับไปแล้ว

ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับเอส เขาก็นอนดึกขึ้น... เล่นโดนกวนทุกวันนี่นา.........หึ......

นึกถึง...ไอ้หมอนั่นขึ้นมาซะแล้วสิ....//////...

ตอนนั้น...หลังจากคุยกับคุณหมอที่รักษาเจ้านิกกี้เสร็จ

ระหว่างที่เดินไปหาน้อง เขาก็คุยกับเอส เรื่องจะเอายังไงกับแบงค์ดี...

น้ำอมยิ้มหันไปมองน้องที่นอนในห้องอีกที... นิกกี้.... พี่เกือบจะเสียมึงไปแล้ว...

มึงจะรู้บ้างมั้ยตอนที่คิดว่า ไม่มีมึงอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว....พี่คิดอะไร...

ถ้ามึงจะยอมฟื้นขึ้นมายิ้มให้กูอีกสักครั้ง...

กูจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มึงมีความสุขมากกว่านี้ จะไม่ทำให้มึงต้องเสียใจ

กูอยากเห็นมึงยิ้มจนตาหยีเหมือนทุกทีที่มึงยิ้มให้กู ยิ้มแบบนั้นเรื่อยๆไป...

และถ้าหากว่ามันจะทำให้มึงอยู่บนโลกบ้าๆนี้กับกูต่อไป

ต้องแลกด้วยอะไร...กูก็ยอม...

กูจะเป็นพี่ที่ดีของมึงมากกว่านี้กูสัญญา...

จะขอลองเสี่ยงดู....... ถ้าผู้ชายสองคนจะรักกัน…. ได้จริงๆล่ะก็......

.........................................................................

........................คิดไปกูก็ปวดหัว...

งั้นปล่อยให้มันเป็นไปก็แล้วกัน...

ก่อนนี้....เขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะเกิดความรู้สึกดีๆกับไอ้เรื่องแบบนี้ได้

....แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตัวเองคิดผิด...

เอสทำให้เขาค่อยๆรู้สึกตัว ว่าไม่ได้มีแต่เรื่องที่ทำให้ต้องรังเกียจ ขยะแขยง

อย่างที่เขาเคยเข้าใจ ผู้ชายกับผู้ชายมันก็...ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ...

จากความรู้สึกดีๆที่เขาได้รับมา มันทำให้เริ่มเข้าใจไอ้เจ้าความรักที่เขาไม่เคย

ได้รู้จักในแบบนี้มากขึ้น....

รู้สึก....อบอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขา....เขาจะเรียกมันว่าอะไรดีนะ.........

....เฮ้อ~///// บอกไม่ถูกจริงๆ ....ทั้งที่ไม่มีเหตุผลเลย คนอย่างเขา จะมารับรัก

ไอ้ผู้ชายบ้าๆอย่างหมอนั่นได้ยังไง…. (ตอนนั้นกูโดนสะกดจิตรึเปล่าหว่า555)

ความรักนี่ มันช่างมหัศจรรย์....

เอสบอกว่า...ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา.........เขาว่ามันก็จริงนะ...

และก็คงไม่ได้ขึ้นอยู่กับอะไรทั้งนั้นเช่นกัน....การที่เราจะรักใครจริงๆสักคน...

มันขึ้นอยู่กับ.........ตรงนี้....

สองมือของน้ำเลื่อนขึ้นมาวางทับกันเบาๆที่หน้าอกข้างซ้าย....

รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานๆนั้นทันทีที่นึกถึง....เรื่องเมื่อคืนนั้น

เขารู้สึกได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจสองดวง....มันเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน...

หัวใจของเขา....กับหัวใจของคนที่บอกว่า รักเขา....

..................แม่งจั๊กจี้ว่ะ!///////(คิกๆๆ)

คืนนี้ไอ้รูปหล่อมันไม่มาก่อกวนเขาก็จริง... แต่เรื่องของเจ้านั่นมันก็ยังลอยวนเวียน

เข้ามาทั้งในสมองและในหัวใจ...คอยมาทำให้เขานอนไม่หลับจนได้...............

ถ้าอยู่ด้วยกันคืนนี้เขาจะโดนวิ่งไล่กอดอีกมั้ยหนอ..55

คนน่ารักนึกถึงหมอนที่คนหน้าหล่อให้ไว้เป็นตัวแทนขึ้นมา... ลองหันไปชะเง้อมองน้อง

เจ้านิกกี้หลับปุ๋ยไปแล้ว..น้ำจึงค่อยๆเดินยกส้นเท้าทำตัวเบาๆไปหยิบหมอนใบนั้นมา

แล้วเอาออกมายืนกอดเล่นที่ริมระเบียง “หึ.... นิ่มดีว่ะ!.. //////คิก.....” มองเจ้าตัวแทน

แล้วอดนึกไม่ได้ว่าอย่างน้อยมันก็น่าจะมีหน้าหล่อๆของเจ้าโรคจิตติดไว้บ้างน้า....

นี่เล่นทำเรียบๆอย่างนี้เลยเหรอ....แปลกชะมัด..............เอ๊ะ!?....

กำลังนึก ก็เจอซิบ!...........

“อ๋อ~~! 55รู้แล้ว..ทำเป็นหมอนกลับด้านเอาข้างในออกมาแทนข้างนอกได้นี่เอง!

แต่เอ๊ะ...รึว่ามันจะขยายเป็นใบใหญ่ๆได้วะ....รึจะทำเป็นผ้าห่มได้ด้วย?...เฮ้ยอย่างนี้

สงสัยข้างในต้องใส่หน้าไอ้บ้านั่นไว้เต็มไปหมดแหงๆ!5555///////”

อดขำไม่ได้ เขาซ่อนอะไรเอาไว้กันนะ...

ลองรูดซิบออกดู.... เอ๋.......?...

มันกางออกมาไม่ได้นี่... แล้วก็ไม่ได้ทำไว้ให้กลับด้านได้ด้วย... แต่ข้างในมัน...

มีบางอย่าง.......................อะไรวะนิ่มๆ! มีแง่งด้วย!?...

คนน่ารักล้วงมือเข้าไปคลำของข้างในอย่างตื่นเต้น ประหลาดใจ...

พอดึงออกมาดูได้เท่านั้น... รอยยิ้มกว้างพร้อมเสียงหัวเราะลั่นก็ดังขึ้นทันที

ที่เห็น “อ๊าฮะฮะฮะฮ่าฮ่า!!!///////ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!!”

แล้วก็ต้องสะดุ้งลืมตัวไป นึกได้ว่าที่นี่มันรพ. รีบอุดปากตัวเองแล้วหันไปมอง

น้องชายยังหลับดี....... คงเพราะเขาปิดประตูเลื่อนที่ระเบียงแล้วเสียงจึงไม่ดัง

ออกไปด้านนอก... ถอนใจโล่งอกได้ก็หันกลับมาอมยิ้ม สลับกับยิ้มหวานปน

หัวเราะเล็กๆให้กับสิ่งที่เขาถืออยู่ในมือ....นึกไปถึงคำที่คนให้สิ่งนี้มาบอกใบ้ไว้

[ กินไม่ได้ แต่ เท่มาก!]

คนน่ารักใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้ง หิ้วคอเสื้อเจ้าตุ๊กตาตัวเท่าฝ่ามือที่ทำออกมาได้

หน้าตาเหมือนเอสเดี๊ยะ!.ให้มันห้อยต่องแต่งอยู่ต่อหน้าอย่างหมั่นไส้...

ไอ้แง่งนั่นก็แขนขาเจ้านี่นี่เอง...ไอ้เจ้าตุ๊กตาตัวนี้ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย สมแล้ว

ที่เอสออกแบบเอง มันใส่ชุดนอนแล้วกางมือออก แถมยังทำปากจู๋ๆอีกต่างหาก!

“ฮะฮะฮะฮ่าฮ่า///// คนบ้าเอ๊ย! น่ารักตายห่าล่ะ!ไอ้ตุ๊กตาหื่นกามโรคจิต!555”

เขา....ไม่ใช่คนชอบตุ๊กตา... ตอนเด็กก็เล่นแต่รถกับปืนของเล่น...

พอโตมาหน่อยก็ไล่เตะน้องเล่น......... แน่นอน...ก็เขาเป็นเด็กผู้ชายนี่...

“กูไม่ชอบมึงหรอกนะ รู้ไว้ด้วย!/////”

ยังหิ้วคอเสื้อมันไว้ จ้องตาใสๆนั้นไปๆมาๆ... ก็ทนกลั้นหัวเราะไม่ไหว

“555ดีล่ะ...กูจะเก็บมึงไว้เตะเล่นแทนไอ้ตัวจริงก็แล้วกันนะ ไอ้หื่น..”

ก็ไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่หรอก... แต่ตั้งชื่อให้แล้ว... ไอ้หื่น /…

แล้วน้ำก็หิ้ว ไอ้หื่น ที่หน้าเหมือนเอสอย่างกับแกะเข้ามาใกล้ๆ...

ให้ปากจู๋ๆของมันค่อยๆแตะ ที่ริมฝีปากบางน่ารักของตัวเองหนึ่งที

ก่อนจะจูจุ๊บกลับไปที่ปากจู๋ๆของมันอย่างหมั่นเขี้ยวอีกหนึ่งที.../////////..

“ไปนอนกันได้แล้ว ฝันดีนะไอ้หื่น..”

.......................................

........................

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เวลานั้นผ่านไปไวเหมือนโกหก...(โกหกน่า จริงอ่ะ)

เดือนต่อมาเจ้านิกกี้ก็ได้กลับมาพักฟื้นที่บ้าน....

ท่ามกลางการดูแลเอาใจใส่อย่างดีของแบงค์...และสายตาของน้ำ...

แต่.......นอกจากสายตาห่วงใยของคนน่ารักแล้ว ยังมีอีกสายตาหนึ่งที่จดจ้อง

แอบซุ่มดูพฤติกรรมของคนในบ้านหลังสีเขียวอ่อนแสนสวยแห่งนี้

อย่างไม่ให้คนในบ้านรู้สึกตัว....

นายเทพพิชัยนั้นไม่ได้หายไปไหนเลย... ยังคอยตามสืบเรื่องของน้ำอยู่ตลอด

จนในที่สุดก็รู้จนได้ ..ว่าสุดที่รักของเขาไม่ต้องออกจากบ้านเก่า เพราะคนที่

ซื้อบ้านหลังนั้นต่อจากพ่อของเขาไปคือ ผู้จัดการส่วนตัวของดาราดังที่น้องน้ำไป

ทำงานด้วยในตอนนี้...... เป็นไปได้ว่าผู้หญิงคนนั้นทำไปเพื่อต้องการช่วยน้ำ...

แต่...... ลงทุนมากไปมั้ย....เกี่ยวข้องกันมาแต่หนไหนถึงมีน้ำใจช่วยกันขนาดนี้...

เขาเฝ้าสงสัย...จนกระทั่งได้เห็นเจ้าดาราดังคนนั้น!เข้าออกบ้านหลังนั้นบ่อยๆ

.....แน่ใจว่าสายตาที่มันมองน้องน้ำต้องมีอะไรมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องแน่

นั่นยังไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ ก็ในเมื่อหวานใจของเขาน่ารักซะขนาดนี้...

แต่สายตาของน้องน้ำนี่สิ....ทำไมต้องไปมองมันแบบนั้นด้วย!!

ไม่น่าไว้ใจที่สุด! ชักจะสนิทสนมกันมากเกินไปแล้ว...

หรืออันที่จริงจะเป็นเจ้าหมอนี่เสียมากกว่าที่ช่วยซื้อบ้าน!

นี่น้ำสำนึกในบุญคุณของมันหรือไง ถึงไปทำดีด้วย.....

นึกดูดีๆวันที่วิ่งไล่ตามหาหวานใจของเขาแถวโรงพยาบาลนั่น

ไอ้ผู้ชายที่วิ่งไปด้วยกันต้องเป็นมันแน่ๆ...ในซุปเปอร์ก็ยังจำได้

ว่าได้ยินเสียงเด็กร้องเรียกชื่อมัน.... วันนั้นเขาไม่ทันสนใจ....

แต่ปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่! กลัวจะเป็นอย่างที่เขาไม่อยากจะคิด....

“ฮึ่ม!...น้องน้ำ... ห้ามไปชอบใครทั้งนั้น!..พี่ไม่มีวันยอม คอยดู!”

หนุ่มลูกครึ่งกำหมัดแน่นอย่างเจ็บใจ ขมับเครียดจนเห็นเส้นเลือดปูด

เข้ากระชากกิ่งไม้แถวนั้นทิ้งอย่างระบายอารมณ์แล้วก้าวขึ้นรถตัวเองที่จอด

แอบซุ้มดูไม่ห่างจากบ้านหลังสีเขียวอ่อนนัก เจ้ากล้ามโตปิดประตูรถ

กระแทกอย่างแรง ไม่สบอารมณ์ที่สุด!

……………..

……..

***********

......ณ บ้านหลังสีเขียวอ่อน

เช้านี้อากาศดีนัก..

โต๊ะขนาดกลางถูกนำมาวางไว้ทั้งที่หน้าบ้านและในบ้าน หน้ารูปของพ่อและแม่...

อาหารคาวหวาน นานาชนิด ไม่ว่าจะเป็นหมูเห็ดเป็ดไก่ ผลไม้ กับข้าว ขนมหวาน

แม้แต่กระดาษเงินกระดาษทองกระดาษเจ้าที่ ของมากมายถูกนำออกมาวางเรียงราย

บนโต๊ะเพื่อเซ่นไหว้....... ใช่แล้ว... วันนี้คือวัน ตรุษจีน!

ได้ยินเสียงคนน่ารักล้งเล้งสั่งการไม่หยุดอยู่ในบ้าน... บอกคนอื่นให้วางนู่นจัดนี่

แต่ตัวเองนั้นกำลังนั่งชี้นิ้วสั่งจนเมื่อยเล็บไปหมด......

ทางเจ้าน้องหน้าตี๋ที่ยังใส่เฝือกทั้งขาและแขนข้างซ้ายนั้น ก็ถือไม้ค้ำกระเพลก

ทุลักทุเลออกมานั่งมองอยู่ข้างๆเพื่อรอไหว้ด้วย.... เขาได้แต่นั่งมองแฟนตัวเอง

กับพี่เขย( ? ) เข้าสู่ระบบทาสของพี่ชายหน้าหวานอย่างช่วยอะไรไม่ได้...

เพราะตัวเขาเองก็อยู่ในวังวนนี้มานานแล้วเหมือนกัน.....

“เออนั่นแหละ! เปิดฝาเครื่องกระป๋องแล้วเอามาเทรวมกันซะไอ้ลิ่วล้อ!”

แบงค์รีบทำตามที่น้ำสั่ง “ครับๆพี่อย่างนี้เหรอครับลูกพี่ครับ”

เจ้าตาหยีได้ยินถึงสะดุ้ง! (อ้าวเฮ้ย! แฟนกูกลายเป็นลิ่วล้อพี่กูไปแล้วเรอะ!

แถมมีเรียกลูกพี่อีก|||||||||||||||)

“อ้าวคุณ! ทำไมไม่ตักข้าวใส่ถ้วยมาด้วยเล่า เดินถือชามเปล่าออกมาหาอะไร

แล้วเอาตะเกียบมาด้วยรึเปล่านั่น!?” เอสก็ได้แต่เงอะงะทำตามน้ำงกๆ ตั้งแต่

เกิดมาก็เพิ่งจะเคยไหว้ตรุษจีนกับเขานี่แหละ... “ครับๆใส่ข้าวด้วยนะครับลูกพี่”

นิกกี้นั่งขำส่ายหัวใหญ่(น่านนน!เอาเข้าไปพี่เอสก็เล่นกับเขาด้วยอีกคน เฮ้อ~)

เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ได้แต่อมยิ้ม มองคนอื่นที่อมยิ้มด้วยเหมือนกัน

พี่น้ำน่ะเขารู้ดีนักเรื่องจัดของไหว้น่ะ..........จำได้ขึ้นใจแล้วก็นั่งดูเขาอยู่ทุกปีนี่นา

แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้ช่วยทำ... กลัวจะเหลือแต่น้ำชาไว้ไหว้อาเตี่ยกับแม่นะซี่555

“ยิ้มอะไรกันวะ!?//////*// อู้อยู่ได้! รีบทำเร็วๆเข้าเดี๋ยวไปงานสายไม่รู้ด้วยนะเอส

ไอ้เบ๊มึงก็เหมือนกันมีเรียนไม่ใช่ ต้องรีบไปเรียนนะห้ามขาด ยังจะมาอ้อยอิ่งอีก...

บอกแล้วว่าไม่ต้องมาๆ ก็ระริกระรี้อยากจะมากันเองนะ ยกจานมาเร็วๆเซ่!”

นิกกี้ฟังพี่ชายหน้าหวานวางมาดแล้วชำเลืองมองเจ้าเบ๊สองคนเร่งมือกันใหญ่
(เฮ้อ! เรียกไปเรียกมาน้องแบงค์ของกูกลายเป็นน้องเบ๊ไปอีกแล้ว แฟนผมก็มีชื่อนะ
ชื่อแบงค์ครับพี่ครับ!)

หลังจุดธูปไหว้บรรพบุรุษเสร็จ ช่วยกันเผากระดาษเงินกระดาษทองเรียบร้อย

ทุกคนก็เตรียมแยกย้าย นิกกี้เปรยกับพี่ชายอย่างอารมณ์ดี

“แหม...วันนี้พี่น้ำพาลูกเขยเข้าบ้านมาไหว้เตี่ยกับแม่ด้วย เขาคงดีใจกันน่าดูเนอะ”

“เชี่ยนิก!///////*// มึงนี่มัน~ แม่งทำไมไอ้รถคันนั้นไม่ชนที่ปากมึงนะ

ไอ้ฟายตาแคบ!” แทนที่จะได้อั่งเปาวันนี้หนุ่มตี๋เลยได้ฝ่ามือจากพี่ไปเต็มๆ...

รถBMW สีขาวค่อยๆแล่นห่างตัวบ้านออกไปแล้ว...

นิกกี้ออกมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้หน้าบ้าน มองส่งแบงค์ขับรถไปเรียน

ที่มหาลัยพร้อมรอยยิ้ม... ทางเอสก็กำลังสตาร์ทเครื่องยนต์รอแฟนหนุ่มสุดน่ารัก

ไปทำงานที่เยาวราชด้วยกัน... วันนี้เขารับงานไปร่วมฉลองวันตรุษจีนที่นั่น

เดี๋ยวนี้น้ำทำงานเป็นมากขึ้นเยอะช่วยเขาได้มากทีเดียว อย่างชุดที่ใส่อยู่นี่

น้ำก็เป็นคนหามาให้จะได้เข้ากับงาน คนหน้าหล่อนั่งในรถที่ติดเครื่องแล้ว

ก้มมองตัวเองที่เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อคอจีนผ้าลื่นสีแดงลายตรามังกรเรียบร้อย

ก่อนจะหันไปมองคนน่ารักของเขายืนคุยกับน้องชาย ชุดของน้ำเหมือนกัน

กับของเขาทุกอย่างแต่ไซส์เล็กกว่า ดูน่ารักดี...//////…

น่ารัก.........ขนาดนี้.........(แล้วเมื่อไหร่จะได้...ทำ....ซะทีล่ะโว้ย~~|||||||||||)

ได้แต่ตะโกนแหกปากโวยวายอยู่ในใจ .... หวังว่าเจ้านิกกี้จะหายอย่างเร็ววัน

เพื่อที่น้ำจะได้กลับไปอยู่กับเขาเหมือนเดิม... และคงจะได้......////////ซะทีนะ

(เปล่า!เปล๊า!! ผมเปล่าหื่นนะครับ..............จริงๆนะ)

“ไอ้นิกพี่จะถามทีไรก็ลืมว่ะ... เรื่องบ้านน่ะ นี่เจ้าของเขายังไม่เห็นมาเก็บ

รึมาทวงค่าเช่าบ้าน ค่าผ่อนบ้านอะไรเลยสักครั้งนะ....? จะว่าไปนี่มันก็

จะสองเดือนเข้าไปแล้วกูยังไม่เคยเห็นเขาเลย”

กำลังจะเดินไปขึ้นรถคนพี่ก็นึกได้ รีบหันมาถามน้องด้วยความสงสัยจัด

“อุ้ย!...||||||||||||||| เอ่อ.........คือ....” นิกกี้อึกอักเบนสายตาไปมองคนต้นเรื่อง

ที่นั่งฮัมเพลงอยู่ในรถอย่างชั่งใจ... เขารอ....รอให้พี่เอสบอกความจริงกับพี่น้ำ

จนถึงตอนนี้พี่เอสก็ยังไม่ยอมบอกเสียที ....เขาไม่อยากโกหกพี่ต่อเลย...

ถ้าพี่น้ำรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว.... จะว่ายังไงกันนะ...

ตอนนี้พี่เอสกับพี่น้ำก็ดูเข้ากันได้ดี เป็นแฟนกันแล้วด้วย....ถ้า....หากว่า...

เขาจะเป็นคนบอกเสียเอง......ก็คงไม่เป็นอะไรมั้ง...

“พี่น้ำ...คือ...จริงๆแล้ว..”

“น้ำ!” เสียงดาราหน้าหล่อตะโกนเรียกคนพี่เสียก่อน สองพี่น้องจึงหันไปมองตาม

“เสร็จรึยังครับ?... เดี๋ยวไปสายนะ ไปเร็ว”

น้ำจึงรีบเดินไปพลางพูดกับน้อง

“เอองั้นพี่รีบไปก่อนนะเว้ย แล้วไว้ค่อยกลับมาคุยกัน เดี๋ยวเย็นๆคงกลับ

มึงก็อย่าคลุ้มคลั่งล่ะอยู่คนเดียว รอไอ้เบ๊มันกลับมาป้อนหนอนให้แดกอยู่นี่แหละ

แล้วกูจะเอาของฟรีที่งานมาฝากมึงนะ!555”

หนุ่มหน้าตี๋มองตามพี่ชายเข้าไปนั่งในรถข้างคนขับ พอรถออกตัวไปชายหนุ่มก็นึก

อะไรขึ้นมาได้รีบตะโกนตามหลังไม่รู้พี่เขาจะได้ยินหรือเปล่า

“เอาบ๊ะจ่างมาด้วยน้า~! ผมชอบ!!”

นิกกี้ถอนใจเล็กๆ ก่อนใช้ไม้ค้ำยันช่วยเดินเข้าบ้านไปช้าๆพลางคิด...

พี่น้ำสมควรรู้เรื่องได้แล้ว เขาไม่เห็นเหตุผลจำเป็นที่จะต้องปิดเอาไว้อีกต่อไป

ต้องบอกความจริงพี่น้ำ………….

ไว้.............. เย็นนี้แล้วกัน...

tsktonight…TBC.

***ก่อนอื่นถ้าใครหงุดหงิดที่มันยาวมว๊ากกกก ขออภัยก่อนเลยจ้า

ถามตัวเองจะยาวเอาโล่ไปไหน...5555 มีใครหลับคาหน้าจอมั้ย555

จะตัดทิ้งบ้างอยู่เหมือนกัน...แล้วก็ทำไม่ลงอ่ะ555(จะหัวเราะทำไมนักไม่รู้เหมือนกัน)

เอ้าอ่านไปให้ตาปลิ้นเจ้าลูกเผ่าทั้งหลาย

.........นั่งอ่านจนเมื้อยก็ลุกไปหาอะไรกิน

พักผ่อนนอนหลับเอนหลังแล้วค่อยกลับมาหาเค้าต่อก็ได้นะจ๊ะรอเสมอแหละ555

ตอนหน้าเราตามหนุ่มๆไปเยาวราชกันนะ!เย่!....

สิ่งที่อยากให้รู้ของวิเองก็มีนะคะ คือ วิไม่ได้เก่งตรงไหนเลยคะ

ขอบคุณทุกคนที่ชมน่ารักจริงๆ ส่วนสิ่งที่ทุกคนควรรู้ไว้คือ วิหวังไว้ว่า สิ่งที่วิเขียน

จะทำให้ใครบางคนรู้สึกดี และมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น

ทุกครั้งเราได้มาเจอกันในนี้

เพราะเราไม่อาจทำให้ทุกคนคิดหรือรู้สึกได้เหมือนเราหรอกค่ะ

แต่มันต้องมีซักคนที่คิดเหมือนกันกับเราท่ามกลางผู้คนร้อยพันหมื่นแสน

ล้านๆๆๆๆมากมายบนโลกใบนี้ และคนคนนั้นก็คือคุณ...^^

+++++++++++

นิกกี้แอบถ่ายภาค2มาแล้วครับ!

หวัดดีคร้าบบบ! วันนี้ผมกับพี่เอสเอารูปแอบถ่ายของแฟนตัวเองมาอวดกันว่าใครถ่ายสวยกว่ากัน เถียงกันไปเถียงกันมา กลายเป็นว่ารูปแฟนใครน่ารักกว่ากันซะแล้ว(จุ๊ๆๆๆ แต่ห้ามไปบอกเรื่องนี้กับสองคนนั้นเขานะครับ ถือเป็นความลับระหว่างเรา)

ต้องน้องแบงค์ของพี่อยู่แล้ว!/////

คนน่ารักของผมน่ารักทุกมุมครับ น่ารักที่สุดในโลก!///////

.....เอ..ว่าแต่.... ทำไมมันอยู่บนเตียงทั้งคู่เลยน้า...คิก

(ฟิคก็ยาว คุยก็ยาว ยังมาเกริ่นเข้าฉากรูปยาวอีก...แหมนานๆเจอกันทีเนอะ)

Create Date : 25 ตุลาคม 2554

Last Update : 1 ตุลาคม 2555 16:53:13 น.

4 comments

Counter : 2345 Pageviews.

รุ้สึกจะเป็นตอนแรกที่ได้หัวเราะยาวนานมว่ากกกกก
...จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

((อยากบอกว่า ยาวแบบนี้ดีแล้ว อ่านสะใจดี))

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 26 ตุลาคม 2554 เวลา:12:35:04 น.

ฮามากสนุกมาก.....อ่านไปขำไป
สงสารนายเทพเหลือเกินทั้งสงสารทั้งขำ55555
ดันมารักคนน่ารักที่โคตรแสบเลยอ่ะ....
ส่วนเพื่อนๆแบงค์ก็สุดๆอ่ะแซวน้องแบงค์กับนายตาตี่แบบ
ไม่แคร์สื่อเล่นเอาคู่จลิฟไปไเป๋อนกันเลยทีเดียว....
ส่วนคนน่ารักของเราก็เสน่ห์แรงเหลือเกิน
มีแต่คนมะรุมมะตุ้มโดนเฉพาะน้องกรสุดหล่อ(แอบเชียร์์)
แหม!!!น่าจะให้คนน่ารักเล่นด้วยกะน้องกรเนอะ
จะได้ให้เอสหึงซะให้เข็ด...คงสนุกดีนะ
อ่านเพลินจนจบแบบไม่รู้ตัว(ทำไมจบเร็วจัง??)
กะลังอ่านหนุกๆเลยใครว่ายาว???ไม่จริ๊งงงง
สั้นไปด้วยซ้ำ!!!อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง
มาต่อไวไวนะคะท่านหัวกน้าเผ่า(?)555555
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้น้องวินะคะ

โดย: Keamdeang1@smile(พี่นิด) IP: 58.9.104.42 วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:7:41:18 น.

สนุกอีกแล้วคะ ลงยาวๆนี่ละค่ะ สุดยอดเลย อ่านแล้วเพลินดีมากๆคะ
(ชอบอ่านคะ ยิ่งยาวยิ่งมันส์ อิอิ) ตอนนี้นายเทพหื่นก็ยังค่อยมา
สอดส่องน้องน้ำอยู่สินะคะเนี่ย แหม น้องน้ำของพี่เอสนี้ช่างเสน่ห์จริงๆ
เอิ้กๆอืมมมม แล้วน้ำจะรู้ความจริงเรื่องบ้านเมื่อไหร่น้า จะรอลุ้นใน
ตอนต่อไปนะคะ ^^~

โดย: Kuro_Goku IP: 58.9.13.251 วันที่: 27 ตุลาคม 2554 เวลา:21:49:38 น.

ชอบมากกกกกกกค่า คุณนักเขียน จัดมาเลย อิๆๆ^___^".

โดย: lek^lek IP: 49.48.119.212 วันที่: 28 พฤษภาคม 2555 เวลา:1:50:22 น.