ฤดูร้อนอันแสนสั้นแต่ความทรงจำนั้นยาวนาน

ชัยวัฒน์ ชินวัตร

ผมไปอเมริกาตอนปี 2516 ปีที่เกิดเหตุการณ์ 14 ตุลาพอดี แต่ผมไปจากเมืองไทยตั้งแต่เดือนเมษายน เพราะไปเรียนภาษาก่อน ไปถึงก็ทำงานด้วยเรียนด้วย ระยะแรกผมไปไหนมาไหนส่วนใหญ่จะใช้วิธีเดินอย่างเดียว ไม่ชอบขึ้นรถ เพราะต้องการรู้เส้นทาง ไปไหนรับรองไม่หลง เพราะชอบซอกแซก

ผมอยู่ที่นิวยอร์คเป็นเวลาทั้งหมด 6 ปี มีอยู่พักหนึ่งที่ผมเล่นการพนันจนถึงขนาดคิดว่าจะยึดเอาเป็นอาชีพ คิดว่าจะตั้งตัวด้วยการพนันนี่แหละ การพนันที่เล่นในตอนนั้นคือแบล็คแจ๊คหรือไพ่ป๊อก เรียกว่าความหมายไปขุดทองในตอนนั้นของผมก็คือไปขุดทองด้วยการเล่นพนันจริงๆ ที่อเมริกาเงินหาง่าย พอๆกับผู้หญิงก็หาง่าย คบกันง่ายแต่ก็เลิกกันง่าย

แต่มีผู้หญิงอยู่คนหนึ่งที่ถึงวันนี้ผมยังไม่ลืมเธอเลย แม้เวลาจะผ่านมาสามสิบปีแล้ว ช่วงนั้นผมอายุประมาณยี่สิบห้า (ตอนนี้ผมห้าสิบห้า) เธอชื่อฮันน่าเป็นผู้หญิงที่มีเชื้อสายอิสราเอล เธออยู่อเมริกามาก่อนผมและอายุมากกว่าผมนิดหน่อย

เธอผ่านการแต่งงานมาแล้วกับชาวอเมริกัน ตอนนั้นเธอเป็นหม้ายมีลูกติดหนึ่งคน แต่ลูกไม่ได้อยู่กับเธอหรอก เธอเป็นผู้หญิงที่มีลักษณะชาวตะวันออกกลาง เส้นผมสีน้ำตาล ดวงตาคมโต ขนตางอน จมูกโด่ง สูงใหญ่ผิวขาวอวบ

ตอนนั้นผมทำงานเป็นพ่อครัว ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด เธอเป็นผู้จัดการแต่อยู่คนละร้านกัน แต่เป็นเฟรนไชส์กัน เป็นชื่อร้านเดียวกันแต่คนละสาขา ช่วงนั้นอยู่ในช่วงฤดูร้อนผมกลับจากไปอาบแดดมา แวะไปเที่ยวร้านซึ่งมีพรรคพวกทำงานอยู่ เลยได้เจอเธอที่นั่น ครั้งแรกก็พูดคุยกันธรรมดาๆ ไม่ได้คิดว่าเธอจะสนใจอะไรในตัวผม เพราะเธอเป็นถึงผู้จัดการร้าน (แต่ทุกคนก็เป็นลูกจ้างเหมือนกันหมด)

เธอเป็นคนอัธยาศัยดีมีน้ำใจ บอกตรงๆว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ผมอยากจะใช้คำว่า “เซ็กซี่” ในความรู้สึกของผม เธอมีหน้าที่การงานดีแต่งตัวดีมีรสนิยม ผมชอบมาดที่เธอสูบบุหรี่แล้วปล่อยวันพ่นพรูออกมา ผมยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสูบบุหรี่เท่อย่างเธอมาก่อน กลิ่นน้ำหอมของเธอจะเปลี่ยนอยู่เกือบทุกวันจนผมจำไม่ได้ว่าเธอใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไร

ออกเดทครั้งแรกก็ไปเที่ยวผับตามธรรมเนียม ได้เรียนรู้นิสัยกันอยู่พักจึงมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ร่วมกัน ความจริงช่วงฤดูที่แสนจะโรแมนติคในนิวยอร์คคือช่วงฤดูหนาว เพราะผมจะเห็นต้นคริสมาสต์บรรยากาศเต็มไปด้วยแสงสีแสนสวย เพราะฤดูกาลทำให้คนจิตใจอ่อนไหวตามได้ แต่ความทรงจำของผมกลับจดจำอยู่ที่ฤดูร้อนฤดูนั้น

ท้องฟ้าฤดูร้อนของใครเป็นสีอะไรก็ไม่รู้ แต่ท้องฟ้าฤดูร้อนของผมในปีนั้นเป็นสีชมพูเพราะมีฮันน่าอยู่เคียงคู่ทุกวัน

เราใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันเพียงสองเดือนเศษ ตื่นเช้าก็ออกไปทำงานตกเย็นก็กลับมาพบกัน หรือไม่ผมก็แวะไปหาเธอที่ร้าน หรือไม่เธอก็แวะวียนมาหาผมที่ร้าน ทุกครั้งที่ออกควงกับเธอ จะทำให้ผมรู้สึกภาคภูมิใจ ผมจะต้องแต่งตัวใส่สูทอย่างดีเพื่อให้สมหน้าสมตาเธอ

และในที่สุดวันหนึ่งเราก็ต้องแยกจากกัน เพราะเธอถูกออกจากงาน เธอต้องไปทำงานที่อื่น เราเคยแลกแหวน แลกกำไรกันไว้ แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว
ผมกลับมาอยู่เมืองไทยดำเนินชีวิตตามปกติ บางครั้งก็ลืมเลือนเรื่องราวระหว่างเราไปบ้างแล้ว เวลามันผ่านไปนานแล้วนี่

ทุกวันนี้ผมยังเป็นโสด ไม่ใช่เพราะว่าผมลืมเธอไม่ได้หรอก แต่มันเป็นวิถีชีวิตของผมมากกว่า
เวลาที่ผมอ่านหนังสือพิมพ์หรือดูข่าวทางทีวี เวลาได้เห็นหรือได้ยินคำว่าอิสราเอลขึ้นมาทีไร ผมอดคิดถึงฮันน่าขึ้นไม่ได้ ถึงแม้เวลาจะผ่านไปแสนนานแล้วก็ตาม ฮันน่าแห่งอิสราเอล ผู้หญิงที่ทำให้ท้องฟ้าฤดูร้อนของผมในปีนั้นเป็นสีชมพู

-----------------------------

Create Date : 03 ตุลาคม 2548		1 comments
Last Update : 4 ตุลาคม 2548 10:46:48 น.
Counter : 556 Pageviews.
Share Tweet