นกร้องอีกแล้ว...
เวลาที่คอมบอกว่าตอนนี้ ตีห้า..นี่ฉันอยู่ยันเช้าอีกแล้วรึเนี่ย
นี่ฉันใช้เวลาทำอะไรมากมายตอนกลางคืนนะ....เอาเป็นว่ากลับบ้านมาแต่ละวัน ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว...ชีวิตที่บ้านเริ่มประมาณเที่ยงคืนอ่ะ
วันนี้ซื้อรถอีกหนึ่งคัน พรุ่งนี้ต้องเอาไปซ่อมและทำ สม็อกก่อนจะ ประกาศขาย...นี่เป็นอีกหนึ่งอาชีพของฉันจ้ะ..ซื้อขายรถในเน็ท
เราก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าเราเริ่มทำงานอย่างนี้ได้ยังไง รู้ตัวอีกทีมันก็เป็นอาชีพไปแล้ว รายได้งามซะด้วย
เคยได้ยินคำพูดของฝรั่งมั้ยคะ "ขยะของบางคนเป็นขุมทรัพย์ของบางคน" นั่นล่ะ..ตรงกะชีวิตฉันที่สุดเลย
วันยุ่งๆของเราก็ขับรถไปรับของที่ชาวบ้านจะทิ้งมาขาย พวกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ เทียบกะเมืองไทยก็ เป็นซาเล้งเก็บขวดขายน่ะ พูดๆไป ปะเดี๋ยวมีคนแย่งทำ ..ไม่เอา ไม่บอกละ
พอมีตังมากขึ้นนิดนึง ก็ซื้อรถขายรถ ซื้อคันละพันเหรียญ ขาย พันห้าร้อย ได้ภายในสองสามวัน...
เนี่ยล่ะ ถึงอยู่กะอินเตอร์เน็ทตลอดเวลา เขียนเมล์ ตอบเมล์ ถ่ายรูป แต่ไม่มีเวลาอัพบล็อก... ตอนนี้ฉันกำลังหมกมุ่นกะการหาตัง
ฉันเคยมีชีวิตอย่างมัวเมาอยู่ช่วงนึง ไปกับการปล่อยตัวไถลตามความต้องการ กินข้าวตามโรงแรม...ปาร์ตี้...แชต ...มีแฟน...
ฉันกลับไปอ่านเรื่องราวของกลุ่มคนที่เคยไปเที่ยวด้วยกัน... แล้วก็สงสัย...เขายังย่ำอยู่จุดเดิมกันหรือไร...ชีวิตพวกเขายังเคยเป็นอย่างที่เคยเป็น
ไม่ใช่รุ้สึกว่าฉันดีกว่าพวกเขา..เพียงแต่พบว่า เมื่อเริ่มออกเดินแล้วหันกลับไปมองจุดที่เคยยืนอยู่ มุมมองเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ
มานั่งนึกตอนนี้ ทำไมเราถึงเสียเวลาชีวิตขนาดนั้นนะเนี่ย...ชีวิตมีอะไรที่ต้องทำและค้นหามากมาย
เวลามันผ่านไปเร็วจนน่ากลัว...นี่ฉันอายุจะสามสิบแล้ว..ยังทำอะไรไม่ถึงไหน ....เหมือนเวลาตอนกลางคืน ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เช้า
แต่เอาน่ะ..ตอนนี้ยังไม่สาย...
เพิ่งเช้าเท่านั้นเอง
Create Date : 29 มีนาคม 2548 |
|
13 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2548 20:40:59 น. |
Counter : 564 Pageviews. |
|
|
|