ตอนที่ 34 แบบไหน....(yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)








“อื้มม~~///////// พี่นิก อื้อ~~~~” จูบที่เนิ่นนานชักจะทำให้คนตอบรับหายใจไม่ทัน

แบงค์พยายามผลักคนตัวโตกว่าให้ออกห่าง แต่ปากของเขาก็ถูกปิดด้วยปากไม่ยอมหยุด

เสียที หนุ่มน้อยร่างเล็กเลยต้องรวบรวมกำลังน่าดู ออกแรงผลักให้อีกฝ่ายล้มลงไป

นอนหงายหลังแอ้งแม้งบนเตียงจนได้ นี่หากว่าเป็นเวลาปกติมีหวังเขาคงไม่รอด...

พี่นิกไปไหนแน่ๆ/////////*//

คนเมาเมื่อหลังแตะเตียงก็บ่นงึมงำ คว้าหมอนข้างมากอดรัด ยอมนอนหลับอย่างว่าง่าย

แบงค์มองแล้วอมยิ้ม ส่ายหน้าหัวเราะน้อยๆ...


แต่เมื่อหันกลับมา เขาก็ต้องตกใจสุดๆ!!! ||||||||||||||| ที่เห็น....

รุ่นพี่สาวยืนทำหน้าตกตะลึงเอามือปิดปาก มองผ่านช่องประตูที่แง้มอยู่เข้ามา!


“พี่! พี่หนูแนน!!|||||||||||||||” .........

แบงค์ยืนตัวแข็ง พูดอะไรไม่ออกอีก ได้แต่ยืนตกใจค้างอยู่อย่างนั้น...


..........................

.............

.....


พวกเพื่อนๆ กลับกันหมดแล้ว............... เหลือแค่เจ้าสามหน่อคือ บาส วีและอาท

กับทินกรอีกคน นอนกองกันอยู่ที่ห้องรับแขก


หนูแนนกับน้องแบงค์ กำลังช่วยกันเก็บขยะที่สนามหญ้าหลังบ้าน...

รุ่นพี่สาวคว้าจับของใส่ถุงขยะสีดำใบโตไป... ก็คอยใช้สายตาชำเลืองมอง

เพื่อนรุ่นน้องไป... ที่สุด... เธอก็ทนทำนิ่งเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ไหว

หลังจากเจอฉากรักของชายหนุ่มเพื่อนซี้ไปเต็มๆตา.... หนูแนนถอนใจอย่างแรง

มือกำปิดปากถุงขยะค้างไว้ แล้วนั่งลงตรงเก้าอี้หินอ่อนใกล้ตัว...


“ตั้งแต่เมื่อไหร่.... ที่เรื่องล้อเล่นของพวกพี่ มันกลายเป็นจริงขึ้นมาแบบนี้...”

ท่ามกลางความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงแมลงตัวเล็กที่หลบอยู่ตามซอกหลืบของ

ใบไม้ใบหญ้า ร้องดังแว่วมา....


หนุ่มน้อยที่คุกเข่ากำลังม้วนเสื่อเก็บถึงกับอึกอัก... อ้ำอึ้ง .... เม้มปากอิ่มของตัวแล้ว

ไม่กล้าสบตากับอีกฝ่ายด้วยความประหม่า... เพื่อนรุ่นพี่สาวเล่นจ้องหน้าเขานิ่ง

รอการตอบคำถาม ทำเอาคนโดนซักเหงื่อเริ่มแตก |||||||||||||||..


แบงค์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเปลี่ยนจากคุกเข่าเป็นทิ้งตัวนั่งลงไปกับพื้นหญ้า

เกร็งมือกำเสื่อที่ม้วนเข้าไว้จนแน่น กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นก่อนจะเอ่ย

“ก่อนที่ผมจะเล่าทุกอย่างให้พี่ฟัง ... ผมขอได้มั้ยครับ ขอ.... ร้อง...ขอเถอะ

อย่าบอกคนอื่นเลยนะครับ!” คนพูดส่งแววตาอ้อนวอนขอความเห็นใจไปหา


“......... พี่รู้ตัวดี... ใครๆก็คิดว่าพี่เป็นคนปากมาก ปากสว่างกันทั้งนั้น แบงค์เอง

ก็คงรู้มาใช่มั้ย ... คงคิดสินะว่าพี่จะปากโป้งไป...”

หนูแนนยิ้มเจือนๆจนหนุ่มรุ่นน้องต้องสะดุ้งรีบปฏิเสธ


“อึก! มะไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ! ผมไม่ได้จะว่าพี่หนูแนนอย่างนั้น!! แต่! แต่ว่า!

คือ... เรื่องนี้.......... เรื่องของผมกับพี่นิก... ผมไม่อยากให้ใครรู้จริงๆ! มันไม่ใช่

เรื่องที่ทุกคน....จะยอมรับกันได้เสมอไป..... คนที่เขารังเกียจกัน....ก็มี....ผมไม่อยาก

ให้พี่นิกต้องพบกับความเจ็บปวด ต้องทนกับสายตาที่มองเขาอย่างรังเกียจเหยียดหยาม

เพราะว่าเขา........มาคบกับผม..”


“ถึงได้ปิดไว้สินะ...... แม้แต่กับพี่..”

แบงค์เงียบ... สาวรุ่นพี่ทิ้งถุงขยะไว้กับพื้น แล้วลุกจากเก้าอี้เดินไปเดินมา

เหมือนพยายามทำใจ ก่อนจะหันมาพูดกับรุ่นน้องอีกครั้ง

“บอกตรงๆ พี่น้อยใจเหมือนกันนะ ที่ไอ้นิกมันไม่เคยบอกเรื่องแบงค์กับพี่เลย

ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนกันแท้ๆ”


พอได้ยินว่าพี่นิกของเขา กำลังถูกเพื่อนเข้าใจผิด ก็รีบแก้ตัวแทนสวนขึ้นทันที

“อย่าไปโกรธพี่นิกกี้เลยครับพี่หนูแนน! ผมเอง! .... ที่คอยห้ามเขาไว้ไม่ให้บอก

เพื่อนๆ ....ความจริงพี่นิกก็คิดจะบอกทุกคนด้วยซ้ำ แต่ผม....ยังไม่แน่ใจว่าทุกคน

จะรับได้... เพราะความสัมพันธ์แบบนี้มันเปราะบาง.... ผมไม่รู้พี่จะเข้าใจมั้ย...

แต่อยากให้รู้ว่าผมรัก....รักพี่นิกมากจริงๆครับ .............แล้ว.พี่หนูแนนล่ะครับ

พี่เป็นแบบไหน..”


สาวร่างเล็กถอนใจถามทวนอย่างไม่เข้าใจ “ แบบไหน...?..หมายถึง..”


“ก็รับได้.......... หรือรับไม่ได้ครับ” หนุ่มน้อยอธิบายเพิ่มจนคนฟังนิ่งไป

เหลือแต่ความเงียบอีกครั้ง การไม่ปริปากของสาวรุ่นพี่ พาเอาใจน้องแบงค์

เต้นระทึก หวั่นเกรงจะเป็นการตอบปฏิเสธในสิ่งที่เขาและคนรักเป็น......



“พี่รับไม่ได้...”


ได้ฟังอีกฝ่ายพูดมาชัดเจนอย่างนี้.... แบงค์ต้องก้มหน้าเม้มปาก ...แล้วกลั้นน้ำตา...

ในวันพรุ่งนี้ คนที่เขารักจะต้องตื่นมาพบกับความเสียใจยิ่งกว่าเขา...

เพราะเพื่อนรัก ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว.....


“พี่รับไม่ได้จริงๆนะ ถ้าจะให้พี่ทำเป็นไม่รู้อะไรเลย เรื่องเพื่อนตัวเองแบบนี้ต่อไป..”


แบงค์ชะงัก!...เงยหน้ามองอีกฝ่ายตาโต เพื่อนรุ่นพี่ยังพูดไม่กระจ่างนัก

“แล้วเรื่อง!...”

“พี่มันคนรักเพื่อน ...แหม...เรื่องนี้แบงค์คงยังไม่รู้สินะ...หึหึ...”


หนุ่มน้อยค่อยๆคลี่ยิ้มออกจนกว้างด้วยความดีใจสุดๆ

“พี่หนูแนน!////////ขอบคุณครับพี่!” กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ซะแล้ว...


สาวร่างเล็กยิ้มน้อยๆให้ เธอไม่โกรธเพื่อนหรอก ก็แค่... น้อยใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง

(ไว้จะแกล้งมันให้สนุกไปเลย555) เมื่อเข้าใจความจำเป็นของเพื่อนรัก และความรู้สึก

ที่แสดงออกมาอย่างตรงๆของเพื่อนรุ่นน้องแล้ว ... ก็อดไม่ได้ที่จะดึงตัวคนบ่อน้ำตาแตก

เพราะเธอ เข้ามากอดลูบหัวปลอบ “พี่ไม่เลิกเป็นเพื่อนกับใคร เพราะเรื่องแค่นี้หรอกน่า”


ตอนนั้นเอง... คนน่ารักที่เดินมาข้างหลัง เห็นเข้าก็ร้องทักอย่างตกใจ

“ทำอะไรกันน่ะ!? เฮ้ย! มึงเป็นอะไรน่ะไอ้เบ๊!?”

น้ำเห็นแบงค์ร้องไห้อยู่ก็รีบเข้ามาดูอาการ...


“จริงสิ!||||||||||| เฮ้ยแล้วเรื่องนี้พี่น้ำเขา... อึก..!?..” เห็นน้ำเดินมา หนูแนนก็ตกใจ

เช่นกันเมื่อเธอนึกได้ว่าพี่ชายเพื่อนเกลียดนักเกลียดหนา ไอ้เรื่องชายเหนือชายแบบนี้

||||||||||| แล้วเขาจะรับได้หรือที่มีน้องสะใภ้เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้~~!...

หนูแนนทำหน้าทำตา แสดงออกให้น้องแบงค์เข้าใจว่าเธอกำลังหมายถึงเรื่องอะไร..

หนุ่มร่างเล็กปาดน้ำตา ยิ้มให้พี่น้ำที่ยังยืนงงมองหน้าเขาสลับกับหน้าเพื่อนรุ่นพี่

ไปมา แล้วหันไปบอกกับให้คนอยากรู้ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

“พี่น้ำเขารู้ทุกอย่างแล้วครับ”


เล่นเอาหนูแนนอ้าปากค้างอย่างเหวอ... (จะว่าไป~~..มิน่าล่ะ! เห็นพี่น้ำชอบเรียก

น้องแบงค์ว่าไอ้เบ๊ๆ ตลอดเลย... ไอ้เราก็ยังนึกสงสัยอยู่ว่าพวกเขาไปสนิทกันตอนไหน)


“คุยอะไรกันอยู่วะ แล้วตกลงนี่เป็นอะไรกัน มีเรื่องอะไรรึเปล่าไอ้เบ๊?”

เสียงหวานยังเอ่ยถามด้วยความงุนงง...


น้องแบงค์ดีใจมาก ที่พี่หนูแนนไม่โกรธเกลียดพี่นิกของเขา สัญญาว่าจะค่อยๆ

เล่าทุกๆอย่างให้ฟัง แล้วก็โผเข้าไปกอดพี่ชายของคนรักน้ำตาไหลมาอีกรอบ..


“เหวอ~~~~!!!////////*// ตกใจหมดไอ้เด็กบ้า! เล่นอะไรของมึงเนี่ย!?”

“ผมรัก..ฮึก....รักพี่น้ำที่สุดเลยครับ!~~~ฮื้อ~ฮืออ~~”

ด้วยความซึ้งใจ เขาดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เดี๋ยวนี้ พี่น้ำเป็นห่วงเขาด้วย

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ แม้แต่หน้าเขา ก็ยังไม่ยอมมองด้วยซ้ำไป... ดีใจจริงๆ...


“นี่ก็อีกคน เป็นอะไร!? มองพี่ทำไม อย่าบอกว่าจะเข้ามากอดอีกคนนะ!///////

ดึกแล้วทำไมยังไม่กลับบ้านกลับช่องกันนะ!..”

น้ำเห็นหนูแนนยังจ้องหน้าเขาไม่วางตาก็ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย


“พี่น้ำค่ะ...........คือ.....”

หนูแนนยังไม่ลืมสิ่งที่ทินกรละเมอพูดออกมา..

“ ...กองละคร.... มีใคร...เอ่อมีคน.... แบบว่า! มีผู้หญิงชื่อฟ้าบ้างรึเปล่าค่ะ!?”

“..หา ?...ถามทำไมอ่ะ? ”

“ โธ่! พี่น้ำรีบบอกหนูมาก่อนสิค่ะว่ามีมั้ย!?”

“......อ่า.... มีดิ...ตั้งสามคน.. เอ่อฮ่ะเฮ้ย!ไอ้เบ๊! มึงอย่ามาขี้มูกไหลนะ!|||||||||*||”

“ห๊า!!?|||||||||||| มีจริงๆด้วย! แถมตั้งสามคน! แล้วมันคนไหนล่ะเนี่ย!!!”

หนูแนนถึงกับทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้อย่างหมดแรง สีหน้าห่อเหี่ยวสิ้นดี...


“ เฮ้ยเงียบได้แล้วกูไม่รู้เรื่องเว้ยไอ้เบ๊//////*// แล้วหนูแนนมีอะไรถึงถามหาคนชื่อฟ้า!?”

น้ำต้องลูบหัวอีกคนให้หยุดสะอื้น...และหันไปถามอีกคนด้วยความเป็นห่วง..


“........ ก็...อึก.........ฮึก! ฮือ!!~หนูแนนไม่ยอมจริงๆด้วย! โฮ~~พี่ทินอ่ะ!”


เอาล่ะสิ!....... ตอนนี้กลายเป็นว่าน้ำยืนอยู่ท่ามกลางเสียงร้องกระจองอแง ||||||||||

หนูแนนเล่าไปก็ร้องไห้น้อยใจไป จนน้ำต้องรับปากว่าจะช่วยดูให้เอง ว่าทินกร

แอบมีใจให้ผู้หญิงคนไหนอยู่ “ฮึกฮึก...พี่น้ำต้องช่วยหนูน้า~ฮือ~~”


หนุ่มน่ารักทำหน้านึก เขาเหมือนมีลูกเล็กๆสองคนยังไงไม่รู้...55 ไม่สิ..ต้องสี่คน...

เพราะไอ้ตัวโตจอมแสบอีกสอง(นิกกี้กับเอส) มันนอนอยู่บนบ้าน เฮ้อ... หือ.....เอ๊ะ..?

..เฮ้ย! จะว่าไป มันยังมีอีกสี่ตัว! (วี อาท บาส ทินกร.. เริ่มไม่นับเป็นคนแล้ว)

ไอ้พวกเห็บเหาพวกนั้นมันนอนตายกันอยู่ที่ห้องรับแขกนี่หว่า!!! |||||||||||

(อ้าวเฮ้ยกู ! เอาไปเอามาเหมือนคนมีลูกเป็นฝูงซะงั้น555......

แล้วกูจะไปมีลูกได้ไงวะ! … (-_-)? ? ?... บ้าชะมัด ถ้าเกิดมีลูกอย่างไอ้พวกนี้

ต้องหาทางเอาขี้เถ้ายัดปากมันตั้งแต่เกิดซะให้หมด.. เห็นแล้วเพลีย...)


น้ำได้แต่เหงื่อตก.. เพราะยัยหนูแนนเล่นเกาะเอวเขาร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกคน

ทั้งที่ยังแกะไอ้เบ๊ซึ่งเกาะเขาเป็นตุ๊กแกไม่ออก... 555 |||||||||||||


.............................................

............................

...............


+++++++++++++++++++++++++++++++++++


.....................เช้า... ไม่สิ.. เกือบๆเที่ยงของวันต่อมา..


วี อาท บาส และทินกร ...เจ้าพวกหนุ่มหน้ามึนแฮงค์เหล้าทั้งหลาย รวมตัวกัน

นั่งเอ๋อ พะอืดพะอมมองตากันไปมาที่โต๊ะกินข้าวในห้องครัว ขณะที่หนุ่มน่ารัก

เจ้าของบ้านกำลังต้มน้ำร้อนอยู่..

น้ำชงกาแฟให้ทุกคน ยกมาวางให้ต่อหน้าคนละแก้ว พร้อมวางขนมปังปอนด์

ก้อนใหญ่ไว้กลางโต๊ะ และตบท้ายด้วยเครื่องดื่มแก้แฮงค์ที่ออกไปซื้อหามาให้

“ เอาล่ะ! เสร็จแล้ว! แดกซะ!! จะได้มีแรงคลานกลับบ้านกันนะ555”

สั่งให้ทุกคนกินขณะที่หันไปแกะข้าวต้มทะเลใส่ชามแล้วยกใส่ถาด

ตามด้วยกาแฟ น้ำส้ม แซนด์วิช น้ำเปล่ากับเครื่องดื่มแก้แฮงค์วางไว้ด้วย...


“โหยนี่พี่น้ำโอ๋ไอ้นิกชะมัดเลย ต้องยกไปให้มันถึงบนห้องด้วยเหรอครับ”

บาสเห็นน้ำก้าวขึ้นบันไดไปก็ถาม แล้วยกกาแฟขึ้นดื่มก่อนชมว่าอร่อยจัง...


คนน่ารักชะงักใช้สายตาชำเลืองมองเจ้าสี่คนที่นั่งเงยหน้ามองตามเขา

“........... เปล่า.......... ไอ้หมานิกมันยังไม่ตื่นหรอก ถึงตื่นมาเดี๋ยวก็มีคนหา

ให้แดกเองแหละไม่ต้องถึงมือกูหรอก” น้ำพูดขณะเดินขึ้นไปต่อ เพื่อนๆน้องชาย

เลยมองหน้ากันอย่างสงสัย “อ้าวๆเดี๋ยวสิพี่น้ำ แล้วนั่นของใครอ่ะครับ!?”

อาทตะโกนถาม ชะเง้อคอแหงนมองตามคนที่เดินขึ้นไปจนเกือบลับตา

“... นี่ของเจ้านายกูเว้ย!//////////*//” ได้ยินเสียงหวานตะโกนตอบกลับมา..


“เอ๊ะ... ที่พี่น้ำแกพูดหมายความว่าไงวะ!? คงไม่ใช่จะใช้พวกเราดูแลไอ้เชี่ยนิกมัน

หรอกนะ||||||||” วียังงง ถามทุกคนที่โต๊ะก็ได้แต่ส่ายหน้า บอกตัวเองยังเอาไม่รอดเลย..


ทินกรส่งเสียงหัวเราะในลำคอน้อยๆ ยกแก้วกาแฟร้อนร้อนหอมกรุ่นขึ้นมาจิบ

พลางดูนาฬิกาข้อมือของตัวเองแล้วพึมพำคนเดียว “นี่เอสก็ค้างที่นี่สินะ... เฮ้อ~~ .......

ไม่อยากไปทำงานเล้ยวันนี้..”


********************************


คนที่ถึงน้ำจะไม่ใช้ ก็เต็มใจอยู่ดูแลเจ้าหนุ่มหน้าตี๋สุดๆ กำลังทำทุกวิถีทาง

ทั้งออดอ้อน ทั้งเอ็ดให้คนเมาค้างขุดตัวเองออกจากเตียงให้ได้...


“โหย~~~ พี่นิก~~~ พี่นิกสุดหล่อคร้าบบบบ!/////////*// แบงค์หนัก!

ไม่ไหวแล้วนะโอ๊ย~~ หายใจไม่ออก ออกไปนะ~!”

น้องแบงค์หลังจากไปส่งหนูแนนกลับบ้านเมื่อคืน ก็กลับมานอนค้างกับนิกกี้ที่นี่

เขาตื่นเต้นอยากจะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟังเร็วๆ แต่พยายามปลุกเจ้าคนตัวโตเท่าไหร่ๆ

ก็ไม่ยอมตื่นสักที หนุ่มรุ่นพี่ร้องไม่เอา แล้วใช้หมอนปิดหูปิดหน้ากลิ้งไปมา แถมยัง

ดึงเขาลงมานอนทับจนจะแบนแต๊ดแต๋อยู่แล้ว...

“โธ่พี่นิกครับ! ตื่นมาฟังแบงค์พูดหน่อยน่า ลืมตาขึ้นมาก่อนซี่~! พี่นิก!”

หนุ่มน้อยดิ้นๆๆ ทุบหลัง ดันไหล่ จับหน้าคนรักตบแก้มเบาๆเพื่อเรียกให้ตื่น

แต่อีกฝ่ายกลับเอาแต่มุดๆๆ ซุกหน้ากับซอกคอของเขาให้จั๊กจี๋แล้วนอนกอดทับ

จนแทบกระดิกตัวไม่ได้แล้ว แบงค์เหนื่อย.....กับการปลุกนิกกี้เหลือเกินจึงดึงหูเจ้าคน

เอาแต่ใจมาใกล้ปากแล้วตะคอกเสียงดังใส่หูให้สะดุ้งเฮือก!||||||||||||


“โหย~~~แบงค์! เดี๋ยวหูพี่ก็แตกพอดี ||||||||||||||| พี่อยากนอนนี่~~ น้า~นะครับ~”

“หืมม//////// พี่นิกอ่ะจะนอนก็นอนไปคนเดียวสิครับ มากอดแบงค์ไว้ทำไม

แบงค์จะไปหาอะไรมาให้กินนะ”

“เหอะ... ไม่เอาล่ะ พี่ไม่อยากกินหรอก อยากกอดแบงค์นอนมากกว่าอ่ะ”

“พี่นิก~~ ไม่เอาน่า งั้นพี่นิกฟังแบงค์เล่าเรื่องเมื่อคืนก่อนนะแล้วค่อยนอนต่อก็ได้”

“.........อืมมมม ไม่เอา นอนกันก่อนนะ~..”

“โธ่~~/////////*// แต่พี่หนูแนนเขารู้เรื่องพวกเราแล้วนะครับ!”

“.............................................ห๊ะ!!!? หะห๊า!? แบงค์วะว่า! ว่าไงนะ!?”


ไม่อยากจะเชื่อหู เล่นเอาเจ้าหนุ่มหน้าตี๋ต้องสะดุ้งลุกพรวดขึ้นมานั่งตบหัวตัวเอง

ให้หายเบลอ มองหน้าคนรักตัวเล็กของเขาที่อมยิ้มแปลกๆ...




****************************



“ก็อกๆๆ////////// ตื่นอ่ะยัง....? เอส..”

เสียงหวานของเจ้าของห้องที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหารในมือร้องทัก

คนในห้องยังนอนคุดคู้ห่มผ้าปิดมิดหัวไม่ยอมรับรู้...


“เฮ้อ~ อะไรกันเอส คุณต้องตื่นแล้วนะ ไปแปรงฟันแล้วมากินข้าวก่อนเถอะ

บ่ายสองต้องไปกองถ่ายพี่ผึ้งนะ ปวดหัวรึเปล่าครับ? ตื่นมากินยาเร๊ว”

..พูดอะไรด้วยเจ้าคนหน้าหล่อก็ยังนอนนิ่ง จนคนน่ารักขมวดคิ้วถอนใจอีกรอบ

คนมาปลุกชักจะเหนื่อยใจ ลงนั่งข้างเตียง............... ตักข้าวต้มมากินได้สองคำ...

ก็ยกน้ำส้มขึ้นดื่ม... ตามด้วยจิบกาแฟ...แล้วแกะห่อแซนด์วิช...


“อ้าวววว........... ไม่ได้เอามาให้ผมหรอกเหรอ?..”

เสียงนุ่มที่เอ่ยถามทำน้ำชะงัก กำลังเอาแซนด์วิชเข้าปากก็หันไปมอง เห็นเจ้าดารา

นอนตะแคงท้าวหัวทำหน้างงๆ ก่อนจะหัวเราะเขา


“อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ!..(แหงะ... เห็นหมดเลยว่ากูแอบกิน..) ///////*// ก็.....

คุณอยากไม่ยอมลุกมากินเองนี่ ผมก็หิวอ่ะ”

เอสดึงตัวคนที่กำลังเขินเพราะมาแย่งข้าวเขากินลงไปนอนกอด

อีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนอะไรแต่ก็ยังเคี้ยวตุ้ยๆไม่หยุด


“ คุณหยุดกินก่อนซี่~น้ำ มาให้ผมจูบอรุณสวัสดิ์ซะดีๆ”

เอสทำหน้ามุ่ยใส่เหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ จนน้ำหัวเราะแล้วผลักตัวเองออกจาก

อ้อมกอดของเจ้ารูปหล่อ ขึ้นไปหยิบน้ำส้มมาดื่ม

“55/////// ไม่เอาหรอกเหม็นขี้ฟัน” น้ำแกล้งบีบจมูกตัวเอง ทำหน้ายี้ใส่..

“เฮ้ยเหม็นที่ไหน ผมแปรงฟันแล้วมานอนรอคุณต่างหากเล่า//////*//”

“นั่นแน่! จับได้แล้วนี่คุณแกล้งทำเป็นหลับ คิดจะทำมิดีมิร้ายผมใช่มั้ย!”

“โธ่~ ก็นึกว่าจะมาหอมแก้มปลุกผมให้ตื่นไรงี้นี่! ... ดันมานั่งกินข้าวเราซะได้..”

น้ำหัวเราะเอสที่นั่งทำหน้าบูดให้เขา ผิดหวังล่ะสิท่า....


คนน่ารักลงไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง คลานเข้าไปหาแล้วใช้หน้าผากตัวเองชนกับ

หน้าผากของคนรัก มองสบตาอีกฝ่ายในระยะประชิด ก่อนยิ้มหวานแล้วพูดว่า

“อรุณสวัสดิ์ตอนกลางวันครับ คุณชายเอส จะรับอาหารเช้าที่ปากหรือที่แก้มดีครับ?”

เอสหัวใจไหววูบด้วยความเขินนิดๆ นึกงงอยู่ได้สักพักก็ร้องอ๋อในใจก่อนคว้าเอวบาง

มาแนบกายให้อีกฝ่ายอยู่ในท่ายืนคุกเข่าก้มมองหน้าเขา แล้วยิ้มกว้าง

“ขอสองอย่างเลยได้มั้ยครับ รูมเซอร์วิส/////”


น้ำหัวเราะที่เอสทำปากจู๋...รอรับจูบจากเขา “5555คุณทำหน้าอย่างกับไอ้หื่นเลยอ่ะ55”

พูดถึงตุ๊กตาไอ้หื่นเล็กที่เอสให้ไว้ วันนี้มันต้องนอนเหงาอยู่ที่คอนโดตัวเดียว

เพราะเจ้าของมัวแต่มาจู๋จี๋กันอยู่ที่นี่ ... “ แล้วนี่คุณไม่ปวดหัวเหรอ เป็นไรมั้ยเอส”

คนน่ารักเห็นท่าทีของแฟนหนุ่มดูสดชื่นผิดจากที่เขาคาดไว้มาก


เอสหัวเราะในลำคอ ยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์ก่อนตอบคำถามของคนในอ้อมกอด

“ผมชินแล้ว..(เมื่อก่อนเที่ยวกลางคืนบ่อยครับ...แหะ) แต่ผมเริ่มจะเมื่อยปากแล้วล่ะ”

พูดเสร็จก็ทำหน้าตาน่าสงสาร ยื่นปากจู๋ๆไปไล่จูบปากบางน่ารักของอีกฝ่ายให้ขำคิกคัก

“55555 เจ้าบ้า!/////////”


สุดท้ายคนน่ารักต้องยอมก้มหน้าลงไปจูจุ๊บที่ปากเจ้าดาราหน้าหล่อแต่โดยดี

ตามด้วยผลัดกันหอมแก้มทั้งสองข้าง ...ก่อนน้ำจะโดนแกล้งไล่จั๊กจี๋จนหัวเราะไม่หยุด

“พอแล้วๆๆ5555555////////ไม่เล่นแล้วเอส อย่าเซ่~!5555อย่า!ก็บอกว่าอย่า!!”


ผลัก!!!


“หะ เหวอ~~~~~~~~!!! เอส!”

เพราะดิ้นหนีมากไป ส้นเท้าที่ถีบไปมาของน้ำ จึงสะบัดไปกระแทก...

ถูกเป้าของเอสเข้าเต็มเปา...|||||||||||||||||


“เอส! เอสคุณเป็นอะไรมั้ย!? เจ็บมากรึเปล่า!? ผมขอโทษๆๆๆๆ”

คนเท้าไวลนลานหน้าเสีย เห็นคนรักนอนกุมเป้าตัวงอก็เข้าไปดูใกล้ๆ

ด้วยความเป็นห่วง.... คนหน้าหล่อตอนนี้หน้าเขียวแล้ว.........


“....อะ โอ~||||||||||||| โอเค!....หยุด..ผะผม ไม่เล่นแล้ว...อึก...ตะ..ตามนั้นเลย...”

“.........โธ่ผมขอโทษ....ก็คุณพูดไม่ฟังนี่555 อะอุ๊บ! แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ...

ดูทำหน้าเข้าซี่~~ 555ไม่เอาน่า! หน้าคุณตลกชะมัดเลย~555555////////”

ทั้งที่ใจจริงก็เป็นห่วงไม่น้อย แต่พอเห็นหน้าเจ้าซุปเปอร์สตาร์รูปหล่อขี้เก๊กของเขา

บูดเบี้ยวเหยเก มันก็อดจะขำไม่ได้


“น้ำ!/////*// คุณ! ไม่ต้องมาหัวเราะผมเลยนะ! ฮึ่ม!โอ๊ย~~ใช้งานไม่ได้จะทำไงเนี่ย”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วไงผมขอโทษ มันไม่พังง่ายๆหรอกน่า555”


คนน่ารักของเขาทำเอสน้อยบาดเจ็บไม่พอ ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะอีก

คนหน้าหล่อเห็นแล้วนึกหมั่นเขี้ยวนัก ได้แต่นอนนิ่งรอให้อาการทุเลา..สักพัก

ทนไม่ไหวก็หันมาแยกเขี้ยวบอกกับน้ำว่า ฝากเอาไว้ก่อนเถ๊อะ!

เจ้าของเสียงหวานได้ยินกลับยิ่งหัวเราะร่า จนล้มตัวนอนกลิ้งไปกลิ้งมาข้างๆ


“......... จะแก้แค้นผมเหรอ555... กล้าเร้อ!? อย่างคุณจะทำอะไรผมได้?555”

“อึ๊ก!...........หนอย~~แน่!/////////*// คิดว่าผมไม่กล้าเหรอ!”


น้ำนอนท้าวคางตีขาไปมาบนที่นอนนุ่ม ทำลอยหน้าลอยตาถามยั่วคนตรงหน้า

แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งร้องโวยวายด้วยความตกใจ เมื่อถูกอีกฝ่ายกระโจนเข้าใส่

ใช้ทั้งมือและขากอดเกี่ยวรัดตัวเขาไว้จนกระดิกไม่ได้ แล้วจู่โจมหอมแก้มเขาแรงๆ

ไม่ยั้งอย่างเหลืออด


“ดื้อนักใช่มั้ย! ห๊ะ!หื้ม~นี่แน่ะ! นี่แน่ะ! นี่แน่ะ! นี่! นี่!นี่!นี่~~~!!!!”

“อื้อ~~~///////// ไม่เอานะแบบนี้แก้มน้ำก็ช้ำหมดพอดี~~~!! อื้ออ~~

เอสครับไม่เอาแล้ว ฮะฮะฮะฮะ น้ำขอโทษ~~~ ฮ่าฮ่าฮ่า~~”


หัวเราะๆๆ น้ำหัวเราะไปก็โดนเจ้าดาราหน้าหล่อทั้งจูบทั้งหอม เที่ยวคุกคามลูบไล้

เนื้อตัวเขาเล่นไปเรื่อย แต่.... เอาไปเอามา.... ชักไม่เล่นแล้ว เมื่อเอสใช้มือข้างหนึ่ง

ล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดของน้ำ ส่วนอีกข้างก็รูบซิบกางเกงหวังจะถอดออกให้ได้ !

หนุ่มน่ารักตกใจตาโตร้องเหวอ ขณะที่คนเป็นต่อเปลี่ยนมากดตัวเขาให้นอนลง

แล้วไล่จูบอย่างไม่ลืมหูลืมตา จน... “ แว้กกก!!///////*// หยุดนะไอ้บ้าเอส!

เฮ้ยข้างล่างมีคนอื่นอยู่น้า~~~ ปัดโธ่!ไม่ได้นะเดี๋ยวก่อนเอส! มันจะ มันจะ

มันจะหวะเหวออออ~~~!!!”



โครม~!!!


...........................

..................


........ ได้ยิน.... เสียงตึงตังดังมาจากชั้นบนของบ้าน...

ทั้งวี อาท บาส และทินกร ที่ยังนั่งกันอยู่ที่ชั้นล่าง ต่างแหงนคอ

เหลือกตามองขึ้นไปข้างบนพร้อมๆกันอย่างประหลาดใจ.........

.....ไหงคนบ้านนี้เขาปลุกกันแรงจังเว้ย... |||||||||||||||||


....................................

.................

........



ทั้งน้ำและเอส ตกจากเตียงลงมานอนทับกันอยู่บนพื้น...................

“ตกแล้ว........โอ๊ย~~|||||||||||||| เจ็บนะไอ้บ้า ไม่ฟังกันบ้างเลย

ฮือ~ ตกเตียงเลยเห็นมั้ยเล่า~!”

คนน่ารักร้องโอดครวญคลำหัวตัวเองที่โขกกับพื้น เจ้าคนหล่อจึงนั่งขำแทน


“555ก็ได้! ติดไว้ก่อนก็ได้ ไว้กลับคอนโดเมื่อไหร่ล่ะน่าดู!”

เอสบีบปลายจมูกโด่งรั้นของคนแสนดื้อเล่น พลางพูดขู่ให้อีกฝ่ายต้องแก้มแดง...



………………………

………………

…….

….


**********************





และแล้วเวลาบ่ายสองแก่ๆ.....คุณดาราดังรูปหล่อกับคุณผู้ช่วยสุดน่ารัก

ก็มาถึงที่กองละครซิทคอมของพี่ผึ้ง...

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในสตูดิโอ.... ทั้งสองคนต่างก็ต้องตกใจเมื่อเห็น

เจ้าดาราหน้าใสนั่งพูดคุยอยู่กลางวงล้อม ทุกคนกำลังครื้นเครงกันใหญ่ เมื่อหันมา

เห็นพวกเขาที่เพิ่งเข้ามา ต่างก็ส่งเสียงทักทายและเรียกให้เข้าไปหา แต่ก็ไม่ไวเท่า

เจ้าเด็กหนุ่มที่ลุกวิ่งไปหาคนที่เขาคิดถึงด้วยความดีใจเสียเอง


“ พี่น้ำ!!!///////// ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลยครับ!” กรยิ้มกว้างร้องบอกแล้วสวมกอดน้ำทั้งตัว

ต่อหน้าเอส!|||||||||||||||*|| ... เล่นเอาดาราหนุ่มหล่อรุ่นพี่จ้องมองการกระทำ

อันอุกอาจของไอ้เด็กรุ่นน้องเสียตาแทบถลน (ไอ้กร!!! รู้สึกมึงจะหนักกว่าเดิมนะ

บังอาจมาก!กล้าดียังไงมากอดเมียกูฟร้า~~!!!)


ตัวน้ำเองก็เหวอ............. ได้แต่ยิ้มแห้งๆ เห็นหน้าเอสแล้วเขาต้องภาวนา ขออย่าให้

เอสโมโหจนหลุดเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวที่เกิดขึ้น ระหว่างพวกเขาทั้งสามคน

ออกมาเลย |||||||||||||| (เย็นไว้นะเอส~~~~~~~ เย็นไว้~~!!!)



น้ำหันไปเห็นพี่โอบเดินยิ้มร่ามาหาก็รีบร้องเรียก เพื่อจะดึงสติเอสไว้ให้รับรู้ว่าตอนนี้

พวกเขากำลังตกอยู่ท่ามกลางสายตาของคนอื่นๆ... “พี่โอบครับ! สวัสดีครับพี่ 555

แหมทำไมวันนี้มาดูกรกับเอสทำงานเหรอครับ!?” เสียงหวานหัวเราะกลั้วไป โล่งใจ

ที่เห็นว่าคนรักยอมสะบัดหน้าหนีไปมองทางอื่นแทนได้... (แต่หน้าเขาก็มุ่ยสุดๆอ่ะ||||||||||)


“ดีจ้า ว่าไงจ๊ะน้องน้ำ โฮะๆพี่ก็ต้องมาคุมเจ้าบ้านี่!(ใช้นิ้วจิ้มหัวกรจนเอียง)

เพิ่งหายป่วยทั้งทีต้องประคบประหงมมันหน่อย พ่อแม่เขาก็ฝากพี่มาด้วย แล้วก็

จะได้มาทักทายเจ้าบ้านี่!(ใช้นิ้วจิ้มหัวเอสจนโดนทำหน้าบึ้งใส่...) ไม่ได้เจอหน้า

ตั้งนานแหมๆๆ ดูหล่อขึ้นนะยะ! ชั้นล่ะดีใจจริ๊งตั้งแต่มีน้องน้ำมาเป็นพี่เลี้ยงให้

แกเลิกมาทำงานสาย เลิกเกเรหรือเบี้ยวงานได้ ส๊า~~ธุ! เห็นพวกแกตั้งอกตั้งใจ

ทำงานดี นี่ก็คงหมายความว่า ดวงชั้นเริ่มจะขึ้นกับเขาบ้างแล้วนะเนี่ย!5555”

พูดเสร็จผู้จัดการส่วนตัวสาวร่างอ้วนก็เดินไปหยิบกล่องขนม ชักชวน

ให้พี่ผึ้งกับทีมงานช่วยกันชิมอย่างอารมณ์ดี

วันนี้โอบยิ้มแป้น เพราะกรกลับมาทำงานเธอก็สบายใจขึ้นได้ แถมเดี๋ยวนี้เจ้าดารา

หน้าหล่อรุ่นพี่ตัวแสบก็อยู่ในโอวาท..

(ที่จริงแล้วเจ้าหน้าหล่อเขาอยู่ในโอวาทของใครกันแน่นะ55)



“นายป่วยเหรอกร.... เป็นอะไรล่ะ..” เอสเข้ามาจับแขนน้ำ แล้วดึงให้ผละห่างจากตัวกร

ก่อนหันมาถามจ้องตาเจ้าเด็กรุ่นน้องนิ่งๆ...

เรื่องที่กรมาหายหน้าไปกะทันหัน ถ้าไม่ให้คิดว่าเป็นเพราะผิดหวังจากเรื่อง

ของเขากับน้ำ จะให้คิดว่าเป็นเรื่องอะไรได้อีก


“เอ๋... นี่..มึงไม่สบายเหรอ ที่หายหน้าไปน่ะ.... กูก็นึกว่า...” คนน่ารักทำหน้าสงสัย

“เอ่อ.......... คือเรื่องมันยาวน่ะครับ.. ไว้ผมจะเล่าให้พวกพี่ฟัง...ผม...”

...อยู่ๆ....กรก็รู้สึกไม่ค่อยกล้าสู้สายตาของคนทั้งคู่ขึ้นมา เขานึกถึงเรื่องที่ค้างคากันไว้

“พวกพี่ยังโกรธผมอยู่มั้ย... ผมขอโทษครับ....”

ถึงน้ำเสียงของเด็กหนุ่มจะเอ่ยไม่ดังนัก แต่มันก็แสดงให้รู้ได้ว่าเขายอมสำนึกผิด

น้ำถอนใจโล่งอกเฮือกใหญ่ หันไปยิ้มน้อยๆให้เอส แล้วพยักหน้าให้กัน

กำลังจะซักไซ้ไล่เรียงเจ้ากร ทีมงานก็เข้ามาตามตัวดาราทั้งสองให้ไปแต่งหน้า

แต่งตัวกันเสียก่อน น้ำจึงได้แต่สะกิดบอกเอสให้หาทางคุยกับกรต่อตามลำพังให้ได้


ขณะที่ช่างไดร์ผมให้เอสอยู่ คนน่ารักยืนมองก็นึกได้ว่าช่างคนนี้ชื่อ ฟ้า นี่นา...

ตายห่า! ไอ้หย่า!! แม่งเพิ่มมาอีกคนแล้ว... กลายเป็นว่าที่นี่มีคนชื่อฟ้าตั้งสี่คน|||||||||

แล้วก็นึกได้อีกเรื่องว่า ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของนายทินกรขวัญใจยัยหนูแนน

หันไปถามเพื่อนทีมงานคนอื่นถึงได้รู้ว่า วันนี้ทินกรโทรมาลาหยุด…….อ้าวววว

เพราะป่วยกะทันหัน... น้ำนึกในใจว่าคงไม่พ้นป่วยการเมือง เพราะตอนออกจาก

บ้านเขาก็ยังเห็นคุยเล่นกับพวกเจ้านิกกี้เป็นปกติดี....

แล้วเขาจะเริ่มสืบเรื่องคนชื่อฟ้ายังไงดีล่ะ... วันนี้มีเรื่องเจ้ากรมาให้คิดกังวล

เพราะฉะนั้นเอาไว้วันหลัง ค่อยเริ่มเรื่องของนายทินกรก็แล้วกัน..... เฮ้อ~



………………………..

………………

……….


…. เป็นเพราะอยากจะคุยกับกรให้รู้เรื่อง หลังถ่ายทำละครส่วนของวันนี้เสร็จ

เมื่อกรก็ไม่มีงานที่ไหนต่อ เอสและน้ำจึงขออาสาไปส่งเพื่อนรุ่นน้องให้ถึงบ้านเอง

ปล่อยให้คุณผู้จัดการส่วนตัว ได้รับจ๊อบดูแลคิวงานของดาราคนอื่นตามสบาย...


“สัญญานะกร .............. ว่าจะไม่ไปบอกใคร.. เรื่องของพี่ กับน้ำ” เสียงนุ่มเอ่ย

จริงจังขณะขับรถ ….

“....................ผมไม่บอกใครหรอกครับ... เพราะผมก็รักพี่น้ำเหมือนกัน..”


เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!


เอสเบรกรถจนหัวน้ำแทบโขกกระจกหน้า ดีที่คาดเข็มขัดนิรภัยไว้ แต่ก็เล่นเอา

ขวัญหนีดีฝ่อ ส่วนเจ้ากรที่นั่งเบาะหลังนั้นหัวคะมำไปเรียบร้อยแล้ว …|||||||||||||||

ถึงเจ้าของรถคันหรูจะไม่ได้ยินคำด่าทอตะโกนว่าพ่อใครตายให้ลั่นเพราะปิดกระจกรถ

แน่นหนา แต่เสียงแตรจากรถคันหลังที่บีบไล่อย่างไม่สบอารมณ์ ก็ทำให้เขาต้องรีบ

เบี่ยงรถออกไปหาที่จอดข้างทาง


“โอ๊ย~~~~~! ไอ้เอส ไอ้บ้าเอ๊ย! เดี๋ยวรถก็ได้ชนตายพอดี!จู่ๆก็เบรกมาได้

ดีนะที่รถมันไม่เยอะ ไม่งั้นคงโดนชนท้ายไปแล้ว!” น้ำหันมาถลึงตาดุใส่เอส

แต่คนหน้าหล่อกลับหันไปถลึงตาดุใส่กร “ไอ้กร! ที่แกพูดมานั่นมันหมายความว่า

คิดจะเปิดศึกกับพี่ใช่มั้ย!!!?”

เห็นเอสคว้าคอเสื้อกร น้ำก็รีบตีมือให้ปล่อยออก บอกห้ามมีเรื่องกันอีก


“....ก็ผมรักพี่น้ำจริงๆนี่... รักพี่น้ำ....ผมรักพี่น้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!”

คำบอกรักรัวดังก้องในรถ ... กรหลับตาแล้วแหกปากตะโกนใส่หน้ารุ่นพี่ทั้งสองคน

ไม่ยอมหยุด ยิ่งยั่วให้เอสโมโหจะเข้ากระชากตัวเจ้าเด็กบ้ามาเอามืออุดปากให้ได้


“ว้ากกกกกกกกก!!!|||||||||||||||*|| หยุดนะ! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!! น้ำเป็นของกูเฟ้ย!!!”

“ไอ้พวกบ้าเอ๊ย! หยุดกันทั้งคู่นั่นแหละ!! //////////*// ” น้ำตะคอกแต่ทั้งคู่ก็ไม่ฟัง

“ก็ผมรักพี่น้ำ! ทำไมจะพูดไม่ได้ ผมอยากพูดคำนี้มานานแล้ว ผมรักพี่น้ำ!” กรยังไม่หยุด

“ไอ้กร~~~~~~~~~~~~!!!” เอสยิ่งได้ฟังก็ยิ่งโมโห

“แล้วผมก็รักพี่เอสด้วย!”

“ห๊า!!!?||||||||||||||||”


จากที่กำลังโกรธ ก็ต้องตกใจจนสะดุ้งเฮือก

“ผมรักพี่เอส! รักพี่เอสๆๆๆๆๆๆๆๆ” ได้ยินคำบอกรักรัวใส่หน้าจังๆ

คนหน้าหล่อตกใจตาโตไม่แพ้คนน่ารักที่อ้าปากค้าง… น้ำเข้ากระชากคอเสื้อกร

แทนเอสที่ถอยหนียิ้มหวานของเจ้าดารารุ่นน้องจนหลังติดพวงมาลัยรถ

หนุ่มน่ารักร้อนรนกระแทกเสียงถามกรอย่างฉุนเฉียว

“ไอ้กร! ไอ้เวร! เมื่อกี้มึงว่าไงนะ!?|||||||||||||||*|||”

“ก็ผมบอกว่า! ผมรักพี่เอส ”


ยิ่งได้ยินดารารุ่นพี่ยิ่งสะดุ้งขนลุกเกรียว||||||||||||||

“ทำไมมึงถึงได้หลายใจอย่างนี้วะ!! ไอ้ห่านเอ๊ย มึงจะรักกูหรือแฟนกูก็ไม่ได้ทั้งนั้น!”

เจ้าของเสียงหวานเกรี้ยวกราดใส่ ก่อนจะใช้หัวโขกหน้าผากกรดัง “โป๊ก!!!”


“โอ๊ย!!พี่น้ำ! มันเจ็บนะ~! ทำไมขี้หวงกันอย่างนี้ แบ่งให้ผมหน่อยไม่ได้รึไง...”

กรทำตาค้อนใส่ กุมหน้าผากบ่นอุบอิบ หัวพี่น้ำนี่แข็งชะมัด....


“มึงจะให้กูแบ่งเชี่ยอะไร! นี่มึงคิดว่าความรักของพวกกูเป็นปลาสลิดรึหอยแครง!?

ถึงจะมาขอแบ่งไอ้สันดาน! นี่!” น้ำเอาหัวโขกกรอีกแล้ว กรก็ร้องโอยอีกรอบ


ถึงจะเจ็บหัวและโดนด่า แต่เจ้าดาราหน้าใสก็ยังพูดกลั้วหัวเราะ ลอยหน้าไปแลบลิ้น

ให้ทั้งสองคนที่ตีหน้ายักษ์ใส่เขา

“555ผมไม่สนหรอก ก็ผมรักพวกพี่หมือน...พี่ชายตัวเองเลย! มีอะไรมั้ย!!?555”


เล่นเอาภายในรถนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่คนน่ารักจะเปลี่ยนสีหน้า

เป็นยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

“อึก! หมะ หมายความว่า! ที่มึงบอกว่ารักกูกับเอส คือรักแบบพี่ชายเหรอไอ้กร!?”

“มันก็แหงอยู่แล้ววววววว!^^ 555 ขืนผมแยกพวกพี่ออกจากกัน ไม่ร้องไห้กันตาย

เพราะไอ้ผมมันก็ทั้งหล่อ ทั้งเสน่ห์แรงซะด้วยสิ! 555555///////”

เด็กหนุ่มยักไหล่ทำหน้ากวนๆให้น้ำ ก่อนถอนใจแกล้งทำหน้าเบื่อหน่ายล้อเลียนเอส


“ปัดโธ่เอ้ย!!!////////*// ไอ้เด็กเวรนี่!”

เอสชี้หน้ากร จะยิ้มจะโกรธ เขาเลือกไม่ถูกจริงๆ... เลยผลักหัวกรเสียทิ่มเบาะรถ

แถมต่อด้วยการร่วมมือกับน้ำ ช่วยกันรุมสกรัมไอ้เด็กบ้าให้หายแค้น

มาหลอกให้พวกเขาหลงกลุ้มใจอยู่ได้ตั้งนาน

น้ำใช้หมอนที่อยู่ในรถตีเข้าหน้ากรอย่างหมั่นไส้

“ฮึ่ม!! มึงไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะไอ้กรไอ้เด็กเปรต !//////*//”


ฮ่าฮ่าฮ่า...... เสียงหัวเราะของชายหนุ่มทั้งสาม บอกให้รู้ว่า...

มิตรภาพ .. ยังคงอยู่กับพวกเขาเหมือนเดิม...

ถึงแม้.....จะต้องมีบางคนฝืนหัวเราะ ทั้งที่ความจริง...

อยากจะร้องไห้มากแค่ไหนก็ตาม.....

.................................

.................

...........






ระหว่างทาง กรเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองฟังว่า วันนั้นเป็นเพราะความน้อยใจ

และเสียใจที่จับได้ว่าพวกคนที่เขารักเหมือน “ พี่ชาย ” ทั้งคู่แอบคบกันโดยปิดบังเขา

จึงพาลใส่และทำตัวเกเรแบบนั้น... (ถึงตอนนี้เอสกับน้ำต่างก็รู้สึกผิดที่คิดระแวง

กรไปเอง จึงพร้อมใจกันเอ่ยปากขอโทษ ทำให้กรยิ้มออกได้แล้วบอกขอโทษเช่นกัน..)


แต่เรื่องที่ดาราหน้าใสหายเข้ากลีบเมฆไป เขาเล่าให้ฟังเหมือนกับที่ได้บอกพี่โอบ

ว่าเป็นเพราะแอบหนีงานไปเที่ยว หัดดื่มเหล้าจนเมามาย โดยไม่รู้ตัวว่าแพ้แอลกอฮอล์

ดีที่มีคนช่วยไว้... ต่อจากตอนนี้กรก็เล่าเรื่องจริงให้ฟังด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแสนคิดถึง...



“ขอบคุณคร้าบบบบ ที่มาส่งคนหล่อๆถึงบ้าน ไม่เข้าบ้านผมก่อนแน่นะพี่?”

เด็กหนุ่มลงรถเอ่ยขอบคุณคนมาส่งเสียงใส ขณะที่รถของดารารุ่นพี่ยังติดเครื่องอยู่

คนน่ารักก็เอื้อมมือลอดกระจกรถมาขยี้หัวเจ้าเด็กรุ่นน้องเล่น

“ ไอ้แห้ง!55 มึงอย่าซ่าให้มากนัก!ไม่งั้นต่อไปกูจะฟ้องพี่หมอทีของมึง!555”

น้ำทำเสียงล้อเลียน เรียกกรเลียนแบบคุณพี่หมอที แล้วยังเขกหัวให้อีกต่างหาก


“โหย~~ผมเจ็บนะพี่น้ำอ่ะ พี่เอสไม่อบรมแฟนตัวเองเล้ย!”

“เอ้อขอโทษทีแล้วกัน งั้นกูลงโทษให้เอง”

เอสพูดแล้วจู่โจมเข้าหอมแก้มน้ำทันที เล่นเอาทั้งคนถูกทำและคนยืนดูสะดุ้งพร้อมกัน

หนุ่มน่ารักรู้สึกเขินอายที่ต้องโดนหอมแก้มต่อหน้ากร จึงเอามือผลักหน้าแฟนจนหงาย

“ ฮึ่ย~! ไอ้โรคจิต! ////////*// ชอบโชว์นักรึไง ไอ้บ้าไปตายซะ!!!”


แม้จะโดนน้ำด่าและทุบตีตุบตับจนต้องไล่คว้ามือห้ามไว้ แต่เอสก็ยังหัวเราะชอบใจ


ขณะที่กร................ ได้แต่ยืนกัดฟัน ฝืนยิ้มตามภาพบาดตาที่ทำเอาเขาหน้าชา...

ต้องทนเห็นทั้งคู่รักกันแบบนี้ ขณะที่ตัวเองเป็นได้แค่ คนยืนดู...

สิ่งที่ทนเก็บกลั้นเอาไว้ภายในใจ มันเหมือนจะระเบิดออกมารอมร่อ!


“555..5...5 ผม! อึก... ผมเข้าบ้านเลยดีกว่า! ขอบคุณมากครับ! พี่เอสพี่น้ำ

เจอกันพรุ่งนี้นะพี่ บ๊ายบาย55555” กัดฟันเอ่ยคำลา ทิ้งใบหน้ายิ้มแย้มให้เห็นตบท้าย

ตามด้วยเสียงหัวเราะที่ฝืนใจ แล้วรีบหมุนตัวหันหลังหนีหน้าคนทั้งสอง

เด็กหนุ่มก้าวฉับๆเดินไปโดยไม่ยอมหันกลับไปมองทั้งคู่ที่โบกมือส่งอีก..


ต้องรีบไปก่อนที่เขาจะเก็บซุกความเสียใจไว้ในอกไม่ไหว...


เมื่อเด็กหนุ่มหน้าใสเดินพ้นรั้วบ้านตัวเองเข้าไปได้ไม่กี่ก้าวนัก ..

ก็ได้ยินเสียงรถด้านหลังแล่นจากไป....

มันราวกับเป็นสัญญาณ หรือเสียงกระซิบแผ่วเบาจากสายลม ...ที่บอกกับเขาว่า..

ไม่ต้องทนอีกแล้ว...


กรหันหน้ากลับไปมองข้างหลังเขา ไม่เหลือใครอีกแล้ว.... ตอนนี้

น้ำตาที่ต้องทนกลั้นไว้ตลอดทาง ก็ไหลร่วงลงมาอย่างง่ายดาย...

“ผมรักพี่จริงๆนะ...ฮึก... พี่น้ำ..”


หลังเดินย้อนกลับไปปิดประตูรั้ว กรได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาให้ตัวเอง แล้วค่อยๆ

เดินก้มหน้าผ่านสวนหน้าบ้านไปเรื่อยๆ…..

เลือก... ที่จะยอมเป็น น้องชาย ..เพื่อขอให้ได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่เขารักต่อไป...ก็พอ

จะไม่มีใครต้องเสียใจ... ไม่มีอะไรที่ต้องเปลี่ยนไป...

นอกจาก ...เขา ..คนเดียว...


“รักแบบพี่ชาย........... หึหึ..ฮะฮึก....ฮึกฮึก.... แล้วถ้าเป็นรักแบบอื่น...ฮะฮึก

พี่จะยอมให้ผมรักมั้ยล่ะ...”

เด็กหนุ่มเดินร้องไห้มาจนถึงประตูหน้าบ้าน กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู

เขาก็หยุดชะงักแล้วนั่งลงสะอื้นอยู่ตรงนั้น...


เวลาอย่างนี้ เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นสภาพเลย... มันคงดูแย่มาก...

เขามันอ่อนแอเกินไป เขาอยากเป็นลูกผู้ชายให้มากกว่านี้จริงๆ


อดนึกถึง....... พี่ชายอีกคนไม่ได้ คนที่เขายอมยกให้เป็นพี่ด้วยใจจริง...

กรล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกงมากดโทรหาคนที่เขารู้สึก... คิดถึงในเวลานี้...


รอสายไม่นานทางนั้นก็กดรับ “....ฮัลโหล..........ฮึก....ฮึก... ฮือออ~พี่หมอ!

พี่หมอทีครับ!! ฮือออ~~” ยังไม่ทันจะได้เริ่มเล่าเรื่อง เขาก็ร้องไห้ให้อีกฝ่ายฟังซะแล้ว


ทางด้านนายเทพพิชัยนั้นก็งงเป็นไก่ตาแตก ที่กรโทรมาหาเขาแถมยังร้องไห้อย่างไม่อาย

ในตอนแรกก็แปลกใจ ที่ได้รับโทรศัพท์เบอร์แปลก แต่เมื่อได้ยินคำว่า พี่หมอที ...

เท่านั้นก็รู้แล้วว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าคู่อริตัวแสบ

ที่ดันหลวมตัวมาขอสมัครเป็นน้องชายเขาเข้า...


“เฮ้ย!? ... ไอ้กุ้งแห้งนี่นายร้องไห้ทำไมกัน!?”

เจ้าเทมรีบทำเสียงเข้มถามกลับอย่างร้อนใจ... (มึงมาร้องไห้ใส่กูทำไมเนี่ยไอ้แห้ง!?)


กรกำโทรศัพท์แน่น พยายามสะอื้นให้น้อยลงเพื่อที่จะเล่าเหตุการณ์วันนี้

ให้พี่หมอทีฟังได้รู้เรื่อง “ ....ฮือ...ผมอยากให้พี่...อึกฮึก... อยู่ตรงนี้...ฮึก..”


คนได้ฟังรู้สึก... มีใจสงสารอยู่ไม่น้อย “พี่......” เทพพิชัยลังเล ...

เขาไม่รู้จะพูดออกไปดีมั้ย... เขาไม่ได้อยู่ในฐานะที่ควรจะพบหน้ากรอีก

แต่.......... เขาก็ไม่อาจซ้ำเติมกรได้... เจ้าหนุ่มลูกครึ่งเอนหลัง ทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้นวม

ในห้องทำงานแล้วถอนใจครุ่นคิด เงียบไปจนอีกฝ่ายที่นิ่งฟังถามรบเร้ามาว่าเขาจะพูดอะไร


“ถึงเราจะไม่ได้เจอกัน แต่ขอให้นายรู้ไว้.............. พี่อยากจะไปหา...

พี่...อยากจะอยู่เคียงข้างนายเสมอ.. ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม..”



กรค่อยๆลดโทรศัพท์ที่แนบหูลง กดวางสายจากพี่หมอทีเงียบๆ...

ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของเด็กหนุ่ม..

“........ฮึก..........ฮึก..//////////.........ฮึกฮึก.....”


แต่คราวนี้เขายิ้ม... ยิ้มทั้งน้ำตาได้ ...เพราะเขาอยากจะยิ้มจริงๆ...


........................................

....................

...........


+++++++++++++++++++++++++++++++++++



…………………..วันต่อมาที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย..



เพื่อนๆต่างนั่งมองเจ้านิกกี้คอยเอาอกเอาใจหนูแนนอย่างประหลาดใจ..

ทั้งซื้อข้าว ซื้อน้ำ ซื้อขนม จนแทบจะนั่งป้อนให้ ไม่ว่าหนูแนนต้องการอะไร

เจ้าหนุ่มหน้าตี๋เป็นต้องรีบหามาประเคนให้...

นี่มัน! ผิดปกติวิสัยสุดๆจนน่าขนลุก!!!|||||||||||||

ทั้งวี อาท และบาส อดขนลุกขนพองไม่ได้กับภาพตรงหน้า


เมื่อเห็นพวกเพื่อนรุมจ้อง นิกกี้ก็ก้าวไปกระซิบข้างหูของหนูแนน

“เอ่อ.................ครือออ...คุณหนูแนนขอรับ...ถ้าไม่ต้องการอะไรแล้ว ขอเวลาให้

กระผมรับประแดกข้าวของตัวเองบ้างจะได้มั้ยขอรับ|||||||||||||”

หนุ่มตี๋แกล้งทำหน้าตาน่าสงสาร แล้วแกล้งทำท่านอบน้อมก้มหัวให้ปลกๆ


“.............เฮอะ! เออก็ได้! แต่ขี้ข้านิกกินข้าวเสร็จอย่าลืมเอาชีทไปซีร็อก

ให้คุณหนูแนนด้วยนะค่ะ...ฮุฮุฮุ” สาวเพื่อนซี้ที่ตอนนี้ดู..ช่างมีสถานะ

เหนือกว่าเหลือเกินหัวเราะไหวไหล่อย่างชอบใจ...


เจ้าเพื่อนหน้าตี๋ได้แต่ยิ้มอย่างแค้นๆ(หนอย~~~ แน่!!!-*- อีแม่มดหัวหงิก

ได้ใจใหญ่เลยนะตั้งแต่กุมความลับกูไว้เนี่ย.......... แกล้งกูจั๊งงง)

จู่ๆนิกกี้ก็ลุกพรวดจากโต๊ะ จนเพื่อนๆที่กำลังกินข้าวต้องเงยมองหน้าอย่างงงๆ

“เฮ้ยเบื่อเว้ย!! คุณหนูแนนครับ กระผมขออนุญาตไปขี้!!! ก่อนนะกินให้อร่อยล่ะมึง!”

หนุ่มตี๋ทำท่าโค้งตัวคำนับให้หนูแนน แล้วเดินหัวเราะไปเข้าห้องน้ำ

ทำให้เพื่อนคนอื่นต่างหัวเราะจนสาวร่างเล็กด่าเสียงแหลมไล่หลังตาม

“อีนิก! อีคนเถื่อน! มึงนั่นแหละไปกินขี้คนเดียวไป๊!!”

เสียงดังกลางโรงอาหารอย่างนี้ ไม่พ้นต้องโดนหันมามองอย่างตำหนิ

(คนเขากำลังกินข้าวกันอยู่) คนพูดรีบนั่งตัวลีบ ตักข้าวกินตามเดิมแทบไม่ทัน||||||||||||||


...........................................

...........................


อีกด้านหนึ่งของมหาลัย...


น้องแบงค์กำลังวิ่งกระหืดกระหอบไปหา พี่นิกของเขา... ป่านนี้คงกำลัง

นั่งกินข้าวกันอยู่แถวๆที่เดิม... ไม่รู้โดนพี่หนูแนนแกล้งไปถึงไหนแล้ว555


ทางที่แบงค์วิ่งมาเป็นทางที่มาถึงห้องน้ำ.. ก่อนโรงอาหาร..

ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขานึกอยากเจอพี่นิก พี่นิกก็โผล่มาให้เห็นแถวหน้าห้องน้ำพอดี

เห็นคนรักหน้าตี๋ทำท่าเสริมหล่ออยู่ไกลๆแล้ว หนุ่มน้อยอดอมยิ้มไม่ได้^^

“ดีจัง... จะได้เดินไปพร้อมกัน//////”


แต่แล้ว... ขาที่กำลังจะก้าวไปต้องชะงักงัน!

หัวใจของหนุ่มน้อยหล่นวูบหายไปไหนไม่รู้

แบงค์เห็น... แก้มบุ๋มมาดักรอพบนิกกี้ถึงหน้าห้องน้ำชาย...


“....อึก... พี่แก้มบุ๋มนี่หว่า!!!”


อยู่ดีๆ... ผู้หญิงคนนั้นก็โผล่มา! คนรักเก่าของแฟนเขายังไม่ยอมแพ้จริงๆด้วย!

“...ฮือ~ทำไงดีวะเรา |||||||||||||| พี่นิก~อย่าไปคุยกับเขานะ!”



คนรักรุ่นพี่ของเขาดูตกใจไม่น้อย เอาแต่ยืนมองหน้าผู้หญิงคนนั้นเงียบๆ...

ขณะที่หญิงสาวพูดไม่หยุด ทั้งคู่อยู่ไกลเกินไปเขาจึงไม่ได้ยินบทสนทนานั้น

แต่สิ่งที่ได้เห็นคาตาคือ มือของผู้หญิงคนนั้น กำลังเอื้อมไปจับมือของผู้ชาย

ที่ได้ชื่อว่าเป็นแค่แฟนเก่าไปแล้ว! .. และยังเป็นแฟนของเขาด้วย!







tsktonight…TBC.


....*** งานเค้าเยอะอ่ะ แหะๆๆๆ(ขอแก้ตัว มันยาวไปอีกแล้ว )
วิกะจะแต่งได้ตอนล่ะซักประมาณ15หน้าก็อัพเลย........... ทำไม่ได้ซั๊กกะที555
เอาใหม่เนอะ เดี๋ยวแก้ตัวใหม่นะจ๊ะ อยากให้ทุกคนได้อ่านกันไวกว่านี้^^



ตอบจ้า^^

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา /// แหมดีใจที่ชอบนะค่ะ^^ ตอนพิเศษคือช่วงที่นิกกี้
ยังใส่เฝือกอยู่และยังไม่ถึงวันตรุษจีนค่ะ เป็นช่วงที่ยังไปอยู่ดูแลน้องที่บ้าน
บางคนอาจงงนิดๆเพราะปีนี้วาเลนไทน์มาหลังตรุษจีนแล้ว แต่ในเรื่องวิแต่งให้
วาเลนไทน์มาก่อนตรุษจีนเหมือนทุกๆปีค่ะ


ถึง พี่นิด /// โอ้โห! มาตามเม้นท์ให้เต็มเลย555 คนรออ่านต้องดีใจอยู่แล้วค่ะ
ขอบคุณพี่นิดที่รักกันจริง555 สงสัยต้องให้รางวัล....เป็นเอ็นซี
ช่วงนี่ต้องรอต่อปายยยย555 แล้วจะหื่นเอ๊ย! จะใส่ให้ตามเห็นสมควรนะคะ^^
ขอบคุณที่ตามมาลุ้นกัน


ถึง คุณKuro_Goku /// ถ้าเพิ่งเข้ามาอ่านตอนนี้คงมีให้อ่านยาวเลยล่ะค่ะ555
เวลาที่วิชอบฟิคเรื่องอะไร วิก็ตั้งตารอ และรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่ได้อ่านตอนต่อเหมือนกันค่ะ
รู้สึกช่วงนี้มีคนชอบเจ้าเทมเยอะเชียวไม่รู้ตอนนี้จะมีคนหลงคู่นี้เขาอีกรึเปล่าหนอ55
แต่อย่าเพิ่งลืมพระเอกนายเอกของเรานะจ๊ะ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายให้ลุ้นให้อ่านกันต่อค่ะ

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2555		3 comments
Last Update : 28 เมษายน 2556 20:06:19 น.
Counter : 2261 Pageviews.
Share Tweet