Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่4 ไม่เหมือนกัน...

ตอนที่4 ไม่เหมือนกัน...

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

ย้ำว่าเราเขียนแนวน่ารักจริงๆค่ะต้องลองอ่านให้จบก่อนนะ

ภายในห้องรับแขกของบ้านหลังสีเขียวอ่อน ตกแต่งไว้อย่างเรียบง่าย สะอาดเย็นตา

ถึงจะเต็มไปด้วยของประดับที่เก่าแล้ว แต่ก็ยังดูสวยมีสไตล์

เทพพิชัยนั่งยกขาข้างหนึ่งขึ้น กระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดีบนโซฟารับแขกตัวยาว

เขาหันมองไปรอบห้องอย่างพิจารณา...แล้วพลันสายตาก็ต้องมาสะดุดลงให้กับ

ใบหน้าหวานที่ใช้สายตาแข็งๆจ้องมองเขา อย่างไม่วางใจ

“มีอะไรก็รีบพูดมา ...มึงต้องการอะไร?.....รึว่า...”

หนุ่มลูกครึ่งนั่งลุ้นจนตัวโก่ง หวานใจของเขาจะเข้าใจว่าอย่างไร

“มึงจะขึ้นค่าเช่า?”

สิ้นเสียงหวานๆ คนฟังถึงกับห่อเหี่ยวใจ...ทำไมคนที่เขารักถึงได้ซื่อบื้ออย่างนี้นะ

นึกว่าจะพอเข้าใจอะไรๆแล้วซะอีก ถึงยอมเปิดประตูให้เขาเข้ามานั่งในบ้านแบบนี้

“อืม..............น้องน้ำครับ พี่....หิวน้ำจัง พี่..........อยาก........กินน้ำ...//////”

คนน่ารักได้ฟังก็ถอนใจด้วยความรำคาญ แล้วจำใจลุกไปเปิดตู้เย็นเพื่อรินน้ำไปให้

ในใจก็ยังนึกด่า(ไอ้เวรเอ๊ย~เสือกอยากจะแดกน้ำขึ้นมาอีก ทั้งที่มันก็เห็นอยู่ว่า

กูต้องเดินเขย่งเกงกอยไปๆมาๆ คนยิ่งเจ็บขาอยู่นะ ไอ้คนเฮงซวย!)

แล้วจู่ๆ น้ำก็ต้องตกใจจน เผลอปล่อยทั้งแก้วทั้งขวดน้ำหลุดมือ หล่นแตกกระจายเต็มพื้น

“อ๊ะ! |||||||||||เฮ้ย! ไอ้เชี่ย!มึงทำอะไรเนี่ย!!”

จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร ในเมื่อไอ้คนที่คิดว่า คงนั่งรออยู่ที่โซฟา

เดินเข้ามาสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง ทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว

“น้องน้ำ.....น้องน้ำแกล้งโง่หรือไม่รู้จริงๆน่ะ หือ...ที่พี่บอกว่าอยาก....กิน! น้ำ!”

พูดเสร็จก็ชิงหอมแก้มคนที่ยังตั้งตัวไม่ติดเสียฟอดใหญ่

คนโดนขโมยหอมถึงกับหูตาแหก อ้าปากเหวอ!!......นี่เขาหลงกล ปล่อยให้มันเข้ามา

ลวนลามได้ถึงในบ้านเชียวเรอะ!||||||| รีบยกเอาหลังมือป้ายเช็ดแก้มตัวเองแรงๆอย่างรังเกียจ

“อี๋~~~~~มึง!”

“วันนี้โอกาสดีเลย...มีแค่เราสองคน...หึ ไอ้น้องตาหยีนั่นมันก็ไม่อยู่ใช่มั้ยล่ะ!?”

น้ำหน้าถอดสีทันทีที่นึกได้ (ซวย! ซวยแล้วไง!! ไม่น่ายอมให้มันเข้ามาเล๊ยยยย~~

ไอ้นิกก็ไม่อยู่ มือถือกูก็พัง ขากูก็ยังเดี้ยง ฮึ๋ย!~ ไอ้เชี่ยนี่ก็มาหื่นใส่กูอี๊ก!||||||||)

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งยิ้มเหยียด...มองขาข้างที่เจ็บของคนในอ้อมแขนอย่างเป็นต่อ

“ต่อไปนี้น้องน้ำต้องเรียกพี่ ว่าพี่เทม เข้าใจมั้ยจ๊ะ”

แววตาแข็งกร้าวของคนที่ถูกกอดรั้งไว้ ไม่ได้สื่อว่าเข้าใจแม้ซักนิด

“ไอ้เชี่ยเทพ! มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้สันดาน

ไอ้พวกงูเห่าพิษไว้ใจไม่ได้ ไอ้หมากินเห็บ กูเกลียดมึง!

ได้ยินมั้ย กูเกลียดมึงงงงงงง! ปล่อย~~! ปล่อยกู!!”

เมื่อเขาไม่สามารถจะวิ่งหนีไปไหนได้ สิ่งที่ทำได้คือทั้งดิ้น ทั้งทุบ

แถมยังใช้ฟันคมๆกัดลงไปตามแขนที่โอบรัดรอบตัวเขาไว้แน่น

แต่เจ้าคนที่กำลังหน้ามืด กลับกัดฟันทนรับความเจ็บปวดทั้งหมดไว้ แล้วกลั้นใจ

ยกตัวร่างบางที่ร้องโวยวายขึ้นทั้งๆอย่างนั้น เดินถอยหลัง พาร่างที่ยังขัดขืนอยู่ในวงแขน

ให้ทิ้งตัวลงไปบนโซฟาอย่างแรง! แรงอัดกระแทกทำเอาน้ำถึงกับจุก

ตาหวานเบิกโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่อยู่เหนือร่างฉวยจังหวะนั้น

ใช้สองมือแกร่ง จับข้อมือเล็กของเขากดไว้เหนือหัวทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว

“อย่ามาฤทธิ์เยอะกับพี่อีกเลยน้ำ! เป็นของพี่ แล้วไปอยู่กับพี่ที่เมืองนอกเถอะนะ

พี่รอไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวน้องน้ำ ก็รักพี่เองแหละ!”

น้ำรู้สึกขยะแขยงจนแทบร้องไห้ เมื่อถูกไอ้คนที่เขาแสนเกลียดโน้มหน้าลงมา

ใช้ปากหนาๆ บดขยี้เข้ากับริมฝีปากบางนุ่มของเขาอย่างรุนแรง จนทำให้ปากบางนั้น

ช้ำเจ่อขึ้นมาทันที แถมลิ้นสากๆของมันยังพยายามจะสอดรอดไรฟัน

เข้ามาดุนดันภายในปากของเขาให้ได้อีกด้วย

“โอ๊ย!!”

เทพพิชัยถึงกับสะดุ้ง ต้องถอยฉากขึ้นมานั่งทับบนตัวของร่างบางไว้แทน

เมื่อถูกฟันแหลมๆของคนใต้ร่าง กัดเข้าที่ริมฝีปากจนมีหยาดเลือดไหลซึม

“ไอ้สัด! ถุย!!”

การตอบโต้ที่รุนแรงเช่นนี้...

ไม่ได้ส่งผลดีกับตัวคนทำเลย มีแต่จะยิ่งเพิ่มความโกรธเกรี้ยว

และยั่วยุไฟราคะของเทพพิชัยให้โหมกระพือหนักขึ้นไปอีก

ชายหนุ่มร่างกำยำยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดคราบเลือดผสมน้ำลาย ที่เลอะอยู่ตรงหน้าผาก

ฝ่ามือหนากดปาดเลือดที่ขอบปากออกอย่างใจเย็น จ้องมองแววตาของคนที่ทำให้เขาได้แผล

แววตานั้น...สั่นระริกเต็มไปด้วยความโกรธ..ระคนกลัว...

หนุ่มลูกครึ่งแสยะยิ้มให้กับคนที่นอนจ้องตาเขา ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ...ทั้งที่ตัวสั่นเทา

ทันใดนั้น มือหนาก็เข้าจู่โจมดึงทึ้งเสื้อยืดตัวบางสีครีม

หมายจะให้หลุดออกไปจากตัวคนใส่ ที่พยายามดึงยื้อฉุดไว้สุดแรงเช่นกัน

แต่ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า และแรงที่โหมกระชากถึงกับทำให้เนื้อผ้านั้น

ขาดติดมือคนข้างบนมา “แคว๊กกกก!”

เสื้อที่ถูกฉีกออก เผยให้เห็นผิวขาวนวลที่เคยถูกซุกซ่อนอยู่ภายใน....

ภาพ...ที่ปรากฏแก่สายตาของเทพพิชัยนั้น ทำให้หัวใจของเขาต้องถึงกับ

สั่นสะท้าน... เมื่อได้มาเห็น...ยอดส่วนปลายสีชมพูระเรื่อ...บนผิวเนินอกขาวๆ....

ลมหายใจของชายหนุ่มแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาใช้สายตาโลมเลีย

จ้องมองมันอย่างไม่วางตา สายตาที่กระหายอยากได้ จนใจแทบขาด

อีกครั้ง...ที่ยิ้มเหยียดถูกแสยะขึ้น

และตอนนั้นเองที่สองมือแกร่ง ตรงเข้าจับยึดข้อมือเล็กของคนตรงหน้า

ให้กดลงด้านข้างลำตัว ก่อนจะมุดหน้าลงซุกไซร์เนื้อนวลขาวผ่องที่เห็นนั้น

อย่างยั้งใจไว้ไม่อยู่ !

ลิ้นสากที่ชุ่มน้ำลาย...แลบเลียไปทั่วเนินอกขาว...ครั้งแล้วครั้งเล่า

โดยไม่สนใจ ฟังเสียงทัดทานของคนที่ถูกกระทำว่าจะร้องห้ามสักเพียงไหน

“หยุดนะ! ม่ายยยยยยย”

ปฏิกิริยาที่เกิดกับผู้ถูกกระทำ...แม้เขาจะแสนรังเกียจบิดกายหนีเพียงใด

แต่ตรงส่วนนั้น ที่ถูกสัมผัสจากปลายลิ้นสากร้อนอันจาบจ้วง

กลับชูชันแข็งตัวขึ้นสู้กับลิ้นร้อน อย่างหลีกหนีธรรมชาติของร่างกายไม่ได้.........

ยิ่งโดนเลีย...ก็ยิ่งแข็ง

เพิ่มความพึงพอใจให้กับเจ้าของลิ้นหนา ที่ยังคงลากไล้ปลายลิ้น ขึ้นลง

เข้าหายอดเนื้อที่แข็งเป็นไตนั้นไม่หยุด...

สัมผัสที่ชวนสยิวเร่งเร้าให้เสียงทีถูกกลั้นไว้ หลุดรอดออกมา...

“อืม.........อา.......อ๊ะ.........พะ พี่......พี่เทม!...อ๊า~~”

เสียงหวานที่ครางกระเส่า เรียกชื่อเล่นของเทพพิชัย

สะกิดให้คนที่หลงมัวเมาอยู่กับยอดอกอิ่มถึงกับชะงักงัน.....

นี่...หูเขาไม่ได้เพี้ยนไปใช่มั้ย ที่ได้ยินหวานใจเรียกเขาว่า....

“อึก....พี่...พี่เทมมม...ยะ..อย่า....น้ำ....น้ำไม่เคยครับ......น้ำกลัว...”

ไม่รู้จะสรรหาคำใด มาบรรยายความรู้สึกเหมือนฝันที่เป็นจริงนี้ดี! เมื่อได้ยิน

คนน่ารักพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ด้วยแววตาเว้าวอนใส่เขาเป็นครั้งแรกในชีวิต

“น้ำ! น้องน้ำของพี่ ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี พี่จะค่อยๆทำนะจ๊ะ”

รอยยิ้มแห่งความดีใจเจืออยู่บนหน้าของชายหนุ่มอย่างปิดไม่มิด

“ฮึ.. ไม่เชื่อหรอก....ดูสิ ตอนนี้น้ำเจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว เจ็บ...”

สายตาหวานมองไปยังข้อมือซึ่งถูกจับกดไว้แน่น

“อ๊ะ! จริงสิ พี่เผลอออกแรงมากไปหน่อย พี่ขอโทษ”

นอกจากจะพูดจาออดอ้อนแล้ว น้ำยังส่งยิ้มหวานหยดให้เจ้าหนุ่มลูกครึ่ง

ที่รีบปล่อยข้อมือของเขาเป็นอิสระอย่างว่าง่าย แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ

จมูกโด่งๆของคนตรงหน้าก็ยื่นเข้ามาดอมดมตรงซอกคอขาว เพื่อสูดกลิ่นหอม

จากผิวกายที่ขาวสะอาด พร้อมใช้ริมฝีปากหนาไล่พรมจูบไปจนทั่วลำคอระหงส์

ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ไหปลาร้าสวย... ลากไล้คลอเคลียเข้ากับหัวไหล่กลมมนอย่างหลงใหล

“ถ้าน้องน้ำยอมพี่ดีๆ อยากได้อะไรบอกพี่มาคำเดียว พี่ให้น้ำได้ทุกอย่าง.../////

แม้แต่บ้านหลังนี้...พี่ก็ให้น้ำได้นะรู้มั้ย”

“..................................พี่เทม... พูดจริงเหรอ.....”

“จริงสิจ๊ะ”

“แต่...............น้ำ...น้ำ...เอ่อ”

“เป็นอะไรไปครับ ไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวพี่จะสอนให้”

พูดเสร็จฝ่ามือหยาบหนาก็เร่งเข้าเคล้นคลึง ขย้ำเนื้อแน่นตรงบั้นท้ายของร่างบางอย่างมันส์มือ

คนน่ารักต้องกัดฟันเม้มปากเข้าหากันอย่างฝืนทน เมื่อถูกริมฝีปากหนาขบเม้ม ดูดดุน

เย้าเล่นกับส่วนปลายของยอดอกอีกครั้ง...

“แฮก...ฮึก....พะ...พี่เทมมม...อ๊ะ..อ๊าาาา......”

คนถูกเรียกได้ใจนัก...เสียงครางหวานๆนั้นมันฟังแล้ว ยิ่งชวนให้รู้สึกเสียวซ่านมากขึ้นไปทุกที

เมื่อจูบหนักๆถูกเน้นพรมลงมาเรื่อยจนถึงหน้าท้องน้อย ลิ้นร้อนก็สอดไล้วน

เข้าไปในร่องสะดือสวย สอดรับกับอุ้งมือหยาบที่เร่งจังหวะ บีบคลึงบั้นท้ายอย่างเมามันส์

“อ๊ะ..อ๊ะ.. พี่เทม! ...พี่เทมครับน้ำ....ฮึก ...น้ำขอ....”

เทพพิชัยผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าที่แสนเซ็กซ์ซี่ไม่แพ้น้ำเสียงของคนตรงหน้า

“จะขออะไรครับน้องน้ำของพี่...”

“น้ำ...น้ำขอ............................จับ...ไอ้นั่น...ของพี่เทมได้มั้ยอ่ะ”

...................................................

..........................................

......................
“ห๊ะ!?..นะนะนะนะน้องน้ำว่าไงนะ!” ไอ้หนุ่มลูกครึ่งถึงกับตะลึงไม่คาดคิดว่าน้ำ

จะกล้าขออะไรแบบนี้(ก็ไหนว่ากลัว....///////)

“ก็แหม/////....ก็น้ำกลัวนี่นา.........ไม่รู้ป่านนี้...ของ....พี่เทมจา...ขนาดไหนแล้วอ่ะ”

ริมฝีปากบางพูดอย่างเขินอายกัดปลายนิ้วหัวแม่มือตัวเอง แล้วใช้สายตาหรี่มองลงต่ำ

“แหม/////งั้นก็จับเลยสิจ๊ะ น้องน้ำจะได้รู้ว่าพี่.....ต้องการน้ำมากแค่ไหน..

.พี่!จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว!”

ไม่รอช้าที่ฝ่ามือหนาจะรีบรูดซิปกางเกงลง แล้วคว้าเอามือนุ่มของคนน่ารัก

ให้ล้วงเข้าไปสัมผัสกับ ส่วนนั้น ที่มันกำลังตื่นตัวขยายขึ้นมาจนเต็มอุ้งมือ!

“โอ้โห!...........ขะ ขนาดนี้เลยเหรอครับพี่เทม...//////”

“น้องน้ำ..........รับความรู้สึกของพี่แล้วใช่มั้ยครับ"

มือหนาเริ่มชักนำมือนุ่ม ให้กำรอบส่วนอ่อนไหวนั้นไว้

แล้วพาให้ขยับรูดขึ้น..ลง...อย่างช้าๆ...

“อา.....น้องน้ำ.....ซี๊ดดด.”

“พี่เทม.....ปล่อยมือสิครับ .......น้ำ........////////.ทำให้เองนะ”

คนโดนอ้อนด้วยเสียงหวาน เคลิ้มจนตัวแทบลอย...

มองหวานใจที่เบนหน้า หลบสายตาหยาดเยิ้มของเขาอย่างเอียงอาย

ฝันที่เป็นจริงของเขามาถึงแน่แล้ว เมื่อเขากำลังจะได้มีความสุขกับคนที่เขารักมานาน

พลันมือหนาก็คลายออก ปล่อยให้มือนุ่มได้โชว์ฝีมือบรรเลงเพลงรักต่อให้ถึงปลายทาง...

“......พี่รักน้ำนะ...อ๊าาา...”

เสียงกระซิบแหบกระเส่าแผ่วเบาที่ข้างหู บอกให้รู้ว่าคนพูดกำลังได้อารมณ์มากแค่ไหน

ตอนนั้นเอง...

จากแววตาที่อ่อนระทวยหวานเยิ้มของคนที่...

ได้กุมความเป็นชายเอาไว้ในกำมือ ก็พลันเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวจนน่ากลัว!

“แต่กู เกลียดมึง!”

“อุ๊ก!” ||||||||||||

เทพพิชัยร่วงหล่นลงมาจากสวรรค์ที่กำลังปีนป่ายในทันที!

บทรักที่น่าจะดำเนินต่อไปให้ถึงปลายฝัน กลับถูกทำลายลงจนแหลกเละเป็นผุยผง

ด้วยน้ำมือของคนที่เขาคิดว่า จะมอบความสุขให้ แต่แล้ว มือเล็กๆนั้น กลับหยิบยื่น

เอาความเจ็บปวด อย่างสุดที่จะทานทนได้ของลูกผู้ชายคนหนึ่ง ให้แก่เขา

“นี่แน่ะ! นี่! นี่!~ ตาย! ตาย ตาย ตายห่าไปซะ!! ไอ้คนสาระเลวววววว

ไอ้ชั่ว! หื่นวิปริตดีนัก คนอย่างมึงมันต้องสูญพันธุ์ไปซะ!”

น้ำเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ขยำขยี้ บีบอัดดุ้นเนื้อในกำมืออย่างเหลือจะทน

เพื่อระบายความแค้นใจ ที่เขาต้องโดนหยามเกียรติถึงขนาดนี้ ความอับอายที่ได้รับ

มันนำพาให้ความโกรธพุ่งปรี๊ดถึงขีดสุด!

แม้เทพพิชัยจะเจ็บจนตัวสั่นเทิ้ม จุกจนหน้าเขียวหน้าเหลืองเพียงใด

สองมือที่หักหลังเขากลางทาง ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด…

ทำทารุณกรรมกับ ตรงนั้น ของเขา…

ความรู้สึกของคนที่เปลี่ยนสถานะมาเป็น ผู้ถูกกระทำ

ต้องเจอกับความโหดร้ายทารุณขนาดนี้ ก็เหมือนเขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับมัจจุราช

ที่จะมาพรากเอาชีวิตของเขาไป!...||||||||||||

“ไอ้เชี่ยเทพพพพพพ! มึงตายยยยยยย!”

คนจ้องทำลายเพิ่มแรงบีบไปที่สองฝ่ามือให้สุดแรงเกิด แล้วออกแรงกระชากจนสุดชีวิต!

“จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!”

...แล้วเสียงร้องอันโหยหวนของไอ้หนุ่มหน้าลูกครึ่ง

ก็แผดก้อง ดังออกไป...ไกล......................................แสนไกล.....

.......................................................................

..............................................

...............................

**************************

………..ตกเย็น...

นิกกี้เดินผิวปาก หิ้วถุงข้าวกล่องกลับเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี

แต่เพียงแค่ก้าวพ้นประตูมาได้ไม่กี่ก้าว เขาก็ต้องชะงักมอง

พฤติกรรมที่แสนประหลาดของพี่ชาย...

น้ำเอาแต่นั่งใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดถูตามเนื้อตัวอย่างแรง จนผิวขาวๆนั้นแดงเถือก

แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด...จนเจ้าน้องชายทนไม่ไหวรุดเข้ามายื้อมือไว้

“พี่น้ำ! ตัวแดงไปหมดแล้วพี่...ไปเลอะอะไรมาถึงต้องทำขนาดนี้!?”

“มึงปล่อยมือกูเลยไอ้นิก กูจะเช็ดแม่งให้หนังมันหลุดไปเลย!”

คนน่ารักดึงมือกลับมาคว้าเอาขวดแอลกอฮอล์ “กูว่ากูเทราดแม่งเลยดีกว่า!”

นิกกี้ตกใจรีบเข้าแย่งขวดน้ำยานั้นจากมือพี่ “เฮ้ยพอแล้ววววววว!

เดี๋ยวหนังก็หลุดจริงๆหรอก พี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ เฮ้อ~”

หนุ่มหน้าตี๋ถอนใจในความบ้าของพี่ชายคนเดียวแล้วส่ายหน้า....พลันสายตา

ก็เหลือบไปเห็นซากเสื้อยืดที่ขาดจนรุ่งริ่ง กองอยู่กับพื้น...

เขาค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา …

แล้วหันไปมองหน้าพี่ ที่กำลังใช้สำลีถูปากตัวเองไปก็บ่นพึมพำ

ด่าใครซักคนอยู่ในลำคอไปด้วยอย่างเคียดแค้น...

“นะ..นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับพี่ ทำไมเสื้อพี่ถึงขาดแบบนี้!?” นิกกี้เริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี

น้ำเม้มปากแน่น กำสำลีในมือจนสั่นแล้วกัดฟันพูดอย่างแค้นใจ “ไอ้เชี่ยเทพ...”

แค่เพียงได้ยินชื่อของเจ้าคนเลวออกมาจากปากของพี่ชาย นิกกี้ก็ถึงกับเข่าอ่อน

ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น...ท่าทางที่พี่ทำราวกับรังเกียจขยะแขยงเนื้อตัวของตัวเองเสียเต็มประดา

แล้วยังสภาพเสื้อที่ขาดจนไม่เหลือชิ้นดีนี่อีก....หรือว่า!ไอ้ระยำนั่นมันจะ!.....

“โธ่!~พี่น้ามมมมมมมมมม!”

น้องชายตัวโตโผกอดพี่ชายร่างบางเสียแน่น จนหายใจแทบไม่ออก...

แล้วน้ำก็เริ่มโวยวาย... “โอ๊ย~....ไอ้นิกกี้มึงเป็นห่าไรเนี่ย? เฮ้ย!

อึดอัดโว้ย...อึก.... ปล่อยกู~กูหายใจไม่ออก!..อ็อค..แค่กๆ แค่กๆ แค่ก”

“พี่น้ำ.....ผมอยู่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรพี่ได้แล้ว...พี่ไม่ต้องกลัวนะผมจะไปฆ่ามันเอง!”

คนพี่ได้ฟังก็ชะงัก...แล้วเหลือกตาขึ้นมองใบหน้าของเจ้าคนที่กำลังเจ็บแค้นอย่างเหลือแสน...

“........มึง..จะไปฆ่าใคร?”

“ก็ไอ้เชี่ยเทพ มันข่มขืนพี่!”

“เฮ้ย! ไอ้ปากหมา นี่กูถูกข่มขืนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!?” น้ำสะดุ้งโหยงผลักอกเจ้าน้องตาตี่ออก

“อ้าวววววววววว!.....ก็...เสื้อ” นิกกี้หน้าเหวอชูเสื้อที่ยับเยินในมือ ต่อหน้าน้ำอย่างงงๆ

“ถึงเสื้อกูจะขาด แต่กูก็จัดการมันจนหงายเก๋งไปแล้วเว้ย ฮ่าๆๆ” คนน่ารักหัวเราะอย่างสะใจ

“อ้าวว...งั้นไอ้เทพพิชัยมันไม่ได้....”

“ฮึ่ย! กูยังไม่ได้พูดซักคำเลยว่าเสร็จมันไอ้ฟาย!”

“อ้าว ไม่เสร็จ”

“ยังเว้ย!”

“อ้าว ยัง”

“ ยัง!”

“อ้าว”

“อ้าวๆ อ้าวเชี่ยอะไรของมึงอยู่ได้! มึงอยากให้พี่มึงโดนแดกนักรึไงห๊า!”

“ฮู้ว~~~~~~~~~เสียเวลาจริงๆเลยพี่นี่!” ว่าแล้วก็ปล่อยตัวพี่ชายทันที

“...................เห.............”

หนุ่มหน้าตี๋หันไปคว้าข้าวกล่องแล้วลุกเดินเข้าครัวไป...........

..................................

.........................................

“...................................................อะไอ้นิก! เฮ้ยมึงไม่ห่วงกูแล้วเรอะ!...”

น้ำชะเง้อมองไปทางห้องครัวที่ไม่มีเสียงตอบรับ...

“........-_-“..........................แล้วข้าวกูล่ะ!?”

.................

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

.....................

สามวันแล้ว.............ที่คนหน้าหล่อยังไม่เคยโผล่หน้ามาหาน้ำเลย...ซักครั้ง...

ขณะที่น้ำกำลังนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะกินข้าว ก็รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงน้องเดินคุยโทรศัพท์

ลงมาจากชั้นบน

“ เรียนเช้าอีกแล้วเหรอนิกกี้...”

เห็นน้องวางสาย คนน่ารักก็เอ่ยถาม พลางตักโจ้กกึ่งสำเร็จรูปที่เพิ่งสุกได้ที่เข้าปาก

“อื้อ....ไม? กลัวใครเข้ามาปล้ำอีกรึไง จะให้อยู่เป็นเพื่อนป่ะ (คิก...)”

“เฮื้อยย....นอกจากไอ้เลวนั่น ก็ไม่มีใครรู้จักบ้านกูแล้ว!” ทำท่ายังขยะแขยงไม่หาย

“แนะ.....หึ....ใครว่าไม่มี” น้องชายทำหน้าทะเล้นใส่ แต่คนพี่ กลับถอนใจ...

“..............ถ้ามึงจะหมายถึง... ไอ้………

..ดารานั่น.....กูว่า มันคงไม่มายุ่งกับกูแล้วล่ะ..”

ปากบางเม้มเข้าหากัน แล้วพูดเหมือนบ่นกับตัวเองเบาๆ

(บอกจะมาก็ไม่เห็นมา หายหัวไปเลยนะ คนบ้าเอ้ย...)

คนน่ารักเอาช้อนเขี่ยโจ้กไปมา นิกกี้เห็นก็อดแซวไม่ได้ “ทำไม?...คิดถึงเขารึไง”

มือที่ถือช้อนหยุดชะงักลงพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนฉ่าขึ้น

“เอ๊ะ!/////*/ทะทำไมกูจะต้องคิดถึงมันด้วย!”

“เปล๊า....ก็นึกว่าคิดถึงเขา... แต่แหม แค่เปิดทีวีดู ก็คงเจอหน้าพี่เอสแล้วนี่เนอะ

พี่คงจะเบื่อขี้หน้าเขามากกว่า....(อมยิ้ม)”

“...................................”

“.....เอ้อผมไปดีกว่า... อ้อ!เกือบลืมไปเมื่อกี้ ยัยหนูแนนมันโทรมา แล้วฝากชวนพี่

ไปฉลองวันเกิดของมันด้วย คืนนี้ไปด้วยกันนะพี่น้ำ”

“...............ขาพี่ก็หายดีแล้วแต่...ว่าพรุ่งนี้จะไปหาสมัครงานแต่เช้า...ไม่รู้สิ...”

“....จะไม่ไปเหรอ....เอาน่า...คิดดูก่อนแล้วกัน มันอุตสาห์ชวน... ไปนะ”

...............รอจนเจ้าน้องตาตี่เดินพ้นประตูไป น้ำก็รีบย้ายไปนั่งหน้าทีวีทันที

รีโมทถูกหยิบขึ้นมาอย่างเร็วแต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้กดเปิด ก็ต้องชะงักค้างกลางครัน

เมื่อมีเสียงร้องทักดังๆที่ทำให้ต้องสะดุ้งโหยง!

“ฮั่นแน่ะ! จะเปิดทีวีดูหน้าใครเหรอคร๊าบบบบบบบ555555555”

คนตกใจนั่งหน้าแดง หันมาเขวี้ยงรีโมทในมือใส่หน้าเจ้าน้องตัวดีที่โยกหัวหลบ

ได้แบบฉิวเฉียด “ฮึ๋ย!~~//////////*// ไอ้บ้า กูจะดูข่าว!”

.............................................

..............................

.................

....เกือบสี่ทุ่มแล้ว....

น้ำยังนั่งดูละครที่เอสเล่นไว้ อยู่ในห้องนอน...

ขืนลงไปดูข้างล่างคงไม่แคล้ว โดนเจ้าน้องตัวแสบมันแกล้งเอาอีก

คนน่ารักนั่งกอดหมอน เหม่อมองหน้าพระเอกที่อยู่ในจอ...

(ป่านนี้คง...ลืมเราไปแล้วมั้ง.................. แต่ ...เฮ้ยไม่มาก็ดีแล้วนี่หว่า!/////

เราเกลียดมันจะแย่......คนบ้าๆอย่างนี้กูไม่เห็นจะอยากเจอเลย!...

ไม่ได้...........อยากเจอ...............ซักกะนิด...........ฮึ่ม!หายไปก็ดีแล้วไอ้บ้า!!)

หมอนใบโตโดนปาใส่หน้าจอโทรทัศน์ ดังตุบ...

ภาพคนหน้าหล่อกำลังส่งยิ้มหวานพราวเสน่ห์มาให้จากในจอ

น้ำมองด้วยความหมั่นไส้ แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ...

แล้ว...สักพัก

สายตาของเขาก็กลับจดจ่ออยู่แค่ที่ภาพ..........ริมฝีปากของดาราหนุ่ม

คนน่ารักเอานิ้วเรียวแตะริมฝีปากนุ่มของตัวเองบ้าง...เขาคิดถึง....

รสสัมผัสของจูบแรกมิรู้ลืมนั่น อีกครั้ง...เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ตลอดสามวันมานี้

“ทำไมมันถึงไม่เหมือนกันนะ...”

ทั้งที่คนจูบ ต่างก็เป็นไอ้ตัวผู้ที่เขาแสนเกลียดเหมือนๆกัน แต่

กลับให้ความรู้สึก...ไม่เหมือนกัน

ทำไมล่ะ..?..

ความจาบจ้วงของเทพพิชัย ทำให้เขารังเกียจแม้แต่จะนึกถึง ผิดกับ..อีกคน...

ทำยังไง เขาก็ไม่สามารถจะลบความทรงจำที่แสนหวานนั้น ออกไปจากหัวได้เลย...

ความทรงจำของ...จูบแรก/////

..............................

.................

โดยไม่รู้ตัว....ฟันซี่เล็ก ขบลงไปบนปลายนิ้วเรียวสวยของตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยวเบาๆ

ในขณะที่สายตาของน้ำ ก็เอาแต่ไล่มองตามริมฝีปากบางหยักได้รูปในจอไปด้วย

จังหวะของหัวใจที่เต้นแรงขึ้น…

“ก๊อกๆๆ”

คนน่ารักสะดุ้งตัว เสียงเคาะประตูห้องทำให้เขาออกจากภวังค์ ....

น้ำลุกเดินไปเปิดประตูให้ ทันทีที่บานประตูแง้มออก

เสียงแหลมเล็กใสๆก็รีบเจื้อยแจ้วใส่เขา

“พี่น้ำขา หวัดดีค่า (ยิ้ม) พี่น้ำๆไปกินวันเกิดหนูแนนน้าาาาาา”

“หึ..หวัดดีจ้า... happy birthday นะ” น้ำอวยพรส่งยิ้มหวานคืนให้สาวร่างเล็ก

แล้วนิกกี้ก็โผล่เข้ามาคะยั้นคะยอเขาอีกคน

“ไปด้วยกันเหอะพี่น้ำ มีคาราโอเกะด้วยนา ของชอบไม่ใช่เหรอ”

“เหรอ...แต่ขาพี่เพิ่งจะหายเจ็บ เลยตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครงานแต่เช้าด้วยสิ...” น้ำชั่งใจคิด

“โถพี่น้ำขา พักเรื่องเครียดๆซักวัน แล้วคืนนี้ไปกับหนูแนนเถอะนะคะพี่

เห็นแก่วันเกิดหนูนะ ชวนกันไปแค่ไม่กี่คนเอง ก็แค่ที่สนิทๆกัน

เอ้อ! จริงสิ พี่น้ำจะได้ไปรู้จักแฟนใหม่ไอ้นิกกี้มันด้วยไง!55”

เสียงหัวเราะแหลมใสกลับทำให้หนุ่มหน้าตี๋ถึงกับหน้าซีด

รีบเอามืออุดปากเพื่อนตัวดีไว้แล้วพูดเสียงเขียวใส่

“กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วนังหนูแนน! ว่าอย่ามาจับคู่ให้กูอย่างนี้~มันไม่ใช่

กูไม่ได้ชอบเขาแบบนั้น ก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องก้านนนนน พวกมึงชอบมาล้อกูอยู่เรื่อย”

คนน่ารักหันไปเอียงคอมองหน้าน้องชายอย่าฉงน....

“เห....อะไรวะมึงเพิ่งจะอกหักไปไม่กี่วัน..ตอนนั้นล่ะจะเป็นจะตาย

เผลอแป๊บเดียวแม่งมีคนใหม่ซะแล้ว”

“โธ่ก็บอกว่าไม่ใช่ๆๆไงเล่า!” นิกกี้ยังปฏิเสธเสียงแข็งจนหนูแนนต้องรีบแงะมือเพื่อน

ที่อุดปากเธอไว้ออกมาสาธยายให้น้ำฟัง

“เด็กปีหนึ่งค่า! พี่น้ำ มันปิ๊งเขาตั้งแต่วันรับน้องแล้ว ชอบชมว่าน่ารักอย่างโง้น

นิสัยดีอย่างงี้ แต่ตอนนั้นมันยังไม่เลิกกะยัยบุ๋มค่ะ ตอนนี้เพื่อนเลยแซวกันใหญ่ว่าสงสัย

ไอ้นิกมันคงไม่แคล้วได้น้องแบงค์เป็นแฟนแหงๆ คิกคิก...”

โพทนาได้หนูแนนก็ขำคิกคักชอบใจ แต่คนที่ไม่ชอบใจเพราะถูกแฉตอนนี้

ได้แต่ยืนหน้าเครียดแล้วไม่กล้าสู้หน้าพี่ชายเลยจริงๆ...

(ฮึ่มนังหนูเน่าเอ้ย! ปากแกนี่มัน~~||||||||ทำไมกูไม่หาอะไรอุดปากมันไว้ก่อนมานะ!)

“หือ...............เอ๋................น้อง...แบงค์เหรอ...

ชื่อ....เหมือนผู้ชายจังเนอะ55” น่าขำ...

“ก็ชื่อผู้ชายนี่คะพี่ น..!” ฝ่ามือใหญ่ของเพื่อนตัวโตรีบผวาเข้ามาปิดปากเธอไว้อีกครั้ง

หนูแนนตกใจแต่งงมากกว่า เมื่อนิกกี้พยายามจะลากให้เธอออกไปจากห้องของพี่ชาย

“ว่าไงนะ!?.............ผู้ชายเหรอ!” คนเป็นพี่ตาเบิกโพลงร้องอย่างตกใจ

ทำเอาคนที่พูดทีเล่นทีจริง ล้อเล่นอยู่ถึงกับชะงัก....

สาวร่างเล็กหลุดจากล็อคแขนของเพื่อนแล้วหน้าเจือนลง ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

เมื่อน้ำเสียงของพี่ชายเพื่อนช่างจริงจังเสียจน...น่ากลัว

“เพื่อนๆมันแกล้งผมพี่! ไม่มีอะไรจริงๆ!” เจ้าน้องชายรีบหันความสนใจมาที่พี่ตัวเอง

“.........นิกกี้... มึงก็รู้ใช่มั้ยว่าพี่เกลียดอะไรมากที่สุด...”

หนุ่มหน้าตี๋กลืนน้ำลายหนืดลงคออย่างยากเย็น “ผม...ผมไม่ได้...”

“เออ.......กูรู้...แต่ มึงอย่าได้ริอาจเชียว!” น้ำจ้องหน้าน้องอย่างคาดโทษ

หนุ่มหน้าตี๋ได้แต่พยักหน้ารับคำพี่ชาย... ส่วนสาวเพื่อนซี้ก็รีบขอโทษที่พูดล้อเล่น

“ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไร....เฮ้อ...หนูแนนเพราะมึงแหละพี่กูยิ่งไม่ชอบเรื่องพวกนี้อยู่...

เอ้าโทรหาพี่ทินได้แล้ว จะได้ไปๆกันซักที ถ้าพี่น้ำเขาไม่อยากไปก็ไม่ต้อง ปะ...”

“กูไปด้วย”

สิ้นเสียงหวานที่เอ่ยอย่างหนักแน่นของพี่ชาย นิกกี้กับหนูแนนต่างหันมามองหน้ากัน

หรือว่าที่น้ำต้องการจะไปเพราะ.........น้องแบงค์...

งานเข้าแล้วไงไอ้นิกกี้!

************************

รถหรูคันหนึ่ง ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาจอด อยู่ไม่ห่างรั้วบ้านหลังสีเขียวอ่อนนัก

คนขับดับเครื่องยนต์และไฟหน้า เพื่อพลางตัวรถให้กลมกลืนไปกับความมืดไว้

“เฮ้อ~...” เสียงถอนหายใจของคนในรถดังขึ้นทันทีที่ สายตาคู่เรียวเหม่อมองไปยัง

ตัวบ้านของคนที่เป็น รักแรกพบของเขา

อย่างที่เขาว่ากันว่า...แม้ไม่ได้เห็นหน้า ขอแค่ได้เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี...

สามวันแล้ว ที่ไม่ได้เห็นหน้าคนน่ารักของเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ...

อยากรู้จังว่าสบายดีมั้ย...จะหายเจ็บขารึยัง...จะคิด.. ......ถึงเขาบ้างมั้ย...

“เฮ้อ~~~...” เอสนั่งเกาะพวงมาลัยรถ มองหลังคาบ้านของน้ำอย่างสุดที่จะ

......คิดถึง..//////////

แล้วคนหน้าหล่อก็สังเกตเห็น รถอีกคันแล่นมาจอดตรงหน้าบ้านนั้นพอดี

ครู่เดียวคนในบ้านก็ทยอยกันเดินออกมาขึ้นรถคันนั้น

ถึงจะไกลๆก็เถอะแต่เมื่อได้เห็นหน้าน้ำ เขาก็แสนจะดีใจ

อดที่จะยิ้มคนเดียวไม่ได้ด้วยความเขิน.../////

แต่....ค่ำมืดป่านนี้แล้ว...........คนน่ารักของเขาจะไปที่ไหนกัน?

เอสทนเก็บความสงสัยไว้ในใจไม่ได้ ดังนั้น รถหรูจึงค่อยๆแอบขับตาม

รถคันหน้าไปอย่างระมัดระวังไม่ให้รู้ตัว

(ชักจะเหมือนพวกสโตรกเกอร์เข้าไปทุกวันแล้วเรา...|||||||||...)

ตลอดทาง...เอสได้แต่ถามตัวเองว่า ทำแบบนี้ให้มันได้อะไรขึ้นมาว้า...

ถ้าน้ำรู้เข้า คงยิ่งเกลียดเขามากกว่าเดิม แต่มันก็เหมือนหยุดไม่ได้...

หัวใจของเขามันเรียกร้องบอกให้ตามไป

คิดไปคิดมา รถคันเป้าหมายก็เลี้ยวเข้าไปจอดข้างหน้าร้านอาหาร

ที่เปิดเป็นคาราโอเกะด้วยพอดี…

ดาราหนุ่มชะลอรถ ชะเง้อมองตามคนในรถคันนั้นที่เดินหายเข้าไปในร้าน

“....หือ... เอ๊ะ นั่นมันเหมือนนาย....ชื่อไรวะอืมมมม เอ้อ! ทิน ทิน ใช่”

จริงสิ ทีมงานที่กองถ่ายละครเรื่องที่เขาเล่นอยู่ทุกวัน

เป็นเพื่อนกับน้องชายของน้ำนี่นะ…

แล้ว.................ยัยผู้หญิงคนนั้น! เป็นใครวะ!?

เฮ้ยรึว่า...คงไม่ใช่นะ!...||||||

ใจหายวาบ.................

นี่เขาลืมเรื่องสำคัญมากขนาดนี้ไปได้ยังไงกัน

เขายังไม่รู้เลยว่า น้ำมีแฟนแล้วรึยัง!

เจ้าซุปเปอร์สตาร์เอาหัวโขกกับกระจกรถเบาๆ อย่างสุดจะทนกับความงี่เง่าของตัวเอง

เอสพะว้าพะวนไม่สบายใจเลย.........คืนนี้เขาจะต้องรู้ให้ได้!

ไม่งั้นเขาต้องบ้าตายแน่ ๆ...

(แล้วจะทำยังไงถึงจะรู้ได้วะ......)

tsktonight…
TO BE CONTINUE

Create Date : 15 กรกฎาคม 2554

Last Update : 20 กรกฎาคม 2554 12:31:51 น.

2 comments

Counter : 2390 Pageviews.

กร๊ากกกกก5555555
ทั้งขำทั้งสงสารนายเทพจริงๆเกือบได้ขึ้นสวรรค์แต่ก็ต้องตกนรกไป
ซะแล้ว!!!....คนน่ารักของเราเนี่ยร้ายไม่ใช่เล่นทำเอานายพี่เทพ
เกือบสูญพันธ์กันเลยทีเดียว!!!^^
ทั้งฮาทั้งลุ้น!!!!!!ชอบอ่ะ

โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.95.221 วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:13:24:20 น.

ชอบจังเลย พระเอกดูต๊องๆอ่ะ
ว่าแต่น้องแบงค์นี่อะไร ยังไงคะ นิคกี้ แหมๆๆๆ ไม่ธรรมดานะพี่น้องคู่นี้

โดย: kaoru IP: 110.168.9.62 วันที่: 26 มกราคม 2557 เวลา:22:46:05 น.