Bloggang.com : พ่อพเยีย : เหลืองฝ้ายคำกับความทรงจำวันวาร

เหลืองฝ้ายคำกับความทรงจำวันวาร

มาริสา พลสูรย์

ปลายฤดูหนาวย่างสู่เข้าฤดูแล้ง เสน่ห์ของบรรยากาศยามนี้ก็คงจะเป็นสีสันของดอกไม้ฤดูร้อน ที่แข่งกันออกดอกอวดสีสันบานสะพรั่งไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นเฟื่องฟ้าหลากสีที่เหมือนปฏิมากรรมกระดาษ ดอกทองกวาวหรือดอกจานสีส้ม สีแดงสดใส สัญลักษณ์ที่บ่งบอกให้รู้ว่าใกล้จะถึงวันปิดเทอมใหญ่แล้ว

ดอกไม้เหล่านี้จะบานอวดโฉมจนล่วงเข้าเดือนเมษายนและมีอีกหลากหลายชนิดที่ทยอยบานรับช่วงต่อกันไป ไม่ว่าจะเป็นดอกคูนเหลืองอร่าม หรือแดงเจิดจ้าของหางกยูงฝรั่งอวดสีสันประชันกันสองฝั่งถนน

แต่ดอกอะไรก็ไม่สะกิดใจฉันเท่าเมื่อได้เห็นดอกเหลืองฝ้ายคำ ดอกเหลืองฝ้ายคำเป็นต้นไม้ประจำสถาบันที่มหาวิทยาลัยที่ฉันกำลังศึกษาปริญญาโทอยู่ ฤดูนี้ดอกเหลืองฝ้ายคำกำลังสลัดใบทิ้งกำลังออกดอกสีเหลืองสะพรั่งเต็มต้น แม้จะสวยงาม แต่ก็ยังไม่งดงามเท่าเหลืองฝ้ายคำที่อยู่ในความทรงจำของฉันเมื่อวันวาร

ฉันหลับตามองเห็นภาพในช่วงเดือนแห่งความรัก(เมื่อปี 2542) อากาศยามนั้นหนาวเย็น เหลืองฝ้ายคำเหลืองอร่ามเต็มภูเขา รายรอบปราสาทเขาพนมรุ้งและกับใครบางคนที่เคยผูกพัน และในวันนั้นมีโอกาสได้กลับมาพบกันอีก หลังจากห่างหายไม่ได้ติดต่อกันร่วมยี่สิบปี

เหลืองฝ้ายคำสื่อแห่งความทรงจำในครั้งนั้นก็เนื่องเพราะกิจกรรมเกี่ยวกับงานวรรณกรรม ซึ่งเป็นของรักของชอบของฉัน ทุกๆครั้งเมื่อมีโอกาสฉันมักเข้าร่วมกิจกรรมเกี่ยวกับงานวรรณกรรมเสมอ และครั้งนี้เป็นการชุมนุมนักเขียนจากแหล่งต่างๆทั้งกรุงเทพฯและต่างจังหวัดมารวมกันที่นี่

ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อได้เดินมาพบเขาระหว่างเดินทางไปห้องน้ำ เราต่างเดินเข้าหากันเหมือนมีแรงดึงดูดพร้อมกับร้องเรียกชื่อของกันและกันอย่างดีใจ แล้วในค่ำคืนนั้นเรื่องราวการเดินทางชีวิตของเราสองคนต่างก็ถ่ายทอดเล่าสู่ให้กันและกันฟังอย่างพรั่งพรู กับอีกคืนวันเพ็ญบนเขาพนมรุ้งเราสองร่วมรื้อฟื้นถึงอดีตอันอบอุ่น ฉันพยายามห้ามหักใจตัวเองเพราะรู้ว่าปัจจุบันฉันก็ไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกต่อไปแล้ว

ยอมรับว่ากว่าจะชนะใจตัวเองได้นั้นเป็นเรื่องยากยิ่งนัก ทั้งที่บรรยากาศและสถานที่ชวนรู้เห็นเป็นใจไปเสียทุกอย่าง อากาศหนาวเย็นบนยอดเขา ในคืนเดือนเต็มดวง เหลืองฝ้ายคำปลิดดอกร่วงตามแรงลม สีเหลืองของกลีบดอกยามต้องแสงจันทร์นวลระยิบงามจับใจ ใจที่กำลังหวามไหวไปกับความผูกพันในอดีตกับผู้ชายคนนี้

ในอดีตเมื่อครั้งนั้นฉันกำลังสาวะพรั่งอยู่ในวัยนักศึกษา ความชื่นชอบในงานวรรณกรรมและการอ่านการเขียน ทำให้ฉันมีโอกาสได้รู้จักกับเขา โดยการแนะนำจากเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เขาเขียนและทำหนังสืออยู่ในตอนนั้น ความใฝ่ฝันของฉันในตอนนั้นฉันอยากเขียนหนังสือ เขียนบทกวีดีๆให้ได้บ้าง และก็ไม่ผิดหวังจากการแนะนำของเขาช่วยอ่านขัดเกลาแก้ไขให้ บทกวีบทแรกของฉันก็ได้รับการตีพิมพ์ที่นิตยสารรายเดือนที่มีชื่อเสียงฉบับหนึ่งในยุคนั้น ฉันดีใจมาก ความศรัทธาในตัวเขาก็เพิ่มมากขึ้น

เราใกล้ชิดกันมากขึ้น ฉันรู้ว่าตัวเองอ่อนไหวเมื่ออยู่ใกล้เขา เขาเป็นคนมีเสน่ห์มีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามสูงมาก จนในที่สุดในความเปลี่ยวของอารมณ์หนุ่มสาวของเราทั้งสอง ความสัมพันธ์เราก็ลึกล้ำมากกว่าความเป็นเพื่อนต่อกัน เรื่องของเราดำเนินไปในห้วงระยะเวลานานหลายเดือน

สำหรับฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ความรัก แต่มันเป็นความผูกพัน ถ้าหากยาวนานไปมันอาจแปรเปลี่ยนเป็นความรักหรือไม่ใช่ก็ได้ รู้แต่ว่าเมื่ออยู่กับเขารู้สึกตัวเองมีอิสระ ปลดปล่อย อบอุ่นและเป็นสุข

ฉันไม่เคยถามว่าเขารู้สึกกับฉันยังไง แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่ความรักเช่นเดียวกัน อยากจะบอกว่าเป็นอารมณ์เสน่หาชั่วคราวก็ดูจะมองเขาในแง่ร้ายเกินไป และรู้ว่าสักวันมันต้องจบเพราะความอ่อนไหวในอารมณ์ของเราทั้งคู่ มันไม่ใช่ความมั่นคง ฉันเคยเสียใจบ้างเหมือนกันที่ความสัมพันธ์ระหว่างเราแปรเปลี่ยนไปเช่นนี้ เพราะรู้ว่ามันไม่ยั่งยืน ไม่เหมือนความเป็นเพื่อนที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

แล้วการคบหาระหว่างเราก็จบลง เนื่องมาจากเหตุผลหลายอย่าง ที่สำคัญคือเราไม่มีพื้นฐานของความรักที่มีต่อกัน มันจึงจบง่าย โดยเฉพาะในความรู้สึกของผู้ชาย แต่สำหรับฉันแล้วเขาอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอมา ในความผูกพันที่มีต่อเขาในวัยสาวบางคนอาจบอกว่านั่นเป็นการ “เสียสาว” แต่สำหรับฉันแล้วคิดว่าเป็นการ “ได้” ไม่ใช่การ “เสีย” ได้เรียนรู้ว่าอารมณ์ปรารถนานั้นคือการแบ่งปันและแลกเปลี่ยนกัน

ถึงแม้มันไม่ใช่ความรัก แต่ด้วยหัวใจที่เอื้ออาทรต่อกัน ความผูกพันกับเขาในครั้งนั้นจึงเป็นความงดงามเสมอในความทรงจำของฉัน

จนกระทั่งเมื่อมีโอกาสมาได้พบกันอีกหนในฤดูดอกเหลืองฝ้ายคำบาน ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนรัญจวนใจบนเขาพนมรุ้ง ฉันสามารถหักห้ามใจตนเองได้ที่จะไม่หวามไหวไปกับเขาเหมือนเมื่อครั้งในอดีตอีก เพราะคิดว่าความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนั้นไม่มีวันจบ

หลังจากที่ได้พบกันวันนั้นเขากับฉันก็ยังส่งข่าวติดต่อกันบ้างตามโอกาสและเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มิตรภาพระหว่างเรางดงามขึ้นอีกครั้ง…และคราวนี้ไม่มีวันที่จะจบลงเหมือนความสัมพันธ์ในตอนแรก มิตรภาพระหว่างเรายังคงงดงามและบานไสวในหัวใจของฉันเหมือนความงามของดอกเหลืองฝ้ายคำคืนเพ็ญที่เขาพนมรุ้งคืนนั้น
---------------------------------

Create Date : 22 กันยายน 2548

Last Update : 22 กันยายน 2548 17:31:59 น.

0 comments

Counter : 480 Pageviews.