เข้าโรงเรียน ๆ ภาษา ไปโรงเรียน หลังจากอกหักอย่างรุนแรง..เสียความมั่นใจที่เคยเต็มร้อย งานนี้สามีไม่ได้รีรอ จากที่เคยส่งไปเรียนภาษาแบบตัวต่อตัวราคาแสนแพง วันหนึ่งไปวัดไทย...เจอคนไทยที่เขาแต่งงานกับฝรั่งเหมือนกัน แนะนำว่า ไปเรียนภาษาที่นี่...สิ สุดยอดเลยนะ เป็นโรงเรียนของรัฐบาล อาทิตย์ถัดมา แม่บุญกับสามีไปยืนเข้าแถวรอลงทะเบียนเรียนอย่างที่เขาแนะนำ คนมากจริง ๆ ส่วนมากเป็นต่างชาติที่ต้องการเข้าเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย แต่ต้องมาเรียนภาษาฝรั่งเศสก่อน นอกนั้นก็เป็นคนมอรอคกัน จีน ไทย.แม่บุญไง อเมริกัน ฯลฯ หลายชาติดีจริง ๆ วันที่เปิดเรียน ในห้องมีนักเรียนเกือบยี่สิบห้าคน คุณครูเป็นคนเบลเยียม รูปร่างท้วม ๆ อารมณ์ดีมาก ๆ เธอให้ทุก ๆ คนแนะนำตัว ชื่อ มาจากไหน ทำงานอะไร แต่ต้องพูดเป็นภาษาฝรั่งเศสทั้งหมด ผ่านไปด้วยดี เวลาเรียนห้ามพูดภาษาอื่นจ้า การบ้านแต่ละวันมากมายจนตาลาย แกรมม่ายาก ๆ ทั้งนั้น แต่ละวันก่อนเริ่มเรียนเรื่องอื่น ๆ ต้องส่งการบ้าน มีการเฉลยโดยการให้ทุก ๆ คนตอบ แล้วไปเขียนบนกระดาน จากนั้นก็พูด ๆ ๆ ๆ ผิดพุดถุกก็ต้องพูด เรียนจบหนึ่งเดือน...สอบ ครบสามเดือน..สอบอีกครั้ง สอบแต่ละครั้งแม่บุญกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะมันยาก ดันมาเรียนกับเด้ก ๆ เก่ง ๆ กันทั้งนั้น กดดันตัวเองน่าดู ทำไงได้ อยากพูดได้เขียนได้ก็ต้องทน บางครั้งสอบเสร็จพอรู้คะแนนผลสอบ นั่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร เจ็บใจตัวเองที่ทำคะแนนได้ไม่ดี จนสามีกังวลแทนว่าอะไรมันจะจริงจังขนาดนั้น จนในที่สุดก็ขยับระดับไปเรื่อย ๆ จน หนึ่งปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก ปีที่สอง...ไปทบทวนที่เรียนมาหนึ่งเดือน หลังจากนั้นยากขึ้นไปอีก ครูคนใหม่สวย หุ่นดี หน้าตาเด็ก ๆ แต่เธอสอนแบบเข้มข้นเหมือนกาแฟไม่ใส่นม ไม่ใส่น้ำตาล วัน ๆ ขยันหาเรื่องนั้นเรื่องนี้จากที่ต่าง ๆ มาให้อ่าน ให้แปล ชั้นนี้ดีหน่อยได้เพื่อนใหม่ เป็นคนไทยรุ่นน้อง แต่เขามาอยูที่นี่นานมากแล้ว พูดเป็นน้ำไหลไฟดับ ถามอะไรตอบได้หมด ส่วนแม่บุญ..นั่งเอ่อ..เรื่องสั้นเกี่ยวกับการสืบสวน ฆาตรกรรม ข่าวจากหนังสือพิมพ์ การย่อความจากเรื่องต่าง ๆ ที่ต้องหามา แล้วออกไปอ่านให้เพื่อน ๆ ฟัง..หนักหนาสาหัสจนร้องไห้ตาบวมไปหลายหนตามเคย วันสุดท้ายที่ตัดสินใจลาจาก..ด้วยความยากแสนยาก จำได้ว่า วันนั้น ครูให้ทำกิจกรรมร่วมกัน คิดหาเรื่องราวมาเสนอ มาถกเถียงกัน แม่บุญได้จับคู่จากสาวลูกสองที่มาจากสเปน เธอเก่งเหลือเกิน ส่วนแม่บุญ..แทบตอบอะไรไม่ได้ สุดท้ายแม่บุญเลยบอกว่า ไปจับคู่กับคนอื่นเถอะ ฉันทำให้เธอเสียเวลา ต้องขอโทษด้วย แล้วแม่บุญก็ลุกเดินออกมาจากห้องเรียน ...น้ำตามันไหลออกมาด้วยความเจ็บใจตัวเอง ทำไมคนอื่นทำได้..แม่บุญทำไม่ได้ .. ตกลงแม่บุญเรียนได้ถึงระดับห้า...เขามีเจ็ดระดับจ้า สอบผ่านจะได้ใบประกาศนียบัตร สำหรับไปเข้ามหาลัย หรือไปทำงานตามบริษัทต่าง ๆ สามีปลอบใจเอาเถอะ..เธอเรียนมาได้มากแค่นี้ก็ดีแล้ว ฉันไม่ต้องการใบประกาศฯ เพื่อมาคุยกับฉันหรอก เพราะเธอเถียงฉันได้ก็ดีใจแล้ว เอาเป็นว่าฉันจะหาวิธีให้เธอได้ฝึกพูดภาษามากกว่านี้ก็แล้วกัน แล้ววันหนึ่ง..มิเชล สามีผู้ชอบส่งเสริมภรรยาให้เรียนมาก ๆ ก็ยิ้มแป้นมาหา หลังจากกลับจากทำงาน พร้อมข่าวดี..หรือร้ายก็ไม่รู้... มิเชลบอกว่า...ฉันไปคุยกับ ผ.อ. โรงเรียนสอนทำอาหารฝรั่งเศส เรื่องเธอ บอกเขาว่าเธอชอบทำอาหาร และทำอาหารไทยอร่อยมาก ๆ ฉันอธิบายให้เขารู้ว่าเธอเรียนภาษาฝรั่งเศสมาแล้ว และอยากให้เธอฝึกการพูด วิธีที่ดีที่สุดสำหรับเธอฉันคิดว่า ให้เธอเรียนทำอาหารฝรั่งเศสนี่แหละดีที่สุด เพราะเธอชอบ และเธอจะทำได้ดีด้วย ฉันมั่นใจ ท่าน ผ.อ. บอกว่า ถ้าเธอจะลองไปเขาไม่ว่าอะไร เพราะเป็นการดีที่จะมีนักเรียนต่างชาติไปเรียน เป็นการแลกเลี่ยนความรู้ด้านอาหารไทยกันด้วย เอาหละหว่า..งานนี้ตายแน่ แต่..สู้ตายนะแม่บุญ อยากลองของทำไงได้ ..ตายเป็นตาย   Create Date : 20 มีนาคม 2554 11 comments Last Update : 28 ธันวาคม 2556 0:26:11 น. Counter : 1685 Pageviews. Share Tweet

มาติดตามค่ะ   โดย: อารีรัตน์ 20 มีนาคม 2554 20:16:37 น.

ขอบคุณมากค่ะ รออ่านตอนไปเรียนทำอาหารนะคะ ยังมีอีกยาวค่ะ   โดย: Maeboon 21 มีนาคม 2554 0:28:05 น.

ขึ้นชื่อว่าเรียนภาษาแล้วมันต้องยากน๊อ เห็นเขียนว่าน้ำตาไหลเลยด้วย แต่ก็เรียนจบไปแล้ว ดีใจด้วยนะคะ และดีใจอีกทีกับเรื่องเรียนทำอาหารค่ะ เอาใจช่วยนะคะ   โดย: Thip (Siriporn&Flemming ) 21 มีนาคม 2554 17:33:29 น.

แวะมาเยี่ยมแม่บุญค่ะ..สบายดีไหมคะ เรียนภาษาคงจะยากมากเลยนะคะ..เอาใจช่วยจ้า   โดย: ออน ติดตามตลอด (ชีวิตยิ่งกว่าละคร ) 21 มีนาคม 2554 23:05:16 น.

กำลังใจมามากมาย งานนี้แม่บุญสู้ตายค่ะ แม่บุญมีนิสัยไม่ดีอยู่อย่าง คือเมื่อลงมือทำอะไรแล้วต้องทำให้ดีที่สุด ตั้งไว้สูงพอไม่ได้สมใจเลยตกลงมาเจ็บ.. แก้ไม่หายเสียที รู้ผลสอบแต่ละที สามีหัวใจจะวายด้วยเพราะกลัวแม่บุญช็อคตายก่อน .. ต้องคอยพูดกันท่าไว้ก่อนว่า เอาน่า..อย่าไปหวังมาก ผ่านเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ก้ดีแล้ว ฮ่า ฮ่า ห้าสิบจริง ๆ   โดย: Maeboon 21 มีนาคม 2554 23:52:46 น.

ทิพย์เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสตอนเรียนมัธยมปลายกับอาจารย์คนไทย ภาษาฝรั่งเศสทุกอย่างมีเพศชายหญิง อาร์คซองและอะไรอีกเยอะแยะ ตอนนี้ทิพย์ก็ลีมเกือบหมดแล้วค่ะ จำได้แค่ Bonjour Madame มาให้กำลังใจแม่บุญภาษาฝรั่งเศสไม่ง่ายเลย ถ้าเป็นภาษาอังกฤษว่าไปอย่างนะคะ แม่บุญเก่งมากเลยค่ะเรียนจนจบระดับ 5 และได้ใบประกาศนียบัตรด้วย ทิพย์มาติดตามอ่านตอนที่ยังไม่ได้อ่านน่ะค่ะ ชอบงานเขียนของแม่บุญ อ่านสนุกและได้ความรู้ด้วยค่ะ   โดย: ทิพย์ IP: 122.105.234.208 4 มิถุนายน 2554 16:38:01 น.

:)   โดย: xyz IP: 119.46.16.28 22 มิถุนายน 2554 16:01:32 น.

เป็น blog เกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศส และการแปลภาษาฝรั่งเศสที่ดีจริงๆครับ   โดย: ต้าโก่ว 11 กรกฎาคม 2554 13:35:04 น.

อยากเก่งเหมือนแม่บุญจังค่ะ   โดย: อ้อย เบลเยี่่ยม IP: 84.193.156.143 7 สิงหาคม 2554 20:12:59 น.

เพิ่งเริ่มเรียนภาษาฝรั่งเศสค่ะ ยังไม่ได้สักระดับ อ่านก็อ่านนะคะ แต่เหมือนจะจำไม่ได้ ถึงจำได้ก็ลืม ( ลืมก็ยังอุตส่าห์บอกจำได้นะ อิอิ) ยากค่ะแต่พยายาม   โดย: maita IP: 58.11.44.80 19 ตุลาคม 2554 2:01:17 น.

เอาใจช่วยนะคะ ฝึกฝนมาก ๆ ค่ะ วันนี้ไม่ได้ วันหน้าต้องได้แน่นอนค่ะ   โดย: Maeboon 19 ตุลาคม 2554 13:05:02 น.