Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่20 พี่ชายที่น่ารักของผม...(yaoi)

ตอนที่20 พี่ชายที่น่ารักของผม...(yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

ถึงปากบอกว่าจะเล่นงานเจ้าน้องบ้าให้น่าดู...แต่พอเปิดประตูเข้าไปเห็น

สภาพเจ้าตาตี่ของเขาต้องนอนเดี้ยงขาหัก แขนหัก หลังเดาะ ซี่โครงร้าวอยู่บนเตียง

น้ำก็ได้แต่นั่งจ๋องเฝ้าข้างเตียงไม่ห่าง รอจนคนเจ็บฟื้นขึ้นมาเท่านั้นแหละ

คุณพี่ชายหน้าหวานก็รีบถลันเข้าไปกอดน้องชายคนเดียวด้วยความเป็นห่วง

“โอ๊ย~||||||| เบาหน่อยซี่พี่น้ำ...ผมเจ็บนะ..”

“อึก..เอ่อๆๆกูขอโทษกูลืมไป มึงยังไม่ตายจริงๆด้วยไอ้นิก~เฮ้อ~!//////

ความจริงคนที่ขับรถชนมึงเขาก็ไม่ผิด เพราะเห็นว่ามึงเป็นคนทะเล่อทะล่า

วิ่งออกไปเอง แต่เขายังอุตสาห์ช่วยออกค่ารักษาพยาบาล แถมรับเป็นเจ้าของไข้

แล้วสั่งห้องพิเศษให้มึงนอนด้วย บุญจริงๆนะไอ้นิกเอ๊ย คิดซะว่าฟาดเคราะห์

ก็แล้วกันนะมึง...” น้ำพูดยิ้มให้ไปก็ลูบหัวน้องไปด้วยอย่างโล่งใจ...

น้องชายยิ้มบางๆส่งให้พี่...คิดว่าคงไม่รอดแน่แล้วในวินาทีนั้น เขาดีใจจริงๆที่ยัง

มีชีวิตรอดกลับมาเห็นหน้าคนที่เขารักทุกคน...

หนุ่มตี๋ไล่สายตามองส่งยิ้มทักให้ทุกคนจากหน้าพี่....พี่เอส.....แล้วก็...น้องแบงค์...

“พี่น้ำ..ผมผิดเองที่ไม่ดูรถให้ดี...” นิกกี้พูดเสียงเบา

“................ จะว่าไป... ที่มึงต้องโดนรถชนเกือบตายแบบนี้ เพราะมันใช่มั้ย!?”

แบงค์สะดุ้งเฮือกเมื่อโดนหนุ่มน่ารักหันมาจ้องตา เขาได้แต่นั่งตัวลีบหน้าซีด

อยู่ที่โซฟาข้างเตียง หนุ่มน้อยก้มหน้าก้มตา หลบสายตาดุดันที่เพ่งเล็งมาทางเขา

เจ้าคนน้องเห็นพี่ชายจ้องคาดโทษคนที่ตัวรัก ก็รีบออกรับแทนเร็วปานความไวแสง

“ไม่ใช่นะพี่! ผมผิดเองๆๆ!อ่ะโอ๊ยยยย!!~|||||||||||||”

“เฮ้ยนิกกี้ อย่าเพิ่งขยับสิ! เจ็บอย่างนี้ยังจะลุกทำไม นอนลงไป!”

ดาราหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้รีบผวาเข้าประคองแล้วดุเจ้าคนเจ็บที่ทำหน้าเจ็บปวด

เหลือแสนแต่ยังอวดดีอยากจะลุกขึ้นห้ามพี่ชายไม่ให้เดินไปหาคนรักร่างเล็ก

“พะพี่เอส! ดูพี่น้ำสิพี่! มาจับผมไว้ทำไม!อะอุ๊ก....พี่..อย่าให้พี่น้ำทำอะไรแบงค์นะ

พี่น้ำ!แบงค์เขาไม่ผิดนะพี่ ไม่เกี่ยวกับเขาเลย!..โอ๊ยยยยฮึกแฮกๆๆ|||||||||||||”

แรงจะตะเบ็งเสียงก็แทบไม่มี แต่เจ้าหน้าตี๋ก็ไม่ยอมหยุดพูดปกป้อง

“มึงหุบปากไปเลยนิกกี้! ซี่โครงที่ร้าวเดี๋ยวกูล่อให้หักซะเลยดีมั้ย!”

คนเป็นพี่หันมาตวาดใส่จนน้องชายที่หน้าซีดอยู่แล้วต้องซีดแล้วซีดอีก

ซีดมันเข้าไปใหญ่...ตัวแบงค์เองก็นั่งกลัวหัวหดไม่กล้าขยับไปไหนแล้วตอนนี้

“พี่เอส!ห้ามพี่น้ำที” นิกกี้ตัดสินใจหันไปขอความช่วยเหลือจากเอส...แต่

“ใจเย็นน่านิกกี้ พี่ชายนายเขาน่ารักจะตาย ไม่ทำอะไรแฟนนายหรอกน่า”

เอสพูดกับคนน้องแต่สายตากลับเยิ้มมองไปทางคนพี่ซะงั้น

“เฮ้ยแต่พี่เอสก็รู้ดีว่าพี่น้ำเป็นยังไง พี่ไปเข้าข้างพี่น้ำทำไม...นี่อย่าบอกนะว่า

พี่เอสโดนพี่น้ำล้างสมองไปแล้วววววว~~~โอ๊ยยยย||||||||||||||||”

ตอนนั้นเอง คนน่ารักตรงเข้ากระชากคอเสื้อคนรักของน้องพร้อมตะคอกใส่หน้า

“ไหนมึงลองบอกกูอีกทีสิ!ว่าที่น้องกูต้องนอนง่อยแดกอยู่ที่นี่เพราะอะไร!?”

“|||||||||||||อึก..พะ..พี่นิกมะ..ไม่ถึงกับ..เป็นง่อยหรอกครับ...แค่ขาหักแขนหัก

ซี่โครงก็เกือบ...เอ่อจะหักเท่านั้นเองครับ..ก็แค่คล้ายๆ....”

หนุ่มน้อยสั่นพูดตะกุกตะกักตอบ พาให้อารมณ์น้ำยิ่งฉุนหาว่าเขากวน...ตีน...

ขณะที่แบงค์จนมุมจนเหงื่อแตก เจ้านิกกี้ก็โดนคนหน้าหล่อเอามือปิดปากไว้

หนุ่มตี๋ร้อนรนทำได้แค่ตะโกนแหกปากอยู่ในใจเท่านั้น จะขยับตัวก็ไม่ได้

นี่พี่เอสคนเก่งของเขา กลายเป็นลิ่วล้อพี่น้ำไปแล้ววววววววว~~~~!!!

แย่แน่ๆแบงค์ของพี่!||||||||||~

เกิดอะไรขึ้นกับพี่เอสกัน!? ทำไมแค่เวลาชั่วข้ามคืนถึงได้เปลี่ยนแปรพักตร์

เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน! รึพี่ชายเขาเอาอะไรแปลกๆให้พี่เอสกินจนเพี้ยน!

“มึงไม่ได้ยินที่กูถามเรอะ!? กูบอกให้พูดไงเล่า~!!แม่งอมอะไรไว้ในปากห๊า

ทำไมไม่ตอบกู!” น้ำแยกเขี้ยวใส่หนุ่มร่างเล็กที่ดูก็รู้ว่ากลัวเขาหัวหด

“เหวอ~~!อะอึก...ผะ ผมฮือผมขอโทษครับพี่น้ำ! ผมรักพี่นิกจริงๆนะครับ..

เรื่องทั้งหมดผมผิดเอง ถ้าผมไม่กลับไปหาพี่นิกที่บ้าน..มันคงไม่เป็นแบบนี้..

แต่! ผมสัญญาครับว่า ต่อจากนี้ไปผมจะเลิ....”

“กูถามว่าทำไมไอ้นิกกี้มันถึงต้องเข้าโรงพยาบาล! รถชนมันได้ยังไง!ไม่ใช่ให้

มึงมาพล่ามนอกเรื่องให้กูฟัง!! ตกลงนี่มึงจะบอกกูดีๆหรือจะพูดทั้งน้ำตา!”

คนน่ารักขู่ตะคอกใส่แบงค์ใหญ่... นิกกี้สงสารคนรักจนแทบจะปีนลงจากเตียง

ไปหาให้รู้แล้วรู้รอดไป...แต่สังขารไม่ให้...

เขารู้.......ว่าพี่น้ำรักเขามาก..............

เหมือนกับที่ตัวเขาเองก็รักพี่ชายคนเดียวคนนี้มากเหลือเกิน

แต่.. แบงค์ก็ไม่ผิดจริงๆ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาไม่ดีเองที่วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ

แน่นอน เขายังหนุ่มยังอยากจะมีอนาคตอีกยาวไกลนัก เขายังไม่อยากรีบตายให้

ทุกคนต้องร้องไห้เสียใจหรอก รอดตายเหมือนปาฏิหาริย์แบบนี้น่าดีใจจนไม่รู้

จะหาอะไรมาเปรียบ................แต่ตอนนี้ เขาต้องเสียใจ

เสียใจซะเองที่กลายเป็นสาเหตุให้คนที่เขารักทั้งสองคนต้องเป็นห่วงและ

เดือดร้อน....เหมือน..........จะเข้าหน้ากันไม่ติดไปยิ่งกว่าเดิมอีกด้วย||||||||||||||

แบงค์เริ่มน้ำตาปริ่ม...กลัวพี่ชายของคนรักที่ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาเหยียบ

โซฟาคร่อมตัวเขาไว้มาก ทั้งที่จริงแล้ว…หนุ่มน่ารักที่กำลังทำท่าเหมือนพวก

นักเลงหัวไม้ชอบรีดไถหาเรื่องชาวบ้าน ก็ไม่ได้ตัวใหญ่ตัวโตไปกว่าคนโดนขู่

สักเท่าไหร่เลย... ดาราหน้าหล่อมองท่าทางของน้ำแล้วยังอดขำไม่ได้ ต้องรีบงับ

ปากตัวเองเพื่อกลั้นหัวเราะ จนเจ้าคนเจ็บที่เขาใช้มืออุดปากไว้แสดงความไม่พอใจ

ออกมา ชายตามองเขาด้วยหน้าบึ้งๆที่คิดว่าแฟนตัวเองโดนหัวเราะเยาะ

เอสสังเกตเห็นก็นึกรู้ว่านิกกี้คงกำลังเข้าใจเขาผิด

“ชู่ว~~! ที่พี่ขำน่ะ ขำพี่นายต่างหากดูเขาทำท่าเข้าดิ..คิก...เงียบไว้ละกันไอ้น้อง

ตั้งใจฟังให้ดีๆล่ะ (ยิ้ม)” เอสแอบกระซิบกระซาบพูดกับนิกกี้ที่ยังตามไม่ทัน...

แบงค์รวบรวมความกล้าค่อยๆพูดบอกกับน้ำแต่เสียงก็ยังสั่นนิดๆ

“ผม........ไม่ดีเองครับ....เพราะผมวิ่งหนีพี่นิก..ก็เลย” คนพูดยังหลบตาตอบ

“ว่าไงนะ! มึงกล้าดียังไง!!” น้ำขึ้นเสียงสูงไม่พอใจทันที ใช้ขาถีบโซฟา

อย่างแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว จนหนุ่มน้อยตกใจสะดุ้งโหยงยกเข่าขึ้นมากอด

นั่งตัวลีบบนโซฟาแล้วร้องเรียกให้พี่นิกช่วยเขาด้วยเสียงสั่น... แต่

พี่นิกของเขายังช่วยตัวเองไม่ได้เลย...เขานึกขึ้นได้.....เขากลัวอ่ะ..|||||||||||

จะทำยังไงดี!

“มึงกล้าวิ่งหนีน้องกูเรอะ!” น้ำหรี่ตาขวางๆเข้าใส่

“ฮือ~~ผมขอ...ขอโทษครับ! ผมขอโทษครับพี่~!”

กลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทีนี้ก็ลนลานใหญ่เลยสิ

“นี่ถ้าไอ้นิกกี้มันเสือกตายห่าขึ้นมาจริงๆ มึงจะหาตาตี่ๆตัวควายๆอย่างนี้มาจากไหน

ชดใช้คืนให้กูห๊า!?” น้ำชี้มือไปทางเจ้าคนที่นอนดูการกระทำของเขาอยู่ด้วยใจระทึก

โดยไม่หันไปมอง

“ผม....ผม.....||||||||||||||..ฮือ~”

“ทีหลังมึงจะกล้าทำอย่างนี้อีกมั้ย!!?”

“ไม่ครับ!ไม่! ผมจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วครับพี่!”

“ดี!..ให้มันจริงเหอะ! ต่อไปนี้ถ้ามึงกล้าหนีน้องกูอีก กูจะเอาให้ตายเลย! มึงได้ยินมั้ย!”

“เฮือก!~~~คะครับ! ครับ!”

“แล้วจำใส่กะลาหัวมึงไว้ให้ดี มึงต้องรับผิดชอบที่ทำให้น้องกูต้องเป็นแบบนี้!

จนกว่ามันจะหายดี มึงต้องเป็นคนคอยดูแลมันให้ดีเข้าใจมั้ย!”

คนน่ารักกระแทกเสียงดุดันทิ้งท้ายใส่ด้วยความโมโห จนคนที่นั่งกลัวหัวหดอยู่

บนโซฟารีบรับคำพยักหน้าหงึกๆอย่างยอมทุกอย่าง............................................

.............................ก่อนที่จะชะงักคิดเพราะสะดุดกับประโยคคำสั่ง ลงโทษเขา

ที่มันฟังดูแหม่งๆ...พิกล.........................เอ๋..!?.............

นี่!พี่น้ำ!

...สั่งห้ามเขาไม่ให้หนีพี่นิก แล้วยังบังคับให้เขาเป็นคนคอยดูแลพี่นิกงั้นเหรอ !?...

จากที่ก้มหน้างุดหนุ่มน้อยก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองน้ำ อ้าปากเหวอค้างกระพริบตาปริบๆ

อย่างประหลาดใจสุดๆ! ทางเจ้าหนุ่มตี๋เองก็ตกตะลึงพูดไม่ออกพอกับแบงค์เช่นกัน

พี่น้ำ...........................ทำแบบนี้หมายความว่าไง!

คนน่ารักเหยียดยิ้มมุมปากก่อนปรายหางตาหวานของเขา มองไปทางเจ้าน้องตัวโตที่

นอนเจ็บแต่ทำหน้าเหรอหรา

“กูจัดการให้มึงแล้วไอ้ตาตี่! มึงได้ยินที่มันพูดรับคำแล้วใช่มั้ย ต่อไปนี้มึงก็ไม่ต้อง

กลัวว่ามันจะชิ่งหายไปไหนอีกแล้ว หายห่วงเว้ยไม่อย่างนั้นเจอกูแน่! หึ ให้มันรู้

ซะบ้างว่าเล่นกับใคร เจอพี่ทีเดียวเป็นไง!จ๋อย!จ๋อยสนิท!555555”

นิกกี้กับแบงค์มองหน้ากันสลับกับมองหน้าน้ำไปมา ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจเกิดกับคนทั้งคู่

อย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งได้ฟังที่พี่ชายหน้าหวานพูดต่อด้วยแล้ว

“ส่วนเรื่องของพวกมึงหลังจากนี้...........ก็เอาไว้มึง(มองไปทางน้อง)หายดีเมื่อไหร่

กูค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาไง......ขอดูพฤติกรรมก่อนก็แล้วกัน.. บอกไว้ก่อนนะว่าถ้ากู

ไม่ถูกใจ...กูก็ไม่ให้ผ่าน!”

ถึงตอนนี้เอสหลุดขำออกมาแล้วรีบเอามือปิดปาก(หึ55ดูเขาทำ ยังจะมาวางมาดขู่อีกนะ)

น้ำชะงักเมื่อเห็นคนหน้าหล่อแอบหัวเราะเขา..

“ฮึ่ม~!ขำอะไรเอส! ไม่ต้องมาขำผมนะ///////*//ฮึ๋ย~ผม...ผมหิวแล้ว!

หิวมากด้วย!ตั้งแต่แหกตาตื่นมายังไม่ได้อะไรยัดลงท้องเลยซักอย่างเดียว

พาผมไปหาอะไรกินเร็วเข้าซี่~!”

ดาราหนุ่มอมยิ้มเอ็นดูท่าทางที่เก้อเขินจนต้องชวนเขาหาเรื่องออกไปข้างนอก

เพื่อกลบเกลื่อน คนน่ารักของเขาตั้งใจจะเปิดโอกาสให้น้องได้อยู่กับคนรัก

ตามลำพังบ้างมากกว่า....น่ารักจริงๆ..น้ำ//////

เอสเดินมาจูงมือน้ำแล้วยิ้มให้ ขณะที่นิกกี้กับแบงค์ยังมองหน้ากันไปมาอย่าง

เอ๋อ เหวอไม่หาย...ที่พี่น้ำทำอย่างนี้มันก็เท่ากับว่า..

ยอมให้พวกเขาคบกันได้แล้วหรือ!!///////

ทั้งสองหนุ่มค่อยๆยิ้มกว้างให้กันอย่างสุดแสนจะดีใจ ไม่อยากจะเชื่อ

ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พี่ชายของเขาเปลี่ยนใจแต่ก็ขอบคุณที่สุด!

“พี่น้ำครับ!”

แบงค์ร้องเรียกก่อนที่น้ำและเอสจะเดินพ้นประตูห้องออกไป

คนน่ารักชะงักหันมามองตามเสียงเรียกเห็นหนุ่มน้อยยกมือไหว้เขาทั้ง

น้ำตาที่ไหลหยดลงบนแก้ม.. “ขอบคุณครับพี่ ผมจะดูแลพี่นิกให้ดีที่สุดเลย”

น้ำ.................มองนิ่งๆ...ถอนใจนิดๆแล้วยกมือมาจับหัวแบงค์เบาๆก่อนจะ

แกล้งผลักหัวหนุ่มน้อยให้เอียงซ้ายเอียงขวาไปมาพลางพูด

“ถ้ามึงหนีน้องกูอีก.....น่าดู!//////*//”

แบงค์กลับเงยหน้ามายิ้มรับทั้งน้ำตา เขาไม่นึกกลัวคำขู่ของน้ำข้อนี้เลยสักนิดเดียว

และก่อนที่คนหน้าหล่อจะพาคนน่ารักของเขาออกจากห้องไปอีกก็ยังได้ยินเสียง

แผ่วๆของเจ้านิกกี้ที่นอนน้ำตาคลอพูด “ ผมรักพี่...รักที่สุดในโลกเลย..”

น้ำเม้มปากหันมามองหน้าน้อง....เจ้านิกไม่รู้จะยิ้มหรือจะเบะดี...หน้ามันตลกชะมัด..

“พวกมึงไม่ต้องมาซึ้งกะกู...กู...ยังไม่ได้อนุญาตนะเว้ย... ถ้า....พวกมึงไม่ก่อปัญหาไรก็...

ก็..............จะลองคิดดูแล้วกัน...”

พูดตัดบทก่อนส่งยิ้มให้น้องแล้วรีบลากเอสออกจากห้องโดยเร็ว...
(กูเขินเฟ้ย!//////ไอ้พวกบ้า)

.................................หนุ่มน้อยยิ้มมองตาม...เขาหันกลับไปมองหน้าคนรักรุ่นพี่...

ทั้งคู่ยิ้มให้กันส่งสายตาที่สื่อความหมายว่าเป็นห่วงซึ่งกันและกันมากมายเกินจะเอ่ย

“เจ็บมากมั้ยครับพี่นิก” แบงค์ถามขณะที่ลงนั่งเก้าอี้ข้างเตียงอย่างโล่งใจ

“...แบงค์ไม่รักพี่เจ็บกว่าเยอะ”

“///////หืมมม!ยังมีอารมณ์เล่นอีกนะพี่นิก...เดี้ยงขนาดเนี้ย..เฮ้อ”

คนตัวเล็กใช้มือลูบแก้มรุ่นพี่หน้าตี๋ของเขาเบาๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้

หน้าของอีกฝ่าย “แบงค์รักพี่นิกครับ...แบงค์ตัดสินใจแล้วในเมื่อพี่น้ำให้โอกาสแบงค์

อย่างนี้แบงค์จะคว้ามันไว้..แบงค์จะทำให้พี่น้ำยอมรับเรื่องของเราดีมั้ยครับพี่นิก (ยิ้ม)”

นิกกี้อมยิ้มมองคนรักขี้อ้อนของเขา “ไม่มีใครจะเกลียดแบงค์ลงหรอก ถ้าพี่น้ำเขาได้

รู้จักแบงค์เหมือนอย่างที่พี่รู้....เขาต้องรักแบงค์แน่”

หนุ่มตี๋พูดให้กำลังใจคนรักเต็มเปี่ยมก่อนจะเอียงหน้ารอรับจุ๊บเบาๆที่แก้มซ้าย....

...........................................

...........................

****************

คนน่ารักขมวดคิ้วชำเลืองมองคนหน้าหล่อทางหางตา ปากบางน่ารักเม้มหากัน

อดถามอย่างสงสัยไม่ได้ เจ้าคนที่เดินด้วยกันข้างๆยังยิ้มบ้างหัวเราะบ้าง

ไม่ยอมหยุดซักที “ฮึ่ย~!/////*//คุณจะชอบใจอะไรนักหนาเห๊อะ!? บ้ารึเปล่าเนี่ย

แวะไปใช้บริการเช็คสมองหน่อยเอาป่ะเดี๋ยวผมไปส่ง!”

“หึ...ก็ผมดีใจนี่ที่เลือกรักคนไม่ผิดเลย..” เอสพูดพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้

คนน่ารักกลับยกมือขึ้นมาตีเปี๊ยะเข้าให้กลางหน้าผากเจ้าหน้าหล่อเพื่อแก้เขิน

คนโดนตีร้องเจ็บบ่นอุบว่าน้ำชอบใช้กำลังกับเขา

“..........ผม....ทำถูกมั้ย....” อยู่ๆน้ำก็ชะลอฝีเท้าถามขึ้นแบบไม่มองหน้าเอส

หนุ่มน่ารักดูเป็นกังวลขึ้นมานิดๆก้มมองพื้นเดินเอื่อยๆไปเรื่อย...

“คุณจำวันที่พวกเขาต้องเลิกกันได้มั้ย”

เอสถามน้ำก็พยักหน้า...

“แล้ววันนี้คุณเห็นที่เขายิ้ม บอกว่ารักคุณมั้ยน้ำ..”

น้ำหยุดเดินพร้อมหันมามองหน้าเอส

“มันถูกมั้ย...ผมไม่รู้ รู้แต่คุณทำให้น้องมีความสุขแล้วแค่คุณยอมเปิดใจ”

น้ำถอนใจสบตากับเอสแล้วยิ้มน้อยๆให้กัน...

“.....แล้ว......นี่เราจะไปกินอะไรกันดีครับ.....ที่รัก”

คนน่ารักสะดุ้งเมื่อดาราหนุ่มยกแขนมาโอบไหล่เขาไว้แล้วยังเรียก ที่รัก

ถ้ามีใครมาเห็นมาได้ยินเข้าจะทำไง น้ำหันรีหันขวางมองไปรอบตัว พวกเขา

ยืนอยู่กลางทางเดินของแถบห้องพักผู้ป่วยตึกพิเศษ มันไม่มีใครแถวนั้นเลยก็จริง

แต่หากว่ามีใครผ่านมาหรือเปิดประตูมาเจอเข้าล่ะ มีหวังอายเขาตาย

เผลอๆจะเป็นข่าวเอา ทำไมไอ้หมอนี่ไม่รู้จักระวังเลยฟะ!////*//

“เฮ้ยคุณ~~!เดินดีๆเซ่ เดี๋ยวเถอะ!” แกะมือคนชอบแต๊ะอั๋งออกแล้วเดินลิ่วไปเลย

“อ้าววว โธ่น้ำอ่ะ! ไม่มีใครเห็นหรอกน่า~ถึงเห็นก็แค่นี้เองไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”

เอสยังโอดครวญก็เขาอยากสวีทบ้างนิ..

“ฮึ่ม! ทีน้องแบงค์ล่ะไปขู่เขาเอาๆ แล้วทีตัวเองน่ะทิ้ง แฟน ได้ไง!”

น้ำสะดุดขาตัวเองเซแทบล้มเมื่อได้ยินคนหล่อพูดไล่หลังมา รีบหันควับไปจะด่า

ก็เจอคนตามตื้อมาจับมือเขาไปกุมแน่น อย่างแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเต็มที่

แถมพูดเน้นตรงคำว่า “รอ แฟน ด้วยสิครับ!” เสียงเข้มใส่จนน้ำชะงักหน้าร้อนผ่าว...

เขาเกลียด.......ผู้ชายทุกคนที่เข้ามาป้วนเปี้ยนรอบตัวเพื่อหาทางจีบเขาที่สุด...

แล้วไอ้เจ้าคนข้างๆนี่มันเก่งมาจากไหนกันวะ!....//////// แค่เวลาไม่นาน

ทำเขาเกลียดไม่ลงซะแล้ว~….. ทุกวันนี้ก็เขินจนจะมุดลงดินด้วยซ้ำไป

เพราะเรื่องเมื่อคืนแท้ๆ.... วันนี้เลยต้องกลายมาเป็นแฟนกับไอ้หมอนี่จนได้!

.................................................เมื่อคืน...

“...............เอ่อ....”

คำขอคบเป็นแฟนของเขายังไม่ได้รับคำตอบที่ค้างคาอยู่ตรง

ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อน่ารักนั่น... เอสจ้องปากน้ำ นั่งลุ้นใจเต้นระทึกแรง

แทบจะกลั้นลมหายใจ ไม่กล้ากลืนน้ำลายลงคอด้วยซ้ำไป ไอ้คำที่ติดอยู่แค่

ริมฝีปากทำไมคนน่ารักของเขาไม่ยอมพูดออกมาเสียทีนะ!

“เอ่อ................ม.”

“เฮ้ยยยยยยยย!!” จู่ๆเจ้าดาราหน้าหล่อก็สะดุ้งเฮือกร้องออกมาอย่างตกใจ

ทำเอาหนุ่มน่ารักสะดุ้งตกใจตาม ถามเสียงหลง “ตะตกใจอะไร๊!?”

“ก็! เมื่อกี้! คุณ! จะพูดว่า ม..ม..ม..ไม่! จะบอกว่าไม่ ใช่มั้ย!|||||||||||||| ไม่นะ!

เฮ้ยผมไม่ยอมจริงๆด้วย!! คุณจูบกับผมแล้วคุณก็ต้องเป็นแฟนกับผมซี่!”

เอสโวยวายไม่ยอมได้ฟังคำปฏิเสธเล่นเอาน้ำอึ้ง

“เฮ้ย! จะบ้าเรอะ!///////*// ไม่เอาด้วยหรอก ...เป็นผู้ชายเหมือนกันนะ....

อีกอย่าง...พวกเราอ่ะ....เพิ่งจะรู้จักกันยังไม่ทันถึงเดือนเลยด้วยซ้ำไป....

มาบอกว่ารักผมทำไม/////// มันเร็วไปนะ~” ได้แต่หลบตาอีกฝ่าย ที่จ้องเขา

ตาไม่กระพริบ เอามือขยำกำผ้าปูที่นอนแน่นอย่างประหม่า...

“การที่เราจะรักใครซักคน... ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลาหรอก มันขึ้นอยู่กับ...

.............ตรงนี้..” เอสกุมมือน้ำเอาขึ้นมาวางที่หน้าอกข้างซ้ายของเขา

สัมผัสกับจังหวะการเต้นของหัวใจ... ตาหวานสบสายตาคม..

เหมือนหัวใจของพวกเขากำลังเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน... รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“สรุป!คุณเป็นแฟนผมนะ!”

“เฮ้ย!”

กำลังเคลิ้มอยู่ดีๆ คนหน้าหล่อก็โพล่งออกมา น้ำสะดุ้งดึงมือกลับรีบกระเถิบหนีอย่างงงๆ

“เป็นแฟนกันแล้วนะ” เอสชี้นิ้วที่ตัวเองกับคนน่ารักสลับกันไปมาแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

“บ้า!”

“อื๊อ~! บ้าที่ไหน เป็นแฟนกัน!”

“ไอ้บ้า~! ไม่เอ๊า~!”

“ฮั่นแน่ะ! ขึ้นเสียงสูงแปลว่า โอเคนะ!”

“เฮ้ยไอ้มั่ว! ไอ้เอส! ไอ้บ้าไม่เอา!”

“เอาเห๊อะ!!!” เอสพยักหน้ารัวแล้วเขยิบเข้าหาน้ำ ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์

“เหวออออ~~~!!!////////*// อย่าเข้ามานะไอ้โรคจิต!”

คนน่ารักของเขาร้องเสียงหลง คว้าหมอนมาตีแสกหน้าเข้าให้พลางกระเถิบก้น

ถอยหนีเสียจนหลังชิดหัวเตียง และแม้ว่าดาราหนุ่มจะโดนหมอนอัดใส่หน้าเต็มๆ

แต่เขาก็ไม่ยอมถอย พอไล่คว้าจับข้อเท้าคนที่เตรียมกระโดดหนีลงจากเตียงได้ทัน

ก็ดึงพรวดมาหาตัว ทีเดียวเล่นเอาอีกฝ่ายหน้าทิ่มหน้าคว่ำลงกับฟูกบนที่นอนนุ่ม

คนเสียหลักรีบพลิกตัวกลับมา ก็เจอเจ้าหน้าหล่อกระโดดเข้าใส่ใช้ตัวทับเขาไว้ทันที!

“เฮ้ยยยยยย!”

ร้องออกมาได้แค่เท่านั้น ปากบางก็โดนประกบจูบบดเบียดกับอีกริมฝีปาก

ที่เข้าหาไม่หยุด “อื้อออ~~~~~~~~!!/////////*//” น้ำใช้มือทุบหลัง

ทุบไหล่คนจู่โจมให้ปล่อย ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดนานพอดูกว่าจะได้หายใจ

เต็มที่ก็ตอนที่อีกฝ่ายยอมเปิดปากให้

“ฮ้า~~~~~~~~~!! อะไอ้บ้าเอ๊ย! ขาดใจตายไปจะทำไงห๊า!”

น้ำรีบโกยอากาศเข้าปอดหอบแหก แล้วค้อนตาใส่เอส แต่เจ้าดาราที่เข้าโหมดหื่น

ตอนนี้ไม่ฟังอะไรแล้ว ไล่จูบไปทั่วซอกคอและเนื้อตัวเขา

“แว๊กกก! เหวอ~~ๆๆ!! ว้ากกก~~จะจับตรงไหนน่ะห๊า! ไอ้ลามก!ช่วยด้วย~!!”

“เฮ่ๆๆ! คุณจะเสียงดังทำไม อยากให้คนเขาแห่มาดูกันทั้งเชียงใหม่รึไง!?”

“เฮือก! ไอ้บ้า~~~!!!///////*// เอามือออกไปจากก้นผมเดี๋ยวนี้นะ!”

แต่สิ่งที่เอสทำคือหรี่ตาลงอมยิ้ม แล้วใช้อุ้งมือขยำก้นคนน่ารักอย่างหมั่นเขี้ยว

“อะอะอะไอ้เอสสสสสส!!!/////////*//ไอ้ดาราหื่นกามแม่งโรคจิต! นี่แน่ะ!”

งั่ม!!!

“จ๊ากกกกกกกกกกก!!!||||||||||||||”

คนหน้าหล่อร้องลั่นเมื่อโดนกัดเข้าที่ใบหู

“โอ๊ยย~~~! โหคุณอ่ะใจร้าย ผมเจ็บนะ!”

เอสผละจากตัวน้ำ มาลุกนั่งหน้าบึ้งข้างๆแทน เอามือคลำหูตัวเองโอดโอย..

“........แฮกๆๆ..ก็....ก็...ก็คุณมาปล้ำผมก่อนทำไมอ่ะ!//////*//”

น้ำขยับลุกนั่งหน้าแดง หายใจหอบต่อว่า

“ผมปล้ำคุณที่ไหนกัน! เราเป็นแฟนกันอย่างนี้เขาเรียกว่า จู๋จี๋!”

“เอ้ย!ผมยังไม่ตอบตกลงเลยนะ!!” น้ำหลับตาปี๋ตะโกนใส่หูเอสจนสะดุ้ง

“อ้าว! ยังอีกเหรอ!?” ทำหน้าเหรอหรา หน้ามึนใส่

“ฮึ่ม ยังเว้ย!”

“งั้นรออะไรอยู่เล่า เป็นแฟนกันเลย!”

“โว้ยยยยยยย!บอกว่าไม่เอา!”

“เอาเหอะน่า!”

“ไม่เอ๊า~~~!!!”

“เอาเห๊อะ~~!!!”

เหมือนฉายหนังซ้ำ เมื่อดาราหนุ่มพุ่งตัวเข้ากอดคนน่ารักจนล้มทับกันไปบนเตียงนอน

แล้วเจ้าคนเอาแต่ใจก็ทั้งจูบ ทั้งหอม ซุกไซร์ไปทั่วเนื้อตัวของร่างบาง ล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อผ้า

ลูบหน้าอก จูบสะดือ คลำต้นขา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก จนคนถูกทำดิ้นพล่าน

เหงื่อแตกตาเหลือกร้องลั่น “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!//////////*//หะเหวอออ~~~!!!

ยะอย่า!อย่าถอดกางเกงนะไอ้บ้า! แม่งเอ๊ยไม่ฟังกูเล้ย~บอกให้หยุ๊ด! เอส! เอส!

เชี่ยยยยยยยยยยยยยย!เอสสสสสสสสสสสส!!”

พรวด!

ผลัก!

โอ๊ย~!!||||||||||

เสียงร้องบ่งบอกความเจ็บหนนี้ดังมาจากปากบางเสียเอง หนุ่มน่ารักเล่นดิ้น

เสียจนตกเตียง แต่กางเกงนอนขาสั้นของเขาหลุดออกจากขา ติดคามือ

เจ้าดาราหน้ามืดไปแล้ว!

น้ำผวาดึงชายเสื้อยืดลงมาปิดไม่ให้เห็นชั้นในสีเขียวเข้มทั้งด้านหน้าและ

ด้านหลังให้วุ่น แต่พอเห็นอีกฝ่ายจะก้าวลงเตียงนอนกว้างมาพร้อมรอยยิ้ม

อันหื่นโคตรสำหรับเขา... ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาน้ำรีบยันตัวลุกวิ่งหูตาแหก

หนีออกจากห้องอย่างไม่เหลียวหลัง ไอ้เจ้ารูปหล่อก็วิ่งตามสิ...

ตามรวบเอวเข้าได้ทันที่หน้าประตูนอกห้องปุ๊บก็จับแบกกลับมาเลยทีนี้

ทันทีที่มือแกร่งวางตัวหนุ่มน่ารักที่ดิ้นรนหนี แต่เอาตัวไม่รอดลงบนเตียง

สองมือของคนหล่อที่ยิ้มยั่วกวนอารมณ์ก็จัดการล้วงจับขอบกางเกงชั้นใน

ของอีกฝ่าย หมายจะดึงให้ออกจากขาเรียวที่ถีบรัวใส่เขาไม่หยุดท่าเดียว

“แว๊กกกกกกก!!! นี่มึงจะตั้งหน้าตั้งตาหื่นไปถึงไหนวะ! พ่อคุณเอ๊ยยย~||||||||||”

เอสชะงักนิดนึงอมยิ้มมองน้ำจนตาเยิ้ม “หึหึ../////จนกว่าเราจะเป็นแฟนกันมั้ง”

“ไม่! เอา! เว้ย~~!////////*//”

“เอาเห๊อะ!!(คิกคิก/////)”

ว่าแล้วชายหนุ่มหน้าหล่อก็ดึงพรวด กระชากชั้นในออกจากขาของน้ำทันที

“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!|||||||||||”

เปรี้ยงงงงง!!

ผลัก! แอ็ค!!

ฝ่าเท้าของคนงามถีบเปรี้ยงเข้าท้องน้อยดาราหนุ่ม เฉียดเจ้าเอสน้อยไปฉิวเฉียด!

ทำเอาชายหนุ่มหงายหลังตกเตียงก้นจ้ำเบ้าลงพื้น ได้แต่กุมท้องตัวเองแล้วค่อยๆ

ยันตัวยืนขึ้นโวยใส่คนน่ารัก “โหยย!|||||||||||ผมเจ็บนะน้ำ!ทำแฟนตัวเองงี้เลยเหรอ!”

“ก็บอกว่า ไม่เอา! ไงโว้ยยยยยยย!!”

“โห่~~เอาเห๊..”

“หยุด! .....ฮึ่มไม่ต้องพูดเลย เอากางเกงในผมคืนมา!////////*//”

น้ำแบมือยื่นออกไป หน้านิ่วคิ้วขมวดร้อนฉ่า (ขนาดกูใส่กกน.เพื่อความชัวร์ไว้

ทั้งที่ปกติตอนนอนกูไม่ได้ใส่นะ แต่แม่งยังถอดของกูไปอี๊กกก !!)

เอสมองสิ่งที่น้ำต้องการในมือเขาแล้วก็โยนทิ้งไปทางอื่น ก่อนจะหันมา

ส่งสายตาวิบวับ ยิ้มยียวนชอบใจให้คนที่คุกเข่าท้าวเอวทำหน้าโมโหอยู่บนเตียง

“โอเค๊...ผมไม่พูดแล้วก็ได้.. งั้น.................เรามา.....ฮักกั๋นนะ!//////”

คนได้ฟังร้องเหวอสะดุ้งโหยง ดึงเสื้อยืดมาคลุมขาจนมิดหัวเข่าอย่างตกใจ แล้วผวา

จะโกยลูกเดียว แต่แล้วก็โดนเจ้าคนไวกว่าไล่กอดเสียหน้าทิ่มลงเตียงอีกจนได้

น้ำคิดเอาตัวรอดอย่างร้อนรน คราวนี้ถ้าโดนถอดเสื้อไปอีกแล้วเขาจะเหลืออะไร!

มีหวังล่อนจ้อนแน่ “ปะปล่อยมือจากเสื้อผมนะ!!///////*//พอได้แล้วๆๆๆ!

เหวอ!ยะยอม! ยอมแล้วๆเป็นแฟนกันก็ได้โว้ยยยยยยยยยยยย!!~”

ได้ผล..........พอเขาตอบตกลงเท่านั้น ไอ้เจ้าหื่นมันก็ลุกออกจากตัวเขา

วิ่งกระโดดโลดเต้นไปมา ทำท่าดีใจไม่หยุดเป็นบ้าเป็นหลัง

“เยส!เยสๆๆๆๆๆ เย่!!!วู้ววววววววววววววววววววว!5555555”

หนุ่มน่ารักนั่งกัดปากตัวเองหน้าแดง หอบหายใจเหนื่อยอ่อนแล้วค่อยๆลุกไป

เก็บกางเกงมาใส่พลางมองเอสที่วิ่งวนไปทั่วห้อง ถึงจะลดเสียงร้องไชโยให้เบาลง

เพราะเพิ่งนึกได้ว่ามันดึกมากแล้ว แต่ก็ยังเต้นไปเต้นมาด้วยความดีใจไม่เลิก

จนคนน่ารักอดขำไม่ได้ “หึ////////คนบ้าเอ๊ย!..”

แล้วเอสก็วิ่งวนกลับมาจู่โจมกอดน้ำเสียแนบแน่น พร้อมฝังจมูกหอมแก้มนุ่ม

แบบเน้นๆทั้งสองข้างจนเจ้าตัวเหวอ ตามด้วยกอดเอวบางจับยกจนตัวลอย

หัวเราะร่าเหมือนเด็กๆ

“เฮ้ย~! เอส! ปล่อยผมลง~...//////”

อ้อมแขนแข็งแรงจึงค่อยๆวางน้ำลงให้นั่งบนเตียง แล้วก้าวตามขึ้นมาล้มทับ

ผลักให้ตัวน้ำนอนลง ขณะที่เขายังพ่นลมหายใจหัวเราะคิกคักอยู่ตรงซอกคอขาว

ของคนตรงหน้า

“เฮ่...นี่คุณดีใจเวอร์ไปเปล่า..หึ..” น้ำยังขำท่าทีของเอส

ดาราหนุ่มยันตัวขึ้นมานอนตะแคงเอามือท้าวหัวไว้ข้าง มองหน้าคนที่เขารัก

“ไม่เวอร์หรอก... ก็ผมดีใจจริงๆนี่...ที่ได้เป็นแฟนคุณ”

น้ำหลบตาพยายามกลั้นยิ้มเขินๆที่กลั้นไม่ค่อยจะอยู่...แล้วก็ต้องชะงักเมื่อ

อยู่ๆอีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังพอกับใบหน้าที่ดูเอาจริงไม่แพ้กันขึ้นมา

“เลิกเล่นแล้ว..................ผมจะเอาจริงแล้วนะ..”

คนน่ารักกลืนน้ำลายเสียวสันหลัง........

หนี...............ไม่ได้แล้วสินะ..

(เอาไงดีวะไอ้น้ำเอ๊ย!...ทำไงดีๆๆๆๆๆ....เขา..........ต้องทำกันยังไงฟะ!?

ไอ้ตอนครั้งแรกกูก็ดันเมาซะด้วยดิ........จำไม่ได้แล้วอ่ะ >//////< )

“น้ำครับ”

เอสกระซิบข้างหูขณะที่ยังกอดคนน่ารักของเขาด้วยความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน

“อึ๋ย//////////...อะอะไร~?”

ขนลุกนิดๆ...ใจมันเต้น....ไม่รู้คนเจ้าเล่ห์จะแกล้งหยอดอะไรใส่เขาอีก~

“ผมรักคุณ..”

อีกครั้งที่ประโยคสั้นๆนี้เขย่าหัวใจของเขาให้หวั่นไหวได้เหลือเกิน....

น้ำคลี่ยิ้มน้อยๆแล้วเม้มปากเขินอาย เอาคางเกยบนบ่าคนหน้าหล่อที่กอดเขาด้วย

อ้อมแขนอันอบอุ่นแนบแน่น...นัยน์ตาสวยหวานที่ล้อมด้วยแพขนตายาวนั้น

ยิ้มแทนริมฝีปากบางอย่างปิดไม่มิด...

เอสก้มหน้าลงฝังจมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมหวานตรงซอกคอขาว

ผิวเนียนละเอียดของคนน่ารักน่าสัมผัสเสมอ...

“อ๊ะ!///////...เอส....อย่าซี่~”

เมื่อมีเสียงท้วงดาราหนุ่มจึงจัดการจูบปิดปากบางน่ารักนั่นไว้เสียก่อน

แล้วค่อยเลื่อนลงต่ำไล่ฝังจมูกกับริมฝีปาก จูบคลอเคล้าผิวสวยตรงหน้า

มือก็ถลกเสื้อยืดที่คนใต้ร่างสวมอยู่ให้ขึ้นมากองอยู่เหนือเนินหน้าอก...

เล่นลิ้นกับสองเม็ดยอดอกนั่นจนมันกลายเป็นสีทับทิมแดงสวย...

ร่างบางบิดกายหนีเล็กน้อยด้วยสั่นประหม่า....แต่ก็ไม่พ้นโดนดูดเม้มส่วน

ปลายยอดให้แข็งตัวชูชันเล่นอยู่ดี... “ฮึก!..ฮ่ะอย่า~เอส~~ซี๊ดดดสส~”

เสียงหวานร้องรอดไรฟันเผลอครางออกมา...ทั้งลิ้นร้อนๆและฝ่ามือ

ของคนตรงหน้ากำลังครอบครองลูบไล้เรือนร่างเขาไม่หยุด…

ทำไมถึงให้ความรู้สึกที่ดีแบบนี้นะ..... เหมือนตัวเขาจะลอยได้

ราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ.................

สักพัก.........เสียงร้องห้ามของหนุ่มน่ารักก็เงียบไป...

.... คนหน้าหล่อชะงักมือที่กำลังจะดึงกางเกงขาสั้นตัวเดิมของร่างบาง

ให้หลุดออกจากสะโพกอีกครั้ง...............

เอสเลื่อนสายตาไปมองหน้าคนที่นอนหงายต่อหน้าเขา...

“..ฟี้~~~~~~~~~~~”

“..............................................”

หลับ............เฮ้ย! หลับ!

คนน่ารักของเขาหลับไปแล้วววววววววว!!!

ชายหนุ่มถึงกับเหวอเอ๋ออึ้งกิมกี่..แล้วจ้องน้ำที่หลับพริ้มเสียตาแทบถลน!

โกหาน่า!ชิ่งหลับทิ้งเขาให้ค้างเติ่งแบบนี้เรอะ!!จะร้ายกาจเกินไปแล้ว!!!

“น้ำ!โฮ~~~~~~~~น้ำ! น้ามมมมมม~คู๊ณณณ!ตื่นมาก๊อน!||||||||||||”

ลองพยายามเรียกดู... แต่เจ้าคนที่หลับไปแล้วกลับขมวดคิ้วร้องครางในลำคอ

อย่างรำคาญเขาแค่ “ฮึ่ย~...” ......ก่อนพลิกตัวไปตะแคงกอดผ้าห่มนุ่ม

ทั้งที่เสื้อตัวเองก็ยังเปิดค้างบนหน้าอกแบบนั้น...

เอสควานหาโทรศัพท์มือถือมากดดูเวลา............ จะตีสี่แล้ว...

.....................หนุ่มรูปหล่อจำใจต้องดึงชายเสื้อลงมาปิดหน้าอกให้น้ำ

ก่อนนั่งกัดฟัน............ค้างๆคาๆอยู่กลางที่นอน...น้ำตาจะไหล..|||||||||||||||||

เขาลืมนึกไปว่า...น้ำหลับง่าย...................แต่ดันตื่นยากเสียด้วย...

ดึกขนาดนี้แล้วไม่ง่วงสิแปลก เขาก็คงง่วงเหมือนกัน หากว่าไม่ได้กำลัง

ปฏิบัติการ....แบบว่าคนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นะเฟ้ยยย!!! หลับลงได้ไงโว้ย!

หัดรับรู้บ้างได้ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~~~โฮ!

................................................

.............................

.................

...... ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน...

ดาราหน้าหล่อกำลังเดินเลือกซื้อของคบเคี้ยว และผลไม้อยู่กับคนน่ารักของเขา

ในซุปเปอร์ที่ชั้นล่างของโรงพยาบาล…

เอสพยายามเดินเข้ามากระซิบทวงถามเรื่องเมื่อคืนกับน้ำไม่เลิก

“คุณยังติดผมอยู่นะเมื่อคืนอ่ะ...ใจร้ายชะมัดเลยหลับได้ไง”

เอสแกล้งทำท่าน้อยใจให้น้ำเห็น

“เฮื้อย! ก็...........มันหลับเองอ่ะ!... หืมม ...แต่ก็ไม่เห็นต้องรีบเลยนี่ทำอย่างกับ

เรา.......ไม่เคยกันไปได้///////.....” คนน่ารักพูดอ้อมแอ้มเอามือลูบท้ายทอยไปมา

จะไม่ให้เรียกร้องได้ไงในเมื่อยังไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนจริงๆนี่หว่า...

อุ้ย!.....เอาล่ะสิ.....||||||||||||||.. คนหน้าหล่อนึกได้ก็สะดุ้งอย่างคนมีชงักติดหลัง...

แล้ว............เขาจะบอกความจริงกับน้ำยังไงดี....

“คุณจะว่าไงอ่ะเอส...ถ้า...ผมจะขอกลับมาดูแลน้องก่อน..”

น้ำเปรยถาม ชายตามองคุณแฟนหมาดๆของตัวเองอย่างอ้อนๆ

“เฮ้ยก็ไหนว่าจะให้เจ้าหนูนั่นดูแล..”

“ก็แล้วเขาต้องไปเรียนมั้ย จะไม่ให้เขากลับบ้านกลับช่องเลยรึยังไงเล่า..

แล้วตอนกลางคืนอีก ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ...ไม่ได้เหมือนผมที่เหลือแต่

ไอ้ตาตี่กับไอ้กวนโอ๊ย..” น้ำกอดอกพูดขึ้นเสียงจริงจัง

“...............ผมเหรอกวน คุณนั่นแหละกวน....อยากจะหนีผมไปใช่ม๊ะ!?”

“ฮึ่มอย่ามาพูดไม่รู้เรื่องนะ เดี๋ยวปั๊ดเลิกกันเลยเอามั้ย!?”

“โหยยยยยยยยยยย!”

“ชู่ว!!! /////*// เบาๆหน่อยสิไอ้บ้า!”

“คุณจะบ้าเหรอน้ำ เป็นแฟนกันวันเดียวมาท้าเลิกแล้วมีที่ไหนอ่ะ!||||||||||”

“ก็แล้วจะว่าไง...”

“แล้วผมอ่ะ...ใครจะดูแลหัวใจผม..”

น้ำคว้าขนมปังฝรั่งเศสตีหัวเอสไปทีนึงอย่างหมั่นไส้เหลือทน...

สรุปแล้วทั้งสองจึงตกลงกันว่าน้ำจะมาคอยดูแลนิกกี้สลับกับแบงค์จนกว่า

เจ้าตาตี่มันจะช่วยเหลือตัวเองได้ เขาจึงจะกลับไปอยู่คอนโดเอสเหมือนเดิม

คนไม่เต็มใจอนุญาตเท่าไหร่เดินหน้าบึ้งออกจากร้านอาหารใกล้กับโรงพยาบาล

ยังพูดย้ำกับคนน่ารักของเขาไม่หยุดว่า ต้องให้เขามาหาได้ทุกเวลา จะไปที่ไหน

ทำอะไรก็ต้องโทรบอกเขาก่อน และต้องรับโทรศัพท์เขาทุกครั้ง

หนุ่มน่ารักถอนใจก่อนแกล้งถามตาโต “.แล้ว....ถ้าขี้อยู่ ออกมารับไม่ทันล่ะ!?..”

“...........ก็เอามือถือเข้าห้องน้ำไปด้วยดิ..”

“ ประสาทรึไง! จะให้ขี้ไปคุยไปใช้ได้ที่ไหนกัน มันต้องใช้สมาธิเฟ้ย!!/////*//”

ขณะที่เอสยังง๋องแง๋งอยู่ ดวงตาคู่สวยก็ต้องเบิกโตอย่างตกใจเมื่อเห็นใครบางคน

เดินมาทางด้านหลังดาราหนุ่ม.......... “หือ? เป็นอะไรครับน้ำ?”

“...เชี่ย!”

“เฮ้ย!อยู่ดีๆมาด่าผมทำไมเนี่ย!||||||||||||~”

“.........เปล่า! ไม่ใช่! ผมหมายถึงไอ้เชี่ยนั่น!”

เอสจะหันหลังไปมองว่าน้ำเห็นเชี่ยอะไรหว่า ก็กลับโดนมือนุ่มจับหน้าเขา

ให้หันกลับมาที่เดิมอย่างเร็ว ไม่ยอมให้หันไปดู “อย่า! อย่าหันไป! หลบเร็ว!!”

น้ำรีบดึงมือเอสให้เดินหนีไปจากตรงนั้นซะขาแทบขวิด แต่ก็ไม่ทันแล้ว

เจ้าคนที่เดินตามมาข้างหลังนั้นชะงักเล็กน้อย ก่อนร้องเฮ้ยตาโต ยกมือขึ้นชี้ไปที่น้ำ

แล้วยิ้มกว้างอย่างแสนดีใจที่ได้เจอคนน่ารัก “น้องน้ำ!//////”

ยัง...........จำผู้ชายคนนี้ได้มั้ย............ แน่นอน! น้ำไม่มีวันลืมคนที่เขาเกลียดเข้าไส้!

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งตัวโตเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลก็วันนี้เอง เขากำลังจะเดินทาง

กลับบ้านหลังจากต้องพักรักษา. ....... อยู่นาน(รักษาอะไรคงจะจำได้กันนะ..)

โชคดีของเขาเสียจริงที่ได้เจอกับสุดที่รักของเขาที่นี่

“น้องน้ำจริงๆด้วย! ///////น้องน้ำครับ! รอพี่เทมด้วย!”

เสียงเทพพิชัยยังตะโกนไล่หลังแล้ววิ่งตามคนทั้งสองอย่างไม่ลดละ

เป็นโชคร้ายของหนุ่มน่ารักเหลือเกินที่บังเอิญเจ้านิกกี้ดันมาเข้าโรงพยาบาล

เดียวกันกับเทพพิชัยเสียได้ (สัดเทพแม่งมันยังไม่ตายห่าไปอีกเรอะ!||||||||||||||||

ไอ้ตัวมาร!มารชีวิตกูเหลือเกินนะมึง นึกว่ากำจัดมันไปได้แล้วเชียว ซวยจริงโว้ย!)

“คุณห้ามหันไปมองนะเอส! เดี๋ยวมันจำคุณได้ ถ้ามันรู้ว่าผมอยู่กับคุณล่ะจบเลย

แม่งต้องตามเป็นปลิงแน่ เมื่อไหร่จะไปให้พ้นจากชีวิตกูซะทีวะ!” น้ำกระแทกเสียง

บ่นด่าไม่หยุด ทำเอาเอสมองอย่างงงๆขณะที่โดนลากให้เปลี่ยนจังหวะเท้า

กลายเป็นวิ่งอย่างเร็ว คนน่ารักดึงแขนดาราหนุ่มให้เข้าไปหลบในซุปเปอร์ใกล้ๆ

ฝ่ายคนตามก็วิ่งตามเข้าไปด้วยแต่พอเข้าไปด้านในกลับต้องชะงักเท้าหยุดยืนเคว้ง

เพราะมองไม่เห็นหลังไวๆของหวานใจเขาแล้ว.....หนุ่มลูกครึ่งสอดส่ายสายตา

เดินไล่มองตามหาน้ำพลางครุ่นคิด.. น้องน้ำของเขามากับผู้ชายที่ไหนกัน เห็นข้างหลัง

นั่นไม่ใช่ไอ้นิกกี้น้องชายน้ำนี่นา....... แล้วซุปเปอร์เล็กแค่นี้ทำไมเขาถึงหาไม่เจอนะ

จะหาเจอได้อย่างไร...ในเมื่ออีกฝ่ายก็แอบหลบๆซ่อนๆคอยเดินตามอยู่ข้างหลัง

เจ้าคนหานั่นแหละ.....

“คุณหนีใครน้ำ? ทำไมต้องหลบด้วย?” คนหน้าหล่อกระซิบถามเขางงไปหมดแล้ว

“..............คุณไม่ต้องรู้จักหรอก”

เอสหรี่ตาทำหน้านิ่งอย่างไม่พอใจ......เป็นเชิงว่าให้บอกเขามาซะดีๆ...

“.....ก็.............ไอ้เชี่ยเทพ!.... เจ้าของบ้านคนก่อนที่มันประกาศขายบ้านผมไง แม่ง

ทำกูแสบนักนะ!(-*-)”

ดาราหน้าหล่อถึงบางอ้อ........อ๋อไอ้นี่เองเหรอ...เทพพิชัย...

“แล้วคุณจะหนีเขาทำไม.....ในเมื่อก็ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้วนี่”

น้ำปรายตามองหน้าเอสที่ไม่รู้จักเทพพิชัยดีเท่าเขา...

“คนอย่างมันผมเกลียดจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยาย ไม่ว่าจะเสียง

หรือหน้าผมก็ไม่อยากเจอ!” น้ำทำท่าขนลุกขนพองยิ่งนึกถึงครั้งที่

เกือบจะโดนข่มเหง คนได้ฟังมองท่าทางแฟนตัวเองแล้วก็แอบยิ้มนิดๆ.........

ในเมื่อน้ำไม่ได้ชอบขี้หน้ามันเลยอย่างนี้เขาก็หายห่วง...

“อย่าไปเกลียดเขาเลยน้ำ เกลียดผมแค่คนเดียวก็พอแล้ว”

เสียงกระซิบกระซาบจากคนหล่อทำให้น้ำที่ชะเง้อมองคอยหลบตามหลังเทพพิชัย

ต้องชะงัก... “คุณไม่เห็นเหรอที่เขาว่าเกลียดอะไรได้อย่างนั้นมันเป็นจริงนา(ยิ้ม)”

“....................//////*//(กระซิบ)มันใช่เวลามั้ย!” บีบจมูกเจ้าดาราหน้าหม้อแล้ว

บิดแรงๆเข้าให้ “(กระซิบ)โอ๊ย!~ผมเจ็บนะ!”

“พี่เอสขา---------------! ขอลายเซ็นหน่อยค่า ^//////^”

ทั้งสองต้องสะดุ้งเฮือกกับเสียงเล็กใสทางด้านหลังของพวกเขา!

หันไปดูเจอหนูน้อยวัยราวๆ10ขวบ เด็กหญิงผูกโบว์สีชมพูที่หัวน่ารักยิ้มแฉ่ง

ในมือยื่นกระดาษกับดินสอมาให้ดาราหนุ่ม “อ่ะจ้าจ้ะๆๆเรียนเก่งๆนะครับ”

ชายหนุ่มเซ็นให้อย่างคล่องแคล่วแล้วยิ้มให้พลางลูบหัวอย่างเอ็นดู เอานิ้วชี้แตะ

ที่ริมฝีปากส่งเสียงชู่วบอกให้หนูน้อยเบาเสียง ก่อนเร่งดันหลังให้เด็กเดินกลับ

ไปหาแม่ตัวเองเร็วๆ เพราะเขายังต้องเล่นซ่อนหาต่อ... แต่พลันเสียงหนึ่งก็ทักลั่น

“น้ำ! น้องน้ามมมมมมมมม!”

คนน่ารักกับคนหน้าหล่อสะดุ้งตาโตกับเสียงเรียกหนนี้มากกว่าเมื่อครู่ไม่รู้กี่เท่า

ท่าเจ้าเทพพิชัยจะหาเจอซะแล้ว ใครจะอยู่รอให้มาแปะโป้งกันล่ะ

ทั้งคู่ไม่แม้แต่จะหันไปมองคนเรียก วิ่งโกยอ้าวออกจากซุปเปอร์กันหน้าตั้ง!

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตกใจรีบวิ่งตามไปเรียกน้ำตลอดทาง

“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!กูไม่ได้จะวิ่งเอาถ้วยนะเฟ้ยเฮ้ย!ไอ้เชี่ยเทพพพ!!
แม่งเอ๊ยกลับไปชวนพ่อมึงแข่งวิ่งเปรี้ยวผลัดสี่คูณร้อยเล่นที่บ้านมึงไป๊!!”

น้ำทนไม่ไหวตะโกนแหกปากไล่ แต่คนข้างหลังที่วิ่งตามร้องเรียกเขาก็หาฟังไม่..

เอสที่ซอยเท้าอย่างไวราวกับใครจุดประทัดไล่ได้แต่นึกในใจ....

......วิ่งเปรี้ยว?...ผลัดสี่คูณร้อย?

“เฮ่!คุณ ไอ้วิ่งเปรี้ยวนี่มันเป็นยังไงอ่ะ!?”

“นี่คุณไม่รู้จักเรอะ! โฮ่ไอ้เด็กนอกสมองแคบ! แต่ แล้วมันใช่เวลา

มาถามผมมั้ยยยย~!(o*o)” คนน่ารักถลึงตาดุแฟนตัวเองแล้วฉุดมือ

ให้ผวาเลี้ยวขวาตามที่มุมตึก “ก็แข่งวิ่งกินมะนาวระยะสั้นไง!”

เสียงหวานที่เหนื่อยหอบบอกอย่างขอไปที ขณะที่สองหนุ่มพากันวิ่งมาก้มตัว

ก้มหัวหลบเจ้าหนุ่มลูกครึ่งอยู่หลังรถยนต์คันหนึ่งตรงลานจอดรถ...

tsktonight…TBC.

***ถึงอาจจะมาช้าบ้างไรบ้างแต่เค้าก็มาชัวร์นะจ๊ะแล้วมายาวนะเออ^^

ขอบคุณกำลังใจมากมายจากพี่นิด /mm/ Kuro_Goku/hippo
/konngambanpon/... และทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้

วิเหมือนเป็นหัวหน้าเผ่าชนกลุ่มน้อยอ่ะค่ะ ฮา!5555555555

เค้าฮักลูกเผ่าทุกคนที่สุดในโลกเล้ยยย>///////<

คิดอยากจะลงอิมเมจภาพให้ตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้ลงซะที วันนี้ล่ะลองมาดูกั๊น!!

หวัดดีคร้าบบบบบบบบผมนิกกี้ เดี๋ยวผมจะแอบถ่ายรูปพี่น้ำพี่เอสแล้วก็หวานใจของผมมาให้ดูกันนะครับ^^(ตาผมไม่ได้ตี่ซะหน่อยเนอะ พี่น้ำแหละชอบมาเรียกตี่ๆอยู่ได้...)

หวานใจผมเอง//////น้องแบงค์ครับ

คนนี้พี่ผมเองครับ พี่น้ำคนน่ารักของคนข้างล่างเขาล่ะ

อ่า...รู้สึกคนนี้เขาจะเต็มใจให้ถ่ายสุดๆ55 พี่เอสสุดหล่อคร้าบบ

รูปใหญ่สะใจไปเลย...วิขี้เกียจย่อนั่นเอง...(แล้วจะลงรูปน่ารักๆมาให้ยลกันอีกนะจ๊ะ^^)

แล้วเจอกันตอนหน้าเด้อ!

Create Date : 19 ตุลาคม 2554

Last Update : 20 ตุลาคม 2554 19:06:55 น.

6 comments

Counter : 9141 Pageviews.

แว่บมาปาดเม้นแรก (รึเปล่า ?)
เอิ่ม ครอบครัวพี่น้ำกับน้องนิกกี้นี้ เคยเป็นดาราตุ๊กตาทองมาก่อนกัน
รึเปล่าคะเนี่ย เล่นละครเนียนทั้งคู่เลย 55+ แสดงซะน้องแบงค์กลัว
หัวหดไปหมดแล้วคะนั้น เอิ้กๆ แต่พอเฉลยนี้แอบยิ้มเลยคะ ในที่สุด
น้ำก็ยอมรับน้องแบงค์แล้ว อ้ายยยย ส่วนทางเอสกับน้ำนี้ เป็นการขอ
เป็นแฟนที่อุตลุดน่าดูเลยนะคะเนี่ย คริคริ (/แต่ถูกใจแม่ยกคะ อ่านไป
หัวเราะไป โอ้ย คู่นี้น่ารักกันจริงๆ /โบกธง+หยิบพู่เชียร์) อ่ะ ไปๆมาๆ
ไปเจออ้ายเทพหื่นซะงั้น ฮู้ว จะเป็นไงต่อไปน้า จะรอติอดตามตอนต่อไปนะคะ ^w^~

โดย: Kuro_Goku IP: 58.9.118.91 วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:21:04:34 น.

มาแว้วววววว.....รู้สึกว่ามันชุลมนวุ่นวายดีแท้หนอ

ปล. น้องน้ำน่ารักมากกกกกกกกกกค่า

โดย: mm IP: 183.89.124.101 วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:21:47:57 น.

555555กร๊ากกกกกฮากระจาย
แต่งได้เก่งมากเลยอ่ะน้องวิเล่นเอาคนอ่านขำกลิ้งไปเลยเนี่ย!!!!!
ตอนนี้คนน่ารักของเราแมนได้ใจมั่กๆแกล้งขู่จนน้องแบงค์กลัวจนกระเจิดกระเจิง
หัวใจแทบหยุดส่วนนายตาตี่ตัวเท่าควายก็ใจจะขาดเพราะสงสารคนรักเหลือเกิน...
แต่พอมาเฉลยตอนท้ายเล่นเอาน้องชายกะน้องสะใภ้(?)....เซอร์ไพรส์!!!!!
สุดๆ(พาคนอ่านอดยิ้มแบบมีความสุขอินไปกะเค้าด้วย.....
ส่วนดาราหน้าหล่อแต่โค-ตะ-ระ-หื่นเนี่ยก็ทำหน้ามึน!!!!!
ขอเป็นแฟนแบบมึนๆแล้วก็ปล้ำแบบมึนๆ...
แถมได้แฟนแบบมึนๆ(?)5555555
กว่าคนน่ารักเป็นแฟนก็เหนื่อยทั้งคู่^^คนอ่านก็ทั้งลุ้นทั้งฮา^^
ทั้งมึนไปกะเค้าด้วย....แหมมมมมแต่พอกะลังเข้าได้เข้าเข็ม..???
คนน่ารักดันมาหลับกลางอากาศซะได้ทำเอาดาราหน้าหล่อน่ะค้างเติ่งงงงงงง
แบบน่าสงสารเป็นที่สุด(คนอ่านก็พลอยค้างไปด้วย!!!)
แล้วทีนี้จะไปต่อก็ไม่ได้เพราะคนน่ารักหลับง่ายตื่นยากอ่ะ555
ท่องไว้อดท๊น...อดทนไว้แบบกัดฟันกร่อดดดดด
แถมตอนจบดันมาเจอนายเทพพิชัยอีกวิ่งกันจนหัวซุนกันเลย
อ่านจบไปหลายรอบแล้วหัวเราะจนเหนื่อย...แล้วค่อยมาเมนท์
555555556ช๊อบชอบจริงๆ
สำหรับการเปิดเผยต้วของครอบคนน่ารักนั้น...
ทั้งหล่อทั้งน่ารักกันทุกคนเลยชอบอ่ะ...
ขอโทษนะคะที่เมนท์ซะยาวเลย.....อยากบอกว่า
"ก็มันอินอ่ะ"อย่าเพิ่งเบื่อกันนะหัวหน้าเผ่าชนกลุ่มน้อย555
หวังว่าคราวหน้าเราจะได้ฉากหวานๆแบบแอร๊ยยยยที่ยังไม่จบ
ของพระนาย(?)คู่นี้นะคะwriter
เป็นกำลังใจให้นะคะจะรอตอนต่อไปค่ะ^^

โดย: Keamdeang1@smile(พี่นิด) IP: 61.7.146.3 วันที่: 20 ตุลาคม 2554 เวลา:17:01:46 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวตั้งกะบ่ายกระทั่งเวลานี้ด้วยวิธีที่ค่อย ๆ ละเลียด

...คุณเก่งมากที่ทำให้คนอย่างเราที่น้อยหนจะอ่านนวนิยายแนวyaoiแล้วตรึงเราอยู่ เพราะโดยปกติผู้เขียนบางรายจะสร้างเรื่องที่ทำให้เรา เอียน... อ้วก... สาเหตุเกิดจากผู้เขียนพยายามยัดเยียดฉาก make love ให้ผู้อ่านมากเกินไป หากคุณแม้จะมีฉากนั้นแต่เราไม่รุ้สึกว่าถูกยัดเยียดเลย เรากลับเต็มใจให้ผู้เขียนยัดเยียดมากกว่า แต่อย่างไรก็ตามขอให้คุณคงเส้นคงวาอย่างนี้แล้วกันนะ ...เราจะยินดีอย่างยิ่ง

เหนือสิ่งอื่นใด เรารู้สึกว่าคุณเป็นมืออาชีพอย่างไรบอกไม่ถูก คือการพยายามสร้างเรื่อง... สร้างปม... ของคุณ ดูช่างซับซ้อน... ชวนติดตาม...

ที่เราชอบอีกอย่างหนึ่งในเรื่องนี้คือมีเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวให้ได้อ่าน... ให้ได้ซึมซับด้วย... มิหนำซ้ำยังพาให้ผู้อ่านเข้าถึงอะไรต่ออะไรราวกับผู้เขียนเองได้เข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจของตัวละคร ...สุดยอด

สรุป... จะขอติดตามอีกคนหนึ่ง ฝากเนื้อ... ฝากหนัง... ฝากกระดูก... ฝากตัวด้วย...

((แต่คิดไว้เหมือนกันนะว่าคุณจะไม่ทิ้งตัวละครอย่างเทพไป แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณจะแก้ไขปัญหาให้กับน้ำอย่างไร))

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 24 ตุลาคม 2554 เวลา:1:29:11 น.

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน

โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:11:36:10 น.

วิ่งเปรี้ยววววววววว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: มิคุ IP: 1.1.191.203 วันที่: 24 ธันวาคม 2556 เวลา:22:52:20 น.