|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ดาวกระพริบเพื่อนชีวิต
กนกวลี ไทยน้อย
ตอนยังเด็กๆ อายุประมาณ 6-7 ขวบ ฉันยังนอนกับย่า ย่ามักจะให้เข้านอนก่อนที่จะรู้สึกง่วงเสมอ พอย่าปิดไฟฉันมักจะยังลืมตาอยู่ และนอนคิดอะไร ๆ เพลิน จนเคลิ้มหลับไปเอง วันหนึ่งขณะกำลังเล่นกับน้องๆ อย่างสนุกสนาน ย่าก็ดุให้นอนหลับได้แล้ว พอไฟในห้องปิด ฉันยังนอนลืมตาอยู่
คืนนั้น ท่ามกลางความมืดมิดภายในห้อง ฉันเห็นเม็ดสีต่างๆ สวยงามมาก มีสีแดง และเขียวเป็นส่วนใหญ่ ลอยอยู่เต็มไปหมด ระยิบระยับ วับแวม เหมือน ๆ กับเหล่าดวงดาวแสนสวยบนฟ้าไกลที่ฉันชอบดู แต่นี่
ดาวพวกนี้มาลอยกันอยู่ตรงหน้าฉันนี่เอง
ฉันคิดไปว่าถ้าได้เก็บเอามาร้อยเป็นสายสร้อยคงสวยน่าดู สร้อยของฉันคงจะสวยและแปลกกว่าของใคร ๆ ฉันจึงเอื้อมมือไปกอบและกำเอาไว้ แต่กลับรู้สึกว่าไม่มีอะไรเหลืออยู่ในมือเลย แต่พอแบมือออกมา เจ้าดาวหลากสีทั้งหลายก็ยังคงลอยวนอยู่เต็มไปหมดเหมือน ๆ กับจะยั่วเย้าว่าฉันไม่สามารถจับพวกเขาได้ ฉันเริ่มโมโหจึงลุกขึ้นไล่จับพวกเขา แต่ก็ไม่เคยจับได้เลย
ย่าตื่นขึ้นมาดู คงคิดว่าฉันนอนละเมอ จึงจับให้นอนต่อ คงต้องพอก่อนสำหรับคืนนี้ ฝากไว้ก่อนนะพวกเจ้า ฉันจำได้ว่าฉันพูดกับดาวหลากสีไว้เช่นนั้น แต่พอฉันหลับตาพวกมันก็ตามมายั่วล้อฉันอีก ฉันโมโหแต่ก็ทำได้แค่ข่มตาให้หลับ
และเป็นเช่นนี้อีกหลายคืน จนย่าเริ่มเป็นกังวล ว่าทำไมหมู่นี้หลานสาวนอนละเมอบ่อย ๆ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในที่สุด ฉันกับดาวกระพริบ
เรา
ทำสัญญาสงบศึกกัน พวกดาวกระพริบระยิบระยับนั้นให้สัญญาว่า ถ้าฉันไม่พยายามไล่จับพวกเขา พวกเขาจะอยู่กับฉันเสมอไม่จากไปไหนตลอดไป ไม่ว่าทุกข์หรือสุข หลับหรือตื่น แรก ๆ ฉันไม่เชื่อหรอก จึงลองทดสอบดู พอหลับตาพวกเขาก็ยังคงลอยระยิบทักทายฉันเช่นเคย ดีจัง!! ฉันไม่ต้องรอให้ถึงกลางคืนอีกแล้ว เดี๋ยวนี้แค่พอหลับตาก็จะเจอ ดาวกระพริบ เสมอๆ
เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ฉันสามารถพูดคุยกับพวกเขาได้ทุก ๆ เรื่อง และทุกครั้งจะจบลงด้วยความสบายใจเสมอ บ่อยครั้งแค่มองกันและกันเฉย ๆ เงียบ ๆ ก็รับรู้ได้ว่าเราต่างพยายามถ่ายทอดส่งความสุขถึงกันและกัน แต่ในวัยเด็ก ฉันต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะย่าจะกังวลว่า ทำไมหลานสาวชอบพูดคุยคนเดียว หลานสาวหลุดโลก เพี้ยน หรือเป็นบ้า ไปหรือเปล่า
เมื่อฉันค่อย ๆ เติบโตผ่านวันเวลา ชีวิตมีเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย บางเรื่องสุดแสนซาบซึ้ง บางเรื่องทำให้ฉันฟูมฟายเหลือเกิน เรื่องราวเหล่านั้นทำให้ฉันละเลยที่จะทักทายเหล่าดาวกระพริบไปบ้าง จึงบางที
พวกเขาจะพากันมาทักทายและต่อว่าเรื่องที่ฉันทอดทิ้งมันไป และมันมักจบลงตรงที่ฉันต้องงอนง้อพวกเขาเสมอ
จวบจนถึงวันนี้ ดาวกระพริบ ยังคงอยู่กับฉัน พวกเขายังรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับฉัน และไม่ว่าชีวิตของฉันจะเป็นเช่นไร
ฉันยังคงได้ยินเสียงกระซิบของพวกเขาภายในใจเสมอ แน่นอน
ฉันไม่ได้พูดคุยคนเดียว ฉันคุยกับ ดาวกระพริบ เพื่อนชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์ของฉันต่างหาก
..
Create Date : 05 ตุลาคม 2548 |
Last Update : 5 ตุลาคม 2548 9:24:54 น. |
|
3 comments
|
Counter : 570 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย ) วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:9:53:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]
|
ด้วยความยินดี... หากมีผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่าย,บทความ หรือข้อเขียนต่างๆ ใน Blog นี้ไปใช้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด สามารถทำได้เลยทันที โดยไม่ต้องขออนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
เว้นเสียแต่ว่า
ถ้านำไปพิมพ์จำหน่าย กรุณาจ่ายค่าลิขสิทธิ์ด้วย
|
|
|
|
|
|
|