ให้รู้สึกสบายได้พอดี.... ตามมาด้วยการขึ้นนั่งคร่อมขา เล่นเอาคนที่นอนคว่ำหน้าอมยิ้ม 

น้ำไล่บีบไล่ทุบไปตามแผ่นหลังเพื่อให้กล้ามเนื้อของคนตรงหน้าผ่อนคลาย

“ผลัดกันนวดนะ/////....ผมนวดให้คุณก่อน...” เสียงหวานเอ่ยเหมือนเอาใจ

“หึ////... น่ารักจัง”

“//// ฮึ่ย! เขินเว้ย! อย่าชมดิ!”

“อุ๊ก! ฮ่าฮ่า อย่าทุบแรงสิน้ำ ฮะฮะ ฮะฮะ ”


.............................

...............

...



***********************************



.........

................ หลายชั่วโมงต่อมา...ทางด้านนิกกี้และแบงค์..


“เฮ้อ~ เข้ากรุงเทพฯซะที ดีจังนะวันนี้รถไม่ค่อยติดถึงเร็วดี”

หนุ่มหน้าตี๋เกาะพวงมาลัยรถรอไฟเขียว หันไปยิ้มให้คนนั่งข้าง

ที่ป้อนขนมขบเคี้ยวให้ตลอดทาง

“คงเพราะไม่ใช่วันหยุดมั้งครับ...อืมม แล้วพี่นิกหิวรึยังครับ” คลำท้องตัวเอง

แต่ทำหน้าอ้อนถามคนอื่น

“55 อะไรนี่หิวเหรอแบงค์ งั้นเดี๋ยวแวะกินข้าวกันนะ.. เอ.....หึหึ นี่ติดนิสัยพี่น้ำมารึเปล่า

รายนั้นกินเท่าไหร่ก็บ่นว่าหิวทั้งวัน ทำตัวเป็นตาแก่หลงๆลืมๆเพิ่งกินข้าวไปเดี๋ยวเดียว

บอกจะกินอีกแล้ว5555”

“555พี่นิกอ่ะไปว่าพี่น้ำ กล้าพูดต่อหน้ารึเปล่าครับ”

“ถ้าวันนั้นมั่นใจว่าวิ่งไว ก็กล้า...แต่ก็ต้องดูก่อนว่าเขามีอาวุธบินรึเปล่า คนอะไรแม่ง

มือแม่นฉิบ ปาโดนเอาๆ น่าส่งไปแข่งโอลิมปิคเนอะ”

“5555//// รึไม่ก็พาไปเล่นปาเป้าไงครับ55 เกมปาลูกดอกนี่พี่น้ำต้องได้รางวัลเยอะแน่!55”

“อย่างนั้นน่ะแม่นที่ไหนเล๊า! พี่น้ำเขาจะเก่งแค่ตอนปาหัวพี่อย่างเดียว ถ้าเป้าไม่ใช่หัวพี่

เขาปาไม่มีวันโดนหรอกแบงค์”

“55555ตลกจัง...//// แบงค์เลียนแบบพี่น้ำไม่ได้หรอกครับ”

“ดีแล้วๆถ้าเหมือนกันพี่ก็แย่ดิ555 เออแล้วแบงค์อยากกินอะไร”

“ความจริงแบงค์ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอกครับ แต่มันเมื่อยนี่ แล้วก็กลัวพี่นิกจะหิว

แวะที่ไหนกันก่อนก็ดีนะครับ พี่นิกจะได้ไม่เหนื่อย”

“แหม! เสียดายเนอะ พี่น้ำดันดักคอไว้ไม่ให้เราแวะม่านรูดที่ไหนซะด้วยสิ///คึคึ

แต่ถ้าแวะที่นั่นพี่คงยิ่งเหนื่อยนะ55555”

“หืมม!////*//พี่นิกอ่ะ! บ้า~//////คนทะลึ่ง!”

“555ล้อเล่นน่า...อืมม...เอาที่ไหนดีนะ ไปร้านไหนดี...”

“แบงค์ยังไงก็ได้ครับ กินอะไรก็ได้พี่นิก”

“กินข้าวดีกว่าเนอะ...เอ้อ! จริงสิ!! ไปร้านพี่แอนดีกว่า!”

“พี่แอน....?”

“เจ้าของร้านอาหารที่พี่เคยทำงานพิเศษไง ไปกินข้าวร้านพี่แอนกันแบงค์

เอาของไปฝากแกด้วย ออกถนนเส้นนี้ไปแล้วก็ไม่นานมากหรอกเดี๋ยวก็ถึง

ไม่ได้เจอแกนานแล้วตั้งแต่พี่ต้องออกจากงานเพราะโดนรถชนคราวนั้น

ก็หลายเดือนแล้วนะ..”

“อ๋อ…. ครับ”

“ดีจ้า~////ว่าง่ายน่ารัก! ถ้าไปถึงบ้านแล้วพี่จะให้อาหารเม็ดนะ”

“พี่นิก!/////*// แบงค์ไม่ใช่หมานะครับ!”

“ก็เค้าจะว่าเป็นปลา!”

“แล้วไป.....เอ๊ะ! /////*// แต่มันก็ไม่ใช่คนอยู่ดีอ่ะ!”

“555อะไรเล่า! โอ๊ย! 55ตีพี่ทำไมเอ้าๆ555 นู่นๆไฟเขียวแล้วนะ555

พี่ขับรถอยู่ไม่เล่นแล้ว 55ไม่เล่นแล้วๆ55 5555”

“พี่นิกบ้า~///////*//”


………………

………

….



……ที่ร้านอาหารไทยของพี่แอน

”อุ้ย////! ขอบใจจ้านิกกี้!! สุดหล่อของพี่!555น่ารักจริงๆนะเรา

อุตส่าห์คิดถึงพี่ด้วย555”

พี่แอนเจ้าของร้านสาวใหญ่ยังโสดวัย 36 ปี ยิ้มแป้นยืนกอดถุงของฝากจากหนุ่มหน้าตี๋

เธอขยับแว่นเล็กน้อย มองไปทางหนุ่มน้อยร่างเล็กที่ยืนยิ้มน้อยๆมองอยู่ข้างนิกกี้


“เอ่อ.... นี่แบงค์ครับ...เป็นเอ่อ....เป็น..” นิกกี้อยากแนะนำแบงค์ให้แอนรู้จัก

แต่ในฐานะอะไร นี่ก็เป็นเรื่องที่แบงค์ลุ้นอยู่ในใจ เมื่อเห็นคนรักรุ่นพี่ขยับปาก

อยากพูดอย่างค้างๆคาๆ

“อ้าวไม่ใช่เพื่อนนิกกี้เหรอ? เป็นอะไรกันล่ะจ๊ะ? ดูทำหน้าเข้า55 ญาติกันเหรอ

เอ๊ะแต่เคยบอกพี่ว่ามีแต่พี่ชายนี่นา...” แอนทำหน้าสงสัย

“เอ่อ..ก็เป็นเพื่อนนั่นแหละครับ... เพื่อนรุ่นน้อง..”

หนุ่มตี๋ยิ้มแหยๆ เหลือบหางตาไปมองหน้าน้องแบงค์..แบงค์ไม่ได้มองหน้าเขา

แต่กำลังยกมือไหว้สวัสดีแอน

“หึ ตลกนะเรา ทำเป็นติดอ่างอยู่ได้55 กินอะไรกันมารึยัง กินอะไรหน่อยมั้ย

รู้เมนูดีนี่นิกกี้ สั่งได้เลยนะพี่เลี้ยงเอง”

“โหย/// ขอบคุณคร้าบพี่แอน แต่เกรงใจขอออกตังค์เองดีกว่ามั้งครับ”

“แหม~เพิ่งจะมาเกรงใจเอาตอนนี้เนี่ยนะ เมื่อก่อนล่ะขอกินฟรีตลอด

แถมห่อกลับบ้านไปฝากพี่ชายด้วยไม่ใช่เหรอยะ”

“โธ่!///// พี่แอนก็อย่าพูดดังสิครับ อายเค้า!”

“55 55 แล้วนี่ไม่คิดจะกลับมาทำงานที่ร้านพี่อีกเหรอนิกกี้

ชวนน้องเข้ามาทำด้วยก็ได้นะ น่ารักดี55” แอนชี้ไปทางแบงค์

“โอ้ยไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวพี่ชายผมเค้าจะเปิดร้านขายของน่ะครับ ยังไม่รู้ว่า

เขาจะขายอะไรเหมือนกัน แต่ผมคงต้องช่วยพี่เขาครับ มาทำร้านพี่แอนไม่ได้แล้ว

ส่วนคนนี้(จับไหล่แบงค์) ผมก็จองตัวไว้ช่วยงานก่อนแล้วไม่ยกให้พี่หรอกครับ”

นิกกี้ยิ้มตาหยี ทำแอนหัวเราะบอกขี้งก ก่อนจะบอกให้ทั้งนิกกี้และแบงค์

นั่งกินข้าวลงบัญชีเธอที่ร้านได้ตามสบาย มื้อนี้ถือว่าเลี้ยงน้องไม่ต้องเกรงใจ

แล้วขอแยกตัวไปทำธุระทางอื่น “กินที่นี่แหละ เดี๋ยวพี่มาคุยด้วยๆ ขอไปสั่งของแป๊บ”

ทั้งสองหนุ่มยกมือไหว้ยิ้มแป้น ขอบคุณน้ำใจของพี่แอน

“คร้าบพี่! ขอบคุณครับพี่แอนคนส๊วยสวย” นิกกี้ทำหน้าทะเล้น

“หืม~ปากหวานอย่างนี้จะให้พี่แถมขนมหวานใช่มั้ย”

“55รู้ทัน ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะกินอย่างไม่เกรงใจพี่ตามพี่สั่งเลยครับ รับรอง”

“อุ้ยตาย!555พ่อคนซื่อ!! ~ หืม~ย่ะ! กินๆเข้าไปเถอะ อย่ากินจนหมดร้านพี่ก็พอ55”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกคร้าบพี่คร้าบบบ555”


แอนเดินไปแล้ว นิกกี้ยังหัวเราะ มื้อนี้ได้กินฟรีคิดถูกจริงๆที่มาที่นี่

“พี่นิกเคยทำงานพิเศษที่นี่.. ร้านนี้คนเยอะนะครับ ตอนที่พี่นิกมาทำงานเหนื่อยมั้ยครับ”

แบงค์มองไปรอบๆตอนนี้ลูกค้าในร้านก็หนาตาพอสมควร

“อื้ม ก็ร้านเขาอาหารอร่อยนี่ เหนื่อยก็เป็นธรรมดาล่ะ นี่แบงค์รู้มั้ยพี่กินมาแทบจะทุก

เมนูของร้านแล้ว ก็...55ตอนนั้นเขารู้กันว่าพี่ไม่ค่อยมีตังค์น่ะ อะไรเหลือก็ให้พี่ขนกลับ

ไปกินที่บ้านประจำ เมนูแนะนำก็ให้พี่ชิมก่อนใคร บางทีพี่แอนอารมณ์ดีก็ให้พ่อครัว

ทำข้าวเลี้ยงพี่ แกใจดีมากเลยนะ เป็นพี่สาวที่น่ารักมาก ตอนทำงานกับพี่แอนที่ร้านนี้

ถึงมันจะเหนื่อยแต่พี่ว่ามันก็สนุก แล้วก็สบายใจมากๆเลย”

“เหรอครับ ดีจังนะครับ ขนาดเพิ่งเจอกันครั้งแรก พี่เขายังเลี้ยงข้าวแบงค์ด้วยเลย”

“ใช่ๆ..55 เราเลยได้กินฟรี”

“คงเพราะเขาเห็นว่าแบงค์เป็นรุ่นน้องพี่นิก แบงค์โชคดีจังนะครับ555”

“.....เอ่อ....แบงค์..”

“? ครับ?”

“...แบงค์โอเครึเปล่า...เอ่อ... ที่พี่ไม่ได้บอกว่าแบงค์เป็น...”

“....โธ่พี่นิก ถ้าไม่พูดอย่างนั้นแล้วพี่นิกจะแนะนำแบงค์กับพี่แอนว่าเป็นอะไรกันล่ะครับ”

“ก็..........อยากบอกว่าเป็นแฟน..”

“หึ////// ..... พอแล้วครับ แค่พี่นิกอยากพูดแบงค์ก็พอแล้ว ไม่ต้องพูดอย่างนั้นหรอกครับ

ตอนนี้แบงค์ก็มีความสุขดี มีคนรู้เรื่องของเราพอแล้วครับ ไม่ต้องบอกใครๆก็ได้

คนที่แบงค์อยากให้ยอมรับไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ หรือพี่น้ำ เขาก็ยอมรับพวกเราแล้ว

แค่พี่น้ำเลิกเกลียดแบงค์ แบงค์ก็ดีใจสุดๆ .........พอแล้วครับพี่นิก..”

หนุ่มตี๋ยิ้มน้อยๆ มองสบตากับหนุ่มน้อยที่นั่งด้วยกันตรงหน้าอย่างซื้งใจ....

“อย่ามองแบงค์แบบนี้สิพี่นิก!///// เดี๋ยวใครเขาก็มองเอาหรอกครับ(เขิน)

สั่งข้าวมากินกันดีกว่าพี่นิก////” ...หยิบเมนูมากางออกดู



“อ้าวหนุ่มๆ! แหมดูซิใครมาเอ่ย!555” จู่ๆพี่แอนก็เดินยิ้มร่ากลับมาพูดกับ

เด็กหนุ่มทั้งสองด้วยท่าทางตื่นเต้น แต่เมื่อนิกกี้กับแบงค์เห็นคนที่เดินตามมาด้านหลัง

ของพี่แอนแล้ว พวกเขาก็ต้องผงะไปตามๆกัน...

หนุ่มหน้าตี๋ส่ายหน้าช้าๆ... ไม่อยากเชื่อเลยทำไมซวยอย่างนี้นะ!!!|||||||||||||||

“.......พี่แก้มบุ๋ม..” แบงค์นั่งหน้าเครียดขึ้นมาทันที


“สวัสดีค่ะนิก....หึ..ไม่เจอกันนานนะคะ!....นี่....อยู่กับรุ่นน้องคนโปรดอีกแล้วเหรอคะ

แหม .. น้องแบงค์! พี่คิดถึงจัง!!”

น้ำเสียงทักทายจากสาวสวยที่แต่งหน้าแต่งตัวโฉบเฉี่ยว แบงค์ฟังแล้วก็รู้ว่าหล่อนกำลัง

ประชดประชันเขา ได้แต่กลืนน้ำลายหนืดลงคอ|||||||||..

การได้พบกันอย่างไม่คาดหมายกับอดีตคนรัก ทำเอานิกกี้นั่งกุมขมับ...

เจ้าหล่อนขอนั่งร่วมโต๊ะด้วยแบบไม่รอให้เขาอนุญาตก่อนให้เสียเวลา..


“อ้าวนี่ยังไม่ได้สั่งอะไรกินกันอีกเหรอ” คนที่ไม่รู้เรื่อง รอยร้าวที่ต่อให้เอากาวตราช้าง

มาต่อก็คงไม่ติดของหนึ่งสาวสองหนุ่ม ยังยิ้มแย้ม อาสาสั่งกับข้าวแนะนำมาให้ชิม

ขณะที่แก้มบุ๋มนั่งยิ้มๆ ผู้ชายที่ร่วมโต๊ะทั้งสองกลับทำหน้ากระอักกระอ่วนบอกไม่ถูก

“งั้นพี่ไม่กวนดีกว่า คุยกันไปให้หายคิดถึงกันนะเด็กๆ555/////”

แอนยังคงเข้าใจว่านิกกี้นั้นยังรักแก้มบุ๋มอยู่เสมอ....เพราะนั่นคือข้อมูลสุดท้ายที่เธอ

เคยได้รับรู้ถึงเรื่องความรักของหนุ่มหน้าตี๋


“.....บุ๋มมาคนเดียวเหรอ..”

นิกกี้ถอนใจเล็กน้อย กับสายตาจิกกัดที่มองแฟนใหม่ของเขาจากแฟนเก่า

“ค่ะนิก.... ทำไมคะ ? บุ๋มไปไหนมาไหนคนเดียวได้ค่ะ ทำหน้าแปลกใจอะไร”

“....ก็...เปล่า.......แค่สงสัยว่ามาคนเดียว เพื่อนไม่คบแล้วเหรอ?”

“เอ๊ะ!///////*// นิกกี้! นี่หาว่าไม่มีใครคบบุ๋มเหรอ! เกินไปแล้วนะ!!”

“อูย!~...ไม่ใช่ก็โทษทีนะ หึ..” นิกกี้กลั้นหัวเราะ แอบเหล่มองแบงค์ก็เห็นกลั้นยิ้ม

แกล้งทำเป็นจิบน้ำไม่กล้าหัวเราะ

“แต่โชคดีจังนะคะ ที่วันนี้บุ๋มมาร้านพี่แอน เลยได้เจอนิก.... คิดถึงบุ๋มมั้ยคะ”

“ก็ไม่นี่...”

ตอบเย็นชาเสียจนสาวหน้าสวยแทบหงายเงิบ... หล่อนสะบัดผมสีส้มทองทรงปัดเป๋

ไปด้านข้างอยู่สองสามทีเหมือนจะหงุดหงิดใจ|||||||||||||*||

“เอ๊ะนี่เราคิดไปเองรึเปล่า....หึ...ดู........หน้าบุ๋มแปลกๆไปนะ...เอเพราะอะไรน้า~

บุ๋มไปทำอะไรมาเหรอ?” นิกกี้ทำหน้าสงสัย แกล้งถามตามสอดส่องมองหน้าอีกฝ่าย

ที่โดนทักก็มีปฏิกิริยาทันที ยกมือขึ้นบังจมูกบ่ายหน้าหนีอัตโนมัติ

“แปลกอะไรกันคะ!|||||||||| บุ๋มไม่ได้ไปทำอะไรมาเลยนะ! สวยขึ้นมั้งคะ!โฮะๆ”

เขารู้กันไปทั่วมหาวิทยาลัย ว่าเธอไปตบแพ้เขามาจนดั้งยุบ ต้องไปเสริมจมูกใหม่

เรื่องนี้ทำเอาเพื่อนๆนิกกี้ฮากันข้ามเดือน..... ที่หายหน้าไปพักใหญ่ก็ไม่ใช่อะไร

เธอแค่อายและอยากรอให้ข่าวเรื่องตัวเองซาลงก่อน


“ฮึ่ม! ขำอะไรยะ! -*- มีอะไรน่าขำตรงไหนกัน! ไอ้แบงค์แกนี่มันไม่มีมารยาทเลยนะ”

(เกลียดมันจริงๆเลยไอ้เด็กบ้า! นั่งเป็นส่วนเกินอยู่ได้!!)

แก้มบุ๋มถลึงตาดุใส่หนุ่มรุ่นน้องที่เผลอหลุดหัวเราะให้เธอเห็น ไม่ชอบขี้หน้าอยู่แล้ว

เลยยิ่งพาให้ไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่

“อ่ะเอ่อ...|||||||||| ขอโทษครับ ผม...ไม่ได้ตั้งใจ...” หนุ่มน้อยก้มหน้า หุบยิ้มทันที


“ไปว่าคนอื่นเขาทำไม ตัวเองมีมารยาทนักรึไง? ยังไม่ได้ชวนกินข้าวด้วยสักคำ

ถ้าพี่แอนคิดตังค์ก็จ่ายเองนะบุ๋ม ของใครของมันนะบอกไว้ก่อน” หนุ่มตี๋ส่ายหน้าถอนใจ

“นิกกี้!/////*// ว่าบุ๋มอีกแล้วนะ! แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยนะคะรุ่นน้องของนิก

คนเนี้ยะ! ก็ได้ค่ะบุ๋มไม่แตะเด็กนิกก็ได้! แต่รู้ไว้ด้วยนะคะ ว่าพี่แอนเป็นคนชวน

ให้บุ๋มมานั่งโต๊ะนี้! ฮึ!!”

ได้ยินอย่างนั้น นิกกี้ยิ่งส่ายหน้าเซ็ง ...||||||||| พี่แอนเอ๊ยพี่แอน เห็นทีก่อนกลับเขาคงต้อง

อัพเดตข้อมูลใหม่ๆให้ซะหน่อยแล้ว...


“เอ่อ.....ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับ..”

แบงค์ลุกขึ้นเอ่ยอย่างเกรงสายตาแก้มบุ๋มที่จ้องมา..|||||||||| มันทำเขาอึดอัดบอกไม่ถูก

พี่นิกแสดงท่าทีหมางเมิน และปฏิเสธไมตรีจากคนรักเก่าอย่างเห็นได้ชัด

แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังทำมึน นั่งตื้ออยู่ได้!

สิ่งที่แบงค์เห็นได้อย่างชัดเจนคือ ทั้งคู่คงไม่มีเหลือให้กันแล้วล่ะ ไอ้ความรัก...

แต่ฝ่ายที่ถูกปฏิเสธและขายหน้ามาหลายครั้ง คงคิดอยากเอาชนะมากกว่า


......................

.......


หนุ่มน้อยถอนใจ “....เฮ้อ....” หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเขาก็ล้างมือไป

มองหน้าตัวเองในกระจกห้องน้ำไป พยายามยิ้มให้ตัวเองในกระจก ปั้นสีหน้าให้ดี

...แล้วนึกถึงหน้า แก้มบุ๋ม....||||||||||... แค่นึกถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นก็ต้องหุบยิ้มลง

“เฮ้อ!!......... ทำไมต้องมาเจอกันอีกด้วยนะ…. ร้านอื่นก็มีถมไปทำไมต้อง

มากินข้าวร้านเดียวกันด้วย!เฮ้อ...จะให้กินข้าวด้วยกันจริงๆเหรอ...พี่นิก!||||||||”

แบงค์บ่นคนเดียวขณะอยู่ในห้องน้ำ... แต่เพียงก้าวเท้าเดินออกมาข้างนอก

หนุ่มน้อยก็ต้องชะงัก..... ที่เห็นแก้มบุ๋มยืนกอดอก ทำหน้าหงิกๆเหมือนรอเขาอยู่



“ช้า! อืดอาดยืดยาดอยู่นั่นแหละ! ชั้นรอแกอยู่นะ!”

“ขะขอโทษครับพี่แก้มบุ๋ม||||||||| พะพี่จะเข้าห้องน้ำเหรอครับ เชิญครับ..”

แบงค์จะเดินเลี่ยงตัวออกไป แต่สาวรุ่นพี่ที่ดูฉุนเฉียวรีบคว้าดึงแขนของเขาไว้ให้สะดุ้ง

“ไอ้แบงค์! เรามีเรื่องต้องคุยกัน!”

“ระเรื่องอะไรครับ!?”

“แกต้องตอบคำถามชั้น!”

“พะพี่แก้มบุ๋มอยากรู้อะไรครับ!?|||||||||”









tsktonight.TBC…

*** ช่วงนี้อากาศดี วิอยากนอนตื่นสายส๊ายยยเลย.....ทำได้แค่วันหยุดเท่านั้น
อาทิตย์นึงอยากให้หยุดสักห้าวัน 555
เอาล่ะค่ะ เอาตอนใหม่มาเสิร์ฟให้คนรออ่านกันถ้วนหน้า555(มโนว่าแฟนเยอะ)
ตอนหน้าจะเกิดเรื่องขึ้นอีกมั้ยนะ.........(วิยิ้มและกำลังทำหน้าร้ายๆอยู่ค่ะ!555)



ถึง onehanga // ขอบคุณค่าคนแต่งก็รอคนอ่านเหมือนกันค่ะ55 สู้ๆจ้า
สงสัยแกล้งเขาไว้เยอะเลยกรรมตามมาทันให้หนุ่มนิกต้องปวดหัวแล้วล่ะค่ะ
ตอนที่แล้วท่าทางชัยจะได้แฟนเพิ่มเนอะ^^ ขอโทษที่บางทีทำให้รอนานนะจ๊ะ
เป็นคนแรกที่ชมให้ได้รู้ว่าชอบเรื่องของชัยด้วย ดีใจจัง

ถึง Kaey // น้ำมีพรสวรรค์ในการทำอาหารไอ้ประโยคนี้นายเอสสั่งห้ามพูดให้
น้องน้ำได้ยินเชียวนะคะ55 ชัยเป็นเพื่อนกับน้ำแน่คะแต่จะหยุดแค่เพื่อนมั้ยให้ดูเอาเอง
ส่วนน้องยู น้องใหม่ล่าสุดหลายๆคนลุ้นให้คู่บาส และนั่นล่ะคะคือเหตุผลที่มียู อิอิ
จะคู่กันไปได้ยังไงก็ต้องรออ่านไปเรื่อยๆนะจ๊ะ วิรอเขียนเรื่องเขามานานเหมือนกัน^^

ถึง อาณาจักรแห่งเรา // นั่นแน่ติดไอ้เรืองเหมือนกัน55 วิว่ารีเมคแล้วเรื่องนี้ก็ยังสนุกนะคะ
วิชอบแม่วิก็ชอบ ติดที่ละครสมัยนี้มันสั๊นสั้น กำลังจะติดจะติด อ้าวเฮ้ยจบซะแระเว้ย
เสียดายบางเรื่องอยากให้มันมีนานกว่านี้ แต่ก็คงต้องยอมรับว่าถ้าเล่นนานไปดาราจะ
ไม่มีงานทำกันเยอะ 555 เขาต้องแบ่งๆกันออกทีวีเนอะเดี๋ยวนี้ดาราเยอะมากมาย
แหมเรื่องบาสกับยู วิว่าไม่น่าเดายากนะ555 เหตุผลที่เขาตัวเท่ากันจนเดาไม่ออกว่าใคร
เคะใครเมะ ก็มีอยู่....เรื่องของพวกเขามันจะสนุกน่าลุ้นมากๆเลยล่ะค่ะในอนาคต..

แอบบอกนิดนึงว่า วิมาปูเรื่องอื่นในเรื่องนี้ไว้บางส่วนนะ555
ที่แน่ๆคือมียู อยู่ในเรื่องหน้าแน่นอนคู่^^

ถึง pjang // 555เป็นวิก็ไม่กินฝีมือน้ำแน่นอนค่ะ ส่วนชัยนี่ท่าจะได้แฟนเพิ่มแล้ว
แฟนคลับนะ55 เรื่องงานเข้าเจ้านิกนี่... ไม่ถึงขนาดหมดทิชชู่เป็นม้วนหรอกจ้า
ไปรออ่านนะ รับรองไม่ถึงม้วนหรอกค่ะ555 มาอารมณ์ไหนวิยังไม่แน่ใจ
แต่ไม่ใช่บาสแฮะเป็นแก้มบุ๋มซะงั้น55 คิดถึงนางกันล่ะซี้555

ถึง Uji // ยินดีต้อนรับจ้า!^^ สู้ค่า วิดีใจที่มีคนรอตอนต่อไปนะจ๊ะ