ห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันตัดสินใจ นอนค้างที่ ชมรม
เนื่องจากดึกเกินไปที่จะกลับหอพัก และ งานวารสารรับน้อง ก็ยังไม่เรียบร้อยดี
ผ่านไปราวครึ่งชม. งานฉันกลับไม่คืบหน้า หัวสมองตื้อ
เบื่อล้า ไม่อยากทำงาน ครั้นเข้าไปแอบนอนหลังตู้เหล็ก กลับนอนไม่หลับอีก
"อ้าว....หน้้าตูมมาเชียว ยัยแป๋ว" พี่โต้งประธานชมรม ที่นั่งเขียนป้ายคัทเอาท์หน้าชมรมเงยหน้าทักเมื่อฉันเดินไปนั่งข้างๆ ประตูชมรม
"อยากนอนแต่นอนไม่หลับ จะทำงานก็คิดไม่ออกอีก"
"งั้นมาช่วยพี่ดีกว่า.." พี่โต้ง ชวนให้ฉันลงสี ไปตาม
ตัวอักษรที่เขียนไว้แล้ว
ฉันขยับตัวเตรียมลุกขึ้นพร้อม ๆ กับ ที่นายโจ้ รุ่นน้อง ที่ตัวใหญ่ เสียงดัง เดินออกมาจากชมรม แว่วเสียง พี่ เดช ตามหลังมา
"เม่งง...จะไปตายที่ไหนก็ไป"
เป็นเรื่องปกติที่ พวกเราจะใช้คำพูด แบบนี้ และไม่มีใครถือสา หรือโกรธ
นายโจ้ หัวร่อ หันหลังโบกมือเดินไปทางบันไดลงไปชั้นล่าง
วันนี้ตึกกิจกรรม คึกคักเป็นพิเศษเพราะใกล้ถึงวันรับน้องชมรม
เสียงเพลง เสียงพูดคุย ดังเป็นเพื่อนในยามค่ำคืน
พวกเรา คนทำกิจกรรมยังคงทำงานของตัวเองกันอยู่ อาจกำลังเขียน คัทเอาท์รับน้องเหมือนพี่โต้ง หรือ อาจกำลังจัดวางรูปเล่ม ของวารสาร
บางคนก็สกรีนป้ายผ้าชื่อชมรมอยู่ เป็นความสุขที่ได้ทำงานเพื่อส่วนรวม
เป็นความปลื้มใจยามเห็นงานทีทำออกมาสำเร็จ และเหนือสิ่งอื่นใดเป็นการร่วมงานกันระหว่างเพื่อน เหมือนฝึกงานก่อนลงสู่สนามจริงหลังการจบการศึกษา
ฉันช่วยพี่โต้งอยู่ เพียงครู่ ก็ เข้าในชมรม ตรงไปหน้าเครื่องพิมพ์ดีด เริ่มพิมพ์งานไปได้ไม่นาน รู้สึกง่วง แต่คร้านจะเดินเข้าที่ ส่วนตัว จึงฟุบ กับโต๊ะนั่นเอง
ในภวังค์ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ฉันเห็น ตัวเอง และเพื่อน ใส่เสื้อผ้าสีดำ ร่วมอยู่ในขบวนแห่ แต่ไม่รู้ว่า เป็นงานของใคร
เพราะ....................
"พี่....พี่....เร็ววว.." เสียงร้องตะโกนเอะอะ หน้าชมรม
ฉัน สะดุ้งตื่น เหงื่อเม็ดเล็ก ผุด บนใบหน้า ทั้งที่ พัดลมเพดานตรงศรีษะพอดี
ฉันเดินเร็วจนเกือบวิ่ง ออกไปหน้าชมรม
พอดีกับที่ จักร เพื่อนรุ่นน้องต่างชมรม กระหืด กระหอบ หน้าพี่โต้งพอดี
"ไอ้...ไอ้ โจ้ ครับ โดนไฟดูด" สีหน้าตื่นตระหนก ของจักร บอกให้พวกเรา สามสี่ คน รู้ว่า ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เสียแล้ว
ภาพในความฝันที่ลางเลือน แจ่มชัดขึ้น
เป็นงานศพ ของโจ้ นั่นเอง
คุยท้ายเรื่องค่ะ
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเองค่ะ แต่ขอปิดชื่อ จริง และสถานที่ค่ะ
เรื่องราวผ่านมานานมากค่ะ จึงลืมไปเสียแล้ว ว่า ทำไม โจ้ จึงโดนไฟดูดค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ลางบอกเหตุ ชัดเจน บรื้อ!!