ครั้นรุ่งขึ้นเวลาเช้า     พระยาน้อยเสด็จไปนมัสการพระบรมธาตุมุนาถนอกเมืองตะเกิงทางสิบเส้น     ขณะนั้นมีหญิงคนหนึ่งชื่อเม้ยมะนิกรูปร่างนั้นงาม      ยังกำลังสาวชันษาประมาณสิบหกปีเศษ       ประกอบด้วยลักษณะกิริยามารยาทอันแช่มช้อยรูปของนางนั้นเป็นเสน่ห์แก่คนทั้งปวง        ใครได้เห็นแล้วก็รักใคร่ไม่เว้นคน     แต่ตกมาเป็นภรรยามะเทิ่ง  เพิ่งอยู่กินด้วยกันใหม่ ๆ  นางนั้นนั่งร้านขายแป้งขายน้ำมันอยู่หน้าบ้านริมทางที่พระยาน้อยจะเสด็จไป      และนางนั้นขายของดีมีกำไรมาก   เพราะคนพอใจมาซื้อที่ร้านนั้นติดจะชุกชุม     หวังจะได้ดูรูปนาง    เพราะเหตุว่าเป็นหญิงรูปงามต้องใจคน       พอเวลานั้นพระยาน้อยเสด็จไปทอดพระเนตรเห็นนางเม้ยมะนิกรูปงามก็ชอบพระทัย  จึงหยุดยืนพินิจโฉมนางอยู่       มิใคร่จะเสด็จต่อไปได้    ส่วนนางเม้ยมะนิกเหลือบเห็นพระยาน้อย     ก็ชายหางตามาสบพระเนตรพระยาน้อยถ้อยทีถ้อยมีความปฏิพัทธ์แก่กัน      เป็นทั้งนี้เพราะบุญนิยมคือบุพเพสันนิวาสของชนทั้งสองได้สร้างสมมาด้วยกัน      แต่บุริมะชาติปางหลัง      จึงเผอิญให้เห็นกัน      แล้วก็มีความผูกพันรักใคร่ซึ่งกันและกัน       แต่ในปัจจุบันชาตินี้อกุศลนิยม      ซัดให้เม้ยมะนิกตกไปเป็นภรรยามะเทิ่งเสียก่อน       แล้วจึงจะได้เป็นบาทบริจาริกาพระยาน้อยต่อภายหลัง       ส่วนพระยาน้อยเสด็จไปนมัสการพระบรมธาตุมุนาถแล้ว       จึงให้คนไปหาตัวนางเม้ยมะนิกมา       แล้วก็เสด็จกลับเข้าเมือง      พระยาน้อยมีความรักใคร่ในนางเม้ยมะนิกนัก       ถึงทราบอยู่ว่าเม้ยมะนิกมีสามีแล้วก็ไม่อาจอดกลั้นรั้งสติไว้ได้ด้วยความเสน่หาเป็นกำลัง       ก็อยู่ร่วมสมัครสังวาสด้วยนางเม้ยมะนิก      แล้วเลี้ยงไว้เป็นนางสนมเอกเป็นที่สนิทเสน่ห์นัก

Create Date : 03 มีนาคม 2556
Last Update : 6 มีนาคม 2556 1:11:25 น.		33 comments
Counter : 8499 Pageviews.
Share Tweet