สวัสดีค่ะ

เช้านี้ วันอาทิตย์ ปกติจะไม่เข้าบล็อก หรือเปิดคอมพ์ แต่วันนี้ มีงานตะพาบ ซึ่งได้เขียนไว้เพราะแรงบันดาลใจจากคนบนฟ้า ดังที่กล่าวค่ะ จึงหยิบยืมคอมพ์ของนายต้น อัพบล็อกไว้ก่อน

วันนี้แวะทักทาย อ่านงานเพื่อนตะพาบได้ไม่กี่ท่าน
คงต้อง พักไว้ก่อนค่ะ
พรุ่งนี้ อาจเป้นช่วงบ่ายจึงได้เข้าไปทักทายเพื่อน ๆ นะค่ะ

มีความสุขกับกิจกรรมวันหยุดทุกท่านค่ะ

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ
มีความสุขกับวันหยุดเช่นกันนะคะ
newyorknurse

มาอ่านตะพาบค่ะพี่

สวัสดีวันหยุดที่ร้อนๆค่ะ อิอิ

สวัสดีค่ะคุณตาล

ไม่ใช่มือสมัครเล่นแล้วค่ะ
อ่านเพลินเกินห้ามใจไปจนจบ
มาหักมุมตรงซบหน้ากับพื้นซีเมนต์ที่เย็นเยียบ

รู้สึกสงสารชายชราเสียจริงๆ
คิดถึงพ่อตะหงิดๆอินมากไปหรือเปล่า
แต่พ่อโชคดีค่ะ เพราะลูกๆรักและสามัคคีกันดี

แอมอร

สวัสดีค่า มาอ่านตะพาบค่ะ ^^
ชอบๆค่ะ เขียนเก่งออก
มีความสุขมากๆในวันหยุดเช่นกันนะคะ

ชอบจังค่ะ อ่านแล้วเป็นเรื่องสั้นที่ดีได้อีก
เรื่องหนึ่งเลยนะค่ะ

รู้สึกหักมุมนิดหน่อย

ฉากที่บอกว่า "เขาเงยหน้ามองฟ้า....มองสายฝนที่รินหลั่ง" ให้ความรู้สึกสิ้นหวังดีจริงๆ

โชคดี 2 วาระ ความหมายเดียวกัน
อวยพร และ จากลา ใช่เปล่าครับ

เข้ามาอ่านตะพาบของพี่ตาลครับ
อ่านจบแล้วอยากเคาะสนิมเขียนเรื่องสั้นบ้างครับ

อ่านเพลินเลยค่ะ

คนเรากว่าจะรู้คุณค่าของสิ่งนั้น มันก็สายไปแล้ว

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะพรุ่งนี้ค่ะ จะตระเวนอ่านของเพื่อนๆ ค่ะ
สัญญาค่ะ^^

สวัสดียามเช้าครับพี่ตาล

นั่นสิ เดินเรื่องมาเหมือนว่ายังมีชีวิตอยู่
มาเอะใจว่าทำไมต้องซบหน้าลงกับพื้นซีเมนต์
โหย อ่านแล้วขนลุก ... โหวตค่า ^^

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ตาลเหลือง Literature Blog ดู Blog

สวัสดีค่าพี่ตาล ..นั่นแน่มีตะพาบออกมาด้วยฝีมือและสำนวนการเขียนดียุนะคะกว่าจะเข้าใจความรักทนได้ตั้งห้าสิบปี..นางลาโลกไปเลี้ยวนิ

อู่ยยยยย...โชคดีจริงๆ...ไลท์ๆๆ
พี่ตาลเขียนเก่งอ่ะคะ มีความสุขมากๆนะค่ะ

เศร้านะคะ
โชคดี ที่ไปก่อนจริงๆ
หลายๆครอบครัว
เป็นแบบนี้..

เขียนได้เก่งเลยครับนี่ ฝึกๆๆๆ เขียนเยอะๆต่อไปจ้า อย่าหยุดเลยเชียว แล้วมันจะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆเองแหละครับคุณตาล

คำถามที่พี่ตาลถามไว้
ผมขอนำมาตอบในก๋าราณีเลยนะครับ

มาทักทาย และอ่านเรื่องราวของคำว่า โชคดีค่ะ มีหลากหลายนิยามเลย

งานเขียน ชนิดใช้บทสนทนา
เดินเรื่อง น่าสนใจมาก และ
เขียนเก่งด้วยครับ

เขียนอีกนะ ผมจะแวะมาอ่านอีกครับ

แวะมาเยี่ยมยามค่ำ….สวัสดีครับ

ตามมาอ่านผลงานตะพาบด้วย เขียนได้ดีครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะพรุ่งนี้ค่ะ จะตระเวนอ่านของเพื่อนๆ ค่ะ
สัญญาค่ะ^^

สวัสดีค่ะพี่ตาล ขอบคุณที่ไปอ่านงานตะพาบกิ่งค่ะเขียนเค้าโครงจากเรื่องจริงค่ะ เพราะแต่ละปีมีเด็กๆต้องจากไปเพราะวัยอันควรทำความเศร้าโศกเสียใจให้แก่พ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อนๆครูบาอาจารย์มิใช่น้อยกิ่งจึงเขียนเรื่องเพื่อเป็นอุทาหรณ์เตือนใจว่าโชคดีอาจจะมาพร้อมกับโชคร้ายก็ได้นะคะ

มาอ่านตะพาบของพี่ตาลต้องขอปรบมือให้เลยค่ะเขียนได้ดีมากค่ะ กิ่งอ่านเพลินเลยค่ะ น่าสงสารชีวิตครอบครัวที่แตกแยกนะคะ

กิ่งไลท์ให้ก่อนนะคะเป็นคนที่ 5 โหวตหมดแล้วค่ะ หลับฝันดีค่ะ

ขอแก้คำผิดหน่อยนะคะ "ก่อนวัยอันควร นะคะ ไม่ใช่ จากไปเพราะวัยอันควร ค่ะ แหะ แหะ

~ เป็นอีกมุมของพี่ตาลที่แปลกมากๆๆเลย ค่ะ ~

สวัสดีครับพี่ตาล

สวัสดีค่ะคุณตาล
เขียนได้หักมุมดีค่ะ อ่านมาตรงทำไมลื้อต้องตาย
อ่านแล้วสะดุดเลยค่ะ อ่านแล้วเดาใจคนเขียนไม่ได้เลยนะคะเนี่ย
แบบนี้ไม่ใช่มือสมัครเล่นแล้วล่ะคะ

อ่านแล้วเศร้าค่ะ เป็นงานเขียนที่สะท้อนสังคมปัจจุบันได้ดีทีเดียวเลยค่ะคุณตาล

:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่ตาล ::


“สติ” กับ “สมาธิ” ทำเอาสับสนเช่นกัน

แล้วถ้าอย่างเช่น พี่ล้างจานไปเรื่อย ๆ แต่ใจไม่จดจ่อที่งาน(ล้างจาน)
แต่คิดเรื่องอะไรบ้างอยู่ จู่ๆ ก็คิดออก
กรณีนี้ คือ ล้างจาน ใช้ความเคยชินเพราะทำจนชำนาญ
แต่ “สติ” ไปจดจ่อเรื่องที่สนใจ จนตั้งมั่นเป็น “สมาธิ” และคิดออก
แบบนี้หรือเปล่าคะ

สรุปถ้าพี่ทำงานฝีมือ ปักครอสติช
พอสติเผลอ ปักด้ายผิดสี นี่คือไม่มีสติใช่ไหมคะ
พอทำไปแล้วจิตสงบเบิกบาน นี่คือสมาธิ

แต่การทำงานฝีมือจะไม่เกิดปัญญา
เพราะเราทำตามแพทเทิร์น
แต่หากมีไอเดียของตัวเอง นั่นคือ ปัญญา

แต่เป็นปัญญาทางโลก

ถ้าพี่จะให้เกิดปัญญาทางธรรม
ใช้งานฝีมือเป็นตัวกำหนดให้เกิดสมาธิได้หรือเปล่าค่ะ
( ประมาณว่าเป็นคนไม่ชอบนั่งสมาธิ ไม่ชอบเดินจงกรม ไม่ชอบสวดมนต์ค่ะ)



คำถามโดย : ตาลเหลือง




--------------------------------------------




สมาธิ สติ ปัญญา
ทั้งสามคำนี้ตอนแรกผมสับสนมากว่ามันคืออะไร ต่างกันตรงไหน

หนึ่งในคำอธิบายที่ผมว่าเข้าใจง่ายก็คือ
ให้เราหลับตาแล้วลองนึกจินตนาการไปถึงสายน้ำแห่งหนึ่ง
ที่น้ำไหลเชี่ยวมากจนน้ำในสายน้ำแห่งนั้นขุ่นข้น

จิตใจเราเหมือนสายน้ำนี้ที่ถูกพัดพาไปยังที่ต่างๆ
ไปเก็บรับเอาสิ่งต่างๆทั้งดิน ทราย โคลน ขยะเข้ามาไว้ในตัว
จากน้ำใสๆ กลายเป็นน้ำสีขุ่น

การทำสมาธิโดยคิดว่าต้องหยุดทุกอย่าง
จึงเหมือนการเอาแผ่นหินไปกั้นสายน้ำเอาไว้
วิธีนั้นสำหรับผมมีแต่ยิ่งทำให้สายน้ำเอ่อท้นและยังขุ่นข้นเหมือนเดิม

วิธีทำให้น้ำใสของผมคือการใช้ภาชนะอะไรก็ได้
ตักนำนั้นขึ้นมาพักไว้
ให้มันนิ่ง นิ่งจนโคลน ทราย หิน ใบไม้ใบหญ้า
หรือแม้แต่ขยะทั้งหลายได้ตกตะกอนนอนก้น หรือลอยขึ้นมาเหนือน้ำ

“สมาธิ” เกิดขึ้นตรงจุดนี้
คือการพักวางสิ่งต่างๆที่ลากดึงเราไปทางนั้นทีทางนี้ที
ให้หยุดและนิ่งในชั่วขณะ


...................................



โดยธรรมชาติแล้ว “จิต” หรือ “ความคิด” ของคนเรานั้น
ทำงานเร็วมาก
เห็นปุ๊บ จำปั๊บ สมองทำงานทันที
ได้ยินเสียงก็รู้สึก สัมผัสร้อนหนาวก็รู้สึก
ได้กลิ่น ได้ชิม ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่
ขอเพียงมีสิ่งต่างๆกระตุ้น สมองของเราพร้อมทำงานทันที
การทำงานของสมองคือการคิด
คิดเสร็จคิดต่อว่าชอบ-ไม่ชอบ ใช่-ไม่ใช่
เกลียด-รัก อยากได้-ไม่อยากได้ ฯลฯ

แล้วสิ่งที่คิดจะถูกบันทึกลงไปในสมอง
เกิดเป็นความจำ เมื่อจำได้และเกิดความรู้สึก
หากถูกกระตุ้นด้วยสิ่งเดิมๆ
ความคิดหรือจิตจะสนองตอบสิ่งนั้นไปตาม “ความเคยชิน”

เจ้า “ความเคยชิน” นี้เองที่ก่อให้เกิด “นิสัย”
“สันดาน” จนไปถึง “ตัวตน”


.................................



ระดับของ “สมาธิ” ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรใน “ความเคยชิน”
“ความเคยชิน” เหมือนสายน้ำหลากไหลและพัดพาทุกสิ่งอยู่ตลอดเวลา

น้ำขุ่นอย่างไรก็ยังขุ่นอยู่อย่างนั้น

แต่ “สติ” จะทำให้น้ำในภาชนะนั้นนิ่ง
นิ่งอย่างต่อเนื่องจนเกิดความสงบ
เมื่อสงบน้ำจะเริ่มหายขุ่น
ในภาชนะนั้นเราจะมองเห็นโคลน ดิน ทรายที่นอนก้น
จะมองเห็นขยะที่ลอยอยู่ด้านบนของผิวน้ำ

“สติ” จะทำให้เรามีเวลาพิจารณาว่าอะไรคือขยะ อะไรคือสิ่งสกปรก
ที่ควรนำออกไปจากน้ำนั้น
และจะนำมันออกไปได้อย่างไร


“สติ” คือ “สมาธิที่ต่อเนื่อง”
ทั้งสองสิ่งเป็นสิ่งเดียวกัน


..............................


เมื่อสมาธิเกิด สติมี
“ปัญญา” จะตามมา

“ปัญญา” นั้นมีอยู่แล้วในตัวเราทุกคน
มีมาแต่ดั้งเดิมเหมือนสัญชาตญาณในการใช้ชีวิตของมนุษย์
เพียงแต่เราหลงลืมไปเพราะไม่ค่อยได้ใช้
หรือสมองไปบันทึกวิธีการผิดๆเข้ามาแทนที่

เมื่อสมองถูกโปรแกรมใหม่หรือใส่ความเชื่อใหม่เข้ามาแทน
“ปัญญา” ที่เคยมีก็ถูกบดบัง ถูกกดทับจนไม่อาจใช้งานได้

“ปัญญา” นี้ไม่จำเป็นต้องแสวงหา
ไม่จำเป็นต้องหาวิธีเพิ่มเติมเพราะมันเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว

ไม่เหมือน “ความฉลาด” หรือ “ความรู้”
ที่เราเพิ่มเติมได้
ไม่รู้...อ่านจนรู้
ทำไม่เป็น...ทำซ้ำๆจนเป็น
ถามมาก ตอบมาก เขียนมากก็ทำให้ฉลาดขึ้น
แต่นั่นยังไม่ใช่ “ปัญญา”

“ปัญญา” เป็นเหมือนพระอาทิตย์ประจำตัวที่ทุกคนมีอยู่แล้ว
แต่ทุกคนก็มี “เมฆหมอก” ที่ตนเองสร้างขึ้นด้วยเช่นกัน
ความหลงผิด ความเชื่อที่ไม่ถูกต้อง
ทัศนคติในเชิงลบต่อทุกสิ่ง ความโกรธ เกลียด โลภ หลง ฯลฯ
กลายเป็นเมฆดำที่บดบังแสงสว่างในตัวเราไปเรื่อยๆ

ใครมีสิ่งนี้มาก “ปัญญา” จะถูกบดบังจนทึบแสง
ใครบดบังน้อย ย่อมใช้ปัญญาได้เต็มที่

ตัวอย่างของการใช้ “ปัญญา” ที่เด่นชัด
คือการคิดค้นทฤษฏีใหม่ๆของนักวิทยาศาสตร์
ส่วนใหญ่คนเหล่านั้นไม่ได้คิดได้จากการคิดด้วยหลักวิชาการ
แต่เป็นความคิดแบบ “ปิ๊งแว๊บ” ที่เกิดขึ้นมาในขณะที่ไม่ได้คิด

เหมือนนักร้องชื่อดังที่คิดงานเพลงห้าเดือนแต่เขียนเพลงไม่ได้เลย
พอเขาหยุดและทำใจให้ว่างจากการคิด
ขณะนั้นเกิดความคิดปิ๊งแว๊บขึ้นมา
แล้วเขาก็ใช้เวลาเขียนเพลง 15 เพลงรวดเดียวจนเสร็จ

ฯลฯ


ทั้ง “ความฉลาด” และ “ปัญญา” เป็นสิ่งเกื้อหนุนกัน
เหมือน “สติ” และ “สมาธิ” ที่ไม่จำเป็นต้องไปแยกว่าอะไรสำคัญกว่า
หรือสิ่งใดจะเกิดขึ้นก่อนกัน


...................................


ถ้า “สมาธิ” ทำให้น้ำในภาชนะนิ่ง
“สติ” ก็ทำให้น้ำนั้นหายขุ่น แยกขยะกับน้ำออกจากกัน
“ปัญญา” คือ กระบวนการในการนำขยะและโคลนทั้งหมดออกจากน้ำ


สมาธิ-สติ-ปัญญา
เป็นสิ่งเดียวกัน
เพียงแต่ทำหน้าที่คนละอย่าง

เหมือนเรากินข้าว
มองข้าวในจาน
ตักกับข้าว
ยกช้อนใส่ปาก
เคี้ยว
กลืน


เหมือนเราทำงานฝีมือ

มองด้าย
จำวิธีสร้างงาน
เริ่มถักทอ
เกิดลวดลาย ต่อดอก
ถักต่อไปจนเสร็จ
ได้ผลงาน


สมาธิ-สติ-ปัญญา

ผมว่ามันสามารถเกิดขึ้นพร้อมกันได้หมด
ขณะที่เราทำสิ่งหนึ่งๆนั้นอย่างตั้งใจ อย่างทุ่มเท
และไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่าการทำสิ่งนั้นอย่างดีที่สุด
ตามหน้าที่ที่ทำอยู่ในขณะนั้น


..................................


ตอนที่ อาร์คีมีดีส ค้นพบวิธีทดสอบมงกุฎทองคำของกษัตริย์
ว่าจริงหรือปลอม
เขากำลังอาบน้ำอยู่
เขาไม่ได้จดจ่อกับการอาบน้ำ
แต่ในช่วงที่สมองละวางจากการคิด
กลับได้รับคำตอบที่เกิดขึ้นจาก “ปัญญา” ว่า
ถ้าเขาสามารถหาปริมาตรของมงกุฎได้
ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่ามงกุฎนั้นมีโลหะอื่นเจือปนหรือไม่
การค้นพบนี้ทำให้เขาร้องตะโกนด้วยภาษากรีกว่า “ยูเรกา-eureka”
ซึ่งมีความหมายว่า “ฉันพบแล้ว” นั่นเอง


ขณะที่พี่กำลังทำงานฝีมือ
แล้วเกิดบังเอิญได้ค้นพบคำตอบอะไรบางอย่าง
นั่นก็เป็น “ยูเรก้า” ของพี่นะครับ

เหมือนพระบางรูปที่ขบคิดปริศนาธรรมเป็นเวลานาน
แต่ขบปัญหาอย่างไรก็ขบไม่แตก
วันหนึ่งขณะกวาดลานวัดด้วยจิตว่างๆ
กวาดพื้นดินแต่ทำก้อนหินกระเด็นไปโดนกอไผ่
เกิดเสียงดัง “แต๊ก”
แล้ววินาทีนั้นท่านก็ไขปัญหาธรรมนั้นจนหมดสิ้น
นี่ก็เป็น “ยูเรก้า” ในอีกรูปแบบหนึ่ง
ที่ทางเซนเรียกว่า “ซาโตริ” หรือ “การบรรลุธรรม”


..........................................


“บรรลุธรรม” สำหรับผมจึงไม่ใช่เรื่องยากเกินขีดความสามารถของมนุษย์ทุกคน
“บรรลุธรรม” “ยูเรก้า” หรือ “ซาโตริ” สำหรับผม
คือการที่คนๆหนึ่งได้ค้นพบ “ความจริงที่จริงแท้”
ความจริงตามธรรมชาติที่ไม่ได้ถูกแต่งเติมเสริมเพิ่มเติมโดยมนุษย์
เป็นความเชื่อ ความศรัทธาที่ใสสะอาด
ไม่ถูกเจือปนไปด้วยอคติใดไม่ว่าทางการเมือง การปกครองหรือศาสนา

“ความจริงที่จริงแท้” นี้มีอยู่ในทุกศาสนาโดยไม่แบ่งแยก

ถ้าใคร “ค้นพบ” ได้
เขาก็รู้ธรรมตามความเป็นจริง

โดยไม่จำเป็นต้องปฏิบัติเหมือนกัน
ไม่ต้องนับถือศาสนาเดียวกัน
ไม่ต้องเชื่อและศรัทธาเหมือนกัน
ไม่ต้องใช้วิธีการหรือรูปแบบเดียวกัน

คนเรามีความแตกต่าง
การอยู่รวมกับความแตกต่างอย่างเข้าใจ
จะทำให้เราได้ค้นพบว่า
มีวิธีการมากมายในการเข้าถึงธรรมะหรือความเป็นจริงแห่งชีวิต

เมื่อไหร่ที่ค้นพบ
ก็ได้พบ
เมื่อพบแล้ว
ปัญหาที่เคยสงสัย...จะคลี่คลายหายสงสัย

เมื่อหายสงสัย
และได้รู้คำตอบอย่างแท้จริง

ความสุขสงบจะเกิดขึ้นที่จิต
เมื่อจิตสงบ มันจะไม่มีทุกข์หรือสุข
จะไม่ใช่สงบหรือฟุ้งซ่าน

จะมีแต่หน้าที่
มีการรับรู้ถึงความจริงที่เป็นอยู่
เกิดการยอมรับ เกิดการเปลี่ยนแปลงตนเองให้ดีขึ้น
สามารถอยู่ร่วมกับทุกสิ่งอย่างเข้าใจ
ไม่ฝืนธรรมชาติ ไม่เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจตนเอง


ที่สุดแล้ว...
จากน้ำขุ่นกลายเป็นน้ำใส
จากน้ำใสกลายเป็นไม่มีน้ำ
ไม่มีแก้วน้ำ ไม่มีถังน้ำ
ไม่มีภาชนะใดๆรองรับน้ำ
ไม่มีแม้แต่สายน้ำ


ถึงตรงนี้แล้ว
แม้แต่ความใส และความขุ่นก็ไม่มี.

จะสว่างทางธรรม หรือทางโลก อาจใช้ทางสายเดียวกันได้
แต่ขึ้นอยู่กับ ปัญญาที่ ตามมา ว่า เราจะนำปัญญาหรือว่า สว่างวาบ นั่น ไปคิด พิจารณาสิ่งใด

คิดเรื่องทางโลก ก็ได้ เรื่องทางโลก
คิดให้เป็น ธรรม ก็ได้ ธรรมะ

.
.
.
ถูกต้องเลยครับพี่
ทางทุกสาย
ล้วนทางสายเดียว
คือนำเราไปสู่การค้นพบอะไรบางสิ่งเสมอครับ

สวัสดีครับคุณตาล

เรื่องแนวนี้ นี่เป็นปัญหาอยู่คู่กับสังคมไทยมานาน แล้วก้คงจะไม่หายไปง่ายๆแน่นอนเลยครับ
ฝีมือการเขียนนี่ ในพันทิปแล้ว จัดว่าอยู่ในแถวหน้าได้เลยนะครับ
ปรบมือให้เลยครับ
แถมกดlikeให้อีกด้วยนะครับ

วันนี้ ปอป้าพาพ่อนาคกับลูกสาว (แม่พราหมณี)
มากราบขอบพระคุณในทุกกำลังใจที่มีให้กับครอบครัวของเรา...นะคะ

หลวงพ่อจะสึกวันที่ ๒๗ นี้ และอยู่รักษาศึลแปดต่ออีก ๓ วัน

ขอบุญกุศลทั้งหลายที่หลวงพ่อตั้งใจเพียรปฏิบัติตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือน
จงอำนวยผลให้เพื่อนบล๊อกเพื่อนเฟสทุกท่านประสบแต่สิ่งที่ดีงาม
มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุข ความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดไป...ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณตาล

เป็นตะพาบน้องใหม่เหรอค่ะ

สู้ตะพาบเก่าได้แน่นอน เชียร์ๆๆ

ตกลงน้องต้นเล็งที่ไหนไว้ค่ะ

แวะมาขอบคุณพี่ดี ที่ไปอวยพรให้ในวันเกิดนะคะ



อยุธยา วัดเก่าโบราณ มีมากมายเลยนะคะพี่
และอยู่ติดๆกันด้วย ไปวันเดียวเที่ยวไม่ทั่วเลยค่ะ
บางที่ก้อไปซ้ำ บางที่ก้อยังไม่เคยได้ไปเลยนะคะ
มีโอกาสต้องไปอีกค่ะ

ตะพาบงวดนี้ เขียนได้ดีทีเดียวเลยค่ะพี่ดี

โชคดี ที่ตายก่อน เป็นเรื่องจริงเลยนะคะ

มากดไล้ค์ให้ตะพาบสนุกๆค่ะ
แอบเศร้าหน่อยๆนะคะ
เขียนได้เก่งที่เดียวค่ะ อ่านเพลิน
ไล้ค์ก่อนนะคะ ช่วงนี้งบหมดเร็ว
ตะพาบออกกันเยอะค่ะ แหะๆ

ขอบคุณที่ไปบล็อกความงามนะคะ
บล็อกนั้นไม่ใช่หน้าหลักค่ะ
วันนี้ออนหลายบล็อกด้วยกัน
หน้าหลักเป็นเพลงค่ะ
พรุ่งนี้จะเปลี่ยนเป็นต้นไม้ละ

สวัสดีครับพี่ตาล ไม่ค่อยได้เห็นบล็อกนี้ออกเดินตะพาบนะเนี่ย ทั้งที่ฝีมือเขียนเรื่องแจ๋วเลยครับ ^^

ถึงว่าล่ะ 15 ปี แม่ไม่เปลี่ยนไปเลย เพราะนอนอยู่ในหลุมนี่เอง
สามีภรรยาวัยใกล้ฝั่ง วันๆก็กังวลแต่ว่าใครจะตายก่อนใคร คนที่จากไปก่อนคงเป็นคนที่โชคดีกว่าจริงๆครับ ในเรื่องนี้นอกจากจะต้องเสียใจที่เสียภรรยาแล้วยังต้องดูลูกๆทะเลาะกันอีก

ฮาพี่ก๋า
...
มีบริการก๋าราณีนอกสถานที่ด้วย

สวัสดีครับพี่ตาล อิอิ เขียนงานตะพาบได้ดีมากๆ ครับ

หักมุมจนคิดไม่ถึงเลยนะครับ

ทุกอย่างไม่มีสิ่งใดจะคงที่ การติดยึดสิ่งใดไว้ก็ล้วนเป็นทุกข์จริงๆนะครับ แหะๆแอบอินจากในเรื่องน่ะครับผม ^^

ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะครับพี่ตาล

พวกเราทุกคนโชคดีที่มีในหลวง แล้วก็มีศาสนาพุทธนะครับ อิอิ ^^

สวัสดีค่ะ
เป็นความโชคดี ที่โชคดีจริงๆรึเปล่านะ ?? เพราะก็ยังคงรับรู้
เรื่องราวให้ปวดร้าว .......
เขียนดีนะคะ มีหักมุมด้วย ...

ฝันดีค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณตาล
เก่งเนาะเขียนได้แหล่มมากครับ อ่านเพลินเลย กดไลค์คนที่แปดครับ

สวัสดียามสายค่ะคุณตาล

คนที่ไม่หมุนตามโลก
ย่อมเหนื่อยจริงๆครับ
ผมเป็นบ่อยๆ

ปลดปล่อยกับงานเขียน....
มีความสุขมากๆกับแวดวงนี้นะคะ
ทั้งสำนวน..ภาษา...ยังลื่นไหล..สวยงามเสมอ...ชอบค่ะ

ไลค์ที่ 9 ค่ะพี่ดี ครั้งแรกออกตัวสวยงามเลยค่ะ เขียนต่อนะคะ คนชอบอ่านหนังสือ ไม่ใช่ว่าจะเขียนได้ดีทุกคน เชียร์ค่ะเชียร์...

หนูมาช้า...ภารกิจชีวิตแม่บ้านค่ะ ยังไงก็ต้องมาอ่านงานตะพาบของพี่ดีแน่ พี่ดีอัพบล็อกช้า หนูมาทันเลยเห็นมั้ย ไม่ทันจริงๆ ก็ตามได้ค่ะ

*** ลายขนมปังขิงมังคะ หนูก็ชอบ

พ่อแม่ทุกคนคงเสียใจมาก ถ้าลูกๆ พี่น้องทะเลาะกันเอง ยิ่งถ้าเป็นเรื่องสมบัติประดามีด้วยแล้ว เฮ้อ...กลุ้มเลยค่ะ

ในกรณีนี้ ใครๆ ก็คงอยาก "โชคดี" เหมือนนางนะคะ

แวะมาสวัสดียามดึกค่า

ฝนพรำทั้งวันก็เย็นสบายดีนะคะ
ได้กาแฟอุ่น ๆ สักถ้วย จินตนาการคงบรรเจิดนะคะ

จะว่าไปคนตายแล้วก็คงไม่รับรู้อะไรแล้วล่ะค่ะ
นั่นถึงเรียกได้ว่า โชคดีจริง ๆ ^^

มาช้านิดนึง แต่จบทุกตัวอักษรค่าคุณตาล

เดาใจไม่ถูกเลยว่า เป็นอย่างไร
ตอนแรกรินก็คิดว่า นางทิ้งลูกและสามีไว้ไปมีครอบครัวใหม่เสียอีก
สามีเลยต้องมีแม่ให่ให้ลูก
ลูกทะเลาะกันอีก
แต่สุดท้าย 15 ปีผ่านไปแล้วสินะ
นางอยู่ในหลุมนั้นชายชราเดินเข้ามาเล่าให้ฟัง
ลื้อโชคดีจริงๆ ที่ตายก่อน
เข้าใจเลยค่า
หักมุมเป๊าะๆเลย

หากไม่รู้ว่าคุณตาลเป็นคนอ่านหนังสือมากคนหนึ่งรินก็ไม่เชื่อนะเนี่ย อิอิ
คุณตาลมีต้นทุนเรื่องการเขียนมาก่อนแล้วด้วย นับถือค่า



สามผ่านเลยเรื่องนี้
เห็นแล้วอยากกลับมาเขียนตะพาบหักมุมอีก
แต่เวลาไม่ค่อยเอื้ออำนวย ขอตามอ่านงานเพื่อนๆ ดีกว่านะคะ

มาอ่านตะพาบครับ
เงินทองไม่เข้าใครออกใครครับ