ความลับเรื่องรัก ตอนกาแฟและคนรัก ฉันพบต้นฉบับ ที่เป็นจดหมายรักจดหมายลาฉบับหนึ่ง ซุกอยู่ในตู้เก่า ๆ เข้าใจว่า มันนานมากกว่าสิบปี มันเป็นความลับที่จะถูกนำมาเปิดเผย "ดอกบีบ"ขาวนวลหอมนุ่ม บานไม่รู้โรย สวยซื่องดงามและงานหนัก b>กาแฟและคนรัก การตื่นยามเช้า เพื่อพบกับความว่างเปล่าถือได้ว่าเป็นเรื่องเลว ๆ ในชีวิต ตื่นขึ้นมานั่งฟังเสียงแอร์บ้านเพื่อน ครางเหมือนคนป่วยที่กำลังจะตาย ผู้คนในห้องนั้นคงจะหลับสบาย ฉันเห็นเขาทุกยามเย็น เขาจะออกมายืนที่ระเบียงห้อง ชายหนุ่มและหญิงสาว ฉันเห็นเขากอดกัน คงเป็นคู่รักกัน มาเช่าห้องอยู่ด้วยกัน ดื่มน้ำเปล่าไปหนึ่งขวด ฉันเริ่มดื่มน้ำเปล่าในยามเช้าแทนกาแฟมา 10 วันแล้ว เลิกดื่มกาแฟ 10 วัน เท่ากับบอกเลิกกับคนรัก เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกัน มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของฉัน กาแฟและคนรักเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การดื่มกาแฟไม่ได้มีความหมายแค่นั่งซด ๆ ให้หายอยากเท่านั้น มันต่างออกไปจากกินอาหารให้อิ่มท้อง เช่นเดียวกับการมีคนรัก มันเป็นเรื่องพิเศษในชีวิตพอ ๆ กัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเลิกพร้อม ๆ กัน มันเป็นความบังเอิญที่พอเหมาะพอดี ในวันที่ฉันตัดสินใจเลิกกาแฟนั้น เป็นวันที่ฉันพบว่า ชีวิตฉันไม่ค่อยจะมีความสุข ฉันนอนไม่หลับสนิทมาหลายคืน ฉันมีชีวิตประจำวันเหมือนเดิม ไม่ได้เคร่งเครียดวิตกกังวลกับปัญหาเศรษฐกิจหรือทำงานมากกว่าที่เคยทำ แม้ออกกำลังกายจนเหนื่อยเพื่อให้นอนหลับสบายก็ยังไม่ได้ผล ฉันมีเพื่อนหลายคนติดยานอนหลับ เธอจะหลับโดยไม่มีมันไม่ได้เลย ฉันเคยสงสัยว่าทำไม นอนไม่หลับ ฉันไม่เข้าใจ หากไม่เกิดขึ้นกับตัวเองเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจหรือรู้สึกได้จริง ๆ ฉันยกความผิดให้กับกาแฟ คาเฟอีนคงอยู่ในร่างกายฉันมากเกินไป มันสะสมจนเกือบล้น ฉันเลิกดื่มกาแฟดีกว่ามันหมดขวดพอดี ถือว่าเป็นวันดี ฉันตัดสินใจเลิกกาแฟ ฉันเริ่มดื่มน้ำวันละขวดเพราะเพื่อนบอกว่ารักษาสุขภาพด้วยการกินน้ำ 1 ขวดแล้วเข้าห้องน้ำ ต้องกินก่อนล้างหน้าแปรงฟัน เป็นการลดความอ้วนด้วย นับว่าน่าสนใจมาก ส่วนการเลิกบอกเลิกลาจากคนรักนั้น ฉันคิดจะเลิกนานแล้วแต่ใจยังไม่กล้า มีปัญหาหนึ่งฉันรู้สึกว่าในความรักนั้น ฉันรู้สึกตกต่ำ เขาทำให้ฉันรู้สึกตกต่ำและฉันเองก็ทำให้ตัวเองตกต่ำด้วย ยิ่งนานวันฉันยิ่งกลายเป็นหญิงโง่เขลาเบาปัญญา กว่า 30 ปีที่ผ่านมาของชีวิตที่ต่อสู้มาด้วยความมั่นใจสูญเปล่า เพื่อให้ฉันไม่รู้สึกตกต่ำกว่านี้ ฉันควรจะเป็นฝ่ายเลือกยุติความสัมพันธ์ด้วยตัวเอง ฉันรีบเขียนจดหมายทันทีและเหมือนหนึ่งว่ากลัวว่าตัวเองจะเปลี่ยนใจ ฉันต้องเดินไปส่งด้วยตัวเอง ส่งแบบด่วนพิเศษ ข้อความในจดหมายดีแต่เป็นเรื่องเลวร้าย ที่ว่าดีเพราะฉันเขียนดี ในความหลังนั้น มีความรัก มีความหวัง และเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ ฉันเขียนว่า คุณที่รัก ต่อไปนี้เป็นคำขอบคุณจากฉัน เวลาที่ผ่านมา ฉันมีความสุข มีความหวัง มีความร่าเริงมากกว่าความทุกข์ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนชีวิตระยะหนึ่ง ฉันคิดเสมอว่า มีคุณอยู่ ฉันไม่รู้สึกขาดหรือเศร้าเหงาเพราะที่ไกลนั้นมีคุณอยู่เสมอ ความไกลก็เป็นความใกล้ ใกล้อยู่ในความรู้สึก เพื่อนฉันคนหนึ่งเธอบอกกับฉันว่า เธอมีคนรักอยู่เคียงข้างแต่เธอรู้สึกเศร้าเหงา ไม่อบอุ่น ไม่มั่นคง เหมือนเอื้อมมือเข้าไปไม่ถึง เธอคิดที่จะมีคนรักใหม่อยู่เสมอ แต่สำหรับฉันนั้น ฉันรู้สึกมั่นคงโดยที่คุณไม่ต้องอยู่ชิดใกล้ แต่ว่าบัดนี้มันไม่ใช่เสียแล้ว... มาถึงวันนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าชีวิตฉันเริ่มตกต่ำ เป็นเพราะเราทั้งสอง แน่นอนคุณทำให้ฉันรู้สึกตกต่ำและฉันก็ทำตัวเองด้วย เพื่อความมีอยู่ของฉันเอง ฉันขอยุติความสัมพันธ์กับคุณ หากมีสิ่งใดที่ฉันล่วงเกินคุณหรือทำให้ไร้สุขขอโทษด้วย ฉันจริงใจกับคุณเสมอซื่อสัตย์กับตัวเองและคุณมาตลอด ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ดีงาม ฉันเชื่อว่าผู้หญิงที่มีปัญหา เรื่องความรัก ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์ได้ อารมณ์และจิตใจคอยหมกหมุ่นอยู่แต่ปัญหาเดียว คิดอยู่เป็นวงกลม แน่นอนตัวฉันก็เช่นกัน ฉันคงต้องคิดอีกนาน และคุณก็คงไม่ต้องการเห็นฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์ได้ด้วยมีเรื่องราวของเราที่ผูกติดกับปัญหามากมาย ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจโดยที่ฉันไม่ต้องอธิบาย ความรักต้องไม่เล่นบทหนักจนเกินไป เราเคยคุยกันว่า เด็กจะไม่หนีออกจากบ้านเป็นเด็กเร่ร่อนหากว่าบ้านอบอุ่น ผู้ใหญ่ก็เช่นเดียวกัน ฉันเสียใจที่ไม่สามารถทำบ้านให้อบอุ่นเพื่อเราสองคนได้ ด้วยความปรารถนาดี ฉันเองคนที่รักคุณ ทันทีที่เขียนจดหมายจบ ฉันรู้สึกเศร้าเหงา เกือบจะฉีกจดหมายทิ้งแต่บอกตัวเองว่า อย่าทำลายความตั้งใจของตัวเอง ความจริงช่วงนี้ฉันควรจะดื่มกาแฟ ชีวิตฉันว่างเปล่าเหลือเกิน ยามเช้าที่ไม่มีกาแฟ ไม่ต้องต้มน้ำ ในระหว่างคอยน้ำเดือด ฉันเช็ดโต๊ะ เปลี่ยนผ้าปูโต๊ะใหม่ เลือกแก้วที่จะดื่มวันนี้ หิ้วตะกร้าที่มีขวดกาแฟน้ำตาล นมและเครื่องดื่มอื่น ๆ สำหรับเพื่อนที่มาเยือน เตรียมขนม ส่วนมากฉันจะทำแซนวิสสำหรับตัวเอง 1 คู่ ทำแซนวิสเสร็จน้ำเดือดเริ่มชงกาแฟ เปิดโทรทัศน์ อ่านหัวข่าวหนังสือพิมพ์ ดูข่าวยามเช้า ดื่มกาแฟและอ่านหนังสือสัก 2-3 หน้า นั่งจมอยู่ในเก้าอี้ฟังเสียงนกกระจอกดูใบกล้วย ดอกกล้วยสีม่วง เก็บล้างจานที่ใช้และทุกอย่างก็จบลงในช่วง 10 โมงเช้า ช่วงนี้ฉันจะนั่งคิดถึงคนรักสักเล็กน้อยก่อนเริ่มต้นทำงาน นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ถึงยามบ่าย การทำงานสิ้นสุดใน 1 วัน ยามเย็นฉันมีเวลาคิดถึงคนรักอีกสักเล็กน้อย แต่วันนี้กิจกรรมเหล่านั้นหมดไป การกินน้ำเปล่าเป็นเรื่องง่าย ๆ และรวดเร็ว กินแต่น้ำเปล่าขวดเดียวและไม่ได้คิดถึงใครด้วย เช้านี้แม่บ้านคอนโดฯมาตัดใบกล้วย มันสกปรกเพราะฝุ่นเกาะ ความเงางามของมันไม่มีเลย นอกจากฝุ่นเขลอะ บางใบยังมีร่องรอยด่างดำจากน้ำที่ถูกสาดใส แม่บ้านรดน้ำสวนหย่อม อย่างไม่พิถีพิถัน เธอทำงานสวนอย่างไร้อารมณ์ เธอไม่สนใจว่าใบกล้วยที่ถูกน้ำเป็นรอยด่างดำนั้นจะน่าเกลียดเพียงไร เมื่อเธอได้รับคำสั่งให้ตัดหญ้า ตกแต่งต้นไม้เธอก็ตัดเสียเหี้ยนเตียน ตัดจนสั้นกุด หลายครั้งที่ฉันอยากจะลงไปช่วยเธอ แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน ใครเขาจะว่าเอาได้ การอยู่ในคอนโดฯ เราจะถือสิทธิ์ในพื้นที่ตามใจไม่ได้ แม้ว่าเราจะใช้ทุกอย่างร่วมกันไม่ว่าจะเป็นบันไดพื้นทางเดิน หรือต้นไม้สักต้นในสวนหย่อม ระเบียงห้องของฉันอยู่ใกล้สวนหย่อมที่สุด ฉันใช้มันมากกว่าใคร เป็นที่นั่งยามเช้าและยามเย็น เหงา ๆ ฉันก็ออกมานั่งดูดาว ดูท้องฟ้า เพื่อนที่เดินทางมาเยี่ยมเคยล้อเล่นว่า อย่ามองนาน ๆ นะไว้ให้คนอื่นเขามองบ้าง การเลิกกาแฟกับการเลิกกับคนรักเป็นเรื่องที่แย่พอ ๆ กัน แต่มันเป็นทางออกที่ดี กาแฟทำให้ฉันนอนไม่หลับ เสียสุขภาพ นานกว่า 10 ปี ที่ฉันดื่มกาแฟติดต่อกันมา ฉันดื่มมันมากเกินไป จนเกินพอดี ฉันควรจะหยุดเสียก่อน ก่อนที่จะถูกสั่งห้าม เช่นว่าหากฉันไปหาหมอ ฉันอาจจะถูกสั่งห้าม และถึงตอนนั้นฉันคงจะขมขื่นมากกว่านี้ อย่างน้อยการหยุดดื่มกาแฟวันนี้โดยตัวเองไม่ต้องรอคำสั่งใครก็ทำให้ฉันได้ภาคภูมิใจในตัวเอง เช่นเดียวกับการบอกเลิกลากับคนรักด้วยตัวเอง ในเมื่อฉันเลือกที่จะรัก ฉันก็ควรที่จะเป็นผู้บอกเลิก แต่ฉันจะต้องเผชิญกับความโดดเดี่ยวและเศร้าเหงาเพียงไร ฉันต้องแลกกับความโดดเดี่ยวเพื่อการมีชีวิตอยู่ที่สง่างามด้วยตัวฉันเอง ลั่นทมแดงดอกไม้ต้องห้ามงามนัก   Create Date : 03 ตุลาคม 2550 28 comments Last Update : 3 ตุลาคม 2550 20:29:06 น. Counter : 2080 Pageviews. Share Tweet

ตายจริง..หนูมาถึงเป็นคนแรกเหรอเนี่ย ... เรื่องของความรักเป็นเรื่องที่เล่าไม่มีวันจบ.. มีกวีฝรั่งบทหนึ่งช่างเปรียบเปรยนัก เขาบอกว่า.. ความรักเหมือน..ขี้(ขอโทษนะคะ เขาว่ามางี้จริง ๆ) เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่า ขี้น่ะใครไม่เป็นคนจับก็อธิบายไม่ถูกหรอกว่ากลิ่นมันปานไหน แล้วความรักกับกาแฟล่ะ หนูไม่ชอบกาแฟ ก็เลยนึกไม่ออกว่ามันเกี่ยวกันได้ไง.. พี่ยาย.. แล้วเมื่อไหร่จะได้อ่าน บ้านหลังนั้นอยู่หลังโรงเรียน ตอน 2 ล่ะ ก็บอกว่าจะมี ..ให้ติดตาม..ไม่ใช่เหรอ เพลงเพราะเชียวนะคะ   โดย: malarn cha 3 ตุลาคม 2550 21:36:09 น.

โดนอย่างแรงเลยพี่..โดนค่ะ.. โดนขนาด โดนอีหลีเด้ ความรักครั้งนั้นเริ่มจาก ความหลงใหลในกลิ่นและรสของกาแฟ เมื่อรักขม จึงพาลเกลียดกาแฟ เกลียดร้านกาแฟทุกร้าน เพราะมันมีแต่ความทรงจำที่ดี และความทรงจำที่ดีนี้ มันทำให้เจ็บซึมลึกน่าดูชมอยู่เหมือนกัน รู้ตัวอีกที ก็เมื่อตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมเราต้องเกลียดกาแฟ ทั้งๆที่กาแฟไม่ได้ทำให้เราเจ็บเล้ยยยย จึงปฏิบัติการตามหาความรักกาแฟ ที่หายไป ด้วยการเปลี่ยนวิธีดื่ม และวิธีชงกาแฟ เริ่มมีความสุขกับการต้มน้ำ รอน้ำเดือด ตักกาแฟบดลงถ้วยกรอง แล้วรอ.... รอน้ำสีดำหยดลงจนเต็มถ้วย หอมมาก แล้วเติมนมสด แต่ไม่ใส่น้ำตาล ระหว่างความรักกับกาแฟ ขอเลือกกาแฟได้ไหมพี่แพร กาแฟไม่เคยทำให้หนูเจ็บกับมันสักครั้ง จิบกาแฟคราใด ความคิดดีๆเกิดเสมอ กาแฟไม่เคยบั่นทอนพลังชีวิต ถึงแม้ไม่เติมน้ำตาล มันยังหอมกลิ่นกาแฟ ถึงแม้จะขมและฝาดบ้าง นั่นก็คอยเตือน เราว่า ชีวิตมันย่อมมีรสขมและฝาด อยู่บ้าง แต่ก็ยังได้ความหวาน จากนมสดที่เติมเสมอ ชีวิตและความรักก็เช่นกัน มีทั้ง หอม หวาน มัน ฝาดและขม เช่นเดียวกับกาแฟได้เหมือนกัน   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 198.142.231.124 3 ตุลาคม 2550 22:36:17 น.

ว่าแล้วก็ดื่มกาแฟดีกว่า...   โดย: ตาพรานบุญ 3 ตุลาคม 2550 23:49:26 น.

มาลานชา มาเจิมเป็นคนแรก ของใจเจ้า ความรักเหมือนขี้ รับไม่ได้ แต่มีเรื่องขี้ ๆ จะเล่าให้ฟังเหมือนกัน เรื่องมีอย่างนี้ เพื่อนคนหนึ่งเธออกหักเจียนตาย แล้ววันหนึ่ง เธอก็ขึ้นรถเมล์สายหนึ่ง ไปเส้นทางมีนบุรี ซึ่งเส้นทางนั้น ป้ายรถเมล์น้อยมาก และร้านค้าก็น้อยด้วย เธอปวดท้องมาก ๆ เลย เธอเล่าว่าปวดหนาว ๆ ร้อน แบบว่าขนหัวลุกจะทำอย่างไรดีหนอ ถึงป้ายกดให้รถหยุด รถไม่หยุดอีก เธอบอกว่าในเวลานั้นที่เธอต้องการคือห้องน้ำ เมื่อเธอลงจากรถได้วิ่งเข้าร้านข้าวแกง สั่งไข่พะโล้ข้าวเปล่าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ เวลานั้น เธอพบว่า ความรักเป็นเรื่องเล็ก ๆ เล็กกว่าเรื่องขี้ ๆ เธอจึงหายจากอาการอกหักทันใด เพราะมันเล็กกว่าเรื่องขี้ โอ...ดูหรือพวกเพื่อน ๆ นั่งปลอบนอนปลอบ ทั้งด่าว่า ทั้งซื้อหนังสืออกหักไม่ยักกะตาย มาให้อ่านก็ไม่หาย มาจบที่เรื่องขี้ ๆ ปล.เรื่องบ้านหลังนั้นอยู่หลังโรงเรียน มีค่ะ โปรดติดตามในเร็ว ๆ นี้   โดย: แพรจารุ 4 ตุลาคม 2550 9:05:33 น.

หมี่เกี๊ยว ความทรงจำที่ดีทำให้เจ็บซึมลึก เป็นถ้อยคำที่ดีมาก ๆ เลยหมี่เกี๊ยว   โดย: แพรจารุ 4 ตุลาคม 2550 9:11:49 น.

สวัสดียามเช้า ตาพรานบุญ ตาพรานบุญดื่มกาแฟกับใครล่ะเจ้า อยากจะถามว่า ถ้าเลือกได้ หรือมีโต๊ะสำหรับดื่มกาแฟอยู่สามโต๊ะ โต๊ะหนึ่งมี แจกันเล็ก ๆ ใส ๆ ปักดอกบีบ อีกโต๊ะมีดอกลั่นทมแดงลอยอยู่ในแก้วใสสวย และอีกโต๊ะมีดอกบานไม่รู้โรยสีแดงสามสี่ดอกอยู่ในแก้วดินเผาเตี้ย ๆ ตาพรานจะเลือกนั่งโต๊ะไหน อย่าบอกว่าไปยืนดื่มที่ระเบียงนะ   โดย: แพรจารุ 4 ตุลาคม 2550 9:20:10 น.

สิบกว่าปีมาแล้ว... ผมถามป้อมว่า"มึงไปไหนมาวะ" "กูไปรับงานมา" "ของใครวะคราวนี้"ผมถามต่อ "แพร จารุว่ะ" ...... สิบปีผ่านไป... แพร จารุอยู่ตรงนี้แล้วป้อมล่ะอยู่ไหน? เจ๊...กาฟาร้อนแก้วนึง   โดย: ตาพรานบุญ 4 ตุลาคม 2550 21:16:42 น.

นั่งตรงไหนก็ได้แต่อย่านั่งใกล้คนหลายใจ   โดย: ตาพรานบุญ 4 ตุลาคม 2550 21:22:19 น.

โดย: malarn cha 4 ตุลาคม 2550 23:35:12 น.

รักยังคงเป็นความลับ แม้เมื่อเอ่ยถึง ผู้มีความรักเท่านั้น... จึงรู้แท้ว่าตนเป็นที่รัก.. เมื่อคิดดี ๆ ความหมายเดียวกันค่ะ   โดย: malarn cha 4 ตุลาคม 2550 23:44:29 น.

ใช่ ความหมายดีจริง ๆ นะมาลานชา ว่าแต่คืนนี้นอนดึกเหมือนกันนะ พี่ก็นอนดึกเพราะตั้งใจจะเขียนงานให้กับประชาไท เขียนเรื่องขี้หมานะจ๊ะ จริง ๆ อีกสองวัยไปอ่านนะ   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.14 5 ตุลาคม 2550 1:11:07 น.

อาการอกหักเล็กกว่าเรื่องขี้ อิอิ ชอบมากเลยพี่ พี่น่าจะรวมเล่ม "ปรัญญาเรื่องขี้ๆ" อิอิ ทะลึ่งอีกล่ะหนูนี่ จริงนะ แล้วหนูจะรออ่านเรื่อง ขี้หมา อิอิ ชักสนุกแล้วเนี่ย หนูเอาด้วยจิ เขียนมั่ง "ภาษาศาสตร์กับเรื่องขี้ ๆ: ขี้นานาชาติ" อิอิ ฮาอ่ะ เอามุมมองความนอกคอกของหนูละกันเนอะ อิอิ สำคัญนะเนี่ย มีครั้งหนึ่งต้องไปเข้าห้องน้ำที่สวิส ปรากฏว่า หน้าห้องน้ำไม่เขียนภาษาปะกิดอ่ะพี่ อาการปวดแบบพี่บรรยายเลย แล้วพี่คิดดูนะว่า ปวดขนาดนั้นแล้วต้องมางงอยู่หน้าห้องน้ำรอว่า ห้องใดเป็นหญิงหรือชาย โคตรทรมานเลยพี่ แล้วก็ไม่มีใครออกมาด้วยนะ สุดท้ายต้องใช้วิธีเปิดเข้าไปก่อนแล้วดูว่าหญิงหรือชาย เปิดเข้าไปดันจ๊ะเอ๋ห้องน้ำชาย เจอลุงคนหนึ่ง ก็เลย "โอ๊ะ สุมาเต๊อะลุง ผิดห้อง" อู้คำเมื่องอีกต่างหาก ตอนนั้นน่ะ ความอายมันไม่มีแล้วเพราะเมื่อธรรมชาติเรียกร้องนี่มันเป็นเรื่องใหญ่กว่า อย่างที่พี่ว่าอ่ะแหละ ไปหาข้อมูลเรื่อง ขี้ ๆ นานาชาติก่อนนะ อ้อ สำนวน "เรื่องขี้ ๆ" ก็แปลว่าง่ายด้วย แล้วมันจะง่ายจริงไหมนี่ น่าสนุกจริงๆๆเลยเนี่ย ทะลึ่งแต่เช้าเลยเนี่ย อิอิ   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 192.43.227.18 5 ตุลาคม 2550 7:53:28 น.

หมี่เกี๊ยว เมื่อวานนี้คิดถึงเพราะว้ากินกาแฟที่มีรสเผ็ด กาแฟนี้ถ้ารสอื่น ๆ เข้าไป มันใช้ไม่ได้จริง ๆ ธรรมดาเราจะกินกาแฟ แบบกาแฟเฉย ๆ นั่งจิบไปเรื่อย ๆ หรือไม่ก็กาแฟแบบใส่นมสด ช่วงที่อยู่บ่อสร้างสันกำแพง นมสดดีหาง่าย เขาเลี้ยงวัวนมกันเยอะ แต่พอมาอยู่ทุ่งเสี้ยวมีแต่นมที่ใสมาก ๆ เพราะว่า เติมน้ำและน้ำตาลก็เลยเลิกกินไป เท่ากับได้น้ำตาล เมื่อวานอยากได้แบบหวาน ๆ หน่อยเอาน้ำตาลมาใส่ ในนำตาลส่งสัยจะมีพริกอยูด้วย ถามคนร่วมบ้านดูปรากฏว่าเอาขวดที่เคยใส่พริกไปใส่น้ำตาล ซึ่งล้างสะอาดแล้ว แค่มันทิ้งรอยซึ่งกันและกันไว้เท่านั้น   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.140 7 ตุลาคม 2550 7:10:30 น.

"แค่มันทิ้งรอยซึ่งกันและกันไว้เท่านั้น" สวยมากๆเลยพี่ ............ คิดถึงกันอย่างนี้สงสัยกลับบ้านแล้วคงต้องไปกราบสวัสดีและทำความรู้จักพี่แพรและพี่หนอมสักครั้งนะคะ จะฉุดกระชากลากถูให้ไกด์ปะหล่อง น้องชายสุดเลิฟ พาไปให้ได้ค่ะ อิอิ ................... หนูก็คิดถึงพี่เหมือนกัน เพราะว่าวันนี้เห็น"กาแฟกับความรัก"อีกรูปแบบหนึ่งที่งดงามมาก คิดว่าต้องเอามาแบ่งปันให้หัวใจพองโตไปด้วยกัน อิอิ วันนี้อากาศหนาวมากและก็นั่งกินกาแฟที่ร้าน แล้วก็นั่งติดกระจกหน้าร้าน ปรากฏว่า เหลือบไปเห็นคนโฮมเลสสองคน..เขามาด้วยกัน..แล้วเขากำลังนับตังค์กันอยู่ว่าจะซื้อกาแฟได้กี่ถ้วย เขาเข้ามาในร้านแล้วซื้อกาแฟได้หนึ่งถ้วย ถ้วยเล็กด้วย แล้วเขาก็เดินออกไปนอกร้าน ผลัดกันดื่มกาแฟถ้วยนั้น หนูอึ้งเลยพี่...หนูก็เลยเดินไปซื้อเพิ่มอีกถ้วยหนึ่ง ปรากฏว่าขณะที่ซื้อกาแฟให้นั้นมีอีกหลายคนที่เห็นเหตุการณ์แล้วก็เดินตามมาถามว่าให้เขาช่วยซื้อและมีส่วนด้วยนะ ก็เลยได้ทั้งขนมมัฟฟินร้อน ๆ เพิ่มอีกสองลูกและกาแฟถ้วยใหญ่อีกสองถ้วย ...ปรากฏว่ามีอีกหลายคนเดินมาสบทบทุนเพิ่ม..ได้ไม่มากแต่ก็มากพอที่จะเห็นน้ำใจของคนกับการเสียสละเล็กๆน้อยๆ ที่เหลือก็เลยเป็นค่ากาแฟยามหนาวให้กับสองคนนั้นในมื้อต่อๆไป ความรักกับกาแฟอีกรูปแบบหนึ่งนะพี่ ความรักของคนสองคน และความรักต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันที่มีกาแฟเป็นสายใยเชื่อมโยงสองรูปแบบแห่งรัก วันนี้หัวใจเลยพองโตไปหมด ก็"แค่มันทิ้งรอยซึ่งกันและกันไว้เท่านั้น" มันทิ้งรอยจริงๆพี่   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 198.142.231.24 7 ตุลาคม 2550 18:38:17 น.

หนูง่วงแล้วค่ะ (แต่ยังไม่ไปนอนดอก..เดี๋ยวๆๆ อีกนิ๊ดดด..หนึ่ง)   โดย: สีน้ำฟ้า 8 ตุลาคม 2550 22:47:38 น.

หมี่เกี๊ยว เป็นเรื่องน่ารักมาก ๆ เลยแหละ อยากให้ใคร ๆ ได้อ่าน เรื่องกาแฟแก้วที่สองมาก ๆ เลย เมื่อเช้าพี่เข้าไปอ่านเรื่องกาแฟกับความรักของน้องคนหนึ่งในโอเคเนชั่น แล้วทิ้งรอยไว้ให้เขาที่บล็อกนี้ เข้าใจว่า เธอคงเข้ามาอ่านแล้ว เรื่องกาแฟกับความรักของเธอน่ารักใส ๆ ที่จะทิ้งรอยไว้นะ เผื่อหมี่เกี๊ยวจะเข้าไปอ่าน อ่านยิ้มได้ //www.oknation.net/blog/HappyToFly เรื่องของเธอชื่อหัวข้อคสวามรักก็เหมือนกาแฟ (เผื่อว่าเธอจะเปลี่ยนหน้า ได้เลือกถูก)   โดย: แพรจารุ 9 ตุลาคม 2550 12:38:36 น.

สีน้ำฟ้าและมิตรรักนักอ่านทั้งหลาย อันนี้เขาเรียกว่ากันจริง แม้จะมาอยู่ปีกซ้ายก็ยังตาม หน้าหลักยกให้ อ้ายถนอม ไปก่อน รู้สึกว่าอ้ายแกจะชอบบล็อกแล้ว ขยันตอบมาก ๆ และจริงจังด้วย ครูสีน้ำฟ้าเมื่อไหร่จะมาจะ ลูกศิษย์เยาว์น้อยเตรียมตัวรอกันแล้ว   โดย: แพรจารุ 9 ตุลาคม 2550 12:43:07 น.

พี่ยาย.. วันพูกไปกรุงเทพฯ สักเที่ยวหนึ่งก่อน.. กลับมาเคลียร์งานต่อ หากเสร็จมะไหร่ ข้าเจ้าจะติดปีกจริงๆ เสียทีแล้ว   โดย: สีน้ำฟ้า 9 ตุลาคม 2550 13:35:14 น.

มาแลหวันมุ้งมิ้งประหนี้บ้างต๊ะ่ (กรุณาอ่านเป็นสำเนียงใตร้)   โดย: ตาพรานบุญ 9 ตุลาคม 2550 20:48:53 น.

ไปอ่านมาแล้วเจ้า น่าฮักขนาดเลยพี่แพร .......... มีเรื่องกาแฟอีกล่ะพี่ อิอิ อันนี้น่า.... น่า..อะไรให้พี่แพรตอบเองละกัน อิอิ คืนที่ผ่านมามีโอกาสได้คุยกับหนุ่มภูแปร๊บนึงค่ะ บทสนทนามันเป็นงี้เลยพี่ "ภู -- นี่เธอชอบกินกาแฟไหม หนู --โด่ะ ถามได้ ถ้าเปรียบกาแฟเป็นเส้นเลือด ร่างกายฉันก็ขับเคลื่อนด้วยกาแฟย่ะ ภู -- ไม่ดีนะรู้ไหม หนู -- อ้าว จิงดิ ภู -- จริงดิ หนู --ทำไมล่ะ แต่ฉันใส่นมเป็นครึ่งเลยนะ (ตอบแบบนี้ก็กลัวเหมือนกันว่าถ้าเขาบอกกินกาแฟไม่ได้ แต่ยังมีข้ออ้างว่าหนูกินนมเป้นครึ่ง กาแฟอ่ะเล็กน้อย ผิดจากการตอบข้างบนเนอะ เพราะกลัวความผิด อิอิ) ภู -- มันมีคนตาบอดเพราะกาแฟมาแล้วนะ หนู -- หาๆๆๆๆ อะไรนะ เปนไปได้ยังงัย (ตกใจอย่างแรง) ภู -- จริงๆนะ มันเป็นไปแล้ว หนู --เป้นไปได้งัย แล้วบอดได้ยังงัยอ่ะ (ตกใจจริงๆเลยพี่ หน้าตาตื่น อันนี้รู้สึกได้เลย แบบว่าเลิ่กลั่กๆเลย กลัวอ่ะ เพราะว่ากำลังเกิดอาการเบลอเพราะใช้คอมเยอะ ต้องไปตัดแว่นใหม่ แล้วอันนี้ก็ข้อมูลใหม่ด้วย) หนู --บอกมาดิ บอดได้งัยอ่ะ ภู -- ก็เค้าทำช้อนกาแฟทิ่มตา ตาก็เลยบอดงัย" แหมมมมมม มันน่า..นัก มุขโนเบลเลยนะเนี่ย มันน่ามอบรางวัลจริงๆนิ   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 198.142.231.233 10 ตุลาคม 2550 0:39:21 น.

ชอบเรื่องนี้ค่ะ   โดย: หางดาวหาง IP: 203.157.236.9 2 พฤศจิกายน 2550 7:11:25 น.

อ่านเรื่องเลิกกาแฟแล้วชอบจริงๆ แต่จะเก่งพอที่จะเลิกกินมันมั๊ยน้อ ก็มันหอม   โดย: คนติดกาแฟ IP: 203.113.0.203 28 มกราคม 2551 15:24:07 น.

แวะมาอ่านบล็อกน่ารักมากค่ะ สมาชิกทุกท่านเลย แต่เราขาจร..ตะก็ จ๊อบบบ..จ๊อบ..กาแฟ ..อยากเลิกทั้งกาแฟทั้งกิ๊กนี่ดิ .ทำงัยเนี่ย..มีสูตรมั้ยอ่ะ..ส่งมาให้โหน่ยเนะ...นี่เลย..chatchettha-k@windowslive.com   โดย: มายชาน..coffee prince IP: 118.173.242.172 7 มีนาคม 2551 23:02:18 น.

ความทรงจำมีมากมาย ตังอักษร เป็นเอกสารทางประวัติศาสตร์ ไม่เหมื่อนยุค ดิจิตตอล ลมปาก ที่ผ่านเลยไป พี่เอง ก็มีเอกสารเก่าๆ ที่ทำงานเก็บไว้ตั้งแต่ ปี 2519โน้น6816   โดย: พี่คนช่างเล่า IP: 124.120.88.22 18 พฤษภาคม 2551 9:37:04 น.

ฉันเชื่อว่าผู้หญิงที่มีปัญหา เรื่องความรัก ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์ได้ อารมณ์และจิตใจคอยหมกหมุ่นอยู่แต่ปัญหาเดียว คิดอยู่เป็นวงกลม แน่นอนตัวฉันก็เช่นกัน - - - ถูกต้องทุกประการเลยค่ะ เราควรทุ่มเทพลังงานเพื่องานสร้างสรรค์ของเราค่ะ   โดย: ม่วนน้อย 20 พฤษภาคม 2551 20:34:56 น.

ตกลงพี่แพรจารุเลิกได้ใช่ไหมครับความรักกับกาแฟหรือว่ากาแฟอย่างเดียวอะจึ๊ย..   โดย: จสต.จินตวีร์ เกียงมี IP: 125.24.125.188 12 มกราคม 2552 18:11:44 น.

ใครที่มีปัญหา คิดหมกมุ่น ทำงานการไม่เต็มที่ทั้งนั้นค่ะ เมื่อแก้มันไม่ได้ ตัดมันออกไปก็หมดเรื่อง คิดว่าเข้าใจที่คุณแพรจารุรู้สึก เพราะทำสิ่งเดียวกันค่ะ ไม่ได้เข้มแข็งเป็นพิเศษ แต่ไม่ชอบเดินลากขาบนทางชีวิต   โดย: อออ (อั๊งอังอา ) 28 มกราคม 2552 11:20:28 น.

k9   โดย: k9 IP: 61.19.222.8 4 กุมภาพันธ์ 2552 13:05:04 น.