ห่างหายจากการดูหนังผีไทยแนวน่ากลัวไปนาน ครั้งนี้มีโอกาสได้กระตุ้นต่อมอะดรีนาลีนอีกครั้งจากการดู “Last Summer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย” หนังผีวัยรุ่นของค่าย Talent1 Movie Studio โดยหนังได้ 3 ผู้กำกับหน้าใหม่ กิตติธัช ตั้งศิริกิจ, สิทธิศิริ มงคลศิริ และ ษรัณยู จิราลักษม์ มากำกับความหลอน นำแสดงโดย เก้า-จิรายุ ละอองมณี, ปันปัน-สุทัตตา อุดมศิลป์, อาย-พิมพกานต์ แพร่คุณธรรม, สบาย-กฤษ สถาปนพิทักษ์กิจ และ เบสท์-เอกวัฒน์ เอกอัจฉริยา









หนังว่าด้วยเรื่องราวในฤดูร้อนหนึ่ง เมื่อ จอย (อาย - พิมพกานต์ แพร่คุณธรรม) เด็กสาวอนาคตสดใสในวงการบันเทิงโพสต์สเตตัสว่า "อยากตาย" สิงห์ (เก้า – จิรายุ ละอองมณี) หนุ่มหล่ออนาคตไกลอยากปลอบใจจึงแอบขับรถพ่อมารับเธอกับเพื่อนสนิท มีน (ปันปัน - สุทัตตา อุดมศิลป์) โดยพาคู่หู กานต์ (สบาย – กฤษ สถาปนพิทักษ์กิจ) ไปเที่ยวทะเลด้วยกันเป็นครั้งแรก!


แต่ค่ำคืนแห่งความสนุกกลับกลายเป็นคืนสยอง!! เมื่อเกิดโศกนาฏกรรมไม่คาดฝัน คือ จอยตาย แต่ผีจอยยังคงตามติดทั้งคนรัก เพื่อนสนิทและน้องชาย ติ่ง (เบสท์ – เอกวัฒน์ เอกอัจฉริยา) เพราะ "คนตายอยากบอก... แต่คนพลาดไม่อยากจำ" จนเป็นเหตุให้เกิดเรื่องราวระทึกขวัญที่เขย่าหัวใจของคนเคยเป็นวัยรุ่นทุกคน...

(ขอบคุณเรื่องย่อจาก sanook.com)










ตัวหนังนั้นแบ่งออกเป็น 3 ตอนหลัก โดยแต่ละพาร์ท แต่ละตอนจะมีตัวดำเนินเรื่องหลักประจำตอนนั้นๆ (ตอนแรก : สิงห์/ตอน 2 : มีน/ตอน 3 : ติ่ง) ซึ่งแต่ละตัวเอกจะต้องมาเผชิญกับความหลอนและน่ากลัวของผีสาวในเรื่อง ซึ่งตรงนี้เองที่ถือว่าเป็นข้อเสียเล็กน้อยที่พลอยทำให้คนดูที่ไม่รู้มาก่อนเกิดความรู้สึกติดขัด ไม่ไหลลื่นอย่างที่ควรจะเป็น แต่ถ้าเราทำใจเป็นกลางและมองข้ามข้อเสียตรงนี้ไป Last Summer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย ก็คือหนังผีที่น่ากลัวและน่าติดตามเรื่องหนึ่ง! โดยส่วนตัวแล้วผมจัดให้ตอนที่ 2 เป็นตอนที่ดีที่สุดในหนังเรื่องนี้ เพราะมันดีแบบครบรส ทั้งเนื้อหา การแสดง บทหักมุม และความน่ากลัว..









แม้เนื้อหาออกจะดูธรรมดา และบทหักมุมบางตอนพอจะเดาออกได้ แต่ Last Summer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย ก็ยังมีอะไรหลายอย่างให้น่าติดตามอยู่ และกับความสยองนั้นหนังถือว่าทำได้ถึง เพราะมีฉากน่ากลัวที่ทำให้จำติดตาอยู่หลายฉากเหมือนกัน ทั้งฉากตอนตาย ทั้งฉากยัดกระเป๋า หรือฉากผีคลานออกจากกระเป๋า ที่ดูแล้วหลอน สยอง น่ากลัว และลุ้นระทึกอยู่ไม่ใช่น้อย!!











ด้านการแสดงนั้นโดดเด่นสุดคงต้องยกให้ปันปัน – สุทัตตา ที่จัดว่าเป็นนักแสดงวัยรุ่นขายฝีมือคนหนึ่งได้เลย เพราะเธอแสดงอารมณ์ออกมาแต่ละซีนได้สมจริงจนคนดูอย่างเราอินไปกับเธอได้ ส่วนนักแสดงคนอื่นก็ทำหน้าที่ได้ดี แต่ไม่ได้โดดเด่นเท่า อาจเป็นเพราะด้วยตัวบทเองที่อาจไม่ได้ส่งเท่ากับบทของปันปันสักเท่าไร?!









แล้วที่เห็นว่าน่ากลัวแบบนี้ เรื่องของความดราม่าก็มีเยอะไม่แพ้กัน เพราะหนังจับเอาประเด็นความสัมพันธ์ในครอบครัว(แม่-ลูก, พี่สาว-น้องชาย) มาเป็นแกนหลักของเรื่อง มากกว่าความสัมพันธ์ของกลุ่มเพื่อนและแฟนที่เห็นในหน้าหนังเสียอีก ซึ่งพอดูจบแล้วก็ทำให้คิดได้ว่า.. บางครั้งความรักแบบลำเอียงของพ่อแม่กับเรื่องของความอิจฉามันก็อาจทำร้ายคนเราได้จริงๆ