|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
เป็นผู้หญิงธรรมดา
ป้าของฉันเป็นผู้หญิงธรรมดามาก ไม่เป็นที่รู้จักของใคร ฉันคิดว่าคนที่ป้ารู้จักมีแต่หลาน ๆ กับคนข้างบ้านเท่านั้น และคนที่รู้จักป้าก็เช่นกัน
ป้าเป็นผู้หญิงธรรมดาจริง ๆ แต่ฉันอยากเขียนถึงป้า เพราะน่าจะมีแต่ฉันที่จะเขียนถึงป้า และฉันก็น่าจะเป็นหลานคนเดียวที่ไม่เคยได้ทำอะไรให้ป้าเลยนอกจากเขียนถึงป้า ใจหายเหมือนกันเมื่อคิดว่า นี่คือสิ่งแรกที่ฉันจะทำให้ป้าและเป็นสิ่งสุดท้าย
ป้าฉันไม่มีอะไรพิเศษเลยนอกจากเป็นคนดี มีจิตใจที่ดีงาม ตั้งแต่ฉันรู้จักเป็นป้าหลานมา ฉันไม่เคยเห็นป้าทำอะไรไม่ดีเลย ไม่ใช่แกเป็นป้าที่ดีของพวกหลาน ๆ แกเท่านั้น แต่เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของเพื่อนบ้าน หรือจะพูดให้ยิ่งใหญ่กว่านั้นก็คือป้าเป็นประชาชนที่ดีของประเทศนี้ เพราะป้าไม่เคยทำผิดกฎหมายใด ๆ ป้าไม่เคยมีปัญหากับหน่วยงานของรัฐ ไม่เคยหลีกเลี่ยงภาษี ป้าเป็นคนของศาสนาโดยแท้เพราะป้าไปวัดทุกวันพระ และสร้างกุศลตามแนวทางพุทธศานา ในงานบุญต่าง ๆ
ชีวิตป้ามีความสุขมาก ฉันคิดว่าป้ามีความสุขทุกวัน ป้ายิ้มทุกวันและแกก็ไม่มีเรื่องตำหนิใคร ๆ ไม่มีเรื่องร้าย ๆ ออกมาจากป้าให้ได้ยินเลย
"ไปกินข้าวกินปลา ป้าจะพูดคำนี้เสมอเมื่อมีหลาน ๆ มาถึงบ้าน กินข้าวกินปลาจริง ๆ เพราะอาหารหลัก ๆ คือข้าวกับปลา ที่เด็ดสุดของคือแกงส้มปลา ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีฉันก็ยังรู้สึกว่า ไม่มีแกงส้มที่ไหนอร่อยเท่าบ้านป้า แกงส้มป้าจะเปรี้ยวจัด ป้าใช้มะนาวแกงส้ม น้ำแกงส้มของป้าเป็นน้ำใส
หลายปีที่ฉันพยายามจะแกงส้มให้เหมือนของป้าแต่ไม่เคยทำได้ ไม่เปรี้ยวเผ็ดแบบพอดีเหมือนของป้า
บ้านหลังแรกของป้าอยู่ในสวน บ้านป้ามีของกินมากมาย แต่ที่ฉันชอบที่สุดคือละมุดลูกเล็ก ๆ ป้าปลูกละมุดไว้หลายต้น นอกจากละมุดก็จะมีฝรั่ง และของกินอีกมากมายไว้ให้หลาน ๆ กิน พวกเราจะสุขสบายและอิ่ม เรียกว่าไม่เคยเลยสักวันที่ไปแล้วหิวกลับมา ป้าไม่มีลูกสักคน แต่ถึงแม้จะไม่มีลูกแต่ป้าได้เป็นแม่ เพราะป้าเลี้ยงหลานเป็นลูกอยู่สองสามคน ฉันคิดว่าป้ามีความเป็นแม่ครบถ้วน หลาน ๆ วิ่งไปหาป้าได้เสมอ
เรื่องราวของป้าในวัยเยาว์ ฉันรู้จากแม่เพียงเล็กน้อย แม่เล่าว่า ป้าเป็นพี่สาวคนโตแต่เป็นคนละพ่อกับแม่ เพราะพ่อของป้าซึ่งเป็นคนมีชื่อเสียงในสมัยนั้นเทียบเท่ากับผู้พิพากษาในสมัยนี้ ได้เสียชีวิตไปทิ้งลูกสาวเล็ก ๆ กับแม่เอาไว้ ต่อมาแม่มีสามีใหม่และมีลูกสาวอีกสามคน หนึ่งในสามนั้นคือแม่ของฉันคนหนึ่ง
ป้าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผอมบาง ฉันไม่ได้เห็นตอนที่ป้าเป็นสาว แต่คิดว่าคงจะสวย เพราะลูกสาวบ้านนั้นสวย ๆ ทั้งสี่คน
สิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่เด็กคือ พวกเขารักกันมากจริง ๆ และเขาก็บอกให้เรารักนับถือและแบ่งปันกัน
พวกเแม่ทั้งสี่มีที่นาอยู่แปลงหนึ่ง เป็นมรดกตกทอดมา ที่นาแปลงนั้นสำหรับปลูกข้าวเป็นของส่วนรวม ข้าวจะถูกเอามาเก็บไว้ที่บ้านเรา และพี่น้องทั้งสี่รวมทั้งลูกหลานก็มาเอาข้าวไปกินได้ บ้านไหนจะกินเท่าไหร่ก็ได้ ฉันไม่เคยเห็นทั้งสี่พี่น้องมีปัญหาทะเลาะกันเลย พวกเขาจะพูดกันดีมาก ป้าซึ่งเป็นพี่สาวคนโตจะเรียกน้อง ๆ ของแกว่า ว่าน้องทุกคำ พวกน้อง ๆ ก็เรียกแกว่า สาว (หมายถึงพี่)
ที่นาที่ปลูกข้าวกินด้วยกันนั่นแหละ เป็นตัวอย่างแห่งความรัก การดูแลและการให้ของพี่น้อง ที่แม่ไม่ต้องบอกหลายครั้งว่าพี่น้องรักกันแบ่งปันกันนั้นเป็นอย่างไร
ป้าเลี้ยงน้อง ๆ ของแก และเลี้ยงหลานอีก หลาน ๆ ที่มาอยู่กับป้าเรียกแกว่าแม่ หลานบางคนมีลูกก็ให้ลูกมาอยู่กับป้าต่ออีก
ป้าเป็นผู้หญิงที่น่ากอดมาก น้องสาวของฉันชอบกอดป้า แต่ฉันชอบจับมือป้าเล่นดึงหนังเหี่ยว ๆ ที่หลังมือ ป้าจะหัวเราะและว่า หนังเหี่ยวหมดแล้ว
ฉันชอบแกล้งอำป้าเล่น ฉันรู้ว่าป้าชอบให้ของน้องสาวคนเล็ก เพราะแกรักเป็นพิเศษในบรรดาลูก ๆ ของแม่
วันหนึ่งฉันแกล้งพูดว่า วันนี้ป้าให้ทองน้องสาวด้วยนี่
แกรีบพูดว่า บอกมันแล้วว่าอย่าบอกใคร ไปบอกคนอื่น
พวกเราก็หัวเราะฮากันเพราะน้องสาวไม่ได้บอกใครเลย แกโดนหลอก
วันหนึ่งป้านั่งหัวสั่นอยู่คนเดียวที่ร้านนั่งประจำของแก ช่วงนี้แกไปไหนไม่ไหวแล้ว ได้แต่นั่ง ๆ อยู่ที่บ้าน
ฉันถามแกว่า ป้านั่งสั่นทำไม
แกตอบว่า มันโกรธ คือแกโกรธอะไรสักอย่างหนึ่ง คงนาน ๆ ถึงจะโกรธ ครั้ง ฉันไม่ได้ถามแกว่าโกรธอะไรโกรธใคร แต่ถามว่านั่งสั่นทำไม
แกว่ามันโกรธแล้วหัวสั่น
อ้าว โกรธแล้วนั่งสั่นอยู่คนเดียว
ป้าหัวเราะแล้วว่าเอ้อ...แล้วก็หยุดสั่น ชีวิตช่วงสุดท้ายของป้า ในช่วงชีวิตใกล้จะครบร้อย แม่ซึ่งเป็นน้องสาวที่เหลืออยู่คนเดียวและสูงวัยแล้วเช่นกัน ได้ดูแลป้าอย่างดี จนทำให้ฉันรู้สึกมีกำลังใจว่า ฉันมีน้องสาวและเธอคงจะดูแลฉันดีด้วยในยามแก่เฒ่า นั้นหมายถึงว่าถ้าฉันจำเป็นจะต้องมีชีวิตยืนยาวเช่นป้าเพราะฉันไม่มีลูกเหมือนป้า
ช่วงหนึ่งแม่ไปรับป้ามาอยู่ด้วย อยู่บ้านเดียวกัน จะได้ไม่ต้องไปรับไปส่ง แต่ป้าก็อยู่ไม่ได้คิดถึงบ้านตัวเอง แม่จึงต้องไปนอนเป็นเพื่อนป้าอยู่เรื่อย ๆ แกไปแบบไม่กลัวเหนื่อย ไปทำอาหารที่ป้าชอบ ไปป้อนข้าว ป้อนนม
วันหนึ่งฉันไปเยี่ยมป้ากับแม่ ได้ยินป้าพูดว่า คิดถึงน้อง ฉันเห็นคนแก่สองคนพี่น้องกอดกัน แล้วต้องเมินหน้าหนี
ฉันอดขำไม่ได้ เมื่อน้องสาวเล่าว่า ตอนนี้แม่กับป้าโทรศัพท์คุยกันแล้ว บ้านของทั้งสองมีโทรศัพท์แล้ว และสองคนพี่น้องจำเบอร์โทรของกันได้ โทรหากันทุกวัน
พวกเราหลาน ๆ ใกล้ชิดกับป้า เพราะหน้าที่หนึ่งของพวกเรา ไม่ว่าจะอยู่ไกลถึงไหน ทุกครั้งที่กลับบ้านสิ่งที่ต้องทำคือไปหาป้า แม่จะเตือนให้ไปหาป้าก่อนเสมอ และก่อนกลับต้องไปหาป้าด้วย ป้าเป็นคนน่ารักจนวันสุดท้าย ฉันไปเยี่ยมป้าครั้งสุดท้าย ป้านอนอย่างเดียวแล้ว และป้าก็จำใครไม่ค่อยได้แล้ว โดยเฉพาะฉันซึ่งอยู่ไกลจากป้ามาก แต่สิ่งที่ป้าไม่ลืมคือ เรียกให้หลานกินข้าว
ป้าบอกให้ฉันไปหาข้าวกิน ไปกินข้าวกินปลา ขนมมีก็หากินในครัว เหลนของป้าที่อยู่กับป้าบอกว่า ใครมาแกก็เรียกให้กินข้าว
ฉันแกล้งบอกป้าว่า ไม่มีข้าวกิน ดูเถอะหลานอย่างฉันถึงขั้นนี้แล้วยังแกล้งป้าได้
ป้าทำเสียงดังขึ้นมานิดหนึ่ง และว่าให้ไปซื้อมาสักบาท ฉันคิดว่าบาทของป้าตอนนั้น คงเป็นค่าของเงินสมัยที่ป้าเป็นสาว
เหลนบอกว่าช่วงหลัง ๆ ป้าจะพูดถึงคนที่มีแต่ชื่อแล้วทั้งนั้น และเรียกหาพ่อหาแม่ด้วย ฉันคิดว่าบางช่วงแกคืนสู่วัยเยาว์
ชีวิตคืนสู่วัยเยาว์จริง ๆ ยามเช้าเหลนที่อยู่ด้วยจะอุ้มไปเข้าห้องน้ำ แล้วอุ้มกลับมานอน ป้อนข้าว อาบน้ำ เช็ดตัว ทาแป้ง
แกนอนอย่างสงบ นอนนิ่ง ๆ ไม่โวยวายเสียงดัง พูดจาดี
ฉันคิดว่าคนแกที่หลงลืมอย่างป้า แต่ยังพูดจาดี เป็นห่วงคนอื่น กลัวว่ายังไม่ได้กินข้าว ป้าคงมีหัวใจที่ดีมาก นี่แหละที่ว่างามอยู่ข้างในจริง ๆ
ป้ามีบุญหรือเรียกว่าบุญที่แกทำเอาไว้ หรืออยู่เพื่อให้คนอื่นได้ทำความดี หลาน ๆ ที่ป้าเลี้ยงดูเหมือนลูก ยังมาดูแลป้าอยู่เสมอ แกไม่เคยถูกทอดทิ้ง แม้ว่าพวกเขาจะไปทำงานไกล บางคนให้เงินเดือนป้าด้วย และยังมีรุ่นเหลนที่อยู่ด้วยตลอด
ช่วงหลังป้าอยู่กับเหลนและเหลนของแกก็มีลูกเล็ก ๆ วัยน่ารักอยู่กับแกด้วย นับว่าชีวิตแกไม่เคยขาดเด็ก แกจึงไม่โดดเดี่ยวเลย แม้ในขณะที่หลงลืมแล้ว ป้าก็คงยังสัมผัสได้ว่ามีเด็ก ๆ อยู่ใกล้แก
ป้านอนนิ่ง ๆ อยู่อีกยาวนาน แล้วยามเช้าวันหนึ่งก็ถึงเวลาที่ป้าจะเดินทางอีกครั้ง แกหลับสนิทในยามเช้า เหลนคนหนึ่งของป้าส่งขาวมาบอก
แม้ว่าจะรู้สึกว่า ควรจะถึงเวลาของป้าแล้ว หรือป้านอนนานเกินไปแล้ว ไปเถอะป้า แต่หัวใจโหวงเหวงเหลือเกิน เมื่อคิดถึงมือเหี่ยว ๆ ที่ยอมให้หลานอย่างฉันดึงหลังมือเล่น
ฉันไม่ได้ทำอะไรให้ป้าเลย ฉันเป็นนักเขียน อาชีพที่ป้าไม่รู้จัก ครั้งหนึ่งป้าถามฉันว่าทำงานอะไร ฉันบอกป้าว่าเขียนหนังสือ ป้าถามอย่างงง ๆ ว่า ยังเรียนหนังสืออยู่หรือ ฉันไม่ได้อธิบายให้ป้าฟังและคิดว่า ป้าเข้าใจไม่ผิดหรอกเพราะฉันยังเรียนอยู่จริง ๆ การอ่านการเขียนก็คือการเรียน
เขียนหนังสือ ป้ามีหลานเป็นคนเขียนหนังสือ และนี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้ คือเขียนถึงป้า เขียนถึงผู้หญิงธรรมดาของหลาน ๆ ที่ยิ่งใหญ่และดียิ่ง
*************
ปล. หลังจากนั้นฉันได้พบข้อเขียนของเหลนป้าอีกคนหนึ่ง ที่อยู่กับป้ามาจนสาวและเพิ่งมีครอบครัวไป เธอเขียนข้อความสั้นว่า
ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก ไม่ใช่แม่ก็เป็นยิ่งกว่าแม่
Create Date : 05 พฤษภาคม 2551 |
|
42 comments |
Last Update : 5 พฤษภาคม 2551 7:54:34 น. |
Counter : 1292 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ 5 พฤษภาคม 2551 7:32:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ไก่ 5 พฤษภาคม 2551 10:58:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: lungboon IP: 118.173.115.194 5 พฤษภาคม 2551 14:09:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.69.92 5 พฤษภาคม 2551 14:22:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ๋วะรัฐถะ IP: 124.157.158.63 5 พฤษภาคม 2551 21:14:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กิ่ง IP: 202.149.24.129 5 พฤษภาคม 2551 21:37:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 6 พฤษภาคม 2551 8:27:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: เขาพนม 6 พฤษภาคม 2551 10:38:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 6 พฤษภาคม 2551 11:45:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 6 พฤษภาคม 2551 11:47:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 6 พฤษภาคม 2551 11:53:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 6 พฤษภาคม 2551 11:58:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok_Noah 7 พฤษภาคม 2551 16:49:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 8 พฤษภาคม 2551 16:03:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่เอง IP: 124.120.91.119 8 พฤษภาคม 2551 20:08:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่คนช่างเล่า คนเดี่ยวกับพี่เองมาอีกรอบ IP: 124.120.91.119 8 พฤษภาคม 2551 20:19:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฟ้าดิน 10 พฤษภาคม 2551 2:44:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปะการัง IP: 72.197.61.207 10 พฤษภาคม 2551 20:50:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักษ์ IP: 124.120.97.96 11 พฤษภาคม 2551 2:26:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.24.161 11 พฤษภาคม 2551 4:24:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.43.149 12 พฤษภาคม 2551 9:43:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ครูเคน 13 พฤษภาคม 2551 14:04:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.47.224 13 พฤษภาคม 2551 14:12:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ IP: 117.47.47.224 13 พฤษภาคม 2551 14:18:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรจารุ 13 พฤษภาคม 2551 18:09:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.65.226 15 พฤษภาคม 2551 0:59:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง 16 พฤษภาคม 2551 9:06:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่ยาย IP: 222.123.18.194 16 พฤษภาคม 2551 14:58:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: เขาพนม 16 พฤษภาคม 2551 21:31:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ญิงโย-นก IP: 202.7.166.174 17 พฤษภาคม 2551 15:36:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: dogstar IP: 117.47.123.122 20 พฤษภาคม 2551 4:59:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิดา IP: 161.200.255.162 21 พฤษภาคม 2551 16:33:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิดา IP: 161.200.255.162 21 พฤษภาคม 2551 16:35:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เอาเรื่องนี้มาลงอีกครั้งนี้ในวาระครบร้อยวันป้า แต่ฉันไม่ได้ไปร่วมงานทำบุญ จึงลงเรื่องของป้า เป็นการแสดงความรัก ความอาลัย และเพื่อให้เพื่อน ๆ ผู้อ่านรู้จักป้าด้วยค่ะ
ขอบคุณผู้อ่านค่ะ