b>กาแฟและคนรัก การตื่นยามเช้า เพื่อพบกับความว่างเปล่าถือได้ว่าเป็นเรื่องเลว ๆ ในชีวิต ตื่นขึ้นมานั่งฟังเสียงแอร์บ้านเพื่อน ครางเหมือนคนป่วยที่กำลังจะตาย ผู้คนในห้องนั้นคงจะหลับสบาย ฉันเห็นเขาทุกยามเย็น เขาจะออกมายืนที่ระเบียงห้อง ชายหนุ่มและหญิงสาว ฉันเห็นเขากอดกัน คงเป็นคู่รักกัน มาเช่าห้องอยู่ด้วยกัน ดื่มน้ำเปล่าไปหนึ่งขวด ฉันเริ่มดื่มน้ำเปล่าในยามเช้าแทนกาแฟมา 10 วันแล้ว เลิกดื่มกาแฟ 10 วัน เท่ากับบอกเลิกกับคนรัก เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกัน มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของฉัน กาแฟและคนรักเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การดื่มกาแฟไม่ได้มีความหมายแค่นั่งซด ๆ ให้หายอยากเท่านั้น มันต่างออกไปจากกินอาหารให้อิ่มท้อง เช่นเดียวกับการมีคนรัก มันเป็นเรื่องพิเศษในชีวิตพอ ๆ กัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเลิกพร้อม ๆ กัน มันเป็นความบังเอิญที่พอเหมาะพอดี ในวันที่ฉันตัดสินใจเลิกกาแฟนั้น เป็นวันที่ฉันพบว่า ชีวิตฉันไม่ค่อยจะมีความสุข ฉันนอนไม่หลับสนิทมาหลายคืน ฉันมีชีวิตประจำวันเหมือนเดิม ไม่ได้เคร่งเครียดวิตกกังวลกับปัญหาเศรษฐกิจหรือทำงานมากกว่าที่เคยทำ แม้ออกกำลังกายจนเหนื่อยเพื่อให้นอนหลับสบายก็ยังไม่ได้ผล ฉันมีเพื่อนหลายคนติดยานอนหลับ เธอจะหลับโดยไม่มีมันไม่ได้เลย ฉันเคยสงสัยว่าทำไม นอนไม่หลับ ฉันไม่เข้าใจ หากไม่เกิดขึ้นกับตัวเองเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจหรือรู้สึกได้จริง ๆ ฉันยกความผิดให้กับกาแฟ คาเฟอีนคงอยู่ในร่างกายฉันมากเกินไป มันสะสมจนเกือบล้น ฉันเลิกดื่มกาแฟดีกว่ามันหมดขวดพอดี ถือว่าเป็นวันดี ฉันตัดสินใจเลิกกาแฟ ฉันเริ่มดื่มน้ำวันละขวดเพราะเพื่อนบอกว่ารักษาสุขภาพด้วยการกินน้ำ 1 ขวดแล้วเข้าห้องน้ำ ต้องกินก่อนล้างหน้าแปรงฟัน เป็นการลดความอ้วนด้วย นับว่าน่าสนใจมาก ส่วนการเลิกบอกเลิกลาจากคนรักนั้น ฉันคิดจะเลิกนานแล้วแต่ใจยังไม่กล้า มีปัญหาหนึ่งฉันรู้สึกว่าในความรักนั้น ฉันรู้สึกตกต่ำ เขาทำให้ฉันรู้สึกตกต่ำและฉันเองก็ทำให้ตัวเองตกต่ำด้วย ยิ่งนานวันฉันยิ่งกลายเป็นหญิงโง่เขลาเบาปัญญา กว่า 30 ปีที่ผ่านมาของชีวิตที่ต่อสู้มาด้วยความมั่นใจสูญเปล่า เพื่อให้ฉันไม่รู้สึกตกต่ำกว่านี้ ฉันควรจะเป็นฝ่ายเลือกยุติความสัมพันธ์ด้วยตัวเอง ฉันรีบเขียนจดหมายทันทีและเหมือนหนึ่งว่ากลัวว่าตัวเองจะเปลี่ยนใจ ฉันต้องเดินไปส่งด้วยตัวเอง ส่งแบบด่วนพิเศษ ข้อความในจดหมายดีแต่เป็นเรื่องเลวร้าย ที่ว่าดีเพราะฉันเขียนดี ในความหลังนั้น มีความรัก มีความหวัง และเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ ฉันเขียนว่าคุณที่รัก ต่อไปนี้เป็นคำขอบคุณจากฉัน เวลาที่ผ่านมา ฉันมีความสุข มีความหวัง มีความร่าเริงมากกว่าความทุกข์ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนชีวิตระยะหนึ่ง ฉันคิดเสมอว่า มีคุณอยู่ ฉันไม่รู้สึกขาดหรือเศร้าเหงาเพราะที่ไกลนั้นมีคุณอยู่เสมอ ความไกลก็เป็นความใกล้ ใกล้อยู่ในความรู้สึก เพื่อนฉันคนหนึ่งเธอบอกกับฉันว่า เธอมีคนรักอยู่เคียงข้างแต่เธอรู้สึกเศร้าเหงา ไม่อบอุ่น ไม่มั่นคง เหมือนเอื้อมมือเข้าไปไม่ถึง เธอคิดที่จะมีคนรักใหม่อยู่เสมอ แต่สำหรับฉันนั้น ฉันรู้สึกมั่นคงโดยที่คุณไม่ต้องอยู่ชิดใกล้ แต่ว่าบัดนี้มันไม่ใช่เสียแล้ว... มาถึงวันนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าชีวิตฉันเริ่มตกต่ำ เป็นเพราะเราทั้งสอง แน่นอนคุณทำให้ฉันรู้สึกตกต่ำและฉันก็ทำตัวเองด้วย เพื่อความมีอยู่ของฉันเอง ฉันขอยุติความสัมพันธ์กับคุณ หากมีสิ่งใดที่ฉันล่วงเกินคุณหรือทำให้ไร้สุขขอโทษด้วย ฉันจริงใจกับคุณเสมอซื่อสัตย์กับตัวเองและคุณมาตลอด ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ดีงาม ฉันเชื่อว่าผู้หญิงที่มีปัญหา เรื่องความรัก ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์ได้ อารมณ์และจิตใจคอยหมกหมุ่นอยู่แต่ปัญหาเดียว คิดอยู่เป็นวงกลม แน่นอนตัวฉันก็เช่นกัน ฉันคงต้องคิดอีกนาน และคุณก็คงไม่ต้องการเห็นฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์ได้ด้วยมีเรื่องราวของเราที่ผูกติดกับปัญหามากมาย ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจโดยที่ฉันไม่ต้องอธิบาย ความรักต้องไม่เล่นบทหนักจนเกินไป เราเคยคุยกันว่า เด็กจะไม่หนีออกจากบ้านเป็นเด็กเร่ร่อนหากว่าบ้านอบอุ่น ผู้ใหญ่ก็เช่นเดียวกัน ฉันเสียใจที่ไม่สามารถทำบ้านให้อบอุ่นเพื่อเราสองคนได้ ด้วยความปรารถนาดีฉันเองคนที่รักคุณ ทันทีที่เขียนจดหมายจบ ฉันรู้สึกเศร้าเหงา เกือบจะฉีกจดหมายทิ้งแต่บอกตัวเองว่า อย่าทำลายความตั้งใจของตัวเอง ความจริงช่วงนี้ฉันควรจะดื่มกาแฟ ชีวิตฉันว่างเปล่าเหลือเกิน ยามเช้าที่ไม่มีกาแฟ ไม่ต้องต้มน้ำ ในระหว่างคอยน้ำเดือด ฉันเช็ดโต๊ะ เปลี่ยนผ้าปูโต๊ะใหม่ เลือกแก้วที่จะดื่มวันนี้ หิ้วตะกร้าที่มีขวดกาแฟน้ำตาล นมและเครื่องดื่มอื่น ๆ สำหรับเพื่อนที่มาเยือน เตรียมขนม ส่วนมากฉันจะทำแซนวิสสำหรับตัวเอง 1 คู่ ทำแซนวิสเสร็จน้ำเดือดเริ่มชงกาแฟ เปิดโทรทัศน์ อ่านหัวข่าวหนังสือพิมพ์ ดูข่าวยามเช้า ดื่มกาแฟและอ่านหนังสือสัก 2-3 หน้า นั่งจมอยู่ในเก้าอี้ฟังเสียงนกกระจอกดูใบกล้วย ดอกกล้วยสีม่วง เก็บล้างจานที่ใช้และทุกอย่างก็จบลงในช่วง 10 โมงเช้า ช่วงนี้ฉันจะนั่งคิดถึงคนรักสักเล็กน้อยก่อนเริ่มต้นทำงาน นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ถึงยามบ่าย การทำงานสิ้นสุดใน 1 วัน ยามเย็นฉันมีเวลาคิดถึงคนรักอีกสักเล็กน้อย แต่วันนี้กิจกรรมเหล่านั้นหมดไป การกินน้ำเปล่าเป็นเรื่องง่าย ๆ และรวดเร็ว กินแต่น้ำเปล่าขวดเดียวและไม่ได้คิดถึงใครด้วย เช้านี้แม่บ้านคอนโดฯมาตัดใบกล้วย มันสกปรกเพราะฝุ่นเกาะ ความเงางามของมันไม่มีเลย นอกจากฝุ่นเขลอะ บางใบยังมีร่องรอยด่างดำจากน้ำที่ถูกสาดใส แม่บ้านรดน้ำสวนหย่อม อย่างไม่พิถีพิถัน เธอทำงานสวนอย่างไร้อารมณ์ เธอไม่สนใจว่าใบกล้วยที่ถูกน้ำเป็นรอยด่างดำนั้นจะน่าเกลียดเพียงไร เมื่อเธอได้รับคำสั่งให้ตัดหญ้า ตกแต่งต้นไม้เธอก็ตัดเสียเหี้ยนเตียน ตัดจนสั้นกุด หลายครั้งที่ฉันอยากจะลงไปช่วยเธอ แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน ใครเขาจะว่าเอาได้ การอยู่ในคอนโดฯ เราจะถือสิทธิ์ในพื้นที่ตามใจไม่ได้ แม้ว่าเราจะใช้ทุกอย่างร่วมกันไม่ว่าจะเป็นบันไดพื้นทางเดิน หรือต้นไม้สักต้นในสวนหย่อม ระเบียงห้องของฉันอยู่ใกล้สวนหย่อมที่สุด ฉันใช้มันมากกว่าใคร เป็นที่นั่งยามเช้าและยามเย็น เหงา ๆ ฉันก็ออกมานั่งดูดาว ดูท้องฟ้า เพื่อนที่เดินทางมาเยี่ยมเคยล้อเล่นว่า อย่ามองนาน ๆ นะไว้ให้คนอื่นเขามองบ้าง การเลิกกาแฟกับการเลิกกับคนรักเป็นเรื่องที่แย่พอ ๆ กัน แต่มันเป็นทางออกที่ดี กาแฟทำให้ฉันนอนไม่หลับ เสียสุขภาพ นานกว่า 10 ปี ที่ฉันดื่มกาแฟติดต่อกันมา ฉันดื่มมันมากเกินไป จนเกินพอดี ฉันควรจะหยุดเสียก่อน ก่อนที่จะถูกสั่งห้าม เช่นว่าหากฉันไปหาหมอ ฉันอาจจะถูกสั่งห้าม และถึงตอนนั้นฉันคงจะขมขื่นมากกว่านี้ อย่างน้อยการหยุดดื่มกาแฟวันนี้โดยตัวเองไม่ต้องรอคำสั่งใครก็ทำให้ฉันได้ภาคภูมิใจในตัวเอง เช่นเดียวกับการบอกเลิกลากับคนรักด้วยตัวเอง ในเมื่อฉันเลือกที่จะรัก ฉันก็ควรที่จะเป็นผู้บอกเลิก แต่ฉันจะต้องเผชิญกับความโดดเดี่ยวและเศร้าเหงาเพียงไร ฉันต้องแลกกับความโดดเดี่ยวเพื่อการมีชีวิตอยู่ที่สง่างามด้วยตัวฉันเอง
...
เรื่องของความรักเป็นเรื่องที่เล่าไม่มีวันจบ..
มีกวีฝรั่งบทหนึ่งช่างเปรียบเปรยนัก
เขาบอกว่า..
ความรักเหมือน..ขี้(ขอโทษนะคะ เขาว่ามางี้จริง ๆ)
เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่า
ขี้น่ะใครไม่เป็นคนจับก็อธิบายไม่ถูกหรอกว่ากลิ่นมันปานไหน
แล้วความรักกับกาแฟล่ะ
หนูไม่ชอบกาแฟ ก็เลยนึกไม่ออกว่ามันเกี่ยวกันได้ไง..
พี่ยาย..
แล้วเมื่อไหร่จะได้อ่าน
บ้านหลังนั้นอยู่หลังโรงเรียน ตอน 2 ล่ะ
ก็บอกว่าจะมี ..ให้ติดตาม..ไม่ใช่เหรอ
เพลงเพราะเชียวนะคะ