ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 58 ระหว่างทาง...2 (yaoi)


***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)




............

.......




เมื่อทินกรหลุดปาก ปูดเรื่องแผนไปเที่ยวทะเลของนิกกี้ให้หนูแนนรู้เรื่อง

หลังจากเสร็จธุระ แยกกับทินกรแล้ว สาวร่างเล็กก็รีบโทรหาเจ้าเพื่อนตาตี่ตัวแสบทันที

“อีนี๊กกกกกกกก~~~~~!!!! -*- อ๊ายยยยยย!!!! มึงทำไมไม่บอกกูไอ้เพื่อนอกตัญญู!

บังอาจหนีกูไปเที่ยวเริงร่าถึงรีสอร์ทสุดหรูที่ต่างจังหวัดกับพวกพี่เอสแค่คนเดียว!

มึงเลวมาก!พฤติกรรมมึงน่าเกลียดเกินไปแล้ว อี! อี! อี! อี! อีผีบ้า! กูรู้นะมึงไม่ต้องมา

ตอแหลใส่กูใดๆทั้งสิ้น! โฮ~~~~~ กูก็อยากไปด้วย มึงกลับมารับกูเดี๋ยวนี้เลยน้า~~!!!”


หนุ่มหน้าตี๋ถึงกับเหงื่อตก งงมากว่าเพื่อนรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อเขาอุตส่าห์ปิดปาก

ไม่ยอมบอกใคร ก็เพราะกลัวว่าจะโดนร้องตามแบบนี้นี่แหละ...||||||||||||||


รถทั้งสองคันเดินทางมาจนเรียกได้ว่าเข้าครึ่งค่อนทางแล้ว ถึงตอนนี้ท้องของคณะเดินทาง

ก็เริ่มตีรวน จึงชักชวนกันให้หยุดพักแวะรับประทานอาหารก่อน

ทุกคนลงจากรถหมดแล้ว เหลือแค่นิกกี้ที่ยังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ในรถ สาวเพื่อนซี้ของเขา

โทรมาจังหวะที่กำลังจอดรถพอดี ถูกวีนเหวี่ยงสุดฤทธิ์จนหูชามาตามสาย

นิกกี้ปวดหัวต้องขอเคลียร์กับเพื่อนให้เข้าใจเสียก่อน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากชวน แต่การไป

เที่ยวครั้งนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากสำหรับพวกพี่ๆดาราดังทั้งหลาย อีกอย่างครั้งนี้

เขากะว่าจะไปเที่ยวกับแฟน.... ไม่ใช่กับเพื่อน.... หนุ่มตี๋ได้แต่อธิบายให้เพื่อนฟังว่า

คราวหน้าค่อยรวมกลุ่มกันไปเที่ยว ชวนเพื่อนๆไปด้วยกันเยอะๆน่าจะดีกว่า

แต่ครั้งนี้เขาขอล่ะ...

น้องแบงค์ยังยืนรออยู่ข้างนอกรถ อมยิ้มขำแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่ทำท่าเกาหัวหน้ายุ่งอยู่ข้างในรถ

คนอื่นๆขึ้นไปสั่งอาหารกันก่อนล่วงหน้าแล้ว


“แม่งงงง....หมาที่ไหนบอกมึงวะ...เชี่ยเอ๊ย....” นิกกี้ลูบหน้า สบถอย่างเหนื่อยใจ

โดนเพื่อนจับได้จนได้ ทั้งที่ไม่ได้บอกใครแท้ๆ

“มึงอย่ามาว่าพี่ทินของกูนะไอ้ตี่!”

“นั่นไง! แม่งไอ้เชี่ยพี่ทินนี่เอง กูว่าแล้วเนื้อคู่มึงนี่สันดานเหมือนมึงไม่มีผิดเลยนะอีหนู”

ทินกรจะรู้เรื่องไปเที่ยวมาจากใครสักคนในหมู่ดาราก็ไม่แปลก เผลอๆอาจเป็นพี่ชายเขาเอง..

“อ้าวเชี่ยนิก! นี่มึงยังมีหน้ามาด่ากูอีกเรอะ!ไอ้ควายธนูสามเขา! ........ขอเค้าไปด้วยจิ”

“เฮ้ยนี่มึงตกลงจะอ้อนรึจะด่ากูเอาให้แน่ อีนังหนูกูก็บอกแล้วไง กูพามึงไปไม่ได้

เอาไว้คราวหน้าเถอะ”

“แล้วทำไมแบงค์ไปได้”

“อ้าวเฮ้ยก็แบงค์แฟนกู!”

“แล้วกูเป็นอะไรกับมึง”

“เพื่อน!”

“ก็นั่นไงไอ้นิก มึงไม่รักเพื่อน มึงลำเอียงรักแต่เมียตัวเอง!”

“ฮึ้ย!/////*// พูดไม่รู้เรื่องเว้ยนังหนูเน่า เอาอย่างนี้ เดี๋ยวกูจะเอาของฝากไปฝากมึง

ฝากมึงคนเดียวเลย มึงอยากได้อะไรบอกกูมา แต่มึงต้องสัญญากับกูว่าจะไม่เอาเรื่องนี้

ไปบอกใคร โอเค๊สุดซวย เอ๊ยสุดสวย!?....” ตัดสินใจติดสินบนมันซะเลย


“ไม่ต้องมาชมว่ากูสวย! กูรู้ตัวกูเองดีว่ากูน่ะสวยอยู่แล้ว!!”

“แหวะ..”

“เสียงอะไรยะ!!?-*-”

“โอ้...ไม่มี๊ไม่มีอะไรนิ สงสัยเสียงแอร์มันดังว่ะ เฮ้อเพิ่งซื้อมาเองนะเนี่ย..”

“ไม่ต้องเลย กูรู้เสียงมึงนั่นแหละ แหมๆๆร้อยวันพันปีแม่งไม่เคยชมกูไม่ต้องมาเอาใจกูเลย

เรื่องของฝากน่ะ จะซื้ออะไรก็ซื้อมา เพราะมันเป็นหน้าที่ของมึงที่ต้องซื้อมาสังเวยกูอยู่แล้ว

เอาไอ้ที่มันทะเล๊ทะเลก็แล้วกัน แต่มึงอย่าคิดว่ากูจะยอมยกโทษให้มึงแค่นี้นะไอ้นิก ....”

“อ้าวยังอีกเหรอ เฮ้อ~ กูหิวข้าวแล้วนะหนูแนน เอ้าๆบอกมาๆจะเอาอะไรจากกูอีก

กูจะรีบไปกินข้าวแล้ว”

“เปล๊า กูไม่อยากได้อะไรจากมึงอีกหรอก.... เรื่องที่มึงหนีไปเที่ยวทะเลคนเดียว

ไม่ชวนเพื่อน กูจะฟ้องไอ้วี ไอ้อาท ไอ้บาส! เอาไว้รอให้มึงกลับมาก่อนเถ๊อะ

ไอ้พวกบ้านั่น มันต้องเล่นงานมึงเป็นการแก้แค้นแทนกู!ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

แล้วหนูแนนก็วางสายทันที ทิ้งให้นิกกี้แหกปากร้องโวยวายใส่มือถือ

“อ๊าคคคคค!!!!|||||||||||*|| นังหนูเน่า!! อีนังแม่มดหัวหงิก! อีเมดูซ่า! ว๊ากกก!!!!”

เจ็บใจโทรกลับไปหนูแนนก็ไม่รับ .... นิกกี้จึงนั่งหน้าเครียด... เขาคิด..

ถ้าบาสรู้เข้า ว่าเขาไปเที่ยวกับทะเลกับแบงค์แบบนี้.... เพื่อน...คงไม่พ้นต้องเสียใจอีก...

พักหลังมานี้ ไอ้บาสยิ่งชอบทำตัวเหินห่างจากเขาอยู่ด้วย.... ไม่ชอบแบบนี้เลย...

มันดูเศร้าไม่ใช่หรือ...



“พี่นิก! ทำอะไรอยู่..? คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอครับ แบงค์เห็นพี่นั่งเหม่อ

อยู่ในรถนานแล้วนะ ไม่ไปกินข้าวรึไงครับ ก็ไหนก่อนมาถึงร้านนี้ บอกกับแบงค์ว่าหิ๊วหิว

หิวจนอยากจะกินหมีควายเข้าไปซักสามตัวไงครับ55” คนรักตัวเล็กของหนุ่มหน้าตี๋

เปิดประตูรถเข้ามาเรียกเสียงใส เอียงคอแกล้งถามเป็นการเร่งให้ขึ้นไปกินข้าวกับพวก

พี่ชายและเพื่อนๆบนร้านอาหารด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม


“อ้อ..จ้ะๆ” นิกกี้รับคำยิ้มตาหยีตอบ ลงจากรถยืนกดสัญญาณกันขโมย

“พี่หนูแนนโกรธมากรึเปล่าครับ.. ถ้าไงเดี๋ยวเอาไว้แบงค์จะช่วยพูดให้นะครับ”

หนุ่มน้อยเกาะแขนหนุ่มตี๋เขย่าบอก ไม่อยากให้เป็นกังวลจนเที่ยวไม่สนุก


“โถ~~แบงค์จ๋า///// ไม่ต้องห่วงหรอกไม่มีอะไร๊555 แฟนใครหว่าน่ารักชะมัดเลย!”

คนพูดดึงร่างอีกฝ่ายเข้ามากอดโอบไหล่เสียแนบชิด ขยี้หัวเล่นแล้วยังคิดจะหอมแก้ม

ด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อึ๋ย//////พี่นิก! ทำอะไรครับเนี่ย ไม่อายคนอื่นเขาเหรอ เดี๋ยวมีใครมาเห็นนะ!!”

น้องแบงค์หน้าแดง เอียงหน้าหนีก่อนจะรีบดันตัวออกห่างจากอ้อมแขนของคนรัก

กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ล่วงหน้าไปไม่ยอมรออีกฝ่ายที่ร้องเรียกอีก

“โธ่แบงค์~~~ เขินไปได้ ไม่มีใครเห็นซะหน่อย555 รอพี่ด้วยซี่~~!”


...............................................

..............................





.............. ร้านอาหารที่แวะมานั้น เป็นร้านอาหารไทยขนาดใหญ่สร้างเป็นเรือนไม้มีสองชั้น

เมื่อขึ้นไปยังชั้นสอง เดินเข้าไปจนถึงด้านในจะพบโต๊ะติดริมระเบียงซึ่งยื่นออกไป

เหนือริมแม่น้ำ เราสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์จากริมระเบียงสวยๆนี้ไปได้ไกล และกว้าง

ธรรมชาติงดงามเสมอ แบบนี้คงช่วยเจริญอาหารดีแท้ นอกจากนี้รอบบริเวณโต๊ะอาหาร

ก็ยังห้อมล้อมไปด้วยพุ่มไม้ประดับสีเขียวขจี และไม้ดอกสวยๆที่ปลูกให้ห้อยระย้า

เรียงรายลงมาจากหัวเสาและขื่อสูง แลดูคล้ายม่านกั้นริมระเบียงให้แยกออกเป็นล็อคๆ

นับว่าบรรยากาศโดยรวมบนชั้นสองของร้าน ร่มรื่น สดชื่น สบายตา เย็นใจ

ร้านอาหารนี้ตกแต่งได้สวยงามตั้งแต่ทางเข้าร้านแล้ว ทำให้ร้านดูน่าแวะ เหมาะสำหรับ

เป็นจุดให้นักเดินทางที่ออกต่างจังหวัดทั้งหลายได้เลี้ยวรถเข้ามา ในวันที่ฟ้าเปิด

และแดดค่อนข้างจ้าเช่นนี้ นอกจากได้อิ่มท้องแล้ว จะได้อิ่มใจไปกับบรรยากาศดีๆ

พร้อมๆกัน


ตามปกติแล้วทางร้านยังไม่เปิดให้บริการในส่วนของชั้นบน แต่เนื่องจากเห็นว่า

มีคนดังมากันหลายคน ทางร้านจึงเชื่อเชิญให้ขึ้นมาป็นกรณีพิเศษ เพื่ออวดจุดชมวิว

และแน่นอนว่าคงจะสะดวกมากกว่ากับทุกๆคน คุณดาราดังทั้งหลายจึงตอบแทน

ด้วยการแจกลายเซ็น ถ่ายภาพคู่กับแฟนๆ มีทั้งเจ้าของร้าน ผู้จัดการร้าน และพนักงาน

เป็นที่เรียบร้อยในระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ


“ไม่ครับ!!|||||||||||||*|| ไม่เอา!!! ผมไม่ให้มันนั่งตรงนี้! ไปนั่งให้ไกลๆเลย!”

ทันทีที่นิกกี้และแบงค์เดินขึ้นมาถึงแค่หัวบันไดชั้นสองของร้านอาหาร ก็ได้ยินเสียงกร

เอะอะโวยวาย มองไปก็เห็นเจ้าดาราหน้าใสเอาแต่ใจยืนค้ำหัวทุกคน

ยืนกรานไม่ยอมนั่งกินข้าวข้างๆเทพพิชัยอีก แค่นั่งมาด้วยกันในรถเขาก็อยากจะบ้าแล้ว

(ตลอดทางกรเอาแต่ใส่หูฟัง ทำเป็นหลับท่าเดียว...แต่เทมก็รู้ว่าแกล้งหลับ เพราะทุกครั้ง

ที่เขาอ้าปากพูด คิ้วของกรจะกระตุกและได้ยินเสียงถอนหายใจเป็นระยะๆ...)


“มีอะไรกันเหรอครับพี่น้ำ?” น้องแบงค์เดินเข้ามาก็นั่งลงตรงที่เก้าอี้ว่าง

มีสองที่ที่ว่างติดกันอยู่ต่อจากก๊อปและบิว ส่วนอีกฝั่งเป็นที่ของกร น้ำ และเอส

คิดว่าทุกคนคงเว้นเก้าอี้สองตัวนี้เอาไว้ให้เขากับคนรักนั่ง

“เฮ้ยๆไอ้กร! เสียงดังไปแล้วนะเว้ย! ใจเย็นดิมีอะไรวะ!?” นิกกี้มาถึงก็จับไหล่กร

กดให้นั่งลง คุณพี่ชายหน้าหวานจึงรีบพูดอธิบายผายมือไปทางเทพพิชัย

ซึ่งนั่งเด่นแต่ดูเด๋อด๋า ได้แต่ยิ้มแหยๆตรงหัวโต๊ะตัวยาว

“นี่!! คือเจ้าภาพมื้อนี้ของพวกเราทุกคนไงล่ะ!”

นิกกี้ตาโต หันควับกลับไปถามย้ำกับพี่ให้แน่ใจ “ไอ้เชี่ยะ!เอ๊ย!! ไอ้คุณพี่เทพเนี่ยนะ!!?”

“เอ้อ! ก็เออดิ”

“พี่ไปบังคับมันรึเปล่า...||||||||”

“เอ้อ! ก็เออดิ!! เอ๊ย! กูเปล่านะ!(มันรู้ได้ไงวะ!////*//) ไอ้พี่เทมมันบอกจะเลี้ยงเอง!

มันก็ต้องได้นั่งหัวโต๊ะดิถูกป่ะ! เจ้าภาพมันต้องได้นั่งหัวโต๊ะตรงนี้ไงถูกแล้ว

ไม่รู้ไอ้กรจะโวยวายทำไมนักหนา!เนอะทุกคน! มีคนเลี้ยงข้าวแท้ๆทำหน้าอย่างกับ

โดนบังคับให้กินขะ!..อุ๊บ!!!” เอสที่นั่งข้างสะดุ้ง||||||||| ผวาปิดปากคนน่ารักแทบไม่ทัน

คนเขากำลังจะรับประทานขี้!เอ๊ย!ข้าวกั๊นนนน~!!


“อ๋อ........ อย่างนี้นี่เอง..” หนุ่มตี๋ท้าวเอวพยักหน้ารู้ทันความคิดพี่ชาย คงหวังจะให้

สองคนนี้ตัวติดกันตลอดเวลาเลยสิท่า....

นี่พี่เขาคิดว่าเจ้ากรจะยอมใจอ่อนลงระหว่างทาง แล้วยอมคืนดีกับเทพพิชัยได้หรือ

นิกกี้ไม่คิดว่าเรื่องมันจะง่ายขนาดนั้น เพราะเขาได้เห็นช่วงเวลาที่กรต้องเจ็บเจียนตาย

มาตลอดสามวัน.... ไม่ว่าเขาหรือพี่จะพยายามพูดหว่านล้อมให้กรยอมเข้าใจ

ความรักที่ถูกทำให้บิดเบือนของเทพพิชัยสักเพียงไหน เด็กหนุ่มก็ไม่อาจทำใจได้…

คำพูดของคนอื่น จะสู้คำยืนยันจากปากของเจ้าตัวได้อย่างไร.. ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะกร

เสียใจมากจนไม่ยอมเปิดใจให้โอกาสเทพพิชัยได้แก้ตัวใดๆ..... เจ้าเด็กดื้อ รั้นยิ่งกว่าที่คิด

แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น กรจะยอมฟังแค่น้ำเท่านั้น ถึงได้โดนบังคับให้มาทะเลด้วยกัน

(เขาเรียกว่าจะพิชิตคนเอาแต่ใจ ก็ต้องยกให้คนเอาแต่ใจยิ่งกว่า555)

...ตอนนี้พี่ชายจอมยุ่งของเขา กำลังทำตัวเป็นกามเทพ...เผด็จการ -_-


“เอาน่า~ กร...ไม่ต้องโวยแล้ว นายลุกไปนั่งที่เราก็แล้วกัน เรานั่งตรงนี้เอง”

นิกกี้พยักเพยิดหน้าบอก กรก็รีบทำตามทันที หนีไปนั่งข้างๆแบงค์ที่มองเหรอหราได้

ก็หันไปยิ้มเยาะ เหยียดใส่เทพพิชัยที่นั่งหงอยอยู่ห่างกันไกล...


“เฮ้ยๆๆไอ้นิก! ทำงี้ได้ไงวะ!” น้ำทำท่าจะไม่ยอม เอสจึงต้องช่วยพูด

“พอก่อนเถอะน้ำ กินข้าวกันเถอะครับ นั่นๆ เขายกอาหารมาแล้ว สองคนนั้นยังมีเวลา

ให้ญาติดีกันได้อีกเยอะน่า นะครับ.. เอ้ากินกันเถอะทุกคน! เอ้า!คุณเจ้าภาพครับกินๆๆ”

คนหน้าหล่อพยักหน้าถือช้อนส้อมชักชวนเปลี่ยนบรรยากาศ


หนุ่มน่ารักยกมือกอดอก พิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็งๆ ถอนหายใจออกด้วยความหงุดหงิด

แล้วคิดในใจว่าเป็นเพราะเอสยังไม่รู้เรื่องของเทพพิชัยกับกร จึงใจเย็นอยู่ได้

หากรู้เข้า ไม่แคล้วจะเร่งรัดให้ทั้งคู่คืนดีกันยิ่งกว่าที่เขาทำอยู่ด้วยซ้ำไป…

เรื่องอย่างนี้ทิ้งเอาไว้นานวันได้อย่างไร.. ต้องทำให้คนรักกัน เข้าใจกันเร็วๆสิ!

เห็นๆอยู่ว่าตอนนี้ ไม่มีฝ่ายไหนมีความสุขเลยไม่ใช่หรือ..


นิกกี้นั่งตรงหน้าพี่ เห็นพี่ชายเอาแต่ขมวดคิ้วทำหน้าบูดเหมือนจะงอนเขา ก็รีบยกมือ

ป้องปากพูดให้พอได้ยินกันแค่สองคน “พี่น้ำ...อย่าเพิ่งไปบังคับอะไรไอ้กรมันนักเลย

เดี๋ยวมันก็กลั้นใจตายไปซะก่อน เอาไว้เราไปหาทางไล่ต้อนไล่ซ้อมมันที่ทะเลก็ได้!

ถึงตอนนั้นนะ เดี๋ยวผมนี่ล่ะจะล็อคคอมันไว้ให้พี่เองครับ!” บอกเป็นนัยๆว่าเขาจะเป็น

ผู้ช่วยให้ความร่วมมือเต็มที่ พี่ชายที่น่ารักของเขาจะได้ร่าเริงเหมือนเดิม..(เอาใจพี่นะเนี่ย)


“โอ๊ะ!////// .....มึงพูดจริงนะไอ้หมานิก” น้ำถามย้ำตาโต ยิ้มกว้างดีใจ..

“ผมน้องใคร! นี่นิกกี้หล่อตี๋แสบซ่า น้องพี่นะคร้าบบบ!!” ซุบซิบยักคิ้วให้พี่ ไว้ใจเขาได้

“เหอะ! ก็ได้ งั้นไอ้พี่เทม! มึงไม่ต้องมาล้งมาเลี้ยงอะไรแล้ว กลับไปนั่งข้างเอสไป๊!”

“อ้าว!?||||||||” เล่นเอาเทพพิชัยงง จู่ๆเขาก็โดนบังคับให้เลี้ยง แล้วอีกไม่กี่นาทีต่อมา

ก็โดนบังคับให้เลิกซะนี่...


“.......ข้างพี่เอสเหรอ...” นิกกี้มองตามเทพพิชัยที่ลากเก้าอี้ไป..นั่งตรงข้ามกับกร..

“พี่น้ำ!!!///////*//” กรขัดใจยิ่งนัก แต่เขาก็ไม่มีที่ว่างให้ลุกหนีไปนั่งที่อื่นได้อีกแล้ว

อยากจะลุกไปขอเปลี่ยนที่กับนิกกี้อีกหน แต่น้ำก็รีบพูดกันไว้ก่อน

“ห้ามเปลี่ยนที่แล้วนะไอ้กร มึงไม่อยากนั่งข้างกู กูก็ไม่บังคับมึงแล้วไงอย่ามาเรื่องมาก

ทุกคนห้ามแลกที่กับมันนะ! ไม่งั้นผมจะเลิกกินมันแล้วข้าวเขิ้ว ไม่ต้องมานั่งหัวโต๊ะด้วย!

มื้อนี้แชร์เว้ย!!” คนน่ารักหัวเราะชอบใจ กินข้าวไปไม่สนใจกรอีก

เจ้าเด็กหนุ่มเลยฮึดฮัด ยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้วเป็นการแก้แค้นแทน...

(เขาว่าคนน่ารักมักใจร้ายท่าจะจริง! พี่น้ำบ้าที่สุด!/////*// เข้าข้างแต่มันบ้าเอ๊ย!!)


ฝ่ายเจ้ากล้ามโตก็กลับมานั่งเก้ๆกังๆ มองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า

เผลอส่งยิ้มไปหาทีไร เป็นโดนค้อนตาเขียวใส่ทุกที...


น้องแบงค์มองคนนู้นทีคนนี้ทีก็ได้แต่ถอนใจ เขาอยากจะนั่งกับพี่นิกแท้ๆ..เฮ้อ..


เมื่อเริ่มทานอาหาร ก๊อปกับบิวก็เอาแต่ซุบซิบคุยเมาท์กันเองไม่หยุด

...ไม่ใช่เรื่องที่กรทะเลาะกับเทพพิชัยหรอกนะ แต่พวกเธอกำลังกิ๊วก๊าว กรี๊ดกร๊าด

ลั่นล้ากับการบ้าถ่ายรูป (ตั้งแต่อยู่ในรถแล้วก็ถ่ายนู่นนี่เล่นกันมาตลอดทาง...)

คนอื่นล้งเล้งยังไงไม่สน ขอแค่ได้ยื่นหัวแม่มือตัวเองไปถ่ายคู่กับทุกสิ่งที่พวกเธอสนใจ

เป็นพอ.. เช่น ดอกชบา.. รองเท้าคิตตี้ของเจ้าของร้าน ระเบียงไม้ที่มีเถาวัลย์

แกงส้มชะอมทอด หน้ากรตอนโกรธ.. ตอนที่เอสอ้าปากกว้างมากๆ...


“เฮ่ๆๆ!!!//////*// ถ่ายอะไรวะ!!? ตกลงนี่คุณนายทั้งสองจะเลิกถ่ายรูปกันได้รึยังครับ!?

กินมั้ยข้าว!? ไม่กินก็เก็บจานไปล้างเลยไป๊!” ก๊อปกับบิวเริ่มลามปาม

มาถ่ายหน้าตนตอนเผลอ เอสจึงหันไปเอ็ดเพื่อน เห็นทั้งสองคนนั้นยังขำคิกคัก

แต่ก็ยอมวางกล้องเพื่อลงมือจัดการกับปลาทอดตัวใหญ่ไร้หัว


“อ่ะน้ำ... กินกุ้งทอดกระเทียมสิครับ อร่อยนะ เขาว่าคนกินกุ้งน่ารักทุกคนเลย55”

เอสตักกุ้งให้น้ำ น้ำก็ยิ้มรับ พวกเขาขอความเป็นส่วนตัว พนักงานของร้านจึงไม่ได้ขึ้นมา

อยู่คอยให้บริการที่ชั้นบนด้วย หากต้องการอะไรเพิ่มจะลงไปสั่งเอง..

“อ่ะนี่เอส… กินผักนะครับ จะได้แข็งแรงๆนะ55 เขาว่าคนกินผักแรงเยอะทุกคนเลย”

น้ำตักผักใส่จานให้เอสบ้างเพราะรู้ว่าเอสชอบ แต่นิกกี้ที่นั่งมองทั้งคู่อยู่ ก็แกล้งพูดแซว

พวกพี่ชายที่หวานไม่เกรงใจใคร “แรงเยอะ!?...พี่น้ำอยากให้พี่เอสแรงเยอะเหรอ!?

ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ฮั่นแน่!! วางแผนจะเอาแรงไปใช้ทำอะไรกันเหรอครับพี่!!? ”


“อุ๊! ไอ้หมาตี่!มึงพูดอะไรของมึงวะไอ้บ้า~!!!/////*// เขาก็เอาแรงไว้ใช้ขับรถไง!”

น้ำถลึงตาใส่น้อง ขณะที่คนอื่นๆขำ เอสก็ดันมาทำยิ้มตาหวานใส่เขาอีก

ชวนให้เพื่อนๆยิ่งฮาเพราะเข้าใจเจตนาการใช้แรงผิดไปใหญ่

“ฮึ่ม!/////*//พูดมาก!! ไอ้ปากกว้าง! นี่ๆๆ!!! เอากระดูกไปแดกซะ!เลิกเห่าไปเลยมึง!”

ถูกเพื่อนๆแซว คนน่ารักก็เขินแก้มแดงระเรื่อ หันไปว่าน้อง

แกล้งตักกระดูกไก่ที่แทะแล้วใส่จานให้ แต่นิกกี้รีบเขี่ยทิ้งไป

“โห่||||||||||*|| พี่น้ำครับ ผมไม่ใช่หมานะ ไม่มีหมาที่ไหนหน้าตาดีขนาดนี้หรอกครับ!”

“เอ๊า! นี่กูให้แคลเซี่ยมมึงนะเนี่ย! ไม่เอางั้นแดกปลาม๊ะ!? เขาว่าคนกินปลาฉลาดทุกคน”

“พี่จะบอกว่าผมโง่ใช่มั้ย||||||||.... แต่รู้อะไรมั้ยพี่ด่าผม ว่าผมโง่ไม่ได้หรอก

เพราะผมเป็นน้องพี่ ถ้าผมโง่ พี่ก็ต้องโง่ด้วย เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ!”

“ข้อนี้พันธุกรรมไม่เกี่ยวหรอกไอ้นิก ฮ่าฮ่าฮ่า!!! แต่กูจะบอกความจริงกับมึงก็ได้!

เตี่ยกับแม่น่ะเก็บมึงมาเลี้ยง!!”

“ห๊ะ!!!?||||||||||||||||”

หนุ่มตี๋ตกใจเบิกตากว้าง ทุกคนก็ชะงักตกใจเกือบสำลักข้าวไม่แพ้กัน

เอสรีบถาม “จริงเหรอน้ำ!?”

นิกกี้ก็หน้าซีด “เรื่องจริงเหรอพี่น้ำ!! นี่ผมไม่ใช่น้องแท้ๆของพี่เหรอ!!?”

น้องแบงค์ก็ตกใจจนนิ่งงัน ทุกคนหยุดกินข้าวแล้วรุมมองน้ำเป็นตาเดียว…



“เอ๊ะ!? แต่....ก็ไหนว่าน้องนิกเขาหน้าเหมือนคุณเตี่ยของพี่น้ำมว๊ากเลยมิใช่หรือคะ!?”

ก๊อปตื่นเต้นอยากรู้ไม่แพ้คนอื่นๆแต่ดาราหน้านวลก็กรีดนิ้วเคาะแก้มตัวเอง

ถามน้ำด้วยความสงสัย ชวนให้คนอื่นคิดตาม

น้ำกอดอก หรี่ตามองเพื่อนๆ แล้วมาหยุดจ้องหน้าน้อง...เจ้าตี่ทำหน้าลุ้นระทึกยิ่งกว่าใคร


“วันหนึ่ง......ตอนเป็นเด็กแม่พากูไปแถวริมแม่น้ำ...” คนน่ารักเปิดหัวเรื่อง

“ไปทำไมครับ!?” นิกกี้ให้ความสนใจเต็มที่ ทั้งโต๊ะก็นิ่งฟัง..

“ไปซักผ้าไง”

“ห๊ะ!!?ไปซักผ้าริมแม่น้ำ!?” ที่บ้านมีเครื่องซักผ้าไม่ใช่หรือ..

“แล้วจู่ๆก็มีกะละมังใบหย่ายยยย ลอยทวนน้ำมา แม่ก็เลยรีบเอากิ่งไม้เขี่ยเก็บมา”


ถึงตอนนี้นิกกี้ท้าวคางคิดรู้สึกเรื่องที่พี่เล่าชักจะทะแม่งๆ “กะละมัง....ลอยทวนน้ำมา..”

“ปรากฏว่าในกะละมังนั้นมีเด็กทารกหน้าตาน่าเกลียด ตาตี่ๆร้องอุแหวะๆๆอยู่อ่ะดิ”

“อย่าบอกนะว่า!” ชี้นิ้วใส่พี่

“เป็นมึงน่ะแหละ!!” ชี้หน้าน้อง

“กูว่าแล้ววววว!!!||||||||||” นิกกี้กุมขมับส่ายหน้า…คล้ายๆนิทานเรื่องโมโมทาโร่อยู่นะ...


“แม่บอกกับกูว่าโชคดีจังนะ ได้กะละมังซักผ้าใบใหม่แล้วน้ำ เรารีบกลับบ้านกันเถอะ

แล้วก็ต๊อกแต๊กๆถือกะละมังพากูเดินกลับบ้านไป”

“อ้าวถ้างั้นแล้วผมล่ะ!!?”

“อ๋อ...ก็ไม่มีใครอยากได้นิ เลยโยนมึงทิ้งน้ำไปตามเดิม...”

“ว๊ากกก! ไม่จริงหรอก!!! พี่น่ะมั่วเกินไปแล้วพี่น้ำ!!!”

นิกกี้โวยวายใหญ่ ทุกคนก็ฮากลิ้งกับความจริงเรื่องชาติกำเนิดของเจ้าตาตี่


“แต่รู้อะไรมั้ย มึงแม่งดันลอยทวนน้ำกลับมาอีก! แถมยังคลานตามกูกับแม่ไปด้วย!

กูกับแม่วิ่งหนีมึงใหญ่เลยล่ะเพราะสงสัยว่ามึงจะมาตามทวงเอากะละมังคืน!!”

“พี่น้ำ!|||||||||||| ผมขอร้อง...พอเถอะพี่” ยกมือไหว้

“มึงรับความจริงไม่ได้ล่ะสิ”

“โกหกเห็นๆ!!!-*- ”

“................ อ่า....เออ......งั้นเอาความจริง จริงๆเลยมั้ย”

“ยังจะมีอีกเรอะ!”

“......จริงๆนะ ตอนเป็นเด็กน่ะ มีอยู่วันนึงอาเตี่ยถามกูว่าอยากได้น้องมั้ย..”

“แล้วพี่ตอบว่า!”

“ไม่อ่ะ”

“โห่พี่~~~!||||||||||||||”

“แต่เตี่ยบอกกูว่าไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ เพราะหาน้องให้กูแล้ว พอกูรู้นะกูร้องไห้เลย”

“ดีใจเหรอพี่!”

“โคตรเสียใจ”

“ทำไมอ่ะ!!!! ||||||||||||*|| พี่อ่ะ!!”

“แล้วพอเตี่ยอุ้มมึงมาให้กูดูหน้านะ กูงี้ตกใจพยายามเอารองเท้าตีหน้ามึงไปตั้งหลายที!

แต่มึงแม่งเสือกไม่ตายว่ะ! ไอ้ห่าเอ๊ยเลยต้องเซ็งมาจนถึงทุกวันนี้ไง!”

น้ำถอนใจหรี่ตามองปฏิกิริยาของเจ้าน้องชาย

“แล้วอาเตี่ยไปเก็บผมมาจากไหน...”

“เตี่ยบอกว่ารถเก็บขยะทำมึงหล่นไว้หน้าบ้านพอดี..”

“โกหกชัดๆ!!! -*- ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า.... สรุปมึงมันคนละเผ่าพันธุ์กับกูเว้ย”

“ตอนนี้อยากให้เป็นอย่างนั้นมากเลย สาธุ!” ยกมือไหว้ท่วมหัว

“หนอยแน่!!! เออก็ได้กูหลอกมึงเล่นเฉยๆ อ่ะนี่กูขอโทษที่ทำให้มึงตกใจ

แดกปลาเข้าไปซะ!จะได้ฉลาดๆ!!” ตักปลาที่เหลือแต่ก้างให้น้องกิน..

นิกกี้มองก้างปลาในจานตัวเองแล้วมองหน้าพี่.. “แล้วเนื้อมันล่ะ..|||||||||”

“ทำไม ทีปลากระป๋องมึงยังแดกก้างเข้าไปด้วยได้เลย!”

“มันคนละอย่างก๊านนนน! พี่น้ามมมม~~~”


ทุกคนหัวเราะเจ้าสองพี่น้องที่เถียงกันไปมาไม่เลิก

น้องแบงค์อมยิ้มเห็นว่านิกกี้โดนพี่ชายแกล้ง ก็รีบตักน่องไก่ทอด

แล้วเรียกให้คนรักยื่นจานผ่านก๊อปและบิวมาหา

“อ่ะนี่ครับพี่นิก//// กินไก่ทอดสิครับแบงค์ตักให้ครับ ^^” หนุ่มน้อยยิ้มเขิน

นิกกี้รับจานกลับมาก็ยิ้มแฉ่ง “ขอบใจจ้า ใจดีน่าร๊ากกก! ไม่เหมือนใครบางคน”

น้ำหมั่นไส้น้องนัก “หืม! มันให้น่องไก่มึงอันเดียว บอกใจดี!

ทีกูให้ทั้งกระดูกทั้งก้าง มึงไม่ชมกูบ้างล่ะไอ้ฟาย!”

แต่นิกกี้ทำเป็นไม่สนใจพี่แล้วหันไปส่งตาหวานให้แบงค์แทน…


ก๊อปกับบิวเลียนแบบพวกคู่รัก เล่นตักอาหารใส่จานให้กันเองบ้าง

“อุ๊ยๆๆเจ้! เจ้ขา~ กินน้ำพริกสิค่ะ อ่ะนี่น้องก๊อปตักให้น้า~

เจ้จะได้สวยเท่าน้องก๊อปไง คริคริคริ”

“ว้ายขอบคุณค่าคุณน้องก๊อปขา~ งั้นหล่อนกินนี่นะ อ่ะเจ้ตักให้ ฮุฮุ

เอาทอดมันไปกินนะคะ ชอบไม่ใช่เหรอ อะไรมันๆล่ำๆเนี่ย”

“อุ๊ยขอบคุณค่ะ ว้ายๆๆถ่ายรูปด้วยดีมั้ยเจ้” จีบปากจีบคอเล่นกันใหญ่

ตอนนั้นเอง เอสก็แกล้งลุกเอื้อมมือถือยื่นช้อนเข้าไปบังหน้ากล้อง ให้สองสาวร้องว้าย

โวยวายใส่เจ้าคนหน้าหล่อนิสัยเสียที่ขำชอบใจ รูปนั้นออกมาเห็นแค่ปากก๊อป

กำลังกัดทอดมันอยู่ต่อลงมาจากช้อนของเอส...

“อ๊ายอีเอส! ไม่เห็นหน้านังก๊อปเลย ออกไปเลย!”

บิวไล่เอสที่ลงทุนลุกจากที่ เดินอ้อมมาแกล้งพวกเธอไม่เลิก


...ทั้งที่คนอื่นกำลังสนุกสนานเฮฮากับการร่วมโต๊ะอาหารมื้อนี้.. กรกลับนั่งก้มหน้า

ไม่มองใคร เคี้ยวข้าวอย่างกร่อยๆ.......... หลบตาเจ้ากล้ามโตที่นั่งกินข้าวไป

ก็มองหน้าเขาไปตลอด

เทพพิชัยคิดว่าเพื่อนของน้ำสดใสร่าเริงกันดี ยกเว้นแต่... เจ้ากุ้งแห้งของเขาคนเดียว

ที่เป็นแบบนี้คงเพราะมีเขามาด้วย ถ้าเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ บางทีกรอาจจะร่าเริง

เล่นกับทุกคน..... มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ..เหมือนตอนที่ยังเรียกเขาว่า พี่หมอที...

กรไม่แม้แต่จะมองหน้า... ไม่ยอมสบตา ไม่ยอมพูดกับเขาเลย...

เขาต้องเข้าหากรให้มากกว่านี้! เขาต้องทำอะไรสักอย่าง!


“กร! อ่ะนี่ครับ ลาบสมุนไพรอร่อยมากเลยนะ พี่ชิมแล้ว กร...ลองกินดูสิจ๊ะ

เอ่อ.....เขาว่าสมุนไพรดีต่อสุขภาพนะ..” ยิ้มให้ไปเท่าไหร่แต่อีกฝ่าย

ก็ไม่ยิ้มตอบด้วยเลย แถมตอนนี้ยังมองอาหารที่เขาตักให้แล้วเงยหน้ามองเขา

ดูโกรธๆยิ่งกว่าเดิม.......||||||||||


กรนั่งนิ่ง แต่ไม่นานก็ยอมเอ่ยปากพูดกับเทพพิชัยเป็นครั้งแรก เรียกความสนใจ

ให้ทุกคนต้องหันไปมองอย่างคาดไม่ถึง “ขอบใจ...อ่ะนี่!...เอาไปกินซะสิ!!”

คราวนี้กรตักอาหารให้เทพพิชัยบ้าง สร้างความปลาบปลื้มดีใจให้เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตนัก

“ขอบคุณครับ/////”

“ฮึ!ไม่เป็นร๊ายย!เขาว่ากินตีน!มันดีต่อสุขภาพนะ เอาตีนไปกินให้อร่อยเถอะมึง!

ไม่ต้องเกรงใจ!” ดาราหน้าใสกัดฟันพูดใส่หน้าเทพพิชัย ขณะที่ตักตีนไก่ทอดใส่จานให้

อย่างประชดประชัน ทำอีกฝ่ายหน้าเหี่ยวหน้าหุบลงทันที|||||||||||...


ทุกคนได้แต่ถอนใจส่ายหน้า นึกว่ากรจะยอมทำดีด้วยสักที แต่ก็ไม่...

เด็กหนุ่มยังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน หมั่นไส้เจ้ากล้ามโตที่ทำหน้าเหงาหงอย

(คิดว่าจะยอมยกโทษให้ เพราะตักนู่นตักนี่ให้กิน!แค่นี้น่ะเหรอ! ง่ายเกินไปหน่อยรึเปล่า

ฮี่โธ่!!ไอ้คิงคองสมองฟ่อเอ๊ย ไม่มีทาง! -*- )



“อ๊ะ!! เฮ้ยกร!ดะเดี๋ยว!!!”

อยู่ๆดีๆเทพพิชัยก็เบิกตาโต ร้องเสียงหลง รีบกระเด้งตัวลุกขึ้นเอื้อมมือไป

ปัดช้อนในมือกรทิ้ง! ช้อนที่กำลังจะเข้าปากจึงร่วงลงพื้นและกระเด็นไปไกล

ข้อศอกของเด็กหนุ่มก็กระแทกถูกจานข้าวตรงหน้าให้พลิกคว่ำพลิกหวาย

ข้าวในจานหกกระจาย หล่นใส่ตัวเขาเต็มๆ...

วินาทีนั้นทุกคนต่างตกใจ จนตะลึงค้างมองทั้งคู่เงียบกริบ


กรยังอ้าปากค้างตาโตกับเหตุไม่คาดฝันที่ทำให้เขาดูน่าขันนัก ก่อนจะค่อยๆก้มมอง

สภาพตัวเองที่มีเศษอาหารตกใส่เต็มไปหมด... แล้วค่อยๆเงยหน้ามองเทพพิชัย

ด้วยแววตาแค้น


“ปัทโธ่โว้ย!! พอกันที!!! ผมไม่กินแล้วไปรอที่รถนะ!!!”

เด็กหนุ่มปึงปังรีบลุกยืนสะบัดตัวปัดเศษอาหาร พูดเสียงดังอย่างโมโห

เทพพิชัยนั้นหน้าเสีย รีบกุลีกุจอบอกจะพาไปทำความสะอาดที่ห้องน้ำ

จะยื่นมือไปช่วยปัดช่วยเช็ด ก็ถูกกรถอยฉากเดินหนี ตะคอกใส่

“ ไม่ต้อง! ไม่ต้องมายุ่ง!! ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกได้มั้ย!!!”


เทพพิชัยคิดจะตามกรไป แต่น้ำกลับร้องห้ามไว้

“ไม่ต้อง! ปล่อยมันไปก่อน มึงมานี่เลยไอ้พี่เทม มาเคลียร์กับกูดิ๊!”

ทำหน้าถมึงทึง กระดิกนิ้วเรียกให้คนก่อเรื่องกลับมานั่งลงที่เดิม


“พี่น้ำ! งั้นผมไปดูมันหน่อยนะ เดี๋ยวมาพี่! ทุกคนครับกินข้าวกันต่อเถอะครับ

ผมไปเอง” นิกกี้เป็นห่วงกรจึงรับอาสาแทน น้ำก็พยักหน้าเห็นดีบอกให้น้องไป

แต่นั่น.....ทำให้น้องแบงค์ต้องมองตามคนรักรุ่นพี่จนเหลียวหลัง...


หากสายตาเขามองไม่ผิดไป......ดูเหมือนว่าคนรักของเขาในวันนี้ช่างดูแล...เป็นห่วงเป็นใย

..ตามใจเพื่อนคนดังอย่างกร.....เป็นพิเศษ....

ทั้งที่เมื่อก่อนเคยพูดให้ฟัง .......ว่าไม่ชอบขี้หน้าด้วยซ้ำไป

...จะบอกว่าตอนนี้เปลี่ยนใจไปสนิทสนมกัน.. เพราะเกิดชอบขึ้นมาแล้วหรือ...


ความระแวงเกิดขึ้นในใจของแบงค์ได้ง่ายดาย... แต่หนุ่มน้อยก็ไม่คิดจะตามไป

แบงค์รู้ตัวดี...ว่าตัวเองเป็นคนขี้หึง และ....ขี้ขลาด....บางครั้งแม้อยากจะถามอะไร

ออกไปตรงๆก็ยังไม่กล้า ได้แต่คิดมาก...


แบงค์หันกลับมา และทอดถอนใจให้กับความคิดของตัวเอง อันที่จริงแล้ว....

ตอนนี้เขากำลังน้อยใจขึ้นมานิดๆ... เพราะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่ได้ใกล้ชิดกันตั้งนาน..

อยากให้คนรักตามใจแค่ตนเท่านั้น ไม่ใช่มาคอยวิ่งไล่ตามดูแลคนอื่นแบบนี้....


แต่ก็เอาเถอะ....

หนุ่มน้อยถอนใจอีกครั้งแล้วแอบยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ

เขาจะพยายามไม่ทำให้ทุกคนรวมถึงคนรักต้องหนักใจ...

เราต้องเชื่อใจคนที่เรารัก...สินะ..

(ผมจะพยายามครับพี่นิก.....จะพยายาม...ไม่คิดมาก)




“ไอ้เชี่ยพี่เทม มึงทำอย่างนั้นทำไม!!?”

น้ำตะคอกถามเทพพิชัยที่นั่งหน้าจ๋อย....


“ก็! ก็! ต้มไก่ชามนั้นมันใส่เหล้าด้วยไม่ใช่เหรอ!... พี่กลัวว่ากรจะกินเข้าไปแล้วแพ้น่ะ!”

“อ้าว!......งั้นมึงก็ไม่ได้ตั้งใจแกล้งมัน แต่อยากช่วยมันเหรอ..โธ่เอ๊ย~เฮ้อ”

น้ำพูดทำให้คนอื่นๆพลอยนึกออกไปด้วย ว่ากรแพ้เหล้าอย่างแรง...


“เอแต่ว่าใส่แค่นิดเดียวแล้วใช้ทำอาหารแบบนี้ผมว่า... มันไม่น่าจะเป็นอะไรนะครับ

แอลกอฮอล์มันคงระเหยไป....” เอสนั่งท้าวคางแสดงความคิดเห็น

เทพพิชัยได้ฟังก็ตาโต “จริงด้วยสิ!||||||||||||||พี่ขอโทษนะน้องน้ำ พี่ขอโทษ....

ขอโทษครับทุกคนที่ทำให้ตกใจ ขอโทษที่ทำให้หมดสนุกกัน...” เทมเสียงอ่อยก้มหน้า

ก้มหัวปลกๆขอโทษ มันกะทันหันจนเขาตกใจ ห่วงกรจนลืมคิดถึงข้อนี้ไป

เขาไม่น่าทำเรื่องให้กรยิ่งโกรธแบบนี้เลย


ก๊อปยกชามต้มไก่โอเคมาลองดมฟุดฟิดๆดู ..ก็ยังไม่ได้กลิ่นของเหล้า “ไหนดูซิ

น้องก๊อปยังไม่ได้แตะเลย” แต่พอลองชิมดูเท่านั้นก็ทำตาโต พยักหน้ารัวร้องอู้หู

“ว้ายอร๊อยอร่อยนะคะ!โฮะโฮะ ดีนะที่เป็นข้าว ที่หกไปไม่ใช่ชามนี้โฮะโฮะ”

บิวรีบตามแย่งชามในมือก๊อป แล้วเอาไปวางกลางโต๊ะที่เดิม

“ตลกบริโภคแล้วหล่อน เขาซีเรียสกันอยู่นะยะ!”

“อ้าว!? นี่ซีเรียสแล้วเหรอคะ แหมก็เห็นคุณเทพพิชัยกับน้องกรชอบทะเลาะกันนี่นา

ก๊อปก็นึกว่าเรื่องปกติซะอีกโฮะโฮะ” พูดเสร็จก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปต้มไก่โอเค

โดยมีบิวที่อดยื่นหน้ามาฉีกยิ้มด้วยไม่ได้ประกอบข้างๆ...


ตอนที่สั่งเมนูนี้มาลองชิม กรถูกก๊อปลากให้ไปรอเป็นเพื่อนเพราะอยากเข้าห้องน้ำ

ทางเจ้าของร้านมาแนะนำเมนู ก็บอกว่าใส่เหล้าลงไปด้วยเพื่อเพิ่มรสชาติให้อร่อยขึ้น

ไม่มีใครนึกถึงเลยด้วยซ้ำ แต่เทพพิชัยกลับจำได้......

เรื่องที่กรแพ้เหล้าแล้วอาจกินเมนูนี้ไม่ได้

ร้อนรนจนลืมคิดว่ากรอาจจะกินมันเข้าไปแล้ว ไม่เป็นอะไรเลยก็ได้...


.... น้ำยิ้ม...มองผู้ชายที่เขาเคยเกลียดนักเกลียดหนา.....

ความรักที่สวยงามช่วยทำให้ผู้ชายคนนี้...อ่อนโยนขึ้นมากเหลือเกิน...

แบบนี้ใครจะโกรธลงกัน.... หากเจ้ากรได้รู้ก็คงหายโกรธ


เทพพิชัยยังเข้าหน้ากรไม่ติด น้ำจึงคิดจะให้นิกกี้ช่วยบอกให้

คนน่ารักทำท่าจะกดมือถือโทรหาน้องชาย คงตามกันไปที่ลานจอดรถ


“เอ๊ะ? แล้วนี่ทำไม..........คุณถึงรู้เรื่องที่กรมันแพ้เหล้าได้ล่ะครับ....? ”

อยู่ๆเอสก็ถามเทมขึ้นมาด้วยความสงสัย... ทำเอาคนน่ารักชะงักมือ ตกใจนึกได้ก็ตาโต!

หันไปมองหน้าเทพพิชัยก็ส่งยิ้มแหยๆให้ แอบขยับปากพูดขอโทษเบาๆ


“เอ่อคือ........................||||||||||||||||” น้ำนึก นึก นึก... พยายามอ้าปากอยากอธิบายแทน

“ผมเล่าให้ไอ้พี่เทมมันฟังเองแหละ!” ออกรับแทนเสร็จยิ่งทำให้เอสขมวดคิ้วยุ่ง..

“คุณนี่....อยากให้เขาสนิทกันเหลือเกินนะ....อืมมม..(พยักหน้าหงึกๆแล้วหยุดชะงัก)

แล้วคุณไปเล่าให้เขาฟัง........... ตอนไหน?” ในเมื่ออยู่ด้วยกันตลอดเวลา

คนหน้าหล่อไม่เห็นว่าน้ำจะได้มีโอกาสพูดคุยกับเทพพิชัยโดยที่เขาไม่รู้ตอนไหนเลย


“อ่ะเอ่อ! ตอนที่สั่งอาหารแล้วผมนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ ก่อนกินข้าวน่ะครับ!!|||||||||||555

คือเอ่อ นะน้องน้ำเขาแอบบอกนิดนึงว่ากรแพ้เหล้าน่ะครับ! ตะตอนนั้นแหละ!!”

เทพพิชัยตะกุกตะกักตอบไปก็เหงื่อตกไป.... เอสจ้องหน้าเทพพิชัยที่ดูมีพิรุธ

ก่อนจะหันไปจ้องหน้าน้ำ... ซึ่งดูมีพิรุธสุดๆ||||||||||||||.... สองคนนี้เหมือนมีอะไร

ปิดบังเขาอยู่…ดาราหนุ่มหน้าหล่อกอดอก หรี่ตาอย่างใช้ความคิด

...น่าสงสัยนัก!!!

แต่.......... คนหล่อก็ไม่ซักถามเอาความอะไรต่อ.. เอสกลับกระหยิ่มคิดในใจ

รอไว้คืนนี้....... เขาจะหาวิธีคาดคั้น ถามเอาความกับคนน่ารักจอมดื้อของเขาเอง...

........ บนเตียง... หึหึ หึ ...หึหึ... ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!







tsktonitght…TBC.


***ขออภัยหากมีคำผิดบ้างนะคะ วิไม่ได้ทวนเลยเอาไว้จะทวนแก้ให้ทีหลังนะคะ^^

ตอนหน้าคงไปถึงรีสอร์ทกันแล๊น... วิจะพยายามนะจ๊ะ รักแฟนๆ



ถึงคุณ tiger day // ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน อยากให้ติดตามถึงแม้วิจะช้าเหลือใจ55

ถึงคุณ : pjang // ไม่เฉลยว่าเป็นที่ไหนค่ะ เป็นทะเลในฝันที่สวยสุดๆแห่งหนึ่ง
ในเมืองไทยก็แล้วกัน อยากให้เป็นที่ไหนจินตนาการได้ตามใจเลยค่ะ^^

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // ขอบคุณค่ะที่เหนียวแน่นมาก ดีใจที่รอนะคะอ่านซ้ำก็ดีค่ะ
บางทีนานจัดคนแต่งยังลืมเลย ต้องไปย้อนดูเหมือนกัน555 หวังว่าตอนนี้จะถูกใจ
คนชอบซีนอารมณ์ วิเขียนแนวฮาน้า! 55 เอ่อส่วนไอ้เรื่องที่ว่าอยากให้นิกกี้เขาพากรไป
ไป ไป ไป... ไปไหนนี่...สรุปแล้วตามใจวิ วิก็เลยให้พากันมุ่งหน้าไปทะเลเหมือนเดิมจ้า
หลายๆอย่างยังคลุมเครือ อาจมีใครโผล่มาอีกก็ได้นะจ๊ะ^^
ปล. เรื่องหนูแนนกะนายทินที่ทวงถามมา วิอยากบอกว่าใจตรงกันเลย
พอรู้ว่าโดนทวงก็ขำก๊ากเลย ยังไม่ลืมหรอกค่ะ แต่วิตั้งใจไม่เขียนเยอะอยู่แล้ว
ได้คู่กันรึเปล่าลุ้นเอาเอง ใกล้จบนู่นแน่ะจ้า ตอนนี้ตั้งใจเอาเขามาออกคู่กันนิดหน่อย
ค่อยเป็นค่อยไปตามเนื้อเรื่องนะจ๊ะ ขอบคุณนะคะ

ถึงคุณ kaey // ไม่รู้ที่ขอนี่มันจะใช่รึเปล่านะคะ ไอ้ฉากหวานปนฮาของเอสกะน้ำนี่
หวังว่าจะถูกใจนะจ๊ะ^^ ขอบคุณที่เชียร์ และขอกำลังใจให้ตาหนูเทมต่อก็ดีคะ
เขาจะเอาไปสู้กับพายุแค้นของน้องกร55

ถึงคุณ ช่อมาลี // อย่าเพิ่งร้องน้า~~! วิมาแล้วๆ อืดอาดยืดยาดตามเคยแต่ก็มาแล้วจ้า!!
น้องแบงค์ยังน่ารักสำหรับพี่นิกเหมือนเคย พี่นิกก็ใจดี๊ใจดี ห่วงคนนู้นทีคนนี้ที
แต่ลืมห่วงตัวเองคะ555
ดีใจที่รอ ร๊อ รอจนคอยาวเป็นยีราฟกัน ตามที่บอกไปยุ๊งยุ่งคะ แต่รักและไม่ลืมทุกคน
เสมอนะจ๊ะ




Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2556 21:46:32 น. 7 comments
Counter : 1496 Pageviews.

 
เย้ๆๆ คุณวิมาแล้ววว คิดถึงมากๆเลยค่า ^^
เอสกะน้ำนี่หวานปนฮากันได้น่ารักจิงๆ ค่ะ
เมื่อไหร่กรจะใจอ่อนกะตาเทมซะทีคะ (แอบสงสารนิดๆ)
เริ่มเป็นห่วงนิกกี้ด้วย กลัวน้องแบงค์คิดมากจังเลยค่ะ

งานเยอะยังไงก้ออย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
อย่าหายไปนานอีกนะค้า อิอิ


โดย: Kaey IP: 125.25.156.225 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:08:45 น.  

 
เสียจริตเพราะคุณวิเลยอ่ะ... ดีใจมากที่มาอั๊บต่อ นึกว่าจะถูกเจ้าชายทะเลทรายอุ้มไปเสียแล้ว ยังคิดเลยว่า ถ้าถูกอุ้มไปจริง ๆ จะทำยังไง ถ้าผมจะเขียนต่อให้ จะฮา จะสนุกแบบนี้หรือเปล่า เพราะตอนนี้กำลังเริ่มเขียน แต่ยังไม่ได้เอามาลง เรื่องของผมเป็นแนว ช-ช เหมือนกัน แต่คิดว่าน่าจะดราม่าหนักหน่อย...ถึงมากมายเลยมั้ง วุ้ยตู

รักษาสุขภาพด้วยนะครับ และก็ขอให้งานไหลมาเทมา แต่ยังพอมีเวลาอั๊บนวนิยายบ้าง แฟน ๆ คอยอย่างเหนียวแน่นมากมาย

ตอนนี้ชอบแบงค์จัง รู้ใจตัวเองสุด ๆ แล้วก็รู้จักข่มใจตัวเองได้ด้วย...ประเสริฐยิ่งนัก

ตอนนี้รู้สึกหัวเราะได้เต็มเสียง คงเป็นเพราะรอคอยเธอมาแสนนานด้วยมั้ง เลยเข้าถึงเรื่องราวได้อย่างดี ยังงี้แหละที่เขาเรียกว่า...มีคุณค่าอย่างแท้จริง


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:21:38 น.  

 
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสต้อนรับ โค้งคำนับงามๆที่กลับมา เป็นเวลาช่างเหมาะในช่วงที่รอน้องน้ำและพี่เอส ช่อมาลีก็มีงานงอกเหมือนกัน ว่างปุ๊บเข้ามาส่องปั๊บเลยที่เดียว คุณวิสบายดีนะคะ ลงช้าไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็รอ แอบๆหวังอยากอ่านบทเหวี่ยงๆของนายเอกบ้าง พระเอกบ้างเอาแบบงอลเกินงามแล้วไม่ง้อ ฟิวขาดประมาณนั้น คงหนุกดี รักษาสุขภาพด้วยนะคะ กิ้วกิ้ว


โดย: ช่อมาลี IP: 223.205.186.31 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:21:39:08 น.  

 
2สัปดาห์อีกแล้ว ที่ยังไม่มา แต่จะช้า...จะนานเพียงไร...ก็...

ก็...

ก็...

ก็...

ก็...

ก็...รอไม่ไหวแล้วเว้ยยย จะคลั่งตายแล้วอ๊ากกกก


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 5 มีนาคม 2556 เวลา:19:03:50 น.  

 
มาป่วน ๆๆ กวนใจคนเขียนด้วยการรบเร้าให้รีบ ๆ อั๊บ Fict


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 7 มีนาคม 2556 เวลา:20:15:14 น.  

 
สังหรใจว่านิกกี้ต้องมีปัญหาแน่


โดย: pjang IP: 110.49.251.247 วันที่: 8 มีนาคม 2556 เวลา:0:20:39 น.  

 
คือ...ไม่เป็นอันอ่านหนังสือสอบ จะสอบก็สอบไม่รู้เรื่อง เพราะคุณวิแท้ ๆ เทียว ไย...ไม่เสิบตอนใหม่มาให้คนอ่านมีกำลังใจสอบบ้างล่ะครับ จะคลั่งจะแย่


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 10 มีนาคม 2556 เวลา:1:10:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2556
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
2425262728 
 
19 กุมภาพันธ์ 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.