ไดอารี่จากคนทำงานเรือสำราญ เห็นมาอย่างไร ไปเที่ยวไหนมา... กันเอ๊ง คับผม..

29 Marseille ,France จะแชทและ เข้าเน็ต วันนี้นะครับถ้าเห็นกันที่ เอ็ม ก็เข้ามาทักกันหน่อย ละกัน .... เวลาที่ฝรั่งเศส เที่ยงถ้าเป็นเมืองไทย ก็คงจะ สี่โมงเย็น

วันนี้ได้เข้ามา ที่ seamen club ที่ติดกับเรือที่จอด มีทางเดินเป็นงวงช้างต่อไปตัวอาคาร ระหว่างทางเดินได้เห็นฝูง ปลา เล็ก ใหญ่ เวียนว่าย ไป มา ส่วนตัวแล้วผมเป็นคนที่ชอบเลี้ยงปลามาก ๆ จึงเพลิน ใจ และหายเหนื่อยได้ไม่น้อย ที่ได้เห็นฝูงมัจฉา พากันแหวกว่าย และ จิกกินสาหร่าย อย่างเพลินใจ ยืนคุยกับเพื่อนชาวโปรตุเกตุ ที่เคยออกไปข้างนอกกันประจำ ตามร้านเน็ต เค้าชวนดูปลา อย่างเพลิน ๆ จนแอบเผลอ ทำให้ ปลง ๆ และบ่นกับตัวเองว่า บางครั้งคนเราไม่จำเป็นต้อง มีอะไร มากมาย ให้เป็นกฏเกณฑ์หลายอย่างที่ตั้งไว้ ทำให้ต้องทำทุกอย่างเพื่อจะได้สิ่งนั้นมา โดยไม่คำนึงถึงว่าการได้มานั้นมันบริสุทธิ์ หรือ สุจริตวิธี หรือไม่ ทำไม ปลาเหล่านั้นไม่มีอะไร ซักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า อาภรณ์ น้ำหอม เครื่องประดับ ไม่มีแม้แต่ สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ หรือว่ายศถา บรรดาศักดิ์ ชาติตระกูล ศักดินา .... แต่พวก มันก็อยู่อย่างมีความสุขกันได้ .... แล้วเราหละ...วันนี้ นึกอยากเป็นปลา ...อย่างตะหงิด ๆ (ไม่ได้อยากเป็นหม่อมลูกกบ ลูกเขียดนะครับ)

ผมแชท และเล่นเน็ต โหลดภาพ และสารพัด งานที่ทำกับคอมพิวเตอร์ 3 ชั่วโมง ไม่มีหยุด และรอน้องชายที่นัดกันไว้ ว่าจะออกไปในเมือง ด้วยกัน ...แต่ก็ไม่รู้ว่าพูดจากัน เข้าใจหรือเปล่าไม่รู้ บอกว่านัดที่อาคาร ดันไปตามหาเรา ที่อาคารเหมือนกัน แต่เป็นอาคาร ในเมือง Marseille ซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ เป็นอันดับสองรอง จาก Paris แล้วจะเจอกันมั้ยเนี่ย....

จึงกลับมานอนหลับเพราะทำงานแต่เช้า ...แชท กันจนมึน ไปข้างหนึ่ง....รอบนี้ สามช่า ไว้วันหน้าค่อยว่ากัน ..

คืนนี้เป็นวันส่งแขก คืนสุดท้ายของเรา ..ที่จะได้เจอ แขก ที่เสิร์ฟมาตั้ง 12 วัน ถึงเวลาแล้วที่ท่านทั้งหลายจะได้เวลากลับสู่มาตภูมิ เอ้ย...แล้วเราจะพาเค้ากลับบ้าน...อิ อิ...

หลังเลิกงาน มีการสั่งลา เพื่อนสนิท ที่ชื่อ ...เจี๊ยบ คนที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงสองเดือน แต่เราก็สนิทสนม กลมเกลียวกันเหมือนคบกันมา สิบห้าปี ...เจี๊ยบจะกลับเมืองไทยละนะ ...ไปพักร้อน ... อยากจะบอกว่าคิดถึงเพื่อนคนนี้มาก ...เพราะว่าไม่ได้เค้าตอนที่ผมเข้าประกวด หนุ่ม – สาว บนเรือ แกรนด์ ก็คงจะไม่ได้ตำแหน่ง รองอันดับหนึ่งมาครองได้ หรอก ...(ใครอยากดู ติดต่อได้ที่เกศรา ผู้จัดการส่วนตัว ที่เมืองไทย ได้นะครับ แผ่นได้ส่งถึงเธอที่เมืองไทยแล้ว )..

แล้วเราจะกลับมาพบกันอีกนะ ทั้งเจี๊ยบ และ ปิยะ...

30 AUGUST 05 ........Barcelona SPAIN ส่งแขกเก่ากลับบ้าน รับแขกใหม่ขึ้นเรือ เป็นการเริ่มต้นอีกครูซ ...

วันนี้นรก แตกหรือว่า สวรรค์แกล้ง รึ เปล่า ตารางทำงาน เริ่มต้นที่ ตี 4 คอยปลุกผี เอ้ย ..รับแขก ตื่นมารับประทานอาหาร ที่บนบุฟเฟต์ ชั้น 14 ของเรือ

ทำงานแต่เช้า ไม่มีใครตื่นมามากมาย จะมีก็แต่ เด็กใจแตก ไม่ยอมหลับยอมนอน ตั้งแต่เมื่อคืน อยู่กันเป็นกลุ่ม ๆ ในสภาพที่ดูไม่ได้ ผมต้องแหกตาตื่น มาดูสภาพของพวกเด็กเหล่านี้ ทำให้ไม่อยากมีลูก ...(อันที่จริงชาตินี้ก็คงไม่มีปัญญาจะมี หรอก ใคร๊ เค้าจะมาเอาผม อะ ถ้าจะคิดตามความเป็นจริง ) ยืนคิดได้ไม่นานจึงเห็น คุณพ่อ ของน้องหนูมาตาม พร้อมกับสวด คุณลูกแต่เช้าตรู่ ...แหม ...ก็เล่นไม่หลับไม่นอน หายไปทั้งคืน อย่างงี้...ไม่แรดก็ร่าน หละ ครับ...อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ(นา) เล้ย ...

เพื่อน ต่างชาติหลายคนพยายามจะเข้ามาหยอก และเล่นด้วยแต่ผมไม่มีอารมย์ ก็คนง่วง ๆ วินาทีนั้นอะไร ก็เอาไม่อยู่แล้วหละครับ...กว่าจะตื่นได้ทั้งกายและวิญญาณ ก็ต้องออกไปสูดอากาศ บนดาดฟ้า ของเรือ มองดูตัวเมือง บาร์เซโลน่า แล้วอรุณสวัสดิ์ก็เริ่มต้นเช้าวันใหม่ ....(อีกแล้ว) ....

เลิกงาน 10 โมงเช้า ส่งเพื่อนสนิท ชื่อปิยะ หรือ เปี๊ยะ กลับเมืองไทย กว่าจะได้เข้านอนก็เกือบเที่ยง ตื่นนอนตอน บ่ายกว่า ๆ เพื่อจะออกไปทานอาหารข้างนอก ...ออกไปคราวนี้ ผมไม่ได้ตั้งใจ ไปเที่ยว ...ออกไปคนเดียว ไม่ได้ไปตามหา คนที่ห่างไกล ...ไม่อยากให้เหมือนการไปหารักแท้ในวันหรือคืนที่หลอกลวง...

แค่อยากไปนั่งจิบดื่ม และทานอาหารที่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ บาร์เซโลน่า เล่น ๆ แค่นั้นเอง ...เพื่อน ๆ แต่ละคน ส่วนมากก็ไปตั้งแต่เช้า ...คราวนี้ก็ถึงเวลาต้องบินเดี่ยวอีกแล้วครับ....กลัวซะที่ไหน หละครับ... เกิดมามั่น ... (อันหมายถึงเป็นคนมั่นคงหนะครับ)

ผมเดินเล่นอย่างไม่คิดอะไร ไปตามทาง ตามถนนคนเดิน และ ช้อปปิ้ง เหมือนแถว ๆ สยาม บ้านเรา...ผมเคยมาเมื่อคราวที่แล้ว กับเพื่อนภาคแรกที่นั่งแท็กซี่แต่คราวนี้...ผมนั่งรถชัทเทิ้ลบัส มาลงที่ตัวเมือง ประมาณ สิบนาที...

การอยู่คนเดียว บางครั้งก็ทำให้เราได้คิดว่า เรามีเวลาได้ค้นพบตัวเองมากขึ้น ......ผมนั่งจิบดื่มไม่นานก็มีเพื่อนใหม่ เข้ามาทักทาย และทำความรู้จัก ..... ทำให้เราได้มีวิสัยทัศน์มากกว่า ผมไม่กลัวที่จะเจอ และพบเพื่อนใหม่ แต่ผมเลือกที่จะพบ และคบคนมากกว่า หนะครับ....

ผมสนุก และสำราญที่ได้พบปะเพื่อนใหม่ที่บาร์แห่งนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้อะไร ๆ หลายอย่างในโลกนี้ที่เราอาจจะยังไม่รู้ได้อีกเยอะ...แค่นี้ก็คุ้ม กับการที่ได้ออกมาคนเดียวในวันว่าง ๆ แบบนี้หละครับ....

กว่าจะกลับก็ปาเข้าไป เกือบห้าโมง แต่คราวนี้รถไม่ติดเหมือนภาคแรก เพราะว่าถึงเวลา ที่ผู้โดยสารขึ้นเรือเป็นส่วนมากแล้ว... ผมนั่งรถไม่ถึงห้านาทีก็ถึงเรือที่จอด พอเห็นเป็นลาง ๆ จากในเมืองแล้วครับ...

วันนี้เหนื่อยมาก แต่เหนื่อยอย่างมีความสุข จนบอกไม่ถูก ...อิ อิ ....

31 Marseille FRANCE

ผมน่าจะได้ทำงานรอบบ่ายนะครับ แต่ไม่รู้โผออกมาอย่างไรไม่รู้ต้องทำให้ ทำงานในห้อง dining room เสิร์ฟ เช้า เสิร์ฟ บ่าย และเสิร์ฟเย็น แต่ก็พอมีเวลาพัก วันหยุดบ้าง ประเดิมวันแรกก้ได้วันหยุด ที่เมืองนี้ เมืองที่ใหญ่อันดับสองรองจาก ปารีส ...



ผมบอกกับเพื่อน ๆ ว่าจะตามไปหลังจากที่ได้เข้าเน็ต ก่อน จึงนัดกันที่ร้านอาหาร เอเซีย ในเมือง ....ด้วยความที่เราไม่เคยไป แต่เพื่อนก็เอาแผนที่ไว้ให้ ...ไม่เป็นผล เพราะว่าเมืองนี้ ใหญ่มาก ๆ พอ ๆ กับกรุงเทพ แล้วจะเดินตามหาเจอมั้ยครับ...ไม่อะ ..

เพื่อนหลายคนจะรู้ดีว่าถ้าผมได้เข้าร้านเน็ตแล้ว ก็ยากที่จะไปไหนได้ รอไปเหอะ ..

ไปในเมือง นั่งรถไป เกือบครึ่งชั่วโมง อากาศร้อนมาก เพราะว่าเป็นหน้าร้อนของที่นี่ ...ผมรู้ว่าป่านนี้เพื่อนคงไม่รอ แล้วหละ กว่าจะออกมาได้ก็ปาเข้าไป เกือบบ่ายสองโมง หลายร้านก็คงปิดพัก กันไปแล้ว จึงเดินไป ตามเส้นทางของเรา บ้าง ....

มหานคร ที่มีผู้คนมาก ย่อมวุ่นวาย และไม่ค่อยสะอาด มากนัก ในสายตาผม ....อึ ของหมาและแมว มีเกลื่อน ตามซอกซอย ..ผมไปเที่ยวโบสถ์ และในเมืองไม่นานนักจึงกลับกะว่าจะมา งีบหลับพักผ่อนเอาแรง ก่อนทำงานตอนเย็น ...

จึงทานสลัดไก่ ที่ร้านเล็ก ๆ นั่งเก้าอี้ ใกล้ กับถนน คนเดิน อย่างได้บรรยากาศ ที่มีร้าน เก๋ ๆ อย่างนี้เกลื่อนเมือง นั่งทานสลัด กินลม ชมวิว (ชมคน บ้างบางครา) แค่นี้ก็พอแล้วหละครับ...

กลับมาเรือ เกิดอาการปวดหัว อย่างไม่ตั้งตัว อาจจะเป็นเพราะอากาศ ร้อนหรือไม่ก็นอนพักผ่อนไม่เพียงพอ ...เป็นได้ ...(เป็นคนวินิจฉัยโรคให้ตัวเองพร้อม...)

ทำงานตอนเย็น อย่างไม่พร้อม แต่ก็โชคดี ที่ไม่มีแขก มากนัก ที่โต๊ะของผม จึงขอหัวหน้ากลับก่อนสี่ทุ่ม .. ทานกุ้งมังกร เสร็จ เกิดการคลื่นใส้ อาเจียนที่ห้องนอน ...จึงทอดร่างของตัวเอง ลงบนเตียงแล้วหลับ ตั้งแต่ สี่ทุ่มต้น ๆ ถึง หกโมงกว่า ๆ อาการนี้ไม่ได้มีสาเหตุมาจาก อาหารเป็นพิษแต่ว่า ..ร่างกายไม่ได้พักผ่อน เพียงพอ มัวแต่ออกไปเที่ยว เที่ยว และเที่ยวแล้วก็ทำงานหนัก วันหละ ไม่ต่ำกว่า สิบกว่าชั่วโมง...

พอพักผ่อนเต็มที่แล้ว.. ...คราวนี้ อาการปวดหัว ตัวร้อนหายเป็นปลิดทิ้ง ...แม่เคยบอกผมเสมอว่า ... “อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดีนะลูก” ผมลืมหนะครับแม่...วันหน้าจะดูแลตัวเองให้มากกว่านี้ นะครับ....



September 2005

1 Livorno ,Pisa ,ITALY ทำงาน เช้า สาย บ่าย และ ตอนบ่าย แก่ ๆ สำหรับการเสิร์ฟน้ำ ชา ยามบ่าย ....ไม่มีแขก เยอะ เพราะส่วนมากแขกออกไปเที่ยว เมือง ฟลอเรนซ์ และหอเอนเมืองปิซ่ากันแทบจะหมด จะเหลือก็แต่พวก แม่ใหญ่ คุณยาย ทั้งหลายที่ไม่อยากออกไปไหน ...

ผมทำหน้าที่ เป็นคนเอสคอร์ท แขกไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม ...เพราะว่าหัวหน้า ชาวเม็กซิกัน เคยทำงานร่วมกัน จึงจัดงานสบาย ๆ ให้ ....

หลังเลิกงานก็ดู หนัง ฟังเพลง และโทรศัพท์คุยกับเพื่อน ๆ ในเรือ ....พอได้เวลาพอสมควร จึงหลับ...(ตีหนึ่งกว่า ๆหนะครับกว่าจะหลับได้)



2 Civitavecchia ,Rome

ได้วันหยุดวันนี้อีกแล้ว จึงพลาดไม่ได้ที่จะไปเที่ยว โรมเมืองหลวงแ ละหัวใจของอิตาลี่

นั่งรถไฟ ไป และกลับ ด้วยราคา 9 ยูโร ตลอดสาย คราวนี้ไม่ได้ไปกับเพื่อนคนไทย เพราะว่าหลายคนไปแล้ว และก็มีอีกหลายคนไม่เคยไป แต่ก็ไม่อยากออกไป เพราะว่าต้องใช้เวลานานแสนนานกว่าจะถึงเมืองหลวงได้ ....

ผมและลูกน้องผมคนเม็กซิกัน ที่ทำงานด้วยกันตอนเช้า เค้าชวนไปด้วย เพื่อนคนนี้ชื่อโจเซ่ เค้าเคยไปแล้วแต่ก็อยากไปอีก ....เรานัดกันไปสองคน แต่ไปเจอผู้โดยสารที่มาเที่ยวเรือ เป็นคนเม็กซิกัน จึงชวนเค้าไปด้วยเพราะว่า เค้าก็อยากไปโรมแต่ไม่ได้จองทัวร์ จึงต้องไปเอง ...โจเซ่ เพื่อนผมจึงเป็นไกด์ให้ด้วยใจรัก ..สรุปแล้วเราเดินทางกันไป สี่คน

นั่งรถไฟ ชั่วโมงต้น ๆ ก็ถึงเมืองหลวง

รถไฟ จอดที่สถานี ของวาติกัน ... หรือ โบสถ์ ของ ศาสนาคริส นิกาย คาทอลิค อันเป็นสถานที่ ที่เก่าแก่ของที่นี่ และของโลก

ผมตื่นตาตื่นใจกับที่แห่งนี้มากนัก เพราะตอนที่เราเคยเห็นทางทีวี ข่าวต่างประเทศเกี่ยวกับการเลือกตั้งพระสันตะปาปา และการทำศาสนสถานก็ที่นี่แหละครับ....ได้เห็นสถานที่ทำงานของโป๊บ ...และลานศาสนกิจ อันกว้างใหญ่ ...ได้ใจ และดีใจที่ได้มา...สักครั้งหนึ่งในชีวิต ..

ยิ่งใหญ่ อลังการ งานสร้างเยี่ยงนัก... เราจึงปีนขึ้นไปจนถึงโดม อย่างเหนื่อย แต่สนุกสนานมองเห็นวิวของโรมได้อย่างสวยงาม

ค่าเข้าชม เจ็ดยูโร แต่มันส์ และ สวยงามอย่าบอกใครเชียว....ถ้าจะเปรียบเมืองไทยก็คงเหมือนวัดพระแก้ว...ของเรา...

ผมเอาแต่ถ่ายรูป เผลอแป๊ปเดียวเพื่อนชวนเดินขึ้นข้างบนโดม เกือบเป็นพ่อบุญหลง หากันแทบไม่เจอ แต่ดี ที่เป็นทางวันเวย์ ปีนด้วยบันได ที่สุดแสนจะแคบ ... ในระหว่างนั้นได้เจอคนไทยกลุ่มหนึ่งมาเที่ยว แต่ไม่มีเวลาคุยกันมากเพราะผมรีบเดินขึ้นไปตามหาเพื่อน ....

หลังจากนั้นเรา ต่อรถไปที่ โคลีเซี่ยม และอนุสาวรีย์ ผู้กล้า และเรื่องราว สมัยอาณาจักรโรมัน ..ที่ยิ่งใหญ่ ในสมัยก่อน..

ใช้เวลาที่นั่นไม่นานนัก เพราะจะต้องรีบกลับมาให้ทันรถไฟ ก่อนที่จะมาทำงาน และวันนี้หัวหน้านัดประชุมใหญ่ ประจำสัปดาห์ด้วยสิ..

และถ้าหากพลาดรถไฟ ขบวนนั้นก็ต้องนั่งแท็กซี่ ด้วยราคา แค่ รอ้ย ห้าสิบกว่ายูโร หรือแค่เจ็ดพันบาทเอง...(ประชดนะครับเนี่ย) ..

เพื่อนของโจเซ่ เค้าขออยู่ต่อที่วาติกัน เราจึงกลับกันสองคน...

ก่อนจะเดินทางกลับเพื่อนผม เค้าเป็นสาวก ของ Hard rock café แต่ละเมืองที่ไปมา ต้องได้ของที่ระลึก ..เรานั่งแท็กซี่ไปตามหาร้านนี้ ไม่นานก็เจอ ...และได้ของสมใจนึก ....ก่อนที่จะมารอรถไฟ กลับเรือ อีก หนึ่งชั่วโมง

คงเหมือนกับการที่เรือจอด แหลมฉบัง แล้วต้องนั่งรถไฟต่อมาเที่ยวกรุงเทพ เมืองหลวง ฉันท์ใดก็คงฉันท์นั้นหละมั้งครับ..

กลับมาทำงานตอนเย็น อย่างเหนื่อย แต่ก็สนุก และเป็นสุข ยิ่งนัก

ถ้าไม่มีโจเซ่ ก็คงลำบาก เพราะว่าต้องสื่อสารกันเป็นภาษาสเปน จึงจะฟังกันรู้เรื่องได้ เพราะชาวอิตาเลี่ยนจะเข้าใจภาษานี้ ที่นอกเหนือจากภาษาอิตาเลี่ยน ....

3 NAPLES ,ITALY

วันที่ต้องทำงาน แต่ถึงกระนั้นก็รีบออกไปโทรศัพท์หา แม่หญิงวัน ที่เชียงราย เพราะว่า นัดท่านว่าจะโทรหา เพราะพักหลังนี้ไม่อยาก โทรจากเรือ สัญญาณดีเลย์ ว่าง ๆ จึงออกไปโทรบนบก ทำไง ได้ก็เราเป็นสัตว์ครึ่งบก ครึ่งน้ำ นี่นา....

หลังจากโทรศัพท์เสร็จจึงออกไปซื้อของกิน ของใช้ ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต แล้วแว๊บเข้าร้านเน็ต แป๊บหนึ่ง จึงได้คุยกับเพื่อน ที่เมืองไทยหลายคน รวมทั้งได้รับเมล์ จากแฟน ๆ ที่อ่านหนังสือ ส่งเมล์ เข้ามาคุยกัน และถามไถ่ว่า ผมอยู่ต่างประเทศ อาบน้ำ บ่อยมั้ย อากาศหนาว หรือเปล่า ..เพราะเค้าเคยอ่านหนังสือ เล่มหนึ่งที่บอกว่า คนยุโรป ไม่ค่อยจะอาบน้ำ เพราะอากาศหนาวมาก แต่ว่าตอนนี้ผมก็อยู่ยุโรป แต่เป็นช่วงหน้าร้อนของที่นี่หนะ ครับ จึงต้องอาบน้ำบ่อย ๆ ไม่งั้น สรรพสัตว์ในตัวเอา อย่างเต่า ต้องออกมาเพ่นพ่านเป็นแน่แท้...

....ถึงแม้จะเป็นวันเสาร์ แต่เราก็ต้องทำงานทุกวัน ที่เรือ ไม่มีวันหยุด หนะครับ จะหยุดก็แต่บางเวลา ที่ไม่ต้องทำงานตอนกลางวัน นั่นหละ เค้าเรียกว่าวันหยุดแล้ว ....น่าสงสารตัวเอง เนอะ...

ตอนบ่ายเพื่อนชวนไปช้อปปิ้ง แต่ไม่มีแรง แล้ว เสร็จเสิร์ฟ ลันซ์ จึงหลับเอาแรงก่อนการทำงานตอนเย็น



4 At SEA วันนี้ ต้องอยุ่ทะเลทั้งวันแต่ว่าไม่ค่อยยุ่งเพราะว่าผู้โดยสาร นอนอาบแดด กันเป็นส่วนมาก ผมทำงานที่ dining room .... แต่ว่าต้องเสียเวลาในการ อบรมเรื่องความสะอาด และ สุขอนามัย อันเนื่องมากจาก ผู้โดยสารหลายท่านท้องเสีย และอาเจียน เกรงว่าจะเกิดโรคระบาด เพราะเคยมีแขก ท้องร่วงเยอะ เค้าต้องสั่งปิดการเดินเรือจนกว่าจะไม่มีผู้ท้องร่วง ....เคยตกเป็นข่าวดังมาก เมื่อปีก่อน เรือต้องจอด ทำความสะอาด ที่ New York จึงต้องมีการ ตื่นตัวในเรื่องนี้...ทำให้ได้หลับตอนกลางวันไม่นานนัก แต่พอหลังจากเสิร์ฟรอบบ่ายเสร็จก็นอนต่ออีก ....

วันนี้เพิ่มประวัติ ส่วนตัวผม สำหรับใครที่อยากรู้จักกันมากกว่านี้นะครับ

ปล.เขียนไว้ปีที่แล้ว

อีกหนึ่งคืนในเมืองไทยก่อนไปนอก...

ฝากเดือน วอนดาว

ว่าข้าสู้ สุดใจ ...ฝากดูแลคุณแม่ และผองพี่ เพื่อน คอยย้ำเตือน ว่า...ผมจะกลับมา...

ขอบคุณจากใจ ที่หลายคน จริงใจ ช่วยเหลือ มาตลอด ..

สมรัชนะ ครับ

Create Date : 20 พฤษภาคม 2549		1 comments
Last Update : 20 พฤษภาคม 2549 19:00:22 น.
Counter : 548 Pageviews.
Share Tweet