คนเขียนหนังสือ ชีวิตเบิกบานในการงาน
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2551
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
5 พฤษภาคม 2551
 
All Blogs
 
เป็นผู้หญิงธรรมดา

ป้าของฉันเป็นผู้หญิงธรรมดามาก ไม่เป็นที่รู้จักของใคร ฉันคิดว่าคนที่ป้ารู้จักมีแต่หลาน ๆ กับคนข้างบ้านเท่านั้น และคนที่รู้จักป้าก็เช่นกัน

ป้าเป็นผู้หญิงธรรมดาจริง ๆ แต่ฉันอยากเขียนถึงป้า เพราะน่าจะมีแต่ฉันที่จะเขียนถึงป้า และฉันก็น่าจะเป็นหลานคนเดียวที่ไม่เคยได้ทำอะไรให้ป้าเลยนอกจากเขียนถึงป้า ใจหายเหมือนกันเมื่อคิดว่า นี่คือสิ่งแรกที่ฉันจะทำให้ป้าและเป็นสิ่งสุดท้าย

ป้าฉันไม่มีอะไรพิเศษเลยนอกจากเป็นคนดี มีจิตใจที่ดีงาม ตั้งแต่ฉันรู้จักเป็นป้าหลานมา ฉันไม่เคยเห็นป้าทำอะไรไม่ดีเลย ไม่ใช่แกเป็นป้าที่ดีของพวกหลาน ๆ แกเท่านั้น แต่เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของเพื่อนบ้าน หรือจะพูดให้ยิ่งใหญ่กว่านั้นก็คือป้าเป็นประชาชนที่ดีของประเทศนี้ เพราะป้าไม่เคยทำผิดกฎหมายใด ๆ ป้าไม่เคยมีปัญหากับหน่วยงานของรัฐ ไม่เคยหลีกเลี่ยงภาษี ป้าเป็นคนของศาสนาโดยแท้เพราะป้าไปวัดทุกวันพระ และสร้างกุศลตามแนวทางพุทธศานา ในงานบุญต่าง ๆ

ชีวิตป้ามีความสุขมาก ฉันคิดว่าป้ามีความสุขทุกวัน ป้ายิ้มทุกวันและแกก็ไม่มีเรื่องตำหนิใคร ๆ ไม่มีเรื่องร้าย ๆ ออกมาจากป้าให้ได้ยินเลย

"ไปกินข้าวกินปลา” ป้าจะพูดคำนี้เสมอเมื่อมีหลาน ๆ มาถึงบ้าน กินข้าวกินปลาจริง ๆ เพราะอาหารหลัก ๆ คือข้าวกับปลา ที่เด็ดสุดของคือแกงส้มปลา ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีฉันก็ยังรู้สึกว่า ไม่มีแกงส้มที่ไหนอร่อยเท่าบ้านป้า แกงส้มป้าจะเปรี้ยวจัด ป้าใช้มะนาวแกงส้ม น้ำแกงส้มของป้าเป็นน้ำใส

หลายปีที่ฉันพยายามจะแกงส้มให้เหมือนของป้าแต่ไม่เคยทำได้ ไม่เปรี้ยวเผ็ดแบบพอดีเหมือนของป้า

บ้านหลังแรกของป้าอยู่ในสวน บ้านป้ามีของกินมากมาย แต่ที่ฉันชอบที่สุดคือละมุดลูกเล็ก ๆ ป้าปลูกละมุดไว้หลายต้น นอกจากละมุดก็จะมีฝรั่ง และของกินอีกมากมายไว้ให้หลาน ๆ กิน พวกเราจะสุขสบายและอิ่ม เรียกว่าไม่เคยเลยสักวันที่ไปแล้วหิวกลับมา

ป้าไม่มีลูกสักคน แต่ถึงแม้จะไม่มีลูกแต่ป้าได้เป็นแม่ เพราะป้าเลี้ยงหลานเป็นลูกอยู่สองสามคน ฉันคิดว่าป้ามีความเป็นแม่ครบถ้วน หลาน ๆ วิ่งไปหาป้าได้เสมอ

เรื่องราวของป้าในวัยเยาว์ ฉันรู้จากแม่เพียงเล็กน้อย แม่เล่าว่า ป้าเป็นพี่สาวคนโตแต่เป็นคนละพ่อกับแม่ เพราะพ่อของป้าซึ่งเป็นคนมีชื่อเสียงในสมัยนั้นเทียบเท่ากับผู้พิพากษาในสมัยนี้ ได้เสียชีวิตไปทิ้งลูกสาวเล็ก ๆ กับแม่เอาไว้ ต่อมาแม่มีสามีใหม่และมีลูกสาวอีกสามคน หนึ่งในสามนั้นคือแม่ของฉันคนหนึ่ง

ป้าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผอมบาง ฉันไม่ได้เห็นตอนที่ป้าเป็นสาว แต่คิดว่าคงจะสวย เพราะลูกสาวบ้านนั้นสวย ๆ ทั้งสี่คน

สิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่เด็กคือ พวกเขารักกันมากจริง ๆ และเขาก็บอกให้เรารักนับถือและแบ่งปันกัน

พวกเแม่ทั้งสี่มีที่นาอยู่แปลงหนึ่ง เป็นมรดกตกทอดมา ที่นาแปลงนั้นสำหรับปลูกข้าวเป็นของส่วนรวม ข้าวจะถูกเอามาเก็บไว้ที่บ้านเรา และพี่น้องทั้งสี่รวมทั้งลูกหลานก็มาเอาข้าวไปกินได้ บ้านไหนจะกินเท่าไหร่ก็ได้ ฉันไม่เคยเห็นทั้งสี่พี่น้องมีปัญหาทะเลาะกันเลย พวกเขาจะพูดกันดีมาก ป้าซึ่งเป็นพี่สาวคนโตจะเรียกน้อง ๆ ของแกว่า ว่าน้องทุกคำ พวกน้อง ๆ ก็เรียกแกว่า สาว (หมายถึงพี่)

ที่นาที่ปลูกข้าวกินด้วยกันนั่นแหละ เป็นตัวอย่างแห่งความรัก การดูแลและการให้ของพี่น้อง ที่แม่ไม่ต้องบอกหลายครั้งว่าพี่น้องรักกันแบ่งปันกันนั้นเป็นอย่างไร

ป้าเลี้ยงน้อง ๆ ของแก และเลี้ยงหลานอีก หลาน ๆ ที่มาอยู่กับป้าเรียกแกว่าแม่ หลานบางคนมีลูกก็ให้ลูกมาอยู่กับป้าต่ออีก

ป้าเป็นผู้หญิงที่น่ากอดมาก น้องสาวของฉันชอบกอดป้า แต่ฉันชอบจับมือป้าเล่นดึงหนังเหี่ยว ๆ ที่หลังมือ ป้าจะหัวเราะและว่า “หนังเหี่ยวหมดแล้ว”

ฉันชอบแกล้งอำป้าเล่น ฉันรู้ว่าป้าชอบให้ของน้องสาวคนเล็ก เพราะแกรักเป็นพิเศษในบรรดาลูก ๆ ของแม่

วันหนึ่งฉันแกล้งพูดว่า วันนี้ป้าให้ทองน้องสาวด้วยนี่

แกรีบพูดว่า บอกมันแล้วว่าอย่าบอกใคร ไปบอกคนอื่น

พวกเราก็หัวเราะฮากันเพราะน้องสาวไม่ได้บอกใครเลย แกโดนหลอก

วันหนึ่งป้านั่งหัวสั่นอยู่คนเดียวที่ร้านนั่งประจำของแก ช่วงนี้แกไปไหนไม่ไหวแล้ว ได้แต่นั่ง ๆ อยู่ที่บ้าน

ฉันถามแกว่า ป้านั่งสั่นทำไม

แกตอบว่า “มันโกรธ” คือแกโกรธอะไรสักอย่างหนึ่ง คงนาน ๆ ถึงจะโกรธ
ครั้ง ฉันไม่ได้ถามแกว่าโกรธอะไรโกรธใคร แต่ถามว่านั่งสั่นทำไม


แกว่ามันโกรธแล้วหัวสั่น

“อ้าว โกรธแล้วนั่งสั่นอยู่คนเดียว”

ป้าหัวเราะแล้วว่าเอ้อ...แล้วก็หยุดสั่น

ชีวิตช่วงสุดท้ายของป้า ในช่วงชีวิตใกล้จะครบร้อย แม่ซึ่งเป็นน้องสาวที่เหลืออยู่คนเดียวและสูงวัยแล้วเช่นกัน ได้ดูแลป้าอย่างดี จนทำให้ฉันรู้สึกมีกำลังใจว่า ฉันมีน้องสาวและเธอคงจะดูแลฉันดีด้วยในยามแก่เฒ่า นั้นหมายถึงว่าถ้าฉันจำเป็นจะต้องมีชีวิตยืนยาวเช่นป้าเพราะฉันไม่มีลูกเหมือนป้า

ช่วงหนึ่งแม่ไปรับป้ามาอยู่ด้วย อยู่บ้านเดียวกัน จะได้ไม่ต้องไปรับไปส่ง แต่ป้าก็อยู่ไม่ได้คิดถึงบ้านตัวเอง แม่จึงต้องไปนอนเป็นเพื่อนป้าอยู่เรื่อย ๆ แกไปแบบไม่กลัวเหนื่อย ไปทำอาหารที่ป้าชอบ ไปป้อนข้าว ป้อนนม

วันหนึ่งฉันไปเยี่ยมป้ากับแม่ ได้ยินป้าพูดว่า คิดถึงน้อง ฉันเห็นคนแก่สองคนพี่น้องกอดกัน แล้วต้องเมินหน้าหนี

ฉันอดขำไม่ได้ เมื่อน้องสาวเล่าว่า ตอนนี้แม่กับป้าโทรศัพท์คุยกันแล้ว บ้านของทั้งสองมีโทรศัพท์แล้ว และสองคนพี่น้องจำเบอร์โทรของกันได้ โทรหากันทุกวัน

พวกเราหลาน ๆ ใกล้ชิดกับป้า เพราะหน้าที่หนึ่งของพวกเรา ไม่ว่าจะอยู่ไกลถึงไหน ทุกครั้งที่กลับบ้านสิ่งที่ต้องทำคือไปหาป้า แม่จะเตือนให้ไปหาป้าก่อนเสมอ และก่อนกลับต้องไปหาป้าด้วย

ป้าเป็นคนน่ารักจนวันสุดท้าย ฉันไปเยี่ยมป้าครั้งสุดท้าย ป้านอนอย่างเดียวแล้ว และป้าก็จำใครไม่ค่อยได้แล้ว โดยเฉพาะฉันซึ่งอยู่ไกลจากป้ามาก แต่สิ่งที่ป้าไม่ลืมคือ เรียกให้หลานกินข้าว

ป้าบอกให้ฉันไปหาข้าวกิน ไปกินข้าวกินปลา ขนมมีก็หากินในครัว
เหลนของป้าที่อยู่กับป้าบอกว่า ใครมาแกก็เรียกให้กินข้าว

ฉันแกล้งบอกป้าว่า ไม่มีข้าวกิน ดูเถอะหลานอย่างฉันถึงขั้นนี้แล้วยังแกล้งป้าได้

ป้าทำเสียงดังขึ้นมานิดหนึ่ง และว่าให้ไปซื้อมาสักบาท ฉันคิดว่าบาทของป้าตอนนั้น คงเป็นค่าของเงินสมัยที่ป้าเป็นสาว

เหลนบอกว่าช่วงหลัง ๆ ป้าจะพูดถึงคนที่มีแต่ชื่อแล้วทั้งนั้น และเรียกหาพ่อหาแม่ด้วย ฉันคิดว่าบางช่วงแกคืนสู่วัยเยาว์

ชีวิตคืนสู่วัยเยาว์จริง ๆ ยามเช้าเหลนที่อยู่ด้วยจะอุ้มไปเข้าห้องน้ำ แล้วอุ้มกลับมานอน ป้อนข้าว อาบน้ำ เช็ดตัว ทาแป้ง

แกนอนอย่างสงบ นอนนิ่ง ๆ ไม่โวยวายเสียงดัง พูดจาดี

ฉันคิดว่าคนแกที่หลงลืมอย่างป้า แต่ยังพูดจาดี เป็นห่วงคนอื่น กลัวว่ายังไม่ได้กินข้าว ป้าคงมีหัวใจที่ดีมาก นี่แหละที่ว่างามอยู่ข้างในจริง ๆ

ป้ามีบุญหรือเรียกว่าบุญที่แกทำเอาไว้ หรืออยู่เพื่อให้คนอื่นได้ทำความดี หลาน ๆ ที่ป้าเลี้ยงดูเหมือนลูก ยังมาดูแลป้าอยู่เสมอ แกไม่เคยถูกทอดทิ้ง แม้ว่าพวกเขาจะไปทำงานไกล บางคนให้เงินเดือนป้าด้วย และยังมีรุ่นเหลนที่อยู่ด้วยตลอด

ช่วงหลังป้าอยู่กับเหลนและเหลนของแกก็มีลูกเล็ก ๆ วัยน่ารักอยู่กับแกด้วย นับว่าชีวิตแกไม่เคยขาดเด็ก แกจึงไม่โดดเดี่ยวเลย แม้ในขณะที่หลงลืมแล้ว ป้าก็คงยังสัมผัสได้ว่ามีเด็ก ๆ อยู่ใกล้แก

ป้านอนนิ่ง ๆ อยู่อีกยาวนาน แล้วยามเช้าวันหนึ่งก็ถึงเวลาที่ป้าจะเดินทางอีกครั้ง แกหลับสนิทในยามเช้า เหลนคนหนึ่งของป้าส่งขาวมาบอก

แม้ว่าจะรู้สึกว่า ควรจะถึงเวลาของป้าแล้ว หรือป้านอนนานเกินไปแล้ว ไปเถอะป้า แต่หัวใจโหวงเหวงเหลือเกิน เมื่อคิดถึงมือเหี่ยว ๆ ที่ยอมให้หลานอย่างฉันดึงหลังมือเล่น

ฉันไม่ได้ทำอะไรให้ป้าเลย ฉันเป็นนักเขียน อาชีพที่ป้าไม่รู้จัก ครั้งหนึ่งป้าถามฉันว่าทำงานอะไร ฉันบอกป้าว่าเขียนหนังสือ ป้าถามอย่างงง ๆ ว่า ยังเรียนหนังสืออยู่หรือ ฉันไม่ได้อธิบายให้ป้าฟังและคิดว่า ป้าเข้าใจไม่ผิดหรอกเพราะฉันยังเรียนอยู่จริง ๆ การอ่านการเขียนก็คือการเรียน

“เขียนหนังสือ” ป้ามีหลานเป็นคนเขียนหนังสือ และนี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้ คือเขียนถึงป้า เขียนถึงผู้หญิงธรรมดาของหลาน ๆ ที่ยิ่งใหญ่และดียิ่ง

*************

ปล. หลังจากนั้นฉันได้พบข้อเขียนของเหลนป้าอีกคนหนึ่ง ที่อยู่กับป้ามาจนสาวและเพิ่งมีครอบครัวไป เธอเขียนข้อความสั้นว่า

ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก ไม่ใช่แม่ก็เป็นยิ่งกว่าแม่










Create Date : 05 พฤษภาคม 2551
Last Update : 5 พฤษภาคม 2551 7:54:34 น. 42 comments
Counter : 1282 Pageviews.

 
สำหรับเพื่อน ๆ ที่เคยอ่านเรื่องนี้ในประชาไทแล้วเปิดผ่านได้เลยนะค่ะ

เอาเรื่องนี้มาลงอีกครั้งนี้ในวาระครบร้อยวันป้า แต่ฉันไม่ได้ไปร่วมงานทำบุญ จึงลงเรื่องของป้า เป็นการแสดงความรัก ความอาลัย และเพื่อให้เพื่อน ๆ ผู้อ่านรู้จักป้าด้วยค่ะ

ขอบคุณผู้อ่านค่ะ



โดย: แพรจารุ วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:32:11 น.  

 
เพิ่งได้อ่านค่ะ...อ่านแล้วประทับใจมาก ๆ ตัวเองก็เป็นป้าคนหนึ่งที่แสนจะธรรมดา แล้วก็รักหลาน ๆ เป็นอย่างยิ่ง

ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก เพราะเลี้ยงเขามาแต่แบเบาะ...

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ


โดย: แม่ไก่ วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:58:20 น.  

 
....วันที่ ๕ ลืมไปว่าวันนักเขียน
มัววนเวียนอยู่กับงานการแน่นหนา
สารคดีแปดบทรจนา
ให้เป็นนิยายหลายสิบหน้าเด็กอ่านดี

.....เชียนมาเป็นเดือนจนเลือนหลง
เขาเจาะจงที่ลุงบูลย์พูนศรี
จะแบ่งถ่ายให้ใครก็ใช่ที
เงินนะดีแต่ว่าเหนื่อยหนักแทบตาย...

............
สวัสดียาย.... มาทักทายวันนักเขียน แต่สำหรับลุงคือวันหาเงิน

เมื่อวานสมาคมข้าราชการบำนาญ จัดเลี้ยงประจำเดือน(ละครั้ง)ที่ชุมพรคาบานารีสอร์ต ลุงได้ขึ้นร้องเพลงบนเวทีด้วย นาน ๆ ได้ปล่อยแก่


โดย: lungboon IP: 118.173.115.194 วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:09:17 น.  

 
ลึกซึ้งตื้นตันใจดี จ๊ะ

อ่านไปนึกถึงภาพตาและยาย กลับไปบ้านจะไปหอมแก้ม ยายสัก 4-5 ฟอด

ขอบคุณที่นำมาเขียนให้อ่าน จ๊ะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:11:07 น.  

 
ใช้ได้ไหมพี่ยาย..

อิอิ..ถ้าใช้ไม่ได้สะกิดมาได้ค๊าบ



โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.69.92 วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:22:39 น.  

 
สรีสวัสดีเจ้าพี่แพร จารุ

แบคกราวน์สีฟ้า ดูสว่างไสวดีจังเลยเจ้า
ในขณะที่คิดถึง แต่อีกใจนึงก็อบอุ่นที่ได้หวลระลึกถึง

มานอนดูท้องฟ้าโตยกั๋นบ๋อเจ้า
อืมม์ จริงๆแล้วอยากให้พี่แพร เขียนเกี่ยวกับข่าวอินเตอร์เน็ตจังเลยเจ้า ตอนนี้กำลังฟีเวอร์พอดีเลยเจ้า


โดย: เจ๋วะรัฐถะ IP: 124.157.158.63 วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:14:15 น.  

 
อ่านแล้วสบายตาขึ้นน่ะกับพื้นสีฟ้า
ว่าจะไม่เขียนแต่ก็อดไม่ได้เพราะมี
ประเด็นใหม่อีกแล้ว พี่ยายช่วยคิดต่อหน่อย ก็ตอนไปที่เชียงดาว ได้
มีโอกาสคุยกับพี่อุ๋มอิ๋มอยู่เรื่องหนึ่ง
เปิดประเด็นเลยน่ะ "ผ้าอ้อมหายไปไหน"ผลที่เดี๋ยวนี้แทบไม่เห็น
ผ้าอ้อมตาก ซึ่งแสดงถึงความหมายว่าบ้านนี้มีเด็กอ่อน การที่
ปัจจุบันนี้มีผู้นิยมใช้ผ้าอ้อมแบบ
ใช้แล้วทิ้ง ขยะเต็มบ้านเต็มเมือง
เด็กไม่ถูกฝึกให้มีวินัยในการขับถ่าย แล้ววันข้างหน้าอะไรจะเกิด
ขึ้น จินตนาการเอาเองเถอะ


โดย: กิ่ง IP: 202.149.24.129 วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:37:07 น.  

 
ทำได้ไงเนี่ย
สวยจังค่ะ

พี่ยาย

ใคร ๆ ก็อยากมีชีวิตแบบนั้น

หนูก็เช่นกัน อยากจะ...
ยิ้มแย้มแจ่มใส มองโลกในแง่ดี
มีความสุขกับสิ่งรอบ ๆ ตัว
เป็นคนดี ของทุกสังคม
เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่
เป็นคนรักที่ดีของคนที่รักเรา
เป็นแม่ที่ดีของลูก
เป็นพี่ที่ดีของน้อง
เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อน

แต่มันไม่ง่ายเลยนะ

ขอบคุณค่ะ ที่เรียกให้มาอ่านเรื่องดี ๆ ของป้าของพี่ยาย


โดย: malarn cha วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:02:08 น.  

 
เจ๋วะรัฐถะ

ข่าวอินเตอร์เน็ต ที่ว่าน้องเขียนมาเองซิค่ะ จะเขียนเป็นบทความในมุมมองของเราต่อข่าวก็ได้ค่ะ เอาไปลงในประชาไทดอดคอมซึ่งมีพื้นที่เปิดกว้างส่งผ่านพี่มาก็ได้ค่ะ
ใช้ parjaru@gmail.com

เพราะ yahoo อยู่ ๆ ก็ถูกล็อกเฉยเลย ประกาศให้คนอื่นที่ติดต่อกับพี่ด้วยนะคะ ใช้parjaru@gmail.com




โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:27:44 น.  

 
เห็นเค้าขีดเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่ง ทำให้ผมอยากจับปากกาที่วางไปเพราะไร้ความสามารถเมื่อหลายปีก่อนอีกครั้งจังเลย

แต่ถ้าจะยากเพราะยังไร้ความสามารถเช่นเดิมๆ

ดีจังที่ "แพรจารุ" ยังสรรเสริญคุณงามความดีของคนทำดีอยู่ร่ำไป





โดย: เขาพนม วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:38:17 น.  

 
พี่เขาพนม
อยากบอกพี่ว่าจงทำโดยพลันเถอะค่ะ อย่าคิดเรื่องความสามารถเลยค่ะ ความสามารถุมาที่หลังความตั้งใจค่ะ

ลองดูเถอะในเมื่อพี่มีความตั้งใจและเต็มเปี่ยมไปด้วยประสบการณ์ และคิดว่าคงพร้อมด้วยเวลาด้วย


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:45:04 น.  

 
แม่ไก่ ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่แม่ไก่ชอบ ขอบคุณแม่ไก่ด้วยเช่นกันค่ะ


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:47:34 น.  

 
กิ่ง
เขียนมาเถอะยินดีเป็นอย่างยิ่ง ประเด็นผ้าอ้อมที่หายไป น่าสนใจมาก ๆ เลยค่ะ

คุณกิ่งจะลองเขียนเป็นบทความมาก็ได้นะคะ หรือถ้ายังไม่มีเวลา เข้าใจว่ายังไม่มีเวลา เพราะทำวิทยานิพนธ์อยู่ เอาเป็นว่า

ยินดีจะร่วมในประเด็นนี้ค่ะ ความจริงผ้าอ้อมที่ใช้แล้วทิ้งแบบผ้าอานามัยเด็กอ่อนนั้น

ก็ควรใช้อยู่ แต่น่าจะใช้เฉพาะจำเป็น เช่นในระหว่างพาเด็กเดินทางไปไกล ๆ ส่วนอยู่ที่บ้านนั้น เด็กทารกก็ฝึกได้ว่าจะฉี่เมื่อไหร แม่พ่อก็ลุกมาให้ลูกฉี่ใช่ไหม ( ไมได้มีลูกแต่เห็นพี่ ๆ เขทำกัน

หรอบางคนอาจจะอยากนอนยาวช่วงกลางคืเพราะแม่ต้องทำงานก็อนุโลมกลางคืนอีกผืนก็ได้

มันอยู่ที่ว่าคุณใช้อย่างไรนั่นเป็นสำคัญ คุณกิ่งทำงานในโรงพยาบาลมองเห็นปัญหานี้ นับแต่นี้ข้าน้อยขอคารวะ


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:53:51 น.  

 
malarn cha

แค่คิดก็ดีแล้วค่ะ เพราะเริ่มจากคิดดีก่อน

และที่เห็นและเป็นอยู่พี่ก็เห็นว่าดีอยู่แล้ว


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.230.209 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:58:49 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ยาย

ความตาย และการจากพรากเป็นธรรมดาโลกนะคะ
ไม่มีคำว่า "ก่อนวัยอันสมควร" เพราะทุกวัยสามารถถึงเวลาได้โดยถ้วนหน้า

แต่คนที่อยู่ใกล้ชิด ไม่ว่าจะถึงวัย หรือจะก่อนวัย เมื่อถึงกาลก็อดใจหายไม่ได้

อย่างน้อย ป้าของพี่ยาย ก็มีคนระลึกถึงด้วยความรักนะคะ

ในโลกของสังคมยุคนี้ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า คนโสดอย่างนางไม้ฯ ไม่นึกอยากมีอายุยืนยาว เพราะไม่รู้ว่าจะมีใครมารักและดูแลอย่างรุ่นแม่ๆ เราหรือเปล่า

เอ๊ะ วันนี้เศร้าไปหรือเปล่านะ


โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:58:53 น.  

 



พี่ยายคะ..


เพิ่งจะอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ
ประทับใจในความรักของพี่น้องและป้าหลาน
นกเชื่อว่า ป้าท่านมีสัญชาติญาณความเป็นแม่อยู่เต็มเปี่ยมนะคะ

ประทับใจกับประโยคนี้
"ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก ไม่ใช่แม่ก็เป็นยิ่งกว่าแม่ "
เหนือคำอธิบายค่ะ




โดย: Nok_Noah วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:49:36 น.  

 
สวัสดีค่ะน้ายาย

มาสงข่าวว่าพรุ่งนี้หนูเดินทางไปออกค่ายที่พิษณุโลกค่
ออกค่ายวันที่ 14 ค่ะ
วันนี้เดินทางมาวิทยาลัย
คิดถึงเลยแวะมาคุยค่ะ ยังอ่านไม่จบแต่คุยกับน้าก่อนค่ะ


โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:03:03 น.  

 
นั่งอ่านซ่ำแล้วซ่ำเล่า ทำให้พี่ตาพร้ามั่ว เบ้าตามีน้ำใส่ๆเอ้อล้นออกมา พี่คงอ่อนแอ่ และขาดความอดทนซินะ.....หันไปหยิบจดหมายเก่าๆที่พ่อเขียนไว้คร่าวที่พี่ชายพาไปอยู่นิวยอร์ค เขียนอยากกลับบ้าน..ลายมือพ่อสวยเรียบร้อยช่องไฟสวยงาม พี่ไปเจ่อในอัลบั้มรูปถ่าย มันเป็นจดหมายที่ไม่ได้ส่งมาเมืองไทย แต่ติดมากับอัลบั้มรูปถ่าย...

พี่ได้อ่านถึงแกงส้มมะนาวแล้ว รู้ทราบว่าผิวมะนาวที่อยู่ในน้ำแกงมันมีกลิ่นหอม พี่ไปอยู่บ้าน หกเจ็ดวัน แกงส้มมันทุกวัน


โดย: พี่เอง IP: 124.120.91.119 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:08:51 น.  

 
คิดถึงความดีของผู้มีพระคุณ แล้วเราปลื้มใจอิ่มบุญนะครับ คุณป้าท่านคงอายุมากแล้ว นะครับ ความรักผูกพัน มันมีเช่นนี้จริงๆในสังคมชนบท พูดถึงละมุด พี่ไปซื้อมาย่ำพร้าวคั่ว 3 ลูก สิบบาท ไปแล้วซื้อแลกเลย เพราะมันอยากกินอยากช่วยซื้อ เงินทองมันหายากก็จริง เราอยู่กรุงเทพฯผลาญไปโดยใช่เหตุ เช่นเหล้าบุหรี่ แต่พี่ไม่ทั้งสองนะครับ ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก เพราะพ่อ เคยทำโทษตัวพ่อเองสมัยพี่เรียน ป.5 พี่ริทำทุกอย่าง..เอาอย่างพ่อ..แต่พ่อหยุดสูบยาใบจาก และท่านไม่ดุพี่ ท่านหยุดของท่านเอง พี่มานั่งคิดๆสมัยนั้นว่าพ่อคงไม่กล้าดุ เรา แต่พ่อหยุดของพ่อเอง

พูดคำโหวงเหวง แล้วพี่วังเวงจริงๆ เมื่อ ลาพ่อมาตอนเช้า ท่านนั่งน่าสงสารมากๆครับ


โดย: พี่คนช่างเล่า คนเดี่ยวกับพี่เองมาอีกรอบ IP: 124.120.91.119 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:19:59 น.  

 
ชอบมากครับ


โดย: ฟ้าดิน วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:44:20 น.  

 
สวัสดีครับ ยาย

เพิ่งมีโอกาสแวะเวียนมาทักทายอย่างจริงจัง และทำให้มีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้.. เรื่องเล่าธรรมดาแต่งดงามและมีความรู้สึกในระหว่างบรรทัด-- คุณเขียนได้ดีมากครับ!


โดย: ปะการัง IP: 72.197.61.207 วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:50:33 น.  

 
แวะมาอ่านตอนดึกๆ
สบายดีนะครับ


โดย: รักษ์ IP: 124.120.97.96 วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:26:37 น.  

 
ผมเคยเขียนถึงป้าของผมในงานศพของแกเหมือนกัน
แต่่ป้าของผม เมื่อสมัยมีชีวิต นิสัยตรงกันข้ามกับป้าของพี่ทุกอย่าง...
สิ่งที่ผมเขียน ล้วนเป็นความดีงามของแก


โดย: ธารดาว IP: 202.149.24.161 วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:4:24:32 น.  

 
ธารดาว

สวัสดีค่ะ ป้าเราเป็นคนน่ารัก
มาก ๆ แกเป็นผู้หญิงที่งดงามทั้งกายและใจ ถึงวันนี้เรายังคิดถึงสิ่งที่ไม่ดีของแกไมได้เลย

รักษ์
ขอบคุณที่แวะมายมดึก เราตอบยามเช้า เราสบายดีตามสภาพ มีการงานและกิจกรรมทำอยู่เป็นระยะชีวิตจึงยังน่าอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป

ปะการัง ขอบคุณสำหรับคำชม นับว่าเป็นกำลังใจที่ดี



โดย: แพรจารุ IP: 117.47.43.149 วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:43:23 น.  

 
ไหนว่าจามาเจียงใหม่
ไม่เห็นเลย


โดย: malarn cha วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:30:31 น.  

 
หวัดครับพี่ยาย คิดถึงจัง อยู่ใต้ไม่ได้เดินทางเลย คิดถึงเส้นเก่าที่เดินผ่าน
เหมือนนกมีปีกแต่บินไม่ได้
คิดถึงครับ


โดย: ครูเคน วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:04:33 น.  

 
มาลานชา

เข้าเมืองไปสองวันแต่งานเต็มทั้งสองวันเลยค่ะ วันแรกที่10 ไปประชุมหนังสือเพื่อนเด็ก ของมูลนิธิรักษ์เด็ก ตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น และประชุมงานสำนักข่าวเยาวชนฮักเจียงใหม่ตั้งแต่สี่โมงครึ่งถึงสามทุ่ม นอนบ้านอิ๋ว พักหนึ่งวัน เข้ามาประชุมอีกวันของภาคีฮักเจียงใหม่บ่ายสามโมงถึงทุ่มครึ่ง

กลับบ้านท่ามกลางฝนฟ้าคะนอง ดูเถอะเป็นพี่น่าสงสารไหม

เดี๋ยวจะเข้ไปอีกวัน ไปแบบไม่ต้องมีงานเลย รอก่อนนะคนดี

ปล.เดี๋ยวพี่จะเอาหนังสือ "เพื่อนเด็ก" มาโชว์ที่นี่ เผื่อใครสนใจ


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.47.224 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:12:01 น.  

 
ครูเคนมีบล็อกด้วย ดีใจจัง
วันก่อนอ่านหนังสือ คลื่นวรรณกรรมของภาคใต้ พบจดหมายครูเคน อ่านด้วยความคิดถึง

น้องสาวพี่แจ้งมาว่า พวกานติ กับดวงแก้ว จะไปคุยกับเด็ก ๆ ที่ศูนย์ฝึกอบรมเด็กเยาวชน สุราษฎร์ธานี
(น้องสาวเป็นนักจิตวิทยาอยู่ที่นั่น)
ครูเคยจะไปกับเขาด้วยหรือไม่


ครูเคน ชีวิตในช่วงหนึ่งได้อยู่นิ่ง ๆในถิ่นของตัวเองนับว่าโชคดีแล้ว พี่ก็กำลังจัดการกับบางเรื่องเพื่อการกลับไปอยู่บ้านใต้บ้างเหมือนกัน

เพราะเป็นชีวิตในช่วงขาลงแล้ว อยากจะกลับไปอยู่บ้านเกิด กับความคุ้นเคยเก่า ๆ บ้างเป็นระยะ ๆ

ครูเคนจึงนับว่าเป็นผู้โชคดีแล้ว ต้องเกาะคอนบ้าง จะบินอย่างเดียวคงไม่ไหว


โดย: แพรจารุ IP: 117.47.47.224 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:18:38 น.  

 
ป้าผู้หญิงธรรมดา ที่ทั้งน่ารักและประทับใจ
........................

บ้านสวยสอาดตาดีจัง

แวะมาเยี่ยมทักทาย

ขอ add blog นะคะจะได้แวะมาอ่านอีก


โดย: ยายกุ๊กไก่ วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:44:24 น.  

 
ยายกุ๊กไก่

ได้เลยค่ะยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ บ้านสวย ๆ เพราะได้ผู้ช่วยค่ะ เธอชื่อคุณสีน้ำฟ้า
ถ้าคุณกุ๊กไก่จะไปเยี่ยมบ้านคุณสีน้ำฟ้าhttps://www.bloggang.com/mainblog.php?id=phiphionlineาก็ได้นะคะ

ขอบคุณแทนป้าด้วยค่ะ


โดย: แพรจารุ วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:09:37 น.  

 
คุณแพรจารุคะ

พรุ่งนี้พร้อมจัดส่งค่ะ

เชียงใหม่ - นนท์ ใกล้กันแค่นี้เอง

คงไม่นานเกินรอ

รับแล้วแจ้งให้ชื่นใจด้วยนะคะ


โดย: ยายกุ๊กไก่ วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:26:07 น.  

 
พี่ยาย.. ข่าวปิดเว็บประชาไท ออกแล้วนะคะ

แต่ไม่มั่นใจ ว่าเมื่อไหร่ ยังไม่ยืนยันค่ะ

เฮ้อ... ประเทศไทย


โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.65.226 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:59:23 น.  

 
ตอนนี้หลานก็ประกอบอาชีพนักเขียนแล้ว
ป้าคงภูมิใจ


โดย: ตาพรานบุญ วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:28:49 น.  

 
สงสัย...ปลายแปรงจะได้เป็นป้ากะเขามั่งมั้ง(เทียบชั้น....555)

แต่บังคับให้เรียกน้า...จนเด็กติดปากแล้วล่ะ ถ้าไม่เกรงใจพ่อกะแม่เด็กก็ให้เรียกพี่ไปแล้ว

เพิ่งกลับสู่ภาวะปกติค่ะพี่ยาย...ได้เครื่องได้เน็ตกลับมาเรียบร้อยแล้ว
แต่ต่างจากพี่ยายหน่อยหนึ่งค่ะ....ที่ขอเลิกโทรศัพท์บ้านที่พ่วงมากะดาวเทียม
จ่ายไปทุกเดือนแต่ไม่เคยใช้เลยตั้งสองปีแล้ว...เลยขอคืนเบอร์เอาไว้แต่เน็ต
สัญญาณมันดีเลย์เพราะมากะสัญญาณดาวเทียม เหมือนมนุษย์อวกาศคุยกัน....กลัวเป็นสตาร์วอร์ค่ะ

ตกลงโปรแกรมพาผู้เฒ่าไปท่องเที่ยวเมืองเหนือก็ล้มพับไปแล้วเพราะท่านผู้เฒ่าก็ปล้ำอยู่กะเครื่องคอมฯทั้งใหม่ทั้งเก่า หมดงบท่องเที่ยวแล้วน่ะ
คนขับรถรับจ้างกะคนรับจ้างนั่งเป็นเพื่อนก็เลยอดไปด้วย...

แหม...โลกมันไม่กลมกว้างจนเกินกว่าเราจะได้เจอกันใช่ไหมคะ

ตอนนี้เมืองใต้เราก็อาศัยผลไม้ยังชีพไปพลางๆ...เพราะยางตัดไม่ได้
ฝนตกทุกวัน.....ฝนแปด แดดสี่ น่ะของแท้ แต่ฝนแปดเดือน แดดสี่ชั่วโมงนะ



โดย: ปลายแปรง วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:06:23 น.  

 
ฮาฮา พี่ก็ไม่รู้ว่าสัญญาณโทรศัพท์ไม่เกี่ยวกับเน็ตสักหน่อย คือว่าโทรศัพท์ถูกตัดสาย แต่ยังใช้เน็ตได้

แรกจะส่งงานตาลีตาเหลือกไปร้านเน็ต ส่งงานเสร็จแล้วพบว่าหลายชายมานั่งฟังเพลงออนไลน์อยู่จึงรู้ว่ามันไมเกี่ยวกันยังสามารถใช้เน็ตได้

ผู้เฒ่าของปลายแปรงทาจะทำตัวยุ่งเป็นวัยรุ่นแล้ว แกทำเงินเพื่อเลี้ยงข้างเราก็ได้นะ

วันก่อนพี่ไปชุมพรนัดพบกับสีนำฟ้า แล้วเรียกท่านมาเลี้ยงข้าวมือใหญ่ (เด็กดีสองคนแทนที่จะไปหาผู้ใหญ่ซื้อข้าวซื้อของไปฝากกลับเรียกหาให้มาพบ พาไปกินข้าวแล้วให้จ่ายเงิน)


โดย: พี่ยาย IP: 222.123.18.194 วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:58:56 น.  

 
สายัณห์สวัสดีค่ะพี่ยายแพรฯ
-----------------------------
ไม่ได้ยกยอคำชม...
พี่ยายแพรฯ เขียนได้ดีจับใจจังค่ะ

เริ่มเรื่องราบเรียบ เพียงความซาบซึ้งในทรงจำของวันวาน
สิ่งดีดีที่เห็น เกิดขึ้นเพราะความงดงามในชีวิต

อ่าน ๆ ไป เหมือนมีอะไรมากระตุ้นน้ำตาซึมซับในอารมณ์


โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:40:36 น.  

 
...ขอบคุณนะยาย...

นึกๆแล้วแปลกใจตัวเอง นิยายเรื่องหนึ่งๆตั้งยี่สิบกว่าตอนแน่ะ บางเรื่องเกือยสามสิบตอน เขียนได้เขียนดี ไม่รู้เขียนไปได้ไงกัน มาตอนนี้เขียนได้แค่สามสี่ตอนต้องวางมือซะงั้น...

ตอนนี้จึงทำหน้าที่อ่านเพื่อเพิ่มพลังไปพลางๆก่อน ของยายมั้ง สีน้ำฟ้ามั่ง เรื่องของคนอื่นที่ลงอยู่ที่บล็อกลุงตอนนี้มั่ง ว่าไปตามเรื่องแหละครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับยายครับ


โดย: เขาพนม วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:31:20 น.  

 
ส่งเรียบร้อยแล้วค่ะ

อัพบล็อกแล้วด้วย

แวะไปเยี่ยมแล้วช่วยโหวตหน่อยค่ะ


โดย: ยายกุ๊กไก่ วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:43:30 น.  

 
สวัสดีเจ้า คุณยาย

ขอสูมาตวยเน้อเจ้า ตี้สัญญาไว้ว่าปิ๊กไปเมืองไทยแล้ว จะแวะไปแอ่วหาแล้วบ่ได้ไปสักกำ มีเวลาน่อย ก่เลยได้แวะไปแอ่วหาก้าภู เชียงดาวเจ้า

แม่ญิงมาขออนุญาตหายหัวอย่างเป็นทางการกับคุณยายเจ้า ช่วงนี้ไม่สามารถเขียนเรื่องหรือไปแวะเยี่ยมเยียนใครได้อย่างใจนึกอยาก ด้วยกำหนดการส่งวิทยานิพนธ์งวดเข้ามาแล้ว

คงจะได้มีโอกาสมาทักทายกันบ่อยมากขึ้นหลังจากที่ส่งงานในปลายปีนี้

ขอเป็นกำลังใจจากทางไกลอย่างเงียบๆ และขอให้คุณยายมีสุขภาพกายที่แข็งแรง สุขภาพใจที่มั่นคงเจ้า

ฝากความคิดถึงหมี่เกี๊ยว และภูเชียงดาวมาด้วยเน้อเจ้า


โดย: แม่ญิงโย-นก IP: 202.7.166.174 วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:36:49 น.  

 
อ่านแล้วคิดถึงยายของตัวเองจริงๆ


โดย: dogstar IP: 117.47.123.122 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:4:59:18 น.  

 
เรียนคุณ แพร จารุ
ตามมาจาก Blogazine ค่ะ

ดิฉัน นางสาวนิดา หมอยาดี นิสิตระดับปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวารสารสนเทศ
คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นผู้ช่วยวิจัยในโครงการวิจัย “การผลิตสื่อพลเมืองบนอินเทอร์เน็ตในประเทศไทย” โดยมีอาจารย์พรรษาสิริ กุหลาบ อาจารย์ประจำภาควิชาวารสารสนเทศ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นหัวหน้าโครงการวิจัย
ดิฉันมีความประสงค์ขอสัมภาษณ์ท่านในประเด็นเกี่ยวกับการเขียนบล็อกในเว็บไซต์ Blogazine
เพื่อนำข้อมูลมาใช้ประกอบการทำโครงการวิจัยเรื่องดังกล่าว
จึงเรียนมาเพื่อทราบและขอสัมภาษณ์ท่านในวันและเวลาที่ท่านสะดวก
โดยสามารถติดต่อกลับได้ที่
เบอร์โทรศัพท์ 089-412-3559 Email: nida_tong@hotmail.com
ขอแสดงความนับถือ
นางสาวนิดา


โดย: นิดา IP: 161.200.255.162 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:33:00 น.  

 
ไม่ทราบว่าคุณแพรจะอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่หรือเปล่าน่ะค่ะ
คือถ้าสะดวกให้สัมภาษณ์ นิดาจะขึ้นเชียงใหม่ในวันที่ 22-24 พ.ค.นี้ ยังไงรบกวนติดต่อกลับที่เบอร์โทรศัพท์คอมเม้นท์บนด้วยนะคะ
ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
นิดา


โดย: นิดา IP: 161.200.255.162 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:35:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แพรจารุ
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




..
۞ บทกวีและเรื่องสั้น ถนอมไชยวงษ์แก้ว
อัพเดท

..
۞ จากกระท่อมทุ่งเสี้ยว โดยถนอม ไชยวงษ์แก้ว
อัพเดท 17 ต.ค.51
http://www.youtube.com/watch?v=L21lhWsu8QQ&feature=related object width="315" height="80">
หา โค้ดเพลงhi5 : hi5 song code search
Friends' blogs
[Add แพรจารุ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.