เหงาเป่าหว่า
รู้สึกแปล๊กแปลกล่ะตอนนี้
ตั้งแต่เกิดมา จะสามสิบปีแล้ว
เพิ่งเคยได้มีห้องนอนเป็นของตัวเอง ก็ตอนนี้เอง
จะว่าไป ไม่เคยคิดเลยนะ ว่าเราไม่เคยอยู่คนเดียวในสังคมที่ไม่มีคนรู้จักอย่างนี้ พอมาอยู่เมืองนอก อยู่ในบ้านที่รูมเมทไม่ได้รู้จักกัน พูดคนละภาษา เพื่อนอยู่ไกล พ่อแม่อยู่ไกล ชีวิตมันแปลกๆดี
จริงๆก็ไม่เหงานะ มีอะไรๆให้ทำเยอะมาก มีงานต้องทำ มีหนังสือต้องอ่าน เรียน มีหนังให้ดูไม่อั้น มีฟิตเนสใกล้บ้านมากๆ (ใช้ฟรีด้วย)
แต่ขาดอะไรน้า..... อ้อ..ตอนกลับบ้านมา
จะเอาของกินมาฝากคนที่บ้าน แต่ไม่มีคนอยู่รอกินข้าวด้วยนี่สิ่ ฮี่ๆๆ
วันนี้มีห่อหมก มีเป็ดย่างผัด มีขนมเปี๊ยะอย่างอร่อย.... ไอ้เรามันมีความสุขกะการดูแลคนอื่นด้วย พอกินคนเดียวเรยไม่สนุกเรยง่ะ
ยิ่งตอนดูหนังเเล้วมันขำนะ อยากมีคนขำด้วยอ่ะ หนังดี หนังไม่ดี ไม่มีคนให้วิจารณ์ด้วยกัน มันคันปากมั่กๆๆรู้มั้ย จะคุยกะ รูมเมท มันก็เป็นยี่ปุ่น พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง รูมเมทสโลวักอีกคนก็ไปนอนบ้านแฟนมันเเร้ว
ว้าไม่หนุกเรย
ว่าแต่ว่า ไม่เห็นเหมือนอยู่เมืองนอกเรยง่ะ ทำไมอาหารมีแต่ของไทยๆฟะ เอิ้ก
บ้านของเรา
| Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2548 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2548 18:58:13 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 357 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
มีให้กินก็ดีแร๊วววว
กินของนอกมาก ไม่มีดีนะ.....เดี๋ยวจะลืมบ้านเรา......แง ๆ