ถึงคุณมีอมยิ้มโปรดทราบ มาปล่อยหมากันดีกว่า
ใครอ่านบล็อกวันนี้ไม่รู้เรื่อง ..อย่าคิดมากนะจ้ะ เป็นเรื่องของนู๋นัทกะเจ๊มีอมยิ้มเท่านั้น อิอิ
นู๋นัทเคยบอกเจ๊แล้วว่า คนในเน็ทบางคน และสังคมในเน็ทนั้น บางทีมันก็ไม่ได้สวยงามตลอด
หลากหลายพ่อแม่ ระดับปัญญา นิสัย และการศึกษา
ถ้าเจ๊จะไปเอาแน่เอานอนกะมัน..ไปวางใจว่า ทุกคนเป็นคนดี มันเป็นไปไม่ได้
สิ่งที่ดีที่สุดคือ การ คบกันแบบให้ฉลาดและอย่าไปให้ใจใครมาก ยิ่งเริ่มสนิทกันมากเข้า มีการพบปะสังสรรค์ ยิ่งมีเรื่องผิดใจกันได้ง่ายๆ
ขนาดนู๋นัทเอง เลิกอยู่ในสังคมเน็ทมานานแล้ว ยังอุตส่าห์มีคนรู้จัก ที่ไม่เคยถือว่าเป็นเพื่อน ลากไปด่าและแขวะได้เลย
ความรู้สึกคือ ไม่โกรธหรอกเจ๊ มันไม่ใช่เรื่องมีสาระอะไร ก็แค่คนที่พ่อใกล้จะตาย...วันๆเค้าคงไม่มีความสุขนัก เลยต้องทำให้คนอื่นไม่มีความสุขไปด้วย
หรือไม่ พ่อแม่ก็คงสั่งสอนมาเช่นนี้ เพราะเห็นปากหมาอย่างนี้มานานแล้ว
นู๋นัทก็ประมาณเดียวกันล่ะเจ๊ ไม่ได้เป็นคนดีนัก...พ่อสอนมาว่าใครทำเราก่อน ทำมันกลับมันให้เท่ากัน แต่อย่างน้อยก็ไม่กัดใครก่อน
เป็นอารมณ์เหมือนเดินอยู่ดีๆ ก็มีหมาข้างถนนที่เคยอยู่ในซอยเดียวกันมากัด... จะโกรธ ก็ไม่โกรธอ่ะ มันก็แค่หมา สมองก็มีน้อย
จะกัดตอบ ก็ได้ตะกัด อย่างที่เห็น เพราะนึกคำพูดได้แค่นี้
จะเอาตีนยัดปาก ..ปะเดี๋ยวหมามันกินตีนเข้าไป ..ซวยอีก
เอางี้ละกันเจ๊ กะอีแค่หมากัด ปล่อยมันไป ถือว่าทำบุญ ตังที่เจ๊โอนให้เค้าไป..ก็ถือว่า ทำบุญทั้งหมดนั่นล่ะ ใครเอาไปเที่ยวเล่นเกม กินข้าว เค้าก็รับบาปกันเองล่ะจ้ะ
ปล.ขอบคุณน้องรักที่สุตส่าห์ส่งลิ้งมาให้ไปอ่าน เพราะ ไม่เคยคิดจะไปอ่านบล็อกของคนนี้มาก่อน เพราะคิดว่ามันคงไร้สาระ ก็ไม่ผิดตามที่คิดจิงๆ อิอิอิ
| Create Date : 03 เมษายน 2548 |
| Last Update : 3 เมษายน 2548 11:22:27 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 383 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
