ความฝัน และ ยูโกะซังผู้น่ารัก เมื่อเช้าฝันว่าเค้ากลับมา และเราได้คืนดีกัน แต่ไม่ทันที่จะได้ดื่มด่ำกับความสุข...ก็กลับกลายเป็นว่าเรากำลังหอบของพะรุงพะรัง ไต่ลงมาตามบันไดลวดบางๆ ไม่มีที่จับ และพื้นล่างคืออากาศ หาที่สิ้นสุดไม่ได้ ทั้งกลัว ทั้งสั่น ทั้งทุกข์...ในขณะที่คนอื่นเค้ากระโดดไต่ไปตามลวดกันสบายๆ เหมือนขนนก ดูร่าเริง มีความสุข และมั่นใจในทุกๆ ก้าวเหมือนไม่หวาดกลัวอะไรเลย ระหว่างที่เราพะว้าพะวง ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงหวังดีจะช่วยเรา แต่แล้วความที่เรามัวพะวง กะจังหวะพลาด ก็กลับทำให้เค้าตกลงไปข้างล่าง ทุกคนกรีดร้องดังลั่น....และตกอยู่ในความโศกเศร้า เพราะความที่เราไม่ทิ้งของ และเพราะความลังเลของเราเอง เหมือนจริงมาก...มากจนลืมตาตื่นมาแล้ว รู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกใครพรากหัวใจเราไปครึ่งหนึ่ง เลยนอนตีพุงเล่นบนเตียงพักใหญ่ ค่อยๆ คิดถึงความฝัน ค่อยๆ ดูใจตัวเอง ใจนึงเป็นทุกข์ เพราะอยากให้เหตุการณ์แรกเป็นจริง อยากได้เค้าคนเก่ากลับมา เลยพยายามดิ้นรนอยากกลับไปสู่ความรู้สึกแบบเก่าๆ แต่พอรู้ว่าไม่มีวัน...ก็เศร้า แต่อีกใจก็รู้ดี...ถ้าเราไม่หันหลังให้อดีตครั้งนี้อย่างสิ้นเชิง เราจะไม่ต่างอะไรกับในฝัน รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้เราตกลงเหว แต่ก็ยังดื้อดึงแบกไว้ กอดไว้ และสุดท้าย เราก็ต้องทำร้ายคนที่หวังดีกับเรา ไม่ต่างอะไรกับที่เราโดนทำร้ายมา คิดได้แล้วก็ชมเชยตัวเอง...ทำได้ดีมากปุ๊ก ผ่านมาได้อีกคืนแล้วนะ แถมยังเข้าใจตัวเองด้วย แล้วก็เด้งตัวจากเตียงด้วยเรี่ยวแรงดั่งช้างสาร (ว่าไปนั่น) ผิดกับเมื่อ 6 เดือนก่อนลิบลับ ----------------------------------------------------------- ช่วงนี้งานเยอะชามัดเลยวุ้ย T^T ชื่อก็ว่าคอลัมนิสต์ แต่ทำงานสากกะเบือยันเรือรบมากๆ ทั้งออกแบบ ทำฉลาก เขียนคอลัมน์ สัมภาษณ์ ประสานงาน พ่วงเลขากองเข้าไปด้วย ตอนหัวหน้าเรียกไปคุยประเมินงาน มิรู้ว่าวิญญาณนางงามตนใดสิงสู่ เราจึ่งบอกออกไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ งานหนักกว่านี้ก็ทำได้” (พร้อมประกายวิ้งงง~ที่เขี้ยวข้างขวา) ตอนนี้เหรอ “ไม่เป็นไรค่ะ แต่ขอออกซิเจนถังนึง” แต่เอาเตอะ...นึกถึงโบนัสและเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นแล้ว เราก็พร้อมจะลืมทุกสิ่ง ขัดใจแค่เรื่องเดียว คือไม่มีเวลาทบทวนภาษาญี่ปุ่นง้ะ T_T เรียนมาได้เดือนกว่าแล้ว แต่ด้วยความที่เลือกเรียนตัวอักษรญี่ปุ่นด้วย ความรู้เลยยังไปไม่ถึงไหน เหมือนไปนั่งท่องก.ไก่อีกครั้ง (20 กว่าปีแล้ว ยังท่องไม่ถึงฮ.นกฮูกเลย คิดดูเถิด) ถึงกะทำ wallpaper กันเลยทีเดียว ฟิตขนาดไหน คิดดู พูดถึงเรื่องภาษาญี่ปุ่น ก็นึกถึงยูโกะซังผู้น่ารัก ยูโกะจะเป็นคนคอยประสานงานเกี่ยวกับญี่ปุ่นและลูกค้าที่เป็นญี่ปุ่น ทุกคนในบริษัทจะเอ็นดูเธอมาก ทั้งที่เธออายุ 30 กว่าแล้ว เพราะเธอยังใสแบ๊ว น่ารัก อาโนเนะ และมีนิสัยน่ารักมาก จนสาวๆ อย่างเราเป็นป้าไปโดยพลัน เราว่าไม่ใช่แค่ภาษาญี่ปุ่นที่เรียนยาก แต่ภาษาไทยก็ยากติดอันดับโลกเหมือนกัน ข้อนี้ยูโกะซังเป็นพยานได้ เพราะเธอเองก็ประสบปัญหานี้อยู่บ่อยๆ ป๊อป (ฝ่ายกราฟฟิก)....ก็พิสูจน์มาแล้วทุกเช้า -_-“ ไม่รู้ว่าดวงสมพงษ์หรืออะไรก็ยากจะเดา แต่ป๊อบกับยูโกะมักจะได้โคจรมาพบกันเสมอๆ ทั้งที่หน้าที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลย มีอยู่วันนึง ป๊อบปฏิวัติโฉมใหม่ หันมาใส่คอนแทคเลนส์ กรีดอายไลน์เนอร์คมกริบ เมคอัพเก๋กู้ด ทำเอาคนฮือฮาไปตามๆ กัน คนมนุษยสัมพันธ์ดีอย่างยูโกะย่อมไม่พลาดที่จะทักทายอย่างชื่นชม .....ตึ่งโป๊ะ!.... (จริงๆ อยากพูดว่า “คุณป๊อบสวยจริงๆ”) การได้รู้จักยูโกะ ก็ทำให้เราได้รู้ว่า การเริ่มต้นเรียนรู้สิ่งใหม่ มักมาพร้อมกับความผิดพลาด แต่หากเรายอมรับมันด้วยรอยยิ้ม และลุกเดินต่ออย่างอดทน ทำอะไรก็ย่อมสำเร็จ เพราะในขณะที่เรายังนั่งท่องคาตากานะอยู่ ยูโกะเธอสามารถยิงมุกกับคนอื่นเป็นภาษาไทยได้แล้วว่า “มาเป็นกิ๊กกับยูโกะไหมคะ” แหม้...ร้ายจริงๆ Def Tech- My Way   Create Date : 22 มกราคม 2550 32 comments Last Update : 22 มกราคม 2550 14:29:04 น. Counter : 953 Pageviews. Share Tweet

กรี๊ดๆๆน้องฮอบบิทอัพบล็อกแล้วเจ๊อ่านได้ครึ่งนึงเองไม่มีเวลาเด๋วกลับมาอ่านต่ออีกนะ จ๊ะ ออกไปเรียนก่อนเด๋วกลับมา ฮิๆๆคิดถึงการ์ตูนของหนูมากๆๆเลย   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 22 มกราคม 2550 14:38:02 น.

ทั้งเรื่องและรูป น่ารักจิงๆค่ะ   โดย: มดมารน้อย 22 มกราคม 2550 15:41:22 น.

กรี๊ดๆๆ เจ๊มาเยี่ยมค่ะ ดีใจๆๆ คิดถึงเหมือนกันค่า เพื่อนๆคนไหนแวะมาฝากข้อความไว้ได้นะคะ เดี๋ยวขอปั่นงานก่อนจะไล่ตามไปเยี่ยมถึงบ้านเลย   โดย: Hobbit 22 มกราคม 2550 15:42:57 น.

เอาใจช่วยให้รอดตายจากภาษาญี่ปุ่นนะคะคุณฮอบบิท ไปลงเรียนที่ไหนไว้เหรอคะ ว่าแต่เอาเรื่องยูโกะมาขายแบบนี้ เจ้าตัวทราบป่าวคะ อิอิ แต่ดูท่าทางจะเป็นคนไม่เรื่องมากอ่ะ น่ารักดี อ้อ ขอบคุณที่แวะไปหาเรื่องแท็กเรานะคะ เราเล่าเรื่องลับๆของตัวเอง กลายเป็นเรื่องตลกไปเลยป่ะนั่น   โดย: Kitsunegari 22 มกราคม 2550 17:23:33 น.

มาสวัสดีและขอบคุณที่แวะไปที่บล๊อค ถือวิสาสะแอดบล๊อกนะเจ้าคะ   โดย: ฝนซาฟ้าใส 22 มกราคม 2550 18:26:06 น.

ใช่ๆๆ เลยท่าทางโนะเนะน่ารักนี่สาวญี่ปุ่นเค้าโนะเนะน่ารักเข้าสายเลือดอ่ะ กลายเป็นผู้ ญ ไทยแบบเราๆๆนี่แข็งกระด้างไม่น่ารักเลยเวลาอยู่กะเค้าอ่ะ เปรียบเทียบเห็นได้ชัดมากๆๆ แต่แหม ผู้ ญ ไทยเราจริงใจอาจดูแข็งๆๆแต่อ่อนหวานซ่อนในนะยะ เนอะน้องฮอบบิท ว่าแต่เวลาเจ๊อยู่ใกล้สาวยุ่นก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นป้าเหมือนกัน ทำไมพวกหล่อนช่างโนะเนะเหมือนในหนังซะจริงๆๆ เห็นอะไรสวยไม่สวยนี่เธอคาวาอี้ๆๆๆมาก่อนเลย ไอ้เราเรอะ สวยถึงจะชม ไม่สวยก็เฉยๆๆไม่มีปฏิกิริยาอ่ะ เหมือนเรา ไม่มีมารยาทเลยอ่ะ 555 แต่ ญ ไทยจริงใจเนอะๆๆ 555 สู้ๆๆนะน้องหนูคนเก่ง เจ๊ว่าหนูเก่งอ่ะทำอะไรเยอะแยะหลังเลิกงานก็ไปเรียนอีก สู้ๆๆ กำหมัดเตะเน๊ ฮิๆๆๆ   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 22 มกราคม 2550 20:18:07 น.

น่ารักจัง   โดย: Plin, :-p 22 มกราคม 2550 22:47:21 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.... ภาพลายเส้นการ์ตูนน่ารักจังเลยๆๆๆๆๆๆ ชอบๆค่ะ   โดย: ทูน่าค่ะ 22 มกราคม 2550 23:48:28 น.

เอ๊ะ นี่เรามีอาชีพเดียวกันเหรอ? แต่ของเรามันเป็นอดีตไปแล้ว อยากกลับไปทำอีกมากๆ ไอ้อาชีพแม็คไกเวอร์เนี่ย   โดย: soulfighter 22 มกราคม 2550 23:55:18 น.

มาเสนอหน้าแล้วจ้าคุณปุ๊ก หายไปซะนานเลย กระต่ายคิดถึงคุณปุ๊กนะ ชอบอ่านบลอคคุณปุ๊กมากๆเลย ขำดี วาดรูปก็สวยน่ารักมากๆเลยจ้ะ เล่าซะกระต่ายอยากเจอยูโกะซังมั่งแล้วล่ะ เผื่อได้เป็นกิ๊กไง   โดย: กระต่ายลงพุง 23 มกราคม 2550 1:33:00 น.

แวะมาทักทายตอนเช้าๆครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 23 มกราคม 2550 7:37:44 น.

ตลกการ์ตูน อิอิอิ ชอบเพลงมากเลย แถมขโมยไปด้วย คงไม่ว่าน่ะ   โดย: fairy_tells 23 มกราคม 2550 16:30:29 น.

แวะมาเยี่ยมน่ะค่ะ ขอบคุณที่แวะไปบอกว่าหวงมากว่าห่วง....ค่ะ... blog น่ารักมากค่ะ   โดย: tai (taibangplee ) 23 มกราคม 2550 17:15:37 น.

เข้ามาอ่านครับ ได้แง่คิดดีๆเยอะ ปล. เพลงเพราะจังครับ   โดย: maczy 23 มกราคม 2550 18:10:24 น.

^ ^ ^ สวัสดีค่ะตาม คุณแมกมาต่ะ ภาพน่ารักมักๆๆเลยค่ะ กำลังฝึกเหมือนกานค่ะงิงิงิ ขอให้ จขบ มีความสุขมากๆๆนะคะ   โดย: oryzaja 23 มกราคม 2550 18:54:38 น.

Hello, Time now is 18:00 pm. I'm still in office so many jobs on hand but i have to go for ahead I love your story but can't see the picture I'll come to visit your blog again when back home   โดย: หยิงอัน IP: 203.198.22.251 23 มกราคม 2550 19:03:09 น.

มาอ่านข้อความกะรูปน่ารัก เพลงก้อน่ารัก น่ารักหมดเลยอ่ะครับ   โดย: แมท (everything on ) 24 มกราคม 2550 11:09:03 น.

ยูโกะทำอะไรก้อน่ารักไปหมด อ่านไปยิ้มไปขำดี งานเยอะก็ได้ประสบการณ์หลายรูปแบบ สามารถเป็นเจ้าของธุรกิจหรือคู่แข่งได้เลยค่ะ (แต่ถ้าเงินเดือนขึ้น และโบนัสดี รับไปเถอะค่ะ) มาเยี่ยมค่ะ   โดย: ม่ามี๋สามเจ (เจโลไดด้า ) 24 มกราคม 2550 15:58:26 น.

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ ได้เวลา เดินชมบ้านเพื่อน แล้วค่ะ (@^_^@) จุ๊ฟๆๆๆ   โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 24 มกราคม 2550 17:40:06 น.

สวยดีจังเลยคุณฮอบบิท   โดย: ดำรงเฮฮา 24 มกราคม 2550 17:55:01 น.

สวัสดีค่า ทำงานเยอะๆและหลายอย่างแบบนี้ หาเวลาผ่อนคลายและพักผ่อนบ้างนะคะ   โดย: ตุ๊กตาไขลาน 24 มกราคม 2550 18:21:11 น.

ขอบคุณค่า ที่แวะไปทักทายกัน เลยแอบมาเยี่ยมบ้านคุณ Hobbit บ้าง ภาษาญี่ปุ่นเราก็ไปเรียนมาเกือบๆ 3 เดือน แต่บัดนี้ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ ความรู้ อะ อิ อุ เอะ โอะ ทั้งหลาย จึงลงหม้อแม่นาคไปตามระเบียบ ชอบเรื่องราวของยูโกะพร้อมภาพปลากรอบ (ภาพประกอบ) น่ารักดีค่ะ   โดย: SnowPatrol 24 มกราคม 2550 21:34:59 น.

หนังสืออะไรจะขาดแคลนคนขนาดนั้น ถ้าพูดญี่ป่นได้แล้วก็สอนยูโกะเรื่อง ความหมายภาษาไทยด้วยสิครับ   โดย: P Q BOY 25 มกราคม 2550 10:39:43 น.

เย้...!!! ในที่สุดก็ดูรูปได้ เล่าเรื่องได้น่ารักมากเลยจ๊ะปุ๊ก หยิงอันก็เป็นบ่อยเรื่องพูดภาษาจีนกวางตุ้งไม่ชัด บางครั้งพูดออกมาแล้วเพื่อนเค้าฟังไปอีกความหมายนึงน่ะ เลยได้ฮากันไปใหญ่เลย ขอให้พูดภาษาญี่ปุ่นได้เก่งๆเร็วๆเน้อเจ้า ป.ล. อัพบล๊อกแล้วนะ   โดย: sailamon 25 มกราคม 2550 12:00:21 น.

เคยเรียนภาษาญี่ปุ่น..สมัยที่ยังละอ่อนอยู่ ตอนนั้นใฝ่ฝั่นมั่ก ๆ ..อยากไปประเทศญี่ปุ่นมากมายเลยค่ะ.. แต่..ตอนนี้..หนี้ตรึม.. ทั้งบ้าน ทั้งรถ.. คงพักโครงการไว้ก่อนละค่ะพี่น้อง บล๊อคน่ารักดีค่ะ..   โดย: TsuTaYa 25 มกราคม 2550 14:05:45 น.

มาเยี่ยมอีกแล้วจ้า   โดย: ม่ามี๋สามเจ IP: 61.91.155.188 25 มกราคม 2550 15:59:27 น.

ว่าจะหาเวลามาเยี่ยมหลายวันแล้ว เพิ่งมีโอกาสวันนี้เอง บล็อคน่ารักดีนะครับ เรื่องก็น่ารัก ทีแรกนึกว่าจะน้ำตาท่วมคียบอร์ดกลายเป็นอมยิ้มแก้มตุ่ยเลย แม้ว่าจะเคยอยากกิ๊กกะสาวญี่ปุ่น แต่พี่คงไม่อยากรู้จักยูโกะซังหรอกนะครับ เพราะเชื่อได้ว่าเธอจะทักพี่ทุกครั้งว่า.. สวัสดีค๊ะ คุณเอด เพิ่งเห็นว่าเราแอดบล็อคพี่ไว้ งั้นขอแอดคืนด้วยเช่นกัน จะได้ไม่ขาดดุลย์ ฮี่ๆๆๆ   โดย: aston27 25 มกราคม 2550 22:29:19 น.

คิดได้แล้วก็ชมเชยตัวเอง...ทำได้ดีมากปุ๊ก ผ่านมาได้อีกคืนแล้วนะ แถมยังเข้าใจตัวเองด้วย ^ ^ ^ อ่านแล้วชอบท่อนนี้จัง ^_^ ปล.น้องปุ๊กวาดการ์ตูนน่ารักดีนะคะ   โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก 26 มกราคม 2550 15:36:52 น.

แวะมาเยี่ยมเยือน เพื่อนร่วมสถาบัน ทำเวปได้น่ารักจังเลยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยือนถึง blog นะจ๊ะ ดีใจ ที่ FWD Mail ที่เราเอามาแปะไว้ ใน blog มีประโยชน์บ้าง ก็ต้องขอบคุณที่เขียน และคนที่ส่งมาตั้งแต่แรก จนถึง Mail Box เราล่ะนะ   โดย: นัทธ์ IP: 58.9.126.36 26 มกราคม 2550 21:35:46 น.

แวะมาทักทายจ้าปุ๊ก สู้ๆนะ ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน ยูโกะน่ารักจัง อิอิ   โดย: ShiEri 27 มกราคม 2550 9:01:54 น.

สวัสดีเช้าวันพักผ่อน วันอาทิตย์... อากาศแจ่มใส หัวใจเบิกบานนะครับ.. ^^^^ ^^^การที่คนแปลกหน้าสองคน จะเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน มันไม่ง่ายเลยที่จะยึดเหนี่ยวกันไว้ ด้วยความรักเพียงอย่างเดียว มันต้องใช้องค์ประกอบมากกว่านั้น ความอดทน อดกลั้น และการเสียสละ จะนำพาให้เราประคับประคองกันไปได้ ตลอดรอดฝั่ง อย่างสงสัยเลย ถ้าสักวันหนึ่งเราจะต้องเลิกรากัน เหตุผลไม่ใช่ว่าความรักนั้นจืดจางไป ความลุ่มหลงต่างหากที่จืดจางลง เพราะเมื่อคนแปลกหน้ากลายเป็นคนที่คุ้นเคย ความกระตือรือร้นที่จะศึกษาซึ่งกันและกัน.. ก้อกลายเป็นความเฉยเมย เบื่อหน่าย และซ้ำซาก จนไม่น่าจะอยู่ร่วมกัน “ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะเอ่ยคำว่ารัก หากแต่การจะครองรักให้เป็น นิรันดร์กลับไม่ใช่เรื่องง่าย"   โดย: sananda (sananda ) 28 มกราคม 2550 9:44:50 น.

แอบฮากับภาษาของคุณยูโกะด้วยคนค่ะ รู้สึกว่าคนญี่ปุ่นจะมีปัญหากับเสียงภาษาไทยกันหลายคนเหมือนกันนะคะ อย่างหัวหน้าของนัจจังไม่สามารถออกเสียงคำว่า "เตย" ได้ ตอนเขาบอกให้ติดต่อคุณเตย (หัวหน้าบอกเป็นคุณต้วย) เล่นเอางงไปพักใหญ่เลยค่ะว่า โรงงานเรามีคนชื่อนี้ด้วยเหรอฟะ เรื่องภาษาญี่ปุ่นพยายามเข้านะคะ ไม่เข้าใจตรงไหนสอบถามกันได้ ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงจะช่วยอธิบายให้ค่ะ   โดย: naj-chan 29 มกราคม 2550 11:42:46 น.