ความฝันกับวันนี้

ดิษยา ยศพล

ฉันชอบที่ทำงานใหม่มาก เพราะฉันเป็นคนรักภูเขา ได้เห็นภูเขาทีไรก็มีความสุขทุกที จากบ้านของฉันมาถึงที่ทำงานใหม่ใช้เวลาขับรถประมาณ 2 ชั่วโมง พอเริ่มเข้าเขตสระบุรีก็จะเห็นภูเขาแล้ว น่าแปลกที่ดูเหมือนว่าภูเขาจะผุดขึ้นมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวอยู่ข้างทาง แต่ละลูกแต่ละขุนเขาก็มีความงดงามที่แตกต่างกันไประหว่างทางที่เราขับรถจากบ้านมาที่ทำงาน

ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ทางกลางภูเขา มองไปทางไหนก็มีแต่ภูเขาและทุ่งหญ้า เมื่อก่อนจะรักภูเขาทางภาคเหนือมาก มีเวลาว่างเมื่อไรก็จะขึ้นไปเที่ยวทางภาคเหนือ จนบางครั้งแอบคิดเล่นๆว่าเมื่อชาติก่อนฉันคงจะเกิดเป็นคนภาคเหนือ เพราะเมื่อได้ไปครั้งไรหัวใจฉันก็จะเต็มตื้นประมาณว่าได้กลับไปบ้าน แต่ตอนนี้ฉันเริ่มรักภูเขาทางแถบนี้เท่ากับภูเขาทางภาคเหนือแล้ว

นอกจากภูเขาที่ฉันชอบแล้ว ในบริเวณโรงแรมที่ฉันทำงานอยู่ มีต้นปีบปลุกอยู่เต็มไปหมด เวลาดอกปีบออกดอกพร้อมกันจะส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว จนฉันอดคิดเล่นๆไม่ได้ว่าน่าจะมีคนเอาดอกปีบไปผลิตเป็นน้ำหอมกลิ่นดอกปีบขายกันบ้าง คงจะเป็นน้ำหอมที่ขายดีแน่

โรงแรมของเราเป็นโรงแรมเล็กๆ มีห้องพักไม่มากนัก เพราะฉะนั้นเราจึงต้องใช้คนให้เป็นประโยชน์ให้มากที่สุด คนๆหนึ่งอาจจะต้องทำหน้าที่หลายอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ตัวเราเอง ฉันลงมือทำงานทุกอย่างที่ลูกน้องทำ ทำให้ดูเป็นตัวอย่างว่าที่อื่นเขาทำกันอย่างไร ทั้งทำให้ดูและสอนให้รู้ว่าทำไมจึงต้องทำแบบนี้ ให้เขารู้เหตุและผล ไม่นานฉันก็กลายเป็น “หมู่เดียวกัน” ไปกับพวกเขาโดยไม่ยากเย็นนัก

ชีวิตฉันเริ่มลงตัว ฉันชอบงานที่นี่มาก โชคดีที่เริ่มมีนายที่ดีมีเพื่อนร่วมงานที่ดี และมีลูกน้องที่ดีเหมือนกับที่เก่าที่จากมา นอกจากนี้รอบๆตัวยังมีบรรยากาศที่แสนงดงาม บางครั้งเมื่อเบื่องานฉันก็จะขบรถออกไปรอบๆพื้นที่ ออกไปยืนรับลมอยู่กลางทุ่งโล่ง ความสุขจากธรรมชาติกระจัดกระจายอยู่รอบตัวจนสัมผัสได้

บางครั้งฉันก็จะออกไปกับเด็กๆ ไปเก็บดอกไม้นานาพันธุ์ตามริมทางเอามาตกแต่งในโรงแรม แรกๆเด็กๆมองดูฉันอย่างตื่นตาตื่นใจว่าฉันกำลังจะทำอะไร เพราะดอกไม้ของฉันไม่เหมือนใคร บางครั้งฉันก็จะไปเด็ดดอกหญ้าริมทางเอามาปักปนๆกัน ดอกนั่นดอกนี่ บางทีก็ไม่รู้จักชื่อ ฉันบอกเด็กๆว่า ดอกไม้แต่ละดอกมีความสวยในตัวของมันเองอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะออกมาไม่สวย

ไม่นานจินตนาการของเด็กที่นี่ก็บรรเจิดไปกว่าฉันมากมาย จนฉันรู้สึกทึ่งในฝีมือและชื่นชมดอกไม้ที่เด็กๆช่วยกันคิดจัดขึ้นมา ขนาดว่าคนจัดดอกไม้ของร้านดอกไม้ชื่อดังร้านหนึ่งในกรุงเทพฯยังเคยบอกว่าดอกไม้ของเราสวยและเหมาะกับโรงแรม

เด็กๆที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ที่ยังมีความใสซื่ออยู่มาก มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันซื้อขนมมาเลี้ยงเด็กๆ มีคนมาบอกฉันว่าอย่าซื้อมามากเดี๋ยวสตางค์จะไม่พอใช้ หรือเด็กๆบอกว่าฉันต้องเงินเดือนมากแน่เลย เงินเดือนต้องถึงสองหมื่นแน่ๆ ฉันได้ยินแล้วก็ไม่อยากจะบอกให้ตกใจว่าฉันได้เงินเดือนเท่าไหร่ หรืออีกครั้งเมื่อฉันเข้ากรุงเทพฯ เด็กบอกว่าให้ฉันซื้อพิซซ่ามาให้หน่อย อยากจะเห็นว่าหน้าตาพิซซ่าเป็นอย่างไร เคยเห็นแต่ในที.วี.เท่านั้น ทั้งที่โรงแรมนี้ก็ไม่ได้อยู่ไกลกรุงเทพอะไรนัก

ฉันเคยชินกับชีวิตที่ห่างบ้านและทำงานอยู่ต่างจังหวัดมาตลอด แต่ที่ทำงานเก่าของฉันยังใกล้แสงสีและใกล้กับความเจริญมากกว่านี้ ยังไม่เป็นชีวิตในชนบทอย่างแท้จริง มาทำงานที่นี่เป็นชีวิตที่ฉันเคยอยากมีและอยากเป็น ฉันเคยตั้งความหวังไว้ว่า ถ้าไม่ทำงานแล้วฉันอยากจะไปอยู่ตามชนบท อยากมีชีวิตที่เรียบง่ายและได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ฉันยังต้องทำงานอยู่ ยังไม่ได้ใช้ชีวิตตามที่ตัวเองอยากมีและอยากเป็นมากนัก เพราะเช้ายังต้องตื่นขึ้นมาทำงาน กว่าจะได้กลับบ้านก็มืดค่ำพระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้ว

ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะตื่นขึ้นมา โดยไม่ต้องออกไปทำงาน ได้ตื่นขึ้นมานั่งชื่นชมความงดงามของธรรมชาติยามเช้ากับเขาบ้าง ถึงแม้ใครๆจะพากันตราหน้าว่า คนอย่างฉันไม่มีวันที่จะอยู่นิ่งๆกับใครได้ก็ตาม

แต่อย่างไรก็ดี…ฉันก็ยังพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่ในวันนี้มากกว่าวันไหนๆที่ผ่านมา - - ในวันที่ฉันได้อยู่ในที่ทำงานที่มีบรรยากาศสวยงามเช่นนี้.

-------------------------------

Create Date : 10 ตุลาคม 2548		0 comments
Last Update : 10 ตุลาคม 2548 10:40:45 น.
Counter : 610 Pageviews.
Share Tweet