ฟังดูแล้วเศร้านะคะ

แต่บางทีมันก็อาจจะเกิดขึ้นจริง

เหมือนที่อะไรๆ ที่ไม่เคยเกิด

มันก็ค่อยๆ ทยอยเกิดกันออกมา

อ่านแล้วได้แง่คิดที่ต้องไปทบทวนชีวิตที่ผ่านมาครับ

ผมเคยได้ยินว่าหากชาวประมงหยุดจับปลาที่อ่าวไทยสัก 1 เดือน ปลาจะมีอย่างชุกชุมในอ่าวไทย

เราก็คิดเช่นนั้นค่ะ
เราคิดว่าทุกอย่างมันก็ต้องเกิดขึ้นตามวัฎจักรสังขาร มีเกิดมีดับ เมื่อถึงกาลเวลาของมัน

แต่"คน" กลับทำให้สิ่งที่ว่านี้มาถึงเร็วขึ้น..

โลกไม่มีวันย้อนถอยกลับได้อีกแล้ว และจะหยุดโลกไว้ก็คงไม่มีใครทำได้..

จะให้ใช้การเดินเท้าไปต่างจังหวัดแทนการใช้รถยนต์ หรือการใช้ ตะเกียงแทนไฟฟ้า นั้นย่อมทำไม่ได้อีกแล้ว.. คนทั้งโลกคงไม่ยอมให้เราต้องถอยหลังไป มีแต่คิดวิวัฒนาการใหม่ๆ มาเพื่อทำลายล้าง...

ถูกต้อง

ไม่ต้องหยุดนิ่งหรอก แต่อย่าไปทำลายธรรมชาติที่เหลืออยู่

เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ

*** สวัสดีจ้า แวะมาบอกว่าหน่อยอัพบล็อกใหม่
มีความสุขในวันหยุดนะจ๊ะ ***

คงต้องเริ่มต้นที่ตัวเรานี่แหละเจ้า พี่แพร...
หยุดพัฒนาวัตถุภายนอกแล้วหันมาใส่ใจในการพัฒนาจิตใจกันให้มากขึ้น...

คนโบราณเปิ้นเคยว่าไว้ว่า...ใคร่ขึ้นสวรรค์จั๊นฟ้าหื้อหมั่นฆ่าเจ้าเอาของ...

ต้องหมั่น"ฆ่า" ตัวเองถึงจะได้ขึ้นสวรรค์เจ้า

ฉันเห็นว่า หากเราคิดถึงตัวเองน้อยลง

อย่างอื่นจะเพิมขึ้น

หากเราคิดถึงใจคนอื่นมากกว่านี้
เราจะไม่กล้าและไม่อยากจะทำร้ายชีวิตอื่น

โลกนี้ไม่สมดุลมานาน

ฉันเห็นว่าการอยู่นิ่งๆตามทีทิ้งท้ายช่างเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

แต่จะทำได้ในวงกว้างแค่ไหน
น่าจะต้องมีการเชิญชวนและวิธีที่เป็นรูปธรรมค่ะ

หากข้า
ยังมีชีวิตอยู่
กับโลกในหุบเขา

นึกว่าสวนยางที่บ้านใต้เราเสยอีกค่ะพี่ยาย

กำลังเตรียมตัวกลับใต้หลังจากเดินทางมาครบ 3 ฤดู ปลายฝนต้นหนาว
ลาหนาวเข้าร้อน...ไอ้หนุ่มเมืองใต้ได้แดดเผาสองวันชักจะบ่นถึงความหนาวเหน็บ
หนาวจัดซุกผ้าทำงานสบายตัวกว่าถอดเสื้อทำงาน.....บ่น

ปีนี้เลยไม่ได้ท่องเที่ยวดังที่ตั้งใจเพราะติดแผลที่พุง ซ่าส์มากไม่ได้ เดี๋ยวแผลแตกข้างใน...ผ่าซ้ำ ซวยเลย

ฝากถนนเอาไว้...เส้นแม่สรวยถึงฝางอ้อมอกเส้นนั้นใกล้กว่าเยอะ แล้วจะไป...นะ

เรื่องจริงแสนเศร้า แต่เราก็ต้องยอมรับมัน

ชอบรูปภาพโดยเฉพาะรูปที่สาม
แสงสวย
ประการสำคัญ
ชอบความคิดในตอนนี้มากๆ
เพราะ
1 เคยคิดแบบนี้และทำในช่วงเดือนที่ผ่านมานี้
2 ใช่มากๆ ไม่มีนั่นแหละ มี

3 ไม่ต้องทำเห้-อะไรหรอก

อ่านบลอกนี้หลังจากดู the day the earth stood still จบไปพอดี

ทำให้แอบรู้สึกว่า คนมาแล้วก็ไป แต่โลกนั้นจำเป็นต้องอยู่ต่อไป

สวัสดีค่ะ พี่แพร
คิดถึงค่ะ สบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะพี่แพร ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนาน บทความในบล็อกพี่แพรยังน่าอ่าน และให้แง่คิดเหมือนเคย

จริงอย่างที่พี่ว่าไว้จริงๆ ถ้าเราหยุดนิ่ง ไม่พัฒนา จะทำร้ายโลกน้อยลงมาก

สวัสดีครับพี่ หน้าร้อนแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

ถ้าไม่นานคนจะตายกันหมดโลกก้ดีเหมือนกัน ทำให้ได้รู้สึกว่าเรามีความเท่าเทียมและเสมอภาคกันในเรื่องของความตาย ไม่มีใครตายก่อนตายช้า ถ้ารู้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่...ก่อนหน้าก็คงจะอยู่นิ่งๆเหมือนกัน แล้วก้จะทำอะไรตามใจตัวเอง...แล้วก็ตายพร้อมกับรอยยิ้ม........

ผมไม่รู้ว่าวันเวลาของโลกแม้กระทั่งชีวิตตนเองจะเหลือมากน้อยแค่ไหน
แต่รู้แน่แท้และแน่นอนคือ ทุกสิ่งเมื่อเกิดย่อมมีดับไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว
ทุกสรรพสิ่งเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา ไม่มีอะไรจีรัง

เคยถามมั้ยว่าที่คนเราทุกคนกลัวตาย
จะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร กิน เที่ยว ทำงาน
ทำลายธรรมชาติ กินทุกอย่างเหมือนกับยักษ์
ฆ่าสัตว์ใหญ่น้อยก็เพื่อสนองกิเลสการกิน เพื่อให้ลิ้นรับรสความอร่อย
คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมาตักสินใจฆ่าใคร ทั้งที่มีพืชพรรณมากมายในโลก
ที่คุณสามารถกินแล้วก็ไม่ได้หมดแรง หรือตายอย่างฉับพลัน

ทุกคนต้องตาย..เป็นเรื่องปกติ
เวลามองใครก็พยายามนึกว่าวันนึงไม่เขาก็เราต้องตาย มีพบ มีพลัดพราก แม้จะเป็นของที่เรารักเราหวงแหนที่สุด

หยุดเบียดเบียน คน สัตว์ใหญ่น้อย แล้วฝึกเจริญสติอยู่เนือง ๆ เมื่อถึงเวลาตายจะได้ไม่ว้าวุ่นว่าวันเวลานั้นได้มาถึงแล้ว

ชีวิตช่วงก่อนตายนั้นดูจะลำบากมากกว่า หากร่างกายเจ็บป่วย หนำซ้ำยังทำให้เกิดความลำบากให้กับคนที่ดูแลเรา

ฝึกตนให้แข็งแรง คิดบ่อย ๆ ว่าเราจะต้องตายและอยากทำอะไร ถ้ากลัวก็เริ่มดูหนัง หรือดาราที่แก่ ๆ เล่น จะพบขั้นตอนของความเสื่อมของสังขาร แม้นว่าจะหล่อสวยปานใด ก็ไม่อาจหลุดพ้นกาลเวลาที่เสื้อมถอย

เรากำลังเคลื่อนเข้าสู่กรรมที่เคยทำเอาไว้ ทุก ๆ คนต้องเผชิญไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว บางคนไม่ทันจะแก่ก็ตาย มีให้เห็นดาษดื่น

เดินทางตามพุทธวัจนะของพระพุทธเจ้า หยุดสงสัย และพยายามศึกษาธรรมมะที่เป็นของแท้จริงจากพระไตรปิฏก

หลังจากนั้นท่านจะพบความสว่างเอง

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ